SŁOWNIK SYMBOLI BAŚNIOWYCH

Lustro jest symbolem świata, nieba, Słońca, ognia, życia, przeznaczenia,

proroctwa i wróżb, a także kobiecości, kurtyzany, próżności, miłości i przyjaźni,

kruchości, widzenia i wizji, wzroku, ideału, wyobraźni, dwoistości, ego,

kontemplacji, świadomości, wiedzy i prawdy. Będąc atrybutem Najświętszej Marii

Panny symbolizuje dziewictwo i nieskazitelność. Jako atrybut Afrodyty, syren i

rusałek symbolizuje miłość, piękno i kobiecość.

Sokrates radził młodym, by przyglądali się sobie w lustrze i jeśli są piękni, starali

się być godni swej urody, a jeśli nie - by w inny sposób zyskali urodę, bo to piękno

ducha ich opromieniało i czyniło pięknymi. Może być też jednak lustro narzędziem

Szatana, którym to mami ludzi, to wprawia ich w samozachwyt i samouwielbienie,

czyni ich dumnymi i próżnymi (jak w przypadku Narcyza, który zakochał się w

swoim wizerunku i umarł z tęsknoty).

Zwierciadło mówi nam prawdę o nas samych i w zależności od tego, w jaki sposób

w nie patrzymy, może stać się dla nas albo źródłem samopoznania i sukcesu, albo

osobistej klęski. Pokazując nam nasze odbicie zwierciadło ukazuje nam naszą

dwoistą naturę: naszą ciemną i jasną stronę. Według ludowych wierzeń lustro

może nas też chronić, gdyż ma moc odbijania złych mocy, np. złego wzroku

bazyliszka. Przy jego pomocy próbuje się wywoływać duchy, widzieć przyszłość i

przeszłość. W legendach i bajkach najczęściej służy do ukazywania odległych

miejsc i sytuacji; pomaga wejrzeć w to, co nieznane. Na przykład w "Królewnie

Śnieżce" macocha dowiaduje się od magicznego zwierciadła, gdzie skrywa się

Śnieżka. W bajce "Królowa Śniegu" lustro ma właściwości niszczące - to, co

piękne i dobre, rozpływa się w jego odbiciu, a to, co brzydkie, nabiera wyrazistości;

gdy stłuczone zwierciadło wpada do ludzkiego serca, zamienia je w bryłę lodu.

Asia i Edi Pyrek