→ interakcja społeczna, której uczestnicy zakładają, że dzięki niej będą mogły zrealizować własne cele. Pojęcie to wprowadzone zostało przez Ervinga Goffmana. Interakcje tego typu zorientowane są na danym typie problemów, w których strony interakcji występują w jasno określonych rolach.
Zachodzą między osobami znającymi się wcześniej lub osobami oczekującymi dłuższej znajomości w wyniku realizacji wspólnych celów. Przykładami mogą być: interakcja lekarza z pacjentem, odbywająca się tylko wokół jednego zagadnienia (choroby z jaką przybył pacjent w celu wyleczenia) lub interakcja adwokata z jego klientem
→ następuje wtedy, gdy jednostki bezpośrednio odnoszą się do tego, co mówią bądź robią inni; Goffman nazywa ją zdarzeniem interakcyjnym (encounter); z takich zdarzeń składa się większość naszego życia społecznego.
Interakcja niezogniskowana
→ rodzaj komunikacji interpersonalnej, która istnieje tylko dzięki temu, że uczestnicy znajdują się obok siebie. Innymi słowy: dwie obce osoby lustrują swój ubiór, postawę, sposób bycia i jednocześnie modyfikują własne zachowanie, ponieważ są pod obserwacją. Pojęcie to wprowadzone zostało przez Ervinga Goffmana.
→ rodzaj interakcji z innymi w wielu sytuacjach społecznych; następuje wtedy, gdy jednostki dają wyraz swojej świadomości obecności innych; nawet gdy nie dochodzi do nawiązania rozmów, w obecności innych ludzie swoją postawą ciała, wyrazem twarzy i gestami wchodzą z nimi w kontakt niewerbalny.
We wszystkich interakcjach występuje zarówno interakcja niezogniskowana i zogniskowana (wyjątek jedynie, gdy jednostka stoi samotnie).
Przykłady:
- niezobowiązujące rozmowy,
- dyskusje seminaryjne,
- gry i rutynowe kontakty (z kelnerami, sprzedawcami etc.).
Każde zdarzenie interakcyjne wymaga otwarcia sygnalizującego zarzucenie uprzejmej nieuwagi.
Goffman wyróznia SYGNAŁY:
–
„dawane” przez uczestników spotkania – słowa i wyrazy twarzy adresowane do innych, mające wywołać u nich określone wrażenie,
–
„wydawane” - wskazówki, które inni mają zauważyć i dzięki nim zweryfikować szczerość i prawdomówność rozmówcy;
–
ZNACZNIKI:
Każde spotkanie jest z zasady wydzielone znacznikami, które Goffman nazywa nawiasami i które oddzielają każdy epizod interakcji zogniskowanej od epizodu poprzedzającego i od przebiegającego w tle interakcji niezogniskowanej.
syngały – np. zgaśnięcie światła – rozpoczęcie przedstawienia
windy – ludzie często demonstrują w windach postawę „nie słucham”, „nie patrzę” :)