Asysta grawitacyjna Metoda zwiększenia

(lub zmniejszenia)

prędkości statku kosmicznego podczas przelotu obok planety

Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększania prędkości pojazdu kosmicznego za pomocą pola grawitacyjnego planet (Księżyca, itp..) bez konieczności zużywania materiału pędnego.

δ – kąt o jaki będzie obrócony wektor prędkości satelity (180 - 2β) β – kąt asymptoty hiperbolicznej asymptota

odejścia

pojazd

kosmiczny

Słońce

planeta

asymptota

przybycia

Zasada działania

Zmiana prędkości statku Zmiana prędkości statku w układzie w stosunku do planety

absolutnym (odniesionym do Słońca)

Asysta grawitacyjna

2

cos

∆ V = V

β

V

– prędkość przylotu

∞

∞a

V

– prędkość odlotu

∞d

wartość bezwzględna prędkości, względem ciała w pobliżu którego następuje przelot się nie zmienia, zmianie ulega prędkość względem Słońca

Asysta grawitacyjna

V

– prędkość przylotu wzg. słońca sa

V

– prędkość odlotu wzg. słońca sd

V

– prędkość planety wzg. słońca p/s

V

sin

/

α

p s

a

sin Γ =

V∞ a

φ = 180 − Γ − α a

2

V

=

2

V

+ ∆ 2

V − V ∆

cos

V

sd

sa

sa

(β ± Γ)

w

V

+ V 2 −

/

V 2

p s

sd

cos

∞

α =

d

V

2

/ V

p s

sd

Wektory prędkości dla obu układów odniesienia Zmiana prędkości statku Zmiana prędkości statku w układzie w stosunku do planety

absolutnym (odniesionym do Słońca)

Animacja – strona www ESA http://www.esa.int/esaSC/SEMXLE0P4HD_index_0.html