semestr zimowy 2010/2011

Technologia informacyjna

I rok gr. 7–16

Wykłady (15 godz.)

1. Cel i zakres przedmiotu. Zasady i warunki zaliczania. Zastosowania komputerów.

2. Przegląd typów komputerów. Budowa komputera.

3. Hardware PC.

4. Procesor i program. Rozkazy i język maszynowy. Assembler. Języki wysokiego poziomu. Kom-pilacja i interpretacja. Konsolidacja.

5. Układ dwójkowy. Typy danych. Znaki, kody ASCII, strony kodowe i UTF–8.

6. Liczby całkowite i zmiennoprzecinkowe. Arytmetyka IEEE 754.

7. Pseudokod. Przypisanie i instrukcja warunkowa. Pętle. Funkcje. Przekazywanie argumentów przez wartość i przez zmienną. Rekurencja. Podział zadania. Programowanie strukturalne, obiek-towe i funkcyjne.

8. Algorytmika. Przegląd wybranych algorytmów. Algorytm Euklidesa, sito Eratostenesa. Wyszu-kiwanie binarne. Sortowanie. Złożoność algorytmów.

9. Szyfrowanie symetryczne. Dekryptaż.

10. Szyfrowanie niesymetryczne. Algorytm RSA. PGP, SSL, podpis elektroniczny.

11. System operacyjny. Zadania systemu operacyjnego. Budowa systemu UNIX. Środowisko pracy systemu UNIX. Potoki.

12. Narzędzia tekstowe w środowisku Unix.

13. Licencje. Open Source. GPL.

14. Sieci komputerowe, TCP/IP. Model klient–serwer. DNS, poczta elektroniczna, http. RFC.

15. Zaliczenie wykładu

1

Laboratoria (15 godz.)

Zajęcia odbywają się w wymiarze 2 godzin co dwa tygodnie.

1. Wstęp do systemu Linux. Window manager. Obsługa sesji. Ochrona (hasła).

2. Programowanie w Octavie. Instrukcja przypisania. Funkcje (1).

3. Intrukcja warunkowa. Funkcje (2). Przekazywanie przez wartość.

4. Pętla for.

5. Pętla while.

6. Ćwiczenia: granica ciągu i suma szeregu.

7. Zaliczenie.

Zasady zaliczania laboratoriów

Studenci przygotowują się do zajęć studiując literaurę w zakresie niezbędnym do danych zajęć W

razie trudności korzystają z konsultacji prowadzących.

Student może mieć co najwyżej jedną usprawiedliwioną nieobecność na zajęciach laboratoryj-nych. O formie zaliczenia zajęć, w trakcie których student był nieobecny, decyduje prowadzący laboratorium.

Zasady zaliczania przedmiotu

Ostateczna ocena z przedmiotu jest średnią ważoną z oceny z wykładu oraz oceny z laboratorium, o ile obie oceny są nie niższe niż 3.0. Średnią ważoną wylicza się następująco: W = 0.2 × wykład + 0.8 × laboratorium Ocena ostateczna:

W

ocena

słownie

ECTS

3 ≤ W ≤ 3.4

3.0

dst

E

3.4 < W ≤ 3.8

3.5

dst+

D

3.8 < W ≤ 4.2

4.0

db

C

4.2 < W ≤ 4.6

4.5

db+

B

4.6 < W

5

bdb

A

Studenci powtarzający przedmiot lub studiujący drugi kierunek mogą uzyskać zaliczenie całe-go przedmiotu na podstawie ocen z podobnych przedmiotów, o ile zakres materiału pokrywa się z wymaganiami. Decyzja w tej sprawie należy do wykładowcy.

Studenci powtarzający przedmiot mogą uzyskać uznanie oceny z laboratorium, o ile uzyskali z laboratorium ocenę nie niższą niż 4.0 oraz zgłoszą chęć przepisania w trakcie pierwszego tygodnia semestru.

2

Literatura

Studentów obowiązuje przeczytanie następujących pozycji:

• W. Sikorski Wykłady z podstaw informatyki, Mikom, Warszawa 2002.

• Peter P. Silvester System operacyjny UNIX, WNT, Warszawa 1991.

Rozdziały (i podrozdziały): 1-2.1, 3-3.2, 4, 6, 7.8, 8-8.4, 9.4, 9.5

• Kenneth Pugh UNIX dla użytkowników DOSu, WNT, Warszawa 1997.

Rozdziały: 2, 3, 6–10, 13, 15

• P. Drozdowski Wprowadzenie do Matlab-a Skrypt PK

Rozdziały: 2-4

• E.A. Poe Złoty żuk

Warte przeczytania

[1] L. Banachowski, K. Diks, and W. Rytter. Algorytmy i struktury danych. WNT, Warszawa, 1996.

[2] David Harel. Rzecz o istocie informatyki. Algorytmika. WNT, 2001.

[3] Brian W. Kernigham and Dennis M. Ritchie. Język C. WNT, Warszawa, 1988.

[4] Kazimierz Lal, Tomasz Rak, and Krzysztof Orkisz. RTLinux — system który się nie spóźnia.

Helion, Gliwice, 2003.

[5] Ryszard Pełka. Mikrokontrolery — architektura, programowanie, zastosowania. WKŁ, Warszawa, 1999.

[6] Krzysztof Sacha. Systemy czasu rzeczywistego. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1999.

[7] Peter P. Silvester. System operacyjny UNIX. WNT, Warszawa, 1991.

[8] Andrzej Skorupski. Podstawy budowy i działania komputerów. WKŁ, Warszawa, 2000.

[9] Weiss. Komputery jak ludzie. WNT, 1996.

3