Na cienkim, poziomo umocowanym drucie lub sznurku zawieś trzy wahadła (np. metalowe nakrętki na

nitkach), z których dwa mają jednakową długość (rys).

Jeśli wyprowadzisz z położenia równowagi wahadło I, to zaobserwujesz, że po pewnym czasie amplituda

drgań tego wahadła maleje, natomiast zaczyna drgać wahadło III, a amplituda jego drgań rośnie. Wahadło II

nie będzie drgało (lub amplituda jego drgań będzie mała), mimo że jest ono zawieszone bliżej wahadła I niż

wahadło III. Wahadło I wprawia drut w drgania o okresie . Drut przekazuje drgania obu

pozostałym wahadłom, powodując ich drgania wymuszone. Większą amplitudę drgań uzyskuje tylko

wahadło III, którego częstotliwość drgań własnych jest taka sama, jak częstotliwość drgań wymuszonych.

Jeżeli częstotliwość siły wymuszającej i częstotliwość drgań własnych są równe lub dostatecznie zbliżone -

amplituda wzrasta i osiąga wartość maksymalną. Takie zjawisko nazywa się rezonansem, a częstotliwość

wymuszającą drgania rezonansowe - częstotliwością rezonansową.