Warszawiacy dopłacą do australijskich emerytur  Bogusław
Kowalski
Aktualizacja: 2011-08-26 11:50 am
Politycy Platformy Obywatelskiej sprzedają, co mogą. Nie tylko to, co jest w dyspozycji rządu, ale także
władz lokalnych. Największą transakcję w historii polskich samorządów właśnie finalizują władze
Warszawy. Za 1,44 mld zł oddają Stołeczne Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej (SPEC) francusko-
australijskiemu koncernowi  Dalkia . Dostarczanie ciepłej wody w mieście tak dużym jak stolica Polski
jest zajęciem dochodowym. Zagraniczny właściciel zapewne uczyni je jeszcze bardziej dochodowym.
Oznacza to, że koszty usługi, bez której nie można się obyć, wzrosną, a zyski zostaną wytransferowane
za granicę. Za doraz
ną korzyść władze Warszawy pozwalają na stały drenaż kieszeni jej mieszkańców.
SPEC sprzedany
SPEC dysponuje jednym z największych systemów ciepłowniczych na świecie. W jego skład wchodzi
prawie 1650 km sieci, którą dostarczane jest ciepło do 19 tys. budynków na terenie Warszawy.
Obejmuje to ponad 80 proc. wszystkich potrzeb w tym zakresie na terenie stolicy. Do obsługi tej sieci
zatrudnionych jest prawie 1900 osób. Jedynym właścicielem przedsiębiorstwa był dotąd warszawski
samorząd. Decyzją stołecznych władz, na czele których stoi prezydent miasta Hanna Gronkiewicz-
Waltz, czołowy polityk PO, 85 proc. akcji SPEC zostało sprzedanych koncernowi  Dalkia za 1,44 mld zł.
Pozostałe 15 proc. zostanie rozdzielone między pracowników.
Wpływy ze sprzedaży mają być przeznaczone na sfinansowanie innych ważnych dla Warszawy
inwestycji. Przedstawiciele nowego właściciela deklarują, że poprawią jakość obsługi klienta oraz
zainwestują w ograniczenie strat energii. Nieoficjalnie mówi się, że  Dalkia zakupi także 4 warszawskie
elektrociepłownie (Siekierki, Żerań, Kawęczyn, Wola), które należą obecnie do szwedzkiej firmy
 Vattenfall , a z których SPEC pobiera ciepło. Jeśli to nastąpi, to francusko-australijski koncern stanie
się pełnym monopolistą nie tylko w rozprowadzaniu, ale także w produkcji ciepła dla Warszawy. W
umowie sprzedaży zapisano też warunek, że nowy właściciel przez 10 lat nie może sprzedać udziałów
ani przenieść siedziby firmy w inne miejsce. Ma to zagwarantować, że ewentualny podatek dochodowy
będzie płacony w Warszawie i jego część będzie zasilać budżet miasta.
Ceny wzrosną  umiarkowanie
Francuzi zobowiązali się, że w ciągu 7 lat zainwestują w sieć ciepłowniczą okrągły miliard zł. Ma to być
dodatkowy atut tej transakcji. Jednak na tle zysków wypracowywanych dotychczas przez SPEC, nie jest
to żadna rewelacja. W ubiegłym roku zysk ten wyniósł 80 mln zł. A więc gdyby utrzymywał się on na
takim poziomie przez 7 lat, skumulowany zysk dałby 560 mln zł, czyli ponad połowę wartości
zadeklarowanych inwestycji. Taki poziom nakładów na rozwój firma planowała jeszcze przed sprzedażą
w oparciu o własne możliwości, i to w ciągu 5 lat. Wynika z tego, że ta transakcja nie przyspieszy, a
wręcz spowolni rozwój SPEC-u.
Dodatkowo szefowie koncernu  Dalkia nie ukrywają, że zamierzają podnieść ceny na ciepło. Władze
Warszawy uspokajają, że podwyżki te nie będą drastyczne. Twierdzą, że nowy nabywca, który działa
już w ponad 40 miastach i miasteczkach w Polsce, w tym w Poznaniu i A
odzi, znany jest z łagodnych
wzrostów cen. W naszym kraju opłaty za tego typu usługi są kontrolowane przez państwo. Zajmuje się
tym Urząd Regulacji Energetyki. Zapewnienia te nie są zbyt wiarygodne. Bo skąd warszawscy politycy
PO mogą wiedzieć, co zrobi zagraniczny nabywca, jak już w pełni obejmie prawa właścicielskie? Mając
1
pozycję monopolisty, będzie ją wykorzystywał w stopniu maksymalnie możliwym. Oznacza to, że te
 łagodne podwyżki będą wynosiły maksymalny dopuszczalny przez URE pułap. Celem francusko-
australijskiego nabywcy będzie jak najwyższy zysk, a nie dobro mieszkańców.
Prywatne nie zawsze lepsze od publicznego
 Dalkia działa w 40 krajach świata. W Polsce już dysponuje 1670 km sieci ciepłowniczej i obsługuje 1,1
mln mieszkańców. Jest to największa zagraniczna firma działająca na polskim rynku usług
komunalnych. W 60 proc. należy ona do francuskiego koncernu  Veolia Environnement , zajmującego
się dostarczaniem usług komunalnych w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, gospodarki odpadami,
transportem publicznym i energetyką. Koncern ten jest notowany na giełdach w Nowym Jorku i Paryżu,
a jego akcje należą do osób prywatnych, ale też do wielu podmiotów państwowych.
Pozostała część, 40 proc. akcji firmy  Dalkia należy do australijskiego funduszu  Industry Funds
Management , dysponującego pieniędzmi z 32 australijskich funduszy emerytalnych. A więc z każdej
złotówki zysku wypracowanej przez warszawską energetykę cieplną 40 groszy będzie systematycznie
trafiało na wypłatę emerytur w Australii. Polscy emeryci mieszkający nie tylko w stolicy, ale w każdym
innym mieście, gdzie ciepłem zajmuje się  Dalkia , płacąc ze swoich marnych emerytur coraz wyższe
rachunki, będą się zrzucać na wypłaty dla emerytów z bogatych antypodów. Taki jest efekt decyzji
podjętej przez polityków Platformy Obywatelskiej o sprzedaży SPEC-u.
Na temat prywatyzacji usług komunalnych panują różne opinie. Dominuje pogląd, że dostarczanie ich
przez prywatną firmę jest bardziej efektywne, a przez to tańsze. Praktyczne doświadczenia nie zawsze
potwierdzają tę opinię. Unia Europejska w swoich dokumentach obie formy własności  publiczną i
prywatną  uznaje za równoprawne. W usługach komunalnych problemem jest bowiem brak prawdziwej
konkurencji. Jeśli prywatne przedsiębiorstwo uzyska pozycję monopolisty, winduje ceny i w efekcie takie
usługi dla mieszkańców stają się jeszcze droższe, niż gdy dostarczała je spółka publiczna. Gdy oddaje
się taką dominującą pozycję obcej firmie, której właściciele nie są związani ani z tym miastem, ani z tym
krajem, a ich uwaga skupia się jedynie na transferowaniu jak największego zysku, sytuacja staje się
bardzo niekorzystna. Tym bardziej że SPEC mógł wejść na giełdę, zachować samodzielność i z czasem
stać się polską  Veolią .
Bogusław Kowalski
Artykuł ukazał się w tygodniku  Niedziela , nr 33/2011
Za: Bogusław Kowalski blog (26 sierpnia 2011)
2