Jacek Izydorczyk Japoński kodeks karny

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

131

Jacek Izydorczyk

Japo

ń

ski kodeks karny

I. Nowoczesny system prawa karnego w Japonii nie ma zbyt długiej histo-

rii. Dopiero po „otwarciu na

ś

wiat” (tzw. restauracja Meiji), Japonia przyst

ą

pi-

ła do gruntownej przebudowy swojego ustroju oraz systemu prawa

1

.

Po restauracji Meiji pocz

ą

tkowo na prawo japo

ń

skie (nie tylko prawo kar-

ne) bardzo silny wpływ wywierało prawo francuskie. W 1880 r. przyj

ę

to ko-

deks karny i kodeks post

ę

powania karnego, niemal

ż

e repliki kodeksów kar-

nych francuskich

2

. Jednak

ż

e ju

ż

wkrótce na prawo japo

ń

skie zacz

ą

ł wywie-

ra

ć

ogromny wpływ system prawa pruskiego (niemieckiego). W niedługim

wi

ę

c czasie przyj

ę

to nowy kodeks post

ę

powania karnego (w 1890 r.) oraz

nowy kodeks karny (w 1907 r.), oba według wzorców pruskich (niemiec-
kich)

3

. Co ciekawe, ju

ż

w roku 1922 przyj

ę

to kolejny kodeks post

ę

powania

karnego, tak

ż

e oparty na prawie niemieckim

4

. Obecnie obowi

ą

zuj

ą

cy kodeks

1

W dziejach Japonii rozró

ż

nia si

ę

nast

ę

puj

ą

ce okresy: Okres J

ō

mon (XII tysi

ą

clecie p.n.e. –

ok. 300 r. p.n.e.); Okres Yayoi (IV w. p.n.e. – III w.); Okres Kofun (III–VIII w.); Okres Yamato
(V–VIII w.); Okres Nara (710–794); Okres Heian (od nazwy kolejnej stolicy, obecnego Kioto,
koniec 794–1192); Okres Kamakura (1192–1338); Okres Muromachi (od nazwy dzielnicy
Kioto, 1338–1573); Okres Azuchi–Momoyama (1573–1603); Okres Tokugawa (inaczej Edo –
nazwa pochodzi od stolicy, w której rezydowali sh

ō

gunowie z rodu Tokugawa, obecnie Tokio,

XVII–XIX w.); Okres Meiji (1868–1912; w 1868 w rezultacie przewrotu cesarz odzyskał pełni

ę

władzy i jest to pocz

ą

tek najnowszej historii Japonii; Meiji – imi

ę

po

ś

miertne panuj

ą

cego

wówczas cesarza Mutsuhito). Po

ś

mierci cesarza Mutsuhito na tronie zasiadł Yoshihito

(Okres Taish

ō

, 1912–1926). Japonia była ju

ż

wtedy silnym pa

ń

stwem kapitalistycznym, rz

ą

-

dzonym przez partie polityczne, biurokracj

ę

(Monbatsu), kr

ę

gi wielkiej finansjery (Zaibatsu)

i „kliki” wojskowe (Gunbatsu). Nast

ę

pny był Okres Sh

ō

wa (po

ś

miertne imi

ę

cesarza Hirohito,

1926–1989). W 1989 na tron wst

ą

pił aktualnie panuj

ą

cy cesarz Akihito i ten okres zwie si

ę

Heisei [zob. S. N. E i s e n s t a d t, Japanese civilization – a comparative view, Chicago–
London 1996, s. 163–174; A. K o

ś ć

, Filozoficzne podstawy prawa japo

ń

skiego w perspekty-

wie historycznej, Lublin 2001, s. 77; L. L e s z c z y

ń

s k i, Gyoseishido w japo

ń

skiej kulturze

prawnej, Lublin 1996, s. 10; R. H. P. M a s o n, J. G. C a i g e r, A history of Japan (revised
edition), Tokyo–Rutland–Singapore 1997; E. P a ł a s z - R u t k o w s k a, K. S t a r e c k a, Japo-
nia – historia pa

ń

stw

ś

wiata XX wieku, Warszawa 2004, s. 17–26; E. O. R e i s c h a u e r, Ja-

pan – the story of a nation (fourth edition), Boston–Rutland–Tokyo 1990; J. T u b i e l e w i c z,
Historia Japonii, Wrocław 1984; P. V a r l e y, Kultura japo

ń

ska, Kraków 2006, s. 1 i n.]. Po-

nadto zob. Nowa Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1997.

2

H i r o s h i O d a, Japanese law (2nd ed.), Oxford 1999, s. 62. Zob. tak

ż

e J. I z y d o r c z y k,

Japo

ń

ski kodeks post

ę

powania karnego, Prok. i Pr. 2007, nr 4, s. 105–120.

3

S h i g e m i t s u D a n d o, The criminal law of Japan – the general part, Littleton 1997, s. XIII;

H i r o s h i O d a, Japanese law, London–Dublin–Edinburgh 1992, s. 27.

4

Zob. S h i g e m i t s u D a n d o, Japanese criminal procedure, New York 1965, s. 16.

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


132

post

ę

powania karnego pochodzi z roku 1948

5

, za

ś

kodeksu karnego po woj-

nie nie zmieniano – wci

ąż

wi

ę

c obowi

ą

zuje kodeks z 1907 r.

II. Przechodz

ą

c do omawiania kodeksu karnego (Keih

ō

), aktualnie obo-

wi

ą

zuj

ą

cego w Japonii, nale

ż

y przypomnie

ć

,

ż

e dawny kodeks karny z roku

1880 (Great Council of State Decree No. 36 of 1880) był oparty na projekcie
francuskiego eksperta Emile Gustave Émile Boissonade de Fontarabie
z Uniwersytetu Paryskiego, który przybył do Japonii w 1873 r. na zaprosze-
nie władz japo

ń

skich

6

. To wła

ś

nie w tamtym kodeksie karnym wprowadzono

po raz pierwszy w historii japo

ń

skiego prawa karnego zasad

ę

nullum crimen,

nulla poena sine lege. Poza tym w kodeksie karnym z 1880 r. wprowadzono
zasad

ę

równo

ś

ci wobec prawa (była to tak

ż

e wielka nowo

ść

), jak i zało

ż

enie,

ż

e wina ma charakter indywidualny

7

.

W czasach Tokugawa (przed restauracj

ą

Meiji) dominowała bowiem

w pełni konfucja

ń

ska filozofia – i dotyczyło to tak

ż

e prawa karnego material-

nego (jak i procesu karnego). Przede wszystkim to rz

ą

d miał uczy

ć

obywateli

co jest moralne, a stosowanie prawa było rzecz

ą

drugorz

ę

dn

ą

. Przykładowo,

tzw. Kodeks Stu Artykułów (O–Sadamegaki Hyakkaj

ō

) z 1742 r. był

w zasadzie jedynie form

ą

instrukcji dla urz

ę

dników, któr

ą

zreszt

ą

trzymano

w tajemnicy przed poddanymi (to nie byli wówczas obywatele). Oczywi

ś

cie

ówcze

ś

ni poddani wiedzieli mniej wi

ę

cej za co mog

ą

zosta

ć

ukarani, jednak

w praktyce własnej wolno

ś

ci i własnego

ż

ycia pewni by

ć

nie mogli.

W ówczesnej Japonii uwa

ż

ano,

ż

e przest

ę

pstwa i kary nale

ż

y utrzymywa

ć

5

Law No. 131, 1948 (ze zmianami).

6

Wcze

ś

niej (w roku 1872) do Japonii przybył Georges Bousquet, który został doradc

ą

praw-

nym rz

ą

du japo

ń

skiego. Przebywał w Japonii przez cztery lata, kształc

ą

c japo

ń

skich prawni-

ków w zało

ż

onej za jego rad

ą

szkole prawa francuskiego przy japo

ń

skim ministerstwie spra-

wiedliwo

ś

ci (zob. A. K o

ś ć

, Filozoficzne podstawy prawa japo

ń

skiego w perspektywie histo-

rycznej, Lublin 2001, s. 79).

7

Kodeks karny (Revised Penal Code, Kaisei Keih

ō

), Law No. 45, 1907 oraz prawo peniten-

cjarne (Prison Law, Kangoku h

ō

), Law No. 28 – weszły w

ż

ycie w dniu 1 pa

ź

dziernika 1908 r.

[zob. A. T a y l o r v o n M e h r e n (ed.), Law in Japan – the legal order in a changing society,
Tokyo 1964, s. 15–17]. Przy okazji warto w tym miejscu wskaza

ć

, i

ż

nie tylko recepcja euro-

pejskiego prawa karnego budziła kontrowersje w Japonii. Dotyczyło to tak

ż

e prawa cywilne-

go, wokół którego powstał spór pomi

ę

dzy prawnikami a politykami japo

ń

skimi co do przydat-

no

ś

ci takich zapisów w Japonii. W konsekwencji opó

ź

niono wej

ś

cie w

ż

ycie kodeksu cywil-

nego (opartego głównie na kodeksie francuskim oraz w pewnym zakresie kodeksie niemiec-
kim) do roku 1898. Stawiano mu bowiem zarzut nieuwzgl

ę

dniania tradycyjnych zwyczajów

oraz moralno

ś

ci Japo

ń

czyków. Istniały obawy,

ż

e ten kodeks mo

ż

e „zniszczy

ć

lojalno

ść

do

cesarza oraz szacunek dla rodziców”. Jednak

ż

e, jak si

ę

wskazuje, E. Boissonade (który tak-

ż

e przygotowywał prawo cywilne), tworz

ą

c nowoczesne kodeksy dla Japonii, uznawał je za

uciele

ś

nienie idei prawa naturalnego. Uwa

ż

ał on,

ż

e system prawa pozytywnego powinien

by

ć

uciele

ś

nieniem (odbiciem) prawa naturalnego, które jest uniwersaln

ą

ide

ą

rodzaju ludz-

kiego i mo

ż

e by

ć

odkryte przez ludzki rozum. Je

ż

eli za

ś

istnieje niezgodno

ść

pomi

ę

dzy pra-

wami pozytywnym a naturalnym, to pierwsze nie jest

ż

adnym prawem, lecz korupcj

ą

prawa

(zob. A. K o

ś ć

, Filozoficzne..., s. 82).

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

133

w tajemnicy (a raczej relacje mi

ę

dzy przest

ę

pstwem a kar

ą

), bowiem kary

były wymierzane według pozycji społecznej sprawcy

8

.

Jak ju

ż

wcze

ś

niej wspomniano stary kodeks karny (Code of Criminal In-

struction) oparty został na francuskim Code d’Instruction Criminelle. Jednak
z czasem uznano model francuski za zbyt skomplikowany oraz zarzucano
mu,

ż

e dawał za mało swobody s

ę

dziemu przy rozstrzyganiu sprawy.

W zwi

ą

zku z tym prace nad zmianami rozpocz

ę

to ju

ż

w 1886 r. Wspomniano

tak

ż

e, i

ż

postanowiono oprze

ć

si

ę

na prawie niemieckim

9

. W efekcie przyj

ę

to

nowy kodeks karny w 1907 r. Warto wskaza

ć

,

ż

e poprzedni kodeks miał a

ż

430 artykuły, ten za

ś

zaledwie 264; poza tym dawał – do czego d

ąż

ono –

wi

ę

ksz

ą

swobod

ę

dla s

ę

dziów w karaniu. Co ciekawe, w nowym kodeksie

karnym zniesiono regulacj

ę

zasady nullum crimen sine lege, bowiem wska-

zywano,

ż

e została ona zabezpieczona w konstytucji Meiji (w artykule 23).

Jednak – co charakterystyczne – niektórzy uwa

ż

ali przy tym t

ę

zasad

ę

za

„bur

ż

uazyjny relikt”

10

.

Po zako

ń

czeniu Drugiej Wojny

Ś

wiatowej władze alianckie uznały,

ż

e nie

ma w zasadzie potrzeby uchwalania nowego kodeksu karnego, tak jak
w przypadku kodeksu post

ę

powania karnego oraz innych ustaw. Kolejny

wi

ę

c raz potwierdziła si

ę

zasada,

ż

e najbardziej wra

ż

liwe na zmiany poli-

tyczne jest prawo procesowe, a zwłaszcza procedura karna.

Oczywi

ś

cie, w zwi

ą

zku z przyj

ę

ciem nowej konstytucji musiano znoweli-

zowa

ć

w pewnym zakresie tak

ż

e kodeks karny

11

, i tak: skre

ś

lono jego roz-

dział I, w którym normowano przest

ę

pstwa przeciwko rodzinie cesarskiej

12

,

oraz zdepenalizowano cudzołóstwo, za które karano tylko kobiety

13

.

8

Zob. A. K o

ś ć

, Filozoficzne..., s. 75 oraz s. 80; C. S. L a n d i s, Human rights violations in

Japan – a contemporary survey, Detroit College of Law – Journal of International Law and
Practice, No. 53, Spring 1996, s. 70–72; C. S t e e n s t r u p, A history of law in Japan until
1868, Leiden–New York–Kobenhavn–Koeln 1991, s. 150–154. Zob. ponadto D. V. B o t s -
m a n, Punishment and power in the making of modern Japan, Princeton University Press
2005.

9

Zob. H i r o s h i O d a, Japanese law (2nd ed.), Oxford 1999, s. 62; S h i g e m i t s u D a n d o,

The criminal..., s. 33–37.

10

A. T a y l o r v o n M e h r e n (ed.), Law in Japan – the legal order in a changing society,

Tokyo 1964, s. 17–21; A t s u s h i N a g a s h i m a, The accused and society: the administra-
tion of criminal justice in Japan, (w:) Law in Japan – the legal order in a changing society
(edited by Arthur Taylor von Mehren), Tokyo 1964, s. 297–323. Zob. ponadto L. L e s z -
c z y

ń

s k i, Gyoseishido w japo

ń

skiej kulturze prawnej, Lublin 1996, s. 73 i n.

11

Zob. S h i g e m i t s u D a n d o, The criminal..., s. XIII–XIV; H i r o s h i O d a, Japanese...,

s. 420.

12

M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization under conservative public opinion in Japan, Koku-

gakuin – Journal of Law and Politics 2007, Vol. 44, No. 4, s. 336.

13

Zob. A. D i d r i c k C a s t b e r g, Prosecutorial independence in Japan, UCLA Pacific Basin

Law Journal, Fall 1997, s. 5; M i n o r u Y o k o y a m a, Analysis of prostitution in Japan, In-
ternational Journal of Comparative and Applied Criminal Justice, Spring 1995, Vol. 19, No. 1,
s. 47–60; M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 338–293.

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


134

Warto te

ż

tutaj wskaza

ć

,

ż

e w połowie lat 50. ubiegłego wieku w minister-

stwie sprawiedliwo

ś

ci rozpocz

ę

to tak

ż

e prace nad nowym kodeksem kar-

nym. W 1974 r. wst

ę

pny projekt został zaaprobowany przez tzw. Komisj

ę

Legislacyjno-Doradcz

ą

(Legislative Advisory Council). Jednak

ż

e projekt no-

wego kodeksu karnego spotkał si

ę

z gwałtown

ą

krytyk

ą

nauki i adwokatury.

Był on bowiem jakby nawrotem do stanu sprzed wojny. Ostatecznie w roku
1981 ministerstwo sprawiedliwo

ś

ci wycofało si

ę

z projektu, jak i zmian do

kodeksu obowi

ą

zuj

ą

cego. Oczywi

ś

cie pewne nowelizacje miały miejsce

w ostatnich latach (przykładowo dopiero w 1996 r. zdepenalizowano wspo-
mniane ju

ż

wcze

ś

niej ojcobójstwo, który to czyn jest szczególnie odra

ż

aj

ą

cy

w filozofii konfucja

ń

skiej

14

, cho

ć

japo

ń

ski s

ą

d najwy

ż

szy ju

ż

w 1973 r.

stwierdził, i

ż

przepis art. 200 kodeksu karnego jest niekonstytucyjny z uwagi,

i

ż

nie respektuje konstytucyjnej zasady równo

ś

ci wobec prawa; stanowił on,

i

ż

za zabójstwo wst

ę

pnego grozi bezwzgl

ę

dna kara

ś

mierci albo do

ż

ywot-

niego pozbawienia wolno

ś

ci

15

). Ponadto – co ciekawe – w tym samym 1996

r. napisano kodeks od nowa współczesn

ą

japo

ń

szczyzn

ą

. Poprzednio ko-

deks bowiem był napisany j

ę

zykiem archaicznym literackim

16

. Jest to z pew-

no

ś

ci

ą

ewenement, niespotykany w krajach zachodnich, gdzie nowelizacja

nie dotyczyła kwestii merytorycznych, a jedynie j

ę

zykowych i to całego ko-

deksu (!). Było to jednak o tyle wa

ż

ne posuni

ę

cie,

ż

e przeci

ę

tny Japo

ń

czyk

po prostu nie rozumiał dawnego j

ę

zyka prawnego.


III. Je

ż

eli chodzi o systematyk

ę

aktualnie obowi

ą

zuj

ą

cego kodeksu kar-

nego (Keih

ō

, Law No. 45 of 1907), to składa si

ę

on z dwóch ksi

ą

g: ogólnej

oraz szczególnej (nosz

ą

cej tytuł „Przest

ę

pstwa”).

Ksi

ę

ga Pierwsza liczy XIII rozdziałów, s

ą

one nast

ę

puj

ą

ce: Rozdział I.

Stosowanie prawa; Rozdział II. Kary

17

; Rozdział III. Wymierzanie kar termi-

nowych (w miesi

ą

cach i latach); Rozdział IV. Warunkowe zawieszenie wy-

konania kary; Rozdział V. Parol (Karishutsugoku)

18

; Rozdział VI. Przedaw-

nienie (Jiko); Rozdział VII. Odst

ą

pienie od kary (Hanzai No Fuseiritsu Oyobi

Kei No Genmen); Rozdział VIII. Usiłowanie (Misuizai); Rozdział IX. Powrót

14

M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 334–333 (5–6) oraz s. 305 (34).

15

Por. A. K o

ś ć

, Filozoficzne..., s. 110–111; M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization...,

s. 334–333 (5–6).

16

Zob. S h i g e m i t s u D a n d o, The criminal..., s. 288–299; R y u u i c h i H i r a n o, The draft

of the revised Penal Code: A general critique, Law in Japan (An Annual), Japanese Ameri-
can Society of Legal Studies 1973, Vol. 6, s. 49–64; H i r o s h i O d a, Japanese..., s. 413–
416.

17

Zob. V. L e e H a m i l t o n, J. S a n d e r s, Everyday justice – responsibility and the individual

in Japan and the United States, Yale University Press 1992, s. 135–156.

18

Odno

ś

nie probacji zob. m.in. E. H. J o h n s o n, Japanese corrections – managing convicted

offenders in an orderly society, Southern Illinois University 1996, s. 225–259.

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

135

do przest

ę

pstwa (Heigozai)

19

; Rozdział X. Recydywa penitencjarna (Ru-

ihan)

20

; Rozdział XI. Współsprawstwo (Kyohan); Rozdział XII. Łagodzenie

kar (Shakuryuo-Genkei)

21

; oraz Rozdział XIII. Obostrzenie kary (Kagen–

Rei)

22

.

Ksi

ę

ga Druga kodeksu karnego pt. „Przest

ę

pstwa” składa si

ę

z 40 roz-

działów kolejno reguluj

ą

cych: Rozdział I. – skre

ś

lony; Rozdział II. Przest

ę

p-

stwa dotycz

ą

ce wojny domowej (Nairan Ni Kan–Suru Tsumi); Rozdział III.

Przest

ę

pstwa dotycz

ą

ce wojny; Rozdział IV. Przest

ę

pstwa dotycz

ą

ce sto-

sunków mi

ę

dzynarodowych (Kokko Ni Kan–Suru Tsumi); Rozdział V. Prze-

st

ę

pstwa przeciwko kompetentnej władzy (Komu No Shikko Wo Bogaisuru

Tsumi); Rozdział VI. Przest

ę

pstwo ucieczki (Toso No Tsumi); Rozdział VII.

Poplecznictwo oraz matactwo (Hannin Zotoku Oyobi Shoko Inmetsu No
Tsumi
); Rozdział VIII. Zamieszki (Sojo No Tsumi); Rozdział IX. Podpalenie
(Hoka Oyobi Shikka No Tsumi); Rozdział X. Przest

ę

pstwa sprowadzenia

powodzi (Issui Oyobi Suiri Ni Kan–Suru Tsumi); Rozdział XI. Przest

ę

pstwa

w ruchu (Orai Wo Bogai–Suru Tsumi); Rozdział XII. Wtargni

ę

cie na cudzy

teren (Jukyo Wa Okasu Tsumi); Rozdział XIII. Naruszenie tajemnicy (Himitsu
Wo Okasu Tsumi
); Rozdział XIV. Przest

ę

pstwa zwi

ą

zane z opium oraz tyto-

niem (Ahen–Tabako Ni Kan–Suru Tsumi); Rozdział XV. Zanieczyszczenie
wody (Inryosui Ni Kan–Suru Tsumi)

23

; Rozdział XVI. Fałszowanie pieni

ę

dzy

(Tsuka–Gizo No Tsumi); Rozdział XVII. Fałszowanie dokumentów (Bunsho–
Gizo No Tsumi
); Rozdział XVIII. Fałszowanie papierów warto

ś

ciowych (Yu-

kashoken–Gizo No Tsumi); Rozdział XIX. Fałszowanie piecz

ę

ci (Insho–Gizo

No Tsumi); Rozdział XX. Krzywoprzysi

ę

stwo (Gisho No Tsumi); Rozdział

XXI. Fałszywe oskar

ż

enie (Fukoku No Tsumi); Rozdział XXII. Obscenicz-

no

ść

, zgwałcenie, bigamia (Waisetsu, Kanin No Oyobi Jukon No Tsumi);

Rozdział XXIII. Hazard (Tobaku Oyobi Tomikuji Ni Kan–Suru Tsumi); Roz-
dział XXIV. Miejsca kultu i cmentarze (Reihaisho Oyobi Funbo Ni Kan–Suru

19

Zob. A. D i d r i c k C a s t b e r g, Japanese criminal justice, New York 1990, s. 111–112.

20

Zob. R. Y. T h o r n t o n, K a t s u y a E n d o, Preventing crime in America and Japan –

a comparative study, New York 1992, s. 148–149.

21

Zgodnie z przepisem art. 67 kodeksu karnego s

ą

d mo

ż

e łagodzi

ć

kar

ę

: po pierwsze z uwagi

na przyczyny prawne oraz po wtóre z uwagi na okoliczno

ś

ci sprawy. Tak wi

ę

c w przypadku

zagro

ż

enia kar

ą

do

ż

ywotniego pozbawienia wolno

ś

ci s

ą

d mo

ż

e zredukowa

ć

wyrok do trzech

i pół roku pozbawienia wolno

ś

ci, nast

ę

pnie na podstawie artykułu 25 k.k. ma mo

ż

liwo

ść

za-

wieszenia wykonania takiej kary [zob. M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 334–
333 (5–6) oraz s. 305 (34)].

22

R y u i c h i H i r a n o, The accused and society: some aspects of Japanese criminal law, (w:)

Law in Japan – the legal order in a changing society (edited by A. T a y l o r v o n M e -
h r e n), Tokyo 1964, s. 274–296; R. H. M i t c h e l l, Political bribery in Japan, Honolulu 1996,
s. 26–27; H i r o s h i O d a, Japanese..., s. 415.

23

Zob. m.in. R y u i c h i H i r a n o, Penal law protection of the natural environment in Japan,

Law in Japan (An Annual) Japanese American Society of Legal Studies 1980, Vol. 13,
s. 129–136.

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


136

Tsumi); Rozdział XXV. Przekupstwo (Tokushoku No Tsumi); Rozdzial XXVI.
Zabójstwo (Satsujin No Tsumi)

24

; Rozdział XXVII. Uszkodzenie ciała (Shogai

No Tsumi); Rozdział XXVIII. Nieumy

ś

lne uszkodzenie ciała (Kashitsu–

Shogai No Tsumi); Rozdział XXIX. Aborcja (Datai No Tsumi); Rozdział XXX.
Porzucenie osoby zale

ż

nej (Iki No Tsumi); Rozdział XXXI. Pozbawienie wol-

no

ś

ci (Taiho Oyobi Kankin No Tsumi); Rozdział XXXII. Zastraszanie (Kyoha-

ku No Tsumi); Rozdział XXXIII. Porwanie (Ryakushu Oyobi Yukai No Tsu-
mi
); Rozdział XXXIV. Przest

ę

pstwa przeciwko czci (Meiyo Ni Taisuru Tsumi);

Rozdział XXXV. Przest

ę

pstwa przeciw zaufaniu i biznesowi (Shinyo Oyobi Ni

Taisuru Tsumi); Rozdział XXXVI. Kradzie

ż

i rozbój (Setto Oyobi Goto No

Tsumi); Rozdział XXXVII. Oszustwo i szanta

ż

(Sagi Oyobi Kyokatsu No

Tsumi); Rozdział XXXVIII. Przywłaszczenie (Oryo No Tsumi); Rozdział
XXXIX. Paserstwo (Zobutsu Ni Kan–Suru Tsumi); oraz Rozdział XL. Znisz-
czenie lub ukrywanie dokumentów (Kiki Oyobi Intoku No Tsumi)

25

.


IV. Aktualnie obowi

ą

zuj

ą

ce japo

ń

skie prawo karne materialne (przede

wszystkim kodeks karny) oparte jest wi

ę

c na prawie niemieckim. Jednak, co

ciekawe, wspomniana zasada nulla poena sine lege jest modyfikowana
przez prawo precedensów. Prawo japo

ń

skie nie ró

ż

nicuje przy tym wykro-

cze

ń

i przest

ę

pstw, ale okre

ś

la tzw. czyny drobne, które de facto odpowiada-

j

ą

naszym wykroczeniom – Keihanzaih

ō

(Minor Offences Law No. 39,

1948)

26

.

Interesuj

ą

cym jest,

ż

e granic

ą

odpowiedzialno

ś

ci karnej w Japonii jest

20 lat (poni

ż

ej lat 14 sprawca nie odpowiada w ogóle). Nieletni sprawcy od-

powiadaj

ą

przed s

ą

dami rodzinnymi

27

. Regulacja dotycz

ą

ca granicy odpo-

24

W prawie japo

ń

skim nie wyst

ę

puje rozró

ż

nienie pomi

ę

dzy morderstwem a zabójstwem (zob.

J. M. R a m s e y e r, M i n o r u N a k a z a t o, Japanese law – an economic approach, The
University of Chicago Press 1999, s. 152–165).

25

Zob. m.in.: L. W. B e e r, Defamation, privacy, and freedom of expression in Japan, Law in

Japan (An Annual), Japanese American Society of Legal Studies 1972, Vol. 5, s. 192–208;
S h i g e m i t s u D a n d o, The criminal..., s. 19–31; H i d e o F u j i k i, Property and criminal
law, Law in Japan (An Annual), Japanese American Society of Legal Studies 1968, Vol. 2,
s. 120–139; Y o s h i r o o H i r a m a t s u, History of penal institutions: Japan, Law in Japan
(An Annual), Japanese American Society of Legal Studies 1973, Vol. 6, s. 1–48; A k i r a
M i k a z u k i, A comparative study of judicial systems, Law in Japan (An Annual), Japanese
American Society of Legal Studies 1969, Vol. 3, s. 1–42; A t s u s h i N a g a s h i m a, Partial
revision of the penal code in regard to kidnapping for ransom, Law in Japan (An Annual),
Japanese American Society of Legal Studies 1967, Vol. 1, s. 155–165.

26

A. D i d r i c k C a s t b e r g, Prosecutorial independence in Japan, UCLA Pacific Basin Law

Journal, Fall 1997. Ponadto zob. J. I z y d o r c z y k, The rule of legalism (mandatory prosecu-
tion) in Polish criminal law, Hosei Kenkyu – Journal of Law and Politics, Kyushu University,
March 2007, Vol. 73, No 4, s. 876–853.

27

Ustrój s

ą

dów rodzinnych reguluje: Law No. 168, 1948 (zob. T o k i k a z u K o n i s h i, On the

concept of the pre–delinquent juvenile in Japan: its construction and the impact, Waseda

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

137

wiedzialno

ś

ci karnej dla nieletnich jest o tyle ciekawa,

ż

e przez ustalenie tak

wysokiego pułapu (20 lat) wiele czynów jest uznawanych nie za przest

ę

p-

stwa, ale tylko za czyny karalne. Oczywi

ś

cie musi mie

ć

to ogromne znacze-

nie dla wszelkiego rodzaju oficjalnych statystyk, bowiem – jak wiadomo – na
całym

ś

wiecie sprawcami przest

ę

pstw s

ą

głównie młodzi m

ęż

czy

ź

ni.

Kodeks karny przewiduje nast

ę

puj

ą

ce kary kryminalne (art. 9): kara

ś

mierci, kara do

ż

ywotniego pozbawienia wolno

ś

ci, kara pozbawienia wolno-

ś

ci z obowi

ą

zkiem pracy, kara pozbawienia wolno

ś

ci bez obowi

ą

zku pracy

oraz grzywna. Kara pozbawienia wolno

ś

ci orzekana jest w wymiarze do lat

dwudziestu. Co si

ę

za

ś

tyczy kary głównej, to grozi ona za 14 przest

ę

pstw

i jest obecnie orzekana w około pi

ę

ciu procesach w skali roku

28

(jest ona

wymierzana za zabójstwa

29

).

Je

ż

eli chodzi o problem kary

ś

mierci, to tak

ż

e w Japonii s

ą

silne głosy za

jej zniesieniem. Aktualnie na egzekucj

ę

oczekuje około stu skazanych. Sto-

sowanie kary

ś

mierci w Japonii wzbudza tak

ż

e kontrowersje zagranic

ą

, co

jest spowodowane realiami japo

ń

skiego systemu penitencjarnego, jak

i samym procedowaniem wobec osób skazanych na kar

ę

zasadnicz

ą

zwłaszcza utrzymywaniem w bezwzgl

ę

dnej tajemnicy terminu egzekucji

30

.

Bulletin of Comparative Law 2005, Vol. 25, s. 1–18; H i r o s h i O d a, Japanese..., s. 416–
419).

28

Nie mo

ż

na orzec kary

ś

mierci wobec osoby, która nie uko

ń

czyła lat osiemnastu. Zob. World

Factbook Of Criminal Justice Systems – Japan (Tadashi Moriyama, Takushoku University),
dokument elektroniczny dost

ę

pny na stronie internetowej Departamentu Sprawiedliwo

ś

ci

Stanów Zjednoczonych (http://www.ojp.usdoj.gov). Zob. ponadto S h i g e m i t s u D a n d o,
The criminal..., s. 285–314; H i r o s h i O d a, Japanese..., s. 420.

29

H a r u o A b e, The accused and society: therapeutic and preventive aspects of criminal

justice in Japan, (w:) Law in Japan – the legal order in a changing society (edited by
A. T a y l o r v o n M e h r e n), Tokyo 1964, s. 324–363. W okresie Meiji rocznie skazywano
na

ś

mier

ć

około pi

ęć

set osób; za

ś

w latach pi

ęć

dziesi

ą

tych ubiegłego wieku – około dwu-

dziestu pi

ę

ciu. Jak wskazano powy

ż

ej, obecnie w Japonii kar

ę

ś

mierci orzeka si

ę

tylko za

zabójstwa.

30

W roku 2003 były stra

ż

nik wi

ę

zienny, który był obecny przy wielu straceniach, opublikował

ksi

ąż

k

ę

, w której opisał – tajn

ą

dotychczas (!) procedur

ę

egzekucji w Japonii (T o s h i o

S a k a m o t o, Shikei wa ikani shikkou sareruka – „Jak si

ę

wykonuje kar

ę

ś

mierci”). Wi

ę

cej –

w ksi

ąż

ce tej – procedur

ę

egzekucji przedstawiono tak

ż

e w formie rysunkowej (Manga). Wy-

gl

ą

da to nast

ę

puj

ą

co: bez uprzedniego ostrze

ż

enia, rankiem, do celi skaza

ń

ca przychodzi

stra

ż

nik wi

ę

zienny i informuje go, aby udał si

ę

z nim do biura wi

ę

ziennego – po krótkiej chwi-

li wi

ę

zie

ń

jednak zdaje sobie spraw

ę

,

ż

e jest prowadzony gdzie indziej. Nast

ę

pnie pojawiaj

ą

si

ę

inni stra

ż

nicy i prowadz

ą

skaza

ń

ca do pomieszczenia, gdzie oczekuje tzw. „duchowy do-

radca” (np. kapłan Shint

ō

). W tym wła

ś

nie momencie skazaniec rozumie,

ż

e czeka go wkrót-

ce egzekucja. Dodatkowo zostaje poinformowany,

ż

e ma prawo sporz

ą

dzi

ć

tzw. list po

ż

e-

gnalny. Po sporz

ą

dzeniu takiego listu skaza

ń

cowi zawi

ą

zuje si

ę

opask

ą

oczy oraz skuwa

kajdankami (w Japonii – tak

ż

e w celu doprowadzenia na rozpraw

ę

– oskar

ż

onym dodatkowo

przywi

ą

zuje si

ę

sznurem od tyłu r

ę

ce do tułowia i drugi koniec sznura jest trzymany przez

jednego z funkcjonariuszy). Nast

ę

pnie jeden ze stra

ż

ników zakłada p

ę

tl

ę

na szyj

ę

wi

ęź

nia

oraz ustawia skaza

ń

ca na zapadni. Na dany sygnał – trzech stra

ż

ników oczekuj

ą

cych w in-

nym pomieszczeniu (korytarzu) naciska równocze

ś

nie na trzy przyciski opuszczaj

ą

ce za-

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


138

S

ę

dziowie japo

ń

scy maj

ą

du

ż

o swobody w wymierzaniu kary kryminalnej.

Przykładowo za zabójstwo grozi kara pozbawienia wolno

ś

ci w wymiarze od

lat trzech do lat 20, kara do

ż

ywotniego pozbawienia wolno

ś

ci albo te

ż

kara

ś

mierci. W wypadku stwierdzenia szczególnych okoliczno

ś

ci s

ą

d mo

ż

e

zmniejszy

ć

wymiar kary o połow

ę

(kar

ę

do

ż

ywotniego pozbawienia wolno

ś

ci

do lat siedmiu z obowi

ą

zkiem pracy), za

ś

kar

ę

ś

mierci zamieni

ć

na dziesi

ęć

lat pozbawienia wolno

ś

ci z obowi

ą

zkiem pracy (art. 68 k.k.)

31

.

Pomimo prawa do milczenia, zarówno prokuratorzy jak i s

ę

dziowie ocze-

kuj

ą

,

ż

e oskar

ż

ony b

ę

dzie składał wyja

ś

nienia, a zatem – jak si

ę

wskazuje

w Japonii – i łatwiej b

ę

dzie o rehabilitacj

ę

(Keimuken) sprawcy

32

. Powoduje

to,

ż

e ponad 60% oskar

ż

onych o przest

ę

pstwa z kodeksu karnego jest ska-

zywana z warunkowym zawieszeniem wykonania kary; a i z tej liczby dozór
kuratora orzeka si

ę

w 15%. Chodzi głównie o to,

ż

eby nie osadza

ć

skaza-

nych – o ile jest to mo

ż

liwe – w zakładach karnych

33

.

W tym miejscu nale

ż

y wskaza

ć

,

ż

e cech

ą

charakterystyczn

ą

japo

ń

skiego

kodeksu karnego jest jego łagodno

ść

wobec przest

ę

pstw tzw. moralnych.

Dotyczy to tak

ż

e (a raczej przede wszystkim) praktyki stosowania prawa.

Zgodnie z japo

ń

skim prawem nie jest karalny homoseksualizm, kazirodztwo,

oraz sodomia, za

ś

cudzołóstwo kobiet – jak ju

ż

wskazano – zdepenalizowa-

no po wojnie. Wprawdzie bigamia jest karalna, ale w praktyce nie jest

ś

ciga-

na

34

. Co si

ę

za

ś

tyczy prostytucji to jest oddzielna ustawa o zapobieganiu

prostytucji (the Prostitution Prevention Law No. 118, 1956)

35

, zgodnie z któr

ą

padni

ę

w pokoju strace

ń

. Po odczekaniu pi

ę

ciu minut stra

ż

nicy

ś

ci

ą

gaj

ą

ciało skaza

ń

ca i na-

st

ę

pnie lekarz wi

ę

zienny sprawdza, czy na pewno nast

ą

pił zgon. Potem ciało trafia do kost-

nicy wi

ę

ziennej. Niemal zawsze nikt z rodziny nie zgłasza si

ę

po odbiór zwłok, wobec czego

grzebie si

ę

je na cmentarzu wi

ę

ziennym lub (cz

ęś

ciej) spala w wi

ę

ziennym krematorium;

nieraz te

ż

przekazuje si

ę

zwłoki do placówek medycznych (zob. Japan's way of judicial kill-

ing, The Japan Times: Sunday, April 8, 2007).

31

D. H. F o o t e, The benevolent paternalism of Japanese criminal justice, California Law Re-

view, March 1992, 80 Calif. L. Rev. 317, s. 346–372. Wskazano tak

ż

e powy

ż

ej na przepis

art. 67 kodeksu karnego w zwi

ą

zku z art. 25 k.k. Zob. M i n o r u Y o k o y a m a, Criminaliza-

tion..., s. 334–333 (5–6) oraz s. 305 (34).

32

R. Y. T h o r n t o n, K a t s u y a E n d o, Preventing crime in America and Japan – a compara-

tive study, New York 1992, s. 136. Zob. tak

ż

e H i r o s h i I t o h, How judges think in Japan,

(w:) K o i c h i r o F u j i k u r a (ed.), Japanese law and legal theory, Aldershot–Singapore–
Sydney 1996, s. 87–116; J. I z y d o r c z y k, Japo

ń

ski kodeks post

ę

powania karnego, Prok.

i Pr. 2007, nr 4, s. 105–120.

33

W japo

ń

skiej doktrynie wskazuje si

ę

tak

ż

e na to,

ż

e gdy s

ę

dziowie skazuj

ą

na łagodne wy-

roki, to skazani „b

ę

d

ą

pod wra

ż

eniem ich łaskawo

ś

ci i przez to bardziej skłonni do resocjali-

zacji (rehabilitacji)”. Zob. D. H. F o o t e, The benevolent..., s. 353–356.

34

R y u i c h i H i r a n o, The accused and society: some aspects of Japanese criminal law, (w:)

Law in Japan – the legal order in a changing society (edited by A. T a y l o r v o n M e -
h r e n), Tokyo 1964, s. 274–296.

35

Por. R y u i c h i H i r a n o, The accused..., s. 274–296; H i r o s h i O d a, Japanese..., s. 421;

M i n o r u Y o k o y a m a, Emergence of anti-prostitution law in Japan – analysis from sociol-
ogy of criminal law, International Journal of Comparative and Applied Criminal Justice, Fall

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

139

jest karane prostytuowanie si

ę

jak i nawet korzystanie z usług prostytutek,

ale tak

ż

e i ona w praktyce nie jest w ogóle

ś

cigana i karana.

Innym charakterystycznym przykładem sposobu stosowania prawa kar-

nego materialnego w Japonii jest aborcja, która jest wprawdzie penalizowa-
na w samym kodeksie karnym przez a

ż

pi

ęć

artykułów (kara do siedmiu lat

pozbawienia wolno

ś

ci z obowi

ą

zkiem pracy, rozdział XXIX), w rzeczywisto-

ś

ci jest jednak całkowicie i „praktycznie” zdepenalizowana. Penalizacja

aborcji – pod wpływem filozofii prawa zachodniego – pojawiła si

ę

w Japonii

dopiero w kodeksie karnym z roku 1880. Wcze

ś

niej zarówno aborcja, jak

i dzieciobójstwo nigdy nie było karane

36

. W kodeksie karnym z 1907 r. (opar-

tym na prawie niemieckim) zwi

ę

kszono nawet kar

ę

gro

żą

c

ą

matce, która

dokonała aborcji z sze

ś

ciu miesi

ę

cy pozbawienia wolno

ś

ci bez obowi

ą

zku

pracy do jednego roku pozbawienia wolno

ś

ci z obowi

ą

zkiem pracy

37

. Jednak

inna ustawa tzw. Prawo Eugeniczne (artykuły 14.–1.–4. Eugenic Protection
Law of 1949, Y

ū

sei Hogo H

ō

) zezwala na przerwanie ci

ąż

y w wypadkach,

gdy „kontynuacja ci

ąż

y spowoduje pogorszenie zdrowia matki ze wzgl

ę

du na

zdrowotne lub powody ekonomiczne” (w praktyce zwykle chodzi o te ostat-
nie). Zreszt

ą

w roku 1952 pod wpływem

ś

rodowiska lekarskiego jeszcze

bardziej uproszczono warunki przerywania ci

ąż

y

38

; w konsekwencji usuwa-

nie ci

ąż

y w Japonii jest w pełni dopuszczalne

39

.

Przy okazji nale

ż

y zauwa

ż

y

ć

, i

ż

wspomniane powy

ż

ej tzw. Prawo Euge-

niczne zostało przyj

ę

te w roku 1948 „w celu ochrony przed «złymi» porodami

z punktu widzenia eugeniki”. W pó

ź

niejszym okresie było to krytykowane

z uwagi na „ignorowanie praw niepełnosprawnych”, st

ą

d te

ż

w 1996 r. the

Eugenic Protection Law zostało nazwane the Protection Law of Mother’s

1993, Vol. 17, No. 2, s. 211–218; M i n o r u Y o k o y a m a, Analysis of prostitution in Japan,
International Journal of Comparative and Applied Criminal Justice, Spring 1995, Vol. 19, No.
1, s. 47–60; M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 338–293 (1–46).

36

Pisz

ą

c o dzieciobójstwie, mam na my

ś

li zabójstwa dokonywane wzgl

ę

dem własnych dzieci

(zst

ę

pnych) – bez wzgl

ę

du na ich wiek, bowiem takie s

ą

realia w Japonii.

37

M i n o r u Y o k o y a m a, Abortion policy in Japan: analysis from the framework of interest

groups, Kokugakuin Journal of Law and Politics, September 1991, Vol. 29, No. 1, s. 1–29.

38

W literaturze japo

ń

skiej wskazuje si

ę

,

ż

e na zmian

ę

prawa w Japonii miał tak

ż

e wpływ silny

ruch proaborcyjny w Stanach Zjednoczonych oraz gło

ś

ne swego czasu ksi

ąż

ka Edwina M.

S c h u r a nt. tzw. „przest

ę

pstw bez ofiar”, do których zaliczył aborcj

ę

, homoseksualizm oraz

narkomani

ę

i

żą

dał ich depenalizacji (zob. E. M. S c h u r, Crimes without victims, Englewood

Cliffs, New Jersey 1965; podaj

ę

za M i n o r u Y o k o y a m a, Analysis of prostitution...,

s. 47–60).

39

Zob. A. D i d r i c k C a s t b e r g, Japanese..., s. 8; M i n o r u Y o k o y a m a, Criminaliza-

tion..., s. 333 (6); M i n o r u Y o k o y a m a, Abortion policy..., s. 1–29. Warto tutaj jeszcze
doda

ć

,

ż

e dzieciobójstwo było (i jest) stosunkowo cz

ę

ste w Japonii pomimo bardzo liberal-

nego prawa aborcyjnego. Tak

ż

e i obecnie w Japonii aborcja (pomimo dost

ę

pno

ś

ci

ś

rodków

antykoncepcyjnych) ka

ż

dego roku jest przeprowadzana w ogromnej skali (legalne aborcje to

przykładowo: rok 1949 – 246 tysi

ę

cy; rok 1952 – 805 tysi

ę

cy; rok 1955 – 1 milion 170 tysi

ę

-

cy; rok 1970 – 723 tysi

ę

cy; rok 1988 – 486 tysi

ę

cy).

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


140

Body („Prawo chroni

ą

ce ciało matki”)

40

. Notabene – zmieniono wi

ę

c tylko

sam

ą

nazw

ę

tego aktu prawnego

41

.

Podobna sytuacja jak z „praktyczn

ą

” depenalizacj

ą

aborcji jest z hazar-

dem. W obowi

ą

zuj

ą

cym kodeksie karnym z 1907 r., jak wskazano, hazard

jest penalizowany. Jednak po wojnie „praktycznie” zaprzestano

ś

cigania

osób, które uprawiały hazard. Pocz

ą

tkowo przy pomocy wył

ą

cze

ń

prawnych,

jak np. zezwolenie na wy

ś

cigi konne, pó

ź

niej „poprzez” ro

ż

nego rodzaju

loterie. Współcze

ś

nie policja „korzysta” jedynie z tych przepisów w celu za-

trzymania

(niektórych) członków Boryokudan (Yakuzy)

42

.

W tym miejscu (w zwi

ą

zku z aborcj

ą

, a zwłaszcza dzieciobójstwem) nale-

ż

y jeszcze zauwa

ż

y

ć

,

ż

e Japo

ń

czycy maj

ą

całkowicie odmienny stosunek do

samobójstwa ni

ż

ludzie kultury Zachodu. Wiadomo bowiem, i

ż

w chrze

ś

ci-

ja

ń

stwie jest to zabronione (jednak aktualnie jest to poza zakresem prawa

karnego), w Japonii za

ś

ka

ż

dy mógł dowolnie dysponowa

ć

ż

yciem swoim

i nawet

ż

yciem swoich dzieci – b

ę

d

ą

cych według zasad konfucja

ń

skich –

tylko dodatkiem dla rodziców, stanowi

ą

cym ich własno

ść

. W pewnych sytu-

acjach zadanie sobie

ś

mierci jest wr

ę

cz uwa

ż

ane za jedyne honorowe wyj-

ś

cie.

Nale

ż

y wi

ę

c zauwa

ż

y

ć

,

ż

e w Japonii stosunkowo cz

ę

sto zdarzaj

ą

si

ę

przypadki zabójstwa własnego dziecka lub dzieci, a nast

ę

pnie dopiero zre-

alizowanie przez rodzica własnego zamachu samobójczego (jest to tzw.
Oyakoshinj

ū

). Nale

ż

y mie

ć

bowiem

ś

wiadomo

ść

,

ż

e w kulturze japo

ń

skiej

daleko gorsze jest samobójstwo i pozostawienie dzieci bez rodzica ni

ż

do-

puszczenie si

ę

Oyakoshinj

ū

43

. Z reguły na ten krok decyduj

ą

si

ę

matki.

40

M i n o r u Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 304 (35); M i n o r u Y o k o y a m a, Abortion

policy..., s. 1–29.

41

Warto doda

ć

,

ż

e do przyj

ę

cia nowego prawa przyczynił si

ę

konsensus w Japonii, gdzie

wskazywano na n

ę

dz

ę

spowodowan

ą

katastrof

ą

wojenn

ą

, jak i na „niech

ęć

do półkrwi”, czyli

dzieci zrodzonych ze zwi

ą

zków z obcokrajowcami, co było coraz cz

ę

stsze z powodu okupa-

cji Japonii. Jednak

ż

e był jeszcze jeden – chyba bardzo wa

ż

ny czynnik – Japonia posiadała

ju

ż

bowiem wcze

ś

niej prawo eugeniczne przyj

ę

te w roku 1940 i oparte w cało

ś

ci na prawie

III Rzeszy Niemieckiej z roku 1933. Na podstawie tego aktu stosowano tak

ż

e przymusow

ą

sterylizacj

ę

(zob. M i n o r u Y o k o y a m a, Abortion policy..., s. 4–6).

42

W roku 2005 policja japo

ń

ska prowadziła zaledwie 213 spraw o hazard [zob. M i n o r u

Y o k o y a m a, Criminalization..., s. 338–293 (1–46)]. Zob. tak

ż

e D. H. B a y l e y, Forces of

order – policing modern Japan, Berkeley–Los Angeles–London 1991, s. 106–107; J. W o -
r o n o f f, Japan as – anything but – number one (second edition), London 1996, s. 125–138.

43

J. O w e n H a l e y, The spirit of Japanese law, Athens–London 1998, s. 88–89. W praktyce

w około 40% przypadków Oyakoshinj

ū

(gdy rodzic zabił dziecko, ale prze

ż

ył własny zamach

samobójczy) prokuratorzy nie oskar

ż

aj

ą

, a gdy ju

ż

oskar

żą

, to niemal zawsze wyrok jest

bardzo łagodny (w przypadku za

ś

, gdy nikt nie prze

ż

yje – tzn. zabójca i jego dziecko lub

dzieci, w statystyce policyjnej uwzgl

ę

dnia si

ę

taki przypadek jako samobójstwo). Japo

ń

czycy

bowiem solidaryzuj

ą

si

ę

z rodzicem. Nale

ż

y mie

ć

bowiem

ś

wiadomo

ść

,

ż

e w Japonii prawo

i obyczaje to dwa „ró

ż

ne

ś

wiaty”. Wskazuje si

ę

,

ż

e Japonia wprawdzie przyjmuje do swego

prawa pewne regulacje, bo jest członkiem społeczno

ś

ci mi

ę

dzynarodowej, ale nie znaczy to

background image

Japo

ń

ski kodeks karny

Prokuratura
i Prawo 5, 2008

141

W oczach opinii publicznej – matka, która przed prób

ą

samobójcz

ą

nie zabi-

je własnych dzieci, jest zł

ą

matk

ą

.

Oczywi

ś

cie dla ludzi z kr

ę

gu cywilizacji zachodniej pogl

ą

d czy te

ż

zasa-

da,

ż

e matka, która zamierza popełni

ć

samobójstwo, musi wpierw zabi

ć

wła-

sne dzieci – a w przeciwnym wypadku jest zł

ą

matk

ą

– jest szokuj

ą

cy

44

. Jak

wskazuj

ą

Japo

ń

czycy (wi

ę

kszo

ść

) – uprzednie zabicie dzieci jest obowi

ą

z-

kiem matki i jest to dowód jej miło

ś

ci do dzieci, albowiem ich nie porzuca, nie

pozostawia samych sobie

45

. W ogóle warte odnotowania jest i to,

ż

e w Ja-

ponii do

ść

powszechnie uwa

ż

a si

ę

,

ż

e samobójców nie wolno nawet rato-

wa

ć

. Tego typu uwarunkowania kulturowe musz

ą

mie

ć

– co oczywiste –

wpływ na prawo stanowione, ale i jeszcze bardziej na stosownie tego prawa
– co wida

ć

o wiele wyra

ź

niej na gruncie procesu karnego ni

ż

prawa karnego

materialnego.


V. Reasumuj

ą

c, nale

ż

y wskaza

ć

,

ż

e cech

ą

charakterystyczn

ą

systemu

japo

ń

skiego jest swoiste poł

ą

czenie surowo

ś

ci reakcji karnej z jej łagodno-

ś

ci

ą

(wi

ę

cej – niektórych czynów formalnie penalizowanych w ogóle si

ę

nie

ś

ciga!). Z jednej bowiem strony prawo karne materialne przewiduje surowe

kary, a sposób procedowania powoduje sytuacj

ę

, w której niemal wszyscy

oskar

ż

eni przyznaj

ą

si

ę

do czynu (winy) i niemal wszystkie zapadaj

ą

ce wy-

roki s

ą

skazuj

ą

ce (a wi

ę

c niejako wymiar sprawiedliwo

ś

ci jest „sprawowany”

przez prokuratorów, a nie s

ę

dziów!)

46

. Jednak

ż

e, z drugiej strony, w pełni

ż

e je stosuje (sic!). Zob. A. D i d r i c k C a s t b e r g, Japanese..., s. 131; S e t s u o M i y a -

z a w a, Learning lessons from the Japanese experience: a challenge for Japanese crimi-
nologists, (w:) V. K u s u d a - S m i c k (ed.), Crime prevention and control in the United States
and Japan, New York 1990, s. 104–135.

44

Przykładowo w Stanach Zjednoczonych zdarzył si

ę

taki przypadek wyra

ź

nego „zderzenia

kultur”. Mieszkaj

ą

ca tam Japonka wpierw zabiła własne dzieci, a potem podj

ę

ła prób

ę

sa-

mobójcz

ą

. Jednak

ż

e odratowano j

ą

i postawiono przed s

ą

dem. Zaistniał wi

ę

c wyra

ź

ny kon-

flikt kulturowy, poniewa

ż

nawet obywatele ameryka

ń

scy japo

ń

skiego pochodzenia (urodzeni

i wychowani w Stanach Zjednoczonych) byli przekonani,

ż

e spotyka j

ą

wielka niesprawiedli-

wo

ść

(sic!). Wskazuje si

ę

,

ż

e złem moralnym b

ę

dzie jak matka zabije siebie, pozostawiaj

ą

c

dzieci – b

ę

dzie to oznacza

ć

,

ż

e ich nie kochała. Wynika to z tradycyjnych relacji matka–

dziecko (Isshind

ō

tai) co oznacza: „jedno serce, to samo ciało”. Dlatego te

ż

i aborcja nie jest

moralnym problemem w Japonii [zob. R. B. P a r k e r, Law, language, and the individual in
Japan and the United States, (w:) K o i c h i r o F u j i k u r a (ed.), Japanese law and legal the-
ory, Aldershot–Singapore–Sydney 1996, s. 480–482].

45

Oczywi

ś

cie nie wszyscy Japo

ń

czycy uwa

ż

aj

ą

,

ż

e łagodno

ść

w tego typu sprawach jest

zasadna, bowiem zdaniem niektórych przedstawicieli nauki taka łagodno

ść

to nic innego, jak

pozostało

ść

feudalizmu oraz zaprzeczanie nowoczesnego demokratycznego i praworz

ą

dne-

go pa

ń

stwa (zob. J. O w e n H a l e y, The spirit of Japanese law, Athens–London 1998,

s. 79–84). Zob. tak

ż

e J. W i d a c k i, Plamy na wschodz

ą

cym sło

ń

cu –

ś

wiat przest

ę

pczy we

współczesnej Japonii, Kraków 1991, s. 88–89; J. W i d a c k i, Przest

ę

pczo

ść

i wymiar spra-

wiedliwo

ś

ci karnej w Japonii, Lublin 1990, s. 71–72.

46

Zob. J. I z y d o r c z y k, Japo

ń

ski kodeks post

ę

powania karnego, Prok. i Pr. 2007, nr 4,

s. 105–120.

background image

J. Izydorczyk

Prokuratura

i Prawo 5, 2008


142

króluje zasada oportunizmu oraz filozofia harmonii społecznej (ch

ęć

„przy-

wrócenia oskar

ż

onego społecze

ń

stwu” – mniej ni

ż

pi

ęć

procent sprawców

czynów penalizowanych przez kodeks karny jest skazywana na kary pozba-
wienia wolno

ś

ci bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, a ci oskar

ż

e-

ni, którzy otrzymaj

ą

ju

ż

takie wyroki, to w wi

ę

kszo

ś

ci b

ę

d

ą

to kary poni

ż

ej

dwóch lat pozbawienia wolno

ś

ci

47

).

Wszystko to razem powoduje,

ż

e w Japonii kodeks karny wcale nie speł-

nia tak fundamentalnej roli jak w krajach cywilizacji zachodniej – co oczywi-

ś

cie bezpo

ś

rednio wynika z ogromnych ró

ż

nic kulturowych pomi

ę

dzy krajami

europejskimi a azjatyckimi

48

.

47

Wskazywano tak

ż

e wcze

ś

niej,

ż

e Japonia słynie z du

ż

ej wykrywalno

ś

ci przest

ę

pstw (cho

ć

niektórzy wskazuj

ą

,

ż

e w pewnym zakresie mo

ż

e to by

ć

wynik działa

ń

policji, która nie chce

odnotowywa

ć

wszystkich czynów kryminalnych). Zob. A. D i d r i c k C a s t b e r g, Japa-

nese..., s. 120–122; Daniel H. F o o t e, The benevolent paternalism of Japanese criminal jus-
tice, California Law Review, March 1992, 80 Calif. L. Rev. 317, s. 337.

48

Autor w latach 2005–2007 przebywał na stypendium naukowym rz

ą

du japo

ń

skiego (Uniwer-

sytet Kiusiu).


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Kodeks karny Kodeks postępowania karnego Przepisy akademickie Wydanie 2
Kodeks karny RP 1997 id 238280 Nieznany
Kodeks karny
kodeks karny wykonawczy 27,04,2015
Kodeks karny skarbowy tekst jednolity – Dziennik Ustaw z 2013 r poz 186
Kodeks karny skarbowy Kontrola skarbowa z hasłami i skorowidzami Wydanie 7
kodeks karny skarbowy 19,01,2015
kodeks karny rodzial x ix przestepstwa przeciwko zyciu i zdrowiu
Kodeks karny skarbowy
D19970553Lj KODEKS KARNY
Kodeks Karny Skarbowy 2010
KODEKS KARNY SKARBOWY
Kodeks Karny, Zakład Karny, Akty prawne
kodeks karny wykonawczy? MMZT5Z5F7LEWUJNDKP2MMDM3HTUS7AIF64HLWMQ
KODEKS KARNY SKARBOWY
Kodeks Karny

więcej podobnych podstron