Jeleń w winnicy

        
        

Jeleń, ścigany, mknąc rączymi skoki,

        Zoczył szczep winny gęsty i wysoki.
        Dopadł go, skrył się wśród bujnej zieleni
        I pewnej uszedł zagłady –
        Psy zgubiły zwierza ślady,
        Stanęli łowcy stropieni.
        Cisza dokoła, milczy bliska knieja,
        Więc głodny jeleń niebacznie
        Swojego zbawcę, swego dobrodzieja,
        Skubać i ogryzać zacznie.
        Ten czyn niewdzięczny nie uszedł bez kary.
        Słysząc szmer liści zażarte ogary
        Wpadły w jelenia ukrycie –
        I w znieważonej przez siebie winnicy
        Postradał życie.
        Oto wasz los, niewdzięcznicy!
        WŁADYSŁAW NOSKOWSKI