Enjoy your Everyday

by Vampiregirl

30.08.2007

Nathanielu,

Siedem lat temu, Bóg odebrał mi jedną z najbliższych osób. Kogoś, kto

nauczył mnie wszystkiego, kto poświęcił mi swoje życie, kto wlał we mnie

swoją mądrość.

Babcia wiele widziała w swoim życiu. Urodziła się we Francji, piętnaście lat

przed wybuchem II Wojny Światowej. Mówiła, że były to czasy walki ludzi z

Najwyższym. Walki o życie. Próby uniknięcia apokalipsy. Miliony ludzkich

istnień gasło, a ci, którzy przeżyli, nie mogli już normalnie żyć.

–

Emily – mówiła – świat to niedobre miejsce. Dobrych ludzi już nie

ma. Człowiek z każdą chwilą przybliża się do Diabła. Obiecaj, że będziesz

tak dobra, jak tylko zdołasz.

Mimo tego, co przeszła, postawiła sobie jedną, złotą zasadę: „Każdy dzień

niesie ze sobą odrobinę światła. Każdy. Znajdź je i ciesz się nim. Ciesz się

każdym dniem.”

Zmarła 1 stycznia. Pierwszego dnia nowego tysiąclecia.

Zrozumiałam, że to dobrze. Znalazłam to światło i cieszyło mnie. Cieszyło

mnie, że nie będzie musiała oglądać jak gnije świat, jak cierpią ludzie.

Ale Ty o tym wiesz. Wiesz o mnie bardzo wiele...

Codziennie staram się zrobić jedną rzecz, która uczyni świat nieco lepszym.

Tak, to brzmi banalnie, ale wiem, że właśnie w ten sposób mogę spełnić

obietnicę daną babci. Jestem dzięki temu lepsza, prawda?

A Ty? Nie odczuwasz czasem potrzeby zrobienia czegoś... nie dla siebie?

Zdarza się, wiem. Więc zrób to. Proszę, choćby dla mnie.

Tak, wiele już dla mnie zrobiłeś. Przepraszam.

Ach, pewnie pomyślałeś teraz, że wkurza Cię to moje ciągłe przepraszanie.

Więc... przepraszam?

Jestem piekielnie ciekawa, co jeszcze Cię we mnie irytuje. Szkoda, że nie

możesz odpowiedzieć. Obiecaj, że kiedyś to zrobisz.

Chociaż... cieszy mnie to. Tak, znalazłam w tym światło – weszło mi to w

krew. Bawi Cię to? Niesłusznie. Dzięki temu cieszy mnie wiele więcej rzeczy.

Musisz tego kiedyś spróbować. Jesteś takim cholernym pesymistą.

Wiesz... zapomniałam, po co piszę do Ciebie ten list...

Wyjeżdżam.

Kiedy się ostatnio widzieliśmy? Nie wiem, kiedy czytasz ten list... w sumie

to jest nieważne. Widziałeś mnie prawdopodobnie po raz ostatni. Opuszczam

Stany. Jadę do Europy, do Francji.

Wiem. Mnie też jest smutno, ale to konieczne. Nie pytaj dlaczego, bo

pewnie nigdy nie otrzymasz odpowiedzi.

Postaraj się znaleźć światło. Ja to zrobiłam.

Kochająca Emily