P
OLITYKI ROZWOJU
GOSPODARCZEGO
W
XX
WIEKU
Ekonomia rozwoju
dr Tomasz Poskrobko
K
EYNESIZM
Przyczyny kryzysu
1.
Nadmierne oszcz
ę
dzanie polegaj
ą
ce na zamra
ż
aniu
ś
rodków
pieni
ęż
nych, które zakłóca przepływ dochodów i spowalnia ruch
okr
ęż
ny.
2.
Zmniejszone zainteresowanie przedsi
ę
biorstw inwestowaniem, w
wyniku pesymistycznych zapatrywa
ń
w przyszło
ść
, niskiego
popytu, inflacji, itp.
popytu, inflacji, itp.
W gospodarce rynkowej nie istnieje jakiekolwiek zabezpieczenie przed
kryzysem, bowiem w fazie najgł
ę
bszej recesji nie ma nadmiaru
oszcz
ę
dno
ś
ci
Konsumenci
Proucenci
O
s
z
c
z
ę
d
n
o
ś
c
i
In
w
e
s
ty
c
je
K
EYNESIZM
sektor prywatny w gospodarce cechuje do
ść
du
ż
a niestabilno
ść
produkcja okre
ś
lona jest przez ł
ą
czny popyt, czynniki poda
ż
owe nie
maj
ą
istotnego znaczenia;
bezrobocie ma przede wszystkim charakter przymusowy, wynikaj
ą
cy
z niedostatecznych rozmiarów popytu;
mi
ę
dzy inflacj
ą
i bezrobociem istnieje wymienno
ść
(przynajmniej w
mi
ę
dzy inflacj
ą
i bezrobociem istnieje wymienno
ść
(przynajmniej w
okresach krótkich) - krzywa Phillipsa
Bezrobocie
In
fl
a
c
ja
K
EYNESIZM
Zalecania dla polityki ekonomicznej
prowadzenie aktywnej polityki ekonomicznej (odej
ś
cie od
liberalizmu)
w hierarchii celów polityki gospodarczej priorytetowe znaczenie ma
ograniczanie bezrobocia
Ludzkie potrzeby s
ą
zawsze tak wielkie jak marzenia. Gospodarka nie
słu
ż
y ich zaspokajaniu, wytwarza dobra by zaspokoi
ć
popyt; ten jest
słu
ż
y ich zaspokajaniu, wytwarza dobra by zaspokoi
ć
popyt; ten jest
za
ś
równie mały jak zawarto
ść
portfela. Bezrobotni z ekonomicznego
punktu widzenia znacz
ą
tyle co zero; równie dobrze mogliby
znajdowa
ć
si
ę
na ksi
ęż
ycu, tak mały jest ich wpływ na rynek”
K
EYNESIZM
Zalecania dla polityki ekonomicznej
naje
ż
y prowadzi
ć
interwencjonizm pa
ń
stwowy
poprzez działania
bezpo
ś
rednie i po
ś
rednie:
wprowadzenie progresywnego opodatkowania wysokich
dochodów i przerzucenia uzyskanych t
ą
drog
ą
ś
rodków na
ś
wiadczenia socjalne, głównie zasiłków dla bezrobotnych
pa
ń
stwo powinno wyst
ą
pi
ć
w roli przedsi
ę
biorcy, prowadz
ą
c
pa
ń
stwo powinno wyst
ą
pi
ć
w roli przedsi
ę
biorcy, prowadz
ą
c
roboty publiczne o charakterze inwestycji społecznie
u
ż
ytecznych
Inwestycje publiczne powinny by
ć
finansowane z długu
publicznego – pa
ń
stwo emituje obligacje i sprzedaje je
obywatelom, w ten sposób gromadzi ich oszcz
ę
dno
ś
ci
obok polityki monetarnej nale
ż
y prowadzi
ć
polityk
ę
fiskaln
ą
cechuj
ą
c
ą
si
ę
wi
ę
ksz
ą
skuteczno
ś
ci
ą
E
TATYZM
rodzaj polityki społeczno-gospodarczej pa
ń
stwa o gospodarce
mieszanej (pa
ń
stwowo-prywatnej) oznaczaj
ą
cy przejmowanie przez
pa
ń
stwo administracji nad prywatnymi przedsi
ę
biorstwami lub
tworzenie nowych przedsi
ę
biorstw pa
ń
stwowych przy pomocy
kapitału pa
ń
stwowego, a tak
ż
e tworzenie przedsi
ę
biorstw o kapitale
mieszanym (pa
ń
stwowo-prywatnym).
K
RYZYS
K
EYNESIZMU
inflacja – spirala cen i płac (nacisk płac na koszty i ceny oraz
kosztów utrzymania na wynagrodzenie pracowników)
stagflacja tj. wyst
ę
powanie jednocze
ś
nie zarówno znacz
ą
cej inflacji,
jak i stagnacji gospodarczej. Teoria Keynesa zakładała tłumienie
poda
ż
y dóbr w okresie niskiego bezrobocia i wysokiej inflacji oraz
pobudzanie poda
ż
y w okresie wysokiego bezrobocia i niskiej inflacji,
nie wyja
ś
niała jednak co robi
ć
w sytuacji jednoczesnej wysokiej
nie wyja
ś
niała jednak co robi
ć
w sytuacji jednoczesnej wysokiej
inflacji i bezrobocia.
recesja
brak pozytywnej reakcji rynku na interwencjonistyczne pobudzanie
P
OWRÓT KONCEPCJI LIBERALNYCH
M
ONETARYZM
Według monetarystów podstawowy wpływ na kształtowanie polityki
ekonomicznej maj
ą
:
długookresowa stabilno
ść
gospodarki wymagaj
ą
ca nienaruszania
mechanizmu rynkowego;
polityka pieni
ęż
na zapewniaj
ą
ca równowag
ę
na rynkach finansowych
i bezinflacyjn
ą
poda
ż
pieni
ą
dza
pieni
ą
dz wpływa na zmiany sytuacji gospodarczej w czasie;
poda
ż
pieni
ą
dza jest głównym czynnikiem wpływaj
ą
cym w
krótkim okresie na wielko
ść
PNB, natomiast w długim okresie
wpływa ona głównie na ceny.
P
OWRÓT KONCEPCJI LIBERALNYCH
M
ONETARYZM
Ilo
ś
ciowa teoria pieni
ą
dza
twierdzenie o istnieniu zale
ż
no
ś
ci przyczynowo-skutkowej mi
ę
dzy
ilo
ś
ci
ą
pieni
ą
dza w obiegu a poziomem cen. Je
ś
li rozmiary handlu s
ą
stałe, ceny zmieniaj
ą
si
ę
wprost proporcjonalnie do poda
ż
y pieni
ą
dza.
Zale
ż
no
ść
t
ą
mo
ż
emy zapisa
ć
za pomoc
ą
wzoru:
P = MV /T
gdzie:
gdzie:
P – poziom cen
M – ilo
ść
pieni
ą
dza w obiegu (jedyna zmienna wpływaj
ą
ca na popyt na pieni
ą
dz:
procentowy wzrost cen powoduje taki sam procentowy wzrost popytu na pieni
ą
dz)
T – wolumen transakcji kupna-sprzeda
ż
y w danym okresie, który okre
ś
la stopie
ń
wykorzystania zasobów (to równie
ż
zmienia si
ę
powoli, wi
ę
c jest w przybli
ż
eniu
stałe)
V – szybko
ść
obiegu pieni
ą
dza, któr
ą
okre
ś
laj
ą
: stopie
ń
rozwoju systemu
bankowego, cz
ę
stotliwo
ść
wpłat i wypłat, długo
ść
okresu płatno
ś
ci, szybko
ść
komunikacji (transakcyjna szybko
ść
pieni
ą
dza zmienia si
ę
wolno, wi
ę
c mo
ż
na
przyj
ąć
,
ż
e jest stała)
P
OWRÓT KONCEPCJI LIBERALNYCH
T
EORIA RACJONALNYCH OCZEKIWA
Ń
podmioty gospodarcze podejmuj
ą
swoje decyzje w oparciu o
wszystkie dost
ę
pne informacje o aktualnych uwarunkowaniach
ekonomicznych oraz o potencjalnych skutkach tych decyzji.
Posiadaj
ą
równie
ż
umiej
ę
tno
ść
wyci
ą
gania wniosków ze zdarze
ń
w
przeszło
ś
ci, co pozwala im przewidywa
ć
mo
ż
liwe scenariusze
wydarze
ń
w przyszło
ś
ci.
Pa
ń
stwo powinno skupia
ć
si
ę
na rozwi
ą
zaniach nie naruszaj
ą
cych
mechanizmu rynkowego, sprzyjaj
ą
cych utrzymaniu stabilno
ś
ci cen i
mechanizmu rynkowego, sprzyjaj
ą
cych utrzymaniu stabilno
ś
ci cen i
wzrostu poda
ż
y.
Kwestionuje ona wszelki sens prowadzenia polityki ekonomicznej
poza stabilizacyjnymi działaniami rz
ą
du i na rzecz minimalizacji
zmian wydatków publicznych, rozmiarów emisji pieni
ą
dza i
podatków.
P
OWRÓT KONCEPCJI LIBERALNYCH
E
KONOMIA PODA
ś
OWA
Ekonomia poda
ż
y to teoria (i praktyka) makroekonomiczna, która
ponad zarz
ą
dzaniem globalnym popytem w celu krótkookresowego
stabilizowania waha
ń
koniunktury stawia zarz
ą
dzania globaln
ą
poda
żą
EP nawi
ą
zuje do teorii ekonomii klasycznej i opiera si
ę
na dwóch
zało
ż
eniach:
długookresowej stabilno
ś
ci systemu rynkowego
długookresowej stabilno
ś
ci systemu rynkowego
decyduj
ą
cej roli jednostki w przebiegu procesów gospodarczych
EP zakłada,
ż
e przez oddziaływanie w sferze mikroekonomicznej
mo
ż
na osi
ą
gn
ąć
cele makroekonomiczne: wzrost PKB, spadek
bezrobocia i obni
ż
enie poziomu inflacji.
P
OWRÓT KONCEPCJI LIBERALNYCH
E
KONOMIA PODA
ś
OWA
Działania:
zwi
ę
kszenie wydajno
ś
ci oszcz
ę
dzania i inwestowania
zwi
ę
kszenia poda
ż
y przez skłanianie przedsi
ę
biorców do wzrostu
produkcji i inwestycji
pobudzenie oszcz
ę
dno
ś
ci, powi
ę
kszenie zasobów kapitału i
ułatwienie dost
ę
pu do nich ludziom interesu.
E
KONOMIA PODA
ś
Y A PODATKI
Po przekroczeniu pewnego pułapu podatki zmniejszaj
ą
skłonno
ść
ludzi do pracy zmniejszaj
ą
c globaln
ą
poda
ż
i wpływy fiskalne. (Dane
statystyczne pokazuj
ą
,
ż
e w krajach przy przeci
ę
tnej stopie podatku
dochodowego 30%-45% zmniejszaj
ą
si
ę
wpływy podatkowe). Ni
ż
sze
podatki osobiste zach
ę
c
ą
do pracy (i wzrostu wydajno
ś
ci), bo ro
ś
nie
koszt alternatywny: coraz wi
ę
cej traci si
ę
nie pracuj
ą
c.
stopa podatku
w
p
ły
w
y
p
o
d
a
tk
o
w
e
k
ry
ty
c
z
n
a
s
to
p
a
p
o
d
a
tk
u
E
KONOMIA PODA
ś
Y A PODATKI
Wysokie podatki powstrzymuj
ą
ludzi przed inwestowaniem w
wykształcenie i popraw
ę
umiej
ę
tno
ś
ci zawodowych zmniejszaj
ą
c
zasób kapitału ludzkiego w kraju
Podatki zach
ę
caj
ą
przedsi
ę
biorców do prowadzenia i przenoszenia
swojej działalno
ś
ci (i inwestycji) za granic
ą
co zmniejsza kapitał
trwały kraju,
Zach
ę
caj
ą
do pracy w „szarej strefie” gospodarki (nie kontrolowanej
przez fiskusa - władze podatkowe) i sferze przest
ę
pczej („czarnej”).
Zach
ę
caj
ą
do unikania podatków: płacenia du
ż
ych sum na
adwokatów, doradców podatkowych, korumpowanie urz
ę
dników.
Kwoty te powinny by
ć
wydawane na produkcj
ę
(i płace) zwi
ę
kszaj
ą
c
ą
dochody, a nie redystrybuowane dla nic nie wytwarzaj
ą
cych
fachowców od podatków. Powoduje to te
ż
nieuczciwe,
niesprawiedliwe traktowanie obywateli: wi
ę
kszo
ść
- ci, których nie
sta
ć
na działania zmniejszaj
ą
ce ich podatki płac
ą
cało
ść
, bogaci –
maj
ą
cy płaci
ć
wi
ę
ksze podatki ni
ż
biedni do
ść
sprawnie ich unikaj
ą
.
E
KONOMII PODA
ś
Y A PODATKI
Ludzie przerzucaj
ą
si
ę
z dóbr nie daj
ą
cych podstawy do ulg
podatkowych na te, daj
ą
ce mo
ż
liwo
ść
obni
ż
ki podatku. Zakłóca to
ekonomiczno
ść
wydatków i alokacji zasobów: rozrastaj
ą
si
ę
firmy i
ich produkcja dóbr daj
ą
cych ulgi, co nie jest spowodowane
wi
ę
kszym racjonalnym popytem na te dobra. W wyniku działania ulg
cz
ęść
kosztów zakupu takich dóbr ponosi cała społeczno
ść
podatników.
rosn
ą
ce podatki oznaczaj
ą
ni
ż
szy koszt alternatywny. Ludzie b
ę
d
ą
wi
ę
c pracowa
ć
mniej.
R
EGANOMIKA
Ekonomia poda
ż
owa, prowadzona w latach osiemdziesi
ą
tych XX
wieku w Stanach Zjednoczonych za prezydentury Ronalda Reagana.
Główne cele reganiomiki:
d
ąż
enie do prywatyzacji sektora publicznego,
deregulacja rynku,
hamowanie inflacji,
obni
ż
anie podatków
restrykcyjna polityka monetarna
likwidacja deficytu bud
ż
etowego
G
OSPODARKA CENTRALNIE PLANOWANA
Gospodarka centralnie planowana wywodzi si
ę
z socjalizmu, którego
celem było zbudowanie społecze
ń
stwa bez ubóstwa, gdzie siły
rynkowe nie s
ą
głównym mechanizmem podziału bogactwa oraz w
którym funkcjonowanie społecze
ń
stwa opiera si
ę
na wspólnej
własno
ś
ci, wzajemnej współpracy i altruizmie.
GCP zakładała:
redystrybucja dochodu narodowego (progresywne podatki, dotacje
do towarów i usług);
reglamentacja towarów i usług;
reglamentacja towarów i usług;
nacjonalizacja (najcz
ęś
ciej upa
ń
stwowienie)
ś
rodków produkcji,
tak
ż
e wspieranie spółdzielczo
ś
ci.
GCP opierała si
ę
o si
ę
na zało
ż
eniach planów kilkuletnich,
okre
ś
laj
ą
cych najwa
ż
niejsze cele rozwoju pa
ń
stwa.
T
RZECIA DROGA
system społeczno-gospodarczy po
ś
redni mi
ę
dzy kapitalizmem a
socjalizmem.
Zwolennicy "trzeciej drogi" uznali,
ż
e oba systemy maj
ą
zarówno
wady, jak i zalety i
ż
e mo
ż
liwe jest zbudowanie systemu, w którym
zostałyby poł
ą
czone pozytywne strony kapitalizmu i socjalizmu.
Kapitalizm to cykliczne wahania koniunktury, bezrobocie i znaczna
dysproporcja dochodów, ale równocze
ś
nie wysoka efektywno
ść
gospodarki prowadz
ą
ca do wzrostu dobrobytu ogólnego.
Socjalizm ograniczał wolno
ść
gospodarcz
ą
i wprowadzał monopol
pa
ń
stwa w gospodarce, zapewniał jednak ludziom bezpiecze
ń
stwo
socjalne. Nast
ę
pstwem takiej organizacji gospodarki była jej niska
efektywno
ść
.
O
RDOLIBERALIZM
nurt zbli
ż
ony do liberalizmu, wykształcony w Niemczech w latach 30.
i 40. XX wieku.
Ordoliberalizm był prób
ą
modyfikacji anglosaskiego klasycznego
liberalizmu i przystosowania go do warunków i mentalno
ś
ci
niemieckiej. Poszanowanie dla własno
ś
ci prywatnej i reguł
gospodarki rynkowej ł
ą
czono z katolick
ą
nauk
ą
społeczn
ą
i
konserwatyzmem obyczajowym.
W gospodarce ordoliberałowie:
W gospodarce ordoliberałowie:
podkre
ś
lali aspekt etyczny, przeciwstawiali si
ę
traktowaniu
pracowników "jak maszyny", z uwag
ą
podchodzili do papieskich
encyklik społecznych
opowiadali si
ę
za gospodark
ą
rynkow
ą
, szczególnie doceniaj
ą
c i
wspieraj
ą
c klas
ę
ś
redni
ą
i drobn
ą
bur
ż
uazj
ę
.
dopuszczali interwencj
ę
pa
ń
stwa w gospodark
ę
tam, gdzie było to
konieczne dla obrony konkurencji. Pa
ń
stwo miało zatem broni
ć
wolnego rynku przed monopolami i oligopolami.
N
EOKORPORACJONIZM
nacisk w polityce gospodarczej nie powinien by
ć
kładziony jedynie
na poszukiwanie i wybór priorytetów, lecz tak
ż
e na koordynacj
ę
i
wdra
ż
anie tej polityki. Oznacza wysoko skoordynowan
ą
i
zorganizowan
ą
struktur
ę
reprezentacji interesów pracodawców i
zwi
ą
zków zawodowych, wraz z uczestnictwem silnych grup
interesów w tworzeniu i realizacji polityki publicznej.
Dzi
ś
jest systemem reprezentacji interesów we współczesnych
Dzi
ś
jest systemem reprezentacji interesów we współczesnych
pa
ń
stwach liberalno-demokratycznych i oznacza istnienie
standardów negocjowania poziomu płac, warunków pracy, a tak
ż
e
np. zasad podziału wypracowanej nadwy
ż
ki ekonomicznej.
Gwarantem jest w tego rodzaju sytuacjach administracja pa
ń
stwowa.
S
OLIDARYZM
solidaryzm wyrósł jako opozycja do liberalizmu, któremu zarzucono
przekładanie interesów jednostki nad interesy społecze
ń
stwa jako
cało
ś
ci, a nie akceptuje marksistowskich zasad socjalizmu
„Tylko społecze
ń
stwo jest obdarzone niezb
ę
dnym autorytetem, aby
stanowi
ć
prawo i wskazywa
ć
nami
ę
tno
ś
ciom punkt, poza który nie
powinny wychodzi
ć
”.
E. Durkheim
solidaryzm – zało
ż
enia wyj
ś
ciowe:
homo socialis
ś
wiadomo
ść
zbiorowa społecze
ń
stwa (ubi societas, ibi ius)
pa
ń
stwo jako zjawisko wtórne wobec społecze
ń
stwa
K
ATOLICKA DOKTRYNA SPOŁECZNA
zbiór pogl
ą
dów dotycz
ą
cych
ż
ycia społecznego, kapitalizmu i jego
społecznej konsekwencji.
Mówi o tym,
ż
e Ko
ś
ciół popiera działania maj
ą
ce na celu polepszenie
sytuacji materialnej ludno
ś
ci, jednak
ż
e nie godzi si
ę
na ucisk i
niesprawiedliwo
ść
społeczn
ą
. Współcze
ś
nie katolicka doktryna
społeczna uznaje elementarne warto
ś
ci chrze
ś
cija
ń
skie i niezb
ę
dn
ą
powtórn
ą
ewangelizacj
ę
jako najlepsz
ą
drog
ę
do uzyskania pokoju i
powtórn
ą
ewangelizacj
ę
jako najlepsz
ą
drog
ę
do uzyskania pokoju i
rozwoju na
ś
wiecie.
Katolicka doktryna społeczna ł
ą
czy zasady gospodarki rynkowej z
warto
ś
ciami etyki chrze
ś
cija
ń
skiej poprzez dodanie stosownych
poprawek do kapitalistycznej organizacji gospodarki (własno
ść
jest
obci
ąż
ona hipotek
ą
społeczn
ą
- dysponent własno
ś
ci ma okre
ś
lone
zobowi
ą
zania wobec innych ludzi; bogacenie si
ę
, d
ąż
enie do zysku
jest dobrze widziane, ale tylko wtedy gdy jest
ś
rodkiem osi
ą
gania
dobra wspólnego - powstrzymywanie si
ę
od nadmiernej konsumpcji,
a zamiast tego inwestowanie zysków np. aby stworzy
ć
nowe miejsca
pracy).
E
KOLOGIZM
W kwestiach ekonomicznych Zielonych charakteryzuje skupianie si
ę
na biosferze i ludzkiej jako
ś
ci
ż
ycia. Wi
ę
kszo
ść
nie ufa tradycyjnemu
kapitalizmowi, mierz
ą
cemu post
ę
p wielko
ś
ci
ą
wzrostu
gospodarczego, któremu przeciwstawiaj
ą
Wska
ź
nik Jako
ś
ci
ś
ycia.
Takie zjawiska, jak konsumeryzm czy post
ę
p technologiczny za
wszelk
ą
cen
ę
uznaj
ą
za szare, przeciwstawiane zielonym pogl
ą
dom,
takim jak walka z subsydiowaniem nieekologicznych przedsi
ę
wzi
ęć
i
staraniom o zielon
ą
reform
ę
podatkow
ą
, kojarzon
ą
z hasłem
zanieczyszczaj
ą
cy płaci.
Zielona polityka bardzo wyra
ź
nie podkre
ś
la rol
ę
demokracji
oddolnej, w której pojedynczy człowiek ma jak najwi
ę
cej do
powiedzenia w kwestiach bezpo
ś
rednio go dotycz
ą
cych. W zwi
ą
zku
z tym propaguj
ą
model demokracji opartej na bezpo
ś
rednich
inicjatywach mieszka
ń
ców, konsensusie i współpracy, a tak
ż
e
etyczn
ą
konsumpcj
ę
, polegaj
ą
c
ą
na kupowaniu produktów
powstałych bez wyzysku ludzi lub
ś
rodowiska.