background image

 

 
 
 
 

Teksty Drugie 1999, 3, s. 7-15

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Narracja jako struktura 

rozumienia 

 

 

Katarzyna Rosner 

 

 

http://rcin.org.pl

background image

Szkice

Katarzyna  ROSNER

Narracja jako  struktura  rozumienia

T e o r ia  n a r r a c j i  m a  za so b ą d iu g ą , k i l k u d z ie s ię c i o le t n ią  ju ż tr a d y c ję , w to k u  k t ó ­

rej  z m i e n i a ł  się za r ó w n o   jej  z a k re s ,  ja k i  p r z e d m io t ; w to k u   tej  ew o lu cji w y su w ały  

się ta k ż e  n a  czo ło  o d m i e n n e  k a te g o r ie  służące do jej  analizy.  W  tr a d y c ji b a d a ń  n a d  

n a r r a c j ą ,  d o  któ rej  n a w ią z u j e  w ię kszość w s p ó łc z e s n y c h  jej badaczy, k a te g o r ią  c e n ­

t r a l n ą  jest plo t, r o z u m i a n y  ja k o  k o n f i g u r a c j a  z d a r z e ń  fa b u l a r n y c h , u j m u j ą c a  je we 

w z a j e m n y c h  z w ią z k a c h  i  tw o rz ą c a  z n a c z ą c ą  całość. T ra d y c ja   ta m a  r o d o w ó d  s ię g a ­

jący w s te c z   do  f o r m a l i z m u   rosyjskiego i  s t r u k t u r a l i z m u ,  zw ła szcza  fr a n c u s k ie g o .

Z a n i m   po k a ż ę , że j u ż  w r a m a c h  tej  tr a d y c ji treść pojęcia n a r r a c j i  u le g a ł a  z a s a d ­

n ic z y m   m o d y f i k a c j o m  i p r z y j m o w a n e  zazw yczaj w s p ó łc z e ś n ie  p r z e ś w i a d c z e n ie , że 

b y ła   o n a   te o r ią   p e w n e g o   t y p u   te k s tó w   li te r a c k ic h ,  m i a n o w i c ie   o p o w ia d a ją c y c h  

o z d a r z e n i a c h ,  jest z a ło ż e n ie m  d ość w ą tp li w y m , c h c ia ła b y m  w y ja śn ić , dla c z e g o  re ­

fleksja   n a d   n a r r a c j ą  w y d a je   m i  się o b e c n ie   k w e stią  w a ż n ą ,  tak że  d la   filozofów.

M a m   tu   na  m yśli  o g r o m n ą   e k s p a n s ję   tego  poję cia,  z  ja k ą   m a m y   do  c z y n ie n ia  

w  o s t a t n i c h   k i l k u n a s t u   la tach.  Poję cie  n a r r a c ji  w eszło   dziś  d o   sł o w n i k a   po ję ć   z a ­

ró w n o   filozofii,  ja k   i  n a u k   s p o łe c z n y c h ,  zw ła szcza  w   r o z w a ż a n ia c h ,  k tó r e   p o s z u ­
k u j ą   to ż s a m o ś c i  j e d n o s tk i  i  sp ecy fik i w s p ó łczes n ej  k u lt u r y , o k re ś la n e j  c zęsto  j ak o  

k u l t u r a   p o n o w o c z e s n a  -  a w ięc w  psychologii,  socjologii,  a  t a k ż e   h is to rii.

P o ję c i e m   n a r r a c j i   p o s ł u g u ją  się dziś ta cy filozofow ie, ja k C h . Taylor, A.  M a c I n ­

tyre,  P.  R i c o e u r 1,  i n n i ,   ja k  J.F.  L y o ta rd   czy  M.  B e r n s t e i n 2  w   sw ych  r o z w a ż a n ia c h  

n a d  s t a n e m   k u l t u r y  w s p ó łczes n ej  o p e r u j ą  p o ję c ie m  w ie lk iej  n a rr a c ji; te o r e ty c y  h i ­

12  C h .  T a y lo r Sources o f  the Self.  The M aking o f  the M odem  Identity,  C a m b rid g e   1989;

A.  M a c In ty re  D ziedzictw o cnoty.  Stu d iu m  z  teorii moralności,  tłu m .  i w stę p  A.  C h m ie le w sk i, 

W arsz aw a  1996;  P.  R ic o e u r  Time an d  N arrative,  t.  1 :1 9 8 4 ,  t.  2:  1985,  t.  3:  1988, C h ica g o , 

L o n d o n .

22  J.F.  L y o ta rd  Kondycja ponowoczesna. R aport o stanie wiedzy, tłu m .  M .  K ow alska

i J.  M ig a siń sk i, W arszaw a  1997; J.M .  B e rn ste in   Grand narratives, w:  On  Paul Ricoeur.

N arrative and Interpretation,  red.  D . W ood, L o n d o n -N e w  York  1991.

http://rcin.org.pl

background image

Szkice

sto rii -  H a y d e n  W h i t e ,  L o u i s  O. M i n k 3 t r a k t u j ą   n a r r a c j ę  ja k o  p o d s t a w o w ą  k a t e g o ­

rię  w  m e t o d o lo g i c z n e j  re fleksji  n a d   h is to r i o g r a f i ą ;  socjolo g  A n t h o n y   G i d d e n s 4 

p o s ł u g u j e  się  p o ję c i e m   n a r r a c ji w p r a c a c h  c z y n ią c y c h   p r z e d m i o t e m   a n a li z y  to ż s a ­

m ość  c z ło w ie k a   w sp ó łc z e s n e g o ;  w re sz c ie ,  poję cie  to  u ż y w a n e   jest  sz e r o k o   w  p r a ­

c a c h  p s y c h o lo g ó w  i w p sychologii  k o g n it y w n e j  ( T h e o d o r  R.  S a r b i n , J a m e s  M a n c u -  

so )5,  w   a n a li z ie   te o rii  p s y c h o a n a l i t y c z n y c h   i  p rz e b i e g u   p r o c e s u   p s y c h o a n a l iz y  

(R oy  S c h a f e r  i  i n .) 6  itd.

J a k i e   p rz y c z y n y   m a   ta  e k s p a n s j a   po ję c ia   n a r r a c ji  i  jakie  n a d z ie je   w ią ż ą   z  n i m  

b a d a c z e   k u l t u r y  w sp ó łc z e s n e j?  M yślę , że nie  je st  to ty lk o  p r z e j a w  m o d y  t e r m i n o l o ­

gic z n e j.  J u ż   a n a li z a   t e o r e t y c z n o - lit e r a c k a ,  k tó r e j  p i e r w o t n y m   p r z e d m i o t e m   była  

a n a li z a   fikcji  l i te r a c k ie j ,  u jr z a ła   w  p lo cie  s t r u k t u r ę   czasow ą,  k tó r e j  po d sta w o w ą  

f u n k c j ą   jest  n a d a w a n i e   cało ścio w ego  s e n s u   i  k o h e r e n c j i   z ło ż o n y m   s p l o to m   w y d a ­

r z e ń ,  z a m i e r z e ń   i  c z y n ó w   b o h a t e r ó w ,  n i e p r z e w i d z i a n y c h   o k o li c z n o ś c i ,  k tó r e  

s k ł a d a j ą  się  na opow ie ść .  Po pojęcie  n a r r a c ji  s ięg ają d z iś  najcz ęściej ci, k tó r z y  p r ó ­

b u j ą  prz e z w y c ię ż y ć  i m p a s , w j a k i m  z n a la z ła  się w s p ó łc z e s n a  re f le k sja  n a d  c z ło w ie ­

k i e m   i  jego  k u l t u r ą   w  w y n i k u   H e id e g g e r o w s k i e j  i  p o s t m o d e r n i s t y c z n e j   k ry ty k i 

p r z e s ł a n e k ,  k t ó r e   in t e g r o w a ły  w c z e ś n ie j s z ą   refle ksję.  Poję cie  n a r r a c ji  p o ja w ia   się 

z  re g u ł y   ta m , g d z ie   p o w s ta j e   p y t a n i e   o  to ż s a m o ść   c z ło w ie k a  w  sp o ł e c z e ń s t w i e   po- 

n o w o c z e s n y m .

S ąd z ę  w ię c, że w a r to   p o sta w ić   p y ta n i e :  czy  m o ż n a   t a k  zd e fi n io w a ć   pojęcie  n a r ­

racji,  b y   o g a r n ę ł o   -   w  sp o s ó b   b e z p o ś r e d n i   l u b   ja k o   swe  p o c h o d n e   -   n a jb a r d z ie j 

p r o d u k t y w n e  w s p ó łc z e ś n ie   z a s t o s o w a n ia   tego  pojęcia?  C z y  n a r r a c j a   p o z o sta je   k a ­

te g o r ią   d y s k u r s u ,   tzn.  czy  jest  p o ję c i e m   c h a r a k t e r y z u j ą c y m   p e w ie n   o k r e ś lo n y  

s t r u k t u r a l n i e   ty p   te k s tu ?   M ó w ią c   o g ó ln ie j,  czy   n a r r a c j a   w  sw ym   p o d s t a w o w y m  

z n a c z e n i u  jest k a t e g o r i ą  o p i s u j ą c ą  p e w ie n   typ w y tw o ró w  k u l t u r y ?  A jeśli  nie, to co 

o p is u je   i  w   j a k i m   s t o s u n k u   p o z o s t a je   jej  p r z e d m i o t   d o   b a d a ń   n a d   d y s k u r s e m ?

A by o d p o w i e d z i e ć   n a  te  p y ta n i a ,  p r z y j r z y j m y  się  p o d s t a w o w y m   fazom   ew olu cji 

te o rii  n a r r a c j i .  T e o ria   n a r r a c ji  p o w s ta ł a   ja k o   te o r ia   fikcji  lite r a c k ic h ;  jej  z a c z ą t ­

k ow ą  p o s t a ć  z n a j d u j e m y  ju ż  u  f o r m a li s t ó w   ro s y js k i c h , z w łaszcza  B.  E i c h e n b a u m a  

i W.  Szk lo w sk ieg o .  D l a  f o r m a li s t ó w  i  ic h p ó ź n ie j s z y c h   k o n t y n u a t o r ó w  -  s t r u k t u r a -  

listów  w s c h o d n i o e u r o p e j s k i c h  -  fa kt, że  n a r r a c j a   jest  s t r u k t u r ą   ję zykow ą, słow ną,

H .  W h ite  Metahistory.  The Historical Imagination  in N ineteenth-C entury Europe,  B a ltim o re , 

M a ry la n d   1973; H .  W h ite   The  Content o f  the Form.  N a rra tive Discourse and Historical

Representation, B a ltim o re   an d   L o n d o n   1987;  L o u is 0 .   M in k  N arrative Form as a  Cognitive 

Instrum ent, w:  The  Writing o f  History: Literary Form  and Historical  Understanding,  red.

R o b e rt  H .  C a n a ry   an d   H e n ry  K ozicki, M a d iso n   1978.

A.  G id d e n s  M odernity and Self-Identity.  S e lf and Society  in  the L ate M odern Age,  S ta n fo rd , 

C a lifo rn ia   1991.

5/  T h .R .  S a rb in   The N arrative as a Root M etaphor fo r Psychobgy, w: N arrative  Psychology.  The 

S toried N a tu re o f  H um an  Conduct,  re d . T h .R .  S a rb in ,  N ew  York  1986; J. M a n c u so   The 

Acquisition  and  Use o f  N arrative  G ram m ar Structure,  ta m ż e .

6'  R.  S c h a fe r N arration  and Psychoanalytic Dialogue, w:  On  N arrative,  re d . W.J.T.  M itc h e ll, 

C h ic a g o -L o n d o n   1981.

http://rcin.org.pl

background image

Rosner  Narracja jako  struktura  rozumienia

m i a ł  z n a c z e n i e  p o d sta w o w e .  Swe g łów ne z a d a n i e  w id z ie l i  oni w  a n a li z ie  f o r m y  es­

te ty c z n e j  fikcji, w  w y o d r ę b n i e n i u  i o p is ie  w s p ó ł d z i a ł a n i a  s k ł a d n i k ó w  k o m p o z y c y j­

ny ch   tej  o d m i a n y  te k s t u   li te r a c k ie g o .  P o jęcie  p ł o t u   (s ju ż e tu )   u  f o r m a l i s t ó w o p i s y ­

w a ło   j e d e n   z  in t e g r a l n y c h   s k ł a d n i k ó w   tej  k o m p o z y c j i  te k s to w ej,  p o d o b n i e   ja k 

w   poezji  był  n i m   r y m   cz y  r y t m .  O z n a c z a ło   to,  że  p lo t  i  jego  s k ł a d n i k i   ro z w a ż a n o  

w  relacji  d o  o p o w ieści  słow nej,  ja k o  c z y n n ik ,  k t ó r y   ją  o r g a n i z u je .

N a j w y b i t n i e j s z y m  w sz a k ż e  o s i ą g n ię c i e m   fo r m a li s t y c z n e j  teo rii  n a r r a c ji , pra c ą , 

k t ó r a  z a w a ż y ła   n a   d a ls z y m   jej  ro zw o ju , zw łaszcza  tym ,  k t ó r y  d o k o n a ł   się w e  f r a n ­

cu s k i e j  s zk o le  s t r u k t u r a l n e j ,   b y ła M orfologia bajki7 W.  P r o p p a .  D o p i e r o   b o w ie m   u 

P r o p p a  p lo t  a n a l i z o w a n y  był jak o  s t r u k t u r a  a u t o n o m i c z n a ,  w  sp o s ó b  n i e z a le ż n y  od 

te k s t u ,  k t ó r y   go  p re z e n t o w a ł .

P r o p p  p o s z u k i w a ł  z a s a d  typolo g ii, k las y fik ac ji b a j e k  lu d o w y c h . P o n ie w a ż  bajk i 

r e p r e z e n t u j ą   n a js il n ie j  s k o n w e n c jo n a l iz o w a n y   g a t u n e k   n a rr a c y jn y ,  swą  uwagę 

s k o n c e n t r o w a ł  o n   n a   ty m , cz y m   n a jb a r d z ie j  się  o n e   r ó ż n i ą   m i ę d z y  so bą, a w ięc  na 

p r z e d s t a w i o n y c h  w  n ic h  z d a r z e n i a c h  i d z i a ł a n i a c h .  P o s z u k u j ą c  w s p ó ln y c h  w ła s n o ­

ści  s t r u k t u r a l n y c h   licznej  g r u p y   b a je k   m a g i c z n y c h ,  w y ró ż n i!  w   ich  p lo t a c h   je d ­

n o s t k i  e l e m e n t a r n e ;   za  j e d n o s t k ę   ta k ą   u zn a!  p o s z c z e g ó ln e   z d a r z e n i a   (d z i a ła n i a ); 

n ie   były   to  j e d n a k  d z i a ł a n i a  w  całej  ich  k o n k r e t n o ś c i ,  lecz ich  „ f u n k c j e ”,  tzn.  fo r­

m a l n e   i  re l a c y jn e   w ła sn o ś c i  d z ia ł a ń .  F u n k c j ę   d a n e g o   d z i a ł a n i a   o k re ś la   jego  rola 

w  ca ły m   c ią g u   akcji.  O   to ż s a m o śc i  fu n k c j i  z d a r z e ń  w y s tę p u j ą c y c h  w  r ó ż n y c h   b a j ­

k a c h   d e c y d o w a ła   w ię c  to ż s a m o ś ć   sto su n k ó w ,  w   ja k i c h   p o z o s t a w a ł a   o n a   z  in n y m i  

f u n k c j a m i ,   p ozycja  i  rola,  ja k ą   z a jm o w a ła  w  c a ły m   c ią g u   fu n k c j i.  Pojęci e  fu n k c j i 

p o z w o liło   w y k a z a ć ,  że  w  po sz c z e g ó ln y c h   b a jk a c h   r ó ż n e   m a t e r i a l n i e   z d a r z e n i a  

p e ł n i ą   tę  s a m ą   rolę  d la   ro z w o ju   całej  akcji.

P r o p p  w y k a z a ł także, że w  a n a li z o w a n y m  p r z e z  n ie g o  i n w e n t a r z u  b a je k  m a g i c z ­

n y c h   m o ż n a  w y r ó ż n ić  o k r e ś l o n ą  lic zbę -  m i a n o w i c ie   trzy d zieś ci  j e d e n  fu n k c j i.  Co 

w ię cej,  w y s t ę p u j ą   one  zaw sze w   tej  s am ej  kolejn o ści.  F u n k c j a   s t a n o w i ła  w ię c  j e d ­

n o s t k ę  sy n t a k t y c z n ą  ro z w o ju   fa b u ł y  bajk o w ej, a s c h e m a t  tr z y d z ie s tu  j e d e n  fu n k c j i 

r e p r e z e n t o w a ł  w s p ó l n ą  s t r u k t u r ę  s y n t a k ty c z n ą  w s z y s t k ic h  b a j e k  b a d a n e g o  in w e n ­

tarza.  P o sz c z e g ó ln e  b a jk i  m a g i c z n e  re a liz o w a ły  zaw sze  te n  s a m  s c h e m a t  ich  n a s t ę ­

p o w a n i a  po  sobie; m o g ł y  co najw yżej  p o m i j a ć  n i e k t ó r e  fu n k c j e  lu b  p o w ta rz a ć  p ew ­
ne  s ek w en cje.

W y k r y t a   p r z e z  P r o p p a  w s p ó l n a  s t r u k t u r a   f a b u l a r n a   b a j e k  m a g i c z n y c h   nie  była  

j e d n a k   ty lk o   s t r u k t u r ą   s y n t a k ty c z n ą .  F u n k c j a   o k r e ś la ła   z n a c z e n i e   d a n e g o   w y d a ­

r z e n i a ;  by ło   to  w ięc  w s p ó ln e   z n a c z e n i e   w s z y stk ic h   z d a r z e ń ,  k tó r e   w   r o z m a it y c h  

b a jk a c h  z a jm o w a ły  tę s a m ą  pozycję sy n t a k ty c z n ą . Z n a c z e n i e  to byw a nie  d o  r o z p o ­

z n a n i a ,   jeśli  d a n e   z d a r z e n i e   ro z w a ż a m y  w  izolacji  -  byw a  b o w ie m   tak,  że  ta   s a m a  

f u n k c j a   jest  w   p o s z c z e g ó l n y c h   b a jk a c h   r e a l iz o w a n a   p r z e z   z d a r z e n i a   m a t e r i a l n i e  

d o  si eb ie  n i e p o d o b n e ,   p r z e z  i n n e   postacie, alb o  że d w ie   r ó ż n e  fu n k c j e  są w  pew nej 

b ajce  r e a l iz o w a n e   p r z e z   j e d n o  z d a rz e n i e .

W y k r y c i e   w s p ó l n e j   s t r u k t u r y   s e n s u   ( s c h e m a t u   t r z y d z i e s t u   j e d e n   f u n k c j i )  

w  z b io r z e   b a j e k  m a g i c z n y c h   d o w o d ziło , z d a n i e m   P r o p p a ,   że  b a jk i  te w y w o d zą  się

77  W.  P ro p p  Morfologia bajki, „ P a m ię tn ik   L ite ra c k i”  1968  z. 4, tłu m .  S.  B albus.

http://rcin.org.pl

background image

Szkice

od  je d n e g o   m i t u .  S c h e m a t   tr z y d z i e s t u   je d e n   fu n k c j i  i n t e r p r e t o w a ł   on  ja k o   r e k o n ­

s t r u k c j ę  s t r u k t u r y  z n a c z ą c e j  tego m i t u . A n a liz o w a n e  b a jk i  s t a n o w i ły  jego p ó ź n i e j ­

sze,  c zęsto   u ł o m n e  w ers je.

O d k ry w c z o ś ć ,  ale  t a k ż e   n ie z w y k ła   ele g a n c ja , s p ó j n o ś ć   i  siła  p e rs w a z y j n a   a n a l i ­

zy  P r o p p a   s p r a w i ła , że  g d y  w  r o k u   1958,  a w ię c w  trzy d zieś ci  lat  po  jej  n a p i s a n i u ,  

M orfology o f  the Folktale z o s t a ła   o p u b l i k o w a n a  w  ję z y k u   a n g i e l s k i m , stała  się  p r z y ­

c z y n ą  z w r o t u   w z a c h o d n i c h   b a d a n i a c h   n a d   n a r r a c ją .

M orfology  o f  the  Folktale  st a n o w i ła   w a ż n e   ź r ó d ł o   in s p i r a c j i   d l a   klasycznej  dziś 

a n a li z y   m i t u   E d y p a   p r z e z   L e v i- S t r a u s s a ,  a  t a k ż e   d l a   f r a n c u s k i c h   na rr a ty w istó w , 

A.J.  G r e i m a s a ,   C.  B r e m o n d a ,  T.  T o d o ro v a,  S.  A l e k s a n d r e s c u , T.  v a n   D i j k a   i  w ielu  

i n n y c h ,  k tó r z y   -   z a fa s c y n o w a n i  id e a m i   C h o m s k y ’eg o  -   p ró b o w a li ,  w   a n a lo g ii  do 

jego g r a m a t y k i  g e n e r a tyw nej, k o n s t r u o w a ć  g r a m a t y k i  g e n e r a ty w n e  w sz e lk ic h   t e k ­

stów   n a r r a c y j n y c h .   U   p o d s t a w   ty ch  p r ó b   leżało  w y k o r z y s t a n i e   d o k o n a n e g o   p rzez 

P r o p p a   r o z r ó ż n i e n i a   m i ę d z y   z d a r z e n i e m   i  jego  f u n k c j ą   ja k o   p o d s t a w y   d o   k o n ­

s t r u k c ji  d w u   p o z io m ó w  g r a m a t y k i   n a rr a c y jn e j :  p o w ie r z c h n i o w e g o   i  g łę bokiego.

W a r t o  je d n a k  p o d k r e ś lić , że już dla  P r o p p a   p r z e d m i o t e m  a n a li z y  nie była  ba jk a  

ja k o  s t r u k t u r a  słow na.  S e k w e n c ja   fu n k c j i  nie  by ła d la   n ie g o  e l e m e n t e m   k o m p o z y ­

cji  k o n k r e t n e j   b a j k i   (jej  te k s t u   sło w n eg o ),  lecz  w s p ó l n ą   w ie lu   b a j k o m   s t r u k t u r ą  

z n a c z ą c ą .  T ak i  k i e r u n e k   a n a li z y   byl  w   p r z y p a d k u   P r o p p a   (a  p ó ź n ie j  L e v i - S t r a u s ­

sa)  u z a s a d n i o n y , p o n ie w a ż  ce le m   ich  a n a li z y  n ie  było  z d a n i e  s p r a w y  z p e łn e g o  z n a ­

c z e n i a   p o s z c z e g ó l n y c h   te kstó w ,  lecz  ze  s t r u k t u r y   z n a c z ą c e j  m i t u ,   k tó r e g o   w ersje 

s t a n o w i ły   a n a li z o w a n e   teksty.

P o w s ta j e   p y t a n i e ,  co w ła ś c i w i e  c h c ie li  z r e k o n s t r u o w a ć   f r a n c u s c y  g e n e r a tywiś- 

ci w  sw ych  g r a m a t y k a c h   n a r r a c j i ,  g d y  m e t o d ę   u p r a w n i o n ą  w  a n a l i z a c h  w ersji  m i ­

tó w   p r z e n i e ś l i   d o   b a d a n i a   t e k s tó w   li t e r a c k i c h ,  k t ó r e ,  j a k   się  w y d a je ,  n ie   są  „ w er­

s j a m i ” nic z e g o ?  Z   p e w n o ś c ią   n ie  c h o d z i ł o  o g e n e r a c j ę  c a łe g o  z n a c z e n i a  czy s t r u k ­

t u r y   t e k s t u   n a r r a c y j n e g o   (n p .  fikcji  l i t e r a c k ie j ) ,  s k o r o   g r a m a t y k i   te,  w  swej  k l a ­
sycznej  p o s t a c i, o k r e ś l a n e  by ły  ja k o  g r a m a t y k i   s e m i o t y c z n e ,  tzn. a b s t r a h o w a ł y  od 

r o d z a j u   z n a k ó w ,  w  k t ó r y c h   n a r r a c j a   z o s t a ła  w y r a ż o n a .  I n a c z e j  m ó w ią c ,  p r z y j m o ­

w a n o ,  że  ta  s a m a ,  w y g e n e r o w a n a   ju ż   n a r r a c j a ,   m o ż e   z o s ta ć   w y r a ż o n a   z a r ó w n o  

w p o s t a c i  sł o w n e j , np.  ja k o  fik cja  li t e r a c k a , ja k  i w fi l m i e  f a b u l a r n y m .  P o z io m  wy­

r a ż e n i a ,  czyli  -   n p .  s ł o w n y   lu b   fi lm o w y  -  sp o s ó b  z a p r e z e n t o w a n i a   n a r r a c j i   n a z y ­

w a n y   był  p r z e z   G r e i m a s ’a  i  i n n y c h   p o z i o m e m   m a n i f e s t a c j i   i  t r a k t o w a n o   go  ja k o  

n a j b a r d z i e j   z e w n ę tr z n y ,  k o ń c o w y   p r o d u k t   p r o c e s u   w y t w a r z a n i a   t e k s t u   n a r r a c y j ­

nego. W e w c z e s n y m , n a j b a r d z i e j   d y n a m i c z n y m  o k r e s ie  r o z w o ju  b a d a ń  n a d  n a r r a ­

cją nie  p o ś w i ę c a n o  m u  sz c z e g ó l n e j  uw agi. G r a m a t y k i   n a r r a c y j n e  m i a ł y  z r e s z tą  g e ­

n e r o w a ć  w s z e lk i e  n a r r a c j e - z a r ó w n o  a r t y s ty c z n e ,  fi k c y jn e ,  ja k  i  m ó w ią c e  o w y d a ­

r z e n i a c h   r e a l n y c h .

T a k  w ięc p r o d u k t e m  g r a m a t y k  n a r r a c y j n y c h   nie  był  te k s t, lecz p e w n a  s t r u k t u r a  

z n a c z e n i a ,   k tó r a   d o p i e r o   p o   o s i ą g n ię c i u   p o z i o m u   m a n i f e s t a c j i   (d y s k u r s u )   m o g ła  

się  stać  i s t o t n y m ,   ale  n ie   j e d y n y m   s k ł a d n i k i e m   z n a c z e n i a   te go  te k s tu . T a k  z re s z tą  

sta w ia li s p r a w ę  s a m i  n a r r a t y w i ś c i , k tó r z y  swe g r a m a t y k i   n a r r a c y j n e  i n t e r p r e t o w a ­

li  ja k o   m o d e l e   lu d z k i e j  (g a t u n k o w e j )   z d o ln o ś c i  d o   w y t w a r z a n i a   p e w n e j  o d m i a n y

http://rcin.org.pl

background image

Rosner  Narracja jako  struktura  rozumienia

s t r u k t u r  z n a c z ą c y c h .  D l a   G r e i m a s a ,   B r e m o n d a   i  in n y c h   n a r r a c y jn o ś ć   by ła  j e d n ą  

ze  z d o ln o ś c i  p o z n a w c z y c h   czło w ie ka.

To  p r a w d a ,  że  n a r r a ty w iś c i  f r a n c u s c y  w swych  p ó ź n ie j s z y c h   p r a c a c h   p ró b o w a li 

d o b u d o w a ć   d o   g r a m a t y k i   n a r r a c j i   czło n   d y s k u r s y w n y   (tj.  p o z io m   rea liz a c ji  słow­

ne j).  P r ó b y   te  z a k o ń c z y ł y   się  n i e p o w o d z e n i e m   i  d o p r o w a d z i ł y   d o   z a ł a m a n i a   ich 

p r o g r a m u  bad a w c z e g o ; j e d n ą  z p r z y c z y n  b y ło  z a p e w n e   to, iż z a k ł a d a l i , że s t r u k t u ­

ra   n a r r a c j i   jest  w y tw o re m   g ł ę b o k i c h   p o z io m ó w   g e n e r a c j i  te k s tó w   n a r r a c y jn y c h , 

tzn.  m ó w ią c   m e t a f o r y c z n ie ,  s t a n o w i  ją d r o   ich  z n a c z e n i a ,  co  z a p e w n e   n ie   zaw sze 

jest  p r a w d ą  w  o d n i e s i e n i u   d o  w ie lu   z ło ż o n y c h   s t r u k t u r a l n i e   fikcji  li te r a c k ic h .

D l a  n a s z y c h  r o z w a ż a ń  i s to t n e  jest j e d n a k  to, że, ja k  s t a r a ł a m  się p o k a z a ć , s t r u k ­

t u r a l n a   a n a li z a   n a r r a c j i   od  m o m e n t u ,   w  k tó r y m   jej  c e n t r a l n ą   k a te g o r ią   stał  się 

p lo t, k o n c e n t r o w a ł a  się n i e  n a  s ł o w n y m  te kście n a r r a c y j n y m ,  lecz n a  lu d z k i e j z d o l­

ności  d o   u j m o w a n i a  ro z w ij a ją c y c h  się w cz asie se k w e n c ji  d z i a ł a ń   i z d a r z e ń   (p r a w ­

d z iw y c h   lu b  z m y ś lo n y c h )  w  ca łościow e s t r u k t u r y  zn a c z e n i a .  R o z s z e rz e n i e  po ję c ia  

n a r r a c j i   z  fikcji  l i te r a c k ic h   n a  w sz e lk ie   re lacje  o  z d a r z e n i a c h   jest  d o b i t n y m   św ia ­

d e c t w e m   tego,  że w  tej  tr a d y c ji  b a d a w c z e j  re a l n y  czy  też  z m y ś lo n y  c h a r a k t e r  z d a ­

rz eń ,  z  k t ó r y c h   ją  k o n s t r u o w a n o ,   n i e   m i a ł  i s to t n e g o   z n a c z e n i a .  Z d a r z e n i a   czy 

d z i a ł a n i a  s t a n o w i ły  tylko tw orzyw o p ło t u , a p o sz c z e g ó ln e  e l e m e n t y  tego  tw orz yw a 

m o ż n a   b y ło  w y m i e n i ć   n a   i n n e ,   z a c h o w u ją c   jego  to żs am o ść.  B a d a n i a   n a d   n a r r a c j ą  

k o n c e n t r o w a ł y   się  n a   p o w t a r z a l n e j ,   w s p ó l n e j   d l a   w i e l u   t e k s t ó w   s t r u k t u r z e  

z n a c z ą c e j  p ło t ó w  i  u j m o w a ł y  tę  s t r u k t u r ę   ja k o  w c z e śn ie jsz ą  o d  jej  m a n i f e s t a c ji  ję­

zykow ej .

S ą d z ę   w ięc,  że  s t r u k t u r a l n e   po ję c ie   n a r r a c ji ,  ch o ć w y p r a c o w a n e  w   r a m a c h   o d ­

m i e n n e j   tr a d y c ji  filo zoficznej, w y k a z u je  w ie le   p o k r e w i e ń s t w  z  ty m   jego  r o z u m i e ­

n i e m ,  k t ó r y m  p o s ł u g u j ą  się d z iś  b a d a c z e  o d w o łu ją c y  się d o  f e n o m e n o lo g i i, zw ła sz ­

cza zaś D .  C a r r  i C h . Taylor.  Z a r ó w n o  d la  s t ru k t u r a l i s t ó w ,  ja k  dla   f e n o m e n o lo g ó w  

n a r r a c j a   n ie  jest s t r u k t u r ą  d y s k u r s u   ( o k r e ślo n e g o   ty p u   teks tów ),  lecz czym ś,  co go 

u m o ż l i w i a   i  p o p r z e d z a .  D l a   s t r u k t u r a l i s t ó w   jest  s t r u k t u r ą   p o z n a w c z ą ,  d la   C a r r a  

p r z e d p o z n a w c z y m   „ s p o s o b e m   o r g a n i z o w a n i a   n a sz e g o   d o ś w i a d c z e n i a   c z a s u ”,  dla  

T a y lo ra  -  s t r u k t u r ą   s a m o r o z u m i e n i a .

A r g u m e n t a c j a   C a r r a   o d w o łu je   się  d o   H u s s e rl o w s k ie j  a n a l i z y   d o ś w ia d c z e n i a  

czasu. J eżeli  p rzyjąć, że k o n s t y t u t y w n e  d l a  n a r r a c ji  jest r o z w ij a n ie  się w czasie, jej 

k o n fi g u r a c y j n o ś ć   (tzn.  to,  że  jej  s k ł a d n i k i   nie   są  ty lko  s e k w e n c ją   n a s t ę p c z ą ,  lecz 

o d n o s z ą   się  d o   sieb ie  i  o k r e ś la ją   w z a je m n ie )   i  z a m k n i ę c i e ,   to  -   p o w ia d a   C a r r   -  

s t r u k t u r ę   tę r o z p o z n a ć  m o ż n a   ju ż w d o ś w i a d c z e n i u  czegoś. O d w o ł u j ą c  się do  H u s - 

se r lo w s k ic h   p oję ć  re t e n c ji  i  p r o t e n c ji , C a r r  w s k a z u je , że z d a r z e n i a  re a l n e  są  p rz e z  

n a s   d o ś w i a d c z a n e   zaw sze  w  r a m a c h   p e w n y c h   k o n f i g u r a c j i  czasow ych.  R e te n c j a  

i  p r o t e n c j a   st a n o w i ą   czasow y  h o r y z o n t   d o ś w ia d c z e n i a   te r a ź n ie j s z e g o .  T a k   w ięc 

c zas d o ś w i a d c z a n y  m a   zaw sze  p e w n ą   rozciągło ść  i  jest  c z a s e m   u s t r u k t u r o w a n y m ,  

p o n i e w a ż  „p rzyszło ść, te r a ź n ie j s z o ś ć  i p rzes zło ść w z a j e m n i e  się o k r e ś la ją  ja k o  czę­

ści tej  sa m e j  całości” 8. A n a liz ę  b i e r n e g o  d o ś w ia d c z e n i a  czegoś C a r r  u z u p e ł n i a  ro z ­

8/  D .  C a rr   Time,  N arrative and History,  B lo o m in g to n ,  I n d ia n a p o lis  1986, s.  31.

http://rcin.org.pl

background image

Szkice

w a ż a ją c   d z ia ł a n ie .  W   o b u   p r z y p a d k a c h   u jęcie  r e t e n c y j n o - p r o t e n c y j n e ,   sięgają ce 

w p r z ó d   i w ste c z  w  czasie,  m a   t a k ż e  i  te n   s k u t e k , że u s t a n a w i a   z a m k n i ę c i e ,   tj.  a r t y ­

k u ł u j e   d a n ą   k o n f i g u r a c j ę  czaso w ą  ja k o  o d g r a n i c z o n ą   od  tego, co  ją  p o p r z e d z a   i  co 

po  nie j  n a s t ę p u j e .   W   p r z e ż y w a n i u   o b u   k o n fi g u ra c j i  m a m y   stale  z m i e n i a j ą c y   się 

p u n k t   w i d z e n i a   d o św ia d c z a ją c e g o ,  o k r e ś l a n y   prz e z   te r a ź n ie j s z o ś ć ,  k tó r y   m o d y f i ­

k u je   u j m o w a n i e   p o z o s t a ły c h   faz  sek w en cji  -  p rz e s z ły c h   i  p rzy s zły ch .

T a k  w ięc czasow a  s t r u k t u r a   p rz e ż y w a n e g o   d o ś w ia d c z e n i a   i  d z i a ł a n i a  w y k a z u je  

i s to t n e  p o k re w i e ń s t w a  ze s t r u k t u r ą  n a r r a c y j n ą ;  C a r r  w y p r o w a d z a  st ą d  w n io s e k , że 

s t r u k t u r a   ta  jest  p r y m a r n i e   s t r u k t u r ą   l u d z k i c h  d o ś w ia d c z e ń  i  d z i a ł a ń ,  n i e z a le ż n ie  

od  tego, czy s t a n ą  się o n e  p r z e d m i o t e m  opow ie ści.  W  p r z y p a d k u   p r z e ż y w a n ia  b a r ­

d zie j  z ł o ż o n y c h  d o ś w ia d c z e ń  czy d z i a ł a ń , ja k  pis ze C a r r , „ w k racza c z y n n i k  r e f l e k ­

s ji” .  I s t o t ą  po sta w y  re f le k sy jn e j w obec d z i a ł a n i a  jest p r z e w id y w a ć  przy s zło ść i p r o ­

j e k t o w a ć   cale   d z i a ł a n i e   ja k o   je d n o l i t ą   se k w e n c ję ,  z g o d n ie   z w y o b r a ż o n y m   z a k o ń ­

c z e n i e m .  „W  r e z u l ta c i e , w  z ło ż o n y c h   d z i a ł a n i a c h   i  d o ś w i a d c z e n i a c h   c o d z ie n n e g o  

życia   j e s te ś m y  z a r a z e m   p o d m i o t a m i   czy d z ia ł a ją c y m i  n a r r a t o r a m i ,  a  n a w e t  o b s e r ­

w a t o r a m i   z d a r z e ń ,  k tó r e   prz e ż y w a m y ,  i  d z ia ł a ń ,  jak ie  p o d e j m u j e m y ”9.  P o d o b n i e  

ja k   W i l h e l m   S c h a p p 10  i  M a c l n t y r e ,   C a r r   uw aża,  że  f u n k c j a   tej  s t r u k t u r y   jest 

p r z e d e   w s z y s t k i m   p r a k t y c z n a ,   a  n ie   p o z n a w c z a   czy  e s t e ty c z n a ;  u t r z y m u j e   ona 

s p ó j n o ś ć   d z i a ł a n i a   i  -   w  ra z i e   p o t r z e b y   -   r e o r g a n i z u j e   jego  s t r u k t u r ę .   N a r r a c j a ,  

b ę d ą c a   w ięc  p r y m a r n i e   s t r u k t u r ą   o rg a n i z u j ą c ą   n asze  d o ś w i a d c z e n i a   i  d z ia ł a n i a , 

jest  też  fo r m ą   n a d a j ą c ą   k o h e r e n c j ę   n a s z e m u   życiu   i  to ż s a m o ś ć   ja ź n i,  k t ó r a   d o ­

ś w ia d c z a   i  dzia ła.

N a r z u c a   się u w aga, że  r o z p o z n a n i e  w n a r r a c ji  p r y m a r n e j   s t r u k t u r y ,  w  jakiej  u j ­

m u j e m y   sieb ie  (swe  d z i a ł a n i a   i  swą  to żs am o ść)  o raz  św ia t,  m o ż n a   b y   p r z e p r o w a ­

d z ić  w   s p o s ó b   p e łn i e js z y  i  lepiej  u g r u n t o w a n y   filo zoficznie ,  o d w o łu ją c   się  do  H e- 

id e g g e r o w s k ie g o   p o jęcia  r o z u m i e n i a   sieb ie  p rz e z   Dasein:  s t r u k t u r a   r o z u m i e n i a  

i  jej  czaso w y   (n a r r a c y jn y )   c h a r a k t e r  z n a j d u j e   b o w ie m   u  H e i d e g g e r a   u z a s a d n i e n i e  
o n to l o g ic z n e  w czaso w ośc i  sp o s o b u   b ycia   s a m e g o  Dasein; co w ię cej,  n a  g r u n c i e  on- 

tologii  H e i d e g g e r a   nie  b y ło b y   p o t r z e b y   o d r ę b n e g o   r o z w a ż a n ia   r o z u m i e n i a   siebie  

i  d o ś w i a d c z e n i a   czegoś  z e w n ę tr z n e g o ;  św iat  jak o   p r z e d m i o t   d o ś w ia d c z e ń   jest  b o ­

w ie m   u  H e i d e g g e r a   a s p e k t e m   s t r u k t u r y  on to l o g ic z n e j  D asein,  jest  jego  św ia te m .

T ak i  w ła ś n i e   p u n k t   w yjścia  p r z y j m u j ą   ro z w a ż a n ia   C h a r l e s ’a  T a y lo ra   w Sources 

o f  the S e l f  M o ty w y  z a i n t e r e s o w a n i a  się  p o ję c i e m   n a r r a c ji  są t u  i n n e   n iż  w  p r z y p a d ­

k u   C a r r a .   Jeżeli  d la   C a r r a   p rz y j ę te   p r z e z   n ieg o   r o z u m i e n i e   n a r r a c j i   jest  p o d s t a ­

w ow ą  p r z e s ł a n k ą   a n a li z y  h i s to r i o g r a f i i  i  jej  n a r r a c y j n e g o  c h a r a k t e r u ,   to  u T aylora 

p o ja w ia   się  o no  w  k o n te k ś c ie   re fleksji  m o r a l n e j ,   któ rej  głębsze  u ję c i e   p r o w a d z i, 

jego z d a n i e m ,  n i e u c h r o n n i e  do kw estii o n to l o g ic z n y c h , tj. p y t a ń  o sp o s ó b  i s t n i e n i a  

cz ło w ie k a   i  to ż s a m o ść   je d n o s tk i .

P y t a n i a   te,  z d a n i e m   T a y lo r a ,  z y s k a ł y   s z c z e g ó l n ą   d o n i o s ł o ś ć   o b e c n i e ,  g d y  

w  ś w i a d o m o ś c i   w i ę k s z o ś c i   l u d z i   ż y j ą c y c h   w  s p o ł e c z e ń s t w a c h   z a c h o d n i c h

9/  T am że,  s.  64.

10/ W.  S c h a p p  In  Geschichten  Verstrict, w yd.  2, W ie sb a d e n   1976.

http://rcin.org.pl

background image

Rosner  Narracja jako  struktura  rozumienia

r o z p ł y n ą ł   się  k o s m i c z n y   p o r z ą d e k   m o r a l n y ,  w   k t ó r y m   m iejsce  i  p o w in n o śc i  j e d ­

n o s t k i  b yły ja s n o  o k re ś lo n e ; w tej  sy tu a c ji  c z ło w ie k  n a r a ż o n y  jest  na  u t r a t ę   p o c z u ­

cia  s e n s u   w ła s n e g o   życia.  W   k u l t u r z e   w s p ó łc z e s n e j  is tn i e je   w ie le   a l t e r n a t y w n y c h  

h o r y z o n t ó w   m o r a l n y c h ;   d la t e g o   p o s i a d a n i e   s e n s u   życia   zale ży w  z n a c z n e j  m i e rz e  

od  u m i e j ę t n o ś c i   w y a r t y k u ł o w a n i a   go,  w y k r e o w a n i a ,  d o k o n a n i a   w y b o ru .  T a y l o r  

jest  z a r a z e m   p r z e k o n a n y ,  że  ży cie  w e w n ą t r z   s iln ie   u k w a lif ik o w a n e g o   h o r y z o n t u  

jest k o n i e c z n y m  w a r u n k i e m   i n t e g r a l n o ś c i  lu d z k i e j  osobowości. „ T o, czym   jes tem , 

m o j a   to ż s a m o ś ć ,  jest  z  is toty  d e f i n i o w a n a   p r z e z   sp osób,  w  jaki  rz eczy  m a j ą   dla 

m n i e   z n a c z e n i e .  I  ja k   to  w ie l o k r o t n i e   ju ż   w s k a z y w a n o ,  w ażność  rzeczy  d la   m n i e  

i  p r o b l e m   m ojej  to żs am o ści  jest  ro z s tr z y g a n y   ty lko  w  języku  i n t e r p r e t a c j i ,   k t ó r ą  

z a a k c e p t o w a ł e m   ja k o   t r a f n ą   a r t y k u l a c j ę   ty ch   kw estii.  P y t a n i e   o  to,  k i m   jest  d a n a  

osoba, w  o d e r w a n i u  od jej  s a m o i n t e r p r e t a c j i   jest p y t a n i e m  źle s f o r m u ł o w a n y m , na 

k t ó r e  w  z a s a d z i e   n ie   m a   o d p o w i e d z i 1 *.

Z a d a n i e ,   jak ie  sobie  s t a w i a   T a y lo r w  Sources o f  the  S elf,  m o ż n a   w   d użej  m i e r z e  

o k re ś lić  ja k o  d ą ż e n i e  do u z u p e ł n i e n i a  H e id e g g e r o w s k i e j  onto lo g ii Daseitt o p r o b l e ­

m a t y k ę  e ty c z n ą .  P oję cie n a r r a c ji  p o ja w ia   się w jego r o z w a ż a n ia c h , gd y  p r z e c h o d z i 

do  a n a li z y  kw estii:  jaki  u ż y te k   r o b i m y  z n a sz e g o   p o c z u c i a   d o b r a  w  pro c e s ie   s a m o ­

i n t e r p r e t a c j i .  O d p o w i e d ź  b r z m i: p o c z u c i e  d o b r a  je st w p le c io n e  w  m o je ro z u m i e n i e  

m o j e g o   życia   jako  ro zw ijają cej  się  n a rr a c ji .

Pojęcie  n a r r a c j i   po jaw ia  się  tu   dla te g o ,  że  d la   T aylora ,  p o d o b n ie   ja k  w  H e i d e ­

g g e ro w sk ie j  o n to lo g ii  Daseirt,  n i e z m i e r n i e   is to t n e   jest  to,  że  n asze  życie  to czy się, 

ro z w ija  w  czasie;  a z a te m   p ro c e s u a ln y , czasow y c h a r a k t e r  m a   tak że  s a m o i n t e r p r e -  

tacj a.  U z n a n i e  p r o c e s u  a u t o i n t e r p r e t a c j i  za a u t o n a r r a c j ę  z n a j d u j e  w ię c u z a s a d n i e ­

n ie   w  czasow ości  egzystencji  D aseitt.  T a y lo r  a n a l i z u j ą c   tę  k w e stię   o d w o łu je   się  do 

o p is a n e j  p r z e z   H e id e g g e r a ,  n i e u c h r o n n i e   czasowej  s t r u k t u r y   n a sz e g o   bycia-w-ś- 

w ie cie .  D aseitt,  p r o j e k t u j ą c   p rzyszłość,  o d n o s i  się  do  swej  p rzeszło ści  i  t e r a ź n i e j ­

szości. To, k i m   je s te m  teraz,  m u s i być r o z u m i a n e  w św ie tle  tego, k i m  było. D o ty c z y  

to  t a k ż e   sąd ó w   m o r a ln y c h .  A by  m ó c   w y d a ć   ta k i  sąd,  m u s i m y   sk iero w ać  się  k u  

p rz y s z ło śc i,  w zią ć  p o d   uw agę  s k u t k i   o c e n ia n e g o   d z i a ł a n ia ;  m u s i m y   j e d n a k   także 

zw ró cić się k u  przeszłości, z a p y ta ć  o jego motywy. J a k  pis ze Tay lo r, „ n a d a n i e  se n s u  

m e m u   a k t u a l n e m u   d z i a ł a n i u   w y m a g a   n a r r a c y j n e g o   r o z u m i e n i a   m o je g o   życia, 
ś w ia d o m o ś c i  tego,  k i m   się  s t a łe m ,  k t ó r a   m o ż e   być  u z y s k a n a   tylko w  n a r r a c j i ” 12.

T a y lo r  n ie  a n a l i z u j e  s t r u k t u r y  w e w n ę t r z n e j  n a r r a c ji i  jej  s k ł a d n ik ó w ; p r z y j m u j e  

za  i n n y m i ,   że  jest  o n a   s t r u k t u r ą   i n t e g r u j ą c ą   c z y n n ik i  h e t e r o g e n i c z n e   w  s p ó j n ą  

ca ło ść  i  n a d a j ą c ą   tej  całości  p e w ie n   s p ó j n y   sens .  Jeg o   ro z w a ż a n ia   k o n c e n t r u j ą   się 

n a   ty m ,  że  a u t o n a r r a c j a   ja k o   n i e u s t a j ą c y  w c ią g u   ca łe go  ży cia  p ro c e s   f o r m o w a n ia  

i  k o r y g o w a n ia   te go  se n s u   o d p o w i a d a   s t r u k t u r z e   o n to l o g ic z n e j  Daseitt.

A t r a k c y j n o ś ć   tego  p r o j e k t u   o n to l o g ic z n e g o  d la  Ta y lo ra  i  in n y c h   po le g a  n a   ty m , 

że  H e i d e g g e r  w  swej  o n to lo g ii Daseitt  u s t a n a w i a   r a d y k a l n ą   opozycję   m i ę d z y  eg zy ­

s t e n c j ą  -  s p o s o b e m  b ycia  D asein, a s p o s o b e m  by c ia  rz eczy n a p o t y k a n y c h  w  świecie.

C h . T a y lo r Sources o f  the Self.  The M aking o f  the M odern Identity, C a m b rid g e   1989,  s.  34. 

I2/ T am że, s. 48.

http://rcin.org.pl

background image

Szkice

D asein,  j a k   p a m i ę t a m y ,   jest  b y te m   r o z u m i e j ą c y m ;   p o z o sta je   t a k ż e   w  szczególnej 

relacji  d o   czasu.  W   p r z e c i w i e ń s t w i e   d o   i n n y c h   b y tó w   Dasein  n ie   „ je s t”  w   cz asie, 

lecz „ c z a s u j e ” ,  tzn.  w  k a ż d y m   m o m e n c i e   swego  by c ia   t r a n s c e n d u j e   te r a ź n ie j s z o ś ć  

n ie   ty lk o  w k i e r u n k u   sw ych  m o żliw o ści  (w  p rzy s zło ść),  lecz  tak że  o d n o s z ą c  się  do 

tego, c z y m   ju ż  było. J a k  pis ze H e i d e g g e r , Dasein w k a ż d y m   m o m e n c ie  sw ego b ycia 

r ozciąga  się  w   czasie  m i ę d z y   n a r o d z i n a m i   i  ś m i e r c i ą   w  ta k i  sp o s ó b ,  że  a k t u a l n y  

m o m e n t  jego te r a ź n ie j s z o ś c i nie  d e z a k t u a l i z u j e  jego przeszłości i  prz yszło ści: „ R o ­

z u m i a n e   e g z y s t e n c ja l n ie ,  n a r o d z i n y   nie   są  n i g d y   c zy m ś ,  co  p r z e m i n ę ł o ,   w  sen s ie 

czegoś  ju ż   n ie o b e c n e g o ,  ta k   s a m o   j a k   ś m ie r c i  n i e   jest  w ła ściw a  o d m i a n a   b ytow a 

czegoś je szcze n ie o b e c n e g o , lecz c h a r a k t e r  n a d c h o d z ą c e g o  s t a n u .  F a k t y c z n e  Dase­

in  e g z y s t u je   ja ko  n a r o d z o n e ,  a  ja k o   n a r o d z o n e   jest  ju ż  u m i e r a j ą c e   w  s e n s ie   by- 

c i a - k u - ś m i e r c i ” 13.

Tej  sw ois to ści  sp o s o b u   b ycia   Dasein  w i n n a   o d p o w i a d a ć   s t r u k t u r a   jego  sa m o r o -  

z u m i e n i a .  J u ż  H e id e g g e r , ja k  p a m i ę t a m y , o d r z u c i !  K a r t e z j a ń s k ą  tezę , że Dasein  ro ­

z u m i e   s i e b ie  w sp o s ó b  b e z p o ś r e d n i   i  oczywisty.  Tay lo r, a  tak że  R ic o e u r, d o s t rz e g li 

o d p o w i e d n i o ś ć ,  jak a  z a c h o d z i  m i ę d z y   czasow ą  s t r u k t u r ą   Dasein  a  n a r r a c j ą   ja ko 

s t r u k t u r ą ,  w   jakiej  p rz e b i e g a   p r o c e s  s a m o r o z u m i e n i a .

F e n o m e n o l o g i c z n e   r o z u m i e n i e   n a r r a c j i ,   w p i s u j ą c e   ją  w   o n t o l o g i ę   Dasein 

i w id z ą c e  jej  p r y m a r n ą  p o s t a ć  w  pro c e s ie , w k t ó r y m  je d n o s t k a  lu d z k a  w to k u  i n t e r ­

p r e t o w a n i a  swego życia  d o c h o d z i  do o k r e ś l e n i a  swej  to ż s a m o śc i, w y d a je  m i się ty m  

r o z u m i e n i e m ,  k tó r e   o g a r n i a   i  i n t e g r u j e  w ie l o r a k i e  w s p ó łc z e s n e  z a s t o s o w a n ia   tego 

pojęcia.  J a k   pisa!  R ic o e u r,  „ p o d m i o t y   r o z p o z n a j e   się  w  h i s t o r i a c h ,  jakie  o  sobie 

o p o w i a d a j ą ” 14. P rzy jęcie, że to ż s a m o ś ć  je d n o s t k i   jest to ż s a m o ś c i ą  jej  n a r r a c j i  o so­

bie,  o z n a c z a   j e d n a k   tak że ,  że  p ó k i  j e d n o s t k a   żyje,  n ie   jest o n a  o s t a te c z n a .  W   to k u  

życia  r e i n t e r p r e t u j e m y   w ie le   a s p e k t ó w   naszej  a u t o n a r r a c j i .   J a k   to  o k re ś la   Roy 

S c h a f e r 15, rozwój  je d n o s t k i   m o ż n a  ok r e ś lić  p r z e z  z m i a n ę  p y t a ń , na  k tó r e   p o s z u k u ­

je  o n a   o d p o w i e d z i   w   swej  a u t o n a r r a c j i .

J e s t z r o z u m i a l e ,  że  ta k i e  p o ję c ie   n a r r a c ji  z n a j d u j e   np. z a s t o s o w a n ie  w i n t e r p r e ­

tacji  p r o c e s u   k u r a c j i  p s y c h o a n a l it y c z n e j.  P o z w a la   o n o   o k re ś lić   p rz e b i e g   p s y c h o ­

a n a li z y   ja k o   proces,  w  k tó r y m   p r z e z   i n t e r p r e t a c j ę   n ie   p o w ią z a n y c h ,  n i e z r o z u ­

m i a ł y c h   b ą d ź   w y p a r t y c h   f r a g m e n t ó w   p o w sta je   s p ó j n a ,  m o ż liw a   do  z a a k c e p t o w a ­

n ia   p r z e z  a n a li z o w a n e g o  op o w ieść o jego ż y c iu , z k t ó r ą   m o ż e  on  się  u to ż s a m i ć . N a  

p r o d u k t y w n o ś ć  p o ję c ia   to żs am o ści  n a r r a c y j n e j  w s k a z u j e  t a k ż e  to, że -  ja k  w y k a z a ­

li  R i c o e u r   i  C a r r   -   m o ż n a   ją  o d n ie ś ć   z a r ó w n o   d o   j e d n o s tk i ,  ja k   d o   zbio row ości; 

s p o ł e c z n o ś c i  l u d z k i e   c z e r p i ą   sw ą  to ż s a m o ś ć   z  op o w ieści  za ło ż y c ie ls k ic h ,  k tó r e  

o so b ie o p o w ia d a ją . W res zcie, z tej  k o n c e p c j i  w y n i k a  o k r e ś lo n e  s t a n o w i s k o  w k w e ­

stii  roli  n a r r a c ji  w  h is to ri o g ra fi i.  W y d a r z e n i a   o p is y w a n e   p r z e z   h is to r y k ó w   są

13/ M .  H e id e g g e r B eing a n d  Time,  p rz e k l. J.  M a c q u a rrie  i  E.  R o b in so n , O x fo rd   1993,  s.  426.

14// P.  R ic o e u r  Time and N arrative,  p rzek l.  K. M c  L a u g h lin   i  D .  P ellau er, C h ic a g o   1988,

s.  247.

15/ R.  S c h a fe r N arration and Psychoanalytic Dialogue, w:  On N arrative,  red .  W.J.T.  M itc h e ll,

L o n d o n   1981.

http://rcin.org.pl

background image

Rosner  Narracja jako  struktura  rozumienia

s k ł a d n i k a m i   d o ś w ia d c z e n i a   s p o łeczn o ści,  k t ó r y c h   te  re lacje  d otyczą ,  a  sk o r o   tak, 

to  są  j u ż   -   n i e z a l e ż n i e   od  tych  relacji  -   n a r r a c y jn e .  S t r u k t u r a   n a r r a c y j n a   nie   jest 

w ię c w h i s t o r i o g r a f i i ,   ja k w y k a z u je   n p .  C a r r  w  p o le m ic e  z H . !White’e m , s t r u k t u r ą  

n a ł o ż o n ą   z  z e w n ą t r z   p rz e z   a u t o r a   relacji,  z a p o ż y c z o n ą   z  l i t e r a t u r y   i  d e f o r m u j ą c ą  

p r z e d m i o t ,  o  k t ó r y m   mówi.

P o w r ó ć m y   n a   z a k o ń c z e n i e   do  s f o r m u ł o w a n e g o   n a   p o c z ą t k u   p y t a n i a   o  relację  

m i ę d z y   fe n o m e n o l o g i c z n ą   k o n c e p c j ą   n a r r a c j i   a  d y s k u r s e m ,  te k s te m .  C a la   n asza 

a r g u m e n t a c j a  z m i e r z a ł a  do  w y k a z a n ia , że n a r r a c j a , a w c z e śn ie j se k w e n c ja   P r o p p a , 

f r a n c u s k i e   g r a m a t y k i   n a r r a c j i   n ie   są  k a t e g o r i a m i   d y s k u r s u ,   n ie   o p is u ją   s t r u k t u r y  

z n a c z e n i a  o k r e ś lo n e g o   ty p u   tekstów .  N a r r a c j a  w  r o z u m i e n i u  T a y lo ra   jest  p r y m a r ­

n ie   s t r u k t u r ą   s a m o i n t e r p r e t a c j i ,   u j m o w a n i a   p r z e z  je d n o s t k ę   swego  życia  w s t r u k ­

t u r ę   z n a c z e n i a ,  k t ó r a   p r o w a d z i  do o k r e ś l e n i a   jej  to żsam ości.

N i e  zn a c z y  to j e d n a k ,  że jest to pro c e s c a łk o w ic ie  a u to n o m i c z n y , d o k o n u j ą c y  się 

p o za  k u l t u r ą ,  w k tó r e j  żyje  je d n o s t k a   i  p o za  jej  te k s ta m i.  J e s t  to  te n   p u n k t ,  w   k t ó ­

r y m   w y m i e n i e n i   a u to r z y   o d n o s z ą   się  k r y t y c z n ie   do  a n a li z y   H e id e g g e r a ,  k tó r a  

w  n i k ł y m   s t o p n i u   u w z g lę d n ia   s p o ł e c z n e   i  k u l t u r o w e   ram y, w   ja k i c h   d o k o n u j e   się 

s a m o r o z u m i e n i e  Dasein.  T e n   d y s t a n s  w o b e c   a n a li z y   H e id e g g e r a   z n a j d u j e   u  C a r r a  

w y r a z  w   jego  k ry t y c e   p o jęcia a u te n t y c z n o ś c i ;  u Ta y lo ra   np.  w  p o m i n i ę c i u   d o k o n a ­

n eg o   p r z e z   H e i d e g g e r a  w Sein  u nd Z eit  ro z r ó ż n i e n i a   m i ę d z y   p r z e d p o j ę c io w y m   sa- 

m o r o z u m i e n i e m   i  ję zykow ą  s a m o i n t e r p r e t a c j ą .   Z m i a n a   nie  jest,  oczywiście,  p r z y ­

p a d k o w a ;  jest  o n a   k o n s e k w e n c ją   tego,  że  dla  T a y lo ra   p ro c e s   s a m o r o z u m i e n i a   d o ­

k o n u j e   się w  języku.  „W p r z y p a d k u   ja ź n i  (self)  język  jest  k o n s t y t u t y w n y  d la   b a d a ­

neg o   o b i e k t u ” 16.  P o d k r e ś l e n i e   językow ego  c h a r a k t e r u   tego  p ro c e s u   sł u ż y   u w y p u ­

k l e n i u   f a k t u ,  że  s a m o i n t e r p r e t a c j a   ( s a m o r o z u m i e n i e )   d o k o n u j e   się  zaw sze  w   r a ­

m a c h  o k re ś lo n e j  s p o łe c z n o śc i i w  i n t e r a k c j i  z i n n y m i; te go a k c e n t u  nie m a  w a n a l i ­

zie  H e id e g g e r a .  J a k   p o d k r e ś la  Taylor,

J ę z y k   i s t n i e j e   i  f u n k c jo n u je   ty lk o   w e w n ą tr z   p e w n e j  s p o łe c z n o ś c i.  T o  z a ś  w s k a z u je  

n a  i n n y  p o d s ta w o w y   ry s  ja ź n i. J a ź ń   n ie   m o ż e   b y ć  o p is a n a   b e z  o d n ie s ie n ia   d o   ty c h ,  k t ó ­

rz y   ją  o ta c z a ją , d o  p a r t n e r ó w  ro z m o w y , k tó r z y  b y li  i s to tn i d la   p r o c e s u   o s ią g a n ia   p r z e z e  

m n ie   s a m o o k r e ś le n ia .  J a ź ń   m o ż e   e g z y s to w a ć   ty lk o   w e w n ą tr z   te g o ,  co  n a z y w a m   sie c ią  

i n t e r l o k u c j i . 17

N i e   z n ie k s z ta ł c ę   m yśli  T aylora ,  jeśli  p o w ie m ,  że  sieć  ta  o b e j m u j e   tak że  tek s ty  

i  d y s k u r s y w n e   r a m y  k u lt u r y , w   k tó rej  j e d n o s t k a   żyje  i  d o k o n u j e   s a m o o k re ś l e n ia .

167 C h . T a y lo r Sources o f  the Self, s.  34.

177 T a m ż e ,  s.  35.

http://rcin.org.pl

background image

http://rcin.org.pl