plik

Clive Barker

ZAGUBIONE DUSZE

Wszystko, co przepowiedziała Harry'emu niewidoma kobieta, okazało si

niezbit

prawd

. Jakiekolwiek wewn

trzne oko posiadała Norma Paine - ow

niezwykł

zdolno

ść

pozwalaj

jej, bez ruszania si

z male

kiego pokoiku przy

Siedemdziesi

tej Pi

tej, obserwowa

cala wysp

Manhattan, od mostu Broadway

po Battery Park - oko to było równie ostre jak ka

dy z no

y cyrkowego

onglera. Na

Ridge Street rzeczywi

cie stał opuszczony dom, którego ceglane

ciany szpeciły

smugi sadzy. Na ulicy rzeczywi

cie le

ał martwy pies, który, mimo brakuj

cej

połowy łba, sprawiał wra

enie,

e tylko

pi. I tam te

, je

li wierzy

jej słowom,

przebywa

miał demon, którego szukał Harry płochliwy i wyj

tkowo zło

liwy

Cha'Chat.

Zdaniem Harry'ego jednak, dom ten nie byt miejscem, które zdesperowany,

wyniesiony Cha'Chat wybrałby na swoj

rezydencj

. Ostatecznie, cho

piekielne

bractwo potrafiło by

wyj

tkowo nieokrzesane, jego wizerunek jako mieszka

ców

siedliska wypełnionego ekskrementami i lodem był tylko chrze

cija

skim wymysłem.

Bardziej prawdopodobne było to,

e zbiegły demon wyl

dował na wódce w Waldorf-

Astorii, a nie w tak nikczemnej kryjówce.

Zdesperowany Harry, nie mog

c zlokalizowa

Cha'Chata konwencjonalnymi

metodami dost

pnymi prywatnemu detektywowi, udał si

w ko

cu do

lepej kobiety

jasnowidza. Wyznał jej,

e to on wła

nie jest winien temu,

e demon wyrwał si

wolno

ść

. Najwidoczniej niewiele wyniósł ze swych a

nazbyt cz

stych kontaktów z

Otchłani

i jej potomstwem oraz nie przyswoił sobie w dostatecznym stopniu

wiedzy, jak wielkim geniuszem w dziedzinie oszuka

stwa jest Piekło. Gdyby było

inaczej, czy

pozwoliłby zmami

dziecku, które stan

ło przed nim w chwili, gdy

celował ju

z pistoletu w Cha'Chata. Kiedy jednak demon ju

czmychn

ł i

mistyfikacja stała si

niepotrzebna, dziecko, naturalnie, zamieniło si

w cuchn

chmur

i wyparowało bez

ladu.

Teraz, gdy Harry miał ju

za sob

blisko trzy tygodnie daremnych

poszukiwa

, w Nowym Jorku było prawie Bo

e Narodzenie; pora wzajemnej ludzkiej

yczliwo

ci, oraz licznych samobójstw. Zatłoczone ulice; powietrze niczym sól w

ranie; Mamona prze

ywaj

ca chwile glorii. Trudno wprost wyobrazi

sobie lepsze

pole do działania dla Cha'Chata. Harry musiał odnale

źć

go jak najszybciej, zanim

jeszcze demon nie wyrz

dzi naprawd

wielkich szkód; odnale

źć

go i ponownie

wepchn

ąć

do nory, z której uciekł. W ostateczno

ci detektyw gotów był nawet u

neutralizuj

cych demona sylab, inkantacji, które zmarły ojciec Hesse raczył łaskawie

go nauczy

. Słowa te jednak kapłan opatrzył tak straszliwym ostrze

eniem,

e Harry

nie odwa

ył si

ich nawet zapisa

. Za to dobrze je zapami

tał. Musiał uczyni

wszystko, by Cha'Chat, po tej strome Schizmy, nie ujrzał pierwszego dnia

ego Narodzenia.

Wewn

trz budynku przy Ridge Street było jeszcze zimniej ni

na dworze.

Harry czuł, i

okrutny zi

b przenika mu przez obie pary skarpetek i zaczyna mrozi

stopy. Dotarł wła

nie po schodach na pierwsze pi

tro, gdy usłyszał westchni

cie.

Odwrócił si

przygotowany na to,

e ujrzy Cha'Chata, który ze zje

, plugaw

sier

, ki

swych oczu spogl

dzie w kilkana

cie stron jednocze

nie. Ale

nie. W ko

cu korytarza stała młoda kobieta. Jej chuda posta

i wymizerowana twarz

wyra

nie wskazywały na pochodzenie portoryka

skie. Zanim dziewczyna spiesznie

zbiegła po schodach, Harry zd

ąż

ył jeszcze zauwa

e była w zaawansowanej

ąż

Nasłuchuj

c jej oddalaj

cych si

kroków, detektyw doszedł do przekonania,

e Norma pomyliła si

. Gdyby w tym domu rzeczywi

cie przebywał Cha'Chat, nie

pozwoliłby wymkn

ąć

z nietkni

tymi oczyma w głowie tak wspaniałej zdobyczy.

Na Ridge Street demona z cał

pewno

nie było.

A zatem pozostał do przeszukania cały Manhattan.

Poprzedniego wieczoru Eddiemu Axelowi przytrafiła si

bardzo osobliwa

przygoda. Zataczaj

c si

, wracał wła

nie do domu z ulubionego baru poło

onego w

odległo

ci sze

ciu przecznic od jego delikatesów przy Trzeciej Alei. Eddie był

pijany; był radosny; i miał ku temu wszelkie powody. Tego dnia uko

czył

ęć

dziesi

t pi

ęć

lat. W tym czasie b

kartów; oraz - co najwa

niejsze - zało

ył

przynosz

cy ogromne dochody sklep, Axel's Superette.

wiat toczył si

normalnym

torem.

Jezu Chryste, ale zi

b! W tak

noc, zagra

now

epok

lodowcow

nie było nawet co my

o złapaniu taksówki. Do domu musiał doj

ść

na piechot

Przebył mniej wi

cej połow

drogi do najbli

szej przecznicy, kiedy - cud nad

cudy - na ulicy pojawiła si

taksówka. Zatrzymał j

, usadowił si

w jej przytulnym

trzu i wtedy wła

nie zacz

ły si

dziwy.

Po pierwsze, szofer znał jego imi

i nazwisko.

- Do domu, panie Axel? - zapytał.

- Tak - odparł Eddie, nie kwestionuj

c daru niebios, jak

okazała si

wolna

taksówka.

Pomy

lał zreszt

e stanowi ona urodzinowy prezent którego

ze stałych

bywalców baru.

Zapewne na chwil

zamkn

ł powieki; mo

e nawet przysn

ł. Jak było, tak

było; nast

rzecz

, jak

spostrzegł, to to,

e taksówka ze znaczn

szybko

pomykała nie znanymi mu ulicami. Natychmiast otrz

ł si

z odr

twienia. Z cał

pewno

znajdowali si

w Village; na terenach, od których zawsze trzymał si

daleka. Jego sklep i mieszkanie znajdowały si

w s

siedztwie wysokiego Nineties.

Nie interesowała go dekadencka Village, gdzie szyld na sklepie głosił:

„Przekłuwania uszu; ze znieczuleniem lub bez", a przed drzwiami snuli si

młodzi

ęż

czy

ni o podejrzanie wygl

daj

cych biodrach.

- Jedziemy w złym kierunku - stwierdził, stukaj

c w plastikow

szyb

oddzielaj

go od kierowcy, który jednak nie raczył nawet obejrze

i przeprosi

lub cokolwiek wyja

Taksówka nieoczekiwanie skr

ciła w stron

rzeki, wjechała w uliczk

, wzdłu

której ci

ły si

magazyny i tam przystan

ła.

- Tu jest pana przystanek - o

wiadczył szofer.

Eddie nie potrzebował wyra

niejszej zach

ty do tego, by wysi

ąść

Gdy wygrzebał si

z auta, taksiarz wskazał mroczn

przestrze

dzy

- Ona ju

na pana czeka - oznajmił i odjechał.

Eddie został na chodniku sam.

Zdrowy rozs

dek nakazywał mu natychmiastowy odwrót, lecz gdy spojrzał

przed siebie, znieruchomiał jak słup soli. Ujrzał j

- t

, o której mówił taksiarz. Było

to najbardziej otyłe stworzenie, jakie Eddie spotkał w

yciu. Kobieta miała wi

cej

podbródków ni

palców, a z ka

dego wyci

cia jej letniej, przewiewnej sukienki

wylewało si

ce od oliwy lub potu ciało.

- Eddie - odezwała si

Najwyra

niej tego wieczoru wszyscy znali jego imi

. Gdy ruszyła w jego

stron

, pokłady tłuszczu na jej korpusie i ko

czynach zacz

ły marszczy

falowa

„Kim pani jest?" - chciał zapyta

Eddie, lecz gdy ujrzał,

e zwały tłuszczu nie

dotykaj

ziemi, słowa uwi

zły mu w gardle. Kobieta unosiła si

w powietrzu.

Gdyby Eddie był trze

wy, w lot wszystko by poj

ł i czmychn

ł gdzie pieprz

nie. Ale buzuj

cy mu w

yłach alkohol stłumił strach i wła

ciciel delikatesów

odwa

nie podj

ł wyzwanie.

- Eddie - odezwała si

znów kobieta. - Drogi Eddie. Mam dla ciebie dobr

zł

wiadomo

ść

. Któr

chcesz usłysze

najpierw? Eddie chwil

zastanawiał.

- Dobr

- Jutro umrzesz - padła odpowied

; której towarzyszył leciutki u

miech.

- I to ma by

dobra wiadomo

ść

- Na twoj

nie

mierteln

dusz

czeka raj - mrukn

ła grubaska. -Czy

nie jest

to dobra wie

ść

- A wi

c, jaka jest ta zła?

Wsun

ła mi

dzy swe l

ce cyce dło

o serdelkowatych palcach. Rozległ

cichy pisk wyra

cy ogromn

skarg

i kobieta wyci

ła co

, co tak skrz

tnie

ukrywała mi

dzy piersiami. Było to skrzy

owanie małego gekona ze sparszywiałym

szczurem, stworzonko ł

ce cechy obu tych gatunków. Kiedy kobieta podsuwała

je Eddiemu pod nos, stworek wymachiwał

ało

nie w powietrzu łapkami.

- To jest ta twoja nie

miertelna dusza - wyja

niła.

Ma racj

, pomy

lał Eddie. Nie jest to pomy

lna wiadomo

ść

- Do

ść

ałosny widok, prawda? - powiedziała. Dusza

lini

c si

wiła w jej

dłoni, a ona ci

ła: - Jest wygłodzona. Jest tak wygłodzona,

e prawie zdycha. A

dlaczego? - Nie dała Eddiemu czasu na odpowied

. - Brak dobrych uczynków...

Eddie zacz

ł szcz

bami.

- Wi

c co mam z tym zrobi

? - zapytał.

- Pozostało ci jeszcze troch

tchu. Musisz skompensowa

swe

ycie

cone rozpasanym zyskom...

- Nie rozumiem.

- Jutro zamie

Axel's Superette w

tyni

Miłosierdzia. W ten sposób dasz

troch

sa ko

ciom swej duszy.

Eddie spostrzegł,

e babsztyl zaczyna wznosi

w powietrze. Z ciemnego

nieba popłyn

ły tony rzewnej, bardzo rzewnej muzyki. D

ki otoczyły monstrualn

posta

minorowymi akordami i niebawem grub

kobiet

pochłon

ł mrok.

Zanim Harry zbiegi po schodach i wyszedł na ulic

, dziewczyna znikn

ła. Nie

było te

martwego psa. Nie maj

c nic lepszego do roboty, zgn

biony Harry powlókł

ęż

kim krokiem do mieszkania Normy. Uczynił to bardziej z potrzeby czyjego

towarzystwa ni

z ch

ci w

tpliwej satysfakcji powiadomienia niewidomej, i

popełniła omyłk

- Nigdy si

nie myl

- o

wiadczyła Norma, przekrzykuj

c harmider robiony

przez pi

ęć

wł

czonych telewizorów i liczne radioodbiorniki, które grały w jej domu na

okr

gło.

Utrzymywała,

e kakofonia taka stanowi jedyny skuteczny sposób

powstrzymania

wiata duchów od ustawicznego zakłócania jej prywatno

ci; bełkot

doprowadzał je do szale

stwa.

- A jednak widziałam na Ridge Street moc - o

wiadczyła z uporem.

Harry zamierzał wszcz

ąć

na ten temat spór, ale jego wzrok przyci

obraz na jednym z ekranów telewizyjnych. Reporter stał na chodniku. Po drugiej

stronie ulicy ze sklepu (na szyldzie widniał napis „Axel's Superette”) wynoszono

ciała.

- O co chodzi? - zainteresowała si

Norma.

- Wygl

da na to,

e kto

podło

ył bomb

- wyja

nił Harry, próbuj

c wyłuska

spo

ród hałasu graj

cych telewizorów i radioodbiorników głos reportera.

- Zrób gło

niej - poleciła Norma. - Uwielbiam takie nieszcz

ęś

cia. Okazało si

e ze sklepu wynoszono ofiary nie bomby, lecz zamieszek. Pó

nym rankiem w

zatłoczonych delikatesach wybuchła bójka; nikt dokładnie nie znał jej przyczyny.

Bijatyka szybko zamieniła si

w krwaw

jatk

. Wst

pne szacunki mówiły o

trzydziestu zabitych i dwukrotnie wi

kszej liczbie rannych. Tak spontaniczny wybuch

agresji natychmiast wzbudził podejrzenia Harry'ego.

- Cha'Chat... - mrukn

ł.

Mimo panuj

cego w pokoju zgiełku, Norma dosłyszała jego uwag

- Sk

d masz t

pewno

ść

? - zapytała.

Harry nie odpowiedział. W nadziei,

e podany zostanie dokładny adres

sklepu Axel's Superette, uwa

nie słuchał podsumowuj

cego sw

relacj

reportera.

Tak. W ko

cu ten adres padł. Trzecia Aleja, mi

dzy ulicami Dziewi

ęć

dziesi

Czwart

a Dziewi

ęć

dziesi

- U

miechnij si

- mrukn

ł do Normy i zostawił j

w towarzystwie butelki

brandy i plotkuj

cego w łazience zmarłego.

Dom przy Ridge Street stanowił dla Lindy ostatni

desk

ratunku. Wbrew

wszelkim nadziejom miała jednak nadziej

e spotka w nim Bol

. Wyliczyła sobie,

e najprawdopodobniej on wła

nie jest ojcem dziecka, które nosiła pod sercem. W

budynku jednak zastała tylko najdziwniejszego m

ęż

czyzn

, jakiego widziała w

yciu;

ęż

czyzn

z oczyma o przedziwnym złocistym blasku; m

ęż

czyzn

, który

nieoczekiwanie przesłał jej pozbawiony rado

ci u

miech. Tak czy owak

mier

która nie b

dzie ani godna, ani nie zapewni jej nadziei na Przyszłe

ycie;

mier

któr

przyniesie m

ęż

czyzna w szarym garniturze, a którego twarz czasami

przypominała jej znanego mgli

cie

tego, a czasami

cian

pokryt

gnij

cym

gipsem.

ebrz

c, ruszyła w gór

miasta, w stron

Times Square. W

ród tłumu

przechodniów czuła si

chwilowo bezpieczna. Obliczywszy,

e u

ebrana kwota

starczy jej na uregulowanie rachunku, w niewielkim barze zamówiła jajka i kaw

Zapach jedzenia sprawił,

e dziecko niespokojnie poruszyło si

przez sen, prawie

obudziło. Błysn

ła jej w głowie my

e powinna jeszcze troch

powalczy

. Je

nie ze wzgl

du na siebie, to przynajmniej przez wzgl

d na dobro dziecka.

Długo siedziała przy stoliku, rozwa

c ten problem, i dopiero gniewne

mamrotanie niezadowolonego wła

ciciela wygoniło j

znów na ulic

Było pó

ne popołudnie, a pogoda wyra

nie zmieniała si

na gorsze. Na

pobliskim rogu jaka

kobieta

piewała po włosku tragiczn

ari

. Bliska łez Linda

odwróciła si

od smutku, jaki niosła pie

śń

, i ruszyła przed siebie bez celu.

Gdy pochłon

ł ju

dum, m

ęż

czyzna w szarym garniturze wy

lizgn

ł si

niewielkiej grupy słuchaczy otaczaj

cych uliczn

piewaczk

. Towarzysz

cego mu

miedziaka posłał przodem, by mie

pewno

ść

e ofiara im si

nie wymknie.

Marchetti

ałował,

e traci takie widowisko.

piewaczka

mieszyła go.

piewaj

c zatopionym ju

dawno w alkoholu głosem, nieustannie myliła tonacje i

fałszowała - có

za wspaniały testament dla niedoskonało

ci - sprawiaj

c, i

wzniosła sztuka Verdiego stawała si

miechu warta. Mógł jednak wróci

na ten róg

gdy bestia zostanie ju

wyprawiona na tamten

wiat. Słuchanie tej szpetnej ekstazy

doprowadzało go do łez. Nie czul si

tak ju

od miesi

cy. Chciało mu si

płaka

Harry stał na Trzeciej Alei naprzeciwko delikatesów Axel's Supcrette i

obserwował gapiów. W chłodzie zapadaj

cego wieczoru zebrały si

ich setki i teraz

ogl

dali wszystko, co było do ogl

dania; widok nie sprawił im zawodu. Ciała

wynoszono nieustannie; w workach, w tobołkach, nawet w wiadrach.

- Czy kto

wie, co tu si

dokładnie wydarzyło? - zapytał jednego z gapiów.

ęż

czyzna odwrócił do niego poczerwieniał

z zimna twarz.

- Wła

ciciel sklepu postanowił rozda

za darmo cały towar - wyja

nił,

miej

z takiej głupoty sklepikarza. - Delikatesy zalał dosłownie tłum ch

tnych. W

cisku

kogo

zabito...

- Słyszałem,

e wszystko zacz

ło si

od puszki z mi

sem - wtr

cił kto

tłumu. - Zatłuczono ni

człowieka na

mier

Do rozmowy wł

czali si

kolejni gapie; ka

dy podawał inn

wersj

wydarze

Harry zamierzał wła

nie oddzieli

fakty od fikcji, kiedy jego uwag

odwróciła

wymiana zda

Chłopak w wieku dziewi

ciu, dziesi

ciu lat chwycił swego koleg

za guzik.

- Czułe

jej zapach? - chciał wiedzie

. Drugi dzieciak skwapliwie pokiwał

głow

- Obrzydliwy, co? - dopytywał si

ten pierwszy.

- Cuchn

ła gorzej ni

gówno.

Obaj malcy wybuchn

li konspiracyjnym

miechem.

Harry popatrzył na drug

stron

ulicy, na obiekt ich zainteresowania. Ujrzał

kobiet

. Miała potworn

tusz

, była stanowczo zbyt lekko ubrana jak na t

por

roku i spogl

dała na rozgrywaj

ce si

wypadki małymi, błyszcz

cymi oczkami.

Harry w jednej chwili zapomniał o pytaniach, jakie zamierzał zada

Był to

Cha'Chat, co do tego nie było najmniejszych w

tpliwo

ci. Zupełnie jakby na

potwierdzenie tego faktu, demon rzucił si

do panicznej ucieczki. Przy ka

dym

kroku jego ko

czyny i potwornych rozmiarów po

ladki ta

czyły fandango. Zanim

Harry zdołał przepchn

ąć

przez tłum, Cha'Chat znikał ju

za rogiem

Dziewi

ęć

dziesi

tej Pi

tej. Ale skradzione ciało nie było stworzone do biegania i

Harry błyskawicznie zmniejszał dziel

cy ich dystans. Kilka kolejnych ulicznych lamp

miało poprzepalane

arówki, wi

c gdy Harry w ko

cu złapał demona za kark i

usłyszał d

k prutego materiału, mrok sprawił,

e odra

ca prawda dotarła do

niego dopiero po dobrych pi

ciu sekundach. Cha’ Chat, w sobie tylko znany

sposób, pozbył si

obcego ciała i Harry trzymał w r

ku jedynie wielk

, ci

ęż

opo

utkan

z ektoplazmy. Odra

ca peleryna roztapiała mu si

w r

niczym przejrzały ser. Pozbawiony balastu demon był ju

daleko; w

tlutki jak

nadzieja, delikatny, zwinny i gibki. Harry odrzucił obrzydliw

płacht

i wypowiadaj

sylaby Hessego, rzucił si

w dalsz

pogo

Ku jego zdumieniu demon zatrzymał si

w pół kroku i odwrócił w stron

nadbiegaj

cego detektywa. Strzelał oczyma w prawo i w lewo; unikał jedynie

spojrze

w same Niebiosa. Z rozwartych ust dobywał mu si

rechot. Brzmiał tak,

jakby kto

wymiotował do szybu windy.

- Słowa, D'Amour? - odezwał si

, szydz

c z sylab Hessego. -S

dzisz,

zatrzymasz mnie słowami?

- Nie - odparł Harry i zanim demon bezlikiem swych oczu zd

ąż

ył spostrzec w

jego r

ku pistolet, jednym strzałem zrobił w brzuchu Cha’ Chata wielk

dziur

- Ty skurwysynu! - zawył demon. - Ty cwelu!

Upadł na ziemi

, z rany wypływała mu krew koloru szczyn, Harry wolnym

krokiem podszedł do powalonego przeciwnika. Było wr

cz niemo

liwe zabi

Cha'Chata zwykłym pociskiem, ale w poj

ciu jego klanu, nawet rana zadana r

człowieka sprowadzała na

. Dwie rany były obelg

wprost nie do zniesienia.

- Nie! - zacz

ł błaga

demon, kiedy Harry wycelował bro

w jego głow

. -

Tylko nie w twarz!

- Daj mi wi

c cho

jeden powód, abym tego nie zrobił.

- B

dziesz potrzebował kul - padła odpowied

. Harry, który spodziewał si

targów i gró

b, słysz

c takie słowa, zamilkł.

- D'Amour, dzisiejszej nocy znów co

wyrwie si

na wolno

ść

-powiedział

Cha'Chat. Kału

a krwi, w której le

ał zaczynała krzepn

ąć

przybieraj

c mleczn

barw

roztopionego wosku. - Co

o dzikszego ni

ja.

- Co dokładnie? Demon roze

miał si

- A któ

to mo

e wiedzie

? To dziwna pora roku, prawda? Długie noce.

Czyste niebo. Czy

jeszcze nie wiedział,

e w takie wła

nie noce rodz

najprzedziwniejsze stwory.

- Gdzie? - zapytał z kolei Harry, przyciskaj

c mocniej do nosa Cha'Chata luf

pistoletu.

- Jeste

tchórzem zn

caj

cym si

nad słabszymi, D'Amour - odparł z nagan

w głosie demon. - Wiesz o tym?

- Odpowiedz...

Oczy stwora pociemniały, jego twarz zacz

ła si

jakby rozmywa

- Powiedziałbym,

e na południe st

d... - odparł po krótkim zastanowieniu. -

Hotel... - Ton jego głosu lekko si

zmienił, a rysy twarzy jakby straciły troch

materialno

ci. Harry'ego

wierzbił trzymany na spu

cie palec. Ze wszystkich sił

powstrzymywał si

, by nie zada

przekl

temu stworowi takiej rany,

e na zawsze

zniech

ci go

do spogl

dania w lustro. Ale Cha'Chat gadał, a on nie mógł pozwoli

sobie

na przerywanie mu. - ...Na Czterdziestej Czwartej. Mi

dzy Szóst

... Szóst

Broadwayem. - Teraz ju

demon mówił kobiecym głosem. -Niebieskie zasłony —

mrukn

ł. — Widz

niebieskie zasłony.

Kiedy to powiedział, znikn

ły resztki jego prawdziwej fizjonomii i na

chodniku, u stóp Harry'ego, le

ała brocz

ca krwi

Norma.

- Chyba nie zastrzelisz staruszki, prawda? - pisn

ła. Na widok takiego triku

Harry zawahał si

tylko kilka sekund. Ale to Cha'Chatowi w zupełno

ci wystarczyło.

Zło

ył si

dzy jednym planem a drugim i znikn

ł. Harry stracił to stworzenie po

raz drugi w tym miesi

cu.

A na domiar wszystkich jego strapie

, zacz

ł jeszcze pada

nieg.

Opisany przez demona niewielki hotel znał lepsze czasy; nawet

wiatła w

holu wej

ciowym migały, jakby lada chwila miały zgasn

ąć

na dobre. Krzesło za lad

recepcyjn

było puste, lecz w chwili gdy Harry zamierzał ruszy

schodami na pi

tro,

z mroku wynurzył si

młody człowiek z wygolon

na łyso i przypominaj

jajo

czaszk

, z której zwieszał si

tylko długi kosmyk włosów.

- Nikogo tu nie ma - burkn

ł.

W innych okoliczno

ciach Harry po prostu roztrzaskałby to jajko goł

ęś

co sprawiłoby mu ogromn

rado

ść

. Tego wieczoru jednak miał ju

wszystkiego

serdecznie do

ść

, wi

c tylko powiedział:

- Có

, musz

chyba poszuka

innego hotelu, prawda? Jego spolegliwo

ść

najwyra

niej udobruchała Kosmyka; u

cisk na ramieniu Harry'ego zel

ał. W

nast

pnej sekundzie jednak lufa pistoletu detektywa odnalazła podbródek chłopaka,

na którego twarzy odmalował si

bezmiar niedowierzania. Kosmyk z impetem

wyr

ł plecami o

cian

i zacz

ł plu

krwi

Gdy Harry wbiegał po schodach, z dołu dobiegi go wrzask miedziaka:

-Darrieux!

Ani krzyk, ani odgłosy szamotaniny nie wywołały odzewu w

adnym z pokoi.

Hotel był pusty, a Harry'emu błysn

ła my

e miejsce to wybrano nie dlatego,

mie

cił si

w nim hotel, lecz z jakiego

innego powodu.

Kiedy znalazł si

na pierwszym pi

trze, rozległ si

krzyk kobiety, który trwał,

trwał i nie chciał ucichn

ąć

. Harry stan

ł jak wryty. Za plecami miał schody, po

których po dwa, trzy stopnie wbiegał Kosmyk, a przed sob

umieraj

cego

człowieka. Zacz

ł powa

nie podejrzewa

e dobrze si

to nie sko

czy.

Gdy na ko

cu korytarza otworzyły si

drzwi, sprawdziły si

jego najgorsze

obawy. W progu,

gaj

c z dłoni zakrwawione chirurgiczne r

kawiczki, pojawił si

ęż

czyzna w szarym garniturze. Harry natychmiast go poznał; tak naprawd

przera

cej prawdy domy

lił si

w chwili, gdy usłyszał, jak Kosmyk zawołał do

swego pracodawcy po imieniu. Był to Darrieux Marchetti; znany te

jako Naro

lak;

członek tajnej reguły teologicznych zabójców odbieraj

cych rozkazy z Rzymu lub z

Piekła. Albo i st

d, i st

- D'Amour!

Harry'ego kosztowało sporo wysiłku, by ukry

dum

z tego,

e Marchetti go

zapami

tał.

- Co tu si

wydarzyło? - zapytał, daj

c krok w stron

drzwi.

- Sprawa prywatna — odrzekł Naro

lak. - Prosz

, nie podchod

bli

ej. W

niewielkim pokoju płon

ły

wiece. W ich jasnym blasku Harry ujrzał le

żą

ce na

pozbawionym materaca łó

ku ciała: kobiety, któr

spotkał w domu przy Ridge

Street, oraz jej dziecka. Oboje zostali zaszlachtowani z rzymsk

dokładno

- Protestowała - wyja

nił Marchetti, najwyra

niej nie przejmuj

c si

tym,

Harry ogl

da wynik jego pracy. - Ale mnie chodziło tylko o dziecko.

- Kim było? - zapytał Harry. - Demonem? Marchetti wzruszył ramionami.

- Tego ju

nigdy si

nie dowiemy - odrzekł Marchetti. - Ale o tej porze roku

zawsze co

próbuje przedosta

przez dziur

w płocie. Wolimy zatem wcze

niej

zabezpieczy

, by pó

niej nie

ałowa

. Poza tym istniej

tacy, i ja si

do nich

równie

zaliczam, którzy wierz

w istnienie nadmiaru Mesjaszy...

- Mesjaszy? - zapytał Harry i znów popatrzył na male

kie ciałko.

- S

e kryła si

w nim moc - odezwał si

Marchetti. - Ale teraz ju

i tak

odszedł. B

wdzi

czny, D'Amour. Twój

wiat nie jest jeszcze gotów na

objawienie. - Popatrzył przez rami

Harry'ego na miedziaka, który dotarł wła

nie na

tro. - Patrice, b

aniołem i podstaw mi samochód. I tak ju

jestem spó

niony

na Msz

Rzucił r

kawiczki na łó

ko.

- Nie stoisz ponad prawem - odezwał si

Harry.

- Och, prosz

- j

ł Naro

lak. - Nie opowiadaj bzdur. Nie o tak pó

nej

porze.

Harry poczuł ostry ból w podstawie czaszki, poczuł gor

cy strumyk

spływaj

cej po plecach krwi.

- Patrice uwa

e pora by

poszedł ju

sobie do domu, D'Amour. Ja te

tak

Nó

zanurzył si

w ciało odrobin

gł

biej.

- Tak? - zapytał Marchetti.

- Tak - powiedział Harry.

- On tu był - oznajmiła Norma, gdy w jej mieszkaniu znów pojawił si

Harry.

- Kto?

- Eddie Axel, wła

ciciel Axel's Superette. Przenikn

ł do mieszkania z

łatwo

słonecznego

wiatła.

- Martwy?

- Oczywi

cie,

e martwy. Popełnił w celi samobójstwo. Pytał, czy widziałam

jego dusz

- I co mu odpowiedziała

- Harry, jestem telefonistk

. Ja tylko ł

. Nie udaj

e znam si

metafizyce. - Si

ła po butelk

brandy, któr

Harry postawił przed ni

na stole. -

To milo z twojej strony - powiedziała. -Napijesz si

- Innym razem. Normo. Gdy nie b

tak zm

czony. - Podszedł do drzwi.

- Swoj

drog

miała

racj

. Na Ridge Street co

było...

- A gdzie jest to teraz?

- Odeszło... do domu. A Cha'Chat?

- Wci

ąż

gdzie

tu si

włóczy. Jest w fatalnym nastroju...

- Harry, Manhattan widział ju

gorsze rzeczy.

Była to słaba pociecha, lecz Harry mrukni

ciem przyznał jej racj

i zamkn

za sob

drzwi,

nieg padał coraz g

stszy.

Harry zatrzymał si

na stopniu schodków i obserwował wiruj

ce wokół

ulicznej latarni białe płatki. Gdzie

kiedy

przeczytał,

e nie istniej

dwa takie same.

Skoro wi

c zwykłe, skromne

nie

ynki miały tyle kształtów, jak mógł dziwi

zdarzenia przybieraj

tak ró

norodne i nieprzewidywalne oblicza?

da chwila rz

dzi si

swoimi prawami, dumał, wsuwaj

c głow

w paszcz