 
M o d e l o wa n i e w S o l i d W o r k s
© Jerzy Domański, jdom@uwm.edu.pl
1/2
Tworzenie własnej definicji krzywej
W ramach ćwiczenia zostanie wykonany model
nawinięcia „liny” na powierzchnię torusa.
W tym celu w programie Excel utworzona zostanie
tabela punktów definiujących krzywą nawinięcia. 
 
 
Rysunek z prawej przedstawia układ współrzędnych, w 
którym definiowane są punkty krzywej wg wzorów: 
α
cos
r
x
=
φ
α
cos
)
sin
(
r
R
y
+
=
φ
α
sin
)
sin
(
r
R
z
+
=
Liczba zwojów jest ustalona poprzez szybkość zmiany 
kąt 
α
względem kąta
φ
, np. jeŜeli liczba zwojów ma
być 5, to:
φ
α
⋅
=
5
R
50
r
10
liczba
zwojów
5
fi
alfa
x
y
z
0
0
10
50
0
5
25 9.06307 54.0198 4.72612
10
50 6.42787 56.7844 10.0126
15
75 2.58819 57.6264 15.4409
20
100 -1.73648 56.2388 20.4692
25
125 -5.73576 52.7394 24.5928
30
150 -8.66025 47.6314
27.5
35
175 -9.96195 41.6715 29.1787
 
Przykład tabeli definiującej krzywą (w Excelu). 
 
Tabela (tylko współrzędne x, y, z) musi być zapisana 
w formacie txt ze spacją jako separatorem liczb i 
kropka jako separatorem części ułamkowej liczby. 
 
40
200 -9.39693 35.6822 29.9409
 
 
Wstawianie krzywej odbywa się poleceniem
W oknie dialogowym naleŜy wybrać plik txt definiujący krzywą.
 
M o d e l o wa n i e w S o l i d W o r k s
© Jerzy Domański, jdom@uwm.edu.pl
2/2
Kolejny krok to narysowanie szkicu 
definiującego przekrój „liny” w płaszczyźnie 
prostopadłej do krzywej. 
 
W tym celu naleŜy wprowadzić płaszczyznę 
prostopadłą do krzywej. 
 
Uwaga: 
ustalić początek układu współrzędnych na 
krzywej, co ułatwi późniejsze ustawienie 
szkicu. 
Szkic tworzony na nowej płaszczyźnie
składa  się  z  okręgu  o  środku  x=0  i  y=0 
i promieniu 2 mm. 
 
Utworzenie „liny” odbywa się poleceniem 
Wyciągnięcie po ścieŜce.
Torus tworzymy poleceniem
Wyciągnięcie obrotowe po narysowaniu właściwego szkicu.
Przykład nawinięcia z większą liczbą zwojów.