CatherineMann

Brakujemiciebie

Tłu​ma​cze​nie:

Ka​ta​rzy​naCią​żyń​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

Od dwóch lat Fio​na Har​per-Rey​naud była żoną męż​czy​zny, któ​re​go ma​ga​zyn

„Ame​ri​canSports”ogło​sił“Naj​przy​stoj​niej​szymspor​tow​cemroku”.

Copraw​daniepo​ślu​bi​łasław​ne​goroz​gry​wa​ją​ce​gono​wo​or​le​ań​skiejdru​ży​nyHur​-

ri​ca​nesdlajegouro​dy.Szcze​rzemó​wiąc,za​wszepo​cią​ga​lijąra​czejin​te​lek​tu​ali​ści
niż spor​tow​cy. Gdy jed​nak Hen​ri Rey​naud po​ja​wił się na im​pre​zie cha​ry​ta​tyw​nej,
któ​rą pro​wa​dzi​ła w ga​le​rii sztu​ki, za​in​try​go​wał ją. A kie​dy oka​zał po​dziw i zro​zu​-
mie​niedlaniu​an​sówsztu​ki,wpa​dłapouszy,pa​trzącwjegoroz​ma​rzo​nein​te​li​gent​ne
oczy.

Mimotozewzglę​dunahi​sto​rięswo​ichzwiąz​kówidwu​krot​nieze​rwa​neza​rę​czy​-

nyutrzy​my​wa​łady​stans.Przezdwaty​go​dnie.Bopo​temży​cieza​czę​łowy​my​kaćjej
sięspodkon​tro​li.

To praw​da, po​bra​li się, po​nie​waż my​śle​li, że Fio​na jest w cią​ży. Ko​cha​ła jed​nak

Hen​rie​gotakmoc​noina​mięt​nie,żestra​ci​łaroz​są​dekjakaza​liapłat​ki.Zbytpóź​no,
do​pie​rogdypo​ja​wi​łysiępro​ble​my,zda​liso​biespra​wę,żeichmał​żeń​stwozbu​do​wa​-
nejestnaru​cho​mychpia​skach.Aodro​bi​natrwal​sze​gofun​da​men​tuszyb​kosiękru​-
szy​ła.

Zwłasz​czaostat​nio.
Zadwiego​dzi​nyFio​namia​łaprzy​wi​taćeli​tęNo​we​goOr​le​anunako​lej​nejim​pre​-

ziepo​łą​czo​nejzezbiór​kąpie​nię​dzy,któ​rąpro​wa​dzi​łajakowo​lon​ta​riusz​ka.Ile​kroć
fun​da​cjapro​po​no​wa​łajejho​no​ra​rium,prze​ka​zy​wa​łapie​nią​dzezpo​wro​temnacele
cha​ry​ta​tyw​ne.Głę​bo​kowie​rzy​ławewspie​ra​neprzezsie​biespra​wyibyławdzięcz​-
na,żepo​sia​daśrod​kiiczas,byjewspo​móc.

Ale to nie pre​sja zwią​za​na z peł​nym blich​tru wy​da​rze​niem tak ją ze​stre​so​wa​ła.

Fio​nabyłaogrom​nieprze​ję​tawi​zy​tąule​ka​rza,któ​rąod​by​łategodnia,zaśnasku​-
tektegobar​dziejniżdo​tądzde​ter​mi​no​wa​na,byniecią​gnąćmał​żeń​stwaopar​te​go
nawszyst​kim,tyl​konienami​ło​ści.Po​czu​cieobo​wiąz​kumężajejniewy​star​cza​ło.

Włą​czy​ła gło​śnik w te​le​fo​nie i po​ło​ży​ła go na sta​rej to​a​let​ce, jed​nym z pięk​nych

me​bli w domu, któ​ry dzie​li​ła z Hen​rim w za​byt​ko​wej dziel​ni​cy no​wo​or​le​ań​skiej,
Gar​denDi​strict.Za​trzy​ma​ławzroknaopra​wio​nejwkrysz​ta​ło​wąram​kęfo​to​gra​fii,
naktó​rejbyłazHen​rimpod​czaswy​ciecz​kidoPa​ry​żaprzedkil​kulaty.Za​sko​czy​łyją
ichuśmie​chy.

Czy jej ży​cie było kie​dyś tak szczę​śli​we? Pa​trząc te​raz na fo​to​gra​fię, od​no​si​ła

wra​że​nie,żetoniesie​biewi​dzi,leczobcąoso​bę.

Tak się za​pa​trzy​ła na zdję​cie, że omal nie za​po​mnia​ła, iż roz​ma​wia z Ade​la​ide,

swo​jąprzy​szłąszwa​gier​kąiasy​stent​kąDemp​seya,przy​rod​nie​gobra​taHen​rie​go.

Ade​la​ideiDemp​seywresz​ciesięza​rę​czy​li,aichmi​łośćpo​trze​bo​wa​ławię​cejcza​-

su,byroz​kwit​nąć.Ina​czejbyłozHen​rim,któ​ryoświad​czyłsiępodwpły​wemim​pul​-
su.

Mru​ga​jąc,Fio​nasku​pi​łauwa​gęnaroz​mo​wie.Naro​dzi​nie.Wdu​chuza​śmia​łasię

gorz​konatęmyśl.Ro​dzi​nazna​czy​ładlaniejbli​skośćiso​li​dar​ność,onazaśczu​łasię
sa​mot​naiwy​izo​lo​wa​na.

Itobezpo​wo​du.Ro​dzi​naRey​nau​dówbyłalicz​na,awięk​szośćjejczłon​kówmiesz​-

ka​ławNo​wymOr​le​anie. Dwajbra​ciamężamiesz​ka​li wro​dzin​nejpo​sia​dło​ści nad
je​zio​remPont​char​tra​in.Tegowie​czo​rumie​litambyćobec​niwzwiąz​kuzjejim​pre​-
zącha​ry​ta​tyw​ną.

Gwiaz​dyspor​tu,ce​le​bry​ciipo​li​ty​cyzbio​rąsię,bywy​ra​zićswo​jepo​par​ciedlanaj​-

now​szejkwe​styFio​ny.Po​wie​trzewy​peł​nigwarroz​mów.Są​dzączdo​tych​cza​so​wych
do​świad​czeń,udajejsięze​braćnie​zbęd​nąsumę,byotwo​rzyćschro​ni​skodlazwie​-
rząt.

Przy​cup​nę​łanawik​to​riań​skiejta​pi​ce​ro​wa​nejła​wiesto​ją​cejwno​gachłóż​kazbal​-

da​chi​mem,słu​cha​jącprzy​szłejszwa​gier​ki,któ​rapa​pla​łaowi​nach,li​kie​rachiin​nych
na​pit​kach.

Wciąż prze​by​wa​jąc my​śla​mi w prze​szło​ści, gdy do sza​leń​stwa za​ko​cha​ła się

w Hen​rim, ostroż​nie wcią​ga​ła poń​czo​chę. Hen​ri uwo​dził ją tak nie​ubła​ga​nie, aż
uwie​rzy​ławjegoza​pew​nie​nia,żeuwiel​biajejumysłtaksamojakcia​ło.Jejcia​ło.

Drżą​cy​mirę​ka​mipod​cią​gnę​łapoń​czo​chęnaudzie.Niewol​nojejmy​ślećocza​sie,

za​nim ich mał​żeń​stwo do​padł kry​zys. Hen​ri zo​stał z nią tyl​ko z po​wo​du sta​nu jej
zdro​wia. Sza​no​wa​ła to, na​wet je​śli utra​ta jego mi​ło​ści tak ją za​bo​la​ła. Nie mo​gła
jed​nakza​ak​cep​to​waćni​cze​gomniejniższcze​reuczu​cie.

Cozna​czy​ło,żemusiza​cho​waćswójse​kretdlasie​bie.Po​pra​wi​łazmarszcz​kęna

poń​czo​szeikon​ty​nu​owa​łaroz​mo​węzAde​la​ide.

–Je​stemciogrom​niewdzięcz​nazapo​mocprzydzi​siej​szejim​pre​zie.
–Całaprzy​jem​nośćpomo​jejstro​nie.Cie​szy​ła​bymsię,gdy​byśczę​ściejmniepro​si​-

ła.

–Niechcia​łamcisięna​rzu​caćanispra​wiać,że​byśczu​łasiędocze​go​kol​wiekzo​-

bo​wią​za​na,kie​dyDemp​seybyłtwo​imsze​fem.–Zna​łaAde​la​ideodlat,aledo​pie​ro
nie​daw​nodo​wie​dzia​łasięojejro​man​sie.

–Zatote​raz,kie​dybę​dzie​myszwa​gier​ka​mi,jużmoż​namniewy​ko​rzy​stać?
–Ochnie,wy​bacz,nietomia​łamnamy​śli.
– Nie prze​pra​szaj – rze​kła ze śmie​chem Ade​la​ide. – Żar​to​wa​łam. Na​praw​dę się

cie​szę,żemogęcośzro​bić.Toważ​naspra​wa.Two​jadzia​łal​nośćjestpraw​dzi​wąin​-
spi​ra​cją.

–Cóż,by​ła​bymin​spi​ru​ją​cąpo​raż​ką,gdy​bynietwo​japo​mocprzyor​ga​ni​za​cjidzi​-

siej​szej im​pre​zy. – Głów​na po​sia​dłość ro​dzin​na nad je​zio​rem Pont​char​tra​in była
więk​szaibar​dziejwy​staw​naniżdomFio​nyiHen​rie​go.Ku​pi​ligo,bogwa​ran​to​wał
im pry​wat​ność, a Fio​na mo​gła go urzą​dzić wła​sny​mi an​ty​ka​mi w sty​lu od​mien​nym
niżneo​kla​sycz​ne,wzo​ro​wa​nenawło​skichre​zy​den​cjachpo​sia​dło​ściRey​nau​dów.Te​-
razbyławdzięcz​nazatępry​wat​ność,szy​ku​jącsięnaim​pre​zęista​ra​jącsięopa​no​-
waćner​wy.

–Za​wszezda​rzasięcośnie​prze​wi​dzia​ne​go.Za​ła​twi​łaśspra​węzsa​mo​cho​dem?
Wgło​sieAde​la​ideFio​nasły​sza​łacieńtro​ski.Skrzy​wi​łasię.Nielu​bi​łakła​mać,ale

gdy​byprzy​zna​ła,żetegodniaod​wie​dzi​łale​ka​rza,wy​wo​ła​ła​bypy​ta​nia.Wciążbyła
zbyt po​ru​szo​na, by na nie od​po​wia​dać. Po la​tach le​cze​nia nie​płod​no​ści przy​wy​kła
dotrzy​ma​niawse​kre​ciesta​nuswo​je​gozdro​wiaizła​ma​ne​goser​ca.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku,Ade​la​ide.Dzię​ku​ję.
Aprzy​naj​mniejmia​łana​dzie​ję,żetakjest.Le​karzpo​wie​dział,żeniepo​win​nasię

mar​twić.

Ła​twopo​wie​dzieć,zwłasz​czapotym,coprze​szła.Mar​twie​niesiębyłojejna​tu​ral​-

nymsta​nem.

–Todo​brze.Prze​sła​łamcimej​lemzmia​nywmenu,że​byśmo​głajezwe​ry​fi​ko​wać.
–Zmia​ny?–Fio​nasięza​nie​po​ko​iła.
Zwy​klepo​dob​nesy​tu​acjeda​wa​łyjejszan​sęnawy​ka​za​niesiękre​atyw​no​ścią.Każ​-

daim​pre​za,któ​rąpro​wa​dzi​ła,wy​ma​ga​łajed​nejczydwóchpo​pra​wek.Alete​razmy​-
śla​mi była gdzie in​dziej, sku​pio​na na in​tro​spek​cjach, i z tru​dem ra​dzi​ła so​bie ze
zmia​na​mi.

– W ostat​niej chwi​li po​ja​wił się pro​blem ze zdo​by​ciem świe​żych grzy​bów, więc

wy​my​śli​łamza​mien​nik.Chcesz,że​bymcitoprze​czy​ta​ła?–Wtleroz​ległsiębrzęk
klu​czy.

–Oczy​wi​ście,żenie.Ufamtwo​je​mugu​sto​wiido​świad​cze​niu–od​par​łaszcze​rze

Fio​na.

–Je​ślijesz​czewczymśmogępo​móc,dajmiznać.–Ade​la​ideza​wa​ha​łasię,wtle

sły​chaćbyłoczyjśgłosikro​ki,któ​rewkoń​cuuci​chły.–Wpra​cyczu​jęsiępew​nie,
alemojaprzy​szłarolaiobo​wiąz​kijakopaniRey​naudtodlamniekom​plet​nienowe
te​ry​to​rium.

Za to czas Fio​ny jako pani Rey​naud do​bie​gał kre​su, choć ro​dzi​na jesz​cze o tym

niewie​dzia​ła.

–Je​steśpro​fe​sjo​na​list​ką.Każ​dąim​pre​zęmo​żeszurzą​dzićposwo​je​muiprze​nieść

nazu​peł​nienowypo​ziom.Mu​sisztyl​kozna​leźćni​szę.Męż​czyź​niwtejro​dzi​niepo​-
tra​fiączło​wie​kazmu​sić…

–Fio​no–pod​ję​łaznie​po​ko​jemAde​la​ide.–Wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Nieprzej​mujsięmną.Nicminiejest.Dozo​ba​cze​niawkrót​ce.Mu​szęsięprze​-

brać.–Niemo​głaudaćsięnaim​pre​zęwpoń​czo​chach,strin​gachista​ni​ku,nie​za​leż​-
nieodpięk​nawło​skiejko​ron​ki.–Razjesz​czewiel​kiedzię​ki.–Roz​łą​czy​łasięisię​-
gnę​łaposza​fi​ro​wądłu​gąsuk​nię.

Chłod​nyje​dwab​nyszy​fongład​koze​śli​znąłsięposkó​rze.Bie​li​znaisu​kien​kabyły

spe​cjal​nieza​pro​jek​to​wa​ne.Su​kien​kabyłaob​ci​sławbiu​ścieinabio​drach,pli​so​wa​-
naspód​ni​camu​ska​łakost​ki.Wy​szy​wa​nyce​ki​na​mipasidia​men​to​wedłu​giekol​czy​ki
do​da​wa​łyFio​niebla​sku.

Niktnieza​uwa​żyjejblizn.Niktpozamę​żemile​ka​rzemonichniewie.
Po​dwój​nama​stek​to​mia.Re​kon​struk​cja.
Pro​fi​lak​ty​ka. Z na​dzie​ją na unik​nię​cie cho​ro​by, któ​ra za​bra​ła jej mat​kę, ciot​kę

ibab​kę.

Fio​naniemia​łarakapier​si,leczzwa​żyw​szynageny,niechcia​łary​zy​ko​wać.Przy​-

ci​snę​łasu​kien​kędopier​siista​ra​łasięniemy​ślećosło​wach,ja​kietegodniausły​sza​-
łaodle​ka​rzanate​matwy​ni​kumam​mo​gra​fii,któ​ryosta​tecz​niemożeoka​zaćsięnie​-
groź​ny. Gu​zek nie​mal na pew​no jest mar​twi​cą tkan​ki tłusz​czo​wej. Ale na wszel​ki
wy​pa​dekle​karzza​le​ciłbiop​sję.

Skrzyp​nię​cie otwie​ra​nych drzwi prze​stra​szy​ło ją. Su​kien​ka się zsu​nę​ła. Fio​na

chwy​ci​ła za ozdob​ne ra​miącz​ka i znów przy​ci​snę​ła ją do pier​si, choć tyl​ko jed​na

oso​bamo​gławejśćbezpu​ka​nia.

Jejmąż.
Naj​przy​stoj​niej​szyspor​to​wiecAme​ry​ki.Męż​czy​zna,zktó​rymniespa​łaodcza​su

ope​ra​cjiprzedpółro​kiem.

Hen​ripo​ło​żyłręcenajejra​mio​nach.
–Po​móccizzam​kiem?

Za​wo​do​wo Hen​ri re​gu​lar​nie po​dej​mo​wał ry​zy​ko. Oczy​wi​ście ko​le​dzy z dru​ży​ny

cięż​koha​ro​wa​li,bynicmusięniesta​ło,aleonro​zu​miał,żegdywcho​dzinabo​isko,
możedo​znaćkon​tu​zji,któ​raza​koń​czyjegoka​rie​rę.

Fanimó​wi​li,żejestod​waż​ny.Ana​li​ty​cyspor​to​wicza​sa​mitwier​dzi​li,żejestlek​ko​-

myśl​ny.Dzien​ni​ka​rzena​zy​wa​ligonie​ustra​szo​nym.

Wszy​scybyliwbłę​dzie.
Oddnia,gdyle​ka​rzestwier​dzi​li,żeFio​naodzie​dzi​czy​łano​wo​two​ro​wegenyswo​-

jejro​dzi​ny,byłprze​ra​żo​nyjakdia​bli.Nie​waż​ne,żeichmał​żeń​stwoprze​ży​wa​łokry​-
zys.Hen​ribyłroz​bi​ty.

Za​ci​snąłdło​nienara​mio​nachFio​ny.De​li​kat​nydo​tykprze​peł​nio​nybyłna​pię​ciem.

Itonieero​tycz​nym.

–Po​mócci?
Jegowzrokbez​wied​niepo​wę​dro​wałnajejod​sło​nię​tykark.Spoj​rzałni​żejnaple​-

cy,któ​reażpro​si​łysięodo​tyk,opo​ca​łu​nek.Nie​ste​tystra​ciłdotegopra​wo.Fio​na
dałamutoja​snodozro​zu​mie​nia,gdypodia​gno​ziele​kar​skiejpró​bo​wałsięzniąpo​-
go​dzić.

–Tak,pro​szę,dzię​ku​ję–od​par​ła,zer​ka​jącner​wo​woprzezra​mięiprze​rzu​ca​jąc

nabokwło​sytakciem​ne,żewie​czo​remwy​da​wa​łysięczar​ne.

Hen​rie​mubar​dzoniepo​do​bałsiędy​stanswjejbursz​ty​no​wychoczach.
–Je​stemspóź​nio​na,wostat​niejchwi​lipo​ja​wiłsiępro​blemzca​te​rin​giem.
–Ade​la​idemó​wi​ła,żemia​łaśkło​potzsa​mo​cho​dem,więcprzy​je​cha​łemwcze​śniej.

Alewi​dzę,żesa​mo​chódstoiwga​ra​żu.Cosięsta​ło?

Uni​ka​jącjegospoj​rze​nia,od​rze​kła:
–Nie​waż​ne.
Ty​po​waod​po​wiedźFio​ny.Nie​waż​ne.
A poza tym to kłam​stwo. Wi​dział to po spo​so​bie, w jaki za​ci​ska​ła war​gi. Wes​-

tchnął, roz​glą​da​jąc się po ich sy​pial​ni. Po​wi​nien ra​czej po​wie​dzieć: po ich daw​nej
sy​pial​ni.Sy​piałte​razwpo​ko​jugo​ścin​nym.Niepo​tra​fi​lijużna​wetle​żećoboksie​bie
wnocy.Byćra​zemwtennaj​prost​szyspo​sób.

Przed sobą miał te​raz pierw​szy pre​zent, jaki ku​pił Fio​nie. To​a​let​kę z du​żym lu​-

strempo​łą​czo​nązszaf​kąnabi​żu​te​rię.Wy​jąt​ko​wopięk​nyan​tyk.Takwy​jąt​ko​wyjak
Fio​na w su​kien​ce o bar​wie szma​rag​du. Pa​trząc na od​bi​cie żony w lu​strza​nej ta​fli
wpo​zła​ca​nejra​mieprzy​po​mniałso​bieznów,jakbar​dzosięodsie​bieod​da​li​li.Cho​-
le​ra.

Całytenpo​kójtomau​zo​leumichprze​szło​ści.
Pra​gnął,byFio​naszu​ka​ławnimopar​cia.
–Mogęwczymśjesz​czepo​móc?
–Mamwszyst​kopodkon​tro​lą–ucię​ła.

–Jakza​wsze–rzekłostrzej,niżza​mie​rzał,ale,dodia​bła,sta​rałsię.Czyonatego

niewi​dzi?

Od​wró​ci​ła się do nie​go twa​rzą. Była wście​kła. Unio​sła gło​wę i brwi, za​ci​snę​ła

war​gi.

–Niemu​siszbyćzło​śli​wy.
Scho​wał ręce do kie​sze​ni spodni i wzru​szył ra​mio​na​mi. Smo​king z domu mody

Brio​nizsu​nąłmusięzra​mion.

–Je​stemcał​kiempo​waż​ny.
Spoj​rze​nieFio​nyzła​god​nia​ło,jejoczybyłyhip​no​ty​zu​ją​ce.Wzię​łagłę​bo​kiod​dech

ipa​trzy​łanamęża.Wiatrpo​ru​szyłpo​wie​trzewpo​ko​ju,wpa​da​jącprzezoknora​zem
zdźwię​ka​miulicz​ne​goru​chu.Mie​sią​ca​mire​stau​ro​wa​litenza​byt​ko​wywik​to​riań​ski
dom, gdzie kie​dyś mie​ści​ła się szko​ła, a po​tem za​kon. Ro​bi​li to wspól​nie. Prze​-
kształ​ci​linisz​cze​ją​cybu​dy​nekwdom.

–Wy​bacz,niechcęsprzecz​ki.Ade​la​ideogrom​niemipo​mo​gła.Tobyłdłu​gidzień.

Mu​si​myprze​żyćtenwie​czór.Co​raztrud​niejjestuda​wać,żemię​dzynamiwszyst​ko
gra.

Cośzniąjestnietak,aleHen​riniepo​tra​fiłod​gad​nąć,ococho​dzi.Za​ło​żył​bysię

jed​nak,żeFio​napró​bo​wa​ławsz​cząćkłót​nię.

–Jateżniechcęsięztobąkłó​cić.–Niewie​dział,cze​gochcepozatym,żepra​-

gnął,bybyłojakdaw​niej.

–Kie​dyślu​bi​łeśsięzemnąkłó​cić.Tyl​kozemną.Zewszyst​ki​miin​ny​miświet​nie

siędo​ga​dy​wa​łeś.Ni​g​dytegoniero​zu​mia​łam.

–Byłwnasogień.–Tobyłana​mięt​nami​łość.Wie​dział,żete​raz,wtymga​sną​cym

ża​rze,wciążtlisięiskra.Niewie​rzył,bywszyst​kozga​sło.

– Był, o to wła​śnie cho​dzi. To już prze​szłość, więc prze​stań szu​kać wy​mó​wek,

żebyod​wlecostat​nikrok.–Najejde​li​kat​nejtwa​rzyznówpo​ja​wi​łasięzłość.

–Nieszu​kamwy​mó​wek.Mu​sia​łaśdojśćdosie​bie.Po​temuzgod​ni​li​śmy,żeniezro​-

bi​my ni​cze​go, co ze​psu​ło​by po​czą​tek se​zo​nu. Póź​niej, wie​dząc, że cze​ka nas ślub
mo​je​gobra​ta…

–Wy​mów​ki.Roz​wódtonieko​niecświa​ta.–Przy​pię​łaspin​kąlok,któ​rywy​mknął

sięzde​li​kat​ne​goupię​cia.

Bar​dzo dba​ła ostat​nio o swój wi​ze​ru​nek, by nikt nie do​pa​trzył się na​wet cie​nia

we​wnętrz​nejbu​rzy.Mie​sią​ca​miHen​ritoak​cep​to​wałisza​no​wał.Ro​zu​miał,żeprzy
jejpro​ble​machzezdro​wiemtoonadyk​tu​jewa​run​ki.Cze​mujed​nakod​ma​wiaso​bie
ja​kiej​kol​wiekpo​mo​cy?Oświad​czy​ła,żeHen​riniemapo​ję​cia,jakjejpo​móc.

Ate​razznówjakre​frenwró​ciłte​matroz​wo​du.
– Na​sza ro​dzi​na jest na świecz​ni​ku. Na​sze roz​sta​nie znisz​czy nasz wi​ze​ru​nek

wme​diach.–Chciał,byFio​natoprze​my​śla​ła.Żebytoprze​dys​ku​to​wa​li.

Od​wró​ci​łasię,wy​gła​dza​jącsuk​nięprzedlu​strem.
–Niktniebę​dziecięwi​niłzato,żemniezo​sta​wi​łeś.Nieucier​pinatymtwójwi​ze​-

ru​nek.Po​wiemja​sno,żetojapro​si​łamoroz​wód.

Złośćroz​pa​li​łamupo​licz​ki.
–Mamgdzieś,colu​dzieomniemy​ślą.
–Aleob​cho​dzicię,comy​śląotwo​jejdru​ży​nie.Ro​zu​miem.
Hen​ri też zro​zu​miał – su​ge​ro​wa​ła, że jest mu obo​jęt​na. Nie mo​gła bar​dziej się

my​lić.Wciążusi​ło​wa​łaroz​pę​taćawan​tu​rę,po​głę​bićdzie​lą​cąichprze​paść.

– Spóź​ni​my się – po​wie​dział ła​god​nie, nie​mal szep​tem. Chciał ją uspo​ko​ić, by ta

wy​mia​nazdańnieza​mie​ni​łasięwnie​po​trzeb​nyspór.Cośjąnie​po​ko​iło.Cośważ​ne​-
go.

Choćbar​dzochciałjązro​zu​mieć,niepo​tra​fił.Im​pre​zaza​czy​nasięzago​dzi​nę,nie

macza​sunaza​głę​bia​niesięwsub​tel​nepod​tek​stysłówFio​ny.

Pra​gnąłtyl​ko,bywró​ci​łoichdaw​neży​cie,byżylitakjakkie​dyś,za​miastwmil​-

cze​niuwspół​eg​zy​sto​waćwjed​nymdomu,aprzedświa​temuda​waćzgod​nąparę.Tę​-
sk​niłzatym,jaknanie​gowprze​szło​ścipa​trzy​ła,zuśmie​chem,któ​rymó​wił,żechoć
naprzy​ję​ciudo​brzesiębawi,tojesz​czele​piejbawisię,gdyzo​sta​jąsami.Pra​gnął,
byichre​la​cjabyłaznówtakpro​stajakwte​dy,gdywse​zo​niepo​dró​żo​wa​lipokra​ju,
zaśpozase​zo​nemzwie​dza​liświat.Obo​jein​te​re​so​wa​lisięhi​sto​riąisztu​ką.Wę​dro​-
wa​lipie​szo,byzo​ba​czyćSto​ne​hen​geczyWiel​kiMur.

Po​stu​kałFio​nęwple​cyispo​tkałsięzniąwzro​kiemwlu​strze,zra​do​ściądo​strze​-

ga​jąc,żejejpło​weźre​ni​cepo​więk​sza​jąsięznie​wąt​pli​wympo​żą​da​niem.Kła​dącpo​-
now​niedło​nienajejra​mio​nach,mu​snąłod​de​chemjejkark.

–Chy​bażewo​lisz,że​bymznówroz​piąłsu​kien​kę.
Fio​naza​mru​ga​ła,mię​śniejejtwa​rzysięroz​luź​ni​ły.Wtejkrót​kiejchwi​liHen​ripo​-

my​ślał,żetomożebyćspo​sóbnaza​sy​pa​nieprze​pa​ści.

Ona tym​cza​sem sze​ro​ko otwo​rzy​ła oczy i od​su​nę​ła się od nie​go, zrzu​ca​jąc jego

dło​nie.

–Nie,dzię​ku​ję.Mu​szęnad​zo​ro​waćim​pre​zę.Pozatymmu​si​myusta​lićdatęspo​-

tka​niazad​wo​ka​tem,żebyza​koń​czyćna​szemał​żeń​stwo.

ROZDZIAŁDRUGI

Fio​naba​wi​łasięce​ki​na​misu​kien​ki,kie​dyHen​ri,któ​rysie​działzakie​row​ni​cąich

ma​se​ra​ti, mi​nął bra​mę i skie​ro​wał się w stro​nę ogrom​nej re​zy​den​cji na wzgó​rzu.
Kie​dyśmiesz​ka​łanie​da​le​ko,onaiHen​riwjed​nymskrzy​dledomu,zaśjegonaj​młod​-
szy brat, Jean-Pier​re, w dru​gim. Oba skrzy​dła były na tyle duże, by czu​li się tam
swo​bod​nie.Natyleduże,byzmie​ścićkaż​dyzczte​rechdo​mów,wktó​rychdo​ra​sta​-
ła,choćjejro​dzi​nabyładośćza​moż​na,booj​ciecbyłwła​ści​cie​lemśred​niejwiel​ko​ści
fir​myksię​go​wej.

Gdymi​nąłmie​siącmio​do​wyiFio​nazda​łaso​biespra​wę,żejed​nakniejestwcią​ży,

za​czę​lipo​waż​niesta​raćsięodziec​ko.Zkaż​dąnie​uda​nąpró​bąna​tu​ral​ne​gopo​czę​-
cia,apo​temzkaż​dąnie​uda​nąpró​bąle​cze​nianie​płod​no​ściogrom​nydomsta​wałsię
co​raz bar​dziej klau​stro​fo​bicz​ny. Były też po​ro​nie​nia, któ​re ukry​li. I wie​le in​nych
pro​ble​mówzdro​wot​nych,októ​rychniewspo​mi​na​liro​dzi​nieHen​rie​go.

Pojejujaw​nio​nympu​blicz​niepo​ro​nie​niuwdru​gimtry​me​strzeHen​riku​piłimdom

wGar​denDi​strict,bymo​gliode​tchnąćodsty​luży​ciaro​dzi​nyRey​nau​dów.Ichemo​-
cjezbytczę​stoki​pia​ły,wdo​brymizłymzna​cze​niutegosło​wa.Żyćtu​tajznimibyło
popro​stutrud​no.

Mechhisz​pań​skicią​gnąłsięni​czymwe​lonpan​nymło​dejoddę​bówro​sną​cychpo

obustro​nachpod​jaz​dupro​wa​dzą​ce​godore​zy​den​cjinadje​zio​remPont​char​tra​in.To
była eks​klu​zyw​na część Me​ta​irie w sta​nie Lu​izja​na, za​chod​nia część mia​sta. Na
płyt​kich wo​dach cu​mo​wa​ły ło​dzie, dłu​gie po​mo​sty cią​gnę​ły się w ni​sko wi​szą​cej
mgle,któ​raczę​stosiętampo​ja​wia​ła.Prze​bi​ja​łysięprzezniąmor​skietra​wy,two​-
rząckry​jów​kidlaży​ją​cychtamstwo​rzeń.Ogro​dybyłybuj​ne,peł​neso​czy​stejzie​le​-
ni,zie​miaży​zna.Ogrod​ni​cypra​co​wa​lipogo​dzi​nach,bypo​wstrzy​maćnie​okieł​zna​ny
roz​rostchwa​stów.

Fio​na zer​k​nę​ła na swo​je​go przy​stoj​ne​go męża, któ​ry pro​wa​dził sa​mo​chód krę​tą

dro​gądogłów​ne​gobu​dyn​kuro​dzin​ne​gokom​plek​su,gdziedo​ra​stałonijegobra​cia.
Obec​niemiesz​kałtamzna​rze​czo​nąGe​rva​is,naj​star​szyzbra​ci.Towła​śnieoniuży​-
czy​liswejpo​se​sjinaim​pre​zęcha​ry​ta​tyw​nąFio​ny.

Szy​tynamia​ręsmo​kingHen​rie​gopod​kre​ślałjegoatle​tycz​necia​ło.Wtymstro​ju,

gład​koogo​lo​ny,Hen​riśmia​łomógł​bysięzna​leźćnaokład​ce„GQ”.DlaFio​nyzcza​-
semniestra​ciłniczeswo​jejatrak​cyj​no​ści,aleodchwi​liim​pul​syw​ne​goślu​buwie​le
sięmię​dzynimizmie​ni​ło.Choćnieża​ło​wa​łabra​kuhucz​ne​gowe​se​la,za​sta​na​wia​ła
się,czyuło​ży​ło​bysięimina​czej,gdy​bydłu​żejztympo​cze​ka​li,le​piejsiępo​zna​li.

Te​razjużsiętegoniedo​wie​dzą.
Hen​ri mi​nął chłop​ca od​bie​ra​ją​ce​go sa​mo​cho​dy, bo chciał za​par​ko​wać w ro​dzin​-

nymga​ra​żu.Sta​lo​wabra​maunio​słasię,od​sła​nia​jącczar​ne​goran​ge-ro​ve​raifer​ra​-
ri,obazelśnią​cy​mikra​tow​ni​ca​mi.Hen​riza​jąłwol​nemiej​sce.Dużyga​rażpróczsa​-
mo​cho​dów wy​peł​nia​ły po​jaz​dy re​kre​acyj​ne. Ło​dzie i nar​ty wod​ne prze​cho​wy​wa​no
wdom​kunaprzy​sta​ni.Taro​dzi​nako​cha​łasweza​baw​ki.Żyławluk​su​sie.

Utra​taHen​rie​goozna​cza​ławy​rwęwży​ciuFio​ny.Utra​tatejro​dzi​nytyl​kojąpo​-

więk​szy.

Bra​maga​ra​żusięza​mknę​ła,Hen​riwy​łą​czyłsil​nik.
– Fio​no? Dzię​ku​ję, że pu​blicz​nie uda​jesz, że je​ste​śmy szczę​śli​wą parą. Cho​ciaż

mamyróż​nepro​ble​my.

–Taim​pre​zawie​ledlamniezna​czy.
–Oczy​wi​ście.–Za​ci​snąłwar​gi,aonazro​zu​mia​ła,żegoura​zi​ła.
Jakmogąbyćtakpew​ni,żemię​dzynimiwszyst​kozga​sło,sko​rowciążsąwsta​nie

spra​wiaćso​bieból?Itojed​nymsło​wem?

–Je​stemwdzięcz​natwo​jejro​dzi​niezapo​moc.
Zer​k​nąłnanią,wy​gła​dza​jącpołęsmo​kin​gu.
–Urzą​dzaszświet​nąim​pre​zęizdo​by​waszpo​dziwtłu​mu,któ​rynie​ła​twoza​dzi​wić.
–Ade​la​idebar​dzomidziśpo​mo​gła.
–Kie​dysa​mo​chódcisięze​psuł.
Lek​kokiw​nę​łagło​wą.Hen​rido​tknąłskrę​co​ne​goko​smy​kajejwło​sówiowi​nąłgo

wo​kółpal​ca.

–Wy​glą​daszza​chwy​ca​ją​co.Prze​pięk​nie.
–Dzię​ku​ję.
–Nieje​steśprzy​pad​kiemza​in​te​re​so​wa​naodro​bi​nąsek​su?
Pro​po​zy​cjabyłaku​szą​ca.Fio​naspoj​rza​łanasze​ro​kiera​mio​namęża,pod​nie​co​na

do​ty​kiemjegopal​ców.

–Mu​si​myjużwejśćdośrod​ka.
Jegowzrokspo​cząłnajejwar​gach,aonapo​czu​ła,jak​byHen​rijąpo​ca​ło​wał.Jej

zmy​słyosza​la​ły.

–Oczy​wi​ście.Pa​mię​tajtyl​ko,żepro​po​zy​cjajestak​tu​al​na.
Pu​ściłdoniejoko,poczymwy​siadłzsa​mo​cho​du,ob​szedłgozpręd​ko​ściąiwdzię​-

kiem,któ​resłu​ży​łymunabo​isku.Fio​nawciążczu​łaciar​kinamyślosek​siezmę​-
żem.Włóż​kubyłoimwy​jąt​ko​wodo​brze,łą​czy​łaichrzad​kospo​ty​ka​nache​mia.

Czyjejope​ra​cjatozmie​ni?Tegoza​wszenaj​bar​dziejsięoba​wia​ła.Nasamąmyśl

ści​snę​łojąwdoł​ku.Za​razpo​temob​ca​syjejsrebr​nychszpi​lekodJim​mie​goChooza​-
stu​ka​ływdro​dzedobocz​ne​gowej​ścia,ana​stęp​nienamar​mu​rzeholu.Go​ścieza​-
peł​nia​liprze​strzeń,gwarroz​mówimu​zy​kafor​te​pia​no​waod​bi​ja​łysięechemodwy​-
so​kie​gosu​fi​tu.Przy​ję​cietrwa​łownaj​lep​sze.Lu​dziesta​litakcia​snoje​denobokdru​-
gie​go,żeFio​naiHen​rimu​sie​liprze​py​chaćsięprzyścia​nachude​ko​ro​wa​nychręcz​-
niema​lo​wa​ny​misce​na​mizpo​lo​wa​nia.

Kie​dyśFio​nażyładlatychprzy​jęć.Te​razchcia​łachwy​cićsiępo​rę​czyipo​biecna

górępoogrom​nychscho​dachztakdu​żympo​de​stem,żemie​ści​łasiętamnie​wiel​ka
ka​na​pa,gdziedwieoso​bymo​głyuciąćso​biepo​ga​węd​kę.

Trzy​ma​jącHen​rie​gopodrękę,szłaprzedsie​biejakau​to​mat,ki​wa​jącgło​wąiod​-

po​wia​da​jąc na po​zdro​wie​nia. Czę​sto gra​li w tę grę, oszu​ku​jąc oto​cze​nie. Mu​sia​ła
przy​znać,żechoćko​bie​tybez​wstyd​nieuga​nia​łysięzaHen​rim,onni​g​dynażad​ną
niespoj​rzał.Byłczło​wie​kiemho​no​ru.Zdra​dyitrybży​ciajegoojcaod​ci​snę​łynanim
swójślad.Hen​ridałjejdozro​zu​mie​nia,żeni​g​dyjejniezdra​dzi,na​wetgdymi​łość
opu​ści​łaichmał​żeń​stwo.

Nie,niemożesięte​raznatymsku​piać.Li​czynaniązbytwie​leosób.Pla​no​wa​nie

tegowy​da​rze​niapo​ma​ga​łojejniemy​ślećopo​więk​sza​ją​cejsięprze​pa​ścimię​dzynią
iHen​rim.Te​razmusiza​dbaćoto,bywszyst​kopo​szłozgod​niezpla​nem.

Prze​pro​siw​szymęża,po​de​szładosto​łuzfan​ta​mi.Stałnanimrządtur​ku​so​wych

pu​de​łek ze srebr​nym na​pi​sem „Mi​łość od pierw​sze​go szczek​nię​cia”. Śmie​jąc się
wdu​chu,wzię​łajed​noznichdoręki.Otwo​rzy​łajeizra​do​ściąuj​rza​łacy​no​wekol​-
czy​ki w kształ​cie psów. Za​do​wo​lo​na po​sta​wi​ła pu​deł​ko na sto​le, po czym się​gnę​ła
poko​lej​ne,ob​wią​za​neczar​nąwstąż​ką.Tymra​zemwśrod​kuznaj​do​wa​łysięcy​no​-
wespin​kidokra​wa​tawy​glą​demprzy​po​mi​na​ją​cepsiepa​zu​ry.Fan​tybyłyza​baw​niej​-
szeiory​gi​nal​niej​sze,niżpa​mię​ta​ła.

Prze​nio​sła wzrok na psy ze schro​ni​ska. Sie​dzia​ły sku​pio​ne, pa​trząc uważ​nie

iprzy​jaź​nie.Zer​ka​jącprzezra​mię,zo​ba​czy​ławja​dal​nipeł​nepół​mi​skiita​le​rze.Go​-
ścieczę​sto​wa​lisiękra​ba​miwcie​ścieiszasz​ły​ka​mizkur​cza​ka.

Prze​ko​na​na,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku,prze​nio​sławzrokda​lejiskie​ro​wa​łasię

wstro​nębar​kuipal​la​diań​skichokienwy​cho​dzą​cychnaba​sen.

Dzię​kispraw​nejikom​pe​tent​nejfir​mieca​te​rin​go​wej,któ​rąFio​naza​trud​ni​ła,zaś

Ade​la​idedo​glą​da​ła,wszyst​kobyłodo​pra​co​wa​ne.Zlek​kimuśmie​chemspoj​rza​łana
mi​go​czą​cąświa​teł​ka​mibudę,któ​rasta​łazaluk​su​so​wymba​se​nem.Budabyłami​nia​-
tu​ro​wąre​pli​kąre​zy​den​cjiRey​nau​dów.Potymwie​czo​rzemia​łabyćprze​nie​sio​nado
schro​ni​ska. Na ra​zie oświe​tla​ła te​ren, a znaj​do​wa​ły się w niej ręcz​nie ma​lo​wa​ne
mi​skinawodędlapsów.Czte​ryzpsówkrą​ży​ływo​kółba​se​nu,za​do​wo​lo​nezuwa​gi
ipiesz​czotgo​ści.

Wiatrniósłśmiechifrag​men​tyroz​mów.MałyJackRus​sellte​rierroz​ło​żyłsięle​ni​-

wienako​la​nachpaniDa​ni​zy.Kę​dzie​rza​wybia​łypieszwi​nąłsięiza​snąłpodkrze​-
słemJac​kaRa​nie​go.Psyzdo​by​wa​łyser​caprzy​ja​ciółzpeł​ny​miport​fe​la​mi.

Wy​da​wa​ło się, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku. Ale Fio​na świet​nie zna​ła róż​ni​cę

mię​dzypo​zo​ra​miarze​czy​wi​sto​ścią.

Ogar​nąłjąsmu​tek.Znaj​bliż​sze​gosto​li​kawzię​łaszklan​kęzwodąiru​szy​łaprzed

sie​bie, pod​czas gdy Hen​ri po​szedł po​roz​ma​wiać z brać​mi. Ruch do​brze jej ro​bił,
czu​ła,żejestnie​zbęd​ny.Imbar​dziejbyłaza​ję​ta,tymmniejule​ga​łabo​le​snymemo​-
cjom.

Zda​wa​ło się, że świat wie, iż Fio​na po​trze​bu​je ja​kie​goś za​ję​cia. Od​mia​ny. Kie​dy

zna​la​zła się w po​bli​żu ba​se​nu, zo​ba​czy​ła dwóch ulu​bio​nych za​wod​ni​ków dru​ży​ny
Hur​ri​ca​nes–Dzi​kąKar​tę,Wade’a,iBul​do​że​ra,Fred​dy’ego.Obajnietyl​kosta​no​wi​-
lidlaniejin​spi​ra​cję,po​świę​ca​jącwie​lewol​ne​gocza​suważ​nymspra​wom,aleteżza​-
wszepo​tra​fi​lijąroz​śmie​szyć.

Mia​ła na​dzie​ję, że tego wie​czo​ru bę​dzie tak samo. Bul​do​żer był w ele​ganc​kim

czar​nymgar​ni​tu​rze,alejegokra​watzdo​bi​łypsiepupy,zaśsprzącz​kęupa​skacoś
nakształtpsichpa​zu​rów.Pił​ka​rzepo​zo​wa​lidozdjęćzdwo​mapsa​mizeschro​ni​ska.
Ichener​giabyłaza​raź​li​wa.

Na​prze​ciwza​wod​ni​kówHur​ri​ca​nesze​bra​lisięczłon​ko​wietek​sa​skiejga​łę​ziRey​-

nau​dów.Kie​dyod​by​wa​łasięzbiór​kapie​nię​dzyalbopo​ja​wia​łysiępro​ble​my,nie​za​-
leż​nie od skom​pli​ko​wa​nych i cza​sa​mi na​pię​tych ro​dzin​nych re​la​cji za​wsze moż​na
byłonanichli​czyć.DwajTek​sań​czy​cysą​czy​liwinoiroz​ma​wia​lizse​na​to​remzLu​-
izja​ny.BrantRey​naudjakzwy​klemiałwkla​piemałyżół​typąkróży.

Wszy​scy zgro​ma​dzi​li się, by wes​przeć dzia​ła​nia Fio​ny. Bę​dzie jej bra​ko​wa​ło tej

ro​dzin​nejjed​no​ści.

Świa​tłanaze​wnątrzoświe​tla​łyozdob​nero​śli​nyipo​są​gi.Wo​kółko​min​kaze​bra​ło

sięspo​roosób.Ogieńjużpło​nął.Ka​mien​nesie​dze​niapodper​go​lązku​te​goże​la​za
przy​kry​topo​dusz​ka​mi.Tamznaj​do​wa​lisiębra​ciaRey​nau​do​wie.Cóż,przy​naj​mniej
dwóch.Ge​rva​isge​stemprzy​wo​łałHen​rie​go.

Fio​nęza​wszeba​wi​łypozy,któ​reprzy​bie​ra​libra​cia,gdysięspo​ty​ka​li.Ko​cha​lisię,

tonieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,prze​ja​wia​lijed​nakwro​dzo​ne​godu​chary​wa​li​za​cji.

Wszy​scybyliwy​so​cy,do​brzezbu​do​wa​ni,mie​liciem​neoczyijesz​czeciem​niej​sze

gę​stewło​sy.Ge​rva​is,Hen​riiJean-Pier​rebyliro​dzo​ny​mibrać​mi,Demp​seybyłowo​-
cemjed​ne​gozro​man​sówichojca.Bra​ciaodzie​dzi​czy​lipomat​ceko​lorwło​sów.Ojcu
za​wdzię​cza​lipo​stu​ręisiłę.

Sta​liwpół​ko​lu,wszy​scyele​ganc​cy.Ge​rva​is,naj​bar​dziejwy​ra​fi​no​wa​ny,do​brzesię

czuł w roli naj​star​sze​go bra​ta i li​de​ra. Eri​ka, jego na​rze​czo​na, po​ło​ży​ła rękę na
jegoprzed​ra​mie​niu,przy​słu​chu​jącsięroz​mo​wie.Świa​tłozko​min​karoz​świe​tli​łojej
za​rę​czy​no​wypier​ścio​nekzdia​men​tem.Niktbypew​nienieuwie​rzył,żewoj​czyź​nie
Eri​kasłu​ży​ławwoj​sku,choćjejksią​żę​cej,peł​nejgod​no​ścipo​sta​wytrud​nobyłonie
za​uwa​żyć.

Pole​wejstro​nieGe​rva​is’gostałDemp​sey,jakzwy​klezpił​kar​skąszpil​kąwkla​pie

smo​kin​gu,zcu​dow​nąpo​moc​nąAde​la​ideuboku.

Fio​namó​wi​łaso​bie,żemaszczę​ście,boniemusipra​co​wać.Fi​lan​tro​pij​nądzia​łal​-

no​ściąsta​ra​łasięzmie​niaćświatnalep​sze.Niepra​cu​jącza​wo​do​wo,mo​głateżto​-
wa​rzy​szyćmę​żo​wiwpo​dró​żach.Po​ma​ga​łaor​ga​ni​zo​waćwy​jaz​dydlaczłon​kówro​-
dzinpił​ka​rzy,któ​rzyjakonapo​dró​żo​wa​lizdru​ży​nąHur​ri​ca​nes.Pil​no​wa​nie,bygra​-
cze i ich ro​dzi​ny byli szczę​śli​wi, po​ma​ga​ło za​wod​ni​kom się sku​pić i trzy​ma​ło ich
zdalaodkło​po​tów.

Ro​zej​rza​ła się znów z prze​ko​na​niem, że im​pre​za to ab​so​lut​ny suk​ces. Wszy​scy

za​pew​nemy​ślą,żeczu​jesięwży​ciuspeł​nio​na.

Boniktniewie,żeniejestwsta​niezmu​sićsiędosek​suzwła​snymmę​żem.Tak

byłapew​na,żeope​ra​cjajestwła​ści​wąde​cy​zją.Przedope​ra​cjąiponiejcho​dzi​łana
te​ra​pię.Mążcałyczasjąwspie​rał.

Mimo to dzie​lił ich co​raz więk​szy dy​stans, któ​ry w ostat​nich mie​sią​cach się po​-

więk​szał,atymsa​mympod​kre​ślał,jakmałooso​biewie​dzą.Po​bra​lisiępodwpły​-
wemim​pul​su,za​du​rze​nia,pi​ja​nifan​ta​stycz​nymsek​semiwspól​nąmi​ło​ściądosztu​ki.
Oba​wa,żeFio​najestwcią​ży,przy​spie​szy​ładatęślu​bu.

Te​razblaskpierw​sze​goza​uro​cze​niazgasłiniemie​lina​wetsek​su,bypo​mógłim

po​ko​naćwy​bo​isteścież​ki.Łą​czą​caichmi​łośćdosztu​kiniewy​star​cza​ła,byzwią​zek
prze​trwał.Ichmał​żeń​stwoku​la​ło.Zwi​szą​cymnadniątegodniawid​memno​wo​two​-
ruFio​naniemo​głaznieśćmy​śli,żeHen​rizo​stał​byzniątyl​kozli​to​ści.

Hen​riniebyłwna​stro​junaim​pre​zę.Bra​ciagopo​sztur​chi​wa​liiżar​to​wa​liztego,

jakostat​niowy​pu​ściłpił​kęzrąk.Ku​zy​nizTek​sa​suteżmunieda​ro​wa​li.

Hen​rimy​ślałoroz​wo​dzie,przyktó​rymupie​ra​łasięjegożona.Choćwichre​la​cji

za​bra​kłojużmi​ło​ści,nie​razsły​szał,żekaż​demał​żeń​stwoprze​ży​wawzlo​tyiupad​ki.
Niena​le​żałdotych,któ​rzyła​twosiępod​da​ją.Iwciążpo​żą​dałFio​ny.

Po​wiódłwzro​kiempoze​bra​nychwo​kółba​se​nu,za​trzy​mu​jącspoj​rze​nienażo​nie.

Jejlokiiszczu​płafi​gu​raprzy​po​mnia​łymuodo​ty​kujejskó​ry,kie​dyza​pi​nałsu​kien​kę
najejple​cach.

Uśmie​cha​łasiędoswo​je​goroz​mów​cy–męż​czy​zny,któ​rystałty​łemdoresz​tygo​-

ści–aod​cho​dząc,kiw​nę​łamugło​wą.Męż​czy​znaod​wró​ciłsię.Hen​riwstrzy​małod​-
dech.Do​brzegoznał.Dok​torCarl​sonbyłwspół​wła​ści​cie​lemga​bi​ne​tu,gdziele​czy​ła
sięFio​na,za​nimprze​nie​sio​nojądoin​ne​gole​ka​rzanaope​ra​cję.

Strach ści​snął mu ser​ce. Hen​ri zo​sta​wił bra​ci i ku​zy​nów i prze​py​chał się przez

tłumdoFio​ny.

–Hen​ri…
Chwy​ciłjązarękęipo​pro​wa​dziłwstro​nębrze​guje​zio​raPont​char​tra​in.
–Zamo​ment.Kie​dyniktniebę​dzienassły​szał.
Wod​da​liwid​nia​łyświa​tłajach​tów.Brze​giem,trzy​ma​jącsięzaręce,spa​ce​ro​wa​ły

pary.Hen​riotwo​rzyłdrzwidom​kunaprzy​sta​niiwszedłdośrod​ka.Przezoknawpa​-
da​łoświa​tłoksię​ży​ca,oświe​tla​jąctwarzFio​ny.Jejpięk​nerysyna​zna​czy​łyzmie​sza​-
nieiiry​ta​cja.

Po​cią​gnął ją pod za​wie​szo​ną łódź, wciąż mo​krą. Woda ka​pa​ła z niej na zie​mię

wrów​nymryt​mie,któ​rynie​malna​śla​do​wałrytmjegoser​ca.Wcią​gnąłgłę​bo​kopo​-
wie​trzeipo​czułwil​got​nyza​pachdom​kupo​łą​czo​nyzcy​na​mo​no​wy​minu​ta​miper​fum
żony. Ku​pił je dla niej pod​czas po​dró​ży do Fran​cji, za​nim wszyst​kie ich pro​ble​my
wy​mknę​łysięspodkon​tro​li.

–Wy​star​czy,Hen​ri.Mo​żeszmipo​wie​dzieć,pro​szę,cze​mutuje​ste​śmy?
Po​ło​żyłdło​nienajejra​mio​nach.
–Nicciniejest?
–Ococicho​dzi?
–Wi​dzia​łem,jakroz​ma​wia​łaśzdok​to​remCarl​so​nem.–Spoj​rzałwjejoczy,usi​łu​-

jąccośznichwy​czy​tać.Cośtambły​snę​ło,przy​siągł​by,żestrach,alepo​temFio​na
za​sło​ni​łajepo​wie​ka​mi.

Wle​pia​jącwzrokwpod​ło​gę,przy​gry​zławar​gę.
–Roz​ma​wia​li​śmyozbiór​cepie​nię​dzyiim​pre​ziedlaod​dzia​łuon​ko​lo​giidzie​cię​cej.

Oso​ba,któ​ratopla​no​wa​ła,mia​łaza​wałipo​trze​bu​jąko​goś,ktojąza​stą​pi.

Okej,aledla​cze​goniepa​trzymuwoczy?
–Je​steśpew​na,żetowszyst​ko?
Wa​ha​łasięse​kun​dęzadłu​go.
–Comasznamy​śli?
Hen​riczułsięobez​wład​nio​nylę​kiem.
–Nicciniedo​le​ga?–Ści​snąłjejra​mio​na.–Fi​zycz​nie.Cośjestnietak?Wiesz,że

mo​żesznamnieli​czyć.Co​kol​wiekpo​trze​bu​jesz,tyl​komipo​wiedz.

Fio​naza​ci​snę​łapo​wie​ki,krę​cącgło​wą.Gdyzjejoczupo​pły​nę​łyłzy,Hen​ristarłje

drżą​cy​mipal​ca​mi.

–OBoże,Fio​no,czy…Czymasz…
Do​tknę​łajegowarg.
–Niemu​siszsięomniemar​twić.Nicminiejest.Dzię​ku​jęci,aleniemapo​wo​du,

że​byśczułsiędocze​go​kol​wiekzo​bo​wią​za​ny.

–Zo​bo​wią​za​ny?–Po​ca​ło​wałczub​kijejpal​ców.–Je​steśmojążoną…
–Pro​szę,Hen​ri.–Od​su​nę​łaztwa​rzyjegoręce.–Je​steśdo​brymczło​wie​kiem.Ni​-

g​dywtoniewąt​pi​łam.Todlanasbar​dzoemo​cjo​nal​nyokres,niepo​gar​szaj​mytego.
Wróć​mynaprzy​ję​cie.

Hen​riniedałsiętakła​twospła​wić.
– Z cze​go się tak hi​ste​rycz​nie śmia​łaś? – Przez strach prze​bi​ła się złość. – Ze​-

chceszpo​dzie​lićsięzemnątymżar​tem?Bowtejchwi​lichęt​niebymsiępo​śmiał,
żebyzmie​nićna​strój.

–Niebyłożad​ne​gożar​tu–od​par​łazwes​tchnie​niem,pa​trzącmuwoczy.
–Więccoukry​wasz?
–Hen​ri.–Znówprzy​gry​zławar​gę,roz​glą​da​jącsię,byunik​nąćjegowzro​ku.–Za​-

pro​siłmnienadrin​ka,że​by​śmypo​roz​ma​wia​liozbiór​cepie​nię​dzy.

Hen​riwpadłwewście​kłość.
–Za​pro​siłcięnadrin​ka?Tozna​czynarand​kę?
–Wzwiąz​kuzezbiór​kąpie​nię​dzy,alenaj​wy​raź​niejmiałnamy​ślirand​kę.Tak​że.–

Za​czer​wie​ni​łasię.

Hen​rista​rałsięnadsobąpa​no​wać.
–Comuod​po​wie​dzia​łaś?
–Żeje​stemmę​żat​ką,oczy​wi​ście.–Mru​żącoczy,ci​ska​ławnie​gosło​wa​mijakno​-

żem.

–Naj​wy​raź​niejdlanie​gotoniepro​blem,bochy​bawi​działtwo​jąob​rącz​kę.
Wzru​szy​łara​mio​na​mi,kol​czy​kisięza​ko​ły​sa​ły.
–Wca​lemutonieprze​szka​dza​ło.
Hen​riod​wró​ciłsiędodrzwi,go​to​wywró​cićnaim​pre​zę.Iwrzu​cićle​ka​rzadoba​-

se​nu.

Fio​napo​ło​ży​łarękęnajegora​mie​niu.
– Prze​stań, Hen​ri. Wspo​mniał, że sły​szał o na​szym roz​sta​niu. My​ślał, że je​stem

wol​na.

–Ja​kimcu​demmógłcośta​kie​gosły​szeć?
Fio​naod​chrząk​nę​ła.
–Za​po​mi​naszchy​ba,żejegobratjestna​szympraw​ni​kiem.
–Jużniejest.
–Praw​dęmó​wiąc,tosamopo​my​śla​łam.Każ​deznaspo​win​nomiećswo​je​goad​wo​-

ka​ta.

Ja​snyszlag.Taroz​mo​wanieto​czysiętak,jakchciał.Pra​gnąłje​dy​niewziąćFio​nę

w ra​mio​na i ko​chać się z nią. Tu i te​raz. Po​wie​dzieć: Do dia​bła z prze​szło​ścią
iprzy​szło​ścią.Ko​nieczza​zdro​ściączyroz​mo​wa​mio…

Popro​stujejpra​gnął.
–Toniemiej​sceaniporanaroz​mo​węoad​wo​ka​tach.Bawsiędo​brzeicieszsię

suk​ce​sem swo​je​go przy​ję​cia. – Ujął jej twarz w dło​nie. Kciu​ka​mi gła​skał po​licz​ki,
byłtakbli​sko,żeczułcie​płojejszczu​płe​gocia​ła.–Ze​bra​łaśdzi​siajdużopie​nię​dzy
dla schro​ni​ska. Mogą roz​po​cząć kam​pa​nię na rze​czy bu​do​wy no​we​go bu​dyn​ku.
Trze​batouczcić.

Na​chy​li​łasiękunie​mu,jak​byijąoplo​tłatasamapa​ję​czy​napo​żą​da​nia.Od​wró​ci​ła

wzrok,poczymichoczysięspo​tka​ły.Hen​riod​no​siłwra​że​nie,żejejlek​koroz​chy​lo​-
newar​gigoprzy​wo​łu​ją.

Wte​dygwał​tow​niesięcof​nę​łaichwy​ci​łazaklam​kę.

–Do​brzesięba​wić?–Po​krę​ci​łagło​wą.–Tora​czejnie​moż​li​we.Po​zo​sta​łozadużo

nie​ja​sno​ści.Nieje​stemwsta​niemy​ślećoni​czymin​nymjakotym,żebyprzy​wró​cić
po​rzą​dekwmoimży​ciu.

Wy​szła, zo​sta​wia​jąc za sobą woń fran​cu​skich per​fum, i po po​mo​ście po​gna​ła do

domu, gdzie trwa​ło przy​ję​cie. Siła jej re​ak​cji ka​za​ła Hen​rie​mu za​sta​no​wić się, co
muumknę​ło,alepręd​kość,zjakąsięod​da​li​ła,niepo​zwo​li​łamutegood​kryć.

Niemo​gławró​cićnaprzy​ję​cie.Niewtymsta​nie,gdyjejemo​cjeki​pia​ły.Niespo​-

dzie​wa​ła się, że krót​ka roz​mo​wa z To​mem Carl​so​nem do​pro​wa​dzi do roz​gryw​ki
zmę​żem.AleTomwi​działjąwcze​śniejwprzy​chod​ni…iza​pro​siłjąnadrin​ka.Sta​-
now​czomuod​mó​wi​ła.Na​wetgdy​byniebyłamę​żat​ką,wtymmo​men​cienienada​-
wa​łasiędono​we​gozwiąz​ku.

Ży​ciezabar​dzosięskom​pli​ko​wa​ło.Tę​sk​ni​łazacza​sa​mi,gdywszyst​kowy​da​wa​ło

siępro​ste.

Zaspo​ko​jem.Zaro​dzi​ną.
Po​sta​wi​łanatacyta​lerzzje​dze​niemidwo​maszklan​ka​mimię​to​wejmro​żo​nejher​-

ba​tyiru​szy​łanagórędomiesz​ka​niadziad​kaLe​ona.Jegoal​zhe​imerdotegostop​nia
się po​głę​biał, że dzia​dek wy​ma​gał ca​ło​do​bo​wej opie​ki pie​lę​gniar​skiej nie tyl​ko po
to,bysięnieod​da​lił.Pie​lę​gniar​kasie​dzia​ławga​bi​ne​cieobokjegosy​pial​ni,czy​ta​jąc
cośwte​le​fo​nie.Tabru​net​kapotrzy​dzie​st​ceza​wszemia​łacie​płyser​decz​nywy​raz
twa​rzy.

Szyb​kopod​nio​sławzrokiodło​ży​łate​le​fon.
–Do​brywie​czór,paniRey​naud.PanLeonjestnabal​ko​nie,po​dzi​wiagwiaz​dynad

je​zio​rem.

Oszkli​libal​kon,żebymoż​natambyłore​gu​lo​waćtem​pe​ra​tu​rę,adzia​deksie​dział

bezobaw,żespad​nie–albospró​bu​jezejśćnadół,jaksięjużzda​rzy​ło.

–Dzię​ku​ję–rze​kłaFio​na.–Niechpanizej​dzienaprzy​ję​cie,do​pó​kibędęzdziad​-

kiem.

–Dzię​ku​ję.Zej​dętyl​kocośzjeść.Wró​cęzapółgo​dzi​ny,je​ślimoż​na.
– Oczy​wi​ście. Pro​szę się nie spie​szyć. – Fio​na ko​cha​ła dziad​ka i lu​bi​ła spę​dzać

znimczas.Ser​cejejsięści​snę​ło,gdywe​szłanaoszklo​nybal​kon.

– Dziad​ku – po​wie​dzia​ła ci​cho, sta​wia​jąc tacę na sto​li​ku z ku​te​go że​la​za, któ​ry

stałmię​dzydwo​makrze​sła​mi.–Przy​nio​słamcicośdoje​dze​nia.

Męż​czy​znaod​wró​ciłsię,bu​rza jegowło​sówco​razbar​dziej bie​la​ła,jak​byz każ​-

dymutra​co​nymwspo​mnie​niemtra​ci​łyko​lornie​gdyściem​newło​sy.

–Jużniechcą,że​bymcho​dziłnaprzy​ję​cia.Chy​basięboją,żepo​wiemcośnietak.
–Wszy​scycięko​cha​jąibar​dzochcie​li​byciętamwi​dzieć.Przy​kromi,żetakczu​-

jesz.–Ro​dzi​nasta​ra​łasięchro​nićgoprzedza​że​no​wa​niem.

–Tonietwo​jawina,żepa​mięćmnieza​wo​dzi.Chłop​cychcąchro​nićmnieimoją

dumę.–Na​biłkre​wet​kęnawi​de​lecizwdzięcz​no​ściąpod​niósłwzrok.–Tojestdo​-
bre,zwłasz​czanaprzy​ję​cie.Sy​cą​ce.Nietema​leń​kieka​na​pecz​ki.

–Tychteżmamymnó​stwo.Popro​stuwiem,colu​bisz.
– Do​ce​niam to. Pa​mię​tam tyl​ko, co mi sma​ku​je. Ale wy​obra​żam so​bie, że ty to

wiesz.Za​wszeby​łaśby​stra.Bę​dziemicie​biebra​ko​wa​ło.

Fio​nagwał​tow​nieunio​słagło​wę.Coonwie?Niemógłprze​cieżzgad​nąć,żechce

sięroz​wieść.

–Dziad​ku,niebar​dzowiem,oczymmó​wisz.
Po​stu​kałsięwczo​ło.
– Na​wet w tej mgle, któ​ra mnie ota​cza, mam po​czu​cie stra​ty. Tu​taj to czu​ję. –

Tymra​zempo​stu​kałpal​cemwpierś.–Tra​cęlu​dzi,któ​rzypo​win​nibyćczę​ściąmo​-
je​goży​cia.Alejużniepa​mię​tam,okogocho​dzi.

Niemia​łapo​ję​cia,cood​po​wie​dzieć,więcpo​ło​ży​ładłońnajegodło​niiści​snę​łają.
–Ko​chamcięini​g​dycięnieza​po​mnę.
–Jateżcięko​cham,dro​gasio​stro.
Fio​naza​mru​ga​ła,po​wścią​ga​jącłzy.Niepo​win​nasiędzi​wić,żewta​kichchwi​lach

brałjązako​gośin​ne​go.Mimoto…Pod​nio​słasięiru​szy​ładodrzwi.

Od​wró​ci​ła się i spoj​rza​ła na czło​wie​ka, któ​ry nie​dłu​go już nie bę​dzie jej dziad​-

kiem.

–Masznacośjesz​czeocho​tę?–spy​ta​ła.
Leonpa​trzyłnaniąza​kło​po​ta​nymwzro​kiem.Spu​ściłwzroknaswójta​lerz.
–Coku​charzprzy​go​to​wałnako​la​cję?Nieprzy​po​mi​namso​bie.
Znówniewie​dzia​ła,copo​wie​dzieć,apo​temzda​łaso​biespra​wę,żeli​czysięspo​-

kój,niekon​kre​ty.

–Wdzi​siej​szymmenujesttwo​jeulu​bio​neda​nie.
Uśmiech​nąłsię,po​da​jącjejta​lerz.
–Oczy​wi​ście,mojeulu​bio​ne.Po​pro​szęodo​kład​kę.Ide​ser,cia​stozlo​da​mi.
–Oczy​wi​ście.
Czybę​dziepa​mię​tał,żeotopro​sił,kie​dywró​ci?Takczyowakmutoprzy​nie​sie

i bę​dzie się cie​szy​ła ostat​ni​mi chwi​la​mi z tą cu​dow​ną ro​dzi​ną, któ​rej jest jesz​cze
czę​ścią.

Czybę​dzietumilewi​dzia​nymgo​ściem,kie​dyze​chceod​wie​dzićdziad​ka,gdyro​-

dzi​na do​wie się o roz​wo​dzie? Czy bę​dzie w sta​nie tu przyjść? Ból bę​dzie… sil​ny.
Zwłasz​czazpo​cząt​ku.Apo​tem?Niemia​łaocho​tyza​glą​daćwprzy​szłość.Takbar​-
dzobałasięma​rzyćonad​cho​dzą​cychla​tachzestra​chu,żenicjejniecze​ka.

Tendzieńzbytdo​brzeprzy​po​mniałotychlę​kach.

ROZDZIAŁTRZECI

Sta​ległod​ny–losspor​tow​ca–Hen​riotwo​rzyłdrzwilo​dów​kisub-zeroiro​zej​rzał

się po wiel​kich pół​kach. Sam ją wy​brał, kie​dy urzą​dza​li kuch​nię. Była trze​cia nad
ra​nem,zanicwświe​cieniewy​trzy​madoświ​tu.Choćnaprzy​ję​ciuniebra​ko​wa​łoje​-
dze​nia,jegoor​ga​nizmwy​ma​gałod​po​wied​nie​gopa​li​wa.Wse​zo​nieda​wałso​biewy​-
cisk,astaw​kabyławy​so​ka.

Wy​jął kar​ton ja​jek i po​ło​żył je na gra​ni​to​wym bla​cie. Prze​cze​sał wło​sy pal​ca​mi,

wra​ca​jącmy​ślądoprzy​ję​cia.

Im​pre​zaFio​nybyłasuk​ce​sem.Ze​bra​nosied​mio​cy​fro​wąsumę,wię​cejniżdość,by

roz​po​cząćbu​do​węschro​ni​ska.Celjegożonyzo​stałosią​gnię​ty.Byłzniejdia​bel​nie
dum​ny. Na​wet je​śli te​raz mię​dzy nimi się nie ukła​da, po​dzi​wiał jej du​cha. Kie​dy
przy​je​cha​łaeki​pasprzą​ta​ją​ca,mu​siałjąnie​malsiłąwy​cią​gnąćzre​zy​den​cji.Fio​na
chcia​ławszyst​kie​godokoń​cado​pil​no​wać.

Oczy​wi​ściegdywró​ci​lidodomu,zo​sta​wi​łagoiucie​kładoswo​je​gopo​ko​ju.Ostat​-

niobyłotonor​mą.

Hen​riotwo​rzyłszaf​kę,wy​jąłpa​tel​nięiskro​piłjąoli​wą.Za​pa​liłgaznadu​żejpły​cie

ku​chen​nejiusta​wiłpło​mień.Kie​dypa​tel​niaza​sy​cza​ła,roz​biłdwajaj​ka,cie​szącsię
sa​mymdźwię​kiemiobiet​ni​cąbiał​ka.

Go​to​wa​niebyłojed​nąztychrze​czy,któ​relu​biłro​bićsamdlasie​bie.IdlaFio​ny.

Przy​go​to​wy​wałdlanichsmacz​neizdro​wepo​sił​ki.Tobyłje​denzpo​wo​dów,dlaktó​-
rychtylecza​supo​świę​ci​liurzą​dza​niukuch​ni.Taprze​strzeńichłą​czy​ła.

Ra​zem wy​bie​ra​li też de​ko​ra​cje do po​ko​ju, od​wie​dza​li zna​ne skle​py z an​ty​ka​mi

wdziel​ni​cyfran​cu​skiej,gdzieznaj​do​wa​lipraw​dzi​wepe​reł​ki.Jakchoć​bydużyze​gar
zprze​ło​muwie​ku,któ​ryzaj​mo​wałpro​mi​nent​nemiej​scenapo​łu​dnio​wejścia​nie.Mi​-
ster​naro​bo​taprzy​po​mi​na​łaim Ir​lan​dię,jed​nozpierw​szym miejsc,doktó​re​go się
uda​li.

Wy​strójwnę​trzabyłeklek​tycz​ny,napo​zórnicdosie​bieniepa​so​wa​ło,ajed​no​cze​-

śniewszyst​kosięwza​jem​nieuzu​peł​nia​ło,two​rzącca​łość.

Zwes​tchnie​niemzsu​nąłjaj​kazpa​tel​ninata​lerz.Wy​jąłzszu​fla​dywi​de​lec,wziął

ta​lerz i po​szedł z nim do ja​dal​ni. Usiadł u szczy​tu dłu​gie​go sto​łu z drew​na cze​re​-
śnio​we​go, ku​pio​ne​go, by zmie​ścić ro​dzi​nę. Lu​stro w po​zła​ca​nej ra​mie wi​sia​ło nad
kre​den​sem za​peł​nio​nym wy​po​le​ro​wa​nym sre​brem Fio​ny. Wspól​nie stwo​rzy​li ten
dom,alegdy​bysięroz​sta​li,onprze​pro​wa​dził​bysiędoro​dzin​nejpo​sia​dło​ści.Ko​chał
ro​dzi​nę,alete​raztomiej​scewsa​mymser​cuNo​we​goOr​le​anubyłojegodo​mem.

Myślozo​sta​wie​niugoniepo​zwo​li​łamusie​dziećprzysto​le–ichwspól​nymsto​le.

Od​su​nąłta​lerzznie​do​je​dzo​ny​mijaj​ka​mi,wstałipod​szedłdookna.

Cza​sa​mi kon​tra​sty tego mia​sta go ude​rza​ły. Za​byt​ko​we bu​dyn​ki współ​ist​nie​ją​ce

z owo​ca​mi współ​cze​snych tren​dów. Po​łą​cze​nie róż​nych świa​tów i kul​tur. Księ​życ
wi​siał na noc​nym nie​bie, le​d​wie wy​glą​da​jąc zza po​nu​rych chmur, któ​re za​sła​nia​ły
gwiaz​dy.Hen​rilu​biłzmien​nośćna​stro​jówtegomia​sta,jegono​we​godomu,bodo​ra​-

stał w Tek​sa​sie. Od​po​wia​da​ła jego oso​bo​wo​ści, tem​pe​ra​men​to​wi i cha​rak​te​ro​wi.
Kie​dyspo​tkałFio​nę,my​ślał,żemajużwszyst​ko.Ide​al​nążonę.Wy​ma​rzo​nąka​rie​rę.
Mu​zy​kęjaz​zo​wą,któ​ramo​gła​bywskrze​sićzmar​łych.

Bra​ciaśmia​li​bysięznie​go,żemówita​kierze​czy,na​zwa​li​bygowraż​li​wympa​lan​-

tem, ale Fio​na ro​zu​mia​ła, że ko​chał sztu​kę i mu​zy​kę. Moc​no go za​bo​la​ło, gdy
stwier​dzi​ła,żetakna​praw​dęsięniezna​ją.Żenicichniełą​czyiniemająnaczym
bu​do​waćprzy​szło​ści.

Po​mniej​szy​łato,cora​zemzbu​do​wa​li.Cogor​sza,męż​czyź​niza​czę​lisięniąin​te​re​-

so​wać,jak​bywy​czu​wa​li,żewpo​wie​trzuwisiroz​wód,choćsło​wemotymniepi​snę​-
li.

Przy​wykłdotego,żemęż​czyź​niad​o​ro​wa​liFio​nę.Byłaszy​kow​na,mia​łapo​nad​cza​-

so​wąuro​dę,któ​radokoń​cajejży​ciabę​dzieprzy​cią​ga​łauwa​gę.Tylecza​suspę​dził
wpo​dró​ży,aonazwy​klemuto​wa​rzy​szy​ła.Na​wetkie​dyniebylira​zem,za​wszeso​-
bie ufa​li. Myśl, że Fio​na roz​pocz​nie nowe ży​cie z in​nym męż​czy​zną, była nie do
znie​sie​nia. Nie uwa​żał się za za​zdro​śni​ka, ale nie chciał za​koń​czyć tego związ​ku
ipa​trzeć,jakFio​naod​cho​dzizin​nym.

Od​su​nąłsięodoknairu​szyłprzezpo​kój.Miałwra​że​nie,jak​bynogisamegonio​-

sły.Niewia​do​mokie​dy,zna​lazłsięnagó​rzeprzeddrzwia​mipo​ko​juFio​ny.

Byłysze​ro​kootwar​te.Tobyłapierw​szarzecz,któ​ragoza​sko​czy​ła.Przy​wykłdo

tego,żeile​kroćwie​czo​remmi​jałdrzwijejsy​pial​ni,byłyza​mknię​te.Fio​nasięprzed
nimza​my​ka​ła,do​słow​nieime​ta​fo​rycz​nie.

Cze​muwięcte​razzo​sta​wi​łajeotwar​te?
Mięk​kiecie​płeświa​tłozsy​pial​niza​la​łoko​ry​tarzżół​tymbla​skiem.Kie​ro​wa​nycie​-

ka​wo​ściązaj​rzałdośrod​ka.

Fio​na le​ża​ła sku​lo​na na sie​dzi​sku w no​gach łóż​ka, jej ce​ki​no​wy pa​sek uno​sił się

iopa​dałzkaż​dymod​de​chem.Hen​rizdzi​wiłsię,wi​dzącjąwstro​ju,wktó​rymbyła
naprzy​ję​ciu.Mimopo​tar​ga​nychwło​sówza​pie​ra​ładechwpier​si.Jejbutyle​ża​łyna
pod​ło​dze.

Przezchwi​lęmy​ślał,żeFio​naśpi,ażzdałso​biespra​wę,że…pła​cze.
Byłaostat​niotakrze​czo​waiwy​ra​cho​wa​na,żeczułsięobez​wład​nio​nytymwy​bu​-

chem emo​cji. Do dia​bła, nie chciał jej wi​dzieć w ta​kim sta​nie. Czuł się bez​rad​ny,
aztymuczu​ciemni​g​dyso​bieniera​dził.

Kie​dyś, gdy był młod​szy wszedł do po​ko​ju mat​ki i za​stał ją we łzach. Struż​ka​mi

spły​wa​łypojejtwa​rzy,roz​ma​zu​jąctusz.Opła​ki​wa​łako​niecswo​jejka​rie​rymo​del​ki.
Inie​wier​nośćmęża.Byłazdru​zgo​ta​na,aHen​rityl​kostałzbokuipa​trzył.

Mat​kaniebyłabar​dzotro​skli​waczyza​an​ga​żo​wa​na,alebyłajegomat​kąichciał,

żebybyłaszczę​śli​wa.Wtam​tejchwi​liczułsięrów​niebez​u​ży​tecz​nyjakte​raz.

–Fio​na?–Zwa​ha​niemwszedłdopo​ko​ju.
Prze​stra​szo​nausia​dła,prze​cią​gnę​łanad​garst​ka​mipopo​licz​kach,bru​dząctu​szem

li​nięwło​sów.

–Hen​ri,niepo​trze​bu​jępo​mo​cyprzyzam​ku.
–Sze​dłemdosie​bieiusły​sza​łemcię.–Wszedłda​lej,jed​nympal​cemtrzy​małsmo​-

kingprze​wie​szo​nyprzezra​mię.–Wszyst​kowpo​rząd​ku?

–Nie–od​par​ładrżą​cymgło​sem,po​sta​wi​łabosesto​pynapod​ło​dzeiwbi​łapal​ce

wweł​nia​nyper​skidy​wan,któ​ryra​zemwy​bra​linaja​kiejśau​kcji.

Tegodniacośsięwniejzmie​ni​ło.Wjegoobec​no​ścioka​zy​wa​łabez​bron​ność,któ​-

rejniewi​działpra​wieodroku.Atozna​czy​ło,żewciążist​nie​jeszan​sanaura​to​wa​-
niezwiąz​ku.

Porazpierw​szyoddłu​gie​gocza​suroz​ma​wia​ją.Nieza​mie​rzałstra​cićtejoka​zji,

musido​wie​dziećsię,cocho​dzijejpogło​wie.Niewie​dział,coichcze​ka,alezpew​-
no​ściąniemiałocho​tyskre​ślićtego,coichłą​czy​ło.

–Co​raztrud​niejjestuda​waćprzedludź​mi,żemię​dzynamiwszyst​kosięukła​da.

Tymsięde​ner​wu​jesz?

–Oczy​wi​ście–od​par​łatro​chęzaszyb​ko.
– Cze​mu ci nie wie​rzę? – Po​wie​sił smo​king na fo​te​lu przy od​re​stau​ro​wa​nym ko​-

min​ku.–Do​tądniemie​li​śmypro​ble​muzza​ufa​niem.

– Ła​two jest ufać, kie​dy się na​wza​jem do​brze nie zna. Kie​dy żyje się tyl​ko po​-

wierz​chow​nie. – Sło​wa pły​nę​ły z jej ust, jak​by re​cy​to​wa​ła dia​log z ja​kiejś sztu​ki.
Zbytwy​kal​ku​lo​wa​ne,wy​ćwi​czo​ne.

Hen​rioparłsięomar​mu​ro​wygzymsko​min​ka.
–Mu​siszmitowy​tłu​ma​czyć,bowciążniemampo​ję​cia,gdziepo​peł​ni​li​śmybłąd.
Wzdy​cha​jąc,wy​gła​dzi​łaje​dwabnako​la​nach.
–Za​po​mnie​li​śmyroz​ma​wiaćoważ​nychrze​czach,naprzy​kładcosięsta​nie,je​śli

niebę​dzie​mymiećdzie​ci.Conaswią​żepozasek​semipro​kre​acją?

Usi​ło​wałzro​zu​miećjejsprzecz​nesy​gna​ły.Sło​wa,ję​zykcia​łainer​wo​wetikikłó​ci​-

łysięzsobą.

–Uwa​ża​łaśnaszsekswy​łącz​niezapró​bęspło​dze​niadziec​ka?Dla​te​gomnieod​-

trą​ci​łaśpoma​stek​to​miiihi​ste​ro​to​mii?–Zpo​wo​duwy​ni​kuba​dańge​ne​tycz​nychle​-
karzza​le​ciłFio​nieobaza​bie​gi.Hen​riniemógłza​prze​czyć,żeutra​taszan​synapo​-
sia​da​niewspól​ne​godziec​kabyłabo​le​sna.Ajed​naknaj​waż​niej​szebyłoto,byFio​na
żyła.–Wiesz,żemo​żesznamnieli​czyćwkaż​dejsy​tu​acji.Niezo​sta​więcięwpo​-
trze​bie.

Znówprzy​bra​łama​skę,zaktó​rąskry​wa​łaemo​cje.
–Jużotymroz​ma​wia​li​śmy.Bezdzie​cinicnasnietrzy​mara​zem.
Nic poza na​mięt​no​ścią i wspól​ny​mi za​in​te​re​so​wa​nia​mi. Poza wspól​nym ży​ciem.

Nie​moż​li​we,byFio​natakła​twotood​rzu​ci​ła.

–Na​dalje​steśprze​ciw​naad​op​cji?–Niepoj​mo​wałtego,zwa​żyw​szy,żejejoj​ciec

był ad​op​to​wa​nym dziec​kiem. Ona jed​nak za​mknę​ła się w so​bie, gdy pod​jął ten te​-
mat.

–Niechcę,żebymęż​czy​znazo​sta​wałzemnąprzezwzglądnadzie​cialbozli​to​-

ści,bomy​śli,żeumrę.–Po​de​rwa​łasięnarów​nenogi.–Mo​że​myza​koń​czyćtęroz​-
mo​wę,dodia​bła?

Czy Fio​na tak na​praw​dę my​śli? Że zo​stał z nią wy​łącz​nie z po​wo​du wy​kry​te​go

uniejgenu?Jużwcze​śniejroz​ma​wia​lioroz​wo​dzie,alekrót​ko.Po​temFio​naupar​ła
sięprzyroz​sta​niu.

Niezo​sta​wił​byko​bie​typo​ten​cjal​nieza​gro​żo​nejśmier​tel​nącho​ro​bą,leczichre​la​-

cjabyłabar​dziejzło​żo​na.Od​su​nąłsięodko​min​kaza​sta​wio​ne​gobi​be​lo​ta​miodWe​-
dgwo​odaipod​szedłdoFio​ny.

Po​ło​żyłdło​nienajejra​mio​nach.
–Mó​wi​łaś,żeni​g​dyniedośćroz​mów.Więcpo​roz​ma​wiaj​my.

Chciałdo​wie​dziećsię,ocojejna​praw​dęcho​dzi.Na​wette​raz,zroz​ma​za​nymma​-

ki​ja​żemipo​tar​ga​ny​miwło​sa​mi,Fio​nabyłapięk​na.Podpal​ca​miczułcie​płojejskó​ry,
zna​jo​meiznie​wa​la​ją​ce.

Na​daljejpra​gnął.Nie​za​leż​nie odcho​ro​by,nie​za​leż​nieod dzie​ci.Miałocho​tęją

pie​ścić.Pchnąćjąnałóż​ko.

Ichłóż​ko,za​nimpopo​wro​ciezza​gra​ni​cy,gdzieprze​szłaope​ra​cję,wy​sła​łagodo

in​ne​gopo​ko​ju.Twier​dzi​ła,żepoope​ra​cjijestzbytobo​la​ła.Ija​kośtakzo​sta​ło.Nie
wie​dział,costa​łosięztymcza​sem.Każ​de​godniasiębał,żepo​wiealbozro​bicoś
nie​wła​ści​we​go, pod​czas gdy Fio​na była tak sła​ba i kru​cha. Usza​no​wał jej proś​bę
ipo​trze​bęsa​mot​no​ści,ażpew​ne​godnianie​spo​dzie​wa​nieichad​wo​katza​cząłprzy​-
go​to​wy​waćpa​pie​ryroz​wo​do​we.

Hen​rimiałdośćcze​ka​nia.Byłczło​wie​kiemczy​nu.
Pochwi​liwa​ha​niaFio​nazrzu​ci​łazra​mionjegodło​nie.
–Roz​mo​wanieza​po​bie​gnieroz​wo​do​wi.Mu​sisztozro​zu​mieć.
– To po​roz​ma​wiaj​my, że​by​śmy roz​sta​li się w po​ko​ju. – Je​śli będą kon​ty​nu​ować

roz​mo​wę,wciążbędąra​zem.Nieza​mkniemudrzwiprzedno​sem.

Przy​gry​zładol​nąwar​gę,po​temkiw​nę​łagło​wą.
–Notomów.
Usiadł i wziął ją za rękę, lek​ko ją po​cią​gnął. Przez chwi​lę się opie​ra​ła, po​tem

usia​dła.Wostat​niejchwi​lisięprze​su​nął,ażwy​lą​do​wa​łanajegoko​la​nach.

–Toniefair.
–Towstań.
Przezjejtwarzwkształ​cieser​caprze​mknąłcieńnie​zde​cy​do​wa​nia,apóź​niejja​-

kaśiskra.Po​pra​wi​łasię,po​wo​du​jącbólwjegolę​dź​wiach,za​nimsięusa​do​wi​ła.

Uniósłbrwi.
–Tojestniefair.
–My​śla​łam,żechceszpo​roz​ma​wiać.
–Chcę,alete​raztrud​nomimy​śleć.–Do​tknąłpal​cemjejwarg.–Do​brze,spró​bu​-

ję.Możenapo​czą​tekzdra​dziszmi,dla​cze​gopła​ka​łaś.

Uni​ka​jącjegowzro​ku,Fio​naza​czę​ła:
–Roz​ma​wia​łamztwo​imdziad​kiem.Jegopod​upa​da​ją​cezdro​wiebar​dzomniesmu​-

ci.–Opar​łagło​węnapier​siHen​rie​goigłę​bo​koode​tchnę​ła.

–Ro​zu​miemcię.Cięż​konatopa​trzeć,cięż​kona​wetotymmy​śleć.Jużzanimtę​-

sk​nię.–Przy​cią​gnąłją,aonagoob​ję​ła.Po​gła​skałjąpogło​wie,roz​plótłwar​kocz.Za
tymtę​sk​nił.Zatakąbli​sko​ścią.

– Na​praw​dę je​steś go​to​wa odejść od ro​dzi​ny? Od mo​ich bra​ci, Ade​la​ide… od

wszyst​kich?

Czułpal​ceFio​nynakar​ku.Prze​su​nąłdłońwzdłużjejcia​ła,poje​dwab​nejsu​kien​-

ce,choćpra​gnąłwię​cej.Lek​kiza​pachjejper​fumdraż​niłmuzmy​sły.Za​mil​kli.Je​dy​-
nymdźwię​kiembyłszumwen​ty​la​to​ranasu​fi​cie.

–Możenieprze​sta​nąmnielu​bić?–rze​kłaci​cho.
–Oczy​wi​ście,żenieprze​sta​ną.–Trud​nobyłojejnielu​bić.
–Alero​zu​miem,żedlawszyst​kichtobę​dziedziw​ne,zwłasz​czadlacie​bie,kie​dy

roz​pocz​niesznoweży​cie.–Znówza​da​łamucios.

–Jużmniezkimśże​nisz?Tookrut​ne.–Odcza​su,gdysięspo​tka​li,nieza​uwa​żał

in​nychko​biet.Byłwniejpouszyza​ko​cha​ny.

–Ko​bie​tyza​cznąsięzatobąuga​niać,kie​dyusły​szą,żeje​steśwol​ny.
TwarzFio​nyzna​la​złasiębli​skojegotwa​rzy.Jejwar​gicen​ty​me​tryodjegoust.
–Alejachcętyl​kocie​bie.–Prze​chy​liłgło​wę,do​tknąłjejbro​dyipo​ca​ło​wałją.Ich

ję​zy​kisięspo​tka​ły.

Zna​jo​mydo​tykwargFio​ny,ichsmak,roz​pa​liłwHen​rimpo​żą​da​nie.Fio​nawsu​nę​ła

pal​cewjegowło​sy,pa​znok​cia​mipo​wio​dłapojegokar​ku,awkoń​cuwbi​łajewjego
ra​mio​na.

Dło​nieHen​rie​goprze​su​nę​łysiępople​cachżony.Je​dwabsu​kien​kibyłtakmięk​ki

igład​kijakjejskó​ra.

Kie​dyś za cel po​sta​wił so​bie do​kład​ne po​zna​nie każ​de​go cen​ty​me​tra jej cia​ła.

Prze​su​nąłdło​nienajejbio​draiprzy​cią​gnąłjąjesz​czebli​żej.Jejpo​ślad​kinajegoko​-
la​nach zwięk​szy​ły bo​le​sne pul​so​wa​nie. Szczyp​nął zę​ba​mi ucho żony, a na​stęp​nie
zła​go​dził ból ję​zy​kiem. Fio​na od​chy​li​ła do tyłu gło​wę i z wes​tchnie​niem roz​chy​li​ła
war​gi. Ca​ło​wał jej szy​ję, kark i łuk ra​mie​nia. Jego dłoń po​wę​dro​wa​ła wzdłuż jej
bokudogóry…

Wte​dyFio​nagwał​tow​nieze​sko​czy​łazjegoko​lanista​nę​łanapod​ło​dze.Ręcejej

siętrzę​sły,gdywy​gła​dza​łasu​kien​kę.Co,dodia​bła?Hen​rista​rałsięze​braćmy​śli,
alekrewwjegocie​lekrą​ży​łazbytszyb​ko.

Fio​napa​trzy​łananie​goza​gu​bio​na.
–Mu​siszwyjść.–Nimsięode​zwał,po​de​szładodrzwi.–Mu​siszwyjść.Zo​ba​czy​-

mysięrano.

Choćkrewod​pły​nę​łazjegomó​zgu,Hen​riwie​dział,żetejnocyniemasen​sudys​-

ku​to​waćzżoną.

Ko​piąc koł​drę, Fio​na rzu​ca​ła się w wiel​kim łóż​ku, uwię​zio​na w pu​łap​ce pie​kła

mro​ku, mię​dzy kosz​ma​rem i pół​snem z drę​czą​cą świa​do​mo​ścią, że po​win​na być
wsta​nieoprzy​tom​nieć,ajed​no​cze​śnienie​zdol​nawy​rwaćsięzesnu,któ​rywy​da​wał
sięzbytrze​czy​wi​sty.

Wemglesnupchnę​ładrzwidomuswo​je​godzie​ciń​stwaiszłaprzezkuch​niędosa​-

lo​nu.Jejoj​ciec,sza​cow​niewy​glą​da​ją​cymęż​czy​znazwło​sa​miprzy​pró​szo​ny​misi​wi​-
zną,sie​działwfo​te​luwrogupo​ko​ju,zga​ze​tąwręce.

Cośbyłonietak.Sły​sza​łatowsze​le​ściepa​pie​ruści​ska​ne​gojegodrżą​cąręką.Wi​-

dzia​łatonajegotwa​rzy,gdyspoj​rzałjejwoczypo​nad„NewOr​le​ansTi​mes”.

–Tato?–Głos,któ​rywy​do​byłsięzjejust,wy​da​wałsięja​kiśobcy.Młod​szy.
Oj​ciecpo​trzą​snąłgło​wą,war​gimiałza​ci​śnię​te,jak​bypo​wstrzy​my​wa​niesłówbyło

strasz​nietrud​ne.Pa​ni​kawy​peł​ni​łapierśFio​ny.Musizna​leźćmat​kę.

Za​krę​ci​ła się na pię​cie i ru​szy​ła bie​giem, otwie​ra​jąc po ko​lei wszyst​kie drzwi.

Szu​ka​ła mat​ki. Ści​ga​ła cie​nie, któ​re za​krzy​wia​ły pal​ce, przy​wo​ły​wa​ły ją, a po​tem
zni​ka​ły. Raz za ra​zem. Przy ostat​nich drzwiach była pew​na, że znaj​dzie za nimi
mat​kę,smu​kłąko​bie​tę,du​szęto​wa​rzy​stwa,wciążtakczymśza​ję​tą,żeFio​nawty​-
go​dniuuczęsz​cza​ładoszko​łyzin​ter​na​tem,byjejnieprze​szka​dzać.

Pod​czasweek​en​dówwdomuniespę​dza​łyra​zemwie​lecza​su,więcFio​naniemo​-

głasięna​cie​szyćmat​ką.Jejwspo​mnie​niado​ty​czą​cemat​kibyłynie​licz​ne.

Otwo​rzy​łaostat​niedrzwi,tedoogro​du,gdziemat​kaurzą​dza​łaprzy​ję​cia.Klam​ka

wy​śli​znę​łajejsięzręki,ma​ho​nio​wedrzwiotwo​rzy​łysięsze​ro​koiude​rzy​łyościa​nę,
ażmu​sia​łaod​sko​czyć.Naze​wnątrzwi​ro​wa​łypłat​kikwia​tów,ró​żo​wezaza​lii,fio​le​-
to​wezhor​ten​sjiibia​łezwięk​szychkwia​tówma​gno​lii.Takgę​sto,żetwo​rzy​łyhu​ra​-
ga​no​wywir,przezktó​rynicniewi​dzia​ła.Mat​kamu​sia​łaznaj​do​waćsięzatąkwiet​-
nąchmu​rą.

Fio​na brnę​ła na​przód, płat​ki kwia​tów ude​rza​ły w nią i ostry​mi brze​ga​mi ra​ni​ły

skó​rę.Zo​sta​łyjejpotymbli​znynacie​leidu​szy.Imda​lejbrnę​ła,tymbar​dziejso​bie
coś uświa​da​mia​ła. Bo​le​sną praw​dę. Jej mat​ka znik​nę​ła. Po​rwał ją hu​ra​gan zwa​ny
no​wo​two​rem,takjakpo​rwałjejbab​kęiciot​kę,zo​sta​wia​jącFio​nęsamą.

Światza​chwiałsięwpo​sa​dach.Po​zo​stałło​potpłat​ków,sze​lestga​ze​ty,krzykza​-

prze​cze​nia.

Pojejpo​licz​kachstruż​ka​mipły​nę​ławoda.Łzy?Czydeszcz?Niemia​łapo​ję​cia.To

niebyłoważ​ne,boniezmniej​sza​łobólustra​ty.

Ogródjejro​dzin​ne​godomuza​mie​niłsięwogródza​byt​ko​we​godomu,któ​rydzie​li​-

łazHen​rim.Dzia​dekLeonsie​działnakrze​ślezku​te​goże​la​za,jegoga​sną​capa​mięć
przy​ciem​nia​ła bu​rzo​we chmu​ry, po​wo​li za​pa​da​ła noc. Nie​waż​ne, ile cza​su mi​nę​ło,
Fio​na czu​ła ból. Ból tylu strat. Stra​ty ro​dzi​ny, stra​ty jej nie​na​ro​dzo​nych dzie​ci.
Przed jej ocza​mi pa​ra​do​wa​ły wszyst​kie nie​uda​ne pró​by osią​gnię​cia sta​bil​no​ści
i szczę​ścia. W mło​dym wie​ku stra​ci​ła mat​kę, ciot​kę i bab​kę, nie zo​sta​ła jej żad​na
bli​ska ko​bie​ta, któ​ra mo​gła​by ją prze​pro​wa​dzić przez jej ku​le​ją​ce mał​żeń​stwo.
Obez​wład​ni​łojąpo​czu​ciebez​rad​no​ści,ciem​nośćsma​ga​ne​gowia​tremogro​dusta​ła
sięprzy​tła​cza​ją​ca.Rzu​ci​łasięna​przód,sia​da​jącnałóż​ku.

Do​pie​ropochwi​lizo​rien​to​wa​łasię,żejestwNo​wymOr​le​anie.
Ostat​niojejnocetrud​nona​zwaćspo​koj​ny​mi.Wzię​łagłę​bo​kiod​dechiza​sta​no​wi​ła

się,czynieza​dzwo​nićdoojca.Ni​g​dyniebylizsobąbli​sko,oddaw​nateżnieroz​-
ma​wia​li.Anoc​nykosz​marwstrzą​snąłniądogłę​bi.

Musi odejść, ra​czej wcze​śniej niż póź​niej. Chro​ni​ła się przed bó​lem wy​wo​ła​nym

prze​ko​na​niem,żeHen​rizo​stał​byzniązli​to​ści.Chcia​łateżjegouchro​nićprzedpa​-
trze​niemnajejcier​pie​nie,je​śliwy​da​rzysięnaj​gor​sze.

Pośmier​cijejmat​kioj​ciecni​g​dyniedo​szedłdosie​bie.Tastra​tagozdru​zgo​ta​ła.

Choćmię​dzyFio​nąiHen​rimist​niałpe​wiendy​stans,mążna​dalbyłjejdro​gi.

Roz​sta​nie to jed​nak naj​lep​sze roz​wią​za​nie. Ła​twiej bę​dzie odejść, niż jesz​cze

bar​dziejsięprzy​wią​zać.

Po​ran​nebie​ga​niesłu​ży​łoHen​rie​mudooczysz​cze​niaumy​słu.Poostat​niejnocyna​-

praw​dętegopo​trze​bo​wał.

Kie​dywje​chałnapo​jazd,wciążczułnakar​kupot.Po​wie​trzebyłopar​neiwil​got​-

ne.Po​je​chałdosi​łow​niHur​ri​ca​nes,odty​go​dnityleniebie​gał.Czułnowąener​gię.
Coś, co odro​bi​nę przy​po​mi​na​ło na​dzie​ję. Wła​śnie dla​te​go wró​cił te​raz do domu
wGar​denDi​strict.Taksięspie​szył,byzdą​żyć,nimFio​nasięobu​dzi,żena​wetnie
wziąłprysz​ni​ca.Za​mie​niłtyl​koprze​po​co​neubra​nienaczy​styT-shirtiszor​tydoko​-
szy​ków​ki.

Gdzieśwgłę​bidu​chawie​dział,żemusisięsku​pićnacze​ka​ją​cejgogrze.Tenrok

może przy​nieść dru​ży​nie ty​tuł mi​strzow​ski. Tym​cza​sem wszyst​ko, co dzia​ło się
wjegopry​wat​nymży​ciu,od​wra​ca​łojegouwa​gęodpił​ki.

Wy​siadł z sa​mo​cho​du, ma​cha​jąc do ochro​nia​rzy. Dwaj męż​czyź​ni od​po​wie​dzie​li

muski​nie​niemgło​wy,gdywcho​dziłdosta​re​godomutyl​nymwej​ściem.

Na​ci​ska​jąc klam​kę, my​ślał tyl​ko o Fio​nie. Wciąż coś ich łą​czy. Po​ca​łu​nek to po​-

twier​dził. Jej bli​skość, kie​dy się w nie​go wtu​li​ła, była czymś bar​dzo na​tu​ral​nym
i wła​ści​wym. Musi ją prze​ko​nać, że do sie​bie pa​su​ją. Spra​wić, by wró​ci​ła do jego
łóż​ka,donie​go.

Za​stałFio​nęwkuch​nipach​ną​cejma​słemikar​me​lem.Wło​syspię​ławluź​nykok.

Krót​kiespoden​ki,wktó​rychspa​ła,byłydośćob​ci​słe,bypo​bu​dzićjegoza​in​te​re​so​-
wa​nie. Oglą​da​jąc się przez ra​mię, po​sła​ła mu uśmiech. Pra​gnął jej te​raz bar​dziej
niżkie​dy​kol​wiek.Alejakjąprze​ko​nać,żemu​sząwró​cićdotego,cobyło?

–Niemu​siszdlamniego​to​wać.Pra​gnęcięnietyl​kodlatwo​je​gocia​łaifan​ta​stycz​-

nychzdol​no​ściku​li​nar​nych.–Spoj​rzałnakrysz​ta​ło​wąmi​skęWa​ter​fordpeł​nąświe​-
żychczar​nychbo​ró​wek.Się​ga​jącpoowo​ce,przy​ci​snąłsiędoFio​ny.Za​wszeukła​da​-
łosięmię​dzyniminaj​le​piej,kie​dypo​tra​fi​lizsobążar​to​wać.

Po​wo​liwło​żyłdoustbo​rów​ki,uno​szącbrwi.
Przezchwi​lęFio​nawy​glą​da​łanawście​kłą.Po​temod​wró​ci​ławzrokisku​pi​łasięna

swo​jejpra​cy.

–Nieprze​szka​dzamito,lu​bięgo​to​wać.Nie​dłu​gobędęmu​sia​ławy​my​ślić,cozro​-

bićzeswo​imży​ciem.

– Je​śli wciąż upie​rasz się przy roz​wo​dzie, wiesz, że i tak się tobą za​opie​ku​ję. –

Pra​gnąłjąutrzy​my​waćiwspie​raćnie​za​leż​nieodsy​tu​acji.

Po​sta​wiw​szyta​lerznaku​chen​nejwy​spie,ge​stempo​pro​si​łago,byusiadł.Spoj​rzał

najejdzie​ło–na​le​śnikzroz​ma​ito​ściąowo​ców.Kok​tajlpro​te​ino​wyjużnanie​gocze​-
kał.

–Jedzśnia​da​nieiprze​stańga​dać,bona​sy​pięcipie​przudokok​taj​lu.–Po​trzą​snę​ła

po​jem​ni​kiemzpie​przemCay​en​ne,apo​tempo​sta​wi​łanabla​cieswójta​lerzimi​skę
zbo​rów​ka​mi.

Wpa​da​ją​ceprzezoknosłoń​ceogrza​łokuch​nię.
–Je​stemzłymczło​wie​kiem,bochcęcipła​cićhoj​neali​men​ty?
–Do​ce​niamto.Cho​dzira​czejosło​wa,żesięmnąza​opie​ku​jesz.Jak​bymbyła…
– Nie je​steś dziec​kiem. Uwierz mi, wiem to. – Wziął garść bo​ró​wek i po jed​nej

wkła​dałdoust.

–Mamdy​plom.
Hen​riski​nąłgło​wą.
–Ipo​świę​ci​łaśka​rie​rę,że​by​śmymo​glira​zempo​dró​żo​wać.Sza​nu​jęto.My​śla​łem

tyl​ko,żepo​do​ba​łycisięna​szewspól​newy​jaz​dy…

Fio​nasię​gnę​łapopieprz.
Hen​ri od​su​nął kok​tajl, sztur​cha​jąc ją żar​to​bli​wie. Mu​siał utrzy​mać ten ton, by

wró​ci​ładojegołóż​ka.

–Zmia​nate​ma​tu.
–Dzię​ku​ję.–Od​sta​wi​łaczer​wo​nypieprz.–Smacz​ne​go.Jedz.
Hen​ripo​stu​kałwmi​skęzbo​rów​ka​mi.
–Sąnie​wia​ry​god​nieświe​że.
–Jesz​czeniepró​bo​wa​łam.–Kie​dysię​gnę​łapobo​rów​ki,Hen​riza​brałmi​skęzdia​-

bel​skimuśmie​chem.

Po​tem wziął wy​jąt​ko​wo do​rod​ną bo​rów​kę i pod​su​nął jej do warg. Gdy do​tknę​ła

jegopal​ców,pod​nie​ciłsię.Wy​da​wa​łosię,żejejteżspra​wi​łotoprzy​jem​ność.

–Tenpo​ca​łu​nekwnocy…
Za​kasz​la​ła,jak​bysięza​krztu​si​ła.Kie​dyod​chrząk​nę​ła,spy​ta​łapół​żar​tem:
–Chcesz,że​bymsięza​dła​wi​łanaśmierć,żebyunik​nąćpła​ce​niaali​men​tów?
–Toniejestśmiesz​ne.
–Maszra​cję.Głu​piżart,zezde​ner​wo​wa​nia.–Spu​ści​ławzrokza​czer​wie​nio​na.–

Jedz,maszpysz​neśnia​da​nie.

– Dzię​ku​ję. Zje​dli​śmy ra​zem wie​le wspa​nia​łych po​sił​ków. Bę​dzie mi tego bra​ko​-

wa​ło.

–Więczga​dzaszsiętoza​koń​czyć?
–Ro​biszwszyst​ko,że​bymniemógłsięniezgo​dzić.–Spoj​rzałnaniąsfru​stro​wa​ny.

I zde​ter​mi​no​wa​ny. – Czy jest szan​sa, że spę​dzi​my ra​zem jesz​cze jed​ną noc przez
wzglądnadaw​necza​sy?

–Tonie​moż​li​we.
Chciał​bywie​dziećdla​cze​go.Le​ka​rzepo​wie​dzie​li,bydałjejczasnaprze​ży​cieszo​-

ku,ja​kimbyławia​do​mość,żejestno​si​ciel​kągroź​ne​gogenu,czas,byza​ak​cep​to​wa​ła
dłu​go​ter​mi​no​weskut​ki.Twier​dzi​li,żezcza​semwy​le​czysięzbólu.Ale,Bożemój,
ichmał​żeń​stwobyłopeł​neemo​cji.Sta​ra​lisięodziec​ko.Fio​napo​ro​ni​ła.Po​temstra​-
ci​ładziec​kowtrze​cimtry​me​strze.Póź​niejle​ka​rzeza​uwa​ży​li,żeprzyjejro​dzin​nej
hi​sto​riirakale​cze​niebez​płod​no​ścimożebyćdlaniejry​zy​kow​ne.

Prze​szłahi​ste​ro​to​mięipo​dwój​nąma​stek​to​mię.
Takcho​ler​niedużospraw,zktó​ry​mitrze​baso​biepo​ra​dzić.Ża​ło​wał,żeFio​nanie

mażad​nejbli​skiejko​bie​ty,dzię​kiktó​rejmógł​bynatospoj​rzećzko​bie​ce​gopunk​tu
wi​dze​nia, ale mat​ka, bab​ka i ciot​ka Fio​ny już nie żyły. Jed​nak w jego ro​dzi​nie nie
bra​ku​jeko​biet.Sil​ne,zikrą,po​mo​gąmuod​zy​skaćFio​nę.

Boonzaskar​byświa​tasięniepod​da.

ROZDZIAŁCZWARTY

Sko​roFio​namu​sia​łara​to​waćko​lej​nąim​pre​zęcha​ry​ta​tyw​ną,cie​szy​łasięprzy​naj​-

mniej,żemo​głatoro​bićnaoszklo​nejwe​ran​dzieichod​re​stau​ro​wa​ne​gowik​to​riań​-
skie​godomu.Ogróduspo​ka​jałjejsza​le​ją​ceser​ceiprzy​po​mi​nał,żemaod​dy​chać.

We​ran​da sta​ła się nie​ofi​cjal​nym biu​rem. Przy​cho​dzi​ła tam po​my​śleć i po​czy​tać

sta​reksiąż​ki.

Po​wio​dła wzro​kiem po ścia​nie, a po​tem przez mi​ster​nie kute że​la​zo w oknach

wyj​rza​ła do ogro​du. Wzdłuż wi​ją​cej się wy​ło​żo​nej ka​mie​nia​mi ścież​ki ro​sły buj​ne
krze​wyidrze​wa.Przezchwi​lęcie​szy​łaoczytymwi​do​kiem,za​to​pio​nawmy​ślach.

Na bla​cie sto​ją​ce​go przed nią sto​łu pa​no​wał nie​ład – le​ża​ły tam bez​ład​nie iPad,

lap​to​py, te​le​fo​ny ko​mór​ko​we i sa​mo​przy​lep​ne kar​tecz​ki. Tym ra​zem mie​li zbie​rać
pie​nią​dze dla od​dzia​łu on​ko​lo​gii dzie​cię​cej. Fio​na w ostat​niej chwi​li za​stą​pi​ła po​-
przed​nie​goor​ga​ni​za​to​ra,któ​ryna​gleza​cho​ro​wał.Zpo​wo​dupo​ża​rumu​sia​łazre​zy​-
gno​wać z sali kon​cer​to​wej, któ​rą wcze​śniej za​re​zer​wo​wa​ła. Za​dzwo​ni​ła w kil​ka
miejscizmie​ni​łalo​ka​li​za​cjęim​pre​zy.

Trak​to​wa​ła to wy​da​rze​nie wy​jąt​ko​wo oso​bi​ście. Ze​bra​ne fun​du​sze mia​ły być

prze​zna​czo​nenaba​da​nianadra​kiem.Tencelbyłjejbar​dzobli​skiiniewy​obra​ża​ła
so​bie,byim​pre​zazo​sta​łaod​wo​ła​naczyprze​su​nię​tanainnyter​min.Zro​bi​łato,co
ro​bi​łanaj​le​piej–rzu​ci​łasięwwirpra​cy.

Spoj​rza​ła na Ade​la​ide sku​pio​ną na ekra​nie iPa​da. Ade​la​ide już wie​le go​dzin po​-

świę​ci​łapro​jek​to​wiFio​ny.Byłotona​praw​dęgod​nepo​dzi​wu,tymbar​dziejżeAde​la​-
idepra​co​wa​łaaku​ratnadwła​snąko​lek​cjąspor​to​wychubrań.

–Masztylenagło​wie.Niewiem,jakcidzię​ko​wać–rze​kłaFio​na.
–Na​le​że​niedokla​nuRey​nau​dówdajeszan​sęnapo​mocin​nym.Wiesz,żepo​cho​-

dzęzdośćbied​nejro​dzi​ny.Cie​szymnie,żemogęko​muśpo​móc.Trak​tu​jętobar​dzo
po​waż​nie.Niewiemjesz​cze,naja​kiejdzia​łal​no​ścisięsku​pić,więcje​śliniemasznic
prze​ciw​kotemu,nara​ziepod​cze​pięsiędocie​bie.–Uśmiech​nę​łasiędoFio​ny.

–Zwdzięcz​no​ściąprzyj​mu​jętwo​jąpo​moc.
– A ja ufam, że po​mo​żesz mi za​pla​no​wać we​se​le – od​par​ła Ade​la​ide, pa​trząc na

pier​ścio​nekza​rę​czy​no​wy,któ​rylśniłni​czymoce​anwsło​necz​nedni.

Fio​nasta​ra​łasięoka​zaćra​dość,choćkosz​to​wa​łojątonie​cowy​sił​ku.
–Toprze​pięk​nypier​ścio​nek,atybę​dzieszjesz​czepięk​niej​sząpan​nąmło​dą.–Za​-

cze​sa​ła ko​smyk za ucho i po​sła​ła przy​szłej szwa​gier​ce naj​cie​plej​szy uśmiech, na
jakibyłojąstać.

Świa​tłood​bi​teodpier​ścion​kaAde​la​idezbla​kłowpo​rów​na​niuzemo​cja​mi,któ​re

roz​świe​tli​łyjejoczyiza​bar​wi​łyró​żempo​licz​ki.

Ade​la​ideza​czę​łara​do​śnietraj​ko​tać.Fio​nasłu​cha​ła​byjejzrów​nąra​do​ścią,gdy​by

nie za​uwa​ży​ła wia​do​mo​ści, któ​ra po​ja​wi​ła się na ekra​nie jej te​le​fo​nu. Było to
uprzej​meprzy​po​mnie​nieozbli​ża​ją​cejsięwi​zy​ciele​kar​skiej.Cze​ka​łynaniąwy​ni​ki
ba​dańorazskie​ro​wa​nienako​lej​neba​da​nia.

Na​gle,choćsie​dzia​łanaja​snejsło​necz​nejwe​ran​dzie,po​czu​łasięklau​stro​fo​bicz​-

nie.Ogar​nąłjąnie​po​kój,któ​re​goniepo​tra​fi​łasiępo​zbyć.Światni​g​dyniewy​da​wał
jejsiętakod​le​gły.Wszyst​ko–zbli​ża​ją​cysięroz​wód,nie​pew​nezdro​wie,stra​taro​-
dzi​ny–ude​rzy​łowniąjed​no​cze​śnie.

Wi​dzia​ła,żeAde​la​idewciążmówi,leczniesły​sza​łajejsłów.Pew​niemu​sia​ławy​-

glą​daćtakfa​tal​nie,jaksiępo​czu​ła,boprzy​szłaszwa​gier​kana​gleza​mil​kła.

Odło​ży​łaiPa​daiprze​krzy​wi​łanabokgło​wę.
–Cośsięsta​ło?
–Cze​mupy​tasz?–Fio​napo​ło​ży​łate​le​fonekra​nemdodołu.Porawró​cićdote​raź​-

niej​szo​ści.

–Popro​stuje​steśja​kaśinna.–Ade​la​ideunio​słarękę.–Nie​waż​ne.Za​po​mnij,że

topo​wie​dzia​łam.Toniemojaspra​wa.

Fio​na uzna​ła jed​nak, że po​win​na być szcze​ra, przy​naj​mniej w pew​nym stop​niu.

Tak, może kie​ro​wał nią strach, bo po​ca​łu​nek Hen​rie​go za​chwiał jej po​sta​no​wie​-
niem,bysięznimroz​stać.

– To nie ta​jem​ni​ca, że prze​ży​wa​my z Hen​rim trud​ne chwi​le. Wal​czy​li​śmy z nie​-

płod​no​ścią,ate​razdo​szłyinnespra​wy.

–Je​ślichceszpo​roz​ma​wiać,je​stemnatwo​jeusłu​gi.–Ade​la​idezni​ży​łagłos.
–Cosięsta​nie,kie​dyjużniebędęczę​ściątejro​dzi​ny?Je​stempew​na,żeniemu​-

szęsięoba​wiaćotwo​jąlo​jal​ność.

–Jestażtakźle?My​śliszoroz​sta​niuzHen​rim?–Wgło​sieAde​la​idepo​ja​wiłsię

cieńzdu​mie​nia.

Ostat​nia rzecz, ja​kiej chcia​ła Fio​na, to ob​cią​żać ko​goś swo​imi kło​po​ta​mi. Na​gle

sta​łosięja​sne,żeniebyłago​to​waotymroz​ma​wiać.Musizmie​nićte​mat,wró​cićdo
pra​cy. Zi​gno​ro​wać ból. W tym jest naj​lep​sza. Po​rząd​ku​jąc pa​pie​ry, wzię​ła głę​bo​ki
od​dech,za​mknę​łaoczyirze​kła:

–Skup​mysięnaprzy​ję​ciu.
–Je​ślitegochcesz.–Ade​la​ideniewy​da​wa​łasięszcze​gól​nieprze​ko​na​na,alenie

na​ci​ska​ła.

–Taim​pre​zajestdlamnieważ​na.Waż​niej​szaniżinne.Musibyćper​fek​cyj​nie.Ta

cho​ro​baza​bra​łatylulu​dziomwie​le.–Nietyl​koob​cym,tak​żejejro​dzi​nie.Ate​raz
za​gra​żarów​nieżFio​nie.–Mojamat​kazmar​łanaraka,kie​dyby​łamdziec​kiem,bab​-
ciaiciot​kateż–do​da​łaci​cho.

– Nie wie​dzia​łam. – Ade​la​ide ści​snę​ła jej dłoń. – Naj​wy​raź​niej wie​lu rze​czy nie

wiem,bar​dzociwspół​czu​ję.

–Dokoń​case​zo​nu,kie​dydo​ku​men​tybędągo​to​we,nieje​ste​śmyzHen​rimgo​to​wi

po​wie​dziećin​nymoroz​wo​dzie.Alete​razpo​my​śla​łam,żeniebę​dzie​myteżwsta​nie
takdłu​gocze​kać.Je​że​lipra​sacośwy​niu​cha,na​szeta​jem​ni​ceitakwkrót​cewyj​dą
najaw.

–Brakpry​wat​no​ściniejestła​twy.
–Bar​dzosięsta​ra​li​śmy,żebyjąza​cho​wać.
–Możezabar​dzo,sko​roro​dzi​nataknie​wie​lewie,cosięuwasdzie​je.Ajejczłon​-

ko​wiepo​win​nisięwspie​rać.–Ade​la​idepo​kle​pa​łasiępopier​si.–Jateżuwa​żamsię
zaczłon​katejro​dzi​ny.

– Dzię​ku​ję, ale je​śli się roz​sta​nie​my… Więk​szość mo​ich bli​skich nie żyje. Zo​stał

mityl​kooj​ciec,lecznieje​ste​śmyzsobązży​ci.–Apo​nie​ważwszy​scyjejprzy​ja​cie​le
bylizwią​za​nizro​dzi​nąHen​rie​goiświa​temfut​bo​lu,poroz​wo​dziecze​ka​łająpust​ka.

–Fio​no,mo​żesznamnieli​czyćwkaż​dejsy​tu​acji.
–Za​zdrosz​częcika​rie​ryinie​za​leż​no​ści.Mu​szęzna​leźćwła​snemiej​scewświe​-

cie.

–Cochcia​ła​byśro​bić?
Fio​nawes​tchnę​ła.
– Skoń​czy​łam pla​sty​kę i or​ga​ni​zu​ję przy​ję​cia. Gdy​bym na do​da​tek mia​ła dy​plom

in​ży​nie​ra,by​ła​bymgo​rą​cymto​wa​remnaryn​kupra​cy.

Za​nim Ade​la​ide od​po​wie​dzia​ła, na we​ran​dę we​szła księż​nicz​ka Eri​ka, pięk​na

skan​dy​naw​skana​rze​czo​naGe​rva​is’go.Ja​snewło​sysplo​tławgru​bywar​kocziprze​-
rzu​ci​łagoprzezra​mię.

–Sio​stry–rze​kła,prze​su​wa​jącrękąpocię​żar​nymbrzu​chu.Jejza​rę​czy​nyzGe​-

rva​is’mza​sko​czy​łyro​dzi​nę,gdyżparaniezna​łasięzbytdłu​go.Zatoichmi​łośćnie
ule​ga​ła wąt​pli​wo​ści. – Dzwo​ni​łam, ale nie sły​sza​ły​ście mnie. Wpu​ści​ła mnie pani
sprzą​ta​ją​ca,któ​rawła​śniewy​cho​dzi​ła.Coro​bi​cieiczymogępo​móc?Je​stemwol​na
ażdoślu​bu,do​pie​roponimza​czy​namszko​łę.Ioczy​wi​ściebliź​nia​kiza​pew​niąmiza​-
ję​cie.Tospo​kójprzedhu​ra​ga​nem.

Hu​ra​ga​nem? Eri​ka tak uro​czo prze​krę​ca​ła zna​ne po​wie​dze​nia. Fio​nie bę​dzie

tegobra​ko​wa​ło,jakwie​luin​nychrze​czyzwią​za​nychztąro​dzi​ną.

Ade​la​idepo​krę​ci​łagło​wą.
-Tyl​kotyuwa​żasz,żeprzy​go​to​wa​niadoślu​butozamałoza​jęćdlajed​nejoso​by.
Księż​nicz​kawzru​szy​łara​mio​na​mi.Fio​nasta​ra​łasięstłu​mićból,któ​rywła​ści​wie

ni​g​dyjejnieopu​ścił.Chcia​łamiećro​dzi​nę,itodużą,bobyłaje​dy​nacz​ką.Bo​la​łoją,
żeEri​kaocze​ku​jebliź​niąt,spe​cjal​niesięotoniesta​ra​jąc,pod​czasgdyonaniemo​-
głauro​dzićdziec​kanie​za​leż​nieodwy​sił​ków.Aletoniebyławinażad​nejzeznaj​du​-
ją​cychsięte​raznawe​ran​dzieosób.

Siłąwolipa​trzy​łanatwarzEri​ki.
–Dzię​ku​ję,żechcesznampo​móc.Bę​dzienambar​dzomiło,je​ślido​trzy​masznam

to​wa​rzy​stwa.

–Czytozna​czy,żepo​dzie​li​ciesięzemnąpącz​ka​mi?–spy​ta​łaEri​kazbły​skiem

woczach.–Mogęjejeśćbezkoń​ca.

Gar​dłoFio​nyści​snę​łosię.Ko​cha​łateko​bie​ty…aletobo​la​ło.Wie​dzia​ła,żetoego​-

istycz​ne,leczichszczę​ścieprzy​po​mi​na​łojej,jakwie​lejąodtegodzie​li.Zaświ​dok
cię​żar​nejEri​kibyłwy​jąt​ko​woprzy​kry.

Po​czu​łapie​ką​cełzypodpo​wie​ka​mi.My​śliostra​co​nychma​rze​niachgro​zi​ły,żesię

roz​pad​nie. A prze​cież nie może się za​ła​mać w obec​no​ści ro​dzi​ny Hen​rie​go. Poza
dumąpra​wienicjejniezo​sta​ło.

Potre​nin​guHen​riczułsięobo​la​ły,mimotoniemógłsiędo​cze​kaćroz​mo​wyzFio​-

ną.Udałsięnawe​ran​dę.Dojejcen​trumdo​wo​dze​nia,jakna​zy​wa​łatomiej​sce.

Ze zdu​mie​niem zo​ba​czył Ade​la​ide i Eri​kę, któ​re pra​co​wa​ły z Fio​ną. Ade​la​ide

z iPa​dem w ręce po​ka​zy​wa​ła Eri​ce coś na ekra​nie. Na jego twarz wy​pły​nął
uśmiech.Zra​do​ściąwi​działwdomutro​chęnor​mal​no​ści.

Dochwi​li,gdywoczachFio​nydoj​rzałłzy,niezda​wałso​biespra​wy,żecośjestnie

tak.Do​pie​rowte​dyso​bieuprzy​tom​nił,żeFio​najestwfa​tal​nymsta​nie.

Szyb​kimru​chemchwy​ci​łate​le​foniotwo​rzy​ładrzwidoogro​du,któ​ryczę​stona​zy​-

wa​łaswo​jąoazą.Drzwitrza​snę​ły.Po​wi​nienzaniąpójść.Ru​szyłwjejstro​nę,nogi
samegonio​sły.Cośjed​nakgoza​trzy​ma​ło.Comiał​byjejpo​wie​dzieć?Porawe​zwać
po​sił​ki.

Zwes​tchnie​niemusiadłprzysto​le.
–Miłepa​nie,po​trze​bu​jęwa​szejpo​mo​cy.Ade​la​ide,mogęnacie​bieli​czyć?
– Im​pre​za jest już pra​wie za​ła​twio​na. Two​ja żona jest mi​strzy​nią or​ga​ni​za​cji. –

Ade​la​idewska​za​łanasto​sypa​pie​rów,każ​dyozna​czo​nykar​tecz​kąwin​nymko​lo​rze.

Po​stu​ku​jącpal​cemwblat,Hen​ripod​niósłnaniąwzrok.
–Prze​ży​wa​myzFio​ną…trud​nyokres.Nie​po​ro​zu​mie​nia.Przy​da​ły​bymisięwa​sze

rady.

–Przy​kromitosły​szeć–od​par​łazewspół​czu​ciemAde​la​ide,choćniespra​wia​ła

wra​że​niaza​sko​czo​nej.

Coświe?Czytyl​kowy​czu​ła?AmożeFio​nacośzdra​dzi​ła?
Eri​kakla​snę​ławdło​nie.
– Oczy​wi​ście, że ci po​mo​że​my, w ra​mach moż​li​wo​ści. Ty i Fio​na je​ste​ście te​raz

mojąro​dzi​ną.

–Dzię​ku​ję,na​praw​dę.
Ade​la​ideprzy​pa​try​wa​łasięHen​rie​mu.
–Topil​ne?
–Mu​szędzia​łaćszyb​ko.Fio​na…niejestszczę​śli​wa.–Tonie​do​po​wie​dze​nie.
Eri​kaprzy​glą​da​łamusiębacz​nie.
–Niepo​wi​nie​neśzniąotympo​roz​ma​wiać?
–Nie​waż​ne.–Po​krę​ciłgło​wą,wstałiza​krę​ciłsięnapię​cie.–Za​po​mnij​cieotym.
Eri​kaza​wo​ła​ła:
–Za​cze​kaj.Niechcia​łamcięzra​zić.Chęt​niesięztobąpo​dzie​lętym,czymmogę,

choćnieznamFio​nyzbytdo​brze.

–Po​każjej,żejądo​ce​niasziżewciążjejpo​żą​dasz.Nieza​kła​daj,żeonatowie.

Przy​po​mnijjejpo​wo​dy,dlaktó​rychsiępo​bra​li​ście–pod​ję​łaAde​la​ide.

Hen​rimiałwra​że​nie,żejużtowszyst​kozro​bił.Po​sta​wiłAde​la​ideiEri​kęwnie​-

zręcz​nej sy​tu​acji, bo tak na​praw​dę nie zna​ły po​wa​gi ich pro​ble​mów. Nie mógł się
zni​kimtympo​dzie​lić,gdyżFio​napo​czu​ła​bysięzdra​dzo​na.

Mu​szązpo​wro​temza​cząćsięba​wićiśmiaćjaknapo​cząt​kuichmał​żeń​stwa.Ro​-

man​so​wać.Fio​namia​łara​cję,stwier​dza​jąc,żeoddaw​naniebylinarand​ce.

Po​bra​lisię,bomy​śle​li,żeFio​najestwcią​ży,atobyłfał​szy​wyalarm.Obo​jetak

bar​dzopra​gnę​lidzie​ci,żesku​pi​lisięnatymcelu–ażna​gleca​łymichist​nie​niemsta​-
łysięra​tu​ją​ceży​cieope​ra​cje.

–Po​wiedz​my,żewpa​dli​śmywru​ty​nęista​rymążpo​trze​bu​jepo​my​słównarand​kę.
Eri​kapa​trzy​łananie​gozna​my​słemina​pię​ciem.
–Tona​praw​dęko​cha​neztwo​jejstro​ny.
Ade​la​ideunio​słabrwi.
– I po​my​śleć, że naj​bar​dziej atrak​cyj​ny spor​to​wiec Ame​ry​ki pro​si mnie o radę

wspra​wierand​ki.

Hen​riroz​ło​żyłręce.

–Za​mie​niamsięwsłuch.
Takteżbyło.Bomyślopo​wro​ciedopo​cząt​kówichmał​żeń​stwa,nimży​cietaksię

skom​pli​ko​wa​ło,ni​g​dyniebrzmia​łabar​dziejpo​cią​ga​ją​co.

Ponie​spo​koj​nejbez​sen​nejnocyFio​nanaczwo​ra​kachko​pa​łagrząd​kękwia​to​wą.

Po​przed​nie​gowie​czo​rupowyj​ściuprzy​szłychszwa​gie​rekHen​riza​mknąłsięwga​-
bi​ne​cie.Boże,tenczło​wiekwy​sy​łanie​spój​nesy​gna​ły.

Ostroż​nieod​dzie​li​łali​lieodagre​syw​nychchwa​stów.In​wa​zyj​nero​śli​nygro​zi​ły,że

jezdo​mi​nu​ją.Fio​nasta​ra​łasięutrzy​maćwogro​dzierów​no​wa​gę.Da​wa​łojejtopo​-
czu​ciespo​ko​ju.Zwłasz​czaostat​nio.

Takbyłasku​pio​nanachwa​stach,żele​d​wieod​no​to​wa​łaod​głoskro​kównaka​mien​-

nejścież​ce.Zer​k​nę​łaprzezra​mięiuj​rza​łazbli​ża​ją​ce​gosięHen​rie​go.Mi​nąłople​-
cio​nąblusz​czemal​ta​nę.Wciążwy​glą​dałtaksamojakwte​dy,gdysięwnimza​ko​cha​-
łaiwy​szłazanie​gozamąż.

Przy​klęk​nąłobokniejwmil​cze​niuiza​cząłjejpo​ma​gać.Za​pachjegowodypogo​-

le​niuprzy​wo​łałwspo​mnie​nia,akaż​debyłobar​dziejbo​le​sneniżpo​przed​nie.Wspo​-
mnie​nia ich po​cząt​ków, kie​dy wszyst​ko było do​brze. Co tyl​ko pod​kre​śla​ło, jak źle
jestte​raz.

–Chy​bapora,że​by​śmysiępod​da​litemu,conie​unik​nio​ne.–Ser​cebiłojejszyb​ko.
–Oczymtymó​wisz?–spy​tałschryp​nię​tymgło​sem.
–Py​taszpo​waż​nie?Prze​cieżwiesz.Alesko​ronieje​steśwsta​nietegopo​wie​dzieć,

jatozro​bię.Na​szemał​żeń​stwosięskoń​czy​ło.

–My​liszsię–od​rzekł,krę​cącgło​wą.
–Cze​mu?
–Słu​cham?
–Po​wiedzmi,cze​musięmylę?
– Bo je​ste​śmy mał​żeń​stwem. Po​wie​dzie​li​śmy, że bę​dzie​my ra​zem aż do… na za​-

wsze.–Wy​rwałzzie​michwast.

–Na​wetniepo​tra​fiszwy​po​wie​dziećtegosło​wa.Śmierć.Janieumie​ram.Niemu​-

siszsięczućwin​nyzpo​wo​duroz​sta​nia.

Hen​risięzi​ry​to​wał.Rzu​ciłchwastnazie​mię.
–Dodia​bła,wca​lenietomó​wi​łem.
– Ale usły​sza​łam to w two​im gło​sie. Czu​jesz, że po​wi​nie​neś się mną opie​ko​wać,

atozamało,żebybu​do​waćnatymwspól​neży​cie.–Po​krę​ci​łagło​wą.

–Po​bra​li​śmysięzmi​ło​ści.
–Po​bra​li​śmysię,bomy​śle​li​śmy,żeje​stemwcią​żyiby​li​śmyodu​rze​nisek​sem.To

był sza​lo​ny ro​mans. Nie zdą​ży​li​śmy się do​brze po​znać, kie​dy na​po​tka​li​śmy pro​-
blem.Nieukła​dasięnaminiebę​dziesięnamukła​dać.

–Wró​cęnate​ra​pięmał​żeń​ską.Wte​dynieby​łemgo​to​wy.Te​razjużje​stem.
–Dzię​ku​ję,alenie.Mamdość.–Niemo​głazo​staćiżyćzper​ma​nent​niera​nio​nym

ser​cem.

–Zo​stańdokoń​case​zo​nu.
–Cotoda?–Opar​łasięozie​mięispoj​rza​łananie​go.
– Nie mogę sta​rać się o roz​wód w środ​ku se​zo​nu. Dla cie​bie to pro​ste po​wie​-

dzieć,żetoko​niec,alejatakniemogę.

–Zpo​wo​duzłejpra​sy.–Tobyłpry​mi​tyw​nycios.
–Nieje​stemma​szy​nąiniemogęry​zy​ko​wać,żestresniepo​zwo​limisięskon​cen​-

tro​wać,zwłasz​czawtymroku,kie​dymamyszan​sęnami​strzo​stwo.Wiesz,ileode
mnieza​le​ży.Ijakrzad​koklubmatakido​bryze​spółjakwtymroku.

–Mó​wiszpo​waż​nie?Mia​ła​bymodło​żyćswo​jeży​cienapóź​niej,że​byśtymógłwal​-

czyćomi​strzo​stwo?

–Po​waż​nie,niecho​dzityl​koomnie.Wiesz,ilulu​dzinamniepa​trzyiocze​ku​je,że

po​pro​wa​dzę chło​pa​ków. Jak mógł​bym zmar​no​wać ich szan​se, sko​ro zna​leź​li się
wdru​ży​nie,jakazda​rzasięrazwży​ciu.Takaszan​sasięniepo​wtó​rzy.Trze​bateż
my​ślećopo​par​ciu,oko​men​ta​to​rach.Tylerze​czyza​le​żyodtegose​zo​nu.

Fio​napo​dró​żo​wa​łazdru​ży​ną,or​ga​ni​zo​wa​ławspar​ciedlaro​dzin,gdyza​wod​ni​cy

byliwdro​dze.Niemo​głaza​prze​czyć,żeczu​łasięzwią​za​naztymiludź​mi.Po​czu​ła
wy​rzu​ty su​mie​nia, bo prze​cież zda​wa​ła so​bie spra​wę, jak bar​dzo chłop​cy wpa​try​-
wa​lisięwHen​rie​go,jakgopo​dzi​wia​li.Hen​rie​mulossprzy​jałpodwie​lo​mawzglę​da​-
mi.Miałta​lent,byłbo​ga​ty.Wie​luko​le​gówzdru​ży​nyniemo​głotegooso​biepo​wie​-
dzieć.Ichka​rie​ranietrwa​ładłu​go.Nie​któ​rzyzo​sta​liwy​cho​wa​niprzezbied​nesa​-
mot​ne mat​ki, któ​re zre​zy​gno​wa​ły ze wszyst​kie​go, by po​móc sy​nom osią​gnąć suk​-
ces.

Na​ra​ża​ła​byichnapo​waż​nery​zy​ko…Ajed​nakniemożezo​staćzHen​rimwnie​-

skoń​czo​ność.

– Kie​dy za​koń​czysz ka​rie​rę, nie mu​sisz pra​co​wać – rze​kła. Ro​dzi​na Rey​nau​dów

byłabo​ga​ta,Hen​rigrałgłów​niedlaspor​tu,niepoto,bysięutrzy​mać.Gdy​bypo​że​-
gnałsięzespor​tem,niebra​ko​wa​ło​bymupie​nię​dzy.

–Zga​dzasię.Alenieje​stemty​pem,któ​ryzaj​mo​wał​bysiębez​dom​ny​mizwie​rząt​-

ka​mi.Po​trze​bu​jępra​cynapeł​nyetat.

Zwie​rząt​ka​mi?Czytakpo​strze​gaor​ga​ni​zo​wa​neprzezniązbiór​kipie​nię​dzy?Za​-

brzmia​łotojakprzy​tyk.

–Cozłe​gowi​dziszwży​ciupo​świę​co​nymfi​lan​tro​pii?–Tojąza​bo​la​ło.Po​czu​łasię

bez​bron​na.

–Tywy​bra​łaśtakądro​gę,aletoniejestdro​gadlamnie.
–Na​zy​waszmniedy​le​tan​tem?Zroz​my​słemza​czy​naszkłót​nię?
–Nie.–Pa​trzyłnaniąwsku​pie​niu.–Alewy​da​jemisię,żetytoro​bisz.
Jejme​cha​ni​zmyobron​neosła​bły.Hen​rido​sko​na​leod​czy​ty​wałjejmo​ty​wy.Spa​ni​-

ko​wa​naniewie​dzia​ła,copo​wie​dzieć.

–Je​steśbar​dzosek​sow​na,kie​dysiętakzło​ścisz.–Zbli​żyłsiędoniej.–Nie​za​leż​-

nieodtego,ilemamypro​ble​mówczyjakbar​dzosięodsie​bieod​da​li​li​śmy,wiedzjed​-
no.Pra​gnęciętaksamojakpra​gną​łempierw​sze​godnia,kie​dycięzo​ba​czy​łem.

ROZDZIAŁPIĄTY

Ocze​ki​wa​niebyłopo​nadjegosiły.Pra​gnąłdo​tknąćFio​ny,wziąćjąwra​mio​na.
Byłasek​sow​na–tezmierz​wio​newło​syiogieńwoczach.Itasce​ne​ria–za​ro​śnię​-

ty ogród. I jej brzo​skwi​nio​wa su​kien​ka! Wy​glą​da​ła jak nim​fa z ma​lo​wi​dła kla​sycz​-
nychgrec​kichar​ty​stów.

Rów​niepo​nęt​na.Irów​nienie​osią​gal​na.
Te​raz,gdyzna​lazłsiętakbli​sko,wy​czu​wałwniejtęsamągo​to​wośćcousie​bie,

na​mięt​ność,któ​rejwostat​nichmie​sią​cachzbytczę​stoza​prze​cza​ła.Wy​cią​gnąłrękę
iprze​su​nąłpal​ca​mipojejra​mie​niu.Fio​naod​wró​ci​łasiędonie​gotwa​rzą,wtu​li​łasię
wnie​go.

Ująłjejdłońisplótłpal​cezjejpal​ca​mi.Trzy​małsięjej.Trzy​małsięichby​ciara​-

zem.

Ichwar​gidzie​li​łyle​d​wiecen​ty​me​try.Po​ku​saipo​żą​da​nieosią​gnę​łoszczy​ty.
Fio​naroz​chy​li​ławar​gi.Po​wie​trzebyłona​ła​do​wa​newręczdo​ty​kal​nąener​giąero​-

tycz​ną.Aza​razpo​temFio​nalek​kood​chy​li​łasiędotyłu.Hen​riwi​działwjejoczach
po​żą​da​nie,leczjejwar​gijużukła​da​łysięwsło​wonie.

Pu​ściłjąido​tknąłczub​kajejnosa.
–Panimniekusi.
Roz​ło​ży​ładło​nienajegopier​si.Jejpal​cegopie​ści​ły,oczypa​trzy​łynie​pew​nie.
–Ni​g​dyniemie​li​śmyztympro​ble​mu.Alegdy​by​śmytozro​bi​li,by​ło​bynamtyl​ko

trud​niej,kie​dynado​bresięroz​sta​nie​my.

Hen​risku​piłsięnawik​to​riań​skimpta​simdom​ku,któ​rypro​jek​tantkra​jo​bra​zuza​-

in​sta​lo​wałwogro​dzie.Tenogródmiałbyćichoaząnawie​lelat.

– Dla​cze​go wciąż mó​wisz w taki spo​sób, jak​by​śmy już pod​ję​li de​cy​zję o roz​wo​-

dzie?

Fio​naza​ci​snę​łapal​cenajegoko​szu​li.
– A dla​cze​go ty nie chcesz za​ak​cep​to​wać, że tak bę​dzie? Cze​mu to utrud​niasz?

Przezpra​wierokniepa​dłomię​dzynamisło​womi​łość.

Po​wi​nienpo​wie​dziećtosło​wo,je​śliotowła​śniecho​dzi,alezja​kie​gośpo​wo​dunie

prze​cho​dzi​łomuprzezusta.Przedod​po​wie​dziąura​to​wa​łagosprzecz​ka,któ​raroz​-
go​rza​ławpta​simpo​ideł​ku.

Fio​nazgorz​ko-słod​kimuśmie​chemob​ser​wo​wa​łamałestrzy​ży​ki,któ​resiępo​de​-

rwa​ły,byzro​bićmiej​scewięk​szympta​kom.

–Wiesz,żemamra​cję.Lu​dzieroz​wo​dząsięna​wetwte​dy,kie​dyniecho​dziotak

waż​ne spra​wy. Spo​ro prze​ży​li​śmy, zma​ga​li​śmy się z bez​płod​no​ścią, po​ro​nie​nia​mi,
mojąope​ra​cją,stre​semzwią​za​nymztwo​jąpra​cą.Topopro​stuzadużo.

Czymia​łara​cję?Dopew​ne​gostop​nia.Alete​razprzy​naj​mniejmó​wi​łakon​kret​nie.

Daw​notakotwar​cieznimnieroz​ma​wia​ła.Prze​ży​linie​wia​ry​god​nystres.Hen​rini​g​-
dy nie brał pod uwa​gę fak​tu, że jego pra​ca też się do tego przy​czy​nia​ła. Miał
oczymmy​śleć.LeczchoćFio​nawciążpró​bo​wa​łagoode​pchnąć,czuł,żejestbli​żej

osią​gnię​ciacelu,któ​rymbyłood​zy​ska​nieżony.

–Fio​no,sły​szę,comó​wisziro​zu​miem,że…
–Nieje​stempew​na,czyro​zu​miesz.–Po​ło​ży​ładłońnajegoręce.–Wy​bacz,Hen​-

ri.Mu​szęiśćda​lejsama.

Boże,jakajestupar​ta.Ajegotopod​nie​ca​ło.
–Po​wie​dzia​łaśtodośćja​sno.Za​koń​czy​mynaszzwią​zekpose​zo​nie…
–Pomo​jejna​stęp​nejzbiór​cepie​nię​dzy.Albote​raz.
–Okej,niekłóć​mysię.Zgo​dzi​li​śmysię,żepo​trze​bu​je​myad​wo​ka​tów.Po​cze​kaj​my

dotwo​jejim​pre​zy,nieze​psuj​myjej.Kie​dyśdo​brzesięra​zemba​wi​li​śmy.Wy​ko​rzy​-
staj​my ten czas, żeby się zre​lak​so​wać. Ko​niec stre​sów. Dość ocze​ki​wań. Ko​niec
zle​ka​rza​mi.

Fio​nasięwzdry​gnę​ła.
Za​wa​hałsię.Czyż​bycośmuumknę​ło?Nimjąotospy​tał,wy​da​wa​łosię,żeznów

sięuspo​ko​iła.Zro​bi​łakil​kakro​kówwstro​nębia​łejhuś​taw​kiwi​szą​cejnapo​tęż​nym
sta​rymdę​bie,któ​ryzaj​mo​wałwięk​szączęśćpo​dwó​rza.

–Wy​ja​śnij,comasznamy​śli.
Wi​dzącwjejsło​wachszan​sę,Hen​riwie​dział,żemusiza​cho​waćostroż​ność.Nie

wol​nomuna​ci​skać.

– Po pro​stu bądź​my przy​ja​ciół​mi. – Im dłu​żej będą ra​zem, tym ła​twiej mu przyj​-

dzie po​wrót do jej łóż​ka. I do jej ser​ca. Do cza​su, kie​dy się na​wza​jem ro​zu​mie​li.
Żebyichświatod​zy​skałsens.–Takjakdaw​niej.Lu​dziebędąza​da​waćmniejpy​tań.

Fio​naprzy​gry​zławar​gę,prze​cią​ga​jącdło​niąpodrew​nia​nejśli​macz​ni​cynaopar​-

ciuhuś​taw​ki.

–Aleczęśćro​dzi​nywieona​szychpro​ble​mach,aresz​tasiędo​my​śla.
Hen​riwzru​szyłra​mio​na​mi.Nieob​cho​dzi​łogo,comy​śląinni.Za​le​ża​łomunatym,

bypo​go​dzićsięzFio​ną.

–Notoniechso​biezga​du​ją.
–Niechceszichwspar​cia?–Lek​kiwiatrpo​ru​szyłjejwło​sa​mi.
Hen​ripa​mię​tałcza​sy,kie​dybrałjąnaręceiza​no​siłdołóż​ka,gdytyl​komiałocho​-

tę–apraw​dęmó​wiąc,całyczasjąmiał.Kie​dyostat​niobie​glidosy​pial​ni,zry​wa​jąc
zsie​bieubra​nia?Od​su​wa​jącpo​my​sły,któ​rete​razprzy​nio​sły​byefektprze​ciw​nydo
za​mie​rzo​ne​go,ze​rwałkil​kasto​kro​tek,byza​jąćczymśręce.

–Chcę,że​by​śmyte​razżyliwspo​ko​ju.Cośmimówi,żetyteżtegopo​trze​bu​jesz.–

Zry​wałkwiatzakwia​tem,możezna​dzie​ją,żespo​kójichpo​łą​czy.

–Skądwiesz?–Po​de​szładonie​gobli​żej,pa​trząc,jakob​wią​zu​jebu​kie​cikło​dyż​ką

jed​ne​gozkwia​tów.

–Je​ste​śmymał​żeń​stwemodtrzechlat.Na​zwijtoin​tu​icją.–Po​dałjejbu​kie​cik,pa​-

mię​ta​jąc,żewo​la​łapro​steogro​do​wekwia​tyniżte,któ​remógł​byzna​leźćwichcie​-
plar​ni.

–Niewie​dzia​łam,żemęż​czyź​niwie​rząwin​tu​icję.–Cieńuśmie​chuuniósłką​ci​ki

jejwarg.

–Jawie​rzę.Więccopo​wiesz?–Po​słałjejswójchło​pię​cyuśmiech.–Maszocho​tę

sięza​ba​wić?

Wi​śnio​wy mu​stang z 1965 roku po​mru​ki​wał, gdy je​cha​li przez Gar​den Di​strict.

Po​łu​dnio​we słoń​ce ogrze​wa​ło skó​rza​ne sie​dze​nia. Fio​na od lat nie czu​ła w so​bie
tyleży​ciacote​razwtymsta​rymsa​mo​cho​dzie.

Niepa​mię​ta​ła,kie​dyostat​nioro​bi​licośspon​ta​nicz​ne​goanikie​dywy​bra​limu​stan​-

ga za​miast lśnią​cych no​wych aut, któ​re mie​li do dys​po​zy​cji. Bar​dzo ją cie​szył ten
wy​bór. Sa​mo​chód się nie wy​róż​niał, przy​cią​ga​li mniej uwa​gi, jak​by byli zwy​czaj​ną
parą.

Nara​ziemo​głaza​po​mniećopo​dej​rza​nymguz​ku,któ​rymożebyćgroź​ny.Mo​gła

za​po​mniećoza​pla​no​wa​nejnana​stęp​nydzieńbiop​sji.Iab​so​lut​nieniepo​zwo​liso​bie
braćpoduwa​gęnaj​gor​sze​gosce​na​riu​sza.

Tegodniabę​dziesiędo​brzeba​wi​łazmę​żem.
Ja​dąc przez mia​sto, wy​glą​da​ła przez okno. Cza​sa​mi za​po​mi​na​ła, ja​kie to pięk​ne

miej​sce. Wzdłuż uli​cy sta​ły wik​to​riań​skie domy w ja​snych od​cie​niach czer​wie​ni
iżół​ci.Więk​szośćznichmia​łaogro​dze​niazku​te​goże​la​za.

W No​wym Or​le​anie naj​bar​dziej lu​bi​ła to, że uli​ce i szyl​dy wy​glą​da​ły jak dzie​ła

sztu​ki. Spo​ty​ka​ły się tu róż​ne kul​tu​ry, któ​re wzno​si​ły po​mni​ki i bu​dyn​ki uni​kal​ne
wtymma​łymza​kąt​kuświa​ta.

Zer​k​nę​ła z uko​sa na Hen​rie​go. Ki​wał gło​wą w rytm ja​kiejś chwy​tli​wej pio​sen​ki

zlatsześć​dzie​sią​tych.Za​uwa​żyłjejspoj​rze​nieipo​słałjejcie​płyuśmiech.

Miałnaso​biezwy​czaj​nyT-shirt,krót​kiespodnieioku​la​ryawia​tor​ki,jegociem​ne

wło​sybłysz​cza​ływsłoń​cu.Pa​trzącnapo​kry​tąlek​kimza​ro​stemtwarz,Fio​naczu​ła,
jak​byjąpo​ca​ło​wałnaswójmę​skiszorst​kispo​sób,któ​rybu​dziłdoży​ciajejzmy​sły.
Tegodniawy​glą​dałwy​jąt​ko​wosek​sow​nie.

I w ni​czym nie przy​po​mi​nał za​zwy​czaj ele​ganc​kie​go roz​gry​wa​ją​ce​go, któ​re​go

pra​saniemo​głasięna​chwa​lić.

Kie​dyskrę​ca​liwwą​skąulicz​kę,Fio​nabyłapeł​naocze​ki​wa​nia.Tendzieńprzy​po​-

mi​nałjejichpierw​szespo​tka​nie–odza​im​pro​wi​zo​wa​ne​gobu​kie​tudospon​ta​nicz​nej
jaz​dywo​kółmia​sta.

–Po​wieszmiwresz​cie,coza​pla​no​wa​łeś?
Hen​riwziąłzde​skiroz​dziel​czejczap​kębejs​bo​lów​kęiwska​załprzezokno.
–Bę​dzie​myuda​waćtu​ry​stów.
Fio​nęowiałwiatr,nachwi​lęuno​szącjejtro​ski.
–Prze​cieżcałeży​cietumiesz​kam–za​pro​te​sto​wa​ła.
–Cza​sa​miimdłu​żejgdzieśmiesz​kasz,tymmniejza​uwa​żasz,comaszpodno​sem.

WHur​ri​ca​nesjestchło​pak,któ​rymiesz​kałnapla​żyimówi,żepra​wieniewcho​dził
dowody.

–Okej,ro​zu​miem.Notopo​zwie​dzaj​myna​szero​dzin​nemia​sto.
–Wie​dzia​łem,żetakpo​wiesz.–Zna​lazłmiej​scedopar​ko​wa​niaiwy​siadł,nimFio​-

naod​pię​łapas.Otwo​rzyłjejdrzwiiwy​cią​gnąłrękę.Uję​łająiodrazupo​czu​łana​-
pię​cie.

Cota​kie​gobyłowsło​wachHen​rie​gowogro​dzie,cojejza​su​ge​ro​wa​ło,żebę​dzie

siędo​brzeba​wić?Niean​ga​żu​jącwszyst​kichsił,bysięprzednimbro​nić,czu​ła,że
byćmożeudajejsięzre​lak​so​wać.Choć​bynakrót​ko.

Kie​dyostat​niobylinarand​ce?Odtam​tejchwi​limi​nę​łochy​baparęmie​się​cy.Gdy

szliBo​ur​bonStre​et,ser​cejejwa​li​ło.Żebypo​strze​gaćmia​stojaktu​ryst​ka,mu​sia​ła
spoj​rzećnatęuli​cęina​czejniżzwy​kle.Za​czę​łaza​uwa​żaćdrob​nede​ta​le–ko​rzen​ny

za​pach po​wie​trza, pe​łen woni przy​praw z re​stau​ra​cji. Kie​dy sku​pi​ła się na za​pa​-
chach,za​czę​łado​strze​gać,któ​reskle​pyprzy​cią​ga​jąnaj​wię​cejuwa​gi.

Uli​cabyłapeł​nalu​dzi,mu​zy​cygra​lizpo​ry​wa​ją​cąpa​sją.Fio​naści​snę​ładłońHen​-

rie​go.

Za​trzy​małsię.
–Możezro​bi​mytojakna​le​ży?Po​jeź​dzi​mypomie​ściedo​roż​ką?Tonaj​lep​szyspo​-

sóbnazwie​dza​nie.

–Bar​dzochęt​nie.
–Świet​nie.Więcwy​bierzza​cza​ro​wa​nądo​roż​kę.
Wska​zał na sto​ją​ce przed nimi w ko​lej​ce po​jaz​dy. Fio​na przy​glą​da​ła się du​że​mu

gnia​de​muko​nio​wi.Po​do​ba​łojejsię,jakstał–pro​styisku​pio​ny.

–Ten.–Po​ka​za​łapal​cem.
–Za​ła​twio​ne.–Hen​riza​mie​niłkil​kasłówzwoź​ni​cą,poczymwsie​dlidodo​roż​ki.

Byłotammałomiej​sca,Fio​nasie​dzia​łaprzy​ci​śnię​tadoHen​rie​go.

Zwy​czaj​ny do​tyk jego nóg wy​da​wał się elek​try​zu​ją​cy. Mia​ła ocho​tę wziąć go za

rękęido​tknąćjegouda.Pa​trzy​łananie​go,my​śla​miwę​dru​jącpojegocie​le.

Do​roż​kacoruszpod​ska​ki​wa​ła,aoniwpa​da​linasie​bie.Hen​ripach​niałwodąko​-

loń​ską,któ​rejuży​wał,gdybylikie​dyśzagra​ni​cą.Na​tych​miastprze​nio​słasięmy​śla​-
midoAn​glii.Tobyłyjejulu​bio​newa​ka​cje.

–Pa​mię​taszwy​pra​wędoSto​ne​hen​ge?–Spoj​rza​łananie​gospodrzęs.
–By​łaśprze​ko​na​na,żecof​nę​łaśsięwcza​sie.
Sztur​cha​jącgołok​ciem,za​śmia​łasię.
–Teska​łymó​wią.
– Za dużo się na​słu​cha​łaś hi​sto​rii o wam​pi​rach i wudu. – Po​stu​kał ją w czu​bek

nosa.

Kła​dącrękęnapier​si,od​par​łanie​cote​atral​nie:
–Uro​dzi​łamsięwNo​wymOr​le​anie.Tysiętuprze​pro​wa​dzi​łeś.
–Hej,je​stemzło​tymchło​pa​kiemzNo​we​goOr​le​anu.
–Bomaszzło​tąrękędorzu​ca​niapił​ki.Dla​te​gozo​sta​łeśuzna​nyzamiej​sco​we​go,

choćnimnieje​steś.

–Wta​kimra​zietoszczę​ście,żemamcięobok,ro​do​wi​tąmiesz​kan​kętegomia​sta.

–Gdyoto​czyłjąra​mie​niem,Fio​nasięwnie​gowtu​li​ła.

Zgło​wąnajegora​mie​niuzprzy​jem​no​ściąpa​trzy​łanamia​stoiuda​wa​ła,żepraw​-

dzi​wy świat za nie​speł​na dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny nie bę​dzie go​tów wkro​czyć
wjejży​ciezigłądobiop​sji.

Do​tąddzieńbezstre​sumi​jałle​piej,niżHen​riso​biewy​obra​żał.Porazpierw​szy

odwie​lumie​się​cybylizsobątakotwar​ci.Prze​no​szącdodru​giejrękitor​bępeł​ną
tu​ry​stycz​nychpa​mią​tek,się​gnąłdokie​sze​nipoport​fel.Wy​jąłkil​kabank​no​tów,po​-
dałjesprze​daw​czy​niiwska​załgło​wąnajejdziec​ko,gdymałyurwiswło​żyłdotor​by
ręcz​niero​bio​neko​ra​le.Ba​wiłgofakt,żema​so​wopro​du​ko​wa​nepa​miąt​kidlatu​ry​-
stówzbli​ża​łygozFio​nąbar​dziejniżdia​men​to​wabi​żu​te​ria,któ​rąjąob​da​ro​wy​wał.

Sprze​daw​czy​nibyłasmu​kłąko​bie​tązusta​mipo​ma​lo​wa​ny​miszmin​kąwja​skra​wej

czer​wie​ni, dość przy​ja​ciel​ska. Wrzu​ci​ła do tor​by kil​ka pa​pry​czek. Upo​mi​nek. To
jed​nazrze​czy,któ​rąHen​rilu​biłwNo​wymOr​le​anie,od​kądwdzie​ciń​stwiebyłtuna

wa​ka​cjach–tengestspra​wiał,żeNowyOr​le​anwy​da​wałsięprzy​ja​znymmia​stem.

Wziąłtor​bęiwy​szlizeskle​pupeł​ne​goki​czo​wa​tychpa​mią​tekiwo​sko​wychfi​gu​rek

mu​zy​kówjaz​zo​wych.

–Moidziad​ko​wieprzy​wo​zi​linastunawa​ka​cje,kie​dyby​li​śmydzieć​mi.
– Ni​g​dy o tym nie wspo​mi​na​łeś. Za​wsze opo​wia​da​łeś o wa​ka​cjach w od​le​głych

kra​jach.

–Mojaro​dzi​namastat​kiwy​ciecz​ko​we.–Za​ro​bi​limi​liar​dynastat​kachiprze​wo​-

zach mor​skich. – Dzia​dek łą​czył po​dró​że w in​te​re​sach z przy​stan​kiem w No​wym
Or​le​anie,spraw​dza​jącnaj​now​szetra​sy.

–Chy​bado​brzesięba​wi​li​ście.–Po​chy​li​łasięiprze​szłapodjegora​mie​niem,gdy

przy​trzy​małdlaniejdrzwi.

–Tonieta​jem​ni​ca,żero​dzi​ceniebyliprze​sad​nieza​an​ga​żo​wa​niwna​szewy​cho​-

wa​nie,więcdziad​ko​wieniemie​liluk​su​suza​ba​wyzwnu​ka​mi.Dzia​dekza​bie​rałnas
dopra​cy,żebynasmiećnaoku.Wiesz,po​do​bamisię,żekie​dywy​jeż​dża​myzdru​ży​-
ną,dbaszoro​dzi​nyza​wod​ni​ków.–Po​dzi​wiałjejzdol​nośćin​te​gro​wa​nialu​dzi.Przy
Fio​nieniktnieczułsięwy​klu​czo​ny,po​zo​sta​wio​nysamso​bie.Wszy​scyczu​lisięważ​-
niipo​trzeb​ni.

–Tomasens.Naj​lep​szymedu​ka​cyj​nymdo​świad​cze​niemdladzie​cijestpo​dró​żo​-

wa​nie,bez​po​śred​niepo​zna​wa​nieświa​ta.Cocisięwdzie​ciń​stwienaj​bar​dziejpo​do​-
ba​łowNo​wymOr​le​anie?–Prze​rzu​ci​ławło​syzwią​za​newkoń​skiogonprzezra​mię,
po​dzi​wia​jącwi​do​ki,gdyupałze​lżałwrazzza​cho​dzą​cymsłoń​cem.

–Mu​zy​ka.Ulicz​nimu​zy​cy.–Uśmiech​nąłsięnatowspo​mnie​nie.–Śpie​wa​łemra​-

zemznimi.Jean-Pier​retań​czył.Byłna​praw​dędo​bry.Za​wszezwin​niejsięru​szał.

–AGe​rva​is?
–Ontyl​koprzy​tu​py​wałnogą.
Fio​naprych​nę​ła.
–Pew​nieli​czył.ADemp​sey?
– Te wy​ciecz​ki skoń​czy​ły się w mo​men​cie, kie​dy do​łą​czył do na​szej ro​dzi​ny. –

Okres in​te​gro​wa​nia się przy​rod​nie​go bra​ta nie na​le​żał do ła​twych. Te​raz byli
z sobą bli​sko. Hen​ri po​trzą​snął gło​wą i wró​cił do te​raź​niej​szo​ści. – Chodź​my coś
zjeść.Nacomaszocho​tę?

–Po​szu​kaj​myja​kie​gośmiej​sca,gdzieje​dli​bytu​ry​ści.Napo​wie​trzu.Bę​dzieszmi

da​lejopo​wia​dał.

–Bar​dzopro​szę.–Wska​załnaLeChe​va​lier.Potre​lia​rzupiąłsiębluszcz.Lo​kal

wy​glą​dałprzy​jaź​nieizwy​czaj​nie–ide​al​nakom​bi​na​cja.

–Copo​wiesznagum​bo?
Fio​nakla​snę​ławdło​nie.
–Cu​dow​nie.
Jejpa​znok​ciezfran​cu​skimma​ni​kiu​remwy​da​wa​łysięob​gry​zio​ne.Todoniejnie​-

po​dob​ne,po​my​ślałHen​ri,ru​sza​jącdosto​li​kawrogupa​tia.Wy​su​nąłdlaniejkrze​-
sło,apo​temusiadł.

Po​de​szładonichja​sno​wło​sakel​ner​kazmenuwręce.
–Po​do​basiępań​stwuNowyOr​le​an?–Jejak​centspra​wiał,żemó​wi​ławy​jąt​ko​wo

śpiew​nie.

–Otak.Za​ko​cha​li​śmysięwtymmie​ście–od​par​łaFio​na,wcho​dzącwrolę,ba​-

wiącsięswo​jąano​ni​mo​wo​ścią.Sko​rosie​dzie​linaze​wnątrz,Hen​rizo​stałwbejs​bo​-
lów​ceiciem​nychoku​la​rach,więctrud​nobyłogoroz​po​znać.

–Niespiesz​ciesięidaj​ciemiznać,jakbę​dzie​ciecze​gośpo​trze​bo​wa​li.Napo​czą​-

tekprzy​nio​sęwodę.

–Odrazuza​mó​wi​mygum​bo.–Hen​risięuśmiech​nął,od​da​jącmenukel​ner​ce.
– Do​sko​na​ły wy​bór – po​chwa​li​ła, za​pi​su​jąc za​mó​wie​nie. Po​tem za​krę​ci​ła się na

pię​cieiode​szła.

–Bar​dzomisiętopo​do​ba.Niktniezwra​cananasuwa​gi.–Fio​naprze​glą​da​łaza​-

war​tośćto​rebzza​ku​pa​mi.

–Wi​dzisz?Aniemó​wi​łem?Todzieńrand​kibezstre​su.Dladu​szyczy​nicuda.
–Uhm.–Ski​nę​łagło​wą,ukła​da​jącpa​miąt​kinasto​li​ku.
Hen​rinaniespoj​rzał.Ude​ko​ro​wa​napió​ra​mima​ska.T-shirtdlanie​go.Bam​bu​so​-

wade​skadokro​je​niawkształ​cieLu​izja​ny.Za​baw​kaali​ga​torzfil​mury​sun​ko​we​go.
Na​szyj​nik z ja​sno​nie​bie​skich ko​ra​li​ków, któ​ry bę​dzie pięk​nie wy​glą​dał na ja​snej
skó​rzeFio​ny.

Fio​napod​nio​słala​lecz​kęwudu.
–Naj​lep​szyza​kup.
–Je​steśpraw​dzi​wąno​wo​or​le​an​ką–za​żar​to​wał.
–Hej,niechpanuwa​ża,bosiępa​nemzaj​mę.–Po​ma​cha​łalal​ką.Po​temwzię​łają

zapra​wąrękęipo​stu​ka​łaniąwjejgło​wę.

Hen​ripo​stu​kałsięwswo​jągło​wą,na​śla​du​jącgest.Fio​napo​sła​łamuskrzy​wio​ny

uśmiech.

–Two​jaener​giamnieza​dzi​wia–za​śmiałsię.
Wziąłdorękina​szyj​nik.Szli​fo​wa​nenie​bie​skieszkla​neko​ra​li​kiroz​pra​sza​łyświa​-

tło.

–Mogę?
Pal​ce go swę​dzia​ły, by jej do​tknąć. Za​ło​żył jej ko​ra​le i za​piął za​me​czek. Skó​rę

mia​łamięk​kąigład​ką.Wcią​gnąłza​pachjejper​fum,po​chy​liłgło​węiprzy​ci​snąłwar​-
gidokar​kuFio​ny.Za​miastsięwnie​gowtu​lić,od​su​nę​łasię.Oto​czy​łasięra​mio​na​mi
iza​mknę​ławso​bie.

Pa​trzyłnaniąista​rałsięzro​zu​mieć,cosięsta​ło.
–Cze​muniechcesz,że​bymciędo​ty​kał?Niecho​dzichy​baobli​zny,bojewi​dzia​-

łemiwiesz,żedlamnietoniemazna​cze​nia.

–Kie​dyostat​niosięko​cha​li​śmy,by​łeśja​kiśinny–rze​kłaci​cho.
–Oczy​wi​ście,żejestina​czej.Prze​szłaśpo​waż​nąope​ra​cję.
–Aletyna​dalmniedo​ty​kasz,mó​wiszdomnietak,jak​bymbyłakru​chajakpor​ce​-

la​na.–Mi​mo​wol​nieprzy​gry​złapa​zno​kieć.

–Je​steśnaj​sil​niej​sząko​bie​tą,jakąznam.Pod​ję​łaśnie​wia​ry​god​nietrud​nąde​cy​zję

ista​wi​łaśjejczo​ło.Je​stemzcie​biedum​ny.

–Dzię​ku​ję.–Wy​pi​łałykwody,jakzwy​klelek​ce​wa​żąckom​ple​ment.
Chciał,bywie​dzia​ła,żetoniesątyl​kosło​wa.
–Mó​więpraw​dę.
–Nieczu​jęsięsil​na.Kie​dydo​ra​sta​łam,by​łamroz​piesz​cza​naprzezojca,któ​rybał

się, że umrę jak mat​ka. Nie chcę te​raz spra​wiać wra​że​nia ze​psu​tej ko​bie​ty na
utrzy​ma​niu mężu, któ​ra ma​ru​dzi, bo mąż chce się nią opie​ko​wać. – Przy​gry​zła

kciuk,aza​razpo​temsplo​tłapal​cenako​la​nach.

–Prze​cieżjaro​zu​miem,żezre​zy​gno​wa​łaśzpra​cy,że​by​śmymo​glira​zempo​dró​-

żo​wać.Każ​dąwol​nąchwi​lępo​świę​caszin​nym,amo​gła​byśjakwie​leżonspor​tow​-
ców spę​dzać całe dnie w spa. Or​ga​ni​zu​jesz zbiór​ki pie​nię​dzy na róż​ne szla​chet​ne
celeiza​ję​ciadladzie​ci,któ​repo​dró​żu​jązoj​ca​mi,żebyoglą​daćichme​cze.

–Cze​mutowszyst​komó​wisz?–spy​ta​łapo​dejrz​li​wie.
Hen​rigłę​bo​kowes​tchnął.
–Że​byświe​dzia​ła,żeza​uwa​żamtwo​jącięż​kąpra​cę.Two​jążycz​li​wośćido​broć.

Je​steśdlawie​luin​spi​ra​cją.

–Więccze​munietrak​tu​jeszmnietak,jak​bymbyłasil​na?Cze​muniemo​żeszmi

za​ufać,uwie​rzyć,żeje​stemsil​na?

Za​ufać?Po​wta​rzałtosło​wowmy​ślachjakza​gad​kę.Dla​cze​gonabo​iskuzna​ko​mi​-

cie od​czy​tu​je niu​an​se skom​pli​ko​wa​nej stra​te​gii obron​nej, do​strze​ga sła​bo​ści prze​-
ciw​ni​kaipo​ten​cjal​neza​gro​że​nia,aniepo​tra​fizin​ter​pre​to​waćpro​ste​gosło​wa,któ​-
repa​dłozustżony?Bra​ku​jemuin​te​li​gen​cjiemo​cjo​nal​nej.Na​da​jąnain​nychfa​lach.
Za​bi​łomutokli​na,nieumiałso​bieztympo​ra​dzić.Uwa​żał,żechro​niFio​nę,aona
zro​bi​łamuztegoza​rzut.

Nieznałod​po​wie​dzinajejpy​ta​nie.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Fio​na otwo​rzy​ła drzwi mu​stan​ga, lecz za​nim wy​sia​dła, sta​nął przed nią Hen​ri,

ofe​ru​jącpo​moc.

Chwy​ci​łajegodłońiwsta​ła.Zna​leź​lisiębli​żej,niż​bysięspo​dzie​wa​ła.Poostat​nich

parumie​sią​cach,kie​dytrzy​ma​łagonady​stans,po​czu​ła,jak​byna​ru​szyłjejpry​wat​ną
prze​strzeń.Zda​wa​łosię,żeichod​de​chysiępo​łą​czy​ły.Po​czu​łacie​płolek​koza​czer​-
wie​nio​nychpo​licz​kówiner​wo​wyskurczżo​łąd​ka.

–Za​kry​jętyl​kosa​mo​chód.–GłosHen​rie​gobrzmiałjakszept.
Po​szedł do kąta ga​ra​żu i wziął ma​te​ria​ło​wą plan​de​kę. Miał zwy​czaj o wszyst​ko

dbać,chro​nićiza​bez​pie​czać.Tapo​trze​babyłaczę​ściąjegona​tu​ryijed​nązrze​czy,
któ​rąFio​nauzna​łanie​gdyśzanad​zwy​czajsek​sow​ną.

Oknaga​ra​żuwpusz​cza​łyostat​niepro​mie​niewie​czor​ne​gosłoń​ca,więcścia​nyob​-

la​nebyłypo​ły​sku​ją​cymbursz​ty​no​wymświa​tłem.Fio​naza​wszelu​bi​łatęporęroku,
kie​dylet​niądu​cho​tęza​stę​po​wa​łoprzy​jem​necie​pło.Opar​taową​skistółro​bo​czypo​-
dzi​wia​ławiatr,któ​ryszu​miałwga​łę​ziachipo​trzą​sałli​ść​mi.

Na​de​szłaje​sień.Czas,kie​dywy​schnię​tepo​zba​wio​neży​ciali​ściespły​wa​łyzga​łę​-

zi.Czaszmia​ny.Wło​skinakar​kusta​nę​łyjejdęba,po​czu​łaciar​kinaca​łymcie​le.

Jej mał​żeń​stwo było jak pięk​ny liść, któ​ry spa​da z drze​wa, bo nie jest go​to​wy

prze​trwaćostrejzimy.

Sta​ra​jącsięnadsobąpa​no​wać,prze​nio​sławzroknaga​raż.NaHen​rie​go,któ​ry

za​bez​pie​czał sa​mo​chód. Wło​sy lek​ko krę​ci​ły mu się wo​kół uszu. Pod​czas jaz​dy do
domu zdjął oku​la​ry i czap​kę. Te​raz stał przed nią w nie​co spra​nym T-shir​cie. Nie
wy​glą​dał jak zło​ty chło​pak dru​ży​ny Hur​ri​ca​nes. Wy​glą​dał jak każ​dy zwy​czaj​ny fa​-
cet.Ina​le​żałdoniej.

Pod​cią​gnę​ła się i usia​dła na sto​le warsz​ta​to​wym, ko​ły​sząc no​ga​mi i pa​trząc na

swo​je​gomęż​czy​znę.Alepróczatle​tycz​ne​gocia​łaza​uwa​ży​łatak​żesi​nia​ki,któ​rena
opa​lo​nej skó​rze wy​da​wa​ły się ciem​niej​sze. Były re​zul​ta​tem wie​lu go​dzin spę​dzo​-
nychnabo​isku,peł​ne​gode​ter​mi​na​cjitre​nin​gu.

Poży​wejdys​ku​sjipod​czasko​la​cjiza​mil​kli.Czyrand​kabyłado​brymczyzłympo​-

my​słem? Z pew​no​ścią te​ra​peu​ta by ich do tego za​chę​cał. W krót​kim cza​sie, gdy
uczęsz​cza​linate​ra​pię,obo​jenaprze​mianczu​lizłośćispo​kój.Bęb​niącpal​ca​mipo
bla​ciesto​łu,Fio​naza​sta​na​wia​łasię,czygdy​bypo​świę​ci​linatowię​cejcza​su,tro​chę
bar​dziejsiępo​sta​ra​li,do​szli​bydopo​ro​zu​mie​nia?

Do nie​daw​na ko​niec se​zo​nu pił​kar​skie​go był wy​zna​czo​nym przez nią ter​mi​nem

za​koń​cze​niazwiąz​ku.Ostat​nienie​po​ko​jewy​wo​ła​nesta​nemjejzdro​wiazmie​ni​łyka​-
len​darzichmał​żeń​stwa.Je​śliszyb​kotegonieprze​tnie,Hen​ribę​dziesięupie​rał,by
trwaćujejbokuipo​mócjejwwal​ceood​zy​ska​niezdro​wia.Bar​dzotoszla​chet​ne,
ow​szem,aleniemanicwspól​ne​gozmi​ło​ścią,któ​rapo​win​nabyćfun​da​men​temmał​-
żeń​stwa.

Więcpraw​do​po​dob​nietojestichostat​niwspól​nywie​czór.

Po​sta​rasiępo​ko​naćwstyd,zresz​tąHen​rinie​razpo​ma​gałjejubraćsięwszpi​ta​lu,

wi​działbli​zny,któ​redotejporyzbla​dły.Razna​wetnie​udol​niepró​bo​wa​lisięko​chać.
Chi​rurg pla​stycz​ny do​ko​nał re​kon​struk​cji, lecz choć był naj​lep​szym wśród naj​lep​-
szych,poope​ra​cjiFio​nanieczu​łasięnor​mal​nie.

Te​raz,powspól​niespę​dzo​nymdniu,stwier​dzi​ła,żetowszyst​kosięnieli​czy.Po​-

ślu​bi​ła sek​sow​ne​go, szla​chet​ne​go, opie​kuń​cze​go męż​czy​znę i ni​g​dy nie prze​sta​nie
gopra​gnąć.

To bę​dzie ostat​nia noc, kie​dy od​da​dzą się na​mięt​no​ści. Pra​gnę​ła do​ty​kać męża,

przy​tu​lić się jesz​cze raz do jego opa​lo​ne​go cia​ła. Być z nim. A na​za​jutrz… cóż,
możejużni​g​dyniebę​dzietaksamo.Zro​bitonaswo​ichwa​run​kach.Pod​ję​łade​cy​zję
idodia​błazprzy​szło​ścią.

Prze​rzu​ca​jąc wło​sy przez ra​mię, wcią​gnę​ła po​wie​trze. Jej noz​drza wy​peł​nił za​-

pachli​ściiben​zy​ny.

Awięcte​razalboni​g​dy.
–Hen​ri,wyjdź​mystąd,po​pa​trz​mynaza​chódsłoń​ca.
Prze​krzy​wiłnabokgło​wę,marsz​czącczo​ło.
–Ja​sne,do​brypo​mysł.
–Mamyszczę​ście.Dzię​kicie​plar​nidłu​żejmo​że​mysięcie​szyćkwia​ta​mi.–Ogród

byłjejoazą,miej​scem,gdzieczu​łasięnaj​le​piej.–Re​montcie​plar​nibyłnaj​lep​szym
pre​zen​tem,jakimispra​wi​łeś.Pozasto​krot​ka​mi.

Nie​pew​nymkro​kiemru​szy​ławstro​nęcie​plar​ni.Naho​ry​zon​ciepło​nę​łypięk​neod​-

cie​nieżół​ciioran​żu.Wod​da​liroz​brzmie​wałgłospta​ków,roz​pra​wia​łynaja​kiśważ​-
nyte​mat.

–Cie​szęsię,żemaszstądja​kieśszczę​śli​wewspo​mnie​nia.–Po​wiódłwzro​kiempo

ich po​dwór​ku. Ich domu. Po miej​scu, któ​re od​bu​do​wa​li z taką pa​sją, z jaką Fio​na
pra​gnę​łado​tądod​bu​do​waćichzwią​zek.

Wsu​nę​ładłońwjegorękę.
–Mamwie​ledo​brychwspo​mnień.Chcęjeza​cho​wać.
–Jateż.
Otwo​rzył drzwi cie​plar​ni i we​szli do środ​ka. W po​wie​trzu wi​siał cięż​ki za​pach

roz​ma​ry​nuisłod​kichkwia​tów.Znaj​du​ją​cesiętamro​śli​nyniepod​da​łysięjesz​czeza​-
cho​dzą​cym na ze​wnątrz zmia​nom. Li​ście nie opa​da​ły, kwia​ty na​dal kwi​tły. W tym
chro​nio​nymśro​do​wi​skuwszyst​kowciążpeł​nebyłomoż​li​wo​ści.

–Pa​mię​tasznaszwy​jazddoNo​we​goJor​ku?–spy​ta​ła,po​zwa​la​jącso​biespoj​rzeć

wstecznaichhi​sto​rię.

–Odwie​kówonimniemy​śla​łem.Tobyłje​denznaj​lep​szychme​czówwmo​jejka​-

rie​rze.

–I?–na​ci​ska​ła.Kie​ro​wa​lisięnatyłcie​plar​ni,gdzieznaj​do​wałsięką​cik,wktó​-

rymmoż​nabyłousiąść.

–Ijed​neznaj​lep​szychga​le​riisztu​ki,ja​kiewi​dzia​łem.Obec​nośćoso​bi​ste​goprze​-

wod​ni​kabar​dzomipo​ma​ga​ła.

Usiadł w fo​te​lu, za​pa​da​jąc się na mięk​kich po​dusz​kach. Fio​na zwi​nę​ła się w są​-

sied​nimfo​te​lu.

–Cóż,mojewy​kształ​ce​nieprzy​da​jesięprzyta​kichoka​zjach.
– Zde​cy​do​wa​nie. Pew​nie dla​te​go je​steś taka sku​tecz​na, or​ga​ni​zu​jąc zbiór​ki pie​-

nię​dzy.Pod​cho​dziszdotegozwy​obraź​nią.Twór​czo.–Po​gła​skałjąpogło​wie.

Po​czu​łamiłedresz​cze,tymsil​niej​sze,żedłu​goso​bietegood​ma​wia​ła.Mia​łaocho​-

tęod​chy​lićgło​wę,pro​sićowię​cej.Alepokil​kuostat​nichmie​sią​cach,kie​dygouni​-
ka​ła, przede wszyst​kim chcia​ła ja​sno wy​ra​zić swo​je pra​gnie​nia. Od​wró​ci​ła się do
nie​gotwa​rzą.

Przy​su​nę​łasię,ob​ję​łagozaszy​ję.
– Hen​ri, nie mogę ukry​wać, że cię pra​gnę. – Uj​rza​ła błysk w jego oczach. Siłą

wolicią​gnę​ła:–Pro​szę,niewy​obra​żajso​bienicwię​cej,popro​stuwtejchwi​lichcę,
że​by​śmyra​zemza​koń​czy​litendzień.Że​bymmia​łajesz​czejed​nowspo​mnie​nie,nie​-
za​leż​nieodtego,coprzy​nie​sieju​tro.–Li​czy​ła,żejąro​zu​miał,żesięodniejnieod​-
wró​ci, choć nie mia​ła pew​no​ści, czy za​słu​ży​ła na to, by przy​jął jej wa​run​ki. – Po​-
wiedzcoś.

–Cho​ler​niemnieza​sko​czy​łaś.Niewiem,copo​wie​dzieć.Pozatak.–Po​gła​skałją

popo​licz​ku.–Oczy​wi​ście,żetak.

Pochwi​liogrom​ne​gona​pię​ciaFio​nęogar​nę​łarów​niewiel​kaulga,leczza​razpo​-

temzdo​mi​no​wa​łojąinneuczu​cie.Hen​rigła​skałjejra​mio​na,ręce.Słoń​ceza​cho​dzi​-
ło,przy​ćmio​neświa​tłolampzczuj​ni​ka​mizmierz​chumru​ga​łonadichgło​wa​mi.Cie​-
płyblaskibuj​nazie​leńtwo​rzy​łyro​man​tycz​nąaurę.

Pal​ceHen​rie​gozna​la​złysięnakar​kuFio​ny.Chwy​ta​jącjązawło​sy,przy​cią​gnąłją

dosie​bie.Li​czy​łasiętyl​kotachwi​la.Pra​wieza​po​mnia​ła,jakszyb​koHen​ripo​tra​fi
pod​nie​cićjąsa​mymspoj​rze​niem.

Po​temichwar​gisięspo​tka​ły.Po​ca​łu​nekHen​rie​goprze​peł​nia​łyna​pię​cieitę​sk​no​-

ta.Tosamoczu​ławjegodo​ty​ku.Wtu​li​łasięwnie​goipod​da​łamusięwspo​sób,na
jakini​g​dyso​bieniepo​zwa​la​ła.Wcią​gnę​ławnoz​drzapo​wie​trzepach​ną​cekwia​ta​mi
iza​pachHen​rie​go–jegoskó​ry,potu,wodypogo​le​niu,awszyst​kotozin​ten​sy​fi​ko​-
wa​newpar​nejcie​plar​ni.

Gdy prze​niósł ręce na jej ple​cy, po​żą​da​nie jak​by wy​mknę​ło się spod jej kon​tro​li,

za​czę​ło żyć wła​snym ży​ciem. Ni​g​dy tak bar​dzo go nie pra​gnę​ła. Zresz​tą nie było
w tym nic dziw​ne​go. To aku​rat łą​czy​ło ich od za​wsze, te​raz po pro​stu pło​nę​ło sil​-
niej​szymogniem.

Hen​risięod​su​nął.Za​sko​czo​naFio​naza​mru​ga​ła.Stra​ci​łapew​nośćsie​bie.Wte​dy

najegowar​giwy​pły​nąłszel​mow​skiuśmiech,poczymwy​cią​gnąłdoniejrękę.Czu​ła
nauchujegogo​rą​cyod​dech.

–Chodź​mydośrod​ka,dosy​pial​ni.
– Nie. Zo​stań​my tu​taj. – Nie​cier​pli​wie zdję​ła mu ko​szu​lę przez gło​wę. Hen​ri

uśmiech​nąłsięsze​rzej.

–Za​wszedo​ce​nia​łemtwo​je​godu​chaprzy​go​dy.
Wsu​nąłręcepodjejsuk​nię.Zręcz​nepal​cesu​nę​ływzdłużjejuda,nie​maldo​pro​wa​-

dza​jącjądosza​leń​stwa.Pie​ściłjąpodko​la​nem,apo​temwy​żej,za​trzy​małrękęna
łuku bio​dra. Przy​lgnę​ła do nie​go, zna​la​zła się pra​wie na jego ko​la​nach. Wresz​cie
Hen​rido​tarłdobrze​gufigiwsu​nąłpal​cepodde​li​kat​nąko​ron​kę.Po​temjeścią​gnął
irzu​ciłnapod​ło​gę.Jejcia​łodrża​łowocze​ki​wa​niu.

Przezmo​mentpo​dzi​wia​łajegoatle​tycz​nytors,byza​razpo​temde​li​kat​niepo​gła​-

dzićsi​nia​kinara​mio​nach.Byłyciem​ne,fio​le​to​we.Pa​trzącnanie,na​gleznówprzy​-
po​mnia​łaso​bieoswo​ichbli​znach.CoHen​rionichpo​my​śli?Pod​nio​sławzrok.Hen​ri

naniąpa​trzył.Icze​kał.

–Je​stemsil​na.Nieje​stemlal​kązpor​ce​la​ny–przy​po​mnia​łaso​bieijemu.
–Ro​zu​miem.Iwiem,jakte​razwy​glą​da​jąbli​zny.Roz​ma​wia​łemzchi​rur​giempla​-

stycz​nym.Chcia​łemwie​dzieć,cosiędzie​jepod​czasza​bie​gu,ponimiprzezna​stęp​-
nelata.

Fio​nasięzi​ry​to​wa​ła.
–Że​byśnieprze​żyłszo​ku,żebycięnieod​rzu​ci​ło,kie​dyzo​ba​czyszmniewszpi​ta​-

lu?

Ująłjejtwarzwdło​nie.
–Ni​g​dymnienicnieod​rzu​ci​ło.Popro​stusięmar​twi​łem.Chcia​łemcięwspie​rać.

Oczy​wi​ście, że przez wzgląd na cie​bie nie chcia​łem wy​glą​dać na zdzi​wio​ne​go czy
prze​stra​szo​ne​go. Nie chcia​łem ry​zy​ko​wać, że cię zra​nię, zwłasz​cza po tym, co
prze​szłaś.

Na​pię​cieodro​bi​nęze​lża​ło.Wie​dzia​ła,żemó​wiłszcze​rze.Niepo​zwo​li,byjejbrak

pew​no​ścisie​bieze​psułtenwie​czór.Wtu​li​łapo​li​czekwjegodłońizę​ba​miszczyp​nę​-
łajegopa​lec.

–Ate​razcomy​ślisz?
Wcze​śniejbałasięza​py​tać.
–Cie​szęsię,żeje​steśbez​piecz​na.Co​dzien​niesięmo​dlę,żebytakzo​sta​ło.
Chwy​ci​łagozanad​gar​stek.
–Zli​to​ści?Zestra​chu?–Mu​sia​łamiećja​sność.
–Ztro​ski.–Po​ło​żyłdło​nienajejpier​siach.–Cho​dziotro​skę.Znaszmnie.
Prze​szedłjądreszczpo​żą​da​nia,jejcia​łobu​dzi​łosiędoży​cia.Hen​riro​ze​brałją.

Po​wo​li, zręcz​nie roz​piął sta​nik. Pro​mie​nie ga​sną​ce​go słoń​ca i przy​ćmio​ne świa​tła
lamptań​czy​łynajejna​giejskó​rze,oświe​tla​jącją.Tak​żebli​zny.

Nie​za​leż​nieodtego,ilerazyso​biepo​wta​rza​ła,żezbla​kłyisąle​d​wiewi​docz​ne,

czu​łasięskrę​po​wa​na.Jejpier​sibyłybar​dziejster​czą​ceniżwcze​śniej,choćzde​cy​-
do​wa​łasięnamniej​szyroz​miar.AletoHen​rijużwie​dział.Niemo​głapo​wstrzy​mać
ko​tło​wa​ni​nymy​śli.

Kie​dyob​jąłjąwzro​kiem,jegospoj​rze​nieroz​świe​tli​łonie​za​prze​czal​nepo​żą​da​nie,

azwargwy​do​by​łosiępeł​nepo​dzi​wuwes​tchnie​nie.Urwałkwiatzdo​nicz​ki.

–Je​steśpięk​na.–Wo​dziłpłat​ka​mipojejbli​znach,jegogłoszni​żyłsięookta​wę.–

Każ​dycen​ty​metrtwo​je​gocia​łajestpięk​ny.

–Niemu​sisztegomó​wić.–Takczę​stoigno​ro​wa​łakom​ple​men​ty.
–Czykie​dy​kol​wiekcięokła​ma​łem?
–Nicotymniewiemwkaż​dymra​zie.
–Notomiuwierz.Pa​trzęnacie​bieiwi​dzęsamopięk​no.Ana​wetwię​cej,wi​dzę

siłę,któ​rajesttakfa​scy​nu​ją​ca,żejestnaj​więk​sząwy​obra​żal​nąpod​nie​tą.

Fio​na prze​su​nę​ła dło​nie na pierś męża i pchnę​ła go na ka​na​pę. Słoń​ce ga​sło za

ho​ry​zon​tem.Hen​riwziąłgłę​bo​kiod​dech.Wpa​try​wałsięwFio​nę,jejpo​żą​da​nieod​-
bi​ja​łosięnajegotwa​rzy.Wsu​nę​łapa​leczagum​kęjegoszor​tów,szarp​nę​łairzu​ci​ła
jenazie​mię.Po​temnanimusia​dła,przy​ci​ska​jącbio​dradojegobio​der.Odmie​się​cy
nieczu​ławso​bietyleży​cia.

Nie miał po​ję​cia, co zde​cy​do​wa​ło, że Fio​na zmie​ni​ła zda​nie, ale po po​nad pół

roku,kie​dyniepo​zwa​la​łasiędosie​biezbli​żyć,nieza​mie​rzałte​razstra​cićoka​zji.
Ży​cienady​stansbyłopie​kłem.Napo​cząt​ku,tużpoope​ra​cji,wie​dział,żemusidać
jejczas,jed​nakpóź​niej,gdyspra​wia​łajużwra​że​niesil​nejizdro​wej,tyl​kowiel​kim
wy​sił​kiemwolitrzy​małsięodniejzdala.

Te​raz,ja​kimścu​dem,któ​re​goniepoj​mo​wał,znówbyłajego.Znówmiałjąwra​-

mio​nach.

Ująłwdło​niejejpier​si,roz​ko​szu​jącsiętymdo​ty​kiemtaksamojakjejwes​tchnie​-

nia​mi.Fio​naema​no​wa​łasek​sa​pi​lem. Wszyst​kowniejbyło sek​sow​ne:nie​meigło​-
śneżą​da​nia,tę​sk​newes​tchnie​nia,wę​dru​ją​cedło​nie.Bra​ko​wa​łomujejdo​ty​ku.Do
dia​bła,bra​ko​wa​łomuza​pa​chujejwło​sów,któ​reła​sko​ta​łymunos,gdysięko​cha​li.

Niewi​działblizn,zresz​tątoniebyłoważ​ne.Wi​działFio​nę.Sil​nąpięk​nąko​bie​tę,

któ​ra sta​wi​ła ży​ciu czo​ło. My​ślał o jej do​brym ser​cu, cha​ry​ta​tyw​nej dzia​łal​no​ści
iopo​mo​cy,któ​rąza​wszenio​słażo​nomko​le​gówzdru​ży​ny.

Jakbytobyło,gdy​byznówzniąpo​dró​żo​wał?Gdy​bybyłaujegobokupod​czasna​-

stęp​ne​gome​czuwAri​zo​nie?Choćniele​cie​li​bytymsa​mymsa​mo​lo​tem,gdyżonla​tał
z dru​ży​ną, a żony po​dró​żo​wa​ły osob​no. By​cie z nią, tak​że w po​dró​ży, było czymś,
cze​gomubar​dzobra​ko​wa​ło.Obec​nośćFio​nywjegołóż​kuwnocybyłaczymświę​-
cejniżtyl​kooka​za​niemwspar​cia.Tę​sk​niłzaichroz​mo​wa​mi,zadzie​le​niemsięznią
wra​że​nia​mizme​czu.

Zatymwszyst​kimtakcho​ler​nietę​sk​nił.
Te​razczuł,jak​bywy​grałlosnalo​te​rii,za​bie​ra​jącjątegodnianarand​kę.Fio​na

opar​ładło​nienajegopier​si.Hen​richwy​ciłjązabio​dra,uniósł,pod​pie​rał,pro​wa​dził
ją…dodomu.

Każ​dyjejruch,kie​dysięnanimko​ły​sa​ła,gdyjąuno​sił,aonaznówopa​da​ła,był

do​sko​na​ły.Seksbyłfan​ta​stycz​ny.Niepa​mię​tał,żeażtak.Niebyłpe​wien,czycoś
takwy​jąt​ko​we​godasięza​cho​waćwewspo​mnie​niu.

Ichcia​łazna​la​zływspól​nyrytm.War​giHen​rie​gozna​la​złyjejusta.Fio​nawplo​tła

pal​cewjegowło​sy.Od​dy​cha​łaco​razszyb​ciej.Dałamuznak,żejestjużbli​sko,bli​-
skospeł​nie​nia.Znałjejcia​łoiza​mie​rzałjądo​pro​wa​dzićdoor​ga​zmu,któ​re​goni​g​dy
nieza​po​mni,sampo​wstrzy​mu​jącsięjaknaj​dłu​żej.Wsu​nąłpal​cemię​dzyjejnogi,do​-
ty​ka​jącnaj​wraż​liw​sze​gomiej​sca.Fio​najęk​nę​ła,od​chy​li​ładotyługło​wę.Wło​syopa​-
dłyjejnaple​cy,przy​spie​szy​ła.

Nie, nie była de​li​kat​nym kwia​tem. Nie mógł się na​sy​cić jej wi​do​kiem, pier​sia​mi,

któ​resięco​razszyb​ciejuno​si​ły,nie​rów​nymprzy​spie​szo​nymod​de​chem,ru​mień​cem,
któ​ryroz​lałsięnajejskó​rze,aż…krzyk​nę​ła,ajejkrzykod​biłsięechemodścian
cie​plar​ni. Ja​kiś ptak za​trze​po​tał skrzy​dła​mi i wte​dy Hen​ri po​zwo​lił so​bie na or​-
gazm.

Ser​cewa​li​łomuoże​bra.Niebyłwsta​nielo​gicz​niemy​śleć.Wogó​lemy​śleć.Czuł

tyl​kopul​su​ją​cąroz​kosz.

Fio​na wy​gię​ła się i opa​dła. Po​czuł jej od​dech na pier​si. Le​że​li wciąż po​łą​cze​ni.

Skle​je​nipo​tem.

Od mie​się​cy pró​bo​wał do​pro​wa​dzić do tej chwi​li. Do po​łą​cze​nia opar​te​go na

uczu​ciuiza​ufa​niu.Wkoń​cupomie​sią​cachfru​stra​cjiznówczuł,żeżyjeiżemożeją
od​zy​skać.Ichwy​jazdnameczdoAri​zo​nybę​dzietakijakdaw​newspól​newy​jaz​dy.

Le​żąc w ra​mio​nach Hen​rie​go, pla​no​wa​ła, co jesz​cze chcia​ła​by z nim zro​bić tej

nocy.Oczy​wi​ścienaj​pierwmu​sząpo​zbie​raćubra​nia,bobiegnagoprzezpo​dwór​ko
niewcho​dziwra​chu​bę.Na​wetwpry​wat​no​ściogro​duzacie​plar​niąza​wszeist​nia​ło
ry​zy​ko,żeznaj​dziesięja​kiśpa​pa​raz​zizte​le​sko​po​wymobiek​ty​wem.

Nic,ab​so​lut​nienicnieskrad​niejejtejnocy.Musijaknaj​le​piejwy​ko​rzy​staćczas

z Hen​rim, bo praw​do​po​dob​nie na tym się skoń​czy. Z po​wo​du biop​sji nie po​je​dzie
z nim do Ari​zo​ny. Gdy​by od​wa​ży​ła mu się to po​wie​dzieć, mo​gła​by tyl​ko od​wró​cić
jegouwa​gęodgry.Gdzieśwgłę​biser​cawie​dzia​ła,żeHen​rimusisięnatymsku​pić.
Nieza​mie​rza​łamupo​wie​dziećtakczyowak,choćdzię​kitejwy​mów​ceczu​łasięle​-
piej.

Aleztymwszyst​kimzmie​rzysiępóź​niej.
Od​dechHen​rie​gomu​snąłczu​bekjejgło​wy.
–Tę​sk​ni​łemzatobą.
–Jateżtę​sk​ni​łam.Wie​leprze​szli​śmy,cier​pie​li​śmyzpo​wo​duutra​co​nychma​rzeń.

Możegdy​byina​czejsięuło​ży​ło…

– Wy​bacz, Fio​no, że nie po​tra​fi​łem ni​cze​go zmie​nić. Mo​że​my ad​op​to​wać dzie​ci,

niemamnicprze​ciw​kotemu.

Choć te sło​wa ku​si​ły, by chwy​ci​ła się obiet​ni​cy w jego oczach, nie mo​gła uciec

przedwi​szą​cymnadniąlę​kiem.

– To nie by​ło​by w po​rząd​ku w sto​sun​ku do tych dzie​ci, sko​ro na​sze mał​żeń​stwo

prze​ży​wakry​zys.

–Prze​cieżnieby​łaśprze​ciw​naad​op​cji.Przy​naj​mniejnapo​cząt​ku.Wy​co​fu​jeszsię,

bominieufasz?Niewie​rzyszwna​szemał​żeń​stwo?

– Nie cho​dzi tyl​ko o nas. Nie by​ła​bym uczci​wa, gdy​bym nie przy​zna​ła, że moje

genymnieprze​ra​zi​ły.Wszyst​kieko​bie​tywmo​jejro​dzi​niezmar​łynarakapier​sialbo
jaj​ni​ka.Bojęsię,żemogęumrzeć,alemyślodziec​ku,któ​retra​cimat​kę…–prze​-
łknę​ła–prze​ra​żamniejesz​czebar​dziej.Ow​szem,roz​wa​ża​łamad​op​cję.Nieby​łam
pew​na,cotyotymsą​dzisz.

–Nieroz​ma​wia​li​śmyotym,cowży​ciunaj​waż​niej​sze,praw​da?
Chcia​łapo​dzie​lićsięzHen​rimswo​imnie​po​ko​jem,ajed​no​cze​śnieniebyławsta​-

niepo​wie​dziećmuocze​ka​ją​cejjąna​za​jutrzbiop​sji.Hen​rispo​dzie​wałsię,żespę​dzi
znimtenweek​end,żebę​dziemuki​bi​co​wa​ła.Dia​bel​nietrud​nobę​dziemuod​mó​wić.

Takczysiakmusitozro​bić.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Ko​cha​lisięwcie​plar​ni,podprysz​ni​cem,apo​temwłóż​ku.Fio​nale​ża​łaobokHen​-

rie​gopodbal​da​chi​memimy​śla​łaoichwspól​nejnocy.Spę​dzi​lijąsple​ce​niwuści​sku.
Spa​linadzy.Ara​czejHen​rispał.Fio​nawtu​la​łasięwnie​go,zbytprze​peł​nio​naemo​-
cja​mi,abyza​snąć.

Gdypo​wo​linad​cho​dziłra​nek,jużna​wetniemy​śla​łaospa​niu.Pa​trzy​łanami​ja​ją​ce

mi​nu​tynaze​ga​rze.Każ​dyruchwska​zów​kipo​wo​do​wałukłu​ciewjejser​cu.

Pa​trzy​łanaHen​rie​go,któ​re​gopierśspo​koj​nieuno​si​łasięiopa​da​ła.Wy​glą​dałna

zre​lak​so​wa​ne​go.

Chcia​ła utrwa​lić ten mo​ment w pa​mię​ci, by mieć do cze​go wra​cać. Ko​niec mał​-

żeń​stwabyłbo​le​sny,jed​nakwie​dzia​łateż,żeod​cho​dząc,robiprzy​słu​gęimoboj​gu.

Za​pi​sa​ła so​bie w pa​mię​ci wszyst​kie naj​drob​niej​sze szcze​gó​ły, któ​re skła​da​ły się

naoso​bęjejmęża.Po​ran​neświa​tłonie​spiesz​nie,jesz​czezwa​ha​niemza​kra​da​łosię
dopo​ko​ju.Oświe​tli​łotwarzHen​rie​gopo​kry​tąlek​kimza​ro​stem,pod​kre​śla​jąckwa​-
dra​to​wąszczę​kę.

Kie​dysiędo​wie,żeznimniepo​je​dzie,bę​dziezroz​pa​czo​ny.Świa​do​mość,żemi​-

nio​nanocnicmię​dzyniminiezmie​ni​ła,wstrzą​śnienimdogłę​bi.Niechcia​łagode​-
kon​cen​tro​waćprzedme​czem,świet​niewie​dzia​ła,jakbar​dzoutrud​niatogręnabo​-
isku.Ajed​naknicniemo​głanatopo​ra​dzić.Jużpod​ję​łade​cy​zję.

Po​ściel za​sze​le​ści​ła, Hen​ri się po​ru​szył, od​chrząk​nął i przy​su​nął do niej. Z jego

ustwy​do​byłsiępo​mrukza​do​wo​le​nia,za​nimpod​niósłpo​wie​kiispoj​rzałjejwoczy.
Prze​su​nąłwgóręrękę,bypo​ło​żyćjąnakar​kuFio​nyiprzy​cią​gnąćjądosie​bie.Wy​-
ci​snąłca​łu​sanajejpo​licz​ku,lek​kodra​piącjąza​ro​stem.

–Dzieńdo​bry,słoń​ce.
Przy​tu​li​łapo​li​czekdojegopo​licz​kaipo​zwo​li​łaso​bieprzezchwi​lętakpo​zo​stać.
–Dzieńdo​bry.
Wy​cią​gnął ręce, ob​jął ją i przy​tu​lił. Po​wie​trze wy​peł​ni​ło głę​bo​kie wes​tchnie​nie,

gdyprze​krzy​wiłgło​wę,byzer​k​nąćnasłoń​cewpa​da​ją​ceprzezszpa​ręmię​dzyza​sło​-
na​mi.

– Boże, jest póź​niej, niż my​śla​łem. – Klep​nął ją w po​śla​dek. – Trze​ba wsta​wać.

Mu​szęzdą​żyćnasa​mo​lot.Wiem,żetyle​ciszpóź​niej,alechcęprzedwyj​ściemzjeść
małeśnia​da​nie.Aty…

–Hen​ri–prze​rwa​łamu–niepo​le​cędoAri​zo​ny.
Hen​riusiadłpo​wo​li.
–Ro​zu​miem.Mu​siszsięza​jąćtąim​pre​zą,wktó​rąsięza​an​ga​żo​wa​łaśwostat​niej

chwi​li.

Chcia​łasko​rzy​staćzwy​mów​ki,któ​rąsampo​dałjejjaknatacy,alezadłu​gocią​-

gnę​litęgrę.

–Tanocbyławspa​nia​łym–uję​łajegotwarzwdło​nie–pięk​nymhoł​demdlatego,

conasłą​czy​ło.Aletobyłopo​że​gna​nie.

Szok,po​temzłość,prze​mknę​łyprzezjegotwarz.
– Nie wiem, co się z tobą dzie​je, ale my​lisz się, do cho​le​ry. Ta noc utwier​dzi​ła

mnietyl​kowprze​ko​na​niu,żetonieko​niec.

Fio​naskrzy​żo​wa​łara​mio​na,przy​ci​ska​jąckoł​drę.
– Mo​żesz my​śleć, co chcesz, ale ja pod​ję​łam de​cy​zję. Nie mu​si​my tego od razu

ogła​szaćofi​cjal​nie,aleteżniepo​win​ni​śmyuda​waćprzedro​dzi​na​mi.Toniefair.

Pa​trzyłnaniąwmil​cze​niu,za​ci​ska​jączęby.
Gdy​byod​gadłjejta​jem​ni​cę,by​ło​byjesz​czego​rzej.
–Hen​ri,spóź​niszsięnasa​mo​lot.
Zcięż​kimwes​tchnie​niemod​rzu​ciłkoł​drę,wstałiwy​szedłzpo​ko​ju.
Izjejży​cia.

Hur​ri​ca​nesza​wszepo​dró​żo​wa​liwła​snymsa​mo​lo​tem,aletendzieńbyłwy​jąt​kiem.

Sa​mo​lot,któ​rymzwy​klela​ta​li,prze​cho​dziłokre​so​wyprze​gląd,le​cie​liwięcdoAri​zo​-
nywy​czar​te​ro​wa​nymluk​su​so​wymod​rzu​tow​cem.

Hen​riniecie​szyłsięjed​nakmięk​ki​miskó​rza​ny​mifo​te​la​mianiotwar​tąprze​strze​-

nią,gdzieczło​wiekczułsiębar​dziejjakwsa​lo​niewdomuniżwsa​mo​lo​cie.My​śla​mi
po​zo​stałprzyFio​nie,przyostat​niejnocyitym,jakbli​skobyłod​zy​ska​niażony.Ale
jakzwy​klejed​nanocniewy​star​czy​ła.

Roz​ko​ja​rzo​ny le​d​wie za​uwa​żał roz​mo​wy swo​ich ko​le​gów. Fred​dy Bul​do​żer

iWadeDzi​kaKar​tarzu​ca​lipił​kęwtęizpo​wro​tem.Po​krzy​ki​wa​liprzytymiza​grze​-
wa​lisiędowal​ki.Na​wetci,któ​rzywcich​szymza​kąt​kupró​bo​wa​ligraćwkar​ty,zo​-
sta​limimowoliwłą​cze​nidotejza​ba​wy.

Nor​mal​nie Hen​ri dbał​by o to, by za​wod​ni​kom nie za​bra​kło spor​to​we​go du​cha

wal​ki. Tego dnia sie​dział obok Ge​rva​is’go, wła​ści​cie​la dru​ży​ny. Miesz​czą​ce się
zprzo​dufo​te​leod​dzie​la​łyichodza​wod​ni​ków.

Pod​szedłdonichBrantRey​naud,ku​zynzTek​sa​su,któ​rytak​żegrałwHur​ri​ca​nes.

Spin​kawkształ​cieżół​tejróżywpię​tawkla​pęjegoma​ry​nar​kipo​ły​ski​wa​ławcie​płym
świe​tleka​bi​ny.Oparłsięoskó​rza​nefo​te​lewko​lo​rzeko​nia​ku,wręcetrzy​małte​le​-
fon.

–Wi​dzie​li​ścieTwit​te​ra?Faninasko​cha​ją.Zdję​ciazlot​ni​skaroz​prze​strze​nia​jąsię

wsie​cijakwi​rus.–Wska​załnate​le​fon.–Działod​po​wie​dzial​nyzakon​taktzme​dia​-
mirobiświet​nąro​bo​tę.

Brant klep​nął Ge​rva​is’go po ra​mie​niu, po czym ru​szył w stro​nę pu​ste​go fo​te​la

obokFred​dy’ego,podro​dzejed​nąrękąła​piącpił​kę.Hen​rile​d​wiesły​szałsło​waku​-
zy​na.Wle​piłwzrokwozdob​nykrysz​ta​ło​wyży​ran​dolnaśrod​kusu​fi​tuiza​sta​na​wiał
się,cobysięsta​ło,gdy​byktośnie​chcą​cytra​fiłwnie​gopił​ką.Ge​rva​iswy​jąłje​denze
swo​ichte​le​fo​nów,byspraw​dzićnaj​now​szepo​sty.

Gdyprze​glą​dałnowewpi​sy,jegotwarzspo​waż​nia​ła.Nalot​ni​skukil​kufa​nówdość

bez​par​do​no​worzu​ci​łosięnaHen​rie​goiin​nychgra​czyHur​ri​ca​nes.Ta​kierze​czynie
byłyni​czymnad​zwy​czaj​nym.Faniza​wszechcie​liotrzy​maćau​to​gra​fyizdję​cia.

Jed​nak tego dnia było tro​chę ina​czej. Ge​rva​is uniósł brwi, po​ka​zu​jąc Hen​rie​mu

ekranswo​je​gosmart​fo​na.

Hen​ri na​chy​lił się. Ja​sna cho​le​ra. Blon​dyn​ka z lot​ni​ska, któ​ra nie po​tra​fi​ła trzy​-

maćrąkprzyso​bie,za​mie​ści​łazdję​cie,któ​remo​głowy​wo​łaćskan​dal.Swo​jądro​gą

nie​wie​lebyłodotegotrze​ba.Zmniejważ​nychpo​wo​dówwa​li​łysięka​rie​ryiroz​pa​-
da​łymał​żeń​stwa.

Szczu​płablon​dyn​kamia​łanaso​bieszor​tyzwy​so​kimsta​nemiprze​zro​czy​styszy​-

fo​no​wy top. Po​ca​ło​wa​ła Hen​rie​go w po​li​czek, bio​rąc go za rękę i opla​ta​jąc nogą.
Nazdję​ciuniebyłowi​dać,żeHen​ripró​bo​wałjąod​su​nąć,byprzy​ję​łabar​dziejprzy​-
zwo​itąpozę.

Ja​kaś jego część tę​sk​ni​ła za cza​sem, kie​dy żyło się odro​bi​nę wol​niej. I bar​dziej

pry​wat​nie.Wi​dząc,jakszyb​kozdję​ciazlot​ni​skaza​czę​łykrą​żyćwsie​ci,po​czułgo​-
rycz.Ge​rva​is,któ​rydbałowi​ze​ru​nekdru​ży​ny,mar​twiłsięteżobra​ta.

–Uwa​żasz,żetomą​dre,zwa​żyw​szynastanwa​sze​gomał​żeń​stwa?
Hen​riprze​cze​sałpal​ca​miwło​sy.
–Nieza​chę​ca​łemjej.Ro​bi​łem,como​głem,żebysięod​cze​pi​ła.
Bratkiw​nąłgło​wą,na​dalpa​trzączpo​wa​gą.
– Wiem, ale je​steś oso​bą pu​blicz​ną. Jed​no zdję​cie, jed​na krót​ka wy​po​wiedź. To

wy​star​czy.

–My​ślisz,żeniezda​jęso​bieztegospra​wy?
Ge​rva​isna​wetwpo​ło​wienieznałjegosy​tu​acji.
–Popro​stuuwa​żaj,bra​cie.Two​jemał​żeń​stwoniewy​da​jesiędośćsta​bil​ne,żeby

prze​trwaćta​kienie​spo​dzian​ki.

– Co ci po​wie​dzia​ła Eri​ka? – W tym mo​men​cie Hen​ri po​ża​ło​wał, że pro​sił Eri​kę

iAde​la​ideoradę.

–Niktminicniemó​wił.Znamcię.–Wy​łą​cza​jącte​le​fon,Ge​rva​issplótłra​mio​nana

pier​si.

–Wszyst​kiemał​żeń​stwaprze​ży​wa​jąkry​zys.
–Hm.
Ge​rva​ispo​dra​pałsięwbro​dęjakmą​drystar​szybrat,aleniewy​mą​drzałsięjak

star​szybrat.

–Noicotakmil​czysz?
Ga​rva​iswzru​szyłra​mio​na​mi.
–Nieza​cho​wu​je​ciesiętaksamojakkie​dyś.Niedo​ty​ka​ciesię.
–Atyje​steśza​ko​cha​ny,wi​dzisztyl​koser​caigwiaz​dy.–Hen​rista​rałsię,bynie

za​brzmia​ło to iro​nicz​nie. Ale co tam, do cho​le​ry. Ge​rva​is za bar​dzo zbli​żył się do
praw​dy.

–Tywi​dzia​łeśser​caigwiaz​dy?–Wgło​siebra​tapo​ja​wi​łosięszcze​rezdu​mie​nie,

roz​plótłręceipo​chy​liłsiędoprzo​du.

Wod​po​wie​dziHen​ripod​niósłgło​wę.Tak,wi​działgwiaz​dy.Boże,byłtakiza​ko​cha​-

ny.Cosięsta​ło?Alboina​czej–jakdo​tar​lidotegopunk​tu?

–Je​ste​śmybrać​mi,więcpo​wiemjed​no,aje​śliciętowku​rzy,wy​bacz.Nie​płod​ność

wy​sta​wianacięż​kąpró​bęna​wetso​lid​nejakska​łamał​żeń​stwa.Wi​dzie​li​śmytonie​-
raz,tak​żewzwiąz​kachspor​tow​ców–rzekłci​choGe​rva​is.Cza​sa​miby​wałcho​ler​nie
rze​czo​wy,mó​wiłwprost,gdyinnipo​słu​gi​wa​lisięeu​fe​mi​zma​mi.

Nie​płod​nośćzde​cy​do​wa​niegoniedo​ty​czy​ła,bopojed​nymwspól​nymweek​en​dzie

jegona​rze​czo​naocze​ki​wa​łabliź​niąt.Hen​riniemógłza​prze​czyć,żetoboli.

–Cie​szęsiętwo​imszczę​ściem,alemó​wiącszcze​rze,my​ślisz,żemaszpra​woroz​-

ma​wiaćzemnąopro​ble​machnie​płod​no​ściwmał​żeń​stwie?

–Zro​zu​mia​łem.Ży​cieniejestspra​wie​dli​we.
Hen​ripo​trzą​snąłgło​wą.
–Cośotymwiem.
– Roz​wa​ża​li​ście ad​op​cję? – Ge​rva​is na​wet się nie od​wró​cił, kie​dy pił​ka w koń​cu

tra​fi​ławży​ran​dol,akrysz​ta​ło​weme​da​lio​nyza​brzę​cza​ły,alesięniestłu​kły.Byłsku​-
pio​ny na roz​mo​wie, pod​czas gdy Demp​sey, tre​ner dru​ży​ny, wstał, by za​pro​wa​dzić
po​rzą​dek,nimprzyko​lej​nymrzu​ciena​ro​biąwięk​szejszko​dy.

–Tuniecho​dzityl​koodzie​ci.Pod​czasba​dańpoko​lej​nympo​ro​nie​niuFio​naod​kry​-

łagu​zekwpier​si.–Dośćdłu​godźwi​gałcię​żartychta​jem​nic.Inaj​wy​raź​niej,są​dząc
zdo​my​słówbra​ta,niero​biłtegodo​brze.

–Cho​le​ra.Czyjejmat​kaibab​ka…–Ge​rva​iszni​żyłgłosookta​wę.
– Zmar​ły na raka? – do​koń​czył Hen​ri. – Tak. Fio​na ro​bi​ła ba​da​nie ge​ne​tycz​ne

iwy​nikjestpo​zy​tyw​ny.

–Takmiprzy​kro.
Bań​kana​pię​ciaostat​nichmie​się​cypę​kła.Akie​dypę​kła,Hen​ristwier​dził,żenie

jest w sta​nie dłu​żej ukry​wać praw​dy o swo​jej obec​nej sy​tu​acji. Fio​ny nie bę​dzie
wAri​zo​nie.Wkrót​ceniebę​dziejejwjegoży​ciu.Tamyśl…niepo​tra​fiłsięzniąpo​-
go​dzić.

–Półrokutemuniepo​je​cha​li​śmydoEu​ro​pynawa​ka​cje.Fio​naprze​szłatampo​-

dwój​nąma​stek​to​mięihi​ste​ro​to​mię.

–Boże,Hen​ri.Bar​dzomiprzy​kro.Cze​munamniepo​wie​dzia​łeś?
–Boonaniechcia​ła.
Ge​rva​isści​snąłgozara​mię.
–Niemu​sia​łeśsamdźwi​gaćtegocię​ża​ru.Wspie​rał​bymcię.
–Niechcie​li​śmyry​zy​ko​wać,żepra​sacośwy​wą​cha.Na​szapry​wat​nośćbyła…jest

waż​na.–Mimotowspar​ciebra​tawie​ledlanie​gozna​czy​ło.Wie​dział,żewszy​scyby
gowspie​ra​li,Fio​nętak​że,gdy​bytyl​kopo​zwo​li​łako​mu​kol​wieksiędosie​biezbli​żyć.

– Wa​sza de​cy​zja. Ale pa​mię​taj, że je​stem, gdy​byś mnie po​trze​bo​wał, i nie ma

wtymniczłe​go,żesięko​gośpo​trze​bu​je.Obo​jewmło​dymwie​kustra​ci​li​ściemat​ki.
Todia​bel​nietrud​ne.–Jed​no,cze​goniktniemógłkwe​stio​no​wać,je​ślicho​dzi​łooGe​-
rva​is’go,tojegobez​względ​nalo​jal​nośćwo​becro​dzi​ny.

–Mat​kaFio​nyzmar​ła.Na​szanaszo​sta​wi​ła,bobyławście​kła,żeoj​ciecwciążją

zdra​dzał.

– Śmierć jest tra​ge​dią. Zdra​da też boli jak dia​bli. Mama nas po​rzu​ci​ła, cho​ciaż

cho​dzi​łojejonie​wier​nośćtaty.Ro​zu​miem,żeprzeztomaszpro​blemzza​ufa​niem.
Jateżsięztymzma​ga​łem.

–Fio​naniejestmojąmat​ką.
–Alecięzo​sta​wia.–Ge​rva​ispo​stu​ki​wałwekran,któ​ryzgasł.–Amożetyjąode​-

pchną​łeś?

–Bzdu​ra–wark​nąłHen​ri.Zaszyb​ko?–Ro​bię,comogę,żebyjąod​zy​skać.
–Sko​rotaktwier​dzisz.–Ge​rva​isod​wró​ciłwzrok,od​chy​la​jącsie​dze​nie.
–My​śla​łem,żemniewspie​rasz.–Hen​riniemógłsiępo​wstrzy​mać.
Prze​glą​da​jącli​stękon​tak​tów,Ge​rva​isza​trzy​małsięprzyEri​ce.Po​ma​chałte​le​fo​-

nemwstro​nęHen​rie​go.

– Wzy​wam na po​moc pew​ną wy​jąt​ko​wo sku​tecz​ną księż​nicz​kę, któ​rą znam

iuwiel​biam.

Za​raz po​tem po​pro​sił Eri​kę, by za​wio​zła Fio​nie kwia​ty od Hen​rie​go. Może fak​-

tycz​niepo​trze​bu​jewię​cejpo​mo​cy,byod​zy​skaćżonę,po​my​ślałHen​ri.

Ból spo​wo​do​wa​ny biop​sją był ni​czym w po​rów​na​niu z bó​lem ser​ca. Ten ból był

wy​ni​kiemkoń​capew​ne​goroz​dzia​łujejży​cia.Koń​cami​ło​ści.

Na wi​zy​tę po​je​cha​ła tak​sów​ką, bo nie chcia​ła ry​zy​ko​wać, że szo​fer Ray​nau​dów

po​wieko​muś,żebyłaule​ka​rza.Pod​czasba​da​niaża​ło​wa​ła,żeniemaprzyniejni​-
ko​go,kogomo​gła​bywziąćzarękę–żeniemaobokniejHen​rie​go.Copraw​daitak
ni​ko​mu nie po​zwo​li​li​by tam wejść. Praw​do​po​dob​nie na​wet gdy​by Hen​ri cze​kał
wko​ry​ta​rzu,czu​ła​bysięspo​koj​niej​sza…alepod​ję​łade​cy​zjęimu​sia​łasięjejtrzy​-
mać.

Te​razzna​la​złaazylwbi​blio​te​ce,wśródksią​żekiko​lek​cjisztu​ki.Sie​dzia​ławdu​-

żym wik​to​riań​skim fo​te​lu, zwi​nię​ta i przy​kry​ta ko​cem, na któ​rym wid​nia​ły słyn​ne
pierw​sze li​nij​ki róż​nych po​wie​ści. Mia​ła na​dzie​ję, że po​łą​czo​na moc li​te​ra​tu​ry
isztu​kidajejtakpo​trzeb​nąsiłę.

Sa​do​wiąc się w fo​te​lu, czu​ła się pra​wie do​brze. Do​pó​ki nie usły​sza​ła stu​ka​nia.

Zbie​ra​jącsiłyiod​wa​gę,ru​szy​ładodrzwi.

Nawie​lerze​czybyłategodniaprzy​go​to​wa​na,aleto​wa​rzy​stwodonichniena​le​-

ża​ło. Pra​gnę​ła w sa​mot​no​ści opła​ki​wać swo​je rany. Gdy otwo​rzy​ła drzwi, jej mina
zrze​dła. Przed nią sta​ła Eri​ka uzbro​jo​na w wi​zy​tów​kę, bu​kiet li​lii i łyszcz​ca oraz
pu​deł​kobel​gij​skichcze​ko​la​dek.

–Eri​ka,cozanie​spo​dzian​ka.–Fio​nauśmiech​nę​łasięsiłąwoli.
Nor​dyc​kaksięż​nicz​kamoc​niejści​snę​łakwia​tyicze​ko​lad​ki.
–Mogęwejść?Och,todlacie​bieodtwo​je​gomęża.–Wrę​czy​łaFio​niepre​zen​ty.–

Niezo​sta​nędłu​go.Mu​szęzdą​żyćnasa​mo​lotdoAri​zo​ny.

–Oczy​wi​ście,tędypro​szę–mruk​nę​łaFio​na,za​pra​sza​jącjądośrod​ka.
Do​ce​ni​łatengest,choćsiędo​my​śli​ła,żetoniebyłpo​mysłHen​rie​go.Cozna​czy,

żeichpro​ble​mysta​łysiępo​wszech​niezna​ne.Czu​łasięjakpa​skud​nanie​wdzięcz​ni​-
ca.Zmu​sza​jącsiędouśmie​chu,wło​ży​łanoswkwia​tyijepo​wą​cha​ła.

–Pięk​niepach​ną.Dzię​ku​ję.
Po​sta​wi​łakrysz​ta​ło​wywa​zonzli​lia​minasto​li​kuprzywej​ściuobokan​tycz​ne​goze​-

ga​ra.

–Usiądź​my,po​mo​że​ciemizjeśćcze​ko​lad​ki.
Śmie​jącsięci​cho,Eri​kapo​kle​pa​łasiępobrzu​chu.
– Dzie​ci zde​cy​do​wa​nie po​win​ny po​znać smak tych słod​ko​ści. I bar​dzo dzię​ku​ją

cio​ciFio​nie.

– No to za​bie​raj​my się do ro​bo​ty. – Fio​na po​pro​wa​dzi​ła go​ścia do bi​blio​te​ki.

Wtymmiej​scuzko​ją​cymza​pa​chemsta​rychksią​żekidziełsztu​kirze​czyniemia​ły
nie​zno​śne​gozwy​cza​juwy​wra​ca​niajejświa​tadogóryno​ga​mi.

Po​cią​gnę​łazaczer​wo​nąsa​ty​no​wąwstąż​kęnapu​deł​kubel​gij​skichtru​fli.
–Eri​ko,typro​mie​nie​jesz.
– Dzię​ku​ję. Bliź​nia​ki to chy​ba po​dwój​ny blask. – Wy​ję​ła z pu​deł​ka cze​ko​lad​kę

ztru​skaw​ko​wymna​dzie​niem.–Alenaj​bar​dziejchcia​ła​bymspaćpo​dwój​nąilośćgo​-
dzinijeśćzadwóch.Mie​siącmio​do​wynieza​po​wia​dasięro​man​tycz​nie.

– Je​stem pew​na, że Ge​rva​is to ro​zu​mie. – Fio​na usia​dła w fo​te​lu i skrzy​żo​wa​ła

nogizcze​ko​lad​ka​minako​la​nach.

– Tak, jest nie​wia​ry​god​nie cier​pli​wy. – Eri​ka ro​zej​rza​ła się, je​dząc cze​ko​lad​kę

iwza​my​śle​niugła​dzącbrzuch.Tenruchpo​ru​szyłczu​łąstru​nęwFio​nie.Eri​kana​-
glepod​nio​sławzrok.Jejpo​licz​kilek​kosięza​ró​żo​wi​ły.–Wy​bacz.Niechcia​łampleść
oso​bie.

– Nie mu​sisz kryć ra​do​ści. – Fio​na przy​gry​zła war​gę, pa​trząc na twarz Eri​ki. –

Ktościpo​wie​działona​szychpro​ble​machznie​płod​no​ścią,praw​da?

–Niechcębyćwścib​ska.–Eri​kaopa​dłanafo​telpodru​giejstro​nieko​min​ka.
–Nieje​steś.Cóż,pra​cu​jęnadtym,żebybyćwsta​nieroz​ma​wiaćotymzro​dzi​ną.

To bo​le​sne, ale to nie zna​czy, że nie mogę cie​szyć się two​im szczę​ściem. Ko​cham
dzie​ci.–Fio​nawło​ży​ładousttru​fla,alezna​ko​mi​tejja​ko​ścicze​ko​lad​kasma​ko​wa​ła
jak kurz. Od​sta​wi​ła pu​deł​ko na sto​lik obok fo​te​la, nie za​my​ka​jąc go, by przy​szła
szwa​gier​kamo​głasięczę​sto​wać.

–Achcesz?–Eri​kaprze​krzy​wi​łagło​wę.–Chceszsięprzedkimśwy​ga​dać?Je​ste​-

śmyro​dzi​ną.–Po​ło​ży​łarękęnaprzed​ra​mie​niuFio​ny.

–Możejużnie​dłu​goniebę​dzie​myro​dzi​ną.
Eri​kazmarsz​czy​łaczo​łoipo​chy​li​łasię,byści​snąćdłońFio​ny.
–Takmiprzy​krotosły​szeć.Alechęt​niecięwy​słu​cham.
–Dzię​ku​ję.–Fio​napo​ło​ży​ładłońnajejdło​ni.–Mamna​dzie​ję,żetyiGe​rva​isznaj​-

du​je​cieczas,żebybyćra​zemmimowy​peł​nio​ne​goza​ję​cia​mise​zo​nu.Toważ​ne.Czas
takszyb​koucie​ka.Wy​bacz,je​ślisięwtrą​cam.

– Trosz​czysz się o moją przy​szłość. O przy​szłość Ge​rva​is’go i dzie​ci. Wi​dzę to

ido​ce​niam.

–MyzHen​rimtakszyb​kosiępo​bra​li​śmy,żeniezdą​ży​li​śmydo​brzesiępo​znać.
–Ni​g​dyniejestzapóź​no,żebytozmie​nić.–Eri​kawsta​łaipo​pra​wi​łaksiąż​kina

pół​ce.

–Skądtapew​ność?
–Wciążtuje​steś.Więcwciążjestna​dzie​ja.Iczas.Tota​kiesmut​ne,kie​dyża​łu​je

sięcze​gośpo​nie​wcza​sie.

Żal.Ostat​niarzecz,ja​kiejchcia​łaFio​na,tożyćzża​lem.
–Jakidąprzy​go​to​wa​niadoślu​bu?–spy​ta​ła,zmie​nia​jącte​mat.
–Bar​dzodo​brze.Mamywspa​nia​łąor​ga​ni​za​tor​kęślu​bów.
–Mo​gła​bymciwczymśpo​móc?
–Popro​stucieszsiętymdniem.–Eri​kaznówpo​gła​ska​łabrzuch.–Dzie​ciro​sną

takszyb​ko,żechy​babędęmu​sia​łapo​szu​kaćno​wejsuk​niślub​nej.

–Bę​dzieszpięk​nąpan​nąmło​dą.
Eri​ka wska​za​ła na ka​na​pę na koń​cu bi​blio​te​ki. Usia​dła tam i po​kle​pa​ła miej​sce

oboksie​bie,pa​trzącnaFio​nę.

– Coś jesz​cze nie daje ci spo​ko​ju. Wi​dzę to w two​ich oczach. An​giel​ski nie jest

moimpierw​szymję​zy​kiem,na​uczy​łamsięod​czy​ty​waćemo​cjezoczu.Pro​szę,mów,
je​ślichcesz.

Fio​nausia​dłaobokEri​ki,uni​ka​jąckon​tak​tuwzro​ko​we​go.Spoj​rza​łanawik​to​riań​-

ski ob​raz przed​sta​wia​ją​cy grec​ką bo​gi​nię Ar​te​mis. Ła​twiej było jej sku​pić się na
sztu​ceniżnajejsy​tu​acji.

–Czytomacośwspól​ne​goztwo​imikło​po​ta​mizHen​rim?
–Na​wetniewiem,jaktopo​wie​dzieć.–Przezmo​mentFio​niekrę​ci​łosięwgło​wie,

wi​dzia​ła jak przez mgłę. Po​wie​dze​nie tego na głos było jed​ną z naj​trud​niej​szych
rze​czywjejży​ciu.

–Popro​stupo​wiedz.–Eri​kawzię​łajązarękę,do​da​jącjejotu​chyiod​wa​gi.
Fio​nana​dalniebyławsta​niespoj​rzećjejwoczy,alesło​wapo​pły​nę​łyzjejust.
–Po​bra​li​śmysięzHen​rimszyb​ko,bomy​śle​li​śmy,żeje​stemwcią​ży.Byćmożeby​-

łam,możepo​ro​ni​łam.CzyHen​rijużcitomó​wił?

Eri​kady​plo​ma​tycz​niemil​cza​ła,codo​da​łoFio​nieod​wa​gidozwie​rzeń.
Boże,jakonategopo​trze​bo​wa​ła.
–Po​nie​ważtestcią​żo​wywy​padłpo​zy​tyw​nie,za​kła​da​łam…cóż,po​spie​szy​li​śmysię

dooł​ta​rza,niemie​li​śmycza​susiępo​znać.Za​pła​ci​li​śmyzatocenę.

–Niezna​łamszcze​gó​łów.Przy​kromi.
–Na​wetje​śliuwaswszyst​kood​bę​dziesięzgod​niezpla​nem,dbaj​cieoswójzwią​-

zek. Wa​sze dzie​ci są waż​ne, ale po​sia​da​nie ro​dzi​ców, któ​rzy two​rzą praw​dzi​wy
zwią​zek,tyl​kojewzmoc​ni.

–Su​ge​ru​jesz,żeniepo​win​ni​śmysięzGe​rva​is’mpo​brać?
–Towa​szade​cy​zja.Jatyl​kodzie​lęsięswo​imdo​świad​cze​niemichcę,że​byśbyła

pew​natego,coro​bisz.Towszyst​ko.Mamna​dzie​ję,żecięnieura​zi​łam.

– Ależ nie. Sama na​le​ga​łam, że​byś się ze mną po​dzie​li​ła my​śla​mi. Moja ro​dzi​na

po​py​chamniedomał​żeń​stwa.Je​steśpierw​sząoso​bą,któ​rapo​ka​zu​jemitozin​nej
stro​ny.–Po​kle​pa​ładłońFio​ny.–Alepro​szę,bądźspo​koj​na,wszyst​koprze​my​śla​łam.
Ko​chamGe​rva​is’go.Chcębyćjegożonądokoń​caży​cia.

–Wta​kimra​ziebar​dzosięcie​szę–rze​kłaFio​na,ubo​le​wa​jącnadswo​imzła​ma​-

nymser​cem.

Cze​kajądłu​giweek​end,za​nimotrzy​mawy​ni​kibiop​sji,zresz​tąnie​za​leż​nieodwy​-

ni​kuniebyłapew​na,jakpo​stą​pić.

ROZDZIAŁÓSMY

Byłacałaobo​la​ła,choćmia​łabiop​sjętyl​kole​wejpie​si.Przynie​spo​dzie​wa​nymgo​-

ściu dzień wcze​śniej uda​wa​ła, że wszyst​ko jest w po​rząd​ku, nie mo​gła jed​nak za​-
prze​czyć, że na​stęp​ne​go dnia z ulgą od​po​czy​wa​ła w łóż​ku z dala od cie​kaw​skich
oczu.

Eri​kawrazzpo​zo​sta​ły​miżo​na​miza​wod​ni​kówod​le​cia​ładoAri​zo​ny.Fio​nazo​sta​ła

sama.Wnocybólznacz​niesięspo​tę​go​wał.Pra​wieniespa​ła,do​pie​rooświ​cieuda​ło
jejsięzdrzem​nąć.

Le​żącnaboku,nieuci​ska​łapier​si.Choćbyławdzięcz​na,żemożeli​zaćranywsa​-

mot​no​ści,czu​łacię​żarwser​cu,żemusiokła​my​waćwszyst​kich,któ​rychko​cha.Kie​-
dywpa​dłaEri​ka,przezmo​mentchcia​łasięzniąpo​dzie​lićin​for​ma​cjąobiop​sji.Ten
cię​żartrud​nodźwi​gaćsa​mej.Mia​łajed​nakświa​do​mość,żetoniewcho​dziwra​chu​-
bę.Od​wró​ci​łauwa​gęEri​kiodzbli​ża​ją​ce​gosięślu​buina​ro​dzinbliź​niątiniechcia​ła
do​dat​ko​woob​cią​żaćjejtakąwie​ścią.

Mru​ga​jąc, by po​wstrzy​mać łzy, za​sta​na​wia​ła się, kie​dy wresz​cie za​cznie dzia​łać

lekprze​ciw​bó​lo​wy.Nie​cier​pli​wiecze​ka​łanaulgę.Mu​sia​łaczymśod​wró​cićuwa​gę.
Zer​k​nę​łanaze​garizda​łaso​biespra​wę,żemeczwAri​zo​niejużsięza​czął.Czyna​-
praw​dęspa​łatakdłu​go,naprze​mianza​pa​da​jącwdrzem​kęisiębu​dząc?

Na​ci​snę​łagu​ziknapi​lo​cieiod​szu​ka​łaka​nał,naktó​rymnada​wa​nomecz.Usia​dła,

opie​ra​jącsięopo​dusz​kiprzyza​głów​kuipo​pra​wi​ładużąnoc​nąko​szu​lę.Praw​dęmó​-
wiąc, był to je​den z T-shir​tów Hen​rie​go, wciąż prze​sy​co​ny jego za​pa​chem. Pal​ce
Fio​nyjak​bymi​mo​wol​niepo​wę​dro​wa​łydoluź​ne​goba​weł​nia​ne​gosta​ni​kaiban​da​ża,
któ​rychro​niłna​kłu​teigłąmiej​sca.Odpo​wro​tudodomubiop​sjabyłanie​usta​ją​cym
źró​dłemjejnie​po​ko​ju.

Z brzu​cha Fio​ny do​bie​gło gło​śne bur​cze​nie. Uprzy​tom​ni​ła so​bie, że ni​cze​go nie

ja​dła.Ostroż​niewsta​ła,bo​sy​misto​pa​mista​jącnaper​skimdy​wa​nie,poczymru​szy​ła
pochłod​niej​szejdrew​nia​nejpod​ło​dze.

Ze​szłanadółizaj​rza​ładolo​dów​ki–wtakidzieńjaktenza​słu​gu​jenalody,naj​lep​-

szele​kar​stwodladziew​czy​nyzobo​la​łymcia​łemizła​ma​nymser​cem.Wy​bra​łalody
wa​ni​lio​we,apo​temdo​rzu​ci​łajesz​czekil​kacze​ko​la​dekodHen​rie​go.Na​bra​łapeł​ną
ły​żecz​kęiprze​łknę​łazroz​ko​szą,poczymznówru​szy​łanagórędosy​pial​ni.

Naekra​niete​le​wi​zo​rawciążtrwałmecz.Sto​krot​kiodHen​rie​goroz​ja​śnia​łyroz​-

świe​tlo​nybla​skiempo​kój.Li​lie,któ​reprze​słałwczo​raj,zo​sta​wi​łanadolewbi​blio​-
te​ce,bywszę​dziemiećprzy​po​mnie​nietego,cowkrót​cestra​ci.

Po​czu​łacię​żarwpier​si.Tenbólniemiałnicwspól​ne​gozbiop​sją.Tobyłżal,że

niewy​bra​łasiędoAri​zo​ny.

Bar​dzochcia​ła​bytambyćido​pin​go​waćza​wod​ni​kówra​zemzin​ny​miżo​na​miczy

choć​bycze​kaćnaHen​rie​gowho​te​lo​wympo​ko​ju.Świę​to​waćznimpome​czu.Po​-
my​śla​ła,jakwspa​nia​leichcia​łazgra​łysięzsobądwienocewcze​śniej,itopotak
dłu​giejprze​rwie.Chcia​łaznówsięznimko​chać,uda​wać,żeniemażad​ne​gobólu.

Na​bra​łako​lej​nąły​żecz​kęlo​dówiwło​ży​łajądoust,poczymwró​ci​łaspoj​rze​niem

doekra​nu.Wsamąporę.Ka​me​rawła​śnieprze​nio​słasięnatłumiza​trzy​ma​łanapa​-
rzestar​szychlu​dziwjed​na​ko​wychblu​zach.Sie​dzą​cywo​kółnichfaniwy​ma​chi​wa​li
trans​pa​ren​ta​mi z na​pi​sem „Wszyst​kie​go naj​lep​sze​go z oka​zji 60 rocz​ni​cy ślu​bu”,
auśmiech​nię​taparapo​łą​czy​łasięwczu​łympo​ca​łun​ku,któ​rypo​ka​za​łakra​jo​wate​-
le​wi​zja,za​nimko​men​ta​torprze​szedłdopo​chwałofen​sy​wydru​ży​nyAri​zo​ny.

Fio​na za​trzy​ma​ła się na tym po​ca​łun​ku. Wró​ci​ła my​ślą do chwi​li, gdy Hen​ri ujął

jejtwarzwdło​nie,apo​temjąpo​ca​ło​wał.Pró​bo​wa​łaso​bieprzy​po​mniećsmakjego
warg.Wtymmo​men​cieka​me​rapo​ka​za​łazbli​że​niejejmęża.

Wkrót​ce by​łe​go męża, po​pra​wi​ła się i na​bra​ła ko​lej​ną łyż​kę lo​dów. Pa​trzy​ła na

jegona​ra​mien​ni​kiirysytwa​rzywi​docz​nezakra​tąma​ski.Wy​szcze​ki​wałpo​le​ce​nia
iwy​ma​chi​wałrę​ka​mi,od​ga​dy​wałpla​nyobro​nyiażdoostat​niejmi​nu​tyme​czuza​cie​-
klewal​czył.Jakzwy​kle.

Byłjed​nymznaj​lep​szychgra​czywli​dze,atense​zonmógłbyćdlanie​gowy​jąt​ko​-

wy, gdy​by w koń​cu Hur​ri​ca​nes wy​gra​li pu​char Su​per Bowl. Ża​ło​wa​ła, że jej przy
tymniebę​dzie.Demp​seyiGe​rva​istwier​dzi​li,żeHur​ri​ca​nesmająwszel​kieszan​se
nami​strzo​stwo.Obytyl​kojejodej​ścienieza​wa​ży​łonafor​mieHen​rie​go.

Aletakjużjestzroz​sta​nia​mi.Sąbo​le​sne.
Na​glesię​gnę​łapote​le​foniprzej​rza​łali​stękon​tak​tów.Zna​la​złanowynu​merswo​-

je​goojca,któ​rymiesz​kałte​raznaosie​dludlaeme​ry​tównaFlo​ry​dzie.

Je​den dzwo​nek, dru​gi. Z każ​dym ko​lej​nym dzwon​kiem czu​ła więk​szy nie​po​kój.

Aje​ślioj​ciecnieod​bie​rze?

Jużpra​wiezde​cy​do​wa​łasięroz​łą​czyć,gdyusły​sza​ła,żektośode​brałte​le​fon.
–Tato?–Po​pra​wi​łapo​dusz​kę,bysiępod​cią​gnąć.
–Fio​na?Cośsięsta​ło?
–Cze​muuwa​żasz,żemu​sia​ło​bysięstaćcośzłe​go,że​bymza​dzwo​ni​ładoswo​je​go

ojca?

Przezmo​mentczu​łasięfa​tal​nie,boprze​cieżkła​ma​ła.
–Wy​bacz,za​cznij​myodnowa.Cześć,ko​cha​nie.Cosły​chać?
Oczy​wi​ścieoj​ciecmiałra​cję.Od​zy​wa​łasiędonie​gotyl​kodla​te​go,żebyłasmut​na

izde​ner​wo​wa​na,lecznieza​mie​rza​łategoprzy​znać.

–Mamaku​ratchwi​lę,więcpo​my​śla​łam,żeza​dzwo​nięispy​tam,coucie​bie.
–Cze​munieje​steśname​czuwAri​zo​nie?
Po​czu​łapa​ni​kę.Po​trze​bo​wa​ławy​mów​ki.Wpy​cha​jąccze​ko​lad​kędolo​dów,szu​ka​ła

od​po​wied​nichsłów.

–Ja,no,prze​zię​bi​łamsię,więcle​piej,że​bymniela​ta​ła.Wiesz,za​to​kiita​kietam.

–Kiep​skawy​mów​ka.Alelep​szaniżpraw​da,któ​raprze​ra​zi​ła​byojca.

–Meczjestwy​rów​na​ny.
–Oglą​dasz?Niechcęciprze​szka​dzać.
–Sły​szę,żeucie​bieteżgrate​le​wi​zor.Dziw​naporanaroz​mo​wę.–Jegogłosni​-

cze​goniezdra​dzał.Oj​ciecza​wszebyłskry​ty.Wkaż​dymra​zieodśmier​cijejmat​ki.

–Prze​pra​szam,tato.Je​ślichcesz…
–Nie,zo​sta​łojesz​czespo​rocza​su.Więccze​mudzwo​nisz?
Jejprak​tycz​nyoj​ciec,księ​go​wy,prze​szedłdorze​czy.
–Tato,coro​bi​li​śmywświę​ta,za​nimmamaza​cho​ro​wa​ła?

–Cze​muotopy​tasz?
Bo​le​śnieuświa​do​mi​łaso​bieswo​jąśmier​tel​ność.
– Zbli​ża​ją się jej uro​dzi​ny, my​śla​łam o niej wię​cej niż zwy​kle. Ale wspo​mnie​nia

zdzie​ciń​stwaza​czy​na​jąblak​nąć.

Podru​giejstro​nieusły​sza​ławes​tchnie​nie.
– Za​bie​ra​li​śmy cię do Di​sney​lan​du. Jak by​łaś mała, tyl​ko tam chcia​łaś jeź​dzić.

Mama pla​no​wa​ła całą wy​pra​wę. Ko​cha​ła Di​sney​land, bo ty tam pro​mie​nia​łaś. Za​-
wsze za​bie​ra​ła to​reb​kę bro​ka​tu i po​sy​py​wa​ła cię, za​nim we​szli​śmy przez głów​ną
bra​mę. Na​zy​wa​ła to py​łem wróż​ki i mó​wi​ła ci, że je​śli bę​dziesz dość moc​no w to
wie​rzyć,two​jema​rze​niasięspeł​nią.

–Le​d​wietopa​mię​tam.–Najejwar​giwy​pły​nąłsmut​nyuśmiech.
–Fio​no?Nie​czę​stodocie​biedzwo​nię,alecie​szęsię,żecięsły​szę.Dokoń​caży​cia

będętę​sk​niłzatwo​jąmat​ką.Miłobyłoztobąpo​wspo​mi​nać.

Cza​sa​miFio​nęzdu​mie​wa​ło,żewspo​mnie​niemat​kiwy​wo​ły​wa​łowojcuta​kieemo​-

cje.Nor​mal​niebyłopa​no​wa​nyiprak​tycz​ny.Za​wszejąza​ska​ki​wał,kie​dyza​czy​nał
opo​wia​daćoswo​jejżo​nie,któ​razbytmło​doode​szłaztegoświa​ta.

Fio​naroz​łą​czy​łasię,nieczu​jącsięaniodro​bi​nępew​niej.Ser​cejąbo​la​łonamyśl

ozbytwie​lulu​dziach,któ​rzymu​sząsięzma​gaćzpa​mię​ciąoswo​ichuko​cha​nychza​-
bra​nych przez cho​ro​bę. Sły​sząc na​pię​cie w gło​sie ojca, kie​dy wspo​mi​nał zmar​łą
żonę,utwier​dzi​łasięwprze​ko​na​niu,żepo​win​naodejśćodHen​rie​go.Je​ślizro​bito
te​raz,niebę​dzietakcier​piałjakjejoj​ciec.

Aletozna​czyrów​nież,żezewszyst​kimbę​dziemu​sia​łazmie​rzyćsięsama.Śmier​-

tel​niejątoprze​ra​ża​ło.

Hen​rimiałwie​lepo​wo​dów,żebybyćniewhu​mo​rze.MeczwAri​zo​nieniepo​to​-

czyłsiętak,jakbyso​bieży​czył.Zkil​kupo​wo​dów,choćpraw​dzi​wympo​wo​demjego
zde​ner​wo​wa​niabyłfakt,żeFio​nabyłatakda​le​ko.

Chwy​ciłswójwo​rekma​ry​nar​ski,wy​siadłzsa​mo​cho​duzszo​fe​remiprzezfron​to​-

wąbra​męru​szyłwstro​nęichdomuwGar​denDi​strict.Wtlesta​re​gowik​to​riań​skie​-
godomuzbie​ra​łysiębu​rzo​wechmu​ry.

Kie​dyotwo​rzyłdrzwi,po​wi​ta​łagoci​sza.
Odło​żyłklu​czenaku​chen​nyblatiza​uwa​żył,żeli​lie,któ​rewy​słałFio​nie,sta​łyna

środ​kuku​chen​nejwy​spyzkar​tecz​kąopar​tąowa​zon.

Choćniemiałpo​ję​cia,cosięwy​da​rzy​ło,chciałwi​dziećFio​nę.Pra​gnie​nie,abybyć

obokniej,byjąwspie​rać–nie​za​leż​nieodtego,jakbar​dzosięwzbra​nia​ła–da​wa​ło
mucelwży​ciu.

Pod​czas jego nie​obec​no​ści wy​mie​ni​li tyl​ko kil​ka ese​me​sów. Wziął to za do​bry

znak.Choćnieroz​ma​wia​liprzezte​le​fon,ja​kośsięko​mu​ni​ko​wa​li.Takdłu​gojakdłu​-
gotako​mu​ni​ka​cjatrwa​ła,Hen​rinietra​ciłna​dzieicodoichprzy​szło​ści.Wie​rzył,że
po​ko​na​jąkry​zys.

Ab​so​lut​nie nie po​zwa​lał so​bie brać pod uwa​gę in​ne​go roz​wią​za​nia. To by​ło​by

przy​zna​niesiędopo​raż​ki,wy​szedł​bynaczło​wie​ka,któ​ryła​twosiępod​da​je.

Poci​churu​szyłposcho​dachdopo​ko​juFio​ny,zna​dzie​ją,żeza​sta​niejąza​to​pio​ną

wlek​tu​rze.Za​miasttego,gdyotwo​rzyłdrzwi,zo​ba​czył,żeFio​naśpi.

Gołą nogę wy​su​nę​ła na wierzch, co spra​wi​ło, że na​tych​miast wró​cił my​śla​mi do

ichwspól​nejnocy.Jakwspa​nia​lebyłozno​wusięzniąko​chać.Na​wetle​piejniżdaw​-
niej, po​nie​waż te​raz już ni​g​dy nie bę​dzie tego uwa​żał za coś oczy​wi​ste​go. Jed​nak
cośwjejśpią​cejpo​sta​cimusięniepo​do​ba​ło.Byłabled​szaniżzwy​kle,mia​łanaso​-
bieluź​nąko​szul​kę,zobustronoto​czy​łasiępo​dusz​ka​mi.

Niewie​dział,cotozna​czy,alebyłzbytzmę​czo​ny,żebywtejchwi​litoana​li​zo​wać.
Nie po​tra​fił jed​nak jej zo​sta​wić, opadł na fo​tel sto​ją​cy przy ko​min​ku, duży i wy​-

god​ny.Czuł,żemacięż​kiepo​wie​ki,le​d​wienadnimipa​no​wał,bynieopa​dłynado​-
bre.Wkoń​cuza​mknąłoczyiod​pły​nąłwsen.

Weśniewró​ciłdopo​cząt​kuichzna​jo​mo​ści.Za​brałjązsobą,żebyobej​rza​łajego

mecz w Fi​la​del​fii. To było pierw​sze waż​ne zwy​cię​stwo Hur​ri​ca​nes, a on chciał je
świę​to​waćzFio​ną.

Who​te​lo​wympo​ko​jupome​czuniebra​ko​wa​łona​mięt​no​ści.
–Copo​wiesznapo​dwój​nezwy​cię​stwo?–szep​nę​łamunie​śmia​łodoucha,po​wo​li

prze​su​wa​jącrę​ka​mipojegopier​si.No​si​ławów​czasdłuż​szewło​sy.Wjejoczachwi​-
dział po​żą​da​nie, pra​gnął dać jej wszyst​ko, na co za​słu​gi​wa​ła. Ca​łe​go sie​bie. Byli
mło​dzi,mie​liprzedsobącałeży​cie.

Na​stęp​ne​go dnia zwie​dza​li Fi​la​del​fię, mu​zea i ga​le​rie sztu​ki. Bę​dąc ma​gi​strem

sztu​ki,Fio​nała​twomo​głaspra​wić,byHen​ripo​czułsięgłup​szyigor​szy.Aleni​g​dy
tak nie po​stą​pi​ła. Za​wsze po​wta​rza​ła, że nie po​trze​ba dy​plo​mów, by po​dzi​wiać
sztu​kę.Wy​star​czywraż​li​wośćizro​zu​mie​nieludz​kiejdu​szy.

Pod​czastam​tejpo​dró​żyHen​riprze​ko​nałsię,żełą​czyichwspól​napa​sja.Tak,nie

za​prze​czał,żeseksteżbyłważ​ny,alesta​no​wiłtyl​koje​denzele​men​tów.

Podłu​gichroz​mo​wachnate​matsztu​kiwró​ci​lidoho​te​lu.Wte​dyHen​riza​cząłsię

uczyćjejcia​ła,od​kry​wać,gdzielubibyćdo​ty​ka​na.Chciałjątakąza​pi​saćwpa​mię​ci.
I tak, w tym śnie, za​czął ją ma​lo​wać, by uwiecz​nić ją na płót​nie. Po​ka​zać, że jest
muządlamęż​czy​zny,któ​ryni​g​dyniemy​ślałoso​biejakoar​ty​ście.

Apo​temza​szłaja​kaśzmia​na.Pew​nośćiogieńFio​nyprzy​ga​sły,za​stą​pio​neskrę​po​-

wa​niem,któ​rero​zu​miał,alenaktó​reniemiałwpły​wu.

Pa​trzył, jak wię​dła w jego ra​mio​nach, jak jej skó​ra przy​bie​ra​ła zie​mi​sty od​cień.

Far​ba,któ​rejuży​wał,byuchwy​cićjejli​nieikrą​gło​ści,spły​wa​ła.Jejcia​łonapłót​nie
po​kry​łybli​zny.

Na jego czo​le po​ja​wi​ły się kro​ple potu, gwał​tow​nie się obu​dził. Pa​trząc do​ko​ła,

zro​zu​miał,żetobyłtyl​kosen.

Zo​stał w fo​te​lu, po​nie​waż gdy​by się do niej zbli​żył, nie mógł​by się po​wstrzy​mać

i do​tknął​by jej, za​mie​nia​jąc sen w rze​czy​wi​stość. Zer​ka​jąc na łóż​ko, z ulgą zo​ba​-
czył,żeFio​nawciążtamjest.Wtejchwi​limię​dzysnemajawąbałsię,żeznik​nę​ła,
zga​sła.

Prze​wró​ci​ła się na dru​gi bok, twa​rzą do Hen​rie​go. Po​wiódł po niej wzro​kiem,

chciałwy​cią​gnąćdoniejręce,chciałjąprzy​tu​lić.Musibyćcoś,copo​mo​żemująod​-
zy​skać.Więcnieoglą​da​łame​czu,po​my​ślał.Bio​rącpoduwa​gęsy​tu​ację,toniemia​ło
więk​sze​gozna​cze​nia.

Możeza​bie​rzejąnanowąwy​sta​wędoga​le​riisztu​ki.
Jed​nakniemy​ślałotymdłu​go.Kie​dytakjejsięprzy​glą​dał,za​uwa​żyłcościem​ne​-

gonako​szu​li.

Coś,coprzy​po​mi​na​łokrew.

Nie była w sta​nie dłu​żej spać. Le​kar​stwo prze​ciw​bó​lo​we prze​sta​ło dzia​łać, nie

znaj​do​wa​ła dla sie​bie wy​god​nej po​zy​cji. Unio​sła po​wie​ki i za​mru​ga​ła. Ką​tem oka
za​uwa​ży​ła sie​dzą​ce​go w fo​te​lu męż​czy​znę. Na mo​ment za​la​ła ją fala pa​ni​ki, aż
oprzy​tom​nia​ła.

Hen​ri.Wró​ciłisie​dziwichsy​pial​nizpo​waż​nąminą.
Po​wo​liusia​dła.Czu​łapul​su​ją​cyból.Tyl​kowy​sił​kiemwolisięnieskrzy​wi​ła.
–Wi​taj.Gra​tu​lu​jędo​bre​gome​czu.
–Prze​gra​li​śmy–rzu​cił.
Zro​zu​mia​ła, że z tego po​wo​du był zde​ner​wo​wa​ny. Opar​ła się o po​dusz​ki. Po le​-

kachprze​ciw​bó​lo​wychkrę​ci​łojejsięwgło​wie,nieufa​ławła​snymno​gom.

–Obro​naniebyławnaj​lep​szejfor​mie.Zro​bi​li​ścietyle,ilesiędało.Alenapew​no

niemu​szęcitegomó​wić.Przy​kromi.

–Tak?–Wjegogło​siesły​sza​łazłość.
–Ococicho​dzi?–Bólbyłtaksil​ny,żeztru​demod​dy​cha​ła.
–Na​praw​dęciprzy​kro?
–Oczy​wi​ście,je​stemtaksamoza​wie​dzio​najakty.Wiem,ilezna​czy​łodlacie​bie

zwy​cię​stwo.Przy​szłapora,że​bymprze​sta​łajeź​dzićname​cze,coniezna​czy,żenie
będęśle​dzićpo​stę​pówdru​ży​ny.

–Ja​sne–rzekłpo​nu​ro.Miałza​ci​śnię​tewar​gi.
– Hen​ri? Cze​mu tak od​po​wia​dasz? – Była zbyt otę​pia​ła po le​kach, by ro​zu​mieć

jegonie​ja​snesy​gna​ły.–Wiem,żeniepo​do​bacisięmojade​cy​zja,żebynieje​chaćna
mecz…

–Niepo​do​bamisiętwo​jade​cy​zja,żebyukry​waćprzedemnąpraw​dzi​wypo​wód,

dlaktó​re​gozo​sta​łaśwNo​wymOr​le​anie.

Jaksiędo​wie​dział?Po​wio​dławzro​kiemzajegospoj​rze​niemizda​łaso​biespra​wę,

żepa​trzyłnajejlewąpierś.OBoże.Zmiej​sca,gdziewbi​toigłę,są​czy​łasiękrew.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Miał za​męt w gło​wie, jego my​śli zde​rza​ły się jak osza​la​łe sa​mo​cho​dy. Krew na

pier​siFio​ny…

Jakmo​głatoprzednimukryć?Fru​stra​cjailęknie​malgodła​wi​ły.Za​ci​snąłzęby,

po​czułsięjak​byzdra​dzo​ny.

Ukry​wa​ła przed nim tak istot​ne spra​wy – po​ten​cjal​ne za​gro​że​nie ży​cia. To zbyt

wie​le.Niera​dziłso​bieztym.

Za​ci​snął pal​ce na pod​ło​kiet​ni​kach fo​te​la, pró​bu​jąc nad sobą za​pa​no​wać. Ja​kaś

jegoczęśćchcia​łabiecdoFio​ny,przy​tu​lićjąipo​cie​szyć,alewie​dząc,żejestcho​ra,
bał się, że wy​rzą​dzi jej nie​chcą​cy jesz​cze więk​szą krzyw​dę, więc tkwił w fo​te​lu.
Prze​ra​żo​nyjakdia​bli.

–Cosiędzie​je?
–Chy​bajużzga​dłeś.–Pod​cią​gnę​ławy​żejkoł​drę.
Przezgło​węprze​la​ty​wa​łymusamepo​twor​no​ści.
–Za​mie​rza​łaśmiwogó​lepo​wie​dzieć?
Fio​naunio​słagło​wę.
–Nie,gdy​bymniemu​sia​ła.Niemapo​wo​du,że​by​śmyobo​jesięmar​twi​li.
Po​wsta​ła mię​dzy nimi taka prze​paść, że nie dzie​lą się już czymś tak ogrom​nie

waż​nym?Oncałyczasstałujejboku,pod​czaswszyst​kicheta​pówle​cze​nia,ate​raz
onausi​łu​jeusu​nąćgozeswo​je​goży​cia.Wy​ciąćjakguz.

Nie,towy​klu​czo​ne.
–Szcze​gó​ły–rzekłci​cho,leczsta​now​czo.–Chcęznaćszcze​gó​ły.Na​dalje​ste​śmy

mał​żeń​stwem.Tyleje​ste​śmyso​biewin​ni.

–Totyl​kobiop​sjaguz​ka,któ​rynaj​praw​do​po​dob​niejoka​żesiętkan​kątłusz​czo​wą.

On​ko​logjestnie​malpew​ny,żeniemasięczymprzej​mo​wać.

Po​wie​dzia​łatotakzwy​czaj​nie,jakmówisięopo​go​dzie.On​ko​log?Alenie,tonic

po​waż​ne​go.

–Gdy​bytoniebyłonicpo​waż​ne​go,po​wie​dzia​ła​byśmi.Todla​te​goniepo​je​cha​łaś

namecz.Zro​zu​miał​bym.

Fio​na od​gar​nę​ła do tyłu wło​sy. Wciąż wi​dzia​ła jak przez mgłę, co było skut​kiem

dzia​ła​niale​ków.

– Był​byś roz​ko​ja​rzo​ny. Sza​lał​byś ze zmar​twie​nia. Zo​bacz tyl​ko, jak te​raz za​re​-

ago​wa​łeś.

–Nadwszyst​kimpa​nu​ję.Je​stemtudlacie​bie,jakza​wsze.–Cze​muonategonie

do​strze​ga?

–Tobar​dzoszla​chet​neztwo​jejstro​ny,aletoniepo​wód,dlaktó​re​gochcia​ła​bym,

że​byśzemnązo​stał.

–Więcgdy​bymniezo​ba​czyłtejpla​my,mil​cza​ła​byś?
Za​sła​nia​jącsiępo​dusz​ką,Fio​naci​chowes​tchnę​ła.
– Gdy​by sta​ło się naj​gor​sze, wte​dy oczy​wi​ście byś się do​wie​dział. W in​nym wy​-

pad​kuniebyłopo​wo​ducięnie​po​ko​ić.

Non​sza​lan​cja,zjakąmó​wi​łaoswo​imzdro​wiu,dzia​ła​łamunaner​wy.Jak​byje​dy​ny

po​wód,dlaktó​re​gochciał​bywie​dzieć,czyjestcho​ra,byłzwią​za​nyzpo​czu​ciemho​-
no​ruiobo​wiąz​ku.Tonie​spra​wie​dli​we.Niezo​stałzniątyl​kodlapo​zo​rówanidla​te​-
go,byza​cho​waćsięho​no​ro​wo.Docho​le​ry,cze​muonategoniedo​strze​ga?

–Nieprzy​szłocidogło​wy,żechciał​bymwie​dzieć,żebytubyćicięwspie​rać?
–Dzię​ku​ję,alejużniemu​sisz.–Wy​gła​dzi​łazmarszcz​kęnapo​dusz​ceispoj​rza​ła

nanie​gozna​czą​co.

– Je​stem two​im mę​żem, do ja​snej cho​le​ry! – Wziął się w garść. – Wy​bacz. Nie

chcia​łemkrzy​czeć.Przy​nieśćcicośdopi​cia?Amożelóddookła​dów?

–Wiesz,coro​bić.–Opa​dłanapo​dusz​kizza​smu​co​nymwzro​kiem.
–Wiem.Czytocośzłe​go?
–Niechcę,że​byśsięnademnąli​to​wał.
Zi​gno​ro​wałto.
–Kie​dydo​sta​nieszwy​nik?
–Wprzy​szłymty​go​dniu.
–Mamjed​nopy​ta​nie.Jakdłu​gowiesz?
–Oddnia,kie​dybyłazbiór​kapie​nię​dzydlaschro​ni​ska.
Ner​wo​wowcią​gnąłpo​wie​trze.Przy​ci​snąłpięśćdowarg–miałna​dzie​ję,żedo​pie​-

rosiędo​wie​dzia​ła,żetobyłocośpil​ne​goinie​spo​dzie​wa​ne​go.Ła​twiejbytoprzy​jął.

–Niespóź​ni​łaśsięzpo​wo​dusa​mo​cho​du.Całyty​dzieńkła​ma​łaś.
–Chro​ni​łamcie​bieiswo​jąpry​wat​ność.
Wsy​pial​nizro​bi​łosiędusz​no.Hen​riro​zej​rzałsię,wi​dzącży​cie,któ​rera​zemzbu​-

do​wa​li.Te​razwszyst​kowy​da​łomusiękłam​stwem.Baj​ką,któ​rąsamso​bieopo​wia​-
dał.

Jegofru​stra​cjaro​sła,aprze​cieżbyłjużdośćzmę​czo​nyizi​ry​to​wa​ny.Gdzieśwgłę​-

bidu​szywie​dział,żenaj​lep​szymroz​wią​za​niemby​ło​bystądwyjść.Nimpo​wiecoś,
cze​gobę​dzieża​ło​wał.

–Do​bra.–Prze​su​wa​jącfo​tel,pod​niósłsięnanogi.Wpro​guza​wo​łałprzezra​mię:

–Przy​nio​sęcitenlód.

Przykaż​dymkro​kuner​wo​wowcią​ga​łapo​wie​trze.Czu​ławpier​sikaż​dyruch,któ​-

rypo​wo​do​wałbólpro​mie​niu​ją​cydora​mie​nia.

Dogło​wyjejnieprzy​szło,żeHen​riwtakispo​sóbdo​wiesięobiop​sji.Po​wo​lize​-

szłanapar​terizo​ba​czy​łaswo​jeod​bi​ciewlu​strze.

Lu​strowholubyłospo​re–iwik​to​riań​skie.Wdol​nejczę​ściramywy​gi​na​łysięche​-

ru​bi​ny z lut​nia​mi i li​ra​mi w roz​ma​itych po​zach. Zna​la​zła je na pchlim tar​gu lata
temuiza​ko​cha​łasięwsta​rymszkle.

Wy​glą​da​łakosz​mar​nie.
Wło​syzwią​za​newkoń​skiogonbyłykom​plet​niepo​tar​ga​neponie​spo​koj​nejnocy.

Bla​daceraizmę​czo​nepod​krą​żo​neoczyupo​dab​nia​łyjądodu​cha.

Ści​ska​jąculu​bio​nąmi​skęmar​kiWe​dgwo​odru​szy​ładokuch​ni.Zaro​giemdo​pa​dły

ją nud​no​ści. Przy​sta​nę​ła na mo​ment, by nad sobą za​pa​no​wać i uspo​ko​ić żo​łą​dek,
jed​no​cze​śniener​wo​wozer​ka​jącnaHen​rie​go.

Stałopar​tyoku​chen​nąwy​spę,ple​ca​midoniej,gło​węprze​krzy​wiłnabok,pa​trząc

naekrante​le​wi​zo​ra.

Aku​ratnada​wa​nowia​do​mo​ścizży​ciagwiazdice​le​bry​tów.Naekra​niepo​ka​za​ło

sięzdję​cieHen​rie​gozja​kąśko​bie​tą,któ​rasiędonie​goprzy​tu​la​ła.

Fio​na wie​dzia​ła, że ta​kie zdję​cie nic nie zna​czy. Fani i fan​ki by​wa​li agre​syw​ni

ibez​czel​ni.Hen​rimiałróż​newady,aleniebyłnie​wier​ny.

Mimowszyst​kopo​czu​łasmu​tek.
To zdję​cie te​raz nic nie zna​czy, ale kie​dy sfi​na​li​zu​ją roz​wód? Cóż, wów​czas po​-

dob​nefo​to​gra​fiemogąsta​no​wićświa​dec​twono​we​gozwiąz​kuHen​rie​go.

Hen​ri,gwiaz​daspor​tu,tra​finapierw​szestro​nyga​zet.Chcącniechcąc,bę​dziego

wi​dzia​łaza​ko​cha​ne​gowin​nejko​bie​cie.Ser​cejejza​mar​ło.Tobar​dzobo​la​ło.

Hen​ri po​czuł na so​bie jej spoj​rze​nie. Od​wró​cił się z za​czer​wio​ny​mi po​licz​ka​mi,

wska​załnaekran.

–Tonieto,co…
–Wiem.–Opar​łasięoblat.
–Tak?Na​wette​razmiufasz?
– Wie​rzę, że do​pó​ki je​ste​śmy ra​zem, nie prze​spał​byś się z inną. – Tym trud​niej

byłojejodnie​goodejść.Byłuczci​wymczło​wie​kiem,za​słu​gi​wałjed​naknacoślep​-
sze​goniżto,cootrzy​małwtymmał​żeń​stwie.

Fio​nawie​dzia​ła,żeniejestła​twąpart​ner​ką,ajejumie​jęt​nośćra​dze​niaso​bieze

stre​sem…

–Dzię​ku​ję,żemiufasz.–Zda​wa​łosię,żetro​chęsięuspo​ko​ił,choćnieprzy​pusz​-

cza​ła,byjejwy​ba​czył,żecośprzednimukry​wa​ła.

–Wie​rzęwtwójho​noriprzy​zwo​itość.–Toniepod​le​ga​łodys​ku​sji.
–Ni​g​dyżad​nejko​bie​tyniepra​gną​łemtakjakcie​bie.
Ob​ję​łasięra​mio​na​mi.Byłanaskra​jułez.
–Alejajużnieje​stemko​bie​tą,któ​rąpo​ślu​bi​łeś.
Pod​szedłdoniejiob​jąłjąwta​lii.Przy​cią​gnąłjądosie​bieiszep​nąłjejdoucha:
–Je​steśtaksamopięk​na.Nie​waż​ne,cosięda​lejmię​dzynamiwy​da​rzy,na​dalsię

pra​gnęitosięniezmie​ni​ło.

–Na​wetpoope​ra​cjach?
–Dlamnieje​steścałyczastakasama.
Chcia​łamuwie​rzyć,ale…ist​niałna​ma​cal​nydo​wód,żejużni​g​dyniebę​dzietaka

jakdaw​niej.

–Prze​cieżmambli​zny.Na​wetnaj​lep​szychi​rurgpla​stycz​nymnieichniepo​zba​wi.

Iza​wszemożepo​ja​wićsięko​lej​nygu​zekiko​niecz​nośćko​lej​nejbiop​sji.

–Oże​ni​łemsięztobą,boje​steśwspa​nia​łymczło​wie​kiem.Chciał​bymmy​śleć,żety

też wy​bra​łaś mnie z po​dob​nych po​wo​dów. – Po​gła​skał jej ple​cy. – Pra​gnął​bym cię,
na​wetgdy​byśniepod​da​łasięre​kon​struk​cji.Wieszotym.

–Tak.Idla​te​gotrud​nomijestcisięopie​rać.
–Tosięnieopie​raj.–Uniósłjejbro​dęide​li​kat​nieprzy​ci​snąłwar​gidojejust.
Przezkrót​kimo​mentpo​zwo​li​łaso​bienatęzna​jo​mąin​tym​ność.Za​pachHen​rie​go

wy​peł​niłjejzmy​sły.Polękuistre​siemi​nio​ne​godniawjegora​mio​nachznaj​do​wa​ła
po​cie​sze​nie.Zda​wa​łosię,żebi​ciejejser​cajestechemryt​micz​ne​gobi​ciajegoser​-
ca.Jak​bysta​no​wi​lijed​ność.

Po​głę​bi​łapo​ca​łu​nek,uwiel​bia​łajegosmak.Za​ci​snę​łapal​cenaT-shir​cieHen​rie​go,

jed​no​cze​śnie przy​gry​za​jąc jego dol​ną war​gę. Hen​ri de​li​kat​nie po​ło​żył ręce na jej
ra​mio​nach.

–Ostroż​nie–szep​nął,mu​ska​jącwar​ga​mijejusta.
Tobyłaczu​ła,peł​nami​ło​ścichwi​la…ajed​nakcośbyłonietak.Wtym,jakjątrzy​-

mał?Jegodo​tykbyłowie​lezasła​by.Od​chy​li​łasię,byspoj​rzećwjegooczy.

–Hen​ri?Mamwra​że​nie,żetrak​tu​jeszmniejakfi​gur​kęzpor​ce​la​ny.Taksamojak

półrokutemu,kie​dymia​łamope​ra​cję.

Jegooczypo​ciem​nia​ły.
–Tak,maszcho​ler​nąra​cję,sta​ramsięuwa​żać.Krwa​wisz,bie​rzeszlekiprze​ciw​-

bó​lo​we,amnieprzyto​bieniebyło.Jak,dodia​bła,mamciętrak​to​wać?

Le​d​wieod​dy​cha​ła.Ocza​miwy​obraź​nizo​ba​czy​łaojcasie​dzą​ce​gobezru​chuwfo​-

te​lu,zga​ze​tą,któ​rątrzy​małdogóryno​ga​miwza​ci​śnię​tychdło​niach,ztwa​rząza​la​-
nąłza​mi.Bab​kaiciot​kająuci​sza​ły.Póź​niejpo​mo​głyjejspa​ko​waćsiędoszko​łyzin​-
ter​na​tem.Po​temdocol​le​ge’u.Po​temichteżjużniebyło.Ichmę​żo​wiesta​linaich
po​grze​bachni​czympu​stesko​ru​py.

O Boże, to zbyt wie​le. Bra​ko​wa​ło jej po​wie​trza. I prze​strze​ni. Bała się, że się

roz​pad​niejakpor​ce​la​no​wafi​gur​ka,któ​rąwi​działwniejHen​ri.Oczy​wi​ściepo​zbie​-
rał​byka​wał​ki,nieba​cząc,czysięska​le​czy.

Po​ło​ży​łarękęnajegopier​si.
–My​ślę,żedziśwnocypo​wi​nie​neśzo​staćwswo​imro​dzin​nymdomu.
Za​ci​ska​jąc war​gi i przy​bie​ra​jąc sto​ic​ką minę, Hen​ri na​brał głę​bo​ko po​wie​trza.

Nieoka​załemo​cji.Czę​stowi​dzia​łatowprze​szło​ści,chro​niłjąprzedwszyst​kim,co
byłonie​mi​łe–albopraw​dzi​we.

Od​su​wa​jącsięodniej,splótłra​mio​nanapier​si.
–Niemamyroz​wo​du.Niezo​sta​więciętusa​mej.
Do​brzezna​łatęminęitospoj​rze​nie.Li​niaobro​nyprze​ciw​ni​kaniemia​łaszan​sy

prze​ciw​sta​wie​niasięjegonie​wzru​szo​nejsile.

Całyra​nekzmu​sza​łasiędoru​chu.Mu​sia​łasięczymśza​jąć,byniemy​ślećobiop​-

sjianiozbli​ża​ją​cymsięroz​sta​niu,któ​rezła​miejejser​ce.

Wcze​śnieranoHen​ripo​je​chałnasi​łow​nię.Niespa​łajuż,gdyscho​dziłnadół.Ja​-

kaśjejczęśćchcia​łazwlecsięzłóż​ka,byznimpo​roz​ma​wiać,aledru​gawie​dzia​ła
le​piej:musichro​nićswo​jeser​ce.Hen​rinamo​mentsta​nąłwdrzwiachsy​pial​niipo​-
wie​dział, że nie chce jej zo​sta​wiać sa​mej, kie​dy bie​rze leki prze​ciw​bó​lo​we, więc
umó​wiłnatendzieńpa​niądosprzą​ta​nia,awra​ziecze​gokie​row​camiałza​wieźćją,
gdziebę​dzietrze​ba.

Ka​mien​nywy​razjegotwa​rzyniepo​zo​sta​wiałmiej​scanadys​ku​sję.Miałra​cję.Po​-

trze​bo​wa​ła po​mo​cy i po​win​na być mu wdzięcz​na. Swo​ją po​trze​bą chro​nie​nia go
wciążspra​wia​łamuból,iwciążniepo​tra​fi​ławy​do​byćsięzcha​osu,jakizro​bi​łaze
swo​je​goży​cia.

Zo​sta​ła w łóż​ku do chwi​li, gdy usły​sza​ła od​jeż​dża​ją​cy sa​mo​chód. Po​tem wsta​ła

iubra​łasię.

Te​raz ra​zem z in​ny​mi ko​bie​ta​mi z ro​dzi​ny Rey​nau​dów sie​dzia​ła nad ba​se​nem

wro​dzin​nejpo​sia​dło​ścinadje​zio​rem.Po​wie​trzewy​peł​niałśmiech.Byłotamtak​że
kil​każongra​czyzdru​ży​nyHur​ri​ca​nes.Tobyłje​denzpo​wo​dów,dlaktó​rychFio​na

uzna​ła,żepo​win​nasiętamzna​leźć.Dodia​bła,chcia​łatambyć.

A jed​nak było trud​niej, niż prze​wi​dy​wa​ła, kie​dy pa​trzy​ła na żar​tu​ją​ce ko​bie​ty,

wszyst​kieta​kieszczę​śli​weizdro​we.Wszyst​kiepozanią.

Choćnad​cho​dzi​łaje​sień,pod​grze​wa​nyba​senchro​niłprzedlek​kimchłod​nymwia​-

trem.Fio​napa​trzy​łanatań​czą​cenapo​wierzch​niwodypro​mie​niesłoń​ca,kie​dyEri​-
kaza​mo​czy​łapa​lec,spraw​dza​jąctem​pe​ra​tu​rę.

Fio​na wes​tchnę​ła. Słu​cha​ła brzę​ku owa​dów i śpie​wu pta​ków, i uda​wa​ła, że

wszyst​kojestwpo​rząd​ku.Niebyłotopro​ste,zwłasz​czażeniemia​ławy​bo​ruimu​-
sia​ławe​zwaćszo​fe​ra,bysiętu​tajdo​stać.Wy​bra​łasięsiłąwoli,wciążobo​la​ła,zde​-
ter​mi​no​wa​najed​nak,byko​rzy​staćzży​cia.Luź​naele​ganc​kasu​kien​kaukry​wa​łajej
bli​zny.

Ade​la​idesta​nę​łanapierw​szymstop​niuba​se​nu.Szel​mow​skiuśmiechroz​ja​śniłjej

oczy.

–Po​win​ny​śmysięwy​braćnaza​ku​py.Doskle​puzbie​li​zną!
–Co?–Tasu​ge​stiana​tych​miastprzy​wró​ci​łaFio​nędote​raź​niej​szo​ści.Wjejsta​nie

za​kupbie​li​znybył​bykło​po​tli​wy.

Ade​la​idecią​gnę​ła:
–Nowapan​namło​dapo​trze​bu​jeno​wychko​ro​nek.Mo​że​mytona​zwaćza​im​pro​wi​-

zo​wa​nym przy​ję​ciem bie​liź​nia​nym. – Wy​ję​ła zło​tą kar​tę kre​dy​to​wą. – Ja sta​wiam
lunch.

Dźwięcz​nyśmiechEri​kiod​biłsięechemnapa​tio.
–Bar​dzoszyb​kotyję.Nie​dłu​goniebędęmo​głano​sićżad​nejbie​li​zny.
Ade​la​idepu​ści​ładoniejoko,wy​cho​dzączba​se​nu.
–Jakzro​bisztodo​brze,onze​drzezcie​biebie​li​znę,więcbę​dzieszjąmo​gławło​-

żyćtyl​koraz.

Śnież​no​bia​łąceręEri​kiza​bar​wiłru​mie​niec.
Jed​nazżongra​czyHur​ri​ca​nesmia​łakasz​ta​no​wewło​syzpa​sem​ka​mi,któ​reota​-

cza​ły jej kwa​dra​to​wą twarz, a w ką​ci​kach oczu po​ka​za​ły się ku​rze łap​ki, gdy piła
wodęzbu​tel​ki.

–Jano​si​łammajt​kibi​ki​nipodbrzu​chemprzezcałącią​żę–po​wie​dzia​ła.
– A ja poń​czo​chy i ślicz​ne strin​gi. Do​pro​wa​dza​łam męża do sza​leń​stwa – rze​kła

dru​ga.

Ade​la​ideszturch​nę​łaEri​kęłok​ciem.
–Mamta​kiejed​ne.AleDemp​seywa​riu​je,kie​dywkła​damczar​nesan​da​łynaob​ca​-

sie.Zakaż​dymra​zemdzia​ła.Jużpra​wiemy​ślę,żesąza​cza​ro​wa​ne.

Pla​ty​no​wewło​syEri​kiza​ko​ły​sa​łysię,gdysięza​śmia​ła.Po​ło​ży​łarękęnabrzu​chu.
–Fio​na?Wczymnaj​bar​dziejlubiciętwójmąż?
Ade​la​ide od​wró​ci​ła się twa​rzą do Fio​ny, uno​sząc brwi w ocze​ki​wa​niu. Jak na to

od​po​wie​dzieć?Fio​naszu​ka​łasłów.Nicnieprzy​cho​dzi​łojejdogło​wy.

Wzru​szy​łara​mio​na​mi,pró​bu​jącunik​nąćod​po​wie​dzi,awte​dyzjejra​mie​niaze​śli​-

znę​łosięra​miącz​kosuk​ni.

Od​sła​nia​jącban​daż.Ibrzegbli​znytużpodpier​sią,poma​stek​to​miiire​kon​struk​-

cji.Śmiechko​bietza​marł.Spoj​rze​niaza​trzy​ma​łysięnaFio​nie.

Już nie było sen​su uda​wać. Prze​gra​ła. Z lek​kim prze​ra​że​niem wi​dzia​ła, jak ich

wzrokwę​dru​jezcia​łanajejtwarz.Wi​dzia​łaro​dzą​cąsięwichoczachli​tość.

–Kie​dytosięsta​ło?Dla​cze​goniktniewie​dział?–Eri​kapod​nio​słasięnanogi.Ko​-

ły​sząc się po​de​szła do Fio​ny, usia​dła obok niej i szu​ka​ła od​po​wie​dzi na jej twa​rzy,
pod​czasgdypo​zo​sta​łeko​bie​tyza​cho​wa​łydy​plo​ma​tycz​nemil​cze​nie.

–Niechcie​li​śmy,żebyktoświe​dział.My…wy​je​cha​li​śmyzagra​ni​cęitammia​łam

ope​ra​cję.

Ade​la​idesia​dłazdru​giejstro​nyFio​ny.Po​ło​ży​ładłońnajejple​cach.
–Prze​cieżmaszro​dzi​nę,któ​rabycięwspar​ła.
Przezgło​węFio​nyprze​my​ka​łyob​ra​zytrau​myjejdzie​ciń​stwa.Wy​da​wa​łojejsię,

żeła​twiejjestukry​waćbóliemo​cje.Czyż​bysięmy​li​ła?Niemia​łapo​ję​cia.Wie​dzia​-
łatyl​ko,żeonaiHen​ripod​ję​linaj​lep​sząde​cy​zję,jakąmo​gliwów​czaspod​jąć.

–Niewiem,jaktowy​tłu​ma​czyć,pozatym,żespo​rączęśćży​ciaspę​dza​mywświa​-

tłachre​flek​to​rów,więcchcie​li​śmybyćsami.

–Towampo​mo​gło?–Eri​kabyłabar​dzobez​po​śred​nia.AleFio​nawo​la​łatoniżby​-

cie trak​to​wa​ną jak por​ce​la​no​wa fi​gur​ka. Prze​no​sząc wzrok z Ade​la​ide na Eri​kę
izpo​wro​tem,do​strze​głanaichtwa​rzachtro​skę,anieli​tość.

–Wte​dytakuwa​ża​łam.Te​razmy​ślę,żeHen​rie​muby​ło​była​twiej,gdy​bypo​roz​ma​-

wiałzbrać​mi.Na​wetgdy​byichradynieprzy​pa​dłymudogu​stu,miał​byichwspar​-
cie.Możeza​cho​wa​łamsięego​istycz​nie.

GłosAde​la​idebrzmiałjaknie​sio​nywia​tremszept:
–Cze​mutakmó​wisz?
–Chcia​łamgomiećtyl​kodlasie​bie.Niemia​łamni​ko​goin​ne​go.–Otar​łaczo​ło.–

Dotejporyni​g​dytakotymniemy​śla​łam.–Oczyza​lśni​łyjejodłez.

Eri​kauści​snę​łajejdłoń.
–Więczde​cy​do​wa​łaś,żeza​cho​wa​cietowta​jem​ni​cy?
Fio​nagorz​kosięza​śmia​ła.
– Mó​wisz, jak​byś zna​ła od​po​wiedź. Hen​ri oka​zał dużo zro​zu​mie​nia, on też nie

chciał,żebytosiędo​sta​łodopra​sy.Chciał,że​by​śmytozro​bi​lipoci​chu.

–Iukry​lina​wetprzedro​dzi​ną?–spy​ta​łaAde​la​ide.–Mia​łaśpra​wodotejde​cy​zji.

Tyl​koprzy​kromi,żeniemo​gli​śmywampo​móc.

Fio​nataksięsku​pi​łanatym,byza​ła​twićtodys​kret​nie,żeni​g​dysięnieza​sta​na​-

wia​ła nad po​trze​ba​mi Hen​rie​go. Tak się sku​pi​ła na swo​ich po​trze​bach – albo ra​-
nach–żejątoza​śle​pi​ło.

Wmo​men​cie,gdypo​po​łu​dnio​wesłoń​cekła​dłosięnapa​tioprzyba​se​nie,za​czę​ła

ro​zu​mieć,żeskrzyw​dzi​łaHen​rie​go.Aprze​cieżwła​śnieprzedtymroz​pacz​li​wiesię
bro​ni​ła.Światza​wi​ro​wał,zda​wa​łojejsię,żegdzieśsięod​da​la.Czyna​praw​dępod​-
ję​łasamezłede​cy​zje?

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

– Je​stem ci win​na prze​pro​si​ny – wy​zna​ła Fio​na, wcho​dząc do po​ko​ju Hen​rie​go

w jego ro​dzin​nej po​sia​dło​ści. Z ja​kie​goś po​wo​du Hen​ri po​sta​no​wił za​trzy​mać się
wdomuGe​rva​is’go.Trud​nogobyłozna​leźć,leczwkoń​cusięuda​ło.

Te​raz nie wie​dzia​ła, czy po​stą​pi​ła mą​drze, ale nie mia​ła już od​wro​tu. Czu​ła się,

jak​byzo​sta​jącpodda​chembra​taza​miastwichpierw​szymdomu,nie​coda​lejprzy
tejsa​mejuli​cy,od​da​liłsięodniejjesz​czebar​dziej.Czymatocośwspól​ne​gozfak​-
tem,żekie​dyśmiesz​ka​litamra​zem?Amożecho​dzi​łoopo​kójprzy​go​to​wy​wa​nydla
dziec​ka, któ​re stra​ci​li. Gar​dło jej się ści​snę​ło, od​su​nę​ła tę myśl. Może po pro​stu
ubra​tabyłomuwy​god​niej.

Zwa​lą​cymser​cemprze​szłaprzezprógiro​zej​rza​łasiępopo​ko​ju.Byłotonie​du​że

po​miesz​cze​niewy​peł​nio​netro​fe​amiizdję​cia​mizeszko​łyicol​le​ge’uHen​rie​go.Ka​-
pli​ca po​świę​co​na jego prze​szło​ści. Daw​no tam nie za​glą​da​ła, ale za​wsze lu​bi​ła
duże,opra​wio​newzło​tąram​kęzdję​ciebra​ciRey​nau​dówzdziad​kiemLe​onem.Bra​-
ciabyliwte​dyucznia​miszko​łyśred​niej,adzia​dekmiałmnó​stwoener​gii.

Te​razpa​trzy​łananiezbó​lem.Niechcia​łajed​nak,bydzia​dekod​wró​ciłjejuwa​gę

odcelu,wja​kimtuprzy​by​ła,aza​temwe​szłada​lejiopar​łasięołóż​kozbal​da​chi​-
mem.Hen​riwciążpa​trzyłnałóż​ko,gdziele​ża​łajegowa​liz​ka.Zwes​tchnie​niemwy​-
jąłzniejko​lej​nąko​szu​lęipo​ło​żyłwotwar​tejszu​fla​dzie.Niepa​trzącnaFio​nę,spy​-
tał:

–Jaksięczu​jesz?
Naj​wy​raź​niej nie był w na​stro​ju na prze​pro​si​ny. Przy​siadł​szy na brze​gu łóż​ka,

Fio​naczu​łasięnie​swo​jo,jak​bybyłatuin​tru​zem.

Musijed​nakspró​bo​wać.
–Tro​chęboli,alepozatymokej.Niemu​sia​łambraćdzi​siajta​blet​ki.
–Cie​szęsię.Mamna​dzie​ję,żeod​po​czy​wasz–od​rzekłci​cho,nie​malobo​jęt​nie.
–Tobyłatyl​kobiop​sja.Nicminiebę​dzie.
–Popro​stuuwa​żajnasie​bie.–Porazpierw​szy,od​kądwe​szładopo​ko​ju,spoj​rzał

nanią.

–Nawy​pa​dek,gdy​bymmu​sia​łasięprzy​go​to​waćnacośgor​sze​go?
Wzru​szyłra​mio​na​miioparłsięoko​mo​dę.Jed​nozjegotro​fe​ówspor​to​wychprze​-

su​nę​łosię.

–Tytopo​wie​dzia​łaś.
Zdjął z ko​mo​dy sta​rą pił​kę. Wid​nia​ły na niej pod​pi​sy ko​le​gów z dru​ży​ny z col​le​-

ge’u.Prze​rzu​ciłjązrękidoręki.Przy​kła​da​jącpal​cedowarg,Fio​naprzezchwi​lę
zbie​ra​łamy​śli.Za​uwa​ży​ła,żeHen​ribyłura​żo​ny.

–Jestmiprzy​kro,żeniepo​wie​dzia​łamcioguz​kuiba​da​niu.Choćje​ste​śmywse​-

pa​ra​cji,wciążpo​zo​sta​je​mymał​żeń​stwem.Iwie​lera​zemprze​ży​li​śmy.

– Dzię​ku​ję, że to przy​zna​jesz. – Splótł ra​mio​na na pier​si, trzy​ma​jąc pił​kę jed​ną

ręką.

–Je​steśdo​bry,wy​ro​zu​mia​ły.Za​słu​gu​jesznacoślep​sze​go,jacięniedo​ce​nia​łam.
–Wie​leprze​szłaś.Ro​zu​miemto.–Odło​żyłpił​kęnako​mo​dę.
–Pro​szę,niezro​zummnieźle,alebar​dzotrud​nobyćżonąide​al​ne​gomęż​czy​zny.
Hen​risięza​śmiał.
–Niewiem,comasznamy​śli,boje​stemda​le​kiodide​ału.Wy​star​czyspy​taćmo​ich

bra​ci.

Fio​naprze​krzy​wi​łanabokgło​węiwzię​łagozarękę.
–Więcprzyj​mu​jeszmojeprze​pro​si​ny?
–Na​dalje​stemzły,aletak,wi​dzę,żejestciprzy​kro…–Urwałispu​ściłwzrok.
–Ale?
–Je​stempe​wien,żeina​czejbyśniepo​stą​pi​ła.Na​wetje​ślijestciprzy​kro,itakbyś

toprzedemnąukry​ła.–Uniósłrękę.–Niepo​twier​dzajaninieza​prze​czaj.

Zdjąłzłóż​kawa​liz​kęiru​szyłdosza​fy,któ​rejdrzwizdo​bi​łocośnakształtgrec​kich

ko​lumn.Ile​kroćFio​natuprzy​cho​dzi​ła,tede​ta​lejąza​ska​ki​wa​ły.

Być może ni​g​dy nie ro​zu​mia​ła Hen​rie​go. Te​raz, gdy scho​wał pu​stą wa​liz​kę do

sza​fy,za​czę​łanie​cole​piejro​zu​miećjegopunktwi​dze​nia.

–Mamyspo​repro​ble​my.Chcętyl​ko,że​by​śmyroz​sta​lisięwzgo​dzie.
Od​wró​ciłsięiująłjązara​mio​na.Zda​wa​łosię,żecałejegocia​łoema​nu​jebó​lem.
–Napew​nopo​in​for​mu​jeszmnie,kie​dytyl​kootrzy​maszwy​ni​kibiop​sji?
–Oczy​wi​ście.–Czu​ła,jakbar​dzosięoniątrosz​czył.Znówbyłaroz​dar​ta.Gdyjuż

na​bra​ła prze​ko​na​nia co do słusz​no​ści swo​jej de​cy​zji, na nowo za​czę​ły ją drę​czyć
wąt​pli​wo​ści.Po​gła​ska​łagopogło​wie,wsu​wa​jącpal​cewgę​steko​smy​ki.

– Na​praw​dę bar​dzo mi przy​kro, że cię zra​ni​łam. Chcia​ła​bym, żeby na​sze ży​cie

byłoprost​sze.Że​by​śmyniemu​sie​lizma​gaćsięzbiop​sja​miibez​płod​no​ścią.

–Niktnamniegwa​ran​tu​je,żeży​ciebę​dzieła​twe.
–Niewiem,czyby​ło​byle​piej,gdy​bybie​gałtura​do​snyma​luch.–Po​czu​łapodpo​-

wie​ka​mi łzy stra​ty i żalu. – Mała dziew​czyn​ka z two​imi brą​zo​wy​mi ocza​mi, któ​ra
uwiel​biano​sićtwo​jąpił​kę.

–Fio​no,za​bi​jaszmnie.–Oto​czyłjąra​mio​na​mi,uwa​ża​jącnalewąstro​nęjejcia​ła.
Przezmo​mentcie​szy​łasięjegocie​płem.Niebyławsta​nieodejść.Trzy​ma​niego

nady​stansprzezmi​nio​nemie​sią​cebyłotor​tu​rą.Jużna​wetniepa​mię​ta​ła,dla​cze​go
toro​bi​ła.Przy​ci​snę​łauchodojegopier​siisłu​cha​łaryt​micz​ne​gobi​ciaser​ca.Wdy​-
cha​łaza​pach,któ​rybyłtyl​kojego,Hen​rie​go.Jejmęża.Jejmęż​czy​zny.

Jegood​dechprzy​spie​szył.Jejcia​łoobu​dzi​łosiędoży​cia.Niepo​win​nate​razbyć

pod​nie​co​na.Tę​sk​nićzatym,żebysięznimko​chać.

Hen​rizmierz​wiłjejwło​sy.
–Mu​siszod​po​cząć.
Od​chy​li​łasię,ichoczysięspo​tka​ły.
–Niechcę.Chcę,że​byśsięzemnąko​chał.Te​raz.Niemy​ślącoju​trzeaniotym,

copóź​niej…

Po​ca​ło​wałjąrazidru​gi,poczymrzekł:
– Nie usły​szysz ode mnie sło​wa sprze​ci​wu. Pra​gnę cię jak za​wsze. Wszę​dzie

iokaż​dejpo​rze.

Ostroż​niepo​ło​żyłjąnama​te​ra​cu.Fio​nawy​cią​gnę​ładonie​goręce,onzaśukląkł

wno​gachłóż​ka.Po​wo​lipod​su​wałjejspód​ni​cę,piesz​czącuda.

Prze​su​wał się co​raz wy​żej. Fio​na wci​snę​ła gło​wę w po​dusz​kę. Po​czu​ła jego od​-

dechprzezko​ron​ko​wefigi.

–Pięk​ne.
–By​łamnaza​ku​pach.
–Mó​wi​łemoto​bie.–Zsu​nąłjejfigi,przy​ci​ska​jącdoniejwar​gi.
Za​ci​snę​łapal​cenakocu,czu​jącroz​cho​dzą​cąsiępocie​leroz​kosz.Ję​zykHen​rie​go

zręcz​niekrą​żył,aonawci​ska​łapię​tywjegople​cy,trzy​ma​łago,amożera​czejtrzy​-
ma​łasięgojakkołara​tun​ko​we​go.Hen​ritozbli​żałjądospeł​nie​nia,któ​re​gotakpra​-
gnę​ła, to znów się co​fał, aż za​żą​da​ła, by na​tych​miast to skoń​czył. Po​słu​chał jej
zprzy​jem​no​ścią.

Wstrzą​sa​łyniąfaleroz​ko​szy.Drża​ła.Wy​gię​łaple​cy,wsu​nę​łapal​cewjegowło​sy.

Hen​ride​li​kat​niezdjąłjejnogizeswo​ichra​mioniwy​gła​dziłjejspód​ni​cę.Po​ło​żyłsię
obokniej.

–Tobyłonie​sa​mo​wi​te–rze​kłapochwi​li.–Dzię​ku​ję.Możetobrzmiba​nal​nie,ale

do​brzejestczućsiętakcu​dow​niewła​śniete​raz.

–Takibyłmójcel.
Przy​ci​snę​ławar​gidojegoust.
–Chcę,że​by​śmyobo​jepo​czu​lisiędo​brze.Ko​chajsięzemną.
–Prze​cieżje​steśosła​bio​na…
–Niemapo​wo​du,że​by​śmysięnieko​cha​li,je​ślityl​kobę​dzieszuwa​żał.–Uśmiech​-

nę​łasięlek​ko.–Oiro​nio,pro​szę,że​byśmnietrak​to​wałjakfi​gur​kęzpor​ce​la​ny.

–Cotyl​koze​chcesz.Je​steśdo​sko​na​ła,wieszotym,praw​da?–Wy​ci​snąłca​łu​sana

jejszyi.

–Wie​lemibra​ku​jedodo​sko​na​ło​ści,aledzię​ku​ję.
–Mó​więpo​waż​nie.Je​steśpięk​na,szczo​draiin​te​li​gent​na.–Gła​dziłjejwło​sy,apo​-

tempo​ło​żyłdło​nienajejra​mio​nach.

Do​tknę​łatwa​rzymęża,pa​trzącwjegooczy.
– Dzię​ku​ję za pięk​ne sło​wa. Do​ce​niam je. Ro​zu​miem, że moje pier​si nie są naj​-

waż​niej​sze–po​wie​dzia​ła.

–Cie​szęsię,żetoro​zu​miesz.
Jejser​cewy​peł​ni​łocośbli​skie​gona​dziei.

Fio​naza​snę​ławjegołóż​ku.Hen​riodty​go​dninieczułsiętakdo​brze.Dodia​bła,

wła​ści​wie od mie​się​cy. Jej za​pach na po​ście​li był czymś, cze​go nie uwa​żał już za
oczy​wi​stość.Tę​sk​niłzatym.Pra​gnąłwło​żyćjesz​czewię​cejwy​sił​kuwprze​ko​na​nie
Fio​ny,byznimzo​sta​ła.

Wy​śli​znąłsięzje​dwab​nejpo​ście​li,sta​wia​jącsto​pynazim​nejmar​mu​ro​wejpod​ło​-

dze.Napal​cachwy​szedłzpo​ko​ju.Kie​dyostat​niospę​dzałczasnadje​zio​rem,szu​ka​-
jącroz​wią​za​niapro​ble​mu?Niepa​mię​tał.Takbar​dzodba​lizFio​nąopry​wat​ność,że
za​po​mniał,jaktojestdzie​lićprze​strzeńzbrać​mi.Pro​sićopo​moc.

Te​raz,za​trzy​mu​jącsięwskrzy​dlero​dzin​ne​godomu,wi​działzmia​ny,ja​kiewpro​-

wa​dziłtamstar​szybrat,bynadaćmubar​dziejoso​bi​stycha​rak​ter.Ajed​no​cze​śnie
za​trzy​mał wie​le rze​czy z ich prze​szło​ści. Mi​łym za​sko​cze​niem dla Hen​rie​go był
fakt,żebratnietknąłjegosta​rejsy​pial​ni.

Dombyłprzy​kła​demsty​luneo​kla​sycz​ne​go,zaktó​rymnieprze​pa​dał,bowy​da​wał

mu się zbyt sztyw​ny. Idąc te​raz przez dom, po raz ko​lej​ny do​ce​nił eks​cen​trycz​ny
urokswo​je​godomuwGar​denDi​strict.Eklek​tycz​ne​gowik​to​riań​skie​godomu,któ​ry
ku​pi​lizFio​ną.

Hen​riszu​kałbra​ta,chciałzkimśpo​roz​ma​wiać.ToGe​rva​iswy​słałEri​kęzkwia​ta​-

midoFio​ny.

Doj​rzał syl​wet​kę bra​ta przy ba​se​nie i otwo​rzył prze​su​wa​ne drzwi. Ge​rva​is stał

ty​łemdodomunaścież​cepro​wa​dzą​cejzba​se​nudoprzy​sta​ni.

Stałprzy​gar​bio​ny,zopusz​czo​ny​mira​mio​na​mi,jak​byręcemiałcięż​kiejakko​na​ry

dębu.Wo​kółba​se​nurósłpach​ną​cyim​birikrze​wy.Sta​łatamteżhuś​taw​kazsie​dze​-
niemwiel​kimjakłóż​ko.Bratsplótłręcenaple​cach.Kie​dyHen​ripod​szedłbli​żej,zo​-
ba​czył,żeGe​rva​ismoc​noza​ci​snąłdło​nie.

Hen​ripa​trzyłnaga​sną​ceświa​tłodnia,któ​rema​lo​wa​łodrew​nia​nypo​mostwbo​ga​-

tych od​cie​niach oran​żu. Na koń​cu po​mo​stu przy​mo​co​wa​na była łódź pon​to​no​wa.
Spę​dzi​linaniejwie​lenocy–inajach​ciesto​ją​cymnie​conalewo–kie​dybylimłod​si.
Hen​ripo​czułfalęno​stal​gii.Wszyst​kowy​da​wa​łosięwte​dyprost​sze.Te​razwie​dział,
żetonie​praw​da.Nic,codo​ty​czyjegoro​dzi​ny,niejestpro​ste.

Kil​kami​nio​nychmie​się​cywy​sta​wi​łonapró​bęre​la​cjeHen​rie​gozro​dzi​ną.Przy​ta​-

ki​wa​nieikłam​stwasta​łysięspo​so​bemko​mu​ni​ko​wa​niasię.Czyż​byprzeztemie​sią​-
ceuni​ka​niaroz​mo​wynieza​uwa​żył,żebratteżsięzczymśzma​gał?Zbli​ża​ją​cysię
szyb​ki​mi kro​ka​mi ślub i kie​ro​wa​nie dru​ży​ną dla każ​de​go by​ły​by spo​rym ob​cią​że​-
niem,na​wetdlajegoopa​no​wa​ne​gobra​ta.

Hen​ri pró​bo​wał so​bie wy​obra​zić, o czym my​śli Ge​rva​is. O do​brym se​zo​nie czy

może o ka​rie​rze ich naj​młod​sze​go bra​ta, Jean-Pier​re’a, któ​ry był roz​gry​wa​ją​cym
wNo​wymJor​ku.Oswo​imślu​biezksięż​nicz​ką?

–Coturo​bisz?–spy​tałHen​ri.
–Wspo​mi​namdaw​necza​sy.–Ge​rva​iswziąłgłę​bo​kiod​dech.Ujegostóple​ża​łapił​-

ka.Kop​nąłją.

–Tę​sk​niszzatym?–Hen​riwska​załnapił​kę.
–Ja​sne,cza​sa​mitę​sk​nięzagrą.Alenieje​stemtobą,kimś,ktożyje,żebygrać.Lu​-

biębyćmó​zgiempo​waż​nychope​ra​cji.

–Zbli​ża​ją​cysięślubioj​co​stwozro​bi​łyzcie​biefi​lo​zo​fa.
Ge​rva​ispo​trzą​snąłgło​wą.
–Ra​czejje​stembar​dziejprak​tycz​ny.Skon​cen​tro​wa​ny.
–Ajaje​stemcho​ler​niezmę​czo​nyludź​mi,któ​rzykwe​stio​nu​jąmojąkon​cen​tra​cję.
– Ludź​mi? – Prze​krzy​wia​jąc gło​wę, Ge​rva​is spoj​rzał na bra​ta. To było zna​czą​ce

spoj​rze​nie,któ​reka​za​łomuwy​ra​zićsięja​śniej.

–Mojąro​dzi​ną.–Nie​malwy​plułtesło​wa.
–Przy​pusz​czal​niecze​kacięroz​wód–stwier​dziłGe​rva​is,jak​byHen​riniebyłtego

świa​do​my.

–Po​dob​niejakpo​ło​węfa​ce​tów.
–Aletyko​chaszżonę.
Hen​riwle​piłwzrokwje​zio​ro,zni​żyłgłos.
–Takmy​śla​łem.
–Ko​chaszją,idio​to.
Hen​riszturch​nąłGe​rva​is’gowra​mię.

–Niezno​szę,kie​dyod​gry​waszmą​drzej​sze​gobra​ta.
–Tozróbztymcoś.Pro​wa​dziszatakHur​ri​ca​nes,pew​nieod​ci​śnieszswo​jądłoń

wAleiSław.Awpry​wat​nymży​ciuje​steśbez​rad​ny?

Hen​riza​śmiałsięgorz​ko.
–Sta​ry,bezura​zy.Mał​żeń​stwojestdużotrud​niej​szeniżwy​glą​da.
Ge​rva​ispod​niósłpił​kęirzu​ciłjądoHen​rie​go.
–Na​szaro​dzi​nazaszyb​kowpa​dawzłośćizaszyb​kopo​wsta​jąmię​dzynamiroz​-

dź​wię​ki.

–Oczymtymó​wisz?Je​ste​śmyjed​nądru​ży​ną.–Hen​ricof​nąłsię,poczymod​rzu​cił

pił​kędobra​ta.

–Po​waż​nie?Maszuro​je​nia?–Ge​rva​iszła​pałpił​kę,zdzi​wio​ny.
–Spójrznanas.–Hen​ripo​ka​załrękąnanichdwóch,apo​temnana​le​żą​cedoro​-

dzi​nywło​ści.

–Spójrznana​sząhi​sto​rię–od​pa​ro​wałGe​rva​is.–Oj​ciecnieroz​ma​wiałzmat​ką

swo​je​gosynaprzezpo​nadde​ka​dę.Do​wie​dzie​li​śmysię,żemamybra​ta,któ​re​gonie
zna​li​śmy.Na​szamamaode​szłainiedałazna​kuży​cia.Naszbrat,któ​ryjestwNo​-
wymJor​ku,od​wie​dzana​szeskrom​nepro​giwy​łącz​niewsy​tu​acjikry​zy​so​wej.Mamy
wuja, któ​ry nie roz​ma​wia z żad​nym z nas. I dru​gie​go, w Tek​sa​sie, któ​ry po​ka​zu​je
siętyl​ko,żebywes​przećsynagra​ją​ce​gowHur​ri​ca​nes.

–Hm,fak​tycz​nieniewy​glą​da​mynazży​tąro​dzi​nę–za​uwa​żyłHen​ri,roz​wa​ża​jąc

sło​wabra​tawkon​tek​ściepo​czu​ciabez​pie​czeń​stwa,któ​reda​wałmudomnadje​zio​-
rem.Jużsamoist​nie​niero​dzin​ne​godomuspra​wia​ło,żeHen​riczuł,iżmaja​kiśpunkt
za​cze​pie​nia.Sło​wabra​taza​chwia​łyjegoprze​ko​na​niem.

–Wszyst​kiero​dzi​nymająpro​ble​my,alena​szamaichmnó​stwo.Niechcępa​trzeć,

jakpo​wie​laszro​dzin​nymo​delizry​waszwię​zi,za​miastwspól​niepo​ko​naćtrud​no​ści.

Ki​wa​jącgło​wą,Hen​riznówrzu​ciłpił​kę.
–Mó​wiszomnieioFio​nie.
–Tak,pa​su​je​ciedosie​bie.Wa​szeze​rwa​niemnieprze​ra​ża,kie​dypo​my​ślę,żesam

wła​śniesięże​nię.Two​rzy​ciezFio​nąide​al​nąparę.

–Nieist​nie​jecośta​kie​gojakide​ał.
–Topraw​da.Więccze​mutegoocze​ku​jesz?
–Ktopo​wie​dział,żetojachcęroz​wo​du?
Niedą​żyłdoroz​wo​du.Niechciałza​koń​czyćzwiąz​kuzFio​ną.Byłajegonaj​więk​-

sząna​mięt​no​ścią.Ży​ciebezniej…Samatamyślbyłataknie​moż​li​wa,żeniepo​tra​fił
jejdo​koń​czyć.

–Je​że​litoonachceodejść,cze​muoniąniewal​czysz?
–Dajęjejwol​nośćwy​bo​ru.–Tegoprze​cieżchcia​ła.
– Wol​ność… W na​szej ro​dzi​nie wol​ność jest prze​ce​nia​na. – Ge​rva​is od​bił pił​kę

ozie​mię,od​wró​ciłsięodHen​rie​goispoj​rzałnaro​dzin​nąpo​sia​dłość.

Sło​wa fi​lo​zo​ficz​nie na​stro​jo​ne​go bra​ta tra​fi​ły do ser​ca Hen​rie​go. Na nowo obu​-

dzi​ływnimwolęide​ter​mi​na​cję,byod​zy​skaćFio​nę,jejser​ce.Zsek​semni​g​dynie
mie​li pro​ble​mu. Ale te​raz cho​dzi​ło o coś wię​cej niż ścią​gnię​cie jej z po​wro​tem do
łóż​ka. Pra​gnął, by znów sta​no​wi​ła część jego ży​cia. Nie​zby​wal​ną część. Na za​-
wsze.

Niebę​dzieko​lej​nymRey​nau​dem,któ​ryprze​ci​nawię​zyiucie​ka.

Fio​namy​śla​łaoHen​rim.
Wspo​mi​na​ła po​byt w Se​at​tle, kie​dy zwie​dza​li ar​ty​stycz​ną dziel​ni​cę mia​sta pod​-

czasjed​ne​gozwy​jaz​dówHur​ri​ca​nesnaza​chod​niewy​brze​że.Tobyłypo​cząt​kiich
mał​żeń​stwa.Bie​gliwdesz​czuzjed​nejpry​wat​nejga​le​riiipra​cow​nidodru​giej,sta​-
ra​lisiępo​znaćdo​brzeza​po​wia​da​ją​cychsięar​ty​stów.

Wsa​mo​cho​dziewdro​dzepo​wrot​nejdoho​te​luocie​ka​liwodąiśmia​lisię,ca​ło​wa​li,

do​ty​ka​lisięgo​rącz​ko​woi na​mięt​nie.Cał​kiemjak​bywie​dzie​li, żeichwspól​ny czas
jestogra​ni​czo​nyimu​szążyćwprzy​spie​szo​nymtem​pie.

Cze​muniepró​bo​wa​łazwol​nić?Zbu​do​waćwięź,któ​rabyichnio​słaprzezcałeży​-

cie,za​miastpły​nąćnawy​so​kiejfalifan​ta​stycz​nejfi​zycz​nejbli​sko​ści?

My​śląc o tym, a może śniąc w swo​ich mgli​stych za​gma​twa​nych snach, po​czu​ła

czy​jąśdłońnabio​drze.Dłoń,któ​rajągła​ska​ła,ma​so​wa​ła.

Po​wo​li wra​ca​ła do przy​tom​no​ści. A może wo​la​ła po​zo​stać w pół​śnie, w świe​cie

mię​dzyjawąisnem.Wcią​gumi​nio​ne​gopół​to​rarokurze​czy​wi​stośćdośćjąroz​cza​-
ro​wa​ła.Chęt​nienie​codłu​żejpod​dasiętympiesz​czo​tomzza​mknię​ty​miocza​mi.

–Fio​na.–Hen​riwy​po​wie​działjejimię,ła​sko​czącod​de​chemjejkark,apo​temją

tampo​ca​ło​wał.

Co ta​kie​go jest w po​ca​łun​ku w kark, że do​pro​wa​dza ko​bie​tę do sza​leń​stwa?

Amożetyl​kopo​ca​łun​kiHen​rie​gotakjąpod​nie​ca​ły?Wciążle​żącnaboku,wy​cią​gnę​-
łarękę,wie​dząc,gdzieznaj​dziemęża.Do​tknę​łajegopier​si.Byłtakicie​pły.Takisil​-
ny.

–Otwórzoczy–po​wie​dział,aonasięuśmiech​nę​ła.
–Odkie​dytowy​da​jeszwłóż​kupo​le​ce​nia?–za​żar​to​wa​ła,niepod​no​szącpo​wiek.
–Od​kądchcę,że​byśnamniepa​trzy​ła.–Jegosło​wawy​po​wie​dzia​neznie​spo​dzie​-

wa​nąsu​ro​wo​ściązmu​si​łyjądootwar​ciaoczu.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku?–Prze​su​nę​łarękęzjegopier​sinatwarz.Jejoczymu​sia​-

łyprzy​wyk​nąćdoostat​nichpro​mie​nisłoń​caprze​fil​tro​wa​nychprzezża​lu​zje.

Spa​ładłu​żej,niżjejsięzda​wa​ło.
–Tak.Popro​stuchcia​łemcięwi​dzieć.
–Je​steśpe​wien?–Przy​tu​li​łasię,pa​mię​ta​jąc,jakdo​brzeczu​łasięwswo​imśnie.

Nie,jakdo​brzeczu​łasiędzię​kiHen​rie​mukil​kago​dzinprzezza​śnię​ciem.

– Tak. Chcę tyl​ko, że​byś wie​dzia​ła, że tu je​stem. – Po​ca​ło​wał miej​sce za jej

uchem.

Czu​ła,żekry​jesięzatymcoświę​cej,alenara​zieza​do​wo​li​łasiębli​sko​ścią,do​ty​-

kiem, któ​re​go tak dłu​go so​bie od​ma​wia​ła. Nie​waż​ne, co ma dla nich przy​szłość,
pra​gnę​łacie​szyćsiętąchwi​lą.Zbytdłu​gosku​pia​łasięnapro​ble​mach.Te​razwo​la​ła
pa​mię​taćto,cobyłodo​bre.

Coichuszczę​śli​wia​ło.
Wsu​nę​łapal​cewjegowło​sy,apo​temprze​su​nę​łajenakarkijesz​czeni​żej,nara​-

mio​na.Hen​richwy​ciłjązarękę,po​ca​ło​wałnad​gar​stek,póź​niejwe​wnętrz​nąstro​nę
przed​ra​mie​nia.Zza​sko​cze​niemstwier​dzi​ła,żetojąła​sko​cze.Ichwspól​nyśmiech
byłni​czymrzad​kidar,tachwi​lazaśbyłatakoso​bli​waitakzna​czą​ca,żeFio​nanie
wie​dzia​ła,czymapła​kać,czysięnanie​gorzu​cić.

Ichoczysięspo​tka​ły.Wte​dypo​zna​łaod​po​wiedźnaswo​jepy​ta​nie.
Pra​gnę​łatego.Pra​gnę​łaHen​rie​go.Po​ca​ło​wa​łago,przy​gry​za​jącjegowar​gęznie​-

cier​pli​wo​ścią. Hen​ri ro​ze​brał ją, po​zby​wa​jąc się wszel​kich ba​rier, któ​re mo​gły​by
ichdzie​lić.Do​ty​kałjejde​li​kat​nie,od​da​jąchołdkaż​de​mucen​ty​me​tro​wicia​ła,któ​ry
niebyłaku​ratobo​la​ły.

–Tę​sk​ni​łemzatobą–rzekłtakci​cho,żewpierw​szejchwi​lipo​my​śla​ła,żesły​szy

wła​snemy​śli.–Jużtomó​wi​łem,aletopraw​da.

–Wiem,jateżtę​sk​ni​łam–przy​zna​ła,znówpa​trzącmuwoczy.Dla​te​gowtymmo​-

men​cietakbar​dzogopo​trze​bo​wa​ła.

Hen​rimu​siałjązro​zu​mieć.Oczy​wi​ście,żezro​zu​miał,boznałjąbar​dzodo​brze.

Roz​su​nąłko​la​nemjejuda.Zro​biłso​biemiej​sce,chwy​ciłjązabio​draiprze​su​nąłjak
naj​bli​żej.Byłago​to​wa,alesięniespie​szył,mu​skałją,ażmu​sia​łaza​gro​zić,żesięna
nimze​mści,je​ślina​tych​miastniepo​czu​jegowso​bie.

Za​razpo​tempo​czu​łajegouśmiech,kie​dyjąpo​ca​ło​wał,iogień,gdywniąwszedł.

UśmiechHen​rie​gozgasł,kie​dywy​pchnę​łabio​draimoc​nogości​snę​ła.Agdypo​zwo​-
liłso​bieprzy​tu​lićsiędojejpra​wejpier​si,czu​łajegowa​lą​ceser​ce.Splo​tłaręcena
jegokar​ku,od​da​łamusięzpeł​nymza​ufa​niem.Wie​dzia​ła,żeHen​riza​cho​waostroż​-
ność,ajed​no​cze​śnieza​dbaojejroz​kosz.

Wstupro​cen​tachspeł​niłjejocze​ki​wa​nia.
Mógł​by ją za​spo​ka​jać całą noc. Wy​da​wa​ło się, że je​śli cho​dzi o spra​wia​nie jej

przy​jem​no​ści,byłnie​stru​dzo​ny.Icho​ciażzwy​klelu​bi​łamiećświa​do​mość,żeHen​ri
od​la​tu​jetaksamojakona,tymra​zempopro​stuod​da​łamusięcał​ko​wi​cie,po​zwa​la​-
jąc,bydbałojejdo​zna​nia.

Wię​cejniżrazwy​szep​ta​łajegoimię,gdyrazzara​zemza​bie​rałjąnanie​wy​sło​wio​-

newy​ży​ny.

Przy​war​ładonie​go,ob​sy​pu​jąc po​ca​łun​ka​mijegotors,z ra​do​ściączu​ła,jak jego

mię​śniena​pi​na​jąsiępoddo​ty​kiemjejdło​ni.Kie​dywkoń​cudo​tarłdomiej​sca,skąd
niebyłojużpo​wro​tu,spoj​rza​łamuwoczy,pa​mię​ta​jąc,żechciał,bynanie​gopa​trzy​-
ła.

To,cozo​ba​czy​ła,wrów​nymstop​niujakjegodo​tykdo​pro​wa​dzi​łojądocu​dow​ne​go

speł​nie​nia.Po​czu​łateż,żeHen​riosią​gnąłszczyt.Po​temdłu​gotrzy​ma​łagowob​ję​-
ciach, głasz​cząc po gło​wie i przy​po​mi​na​jąc so​bie wszyst​kie wspól​nie spę​dzo​ne
chwi​le.Alemy​śla​łazwłasz​czaotym,couj​rza​ławjegooczachtużprzedor​ga​zmem.

Mążwciążjąko​cha.Itobar​dzo.
Prze​ra​zi​łasiętym,cotodlanichzna​czy.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Czu​jącza​mętwgło​wiezpo​wo​duswo​ichuczućdoHen​rie​goicze​ka​nianawy​nik

biop​sji, sama nie wie​dzia​ła, jak i kie​dy mi​nę​ły przy​go​to​wa​nia do ko​lej​nej im​pre​zy
cha​ry​ta​tyw​nej. Każ​dą wol​ną chwi​lę po​świę​ca​ła roz​ma​itym szcze​gó​łom, by mieć
pew​ność,żewszyst​kopój​dziegład​ko.

Żebyniemiećcza​sunamy​śle​nieocha​osie,wjakizjejwinyza​mie​ni​łosięjejży​-

cie.

Dłu​go​trwa​łym skut​kiem biop​sji był utrzy​mu​ją​cy się tępy ból w pier​si i ra​mie​niu.

Copraw​datenbóljejniespo​wal​niał.Taim​pre​zabyłapo​świę​co​nanietyl​kopa​mię​ci
jejmat​ki,ciot​kiibab​ki.Fio​nachcia​ła,bytowy​da​rze​nieprze​bi​łowszyst​kieor​ga​ni​-
zo​wa​neprzezniąprzy​ję​cia,gdyżpra​gnę​łanaswójspo​sóbprzy​czy​nićsiędozwal​-
cze​niacho​ro​by,któ​razbytwie​leza​bie​racho​rymiichro​dzi​nom.

Takwięcspę​dzi​łamnó​stwogo​dzinprzyte​le​fo​nie,za​pra​sza​jącwszyst​kiezna​nejej

iważ​neoso​by,byze​chcia​łyspon​so​ro​waćim​pre​zę.Wy​my​śli​łaspo​sóbnasfi​nan​so​wa​-
nienie​za​po​mnia​nejgali,niebio​rącdo​dat​ko​woanigro​szazbu​dże​tuklien​ta.Każ​de​-
mudro​bia​zgo​wipo​świę​ca​łacałąswo​jąuwa​gę,ni​cze​gonielek​ce​wa​żąc.

Niemo​głaza​prze​czyć,żedojejzwięk​szo​nejefek​tyw​no​ściprzy​czy​niłsięjesz​cze

innyczyn​nik.Hen​ri.Kry​zysjejmał​żeń​stwa.Rze​czy​wi​stośćży​ciabezHen​rie​go.

Tamyślbyłazbyttrud​na,bysięzniązmie​rzyć.Fio​narzu​ci​łasięwwiror​ga​ni​zo​-

wa​nia zbiór​ki pie​nię​dzy, gdyż da​wa​ło jej to po​czu​cie sen​su i celu. A tego wła​śnie
wtymmo​men​ciejejbra​ko​wa​ło.

Ko​lej​ne​go dnia cięż​kiej pra​cy po​czu​ła, że się dusi w czte​rech ścia​nach pu​ste​go

domu. Po​trze​bo​wa​ła świe​że​go po​wie​trza, mu​sia​ła też za​brać pew​ne do​ku​men​ty,
któ​rezo​sta​wi​ławpo​sia​dło​ściRey​nau​dów.

Nie,nieszu​ka​łapre​tek​stu,bywpaśćnaHen​rie​go.
Pokrót​kiejjeź​dziesa​mo​cho​demzna​la​złasięprzedgłów​nymbu​dyn​kiemRey​nau​-

dów.Wi​dzia​łapo​wo​zow​nię,da​lejhan​gardlało​dzi…przy​stań.

Nakoń​cupo​mo​studoj​rza​łaja​kąśpo​stać.Naław​cezwi​do​kiemnawodęsie​dział

dzia​dekLeon.ChoćFio​nawie​dzia​ła,żepew​nienicmuniejest,za​nie​po​ko​iłasię,że
za​błą​dziłwemgle.

Ru​szy​ławstro​nępo​mo​stu.Zkaż​dymkro​kiemjejnoz​drzawy​peł​niałzna​jo​myza​-

pachtegomiej​sca,któ​rekie​dyśbyłoteżjejdo​mem.Wdy​cha​jącpo​wie​trzepły​ną​ce
znadje​zio​ra,mia​ławra​że​nie,żewy​peł​niasięży​ciem.

Piąt​ko​waim​pre​zanie​odwo​łal​nieod​mie​nijejży​cie.Iży​cieHen​rie​go.Choćtobo​la​-

ło,na​de​szłaporanaprze​cię​ciewię​zów.Niemożejużbyć–iniebę​dzie–dlanie​go
źró​dłemcier​pie​nia.Onza​słu​gu​jenawię​cej.Za​słu​gu​jenadzie​ciizdro​wążonę.Jej
odej​ście uchro​ni go przed do​dat​ko​wym bó​lem zwią​za​nym z jej wy​ni​ka​mi, gdy​by
oka​za​łosięnaj​gor​sze.

ChoćHen​ripro​sił,byznimzo​sta​ładokoń​case​zo​nu,niemo​głagonatona​ra​żać.

Tozbytwie​lebólu,zbytwie​lepo​kuszwią​za​nychznie​wy​ga​słąna​mięt​no​ścią.Pokil​-

kuostat​nichdniach…cóż,niemożepo​zwo​lić,bytotrwa​ło.

Wpią​tekwie​czo​remuło​żyplan.Pre​cy​zyj​nyka​len​darzroz​sta​niazHen​rim,któ​ry

zmi​ni​ma​li​zu​jeszko​dydlanichoboj​ga.Dlaniejtobyłse​zontrud​nychwy​bo​rów.Hen​-
riza​mie​rzałpo​ja​wićsięwpią​teknaprzy​ję​ciu,wso​bo​tęle​ciałnameczdoIn​dia​na​-
po​lis.Za​kła​dał,żeFio​nabę​dziemuto​wa​rzy​szyć,zaj​miemiej​scenatry​bu​nachobok
in​nychżon.

Alemoże…możele​piejskoń​czyćztymtużpoim​pre​zie.Le​piej,byHen​ripo​je​chał

sam.

Po​czu​łauciskwdoł​ku.Czyna​praw​dęby​ła​bywsta​niezo​sta​wićgoiniewspie​rać

pod​czasse​zo​nu,któ​rymógłsiędlanie​gooka​zaćnaj​waż​niej​szy?Któ​rymógłspeł​nić
jegoza​wo​do​wema​rze​nia?Wie​luczłon​kówro​dzi​nyRey​nau​dówwią​za​łoprzy​szłość
zHur​ri​ca​nes.Czymia​ła​byczy​stesu​mie​nie,gdy​byzjejpo​wo​duichbiegpomi​strzo​-
stwoza​koń​czyłsiępo​tknię​ciem?

Za​nim jed​nak prze​my​śla​ła wszyst​kie kon​se​kwen​cje swo​je​go po​my​słu, do​tar​ła do

Le​ona.Ści​skałwręceszklan​kęsoku,nako​la​nachtrzy​małta​lerzzkieł​ba​sąiry​żem.
Jego stan nie prze​sta​wał szo​ko​wać Fio​ny. Ile​kroć go wi​dzia​ła, co​raz mniej sie​bie
przy​po​mi​nał.Zda​wa​łosię,żecho​ro​baskra​dłamucoświę​cejniżumysł.Skut​kibyły
wi​docz​nenajegoskó​rze,natwa​rzy.Na​wetjegouśmiechsięzmie​nił.

Zer​ka​jącnaFio​nę,dzia​dekwska​załjejmiej​sceoboksie​bie.
–Chłop​cylu​bi​lipły​waćło​dzią,alete​razjużtakczę​stoniewi​dzę,żebyzniejko​-

rzy​sta​li.Amożetoteżza​po​mi​nam.Wy​da​jesię,żewszy​scysąza​pra​co​wa​ni.

Usiadł​szyoboknie​go,po​ło​ży​łarękęnajegodło​nioskó​rzecien​kiejipo​marsz​czo​-

nejjakbi​buł​ka.

–Maszra​cję.
– Ja też pra​co​wa​łem. I to dużo. – Dzia​dek Leon się za​my​ślił. Fio​na za​sta​no​wi​ła

się,cowtymmo​men​ciepa​mię​tał.Iczybyłytopraw​dzi​weczywy​obra​żo​newspo​-
mnie​nia.

–Tak,topraw​da.
–Więcpew​nietojaje​stemwi​nien.–Wy​piłłyksoku.
Fio​napo​krę​ci​łagło​wą,prze​rzu​ca​jącwło​synaple​cy.Dzia​dekwy​cho​wałHen​rie​go

ijegobra​ci.Byłdlanichwzo​remcięż​kiejpra​cyiro​dzin​nejmi​ło​ści.

–Sąjużdo​ro​śli.Wszy​scyje​ste​śmydo​ro​śli.Samido​ko​nu​je​mywy​bo​ru–rze​kłaFio​-

na.

Po​sy​ła​jącjejbez​zęb​nyuśmiech,bobyłbezpro​te​zy,dzia​dekpo​kle​pałjąpopo​licz​-

ku.

–Za​wszecięlu​bi​łem.Kie​dyciępo​zna​wa​łem,oczy​wi​ście.
– A ja uwiel​biam two​je po​czu​cie hu​mo​ru w sy​tu​acji, któ​ra musi być… Po pro​stu

bar​dzolu​biętwo​jepo​czu​ciehu​mo​ru.

–Dzię​ku​ję,mojadro​ga.–Prze​niósłznówwzroknałódź,nato,comi​nę​ło,ici​cho

wes​tchnął.

–Przy​nieśćcimożekurt​kęalbopo​dusz​kę?–spy​ta​łaFio​na,za​uwa​ża​jącidą​ce​go

wichstro​nęHen​rie​go.

Chcia​łapo​biecirzu​cićsięwjegora​mio​na,alewtenspo​sóbda​ła​bymuod​po​wiedź

napy​ta​nia,zktó​ry​mijesz​czeniebyłago​to​wasięzmie​rzyć.

Dzia​dekwy​cią​gnąłrękęzeszklan​ką,pa​trzącbez​myśl​nieprzedsie​bie.

–Tyl​kosok.
Po​de​rwa​ła się na nogi, wzię​ła od nie​go szklan​kę i po​spie​szy​ła do domu, mi​ja​jąc

Hen​rie​gobie​giem.

Noitylezroz​mo​wyzFio​ną.Uni​kagojakza​ra​zy.
ChoćHen​riwie​dział,żebyłaza​ję​taim​pre​zącha​ry​ta​tyw​ną,czuł,żeuni​ka​łagora​-

czejzpo​wo​duichwciążnie​roz​wią​za​nychpro​ble​mów.

Doj​rzałją,sto​jącobokba​se​nu.Sie​dzia​łazdziad​kiem,pa​trzącnaje​zio​ro.Za​wsze

lu​bi​ła dziad​ka Le​ona. Trosz​czy​ła się o nie​go. Kie​dy cho​ro​ba za​bie​ra​ła mu co​raz
wię​cejpa​mię​ci,Fio​nani​g​dysiętymnieiry​to​wa​ła.Prze​ciw​nie,oka​zy​wa​łamucier​-
pli​wość,któ​rejświę​cimo​gli​byjejpo​zaz​dro​ścić.

Ru​sza​jącwjejkie​run​ku,Hen​riprzy​spie​szyłkro​ku.Onatym​cza​semnie​malnanie​-

goniewpa​dła,bie​gnączeszklan​kąwręce.Twarzmia​łapo​waż​ną.

Dzia​dekLeonod​wró​ciłgło​węispoj​rzałnaHen​rie​goprzezra​mię.Jegominamó​-

wi​ła,żeroz​po​znałwnu​ka.

Todo​brze.Ostat​niozda​wa​łosię,żeprzy​cho​dzimutoco​raztrud​niej.By​cieroz​po​-

zna​nymprzezdziad​kabyłorzad​kimbło​go​sła​wień​stwem.

Kie​dyHen​riusiadł,dzia​dekklep​nąłgowple​cy.
–Zgrab​niut​katatwo​jadziew​czy​na,Chri​sto​phe.
Hen​ri po​smut​niał. Ni​g​dy nie bę​dzie mu ła​two pa​trzeć na to, jak dzia​dek zma​ga

sięzeswo​jąpa​mię​cią.WziąłgozaChri​sto​phe’a,bra​tajegoojca.

Tek​sa​skaga​łąźro​dzi​nybyłapo​waż​nieza​an​ga​żo​wa​nawro​dzin​neim​pe​riumprze​-

wo​zów i trans​por​tu mor​skie​go. Byli też wła​ści​cie​la​mi wy​spy, przy​stan​ku na wie​lu
szla​kachstat​kówwy​ciecz​ko​wych.Go​ściemo​glitampo​jeź​dzićkon​nonapla​żachza​-
to​ki albo wziąć udział w jed​nej z uczt, do przy​go​to​wa​nia któ​rej wy​ko​rzy​sty​wa​no
wa​rzy​wazor​ga​nicz​nychupraw.

Zpo​wo​duro​dzin​nejkłót​nidzia​dekLeondaw​notemuwy​klu​czyłnaj​star​sze​gosyna

Chri​sto​phe’a z te​sta​men​tu, ale wuj Chri​sto​phe utrzy​mał ty​tuł wi​ce​pre​ze​sa fir​my
ira​zemzeswo​imnaj​star​szymsy​nembyliważ​ny​mipo​sta​cia​miwro​dzin​nymbiz​ne​-
sie.

Po​mył​kadziad​kaLe​onanicniezna​czy.Hen​riza​kasz​lał,pod​cho​dzącbli​żej.Lek​ko

po​dra​pałdziad​kawkarkzna​dzie​ją,żete​razgoroz​po​zna.

Leonpo​stu​kałwser​decz​nypa​lecHen​rie​go.
– Oże​ni​łeś się? Żo​na​ci męż​czyź​ni nie po​win​ni mieć ro​man​sów na boku. To nie

wpo​rząd​ku.

Lek​kosięuśmie​cha​jąc,Hen​riusiadłobokdziad​ka.
–Dziad​ku,je​stemHen​ri.Fio​najestmojążoną.
Dzia​dekścią​gnąłwar​giiza​du​małsięnadtąin​for​ma​cją.Spu​ściłwzroknaswo​je

sto​pyipo​trzą​snąłgło​wą.

–Ra​cja.Oczy​wi​ście,żeje​steśHen​ri.Jasiętyl​koni​g​dyniespo​dzie​wa​łem,żeza​in​-

te​re​su​jeszsięko​bie​tą,któ​rama,no,techi​rur​gicz​neupięk​sze​nia.

–Niebar​dzowiem,oczymmó​wisz.
Dzia​dek Leon uniósł brwi. Prze​krzy​wił gło​wę w pra​wo, wska​zał na swo​ją pierś

ilek​kojąuniósł.

Aku​ratwtymmo​men​cieFio​nawró​ci​ła.

Hen​rizni​żyłgłos.
–Skądwiesz?
– Mam do​bre oko na ład​ne rze​czy. Nie wiem tyl​ko, cze​mu taka ide​al​na ko​bie​ta

cośso​biepo​pra​wia?

Po​da​jącdziad​ko​wiszklan​kę,Fio​napo​chy​li​łasięipo​ca​ło​wa​łagowpo​li​czek.
–Dziad​ku,je​steśwspa​nia​ły.Ko​chamcię.
Star​szymęż​czy​znauniósłrękęido​tknąłjejtwa​rzy.Hen​riwi​dział,żedziad​kamę​-

czynaj​drob​niej​szyruch.

Opu​ściw​szyrękę,dzia​dekLeonprze​niósłwzrokzFio​nynaHen​rie​goizpo​wro​-

tem.Ścią​gnąłwy​schnię​tewar​gi.Hen​rispoj​rzałnażonę,usi​łu​jącod​gad​nąćjejmy​śli.

Dzia​dekwy​piłspo​ryłyksokuiwy​dąłwar​gi.Nie​pew​niepod​niósłsięzław​ki.
–Baw​ciesiędo​brze.Nie​dłu​goza​czniesięmójte​le​tur​niej.–Pu​ściłokodoHen​rie​-

goipo​szu​rałno​ga​miwstro​nędomu.

–Po​mócci,dziad​ku?–spy​tałHen​ri.
Mach​nąw​szyręką,dzia​dekpo​trzą​snąłgło​wą.
–Nie,nie.Zo​stań​cietu.Po​pa​trz​cienaza​chódsłoń​ca.
Kie​dy Leon czła​pał w stro​nę domu, Fio​na usia​dła na po​mo​ście, bo​sy​mi sto​pa​mi

mu​ska​jącwodęima​cha​jącnimiwrytmnie​ist​nie​ją​cejmu​zy​ki.

Hen​ripod​szedłdoniej.Chciałzniąpo​roz​ma​wiać,chciałjąod​zy​skać.Usiadłobok

niej,przy​po​mi​na​jącso​bie,jakra​zemtamsia​dy​wa​liza​razpoślu​bie.Po​tra​fi​liroz​ma​-
wiaćgo​dzi​na​mi.Oli​te​ra​tu​rze,sztu​ceifut​bo​lu.Owszyst​kim.

Fio​nana​wi​nę​łanarękęwło​sy.
–Dziw​ne,żedzia​dekcałyczaswie​działomo​jejope​ra​cjiisło​waniepo​wie​dział.

Spo​dzie​wa​ła​bym się, że męż​czy​zna zwró​ci na to uwa​gę, gdy​bym wy​bra​ła więk​szy
roz​miar,alesko​rojezmniej​szy​łam…Je​stempopro​stuza​sko​czo​na.

– Nic nie mó​wi​li​śmy na ten te​mat. Może on to wy​czuł. – Dzia​dek Leon za​wsze

miałdo​brąin​tu​icję,choćbyłtro​chęeks​cen​try​kiem.

Hen​ri i bra​cia nie otrzy​ma​li od dziad​ka tra​dy​cyj​ne​go wy​cho​wa​nia, gdy oto​czył

opie​ką czte​rech nie​sfor​nych wnu​ków. Ale dzia​dek ro​zu​miał chłop​ców. Spro​wa​dził
na ran​czo w Tek​sa​sie har​leya-da​vid​so​na z lat pięć​dzie​sią​tych. To był praw​dzi​wy
gru​chot.Podko​nieclata,powie​lugo​dzi​nachwspól​nejcięż​kiejpra​cyzra​do​ściąpo​-
dzi​wia​li,jakmo​torpę​dziłpry​wat​ny​midro​ga​minaichzie​mi.Przyoka​zjina​ba​wi​lisię
wte​dymnó​stwasi​nia​ków.

Na​pły​nę​ływspo​mnie​niamło​do​ściidziad​kaztam​tychcza​sów.Ob​ser​wo​wa​nie,jak

al​zhe​imerpo​wo​li,alenie​odwo​łal​nieza​bie​radziad​ka,byłobar​dzoprzy​kre.

– Ju​tro je​stem umó​wio​na z le​ka​rzem – oznaj​mi​ła Fio​na. – Po​znam wy​ni​ki. Jest

dużaszan​sa,żetonicgroź​ne​go.

–Chciał​bymtamztobąbyć…alewtwo​ichoczachwi​dzę,żeniebył​bymmilewi​-

dzia​ny.

–Nieotocho​dzi.Nieje​stempew​na,czymogę…–Po​krę​ci​łagło​wą.–Dodia​bła,

niewiem.Mu​szętozro​bićsama.

Za​pa​dłaci​sza,wy​peł​nia​jącdzie​lą​cąichprze​strzeń.Roz​dzie​li​łaichbar​dziejniżja​-

ka​kol​wiek do​tych​cza​so​wa kłót​nia. Bo kie​dy się sprze​cza​li, Hen​ri czuł ja​kąś więź.
Czuł, że ich zwią​zek ma szan​sę, do​pó​ki to​czą wal​kę. Ci​sza była ni​czym za​bój​czy
cios.

Gdy słoń​ce cho​wa​ło się za ho​ry​zont, Hen​ri po​czuł na bar​kach cię​żar sy​tu​acji.

Tra​ciłFio​nę.

Ró​żo​weba​lo​nypo​kry​wa​łysu​fitno​we​goskrzy​dłaszpi​ta​la,gdziewkrót​cemia​łona​-

stą​pić otwar​cie no​wo​cze​sne​go od​dzia​łu on​ko​lo​gii dzie​cię​cej. Fio​na ści​ska​ła kie​li​-
szekszam​pa​na,pa​trzącnatłu​mygo​ści.

Od​nio​słasuk​ces.Jakdo​tądnaj​więk​szy.Mimoskrom​ne​gobu​dże​tuiprzy​go​to​wań

wostat​niejchwi​ligo​ścienieza​wie​dli.Wjed​nymroguod​by​wa​łasięau​kcja.Kil​kaau​-
to​ma​tówdogierpo​zwa​la​łogo​ściomjed​no​cze​śnieba​wićsięiprze​ka​zy​waćdat​ki.

Jed​nak to wy​da​rze​nie było skie​ro​wa​ne przede wszyst​kim do ro​dzin. W po​bli​żu

gru​paopo​wia​da​czyba​jekwozdob​nychko​stiu​machprzy​cią​ga​łauwa​gęmło​dychsłu​-
cha​czy.

Poprze​ciw​nejstro​niesaliHen​riroz​da​wałpił​kizpod​pi​sa​miHur​ri​ca​nes.Fio​nawi​-

dzia​ła,zja​kimpo​dzi​wempa​trząnanie​goko​bie​ty.Po​czu​łaza​zdrość.

Apo​win​naczućsięusa​tys​fak​cjo​no​wa​naispeł​nio​na.Wy​gła​dzi​łaspód​ni​cęzkre​py,

tra​fia​jąc pal​ca​mi na ce​ki​ny pod​kre​śla​ją​ce wzór pa​isley, jed​no​cze​śnie ele​ganc​ki
i w sty​lu boho. Fio​le​to​wa spód​ni​ca po​ły​ski​wa​ła me​ta​licz​nie, zaś ciem​na je​dwab​na
bluz​kabyłapro​staibez​piecz​na.Niebyłoza​gro​że​nia,żera​miącz​kosięzsu​nie.

Sły​szącśmiechHen​rie​gopo​spie​szy​łaprzedsie​bie.Przezkil​kami​nio​nychdnipo​-

ja​wi​łosięmię​dzynimidziw​nenowena​pię​cie.Fio​napró​bo​wa​ławcze​śniejna​pi​saćdo
nie​goese​me​sa,alewprzy​chod​niniewol​nobyłoko​rzy​staćzte​le​fo​nów.

Tego dnia otrzy​ma​ła wy​ni​ki biop​sji. Obie​ca​ła Hen​rie​mu, że na​tych​miast mu je

prze​ka​że.Ido​trzy​ma​łasło​wa.Biop​sjani​cze​gozłe​goniewy​kry​ła.Ta​kiewie​ścipo​-
win​nyprzy​nieśćulgęina​dzie​ję,jed​nakry​zy​kozwią​za​nezpo​sia​da​niemgenuraka
bę​dziesta​łymele​men​temjejży​cia.Po​dob​niejakbli​zny.Śla​dynacie​leidu​szy.

Fio​nana​pi​sa​łaHen​rie​mu,żewszyst​kojestwpo​rząd​ku.Niemapo​wo​dudozmar​-

twie​nia.

Idącte​razdonie​go,wpa​dłanale​ka​rza,któ​ryza​pra​szałjąnarand​kę.Czyodtam​-

tejporyna​praw​dęmi​nę​łokil​katy​go​dni?Sto​sun​kizle​ka​rzempo​zo​sta​łycie​płeipla​-
to​nicz​ne,przy​naj​mniejzjejstro​ny.Nieda​jącsięwcią​gnąćwdłuż​sząroz​mo​wę,Fio​-
naro​zej​rza​łasięi…niewie​rzy​ławła​snymoczom.

Naim​pre​ziezja​wiłsięJean-Pier​re.Odmie​się​cynieza​mie​ni​lizHen​rimwię​cejjak

kil​kasłów.Odwy​jaz​duJeanPier​re’azNo​we​goOr​le​anusto​sun​kiwro​dzi​niebyłyna​-
pię​te.

Jean-Pier​re,naj​młod​szyzbra​ciRey​nau​dów,odzie​dzi​czyłpoojcuidziad​kumi​łość

dopił​ki,takjakbra​cia.AleJean-Pier​rewy​je​chałdocol​le​ge’uitamwdru​ży​niegrał
na po​zy​cji roz​gry​wa​ją​ce​go, tej sa​mej co Hen​ri. A po​nie​waż nie miał ocho​ty grać
wcie​niustar​sze​gobra​ta,niechciałdo​łą​czyćdoHur​ri​ca​nes.Kie​dyotrzy​małpro​po​-
zy​cjęoddru​ży​nyGla​dia​to​rówzNo​we​goJor​ku,przy​jąłjąbezwa​ha​nia.

Fio​naprze​ci​snę​łasięprzeztłumdoszwa​gra.
–Jean-Pier​re,cu​dow​niecięwi​dzieć.Skądwie​dzia​łeś,żeprzy​danamsiępo​moc?
– Hen​ri do mnie za​dzwo​nił, po​wie​dział, że mu​sia​łaś ra​to​wać tę im​pre​zę. –

Uśmiech​nąłsię,uści​skałjąipo​ca​ło​wałwpo​li​czek.–Do​stępdopry​wat​ne​gosa​mo​lo​-
tumaswo​jeplu​sy.Aku​ratmia​łemwol​nąchwi​lę,więcprzy​le​cia​łem.

– Dzię​ku​ję – od​par​ła po​ru​szo​na. Nie tyl​ko wi​zy​tą Jean-Pier​re’a, tak​że tym, że

Hen​ripo​my​ślał,bygoza​pro​sić.

Jean-Pier​reod​po​wie​działnapo​zdro​wie​niakil​kuzna​jo​mych.Te​razjużwszy​scyza​-

uwa​ży​liobec​nośćgwiaz​dy.Kie​dyjegofaniprze​szlida​lej,wró​ciłspoj​rze​niemdoFio​-
ny.

–Niemaspra​wy.GośćodPR-uzGla​dia​to​rówuznał,żetodo​brypo​mysł.Roz​dam

tro​chęau​to​gra​fów.Faj​neprzy​ję​cie.Zro​bi​łaśświet​nąro​bo​tę.

Razjesz​czemupo​dzię​ko​wa​ła,nimznówzmie​szałsięztłu​mem.Podro​dzeroz​da​-

wałau​to​gra​fy,ści​skałdło​nieiza​mie​niałsło​wozkaż​dym,ktomiałnatoocho​tę.

Fio​nawkoń​curu​szy​ładoHen​rie​go.Wsmo​kin​guwy​glą​dałjakza​wszere​we​la​cyj​-

nie.Za​uwa​ży​łajed​nak,żenajejwi​dokze​sztyw​niał,jak​byszy​ko​wałsięnaprzy​ję​cie
ko​lej​ne​go cio​su. Po​cią​gnę​ła za rę​kaw jego nie​bie​skiej ko​szu​li. Jej cięż​kie srebr​ne
kol​czy​kiza​ko​ły​sa​łysię.Po​ło​ży​ładłońnapier​simężaista​ra​łasięza​pi​saćwpa​mię​ci
jegoza​pach.Potejroz​mo​wiewszyst​kosięzmie​ni.Mia​łatyl​kona​dzie​ję,żeprze​ży​je
tęnaj​trud​niej​sząwjejży​ciuroz​mo​wę.

–Wyjdź​my–po​wie​dzia​łaci​cho.
Za​miastod​po​wie​dzieć,Hen​ripo​ło​żyłrękęnajejple​cach.Prze​szłyjąciar​ki.Usie​-

dlinaław​cewogro​do​wympa​tio,przezdrzwisły​sze​liśmiechimu​zy​kę.

Gdzieśzdalipły​nąłszumsa​mo​cho​dów.Kil​kame​trówodnichpo​ły​ski​wa​łybarw​ne

lamp​kiitry​ska​ławodawfon​tan​nie.Kil​ko​ropa​cjen​tów,któ​rympo​zwo​lo​nouczest​ni​-
czyćwim​pre​zie,sie​dzia​łonawóz​kachin​wa​lidz​kichiroz​ma​wia​łozgo​ść​mi.Uwa​gę
Fio​nyprzy​cią​gnę​łaszczu​płana​sto​lat​kawko​lo​ro​wymna​kry​ciunały​sejgło​wie.Zjej
wóz​kaspły​wa​łybłysz​czą​ceser​pen​ty​ny,mat​kacośdoniejszep​ta​ła,aoj​cieckładłta​-
le​rzenapo​bli​skiejław​ce.

Fio​naprze​nio​sławzroknaHen​rie​go.Niebylitamsami,alemo​gliroz​ma​wiać,sie​-

dząc na jed​nej z trzech ła​wek, któ​re po​da​ro​wa​ła dla upa​mięt​nie​nia swo​jej mat​ki,
bab​ki i ciot​ki. Na mo​ment Hen​ri za​ci​snął war​gi. Wi​dzia​ła, że jest zde​ner​wo​wa​ny.
Że cier​pi. Wszyst​ko przez nią. Za​ci​snę​ła pal​ce na ce​men​to​wej ław​ce, któ​ra mia​ła
prze​trwaćdłu​żejniżjejmat​ka.Ztru​dempo​wstrzy​my​wa​łałzy.

Hen​ride​li​kat​nieroz​pro​sto​wałjejpal​ceiująłjązarękę.Trzy​ma​łago,wy​czu​wa​-

jącstward​nie​niabę​dą​cewy​ni​kiemlattre​nin​gówigry.Jegoob​rącz​kalśni​ła.

–Dzię​ku​jęzain​for​ma​cjęowy​ni​ku.Cie​szęsię,żestrachmi​nął.Iżeje​steśzdro​wa.
Fio​naprzy​gry​zławar​gę,apo​temrze​kła:
–Strachni​g​dyniemi​nie,Hen​ri.Za​wszebę​dziena​stęp​nyraz.De​ner​wo​wał​byśsię

zakaż​dymra​zem,kie​dybędęszłanakon​tro​lę.–Wy​rzu​ca​łazsie​biesło​wazszyb​-
ko​ściąka​ra​bi​numa​szy​no​we​go.Hen​rimusitousły​szeć.Musizro​zu​mieć.–Spójrzna
sie​bie.Na​wette​raz,kie​dytomó​wię,wy​glą​dasz,jak​byśbyłcho​ry.

–Boje​steśmidro​ga.
–Tyteżje​steśmidro​gi.–Niemo​głaza​prze​czaćpraw​dzie.–Szcze​rzemó​wiąc,

wciążcięko​cham.

–Ko​chaszmnie?Tocze​musięzemnąroz​wo​dzisz,dodia​bła?–wark​nął,pa​trząc

naniąziry​ta​cją.

–Bowi​dzę,jakciętomę​czy.Na​wettwójdzia​dekwi​dziwemnieko​bie​tęowy​so​-

kimry​zy​kuza​cho​ro​wa​nia.Mo​dlęsiętyl​ko,żebytobyłule​czal​nyno​wo​twór,je​ślido
tegodoj​dzie.Aleniewiem,cobę​dzie.Wiemtyl​ko,żemu​szężyćztąewen​tu​al​no​-
ścią. – Spoj​rza​ła na pa​cjen​tów na wóz​kach in​wa​lidz​kich, a po​tem na ich bli​skich

oumę​czo​nychoczach.–Nieje​stemwsta​nieżyćipa​trzećnatwójlęk.

–Aleostat​niomo​głaśsięzemnąko​chać,kie​dyniemy​śla​łaśoprzy​szło​ści–oskar​-

żyłją.–Ajakjużoniejpo​my​śla​łaś,tomnieod​trą​casz.

–Toniefair.Niesłu​cha​łeśmnie.
–Słu​cha​łemisłu​cham.Iwiesz,cosły​szę?–Od​wró​ciłsiędoniejtwa​rzą.–Wciąż

sły​szę,żetojestniefairwsto​sun​kudonasoboj​ga.

Po​żą​da​nie. Ból. Tę​sk​no​ta. Przez te trzy emo​cje omal nie zmie​ni​ła zda​nia. Musi

sięsku​pićnacelutejroz​mo​wy.Musitoza​koń​czyć,za​nimktó​reśznichbę​dziecier​-
pia​łozpo​wo​dustra​ty,zktó​rejsięniepod​nio​są.Musibyćdziel​na.Od​su​nę​łasięod
mężaipo​ło​ży​łarękęnajegoko​la​nach.

–Nieroz​ma​wiaj​myotymdwadniprzedme​czem.Po​wi​nie​neśsięnanimskon​cen​-

tro​wać.

–Tonie​moż​li​we.–Oparłczo​łonajejręce.–Ni​g​dyniebę​dzieod​po​wied​niejchwi​li

natęroz​mo​wę.

–Hen​ri,pro​szę,comaszna​dzie​jęosią​gnąć?
–Mamna​dzie​ję,żeprzy​znasz,żeto,conasłą​czy​łobyłopraw​dzi​we.–Uniósłgło​-

węispoj​rzałnaniązuko​sa.–Aletysięztegowy​pi​sa​łaś.

Niebę​dzieprzynimpła​kać.Wy​la​łajużtylełez.
–Do​brze,sko​rochceszte​razod​byćtęroz​mo​wę,zrób​myto.Dłu​żejniemogębyć

two​jążoną.Każ​de​godniabu​dzęsięprze​ra​żo​na,żeza​cho​ru​ję,asamamyślotym,
żebę​dzieszcier​piałzpo​wo​dumo​jejśmier​ci,roz​dzie​ramiser​ce.

Wie​dzia​ła, jak wy​glą​da śmierć. Wie​dzia​ła, jak to jest po​zo​stać przy ży​ciu i cier​-

piećzpo​wo​dustra​ty.

Czu​le po​gła​ska​ła po​li​czek Hen​rie​go, wy​czu​wa​jąc ślad za​ro​stu. Hen​ri lek​ko roz​-

chy​liłwar​gi.Na​chy​li​łasię,bywcią​gnąćwnoz​drzajegoza​pach.Jejwar​gizna​la​zły
ustamęża.Po​ca​ło​wa​łago.Zmi​ło​ścią.

Porazostat​ni.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Hen​rimy​ślał,żefut​boljestca​łymjegoświa​tem.Dochwi​li,gdypo​znałFio​nę.
Mi​łośćspa​dłananie​gona​gle,zcałąmocą.Takszyb​koitakasil​najakwspo​ma​ga​-

ją​cyzIn​dia​na​po​lis…

Cho​le​ra. Upadł na zie​mię, sły​sząc chrzęst na​ra​mien​ni​ków, jęki, burk​nię​cia i ob​-

raź​li​wesło​wa.Za​słu​żyłnato.Przeznie​godru​ży​naprze​gry​wa​ła.My​śla​mibyłgdzie
in​dziej.Dodia​bła,niemiałser​cadogry.

Rześ​kieje​sien​nepo​wie​trzekłu​łowpłu​ca,kie​dypa​trzyłnaświatzzie​mi.Ja​kieto

cho​ler​nie sym​bo​licz​ne. Za​mru​gał, by od​zy​skać ostrość wi​dze​nia. Zlu​stro​wał tłum,
wi​działroz​cza​ro​wa​nienatwa​rzachko​le​gówzdru​ży​ny.Za​ci​snąłzęby.Po​win​nibez
wy​sił​ku wy​grać ten mecz. Zdo​by​wa​li lep​sze wy​ni​ki z sil​niej​szy​mi prze​ciw​ni​ka​mi.
Tym​cza​semza​miastzdo​by​waćpunk​tydladru​ży​ny,wal​czy​lioto,byzo​staćwgrze.
Itoonbyłtemuwi​nien.

Światza​wi​ro​wałnietyl​kowre​zul​ta​ciezde​rze​niazpo​tęż​nymde​biu​tan​tem.Hen​ri

prze​niósł wzrok na miej​sca dla żon, gdzie chciał​by uj​rzeć Fio​nę ubra​ną w bar​wy
dru​ży​ny.Alejejtamniebyło.Niewsia​dłanapo​kładsa​mo​lo​tu.Po​wie​dzia​ła,żewciąż
goko​cha,iwła​śnieztegopo​wo​dumusigoopu​ścić.

Jużnicniemia​łosen​su.Dźwi​gnąłsięiwy​sko​czyłwpo​wie​trze,lą​du​jącno​ga​mina

zie​mi.

Fani Hur​ri​ca​nes po​wi​ta​li jego gest ra​do​snym okrzy​kiem. Na​tych​miast znów

w nie​go uwie​rzy​li, nie​świa​do​mi nie​pew​ne​go grun​tu pod jego no​ga​mi. Do​słow​nie
ime​ta​fo​rycz​nie.Niecie​szy​li​bysiętak,gdy​byzro​zu​mie​li,dla​cze​gograłtakkiep​sko.

Otrze​pu​jączie​mięzra​mie​nia,Hen​riru​szyłwstro​nęswo​jejdru​ży​ny.Dwóchtre​-

ne​rówcze​ka​ło,bypo​mócmuzejśćzbo​iska.

–Nicminiejest.–Od​pra​wiłich.
Przezmi​kro​fonumiesz​czo​nywka​skuusły​szałgłosko​or​dy​na​to​raata​ku.
–Scho​dziszzbo​iska,Hen​ri.
–Co,dodia​bła?–Hen​ripo​pra​wiłprze​krzy​wio​nykask.–Nicminiejest.
Wi​dział swo​je​go bra​ta Demp​seya, głów​ne​go tre​ne​ra, któ​ry ma​chał ręką, ka​żąc

muzejśćzbo​iska.

Wy​sy​ła​jągonaław​kę?Cochcątymosią​gnąć?Hen​ripo​czułsięura​żo​ny.Hur​ri​ca​-

neswal​czy​lizewszyst​kichsił,usi​łu​jącod​zy​skaćpunk​ty,któ​reonstra​cił.

–Prze​grasz,je​ślika​żeszmizejść–rzekłdobra​ta.Wciążmógłura​to​waćmecz.
Po​pra​wiw​szybejs​bo​lów​kę,Demp​seypo​trzą​snąłgło​wą,pa​trzącostro,kie​dyHen​ri

zna​lazłsięoboknie​go.

–Atyry​zy​ku​jesz,żezła​mieszkark.Niemamza​mia​rukoń​czyćtegodnia,wio​ząc

ciędoszpi​ta​la.–Od​su​nąłmi​kro​fon,bypo​zo​sta​liza​wod​ni​cyniesły​sze​li,comówido
bra​ta.

Ko​or​dy​na​torofen​sy​wyostroza​brałsiędoro​bo​ty.
–Razmnieza​blo​ko​wa​liijużje​stemkan​dy​da​temnaod​działin​ten​syw​nejte​ra​pii?–

od​wark​nąłHen​ri,zdej​mu​jąckask.

Demp​sey ścią​gnął swój kask i od​wró​cił się od bo​iska. Od skie​ro​wa​nych na nich

ka​mer.

–Obajwie​my,ococho​dzi.Fio​nanieprzy​je​cha​łanamecz,two​jemał​żeń​stwosię

roz​pa​da.Niepo​tra​fiszsięsku​pićnagrze.Wszy​scycięostrze​ga​li​śmy,żetakbę​dzie,
docho​le​ry–rzekłDemp​sey.

–Dodia​błaztym.Damso​bieradę–krzyk​nąłHen​rizwście​kło​ścią.
Sie​dzą​cy w po​bli​żu ko​le​dzy z dru​ży​ny wy​mie​ni​li spoj​rze​nia. Hen​ri nie miał zwy​-

cza​juwy​bu​chać,zwy​klebyłopa​no​wa​ny,pozatymnikttaknieod​po​wia​datre​ne​ro​wi,
na​wetje​ślijesttwo​imkrew​nym.

Demp​seyzmie​rzyłgowzro​kiem.
–Toniejestpo​dwór​ko.Atyna​stęp​nymra​zemnaj​pierwpo​myśl,apo​temmów.–

Wło​żyłsłu​chaw​kiisku​piłuwa​gęnabo​isku.

Atamwła​śnieHur​ri​ca​neszdo​by​litakpo​trzeb​nypunkt.Itoniedzię​kiHen​rie​mu.

Sta​rał się ukryć go​rycz, wie​dząc, że w tym mo​men​cie ka​me​ra sku​pi​ła się na jego
twa​rzy.

Ku​zynHen​rie​goiDzi​kaKar​tapo​de​szlidonie​go,za​sła​nia​jącgoprzedokiemka​-

mer.

–Hej,sta​ry.Usiądźiod​pocz​nij.Zro​bi​mywszyst​ko,że​byśbyłznasdum​ny.–Dzi​ka

Kar​taklep​nąłgowra​mię.

–Tak,ku​zy​nie,wszy​scytuje​ste​śmyjed​nąro​dzi​ną.Po​zwól,żebyktościęza​stą​pił.

Atyuwa​żajnasie​bie–rzekłku​zynztek​sa​skimak​cen​tem.

Nieoce​niałgo.Popro​stusięonie​gotrosz​czył.Wgłę​bidu​chaHen​ritowie​dział,

mimotowszyst​kosięwnimgo​to​wa​ło.

Sie​dzącnaław​ce,ob​ser​wo​wałswo​jądru​gąro​dzi​nęnabo​isku.Po​ru​sza​lisięsyn​-

chro​nicz​nie,jak​bybylizsobąpo​łą​cze​ni.Indłu​żejtaksie​dział,tymle​piejro​zu​miał,
że Demp​sey mó​wił praw​dę. Grał fa​tal​nie. Pro​sił się o kon​tu​zję, jak​by był otę​pia​ły
ichciałpo​czuć,żeżyje.

Zdję​ciegozbo​iskabyłodo​brymru​chem.PozatymDemp​seyniebyłno​wi​cju​szem.

Przy​rod​nibratmiałwtymse​zo​nietylesamodostra​ce​niacoHen​ri.Amożewię​cej.

Hen​riwie​dział,żemusisiępo​zbie​rać.Wmał​żeń​stwie,prze​ciw​nieniżnabo​isku,

niemiałwspar​cia.Byłsamisamwszyst​koschrza​nił.Cho​dzi​łoocoświę​cejniżpił​-
kę.Cho​dzi​łoojegożonę.

Jegoży​cie.Jegomi​łość.

Fio​nędrę​czy​ływy​rzu​tysu​mie​nia.
Po​win​nabyłaje​chaćnameczHen​rie​go.Onprzy​szedłnajejim​pre​zęcha​ry​ta​tyw​-

ną,choćwie​czórza​koń​czyłsiękłót​nią.Imdłu​żejsie​dzia​ławogro​dzie,je​dząclody,
tym wy​raź​niej so​bie uświa​da​mia​ła, że musi z nim po​roz​ma​wiać. Musi od​uczyć go
zwy​cza​ju,któ​rywjegoro​dzi​niebyłnor​mą–od​ci​na​niasię,zry​wa​niakon​tak​tu.

Naj​bliż​siHen​rie​gowza​sa​dzienieroz​ma​wia​lizkrew​ny​mizTek​sa​su.Byłateżka​-

li​for​nij​skaga​łąźro​dzi​ny,wła​ści​cie​lewin​nic,októ​rychsły​sza​łanaj​wy​żejraz.Toja​-
kieśsza​leń​stwo.Ro​dzi​naRey​nau​dówbyłataklicz​na,takbo​ga​ta,ajed​no​cze​śnienie
funk​cjo​no​wa​łajakro​dzi​na.Czyniezda​jąso​biespra​wy,ja​ki​misąszczę​ścia​rza​mi?

Jej te​le​fon za​brzę​czał. Nowa wia​do​mość roz​świe​tli​ła ekran. Fio​na do​tknę​ła go

i zo​ba​czy​ła zdję​cie z mi​nio​ne​go wie​czo​ru. Była na nim cho​ra na raka na​sto​lat​ka
wczap​cebła​znaorazjejmamaitatapo​chy​la​ją​cysięzobustronzuśmie​chem.Wia​-
do​mośćbrzmia​ła:„Za​pi​su​je​mykaż​dąchwi​lę,żebyni​cze​gonieza​po​mnieć.Dzię​ku​je​-
myzawspa​nia​ływie​czór”.

Na dru​gim zdję​ciu dziew​czyn​ka była w to​wa​rzy​stwie Hen​rie​go i Jean-Pier​re’a.

Ro​dzi​cena​pi​sa​li:„Szczę​śli​wa,żepo​zna​łaswo​ichido​li.Wy​sła​łatozdję​ciedowszyst​-
kichszkol​nychprzy​ja​ciół.Razjesz​czedzię​ku​je​my”.

Ra​dość na twa​rzy na​sto​lat​ki i jej ro​dzi​ców po​ru​szy​ła Fio​nę. Byli tacy dziel​ni.

Itacyszczę​śli​wiwtam​tejchwi​li.Jejro​dzi​nieni​g​dysiętonieuda​ło.

Jejni​g​dysiętonieuda​ło.
Po​sta​no​wi​ła roz​wieść się z Hen​rim, po​nie​waż nie wie​dzia​ła, czy po​ra​dzi so​bie

zjegolę​kiem.Aleczypró​bo​wa​łapo​ra​dzićso​biezeswo​im?Czybę​dziewsta​nieżyć,
je​że​lisięznimroz​sta​nie,niepró​bu​jącza​pa​no​waćnadtymilę​ka​mi?Do​tknę​łapal​-
cemtwa​rzynazdję​ciuipo​my​śla​ła,żebar​dzojejbrakta​kiejra​do​ści.

Po​wta​rza​ła Hen​rie​mu, że jest sil​na. Ale może nie była dość sil​na, by na​praw​dę

cie​szyćsięży​ciem.

Poraprze​staćza​kła​dać,żeHen​riroz​pad​niesiętaksamojakjejoj​ciec.Poraprze​-

staćsiębać,żespo​tkająlosmat​ki.

De​cy​du​jącsięnaope​ra​cję,wy​bra​łainnądro​gę.Wy​bra​łana​dzie​ję.Porazotwar​-

ty​mirę​ka​miprzy​jąćcze​ka​ją​cenaniąszczę​ście.

Chwy​ci​łate​le​foniport​fel,bynietra​cićjużanise​kun​dy.Po​spie​szy​łananaj​bliż​sze

lot​ni​sko,gdzieznaj​do​wałsięna​le​żą​cydoro​dzi​nysa​mo​lot.Podro​dzeza​dzwo​ni​łado
Ge​rva​is’gozproś​bą,bypo​zwo​liłjejznie​gosko​rzy​stać,aleonnietyl​kodałjejnato
po​zwo​le​nie. Na miej​scu po​wi​tał ją pi​lot go​to​wy do na​tych​mia​sto​we​go lotu. Co za
szczę​ściemiećta​kiewspar​ciero​dzi​ny!Cze​mutylecza​suod​py​cha​łaichodsie​bie?

Kie​dysa​mo​lotdo​tknąłpasawIn​dia​na​po​lis,byłakłęb​kiemner​wów.Obej​rza​łapo​-

zo​sta​łączęśćme​czuwsa​mo​lo​cieidzię​kiapli​ka​cjiwte​le​fo​nie.

Hen​risie​działnaław​ce,choćpopo​waż​nymupad​kusampod​niósłsięnanogi.Nie

wy​glą​da​łonato,bydo​znałwstrzą​śnie​niamó​zgu,alemożetakąin​for​ma​cjęprze​ka​-
żąpra​sie,byniemó​wićwprost,żekiep​skosięspi​sy​wał.

Hur​ri​ca​nes wy​gra​li z tru​dem dzię​ki stra​te​gii Demp​seya i wal​ce re​zer​wo​we​go

roz​gry​wa​ją​ce​goorazca​łejdru​ży​ny.Fio​napo​dej​rze​wa​ła,żeHen​riniebę​dziewna​-
stro​junaspo​tka​nieaniroz​mo​węoichpro​ble​mach.

Zno​wu.Te​razjed​nakniemo​głasięwy​co​fać.Mia​łana​dzie​jęspo​tkaćsięzHen​rim,

za​nimopu​ściIn​dia​na​po​lis.Wyj​rza​łaprzezokno,mo​dlącsię,byzdą​żyćnasta​dion.
Czyktó​ryśzesto​ją​cychnalot​ni​skusa​mo​lo​tówcze​kanaHur​ri​ca​nes?Gdy​byjużod​-
le​cie​li,Ge​rva​isdał​byznaćjejpi​lo​to​wi,żelecąnapróż​no.

Gdysię​ga​łapote​le​fon,bydonie​goza​dzwo​nić,doj​rza​ławy​czar​te​ro​wa​nyau​to​kar

zbli​ża​ją​cy się do jed​ne​go z sa​mo​lo​tów. Au​to​kar, ja​kim zwy​kle dru​ży​na jeź​dzi​ła na
lot​ni​sko.

Na​praw​dę tak nie​wie​le bra​ku​je, by się spóź​ni​ła? Ow​szem, mogą po​roz​ma​wiać

póź​niej,alete​raz,gdyzro​zu​mia​ła,cze​gojejbrak,niebyławsta​niecze​kaćnaHen​-
rie​goanise​kun​dydłu​żej.

Naszczę​ściejejsa​mo​lotza​trzy​małsiędośćbli​skoau​to​ka​ru.Wiatrzwiałjejwło​sy

naple​cy.Wpa​try​wa​łasięwau​to​kar,któ​ryaku​ratsięza​trzy​mał.Za​wod​ni​cypoko​lei
wy​sia​da​li.

Zwa​lą​cymser​cemszu​ka​ławzro​kiemHen​rie​go.Wi​dzia​łaDemp​seyaiin​nych.Ale

gdziejestHen​ri?

Kie​dysięwresz​ciepo​ja​wił,kryłsięzaciem​ny​mioku​la​ra​mi,choćza​pa​dałjużwie​-

czór.Czyjązo​ba​czył?

Niemo​głanatocze​kać.Zbie​ra​jącsiły,za​wo​ła​ła.
Omalsięniepo​tknę​łanaschod​kach.Bie​gładonie​go,wo​ła​jącnie​prze​rwa​nie.
–Hen​ri!Hen​ri!
Obej​rzałsięprzezra​mię.Prze​krzy​wiłgło​wę,apo​tem,gdybyłajużbli​żej,wi​dzia​-

ła, że uniósł brwi. Na szczę​ście Demp​sey dał znak ochro​nia​rzom, któ​rzy chcie​li
wkro​czyćdoak​cji,aHen​risiędoniejod​wró​cił.

Sze​ro​ko otwo​rzył ra​mio​na, a ona wpa​dła w nie bez wa​ha​nia. Hen​ri zer​k​nął na

bra​ta.

–Dasznamchwi​lę?
Demp​seysięro​ze​śmiał.
–Te​razpro​siszmnieopo​zwo​le​nie?–PchnąłHen​rie​gowstro​nęFio​ny.
Hen​rijąpo​ca​ło​wał.Takniero​biłtegood…niepa​mię​ta​łaod​kąd.Tobyłocoświę​-

cejniżpo​ca​łu​nekzpo​cząt​kuichro​man​su.Coświę​cejniżpo​ca​łu​nekzpierw​szych
dnimał​żeń​stwa.Tobyłpo​ca​łu​nekpary,któ​raprze​szłapró​bęognio​wą.

Fio​nasięuwol​ni​ła,po​gła​ska​łagopogło​wie.
–Przy​le​cia​łam,żebycięprze​pro​sić.Żebypo​wie​dzieć,żechcęspró​bo​wać,je​ślimi

wy​ba​czysz.Ba​łamsięsta​wićczo​łoprzy​szło​ści.Botakbyło…bez​piecz​niej.

–Boże,jacię…
Za​sło​ni​łamuusta.
– Wiem. Po​ka​za​łeś mi to mi​lion razy swo​ją cier​pli​wo​ścią, ale ja chcę to po​wie​-

dziećpierw​sza.Ko​chamcię.Chcęspę​dzićztobąresz​tęży​cia.Chcęcie​szyćsięży​-
ciem,pięk​nem,sztu​ką.Na​sząmi​ło​ścią.Iro​dzi​ną.Chcęsięsku​pićnatym,copo​zy​-
tyw​ne.–Prze​su​nę​łapal​cempojegowar​gach.–Mamna​dzie​ję,żero​zu​miesz,żeba​-
łamsięnietyl​koosie​bie,ba​łamsięteż,żetybę​dzieszcier​piał.

– Przez ostat​nie mie​sią​ce, kie​dy cię tra​ci​łem, ba​łem się, że zwa​riu​ję. – Ob​jął ją

wta​liiiprzy​cią​gnął.

–Wy​bacz.Ktobypo​my​ślał,żema​rze​niaoprzy​szło​ścimogąbyćtakprze​ra​ża​ją​-

ce?

–Ro​zu​miem,aletymipo​mo​żeszbyćsil​nym,praw​da?–Uśmiech​nąłsięlek​ko,pa​-

trzączpo​wa​gą.

–Na​wza​jemso​biepo​mo​że​my.Niecho​dzioto,ilecza​sunamzo​sta​ło,alejakpięk​-

niera​zemtenczasspę​dzi​my.

–Niechcęku​sićlosu,ajed​nakspy​tam.Cze​muzmie​ni​łaśzda​nie?Mojaro​dzi​nacię

prze​ko​na​ła?Je​ślicięmę​czy​li,po​wiedz.

–Nie,bylibar​dzopo​moc​ni.Pa​trzącwstecz,my​ślę,żepo​peł​ni​li​śmybłąd,ukry​wa​-

jącprzednimipraw​dę.–Zer​k​nę​łanaau​to​karpe​łencier​pli​wiecze​ka​ją​cychgra​czy.
–Zmą​drza​łam,kie​dydo​sta​łamzdję​cieodmamyjed​nejzpa​cjen​tekzim​pre​zy.Póź​-
niejcipo​ka​żę.

– Już się nie mogę do​cze​kać. – Mu​snął jej war​gi po​ca​łun​kiem. – Chcę, że​by​śmy

wię​cejroz​ma​wia​li,spę​dza​lira​zemwię​cejcza​su.Chy​bazre​zy​gnu​jęzgry.

Fio​nasą​dzi​ła,żesięprze​sły​sza​ła.
–Co?
–Zkoń​cemse​zo​nu.
–Coztwo​imkon​trak​tem?–Ko​lej​nypo​wiewwia​truprzy​niósłzsobąza​pachben​-

zy​nyigni​ją​cychli​ści.

Od​su​wa​jącwło​syzjejoczu,Hen​ripo​ca​ło​wałjąwczo​ło.
–Wy​ku​pięsię.Pie​nią​dzetoniepro​blem.
–Ko​chaszto.Niero​zu​miem.–Po​krę​ci​łagło​wą.
– Cie​bie ko​cham bar​dziej. Bę​dzie​my mie​li wię​cej cza​su, w domu i w po​dró​ży,

możeza​ło​ży​myja​kąśfun​da​cję.Chcę,żebynamsięuda​ło.

Hen​ribezpił​ki?Tobyłajegopa​sja,jegocel.Uwa​ża​ła,żetoniewpo​rząd​ku.Mu​-

sząsięna​wza​jemak​cep​to​waćwca​ło​ści,aniewy​bie​raćjed​no,acośin​ne​good​rzu​-
cać.

Poraza​cząćodnowaiwspól​niepo​dej​mo​waćry​zy​ko.Przy​tu​li​łapo​li​czekdojego

pier​si,słu​cha​jącwa​lą​ce​goser​ca.

–Hen​ri,niemu​siszre​zy​gno​waćzpił​ki.
–Mu​szę,je​śliwin​nymwy​pad​kucięstra​cę.
Po​wtó​rzy​łanagłosswo​jemy​śli.
–Na​le​żędocie​bie,atydomnie.Kie​dymó​więora​do​ściży​cia,mó​więowszyst​-

kim, o tym, kim i czym je​ste​śmy. Ja też ko​cham two​ją grę, po​dró​że, ki​bi​co​wa​nie.
Mo​że​my uzgod​nić szcze​gó​ły. Mo​że​my, je​śli trze​ba, po​roz​ma​wiać z te​ra​peu​tą, za​-
miastbiecdoad​wo​ka​ta.Zga​dzaszsię?–Ko​mu​ni​ka​cjatobyłoto,cze​gopo​trze​bo​-
wa​li.

–Nawszyst​ko,coko​niecz​ne.–Po​ca​ło​wałjąwczu​beknosa,wskroń,wusta,każ​-

dympo​ca​łun​kiempo​twier​dza​jącswo​jeod​da​nie.

–Tomożebę​dzie​mycho​dzi​linate​ra​pię,atyniezre​zy​gnu​jeszzgry?
–My​ślę,żetrak​tu​jeszmniezbytła​god​nie.
Prze​wró​ci​łaocza​miipo​ca​ło​wa​łago.
–Och,niesą​dzę,żetobę​dzieła​twe.Je​ślipo​trak​tu​je​myte​ra​pięzpo​wa​gą.
–Damradę,je​ślizro​bi​mytora​zem.–Splótłpal​cezjejpal​ca​miiuniósłjejdłońdo

warg.

–Ra​zem,jakwdru​ży​nie.Mu​si​mygraćdojed​nejbram​ki.Tobrzmijakdo​bryplan

nawy​gra​ną.