Ewolucja CD-Rom







Frezowanie ciągłe





Frezowanie ciągłe jest jednym z najbardziej wydajnych sposobów
frezowania. Jest ono stosowane głównie w produkcji masowej oraz —
w mniejszym stopniu — w produkcji wielkoseryjnej, ponieważ wymaga
obrabiarek specjalnego przeznaczenia albo złożonych i drogich przyrządów.

Schemat frezowania ciągłego a) na frezarce o
pionowej osi ruchu (karuzelowej), b) na frezarce o poziomej osi stołu (bębnowa)
Frezowanie ciągłe (nieprzerywane) polega na tym, że przedmioty
(zwykle w przyrządach) ustawione na okrągłym stole obracającym się
z jednostajną prędkością są frezowane jednym lub dwoma (zgrubnym
i wykańczającym) frezami czołowymi osadzonymi na poszczególnych
wrzecionach obrabiarki (rys. a). Średnica freza musi być większa od
szerokości frezowanej powierzchni. Prędkość obrotowa stołu przy tym
sposobie frezowania powinna być taka, aby prędkość obwodowa punktów
przedmiotu przechodzących przez osie frezów była równa dopuszczalnemu
posuwowi pt mm/min dla danego obrabianego materiału, głębokości skrawania i konstrukcji freza.

Maksymalna wielkość posuwu przy tym sposobie frezowania jest równa
prędkości obwodowej stołu w punktach obrabianych powierzchni lezących
w największej odległości od osi obrotu; minimalna wartość posuwu —
odpowiednio — w punktach leżących najbliżej osi stołu. Tak więc frezowanie
poszczególnych miejsc obrabianych powierzchni będzie wykonywane różnymi posuwami.

Przy frezowaniu ciągłym zdejmowanie przedmiotów obrabianych i zamocowywanie
półfabrykatów jest dokonywane w czasie obrotu stołu, a zatem w czasie obróbki innych poprzednio zamocowanych przedmiotów.
Dzięki temu czas na jedną sztukę Tszt przy tym sposobie frezowania może
być bardzo zbliżony do czasu maszynowego, a w poszczególnych przypadkach — równy, a nawet mniejszy od czasu maszynowego przy frezowaniu
zwykłym. Oszczędność czasu przy omawianym sposobie frezowania może
być osiągnięta ponadto wskutek skrócenia czasu wcinania się freza pod
warunkiem, że obrabiane powierzchnie znajdują się dostatecznie blisko
jedna od drugiej. Czas wcinania się może być bardzo mały, przy zetknięciu się zaś obrabianych powierzchni — nawet równy zeru (to ostatnie
zachoflizi w praktyce bardzo rzadko). Szczególnie wysoką wydajność przy
frezowaniu ciągłym dają frezarki z obrotowym, dwustronnym stołem o osi
poziomej, tzw. frezarki bębnowe (rys. b). Na frezarkach tych obrabiane przedmioty zamocowane są w odpowiednich przyrządach ustawionych
na obrzeżu cięakiego bębna (stołu). Frezowanie obrabianych przedmiotów może być dokonywane w tym przypadku jednocześnie z dwóch stron
za pomocą jednego lub dwóch frezów (zgrubnego i wykańczającego) z każdej strony. Istnieją takie konstrukcje frezarek, w których obrabiane
przedmioty ustawia się na powierzchniach czołowych obracającego się
bębna. 

Obrabiarka taka jest jak gdyby połączeniem dwóch frezarek karuzelowych o wspólnym stole (rys.
poniżej).

Ośmiowrzecionowa dwustronna frezarka bębnowa
(ze stołem o poziomej osi obrotu)






  Na
początek