B/150: C.Castaneda - Magiczne Kroki








Wstecz / Spis treści / Dalej
GRUPA DRUGA: POBUDZANIE ENERGII NA INTENCJĘ.
Dziesięć magicznych kroków grupy drugiej wiąże siÄ™ z pobudzaniem energii na zamierzanie z okolic tuż poniżej kolan, znad gÅ‚owy, z okolic nerek, wÄ…troby i trzustki, splotu sÅ‚onecznego i szyi. Każdy z tych magicznych kroków pobudza wyÅ‚Ä…cznie energiÄ™ zwiÄ…zanÄ… z zamierzaniem, zgromadzonÄ… w tych wÅ‚aÅ›nie miejscach. Szamani uważajÄ…, że te magiczne kroki majÄ… zasadnicze znaczenie w codziennej egzystencji, ponieważ ich zdaniem życie podporzÄ…dkowane jest intencji. Można by rzec, że ten zestaw magicznych kroków jest dla nich tym, czym kawa dla współczesnego czÅ‚owieka. HasÅ‚o naszych czasów: “Dopóki nie wypijÄ™ cappuccino, jestem do niczego", czy hasÅ‚o poprzedniego pokolenia: “BudzÄ™ siÄ™ dopiero po wypiciu maÅ‚ej czarnej", dla nich brzmi tak: “Nie jestem gotowy do dziaÅ‚ania, dopóki nie wykonam tych magicznych kroków". Grupa druga tego ukÅ‚adu rozpoczyna siÄ™ aktem, który okreÅ›la siÄ™ jako wÅ‚Ä…czenie ciaÅ‚a (patrz fot.15, fot.16).
16. Pobudzanie energii stopami i ramionami.
Po włączeniu ciała tułów powinien być lekko pochylony (fot.38). Ciężar ciała spoczywa wtedy na prawej nodze, a nogą lewą należy zatoczyć pełny krąg, ocierając czubkami palców o ziemię i stawiając stopę na główkach kości śródstopia przed sobą. Lewym ramieniem, równocześnie z ruchem lewej nogi, należy zatoczyć krąg, którego wierzchołek sięga powyżej głowy (fot.39). Po krótkiej przerwie nogą i ręką należy zakreślić jeszcze dwa koła, jedno po drugim; w sumie będzie ich więc trzy (fot.40). Rytm tego magicznego kroku wyznacza następujące liczenie: jeden, krótka przerwa, jeden
jeden, bardzo krótka przerwa, dwa, przerwa, dwa
dwa, bardzo krótka przerwa i tak dalej. Taki sam ruch należy wykonać prawą nogą i ramieniem.
W tym magicznym kroku dzięki pracy stóp pobudza się energię u podstawy świetlistej kuli i poruszając ramionami, przemieszcza się ją do obszaru tuż ponad głową.
17. Wtaczanie energii w okolice nadnerczy.
Ręce należy ułożyć na plecach, na wysokości nerek i nadnerczy. Powinny być zgięte w łokciach pod kątem prostym; dłonie są zaciśnięte w pięści i nie dotykają pleców, lecz są oddalone od nich o mniej więcej dziesięć centymetrów. Pięści należy przesuwać w dół, jedna za drugą, zataczając nimi krąg. Rozpoczyna lewa pięść, która przesuwa się w dół; po niej w dół przesuwa się pięść prawa, w tym samym czasie, gdy lewa powraca w górę. Tułów należy lekko wychylić w przód (fot.41). Następnie ruch odwrócić i poruszać pięściami w odwrotnym kierunku, tułów odchylając lekko do tyłu (fot.42). Takie poruszanie tułowiem w przód i w tył angażuje mięśnie górnej partii ramion oraz barków.
Tego magicznego kroku używa się, by dostarczyć energii na zamierzanie do nadnerczy i nerek.
18. Pobudzanie energii dla nadnerczy.
Tułów należy pochylić, a nogi w kolanach ugiąć tak, by były wysunięte do przodu poza palce stóp. Dłonie spoczywają na rzepkach, a palce oplatają kolana. Następnie lewą dłoń należy obrócić na rzepce w prawo, tak by łokieć był jak najdalej wysunięty do przodu na linii lewego kolana (fot.43). W tym samym czasie prawe przedramię, z dłonią ciągle spoczywającą na rzepce, należy oprzeć na prawym udzie, a prawe kolano wyprostować, naprężając ścięgno podkolanowe. Ważne jest, by poruszać jedynie kolanami, a nie kręcić na boki biodrami.
Te same ruchy należy wykonać prawym ramieniem i prawą nogą (fot.44).
Ten magiczny krok jest stosowany do pobudzania energii zamierzania w okolicy nerek i nadnerczy. Daje on praktykującym wielką wytrzymałość oraz poczucie śmiałości i wiary w siebie.
19. Stapianie prawej i lewej energii.
Należy zrobić głęboki wdech. Przy powolnym wydechu lewe przedramię trzeba wysunąć przed siebie na wysokości barków, zginając je w łokciu pod kątem prostym. Nadgarstek jak najmocniej wygiąć do tyłu; palce powinny być skierowane do przodu, a dłoń zwrócona w prawo (fot.45).
Teraz należy mocno pochylić tułów, aż lewe ramię znajdzie się na wysokości kolan. Należy uważać, by lewy łokieć nie opadał ku ziemi, i utrzymywać go z dala od kolan, wysunięty jak najdalej ku przodowi. Cały czas należy powoli wydychać powietrze, a prawym ramieniem zakreślić pełne koło ponad głową, kończąc ruch, gdy prawa dłoń znajdzie się kilka centymetrów od palców lewej dłoni. Prawa dłoń powinna być skierowana w stronę ciała, a palce w kierunku ziemi. Głowę należy trzymać na wyprostowanej szyi twarzą do dołu. Wtedy wydech się kończy i w tej pozycji ponownie zrobić głęboki wdech. W trakcie wolnego i głębokiego wdychania należy napiąć wszystkie mięśnie pleców, ramion i nóg (fot.46).
W czasie wydechu tułów należy wyprostować i rozpocząć cały magiczny krok od prawego ramienia.
Maksymalne wyciągnięcie ramion w przód pozwala na utworzenie się szczeliny w wirującym ośrodku energetycznym nerek i nadnerczy; umożliwia ona optymalne wykorzystanie rozprowadzanej energii. Ten magiczny krok ma zasadnicze znaczenie w procesie rozprowadzania energii do tego ośrodka, który odpowiada za ogólną witalność i młodzieńczość ciała.
20. Przeszywanie ciała wiązką energii.
Prawe ramię należy przyłożyć do brzucha na wysokości pępka, a ramię lewe tuż za plecami, na tej samej wysokości. Nadgarstki powinny być mocno odgięte, a palce skierowane ku ziemi. Lewa dłoń powinna być skierowana w prawo, a prawa w lewo (fot.47). Dłonie należy energicznie obrócić w nadgarstkach, tak aby palce obu rąk położone były wzdłuż tej samej poziomej linii, wskazując w przód i w tył. Mięśnie całego ciała trzeba napiąć i ugiąć nogi w kolanach w tym samym momencie, gdy palce zostaną skierowane w przód i w tył (fot.48). Przez chwilę należy utrzymać dłonie w tym położeniu. Następnie trzeba rozluźnić mięśnie, wyprostować nogi i okręcić ramiona, tak aby lewe ramię znalazło się z przodu, a prawe z tyłu. Podobnie jak na początku tego magicznego kroku, palce należy skierować ku ziemi i znów energicznie obrócić dłonie, by palce były skierowane wzdłuż poziomej linii w przód i w tył. W trakcie tych ruchów powinno się swobodnie wydychać powietrze; nogi powinny być ugięte w kolanach.
Podczas tego magicznego kroku pośrodku ciała ustala się linię, która rozgranicza lewą energię od energii prawej.
21. Okręcanie energii w okolicy trzech ośrodków witalności.
Tu dobrze jest rozpocząć od umieszczenia dłoni naprzeciw siebie, w jednej linii. Palce powinny być rozsunięte i zakrzywione, jak gdyby chwytały wieczko słoika wielkości dłoni. Następnie prawą dłoń należy umieścić przed sobą, w okolicy trzustki i śledziony, zwracając ją do tułowia. Lewą dłoń natomiast umieścić za sobą, w okolicy lewej nerki i nadnercza, również zwracając ją do tułowia. Oba nadgarstki mocno odgiąć w tył i w tej samej chwili skręcić tułów jak najdalej w lewo, nie poruszając przy tym kolanami. Następnie obie dłonie należy obracać jednocześnie w nadgarstkach ruchem wahadłowym, jak gdyby odkręcając wieczka dwóch słoików. jednego na trzustce i śledzionie, drugiego zaś na lewej nerce (fot.49).
Te same ruchy należy wykonać, odwracając kolejność czynności: umieścić lewą dłoń z przodu, na wysokości wątroby i woreczka żółciowego, a prawe ramię z tyłu, na wysokości prawej nerki.
Dzięki praktykowaniu tego magicznego kroku pobudza się energię w trzech głównych ośrodkach witalności: w wątrobie i woreczku żółciowym, trzustce i śledzionie oraz w nerkach i nadnerczach. Jest to niezastąpiony magiczny krok dla tych, którzy muszą się mieć na baczności. Ułatwia on osiągnięcie stanu doskonałej czujności i wzmaga wrażliwość praktykujących na ich otoczenie.
22. Półokrąg energii.
Lewą ręką należy zakreślić przed sobą półokrąg, rozpoczynając na wysokości twarzy. Dłoń trzeba przesunąć w prawo, aż znajdzie się na poziomie prawego barku (fot.50). W tym miejscu należy ją obrócić i przenieść na lewo wzdłuż tułowia, zakreślając w ten sposób wewnętrzny odcinek półokręgu (fot.51). Z tyłu dłoń znów obrócić (fot.52) i zakreślić zewnętrzny odcinek półokręgu, po czym powrócić do położenia wyjściowego (fot.53). Pełny półokrąg przebiega od poziomu oczu, z przodu ciała, do poziomu poniżej pośladków, za plecami. Ważne jest, by śledzić ruch dłoni.
Po zatoczeniu półokręgu lewą ręką należy zakreślić następny ręką prawą, otaczając w ten sposób ciało dwoma półokręgami. Te dwa półokręgi zakreśla się w celu pobudzenia energii i ułatwienia jej spływania znad głowy w obszar nadnerczy. Ten magiczny krok jest środkiem do osiągnięcia głębokiej, trwałej trzeźwości umysłu.
23. Pobudzanie energii dokoła szyi.
Lewą dłoń zwróconą ku górze i dłoń prawą zwróconą ku dołowi należy umieścić przed sobą, na wysokości splotu słonecznego. Prawa dłoń powinna znajdować się powyżej lewej, niemal jej dotykając. Ręce powinny być mocno zgięte w łokciach. Należy zrobić głęboki wdech, ramiona nieznacznie unieść, a tułów skręcić jak najdalej w lewo, utrzymując nogi, a zwłaszcza kolana, w bezruchu. Nogi w kolanach powinny być lekko ugięte, by niepotrzebnie nie naciągać ścięgien. Głową należy obracać razem z lutowiem i ramionami. Potem rozpocząć wydech, delikatnie odsuwając od siebie łokcie na maksymalną odległość; ręce w nadgarstkach powinny być wyprostowane (fot.54). Wtedy zrobić wdech. Wydech powinno się rozpocząć wraz z bardzo delikatnym obrotem głowy w tył, do lewego łokcia, a następnie w przód, do łokcia prawego. Obrót głowy w tył i w przód należy powtórzyć jeszcze dwa razy, kończąc przy tym wydech.
Tułów należy obrócić w przód i w tym położeniu zmienić ułożenie rąk. Prawą dłoń skierować wnętrzem ku górze, a lewą ku dołowi, umieszczając ją nad dłonią prawą. Znów zrobić wdech. Tułów należy wówczas obrócić w prawo i powtórzyć ruchy na stronie prawej.
Szamani są przekonani, że z ośrodka decyzji, umiejscowionego w płytkim trójkątnym zagłębieniu u podstawy szyi, emanuje szczególny rodzaj energii zamierzania i że tę energię zebrać można tylko i wyłącznie za pomocą tego właśnie magicznego kroku.
24. Ugniatanie energii wypychaniem Å‚opatek.
Lekko ugięte w łokciach ręce należy umieścić przed twarzą, na wysokości oczu, a tułów nieznacznie pochylić do przodu, by ramiona były zaokrąglone (fot.55), a łopatki rozszerzone. Ruch rozpoczyna się od wypchnięcia w przód lewego ramienia, które powinno być napięte i lekko ugięte (fot.56). Prawym ramieniem należy wykonać ten sam ruch; dalej ramiona poruszają się naprzemiennie. Ramiona powinny być silnie napięte. Dłonie należy skierować w przód, a palce obu dłoni ku sobie. Przesunięcie ramion powinno być efektem głębokiego ruchu łopatek i napięcia mięśni brzucha.
Szamani uważają, że energia w zwojach nerwowych w okolicy łopatek łatwo się blokuje i ulega zastojowi, przyczyniając się do rozkładu ośrodka decyzji mieszczącego się w trójkątnym wcięciu u podstawy szyi. Ten magiczny krok stosuje się. by pobudzić tę energię.
25. Pobudzanie energii i jej rozłupywanie ponad głową.
Lewym ramieniem należy swobodnie zakreślić dwa i pół koła ponad głową (fot.57). Następnie koła te należy rozłupać zewnętrzną krawędzią przedramienia i dłoni, sprowadzonej w dół z dużą siłą, lecz bardzo powoli (fot.58). Uderzenie zostaje przyjęte przez mięśnie brzucha, które należy w tym momencie napiąć. Mięśnie ramienia powinny być napięte, by uniknąć naderwania ścięgien, co mogłoby nastąpić, gdyby były rozluźnione lub swobodnie opuszczane przedramię doprowadziłoby do zbyt gwałtownego wyprostowania łokcia. Przy uderzaniu ramieniem powinno się swobodnie wydychać powietrze. Ten sam ruch należy wykonać prawym ramieniem.
Tak pobudzona i rozłupana energia może przesączać się przez całe ciało ku dołowi. Gdy praktykujący są przemęczeni, a nie mogą sobie pozwolić na zaśnięcie, wykonanie tego magicznego kroku może rozproszyć senność i na pewien czas przywrócić czujność.