Znowu depczą szczątki ofiar

Znowu depczą szczątki ofiar!

To nieprawda, że rosyjskie władze zabezpieczyły teren katastrofy! Chod kilka dni wcześniej
- prawie miesiąc po tragedii - pielgrzymujący do Katynia Polacy znaleźli w błocie szczątki
ofiar, ich rzeczy osobiste i kawałki rozbitego samolotu. To nieprawda, że już nikt tam nie
może grzebad w gliniastej ziemi! To nieprawda, że milicja odstrasza gapiów! Wczoraj byli
tam nasi dziennikarze. I to, co zobaczyli, poraża... Oto ich relacja.

Do rogatek Smoleoska dojeżdżamy w czwartek późną nocą. Parkujemy samochód przed
zamkniętą bramą wojskowego lotniska i ruszamy na spotkanie milicyjnych posterunków
broniących – jak zapewniają władze Smoleoska – dostępu do miejsca katastrofy
prezydenckiego tupolewa. Idziemy środkiem drogi, głośno rozmawiając i świecąc latarkami.
Ale wokół pustka. Nikogo nie widad, żadnych strażników czy radiowozów.

Dochodzimy do błotnistej, zaoranej polany, gdzie upadł samolot. Brodzimy w bajorze po
kostki. Wszędzie unosi się fetor zgnilizny. Pierwsze kilka kroków i trafiamy na taśmy filmowe i
rozbite szpule. Podróżowały w prezydenckim TU-154 na polski festiwal filmowy w Moskwie.
Krążymy, szukając milicji, która miała tu byd całą dobę. Wreszcie w oddali majaczy radiowóz.
Biegniemy tam i machamy ręką. Stają. – Uważajcie, to nie jest bezpieczny teren, mokro.
Przyjdźcie lepiej za dnia – radzi nam milicjant... i odjeżdża.

Wracamy o świcie. Wciąż nikogo, dopiero po jakimś czasie pojawia się nieoznakowany
radiowóz. Parkuje przy betonowej drodze, którędy wywożono fragmenty wraku. Wysiada
dwóch mundurowych. Przeciągają się, ziewają. Stoją przy aucie i palą papierosy. Na drodze
zaczynają pojawiad się ludzie. Przechodzą obok posterunku. Jedni idą na pobliskie działki,
inni wchodzą na pole ze szczątkami. Robią zdjęcia, grzebią patykami w błocie. Jest ich coraz
więcej. Milicjanci zapalają kolejne papierosy, drepczą wokół auta. W koocu siadają w ładzie i
przysypiają.

Wchodzimy na pole, zaczyna zarastad trawą, jeszcze kilka tygodni i będzie tu prawdziwa łąka.
Nagle szok – widzimy fragmenty poszycia samolotu. O Boże! Obok but wciśnięty w glinę!
Strzępy polskich gazet, elementy ze znakiem LOT... Tego jest pełno, co kilka metrów coś leży
w ziemi...

– Szukacie handlarzy? Trzeba popytad – podchodzi do nas mieszkaniec bloku stojącego tuż
przy lotnisku. Gdy dowiaduje się, że jesteśmy dziennikarzami, radzi: – Uważajcie, tu handlują
złomem z innych samolotów, wmawiając, że to ten od waszego prezydenta. To biedni ludzie,
zdesperowani, trochę wstyd, że tak robią – dodaje w zadumie.