Jeśli się nie

odmienicie

i nie staniecie

jak dzieci...

Gdy spojrzysz na

swoje życie oczyma

wiary,

dostrzeżesz

dającą ci

wszystko

dłoń Boga.

Teoretycznie zgadzamy

się, że wszystko zależy od

Boga,

w praktyce jednak zupełnie

o tym zapominamy.

• W drodze do

świętości może
być tak, że
będziesz musiał
odejść z życia
kogoś bardzo ci
bliskiego -

• by pomóc mu

odnaleźć
oparcie
wyłącznie w
Chrystusie.

Bóg w miarę jak zbliżamy się

do Niego, poddaje nas

trudnemu doświadczeniu

pogłębiania się naszej

słabości i bezradności.

Dążąc do świętości

Dążąc do świętości

powinniśmy uświadamiać

powinniśmy uświadamiać

sobie coraz pełniej własną

sobie coraz pełniej własną

niemoc i bezsilność,

niemoc i bezsilność,

by szukać oparcia w

by szukać oparcia w

mocy Bożej i tym

mocy Bożej i tym

żarliwiej zwracać się ku

żarliwiej zwracać się ku

Ojcu.

Ojcu.

Bóg prowadzi nas do

Bóg prowadzi nas do

poznania własnego zła

poznania własnego zła

różnymi drogami:

różnymi drogami:

•

Własną

Własną

nicość

nicość

poznajemy

poznajemy

często

często

wtedy, gdy

wtedy, gdy

dopuszczam

dopuszczam

y się

y się

grzechu.

grzechu.

Bóg musi odsłonić ci,

kim jesteś i pokazać ci

twoje braki.

•

Nie może jednak pokazać
ci więcej, jeżeli ty już po
zobaczeniu jakiejś małej
cząstki smucisz się,

•

bo nędza, którą
dostrzegłeś, nie pasuje do
twojej wizji doskonałości
czy koncepcji drogi do
świętości.

•

W ten sposób
ograniczasz działanie
Stwórcy.

Samo uznanie własnej

nicości, bez wiary w miłość

Boga, prowadzi do smutku,

zwątpienia, zniechęcenia.

• Bóg nie chce, abyś wpatrywał się jedynie

w swoje zło.

• Jego pragnieniem jest, byś widząc własną

małość, w Nim złożył całą swoją nadzieję.

Kiedy w przypadku braku

jakiegoś sukcesu, na który

liczyłeś, smucisz się,

to znak, że tym razem

właśnie w smutku

znalazłeś sobie oparcie.

Dziecko Boże, świadome swej

bezradności i bezsilności, po

każdym upadku wyciąga ręce ku

Ojcu. Poczucie słabości i ufność

skłaniają je do ciągłego

przyzywania Boga.