Karol de Foucauld -

myśli

Oddalałem się,
oddalałem się coraz bardziej od Ciebie,
mój Panie i moje Życie
i tak moje życie zaczynało być śmiercią,
i w tym stanie śmierci
Ty jeszcze nade mną czuwałeś.

(Ecrits spirituels, s. 76)

Gdyby Pan przyjmował tylko tych, którzy są tego godni, kogóżby przyjął?
Czyż nie jest On miłośnikiem naszych dusz,
Tym, który poszukuje nieustannie, jako pierwszy, ich miłości?

(Lettres a L. Massignon, s.113)

" Żyj w zażyłości z którymś wielkim świętym
   wielkim duchem; twoje serce stanie się
   równie gorące, twoja wiara równie żywa ,
   duch twój uniesie się w ślad za jego
   duchem"

    Karol de Foucauld

"Niech jedynym naszym

skarbem będzie Bóg,

niech nasze serce będzie

w całości

skierowane ku Bogu, całe

w Bogu, całe dla

Boga ..., dla Niego

samego. Bądźmy wyzuci

ze wszystkiego,

wszystkiego, wszelkiego

stworzenia, wyzbyci nawet

dóbr duchowych,

nawet łask Bożych,

opróżnieni ze

wszystkiego ...,

by móc być całkowicie

pełnymi Boga (...)

On ma prawo do

wszystkiego, do całego

naszego serca:

zachowajmy je całe, w

całości

dla Niego samego "

( Mały Brat Jezusa 89 )

Kochajmy każdego człowieka, bo
jest naszym bratem,
i Pan Bóg chce, byśmy go
serdecznie miłowali i patrzyli
na niego, jak na naszego brata.

Jest on umiłowanym nade
wszystko dzieckiem Bożym!

Jest ceną krwi naszego Pana,
okryty tą krwią jak płaszczem,
ukochany przez Boga i przez
Jezusa
aż po całopalną Ofiarę na
Kalwarii

(

Oeuvres spirituelles,89 )

Za każdym razem,

kiedy otwieram okno czy
drzwi, zachwycam się
otaczającymi szczytami
nad którymi góruję; to
cudowny widok i
wspaniała samotność .
Jak dobrze jest w tej
wielkiej ciszy, pośród
pięknej, tak
niespokojnej i niezwykłej
przyrody wznieść serce
ku Stwórcy i
Zbawicielowi
Jezusowi !"

( Listy do pani de Bondy 200 )

Pan Bóg nie zadowolił się
ukazywaniem
na każdym miejscu w Ewangelii
swego szczególnego
upodobania do najmniejszych, lecz
pojawiwszy się
na ziemi w ludzkim ciele, sam
zechciał stać się tak
bardzo najmniejszym, zająć tak
bardzo ostatnie
miejsce, że żaden śmiertelnik nie
zdołał nigdy zejść
niżej od Niego.

(Qui peut resister a Dieu, s. 78)

"Kiedy jesteśmy smutni, zniechęceni
sobą,
innymi, rzeczami, pomyślmy, że
Jezus w
chwale zasiada po prawicy Ojca,
błogosławiony na wieki i o ile
kochamy Go
należycie, szczęście ze szczęśliwości
Bytu
nieskończonego powinno
przezwyciężyć smutek duszy,
pochodzący z naszego zła
bytów ograniczonych, a zatem wobec
wizji szczęścia naszego Boga, dusza
nasza powinna oddać się radosnemu
uwielbieniu, zaś gnębiące ją troski
zniknąć, jak chmury w słońcu"

( Ostatnie miejsce 79- 80 )

Modlić się, to mówić do Boga:
modlić się to wychwalać Boga;
modlić się, to mówić Bogu, że się Go kocha;
modlić się, to kontemplować Boga;
modlić się, to duchem i sercem być
przywiązanym do Boga
modlić się, to prosić Boga o przebaczenie;
modlić się, to wzywać Boga na pomoc;
modlić się; to prosić Boga o świętość i zbawienie
dla siebie i innych ludzi ......

Miłość wymaga jednak powiedzenia, że się
kocha,
powtarzanego we wszystkich formach,
potrzebuje wielbić
tego, kogo się kocha, ciągle i bez miary.

Modlitwa jest więc nieodłączna od naszej miłości
do tego
stopnia, że stanie się jej miarą ....

( Duch Jezusa 76-77 )

Nie jest możliwe umiłowanie Go bez
naśladowania
bez pragnienia bycia, kim On był, postępowania,
jak
On postępował, cierpienia i umierania w męce,
nie jest
dla nas możliwe kochać Go i być uwieńczonym
różami
podczas gdy Jego korona była z cierni"

( Rozważania o Ewangeliach świętych - rozważanie

250 )

Prosić Boga o rzeczy nawet
najtrudniejsze,
takie jak nawrócenie wielkich
grzeszników,
całych narodów ....

Prośmy z mocą o rzeczy
najbardziej niemożliwe ...,
z wiarą, że Bóg kocha nas do
szaleństwa
i że im większy jest dar, tym
bardziej ten,
kto kocha tak mocno chce go
udzielać.

( Duch Jezusa 44 )