1

Gorzkie Żale

Część II

2

Jezu Chryste, Panie

miły, Baranku bardzo

cierpliwy, wzniosłeś,

wzniosłeś na krzyż

ręce swoje, gładząc,

gładząc nieprawości

moje.

3

Płacz Go, człowiecze

mizerny, patrząc jak

jest miłosierny.

Jezus, Jezus na

krzyżu umiera.

Słońce, słońce

jasność swą zawiera.

4

Pan wyrzekł ostatnie

słowa, zwisła Mu

z ramienia głowa.

Matka, Matka

pod Nim frasobliwa

Stoi, stoi z żalu

ledwie żywa.

5

Zasłona się

potargała, Ziemia

rwie się, ryczy skała,

Setnik, setnik woła:

Syn to Boży!

Tłuszcza, tłuszcza

wierząc w proch

się korzy.

6

Na koniec Mu bok

przebito. Krew płynie

z wodą obfito. My

się, my się dziś

zalejmy łzami. Jezu,

Jezu, zmiłuj się nad

nami.

7

8

Witam Cię, witam,

Przenajświętsze Ciało

któreś na krzyżu

sromotnie wisiało za

nasze winy, Synu

jedyny, Ojca

wiecznego, Boga

prawego Męki te

znosiłeś.

9

Dajem Ci pokłon Bogu

prawdziwemu. W tym

Sakramencie dziwnie

zakrytemu. Żebrzem

litości i Twej miłości,

byś gniew swój srogi,

o, Jezu drogi,

pohamować raczył.

10

Pobudka

11

Gorzkie żale,

przybywajcie,

Serca nasze przenikajcie.

Rozpłyńcie się, me źrenice,

Toczcie smutnych łez

krynice.

Słońce, gwiazdy,

omdlewają,

Żałobą się pokrywają.

12

Płaczą rzewnie Aniołowie,

A któż żałość ich wypowie?

Opoki się twarde krają.

Z grobów umarli powstają.

Cóż jest, pytam, co się

dzieje?

Wszystko stworzenie

truchleje!

13

Na ból Męki Chrystusowej

Żal przejmuje bez

wymowy.

Uderz, Jezu, bez odwłoki

W twarde serc naszych

opoki!

14

Jezu mój, we krwi ran

Swoich

Obmyj duszę z

grzechów moich!

Upał serca swego chłodzę,

Gdy w przepaść Męki

Twej wchodzę.

15

Hymn

16

Przypatrz się; duszo,

jak cię Bóg miłuje,

Jako dla ciebie

sobie nie folguje.

Przecież Go bardziej,

niż katowska dręczy.

Złość twoja męczy.

17

Stoi przed sędzią

Pan wszego

stworzenia

Cichy Baranek z

wielkiego

wzgardzenia, dla

białej szaty, którą

jest odziany,

Głupim nazwany.

18

Za moje złości

Chrystusa biczują,

Pójdźmy grzesznicy

oto nam gotują,

Ze Krwi Jezusa

dla serca ochłody,

Zdrój żywej wody.

19

Pycha światowa

niechaj, co chce

wróży,

Co na swe skronie

wije wieniec z róży,

W szkarłat na

pośmiech, cierniem

Król zraniony, jest

ozdobiony!

20

Oby się serce

we łzy rozpływało,

Że Cię, mój Jezu

sprośnie obrażało!

Żal mi, ach żal mi

ciężkich moich

złości,

Dla Twej miłości!

21

Lament duszy

nad cierpiącym

Jezusem

22

Jezu, przez pospólstwo

niewinnie,

Jako łotr godzien śmierci

obwołany,

Jezu mój kochany!

Jezu, przez złośliwych

morderców,

Po ślicznej twarzy, sprośnie

znieważany

Jezu mój kochany!

23

Jezu, pod przysięgą przez

Piotra,

Po trzykroć z wielkiej bojaźni

zdradzany

Jezu mój kochany

Jezu, przez okrutnych

oprawców,

Na sąd Piłata, jak zbójca

szarpany,

Jezu mój kochany!

24

Jezu, przez Heroda i

dworzan,

Królu niebieski, zelżywie

wyśmiany,

Jezu mój kochany!

Jezu, w białą szatę

szydersko,

Na pośmiewisko i hańbę

odziany,

Jezu mój kochany!

25

Jezu, u kamiennego słupa,

Niemiłosiernie biczami

smagany,

Jezu mój kochany!

Jezu, przez szyderstwo

okrutne,

Cierniowym wieńcem

ukoronowany,

Jezu mój kochany!

26

Jezu, przez żołnierzy

niegodnie,

Na pośmiewisko purpurą

odziany,

Jezu mój kochany!

Jezu, trzciną po głowie bity,

Królu boleści, przez lud

wyszydzany,

Jezu mój kochany!

27

Bądź pozdrowiony,

bądź pochwalony!

Dla nas zelżony,

I pohańbiony,

Bądź uwielbiony,

bądź wysławiony,

Boże nieskończony!

28

Rozmowa duszy

z Matką bolesną

29

Ach, widzę Syna

mojego przy

słupie

obnażonego,

Rózgami

zsieczonego!

30

Święta Panno

uproś dla mnie,

bym ran Syna

Twego znamię,

miał na sercu

wyryte!

31

Ach, widzę, jako

niezmiernie,

Ostre głowę

ranią ciernie!

Dusza moja

ustaje.

32

O Maryjo, Syna

swego, ostrym

cierniem

zranionego

Podzielże ze mną

mękę!

33

Obym ja, Matka

strapiona, mogła

na swoje

ramiona,

Złożyć krzyż

Twój, Synu mój!

34

Proszę, o Panno

jedyna niechaj
krzyż Twojego

Syna, zawsze w

sercu swym

noszę!

35

Któryś za nas cierpiał

rany,

Jezu Chryste zmiłuj się

nad nami. /3x