Monitorowanie ruchu w
sieci
Waldemar Serafin
Co daje nam monitoring
sieci?
•
pozwala określać i zapobiegać kłopotom
związanym z nadmiernym obciążeniem łącz
•
optymalizować wielkość łącza w stosunku
do potrzeb
•
określać nasze potrzeby na przyszłość
•
weryfikować informacje naszego dostawcy
Internetu o generowanym przez nas
obciążeniu
•
dostarcza informacji z jakich adresów
korzystają użytkownicy sieci
Popularny program do
monitoringu Wireshark
•
Analizator protokołu
sieciowego,
umożliwiający
dokładne zbadanie
ruchu w obrębie
lokalnej infrastruktury
sieciowej. Może być
również wykorzystany
jako sniffer, czyli
narzędzie
umożliwiające
przechwytywanie
komunikacji sieciowej.
Ramka
•
Ramka określa strukturę przesyłanego
pakietu danych. Określona jest w niej pozycja
nagłówka, bitów danych oraz wypełnienia
pakietu. Rozeznanie w typach ramek jest
ważne przy monitorowaniu pracy w sieci.
•
W sieciach Ethernet funkcjonują 3 typy
ramek:
•
Ethernet wersja 1 - już nie używana
•
Ethernet wersja 2 (Ethernet II) - zwana też ramką
DIX, jest ona w tej chwili najczęściej stosowana
•
IEEE 802.x LLC
Typy ramek
•
Ethernet wersja 1
•
Ethernet wersja 2
•
IEEE 802.x
•
Preambuła jest naprzemiennym ciągiem bitów 1 i 0, informującym o nadchodzącej ramce.
Najczęściej nie jest on włączany do wielkości ramki. Uznawany jest za część procesu komunikacji.
•
SOF (Start of Frame Delimiter) jest bajtem kończącym preambułę. Bajt ten ma postać: ‘10101011’ i
zawsze jest zakończony dwoma bitami ‘1’. W standardzie Ethernet bajt ten nie występuje,
zastąpiony jest kolejnym bajtem preambuły, w którym ostatni bit jest równy ‘0’.
•
Adresy stacji odbiorczej i stacji nadawczej są to liczby 6 bajtowe, będące adresami sprzętowymi
komunikujących się interfejsów sieciowych. Trzy pierwsze bajty adresu są związane z producentem.
Trzy ostatnie są numerem przypisanym przez dostawcę do danego interfejsu sieciowego.
•
Typ jest polem występującym w Ethernecie i określa protokół wyższej warstwy, który ma posłużyć
do odebrania danych z ramki Ethernetu.
•
Długość – pole występujące w IEEE 802.3; określa w bajtach ilość danych, które nastąpią po tym
polu – nie może być więcej niż 1500. W standardzie Ethernet wartość w tym polu jest zawsze
większa od 1500 (dziesiętnie) i określa numer protokołu warstwy wyższej, który odbierze dane po
zakończeniu obróbki przez standard Ethernet.
•
Dane – jeśli ilość danych jest mniejsza od 46 bajtów, wprowadzane jest tzw. uzupełnienie PAD
(padding) i dane są dopełniane jedynkami, tak, aby ramka nie była mniejsza niż 512 bitów, czyli czas
slotu dla 10Mb/s. Dane zawarte w ramce zostaną przesłane do protokołu wyższej warstwy
zdefiniowanego odpowiednio:
•
-w polu Danych - dla IEEE 802.3;
•
-w polu Typ w przypadku Ethernetu.
•
FCS – Sekwencja Sprawdzania Ramki (ang. Frame Check Sequence), która zawiera 4 bajty
kontrolne (CRC) wygenerowane przez interfejs nadający i sprawdzane przez odbierający. Określają
one, czy dane nie zostały uszkodzone podczas transmisji
Protokół TCP
•
TCP (protokół kontroli transmisji) – strumieniowy
protokół komunikacji między dwoma komputerami.
•
TCP zapewnia wiarygodne połączenie dla wyższych
warstw komunikacyjnych przy pomocy sum
kontrolnych i numerów sekwencyjnych pakietów, w
celu weryfikacji wysyłki i odbioru. Brakujące pakiety
są obsługiwane przez żądania retransmisji. Host
odbierający pakiety TCP porządkuje je według
numerów sekwencyjnych tak, by przekazać wyższym
warstwom modelu OSI pełen, złożony segment.
Protokół ARP
•
Address Resolution Protocol w sieciach komputerowych jest
to metoda znajdowania adresu sprzętowego hosta, gdy dany
jest adres warstwy sieciowej.
•
ARP działa w następujący sposób:
•
Utworzenie pakietu z szukanym adresem sieciowym.
•
Wysłanie pakietu w obrębie danej sieci.
•
Wysłany pakiet odbierają wszystkie hosty podłączone do sieci. Jako
jedyny odpowiada host o szukanym adresie sieciowym - przesyła
pakiet z odpowiedzią zawierającą adres sprzętowy.
•
Host szukający po odebraniu pakietu z szukanym adresem
sprzętowym zapisuje go w tablicy ARP, dzięki czemu nie musi
później szukać jeszcze raz tego samego adresu.
•
Często po podłączeniu do sieci host rozsyła zapytanie ARP o własny
adres. Odpowiedzi nie będzie (gdyż nie mogą być w danej sieci
dwa komputery o tym samym adresie warstwy sieciowej), ale każdy
inny host może zapisać w pamięci podręcznej dane o nowym hoście
przyłączonym do sieci.
Protokół DNS
•
DNS (ang. Domain Name System, system nazw
domenowych) to system serwerów oraz protokół
komunikacyjny zapewniający zamianę adresów znanych
użytkownikom Internetu na adresy zrozumiałe dla
urządzeń tworzących sieć komputerową. Dzięki
wykorzystaniu DNS nazwa mnemoniczna, np.
pl.wikipedia.org, może zostać zamieniona na
odpowiadający jej adres IP, czyli 145.97.39.155.
•
Adresy DNS składają się z domen internetowych
rozdzielonych kropkami. Dla przykładu w adresie
Wikipedii org oznacza domenę funkcjonalną organizacji,
wikipedia domenę należącą do fundacji Wikimedia, a pl
polską domenę w sieci tej instytucji. W ten sposób
możliwe jest budowanie hierarchii nazw, które
porządkują Internet.
Protokół ICMP
•
ICMP (ang. Internet Control Message
Protocol, internetowy protokół
komunikatów kontrolnych) – protokół
wykorzystywany w diagnostyce sieci
oraz routingu. Pełni on przede
wszystkim funkcję kontroli transmisji
w sieci, ale ma też zastosowania, w
których używany jest tylko on - ping
oraz traceroute.
Protokół FTP
•
FTP (ang. File Transfer Protocol) - protokół typu
klient-serwer, który umożliwia przesyłanie plików z i
na serwer poprzez sieć TCP/IP.
•
FTP jest protokołem 8-bitowym, dlatego nie wymaga
specjalnego kodowania danych na postać 7-bitową,
tak jak ma to miejsce w przypadku poczty
elektronicznej.
•
Do komunikacji wykorzystywane są dwa połączenia
TCP. Jedno z nich jest połączeniem kontrolnym za
pomocą którego przesyłane są np. polecenia do
serwera, drugie natomiast służy do transmisji danych
m.in. plików. FTP działa w dwóch trybach: aktywnym
i pasywnym, w zależności od tego, w jakim jest
trybie, używa innych portów do komunikacji.