1. Skądże Jezu miły ta

głęboka, kiedyż Sercu

Twemu ona jest

zadana! Czyjaż ręka,

czyjaż siła Twoje Serce

wskroś przebiła?

Dzieło to miłości, wina

ludzkich złości.

2. Gdy Cię miłość

Twoja na świat

sprowadziła, kiedy w

nędzny żłobek Ciebie

porzuciła, gdyż

złożony był na sianku

Już wtedy, Boży

Baranku, ranę w Sercu

miałeś, za ten świat

cierpiałeś.

3.Gdy piersi dziewicze

Twojej Matki ssałeś

kiedy na wygnaniu w

Egipcie płakałeś,

już miłości dziwna siła

Boskie Serce Twe

raniła. Lecz nikt nie

znał tego wśród świata

obcego.

4. Gdy ciężko pracując

żyłeś w Nazarecie,

Królu wiecznej chwały,

wzgardzony na

świecie, już w Twym

Sercu była Rana, tylko

Matka ukochana

Twoją miłość znała, z

Tobą współcierpiała.