Carpe Noctem prezentuje: Jakub Ćwiek Strona 1 z 3
Jakub Ćwiek "Święty dzień w świętym mieście"
Kłamcy nie podobało się to miasto. Odkąd zaczął pracować dla aniołów, nieraz ju\
miał okazję przekonać
się, jak fatalny w skutkach jest religijny fanatyzm. A nie znajdował innego wytłumaczenia dla niezliczonej
ilości kapliczek i kościołów na ka\
dej ulicy.
Gdyby komuś przyszło do głowy urządzić mszę we wszystkich równocześnie, pomyślał wypluwając prze\
utÄ…
wykałaczkę, jak nic zabrakłoby zwykłych ludzi. Choć kto wie, mo\
e wystarczyliby sami ksiÄ™\
a...
Pokręcił głową i ruszył dalej główną ulicą w stronę centrum. Przed nim, na wzniesieniu, pyszniło się swym
ogromem Sanktuarium-  cel jego podró\
y. Zdjął marynarkę i przejechał kciukiem po koloratce poprawiając ją
lekko. Upał sprawił, \
e zdecydował się na szarą koszulę z krótkim rękawem. Jak zdą\
ył zauwa\
yć, większość
ksiÄ™\
y prowadzących tego dnia pielgrzymki na uroczystości, postąpiło tak samo. Pogoda stanowczo nie
sprzyjała tradycyjnej czerni.
Po około piętnastu minutach spaceru, Loki dotarł do targowiska. Stał tam szereg straganów z
dewocjonaliami. Przede wszystkim plastikowa tandeta, choć było i kilka punktów z rękodziełami. Niektóre z
tych ostatnich, jak krzy\
ze związanych kolb kukurydzy i Chrystusem z ziaren, prezentowały się na tyle
ciekawie, \
e Kłamca zatrzymywał się, by móc się im przyjrzeć dokładniej. Miał czas, nie potrzebował się
nigdzie spieszyć.
Gdy stał przy straganie z glinianymi apostołami, minęła go gromadka dzieci, prowadzona przez człowieka o
fryzurze, jakby wyrokiem sÄ…du zakazano mu siÄ™ do\
ywotnio zbli\
ać do szamponu. Mę\
czyzna miał na plecach
pokrowiec na gitarÄ™ elektrycznÄ….
 Pospieszcie się, do cholery  wołał nerwowo, popychając przed sobą co marudniejsze dzieciaki.  Nie
będą na nas czekać wiecznie. Loki uśmiechnął się pod nosem. Słyszał o tej grupie. Małe dzieci, które zdobyły
wokalne szlify na śpiewaniu o Bogu, a potem odcinały kupony reklamując lody.
Biznes jest biznes, przeszło mu przez głowę. Sięgnął do kieszeni po kolejną wykałaczkę.
 Czy kupi ksiÄ…dz obrazek?
Kłamca odwrócił się i dostrzegł małego chłopca z plikiem ściśniętych gumką-recepturką karteczek. Tę na
wierzchu zdobił wizerunek ojca dyrektora  organizatora dzisiejszego spędu.
 To prawie święty  zapewnił chłopiec, a wyraz jego pyzatej buzi mówił, \
e chłopiec głęboko wierzy w to,
co mówi.  Z tyłu jest nawet modlitwa za powodzenie jego i radia w misji krze... krzewienia wiary. Oraz
numer konta, jakby ksiądz chciał wpłacić na...
 Dzięki mały, nie skorzystam.  Loki sięgnął do kieszeni i wydobył z niej plik spiętych klamrą banknotów.
 Ale dam ci setkę, jeśli obiecasz, \
e pójdziesz do kina, albo kupisz sobie jakąś grę, jak normalny dzieciak.
Chłopiec przyglądał mu się przez chwilę ze zdumieniem, po czym rozejrzał się niepewnie i wyciągnął rękę.
Kłamca poło\
ył mu banknot na dłoni.
 Tylko pamiętaj, jak się umawialiśmy, dobra?
Schował resztę pieniędzy i ruszył w górę ulicy. Do Sanktuarium. Zbli\
ał się czas na wykonanie zadania.
***
To naprawdę była wielka uroczystość. Zjechało się kilkaset tysięcy słuchaczy, a wielu spośród nich miało ze
sobą transparenty zapewniające o nieustającej wierze i oddaniu Bogu, jego matce i oczywiście radiu.
Wzdłu\
zabytkowego muru rozstawiono stragany, na których sprzedawano ksią\
ki z wydawnictwa ojca
dyrektora, rozdawano druki na przekazy pocztowe dla radia i wysłuchiwano \
alów słuchaczy na powszechnie
panoszÄ…cÄ… siÄ™ masoneriÄ™.
Nieco dalej ustawiono sporych rozmiarów scenę. Grupa ludzi w podkoszulkach z logo Trójkąta, ustawiała
reflektory i poprawiała mikrofony. Nieopodal ju\
krzątały się dzieci z opiekunem, gotowe, by wyśpiewać cały
swój repertuar. Na murach ustawiono ołtarz. Wiszący nad nim, ogromny biały baldachim był pamiątką po
ostatniej wizycie papieskiej, a stojący za stołem ofiarnym, złoty krzy\
u\
ywany był wyłącznie na specjalne
okazje. Nikt jednak nie miał wątpliwości, \
e ta właśnie taką była. Wszak pielgrzymka słuchaczy największego
radia katolickiego w Polsce nie zdarzała się co dzień. Z tego powodu równie\
krzesła, na których siedzieć mieli
w czasie mszy celebransi, zdobione były złotem.
Kłamca przystanął i rozejrzał się. Wcią\
jeszcze dało się przejść, co oznaczało, \
e do rozpoczęcia obchodów
była jeszcze spora chwila. Gdy przyjdzie czas, nawet szpilki nikt tu nie wepchnie.
 Witajcie, moi kochani  zabrzmiał nagle z głośników głos ojca dyrektora.  Widzę, \
e pojawili siÄ™ ju\

przedstawiciele innych mediów. Bardzo proszę o nieudzielanie im wywiadów, bo wszyscy wiemy, jak oni je
póz
niej przekształcają. Rozmawiamy tylko z reporterami naszego radia, telewizji i gazety. Do innych
uśmiechamy się szeroko i okazujemy im naszą radość.
Wokół Lokiego rozległy się oklaski. On stał tylko z zało\
onymi rękami i wpatrywał się w ołtarz. Jego
uśmiech nie wró\
ył niczego dobrego.
***
 Postawcie to tam.
Młody ksiądz, o haczykowatym nosie i czarnych włosach zaczesanych na mokro do tyłu, wskazał kierowcy
trucka wnętrze wojskowego namiotu. Patrzył, a\
kierowca i jego pomocnik uporajÄ… siÄ™ ze skrzyniÄ…, po czym
zaznaczył coś w notesie.
 Dziękuję panom i szczęść wam Bo\
e.
MÄ™\
czyz
ni pokłonili się niemal równocześnie, po czym pospiesznie wycofali do samochodu. Gdy odjechali,
http://www.cwiek.carpenoctem.pl/swiety_dzien.html 2007-09-29
Carpe Noctem prezentuje: Jakub Ćwiek Strona 2 z 3
zza namiotów wychylił się Loki.
 Bardzo im się spieszyło  zagadnął, podchodząc.
Młody ksiądz zmierzył Kłamcę wzrokiem. Jego spojrzenie zatrzymało się na dłu\
szą chwilę na wykałaczce w
ustach przybyłego, a potem na znaczku wpiętym w kieszeń szarej koszuli  symbolu Towarzystwa
Jezusowego.
 Witam ojca, czym mogę pomóc?  zapytał chłodno.
Loki wzruszył ramionami i uśmiechnął się.
 Właściwie to w niczym, tak tylko przechodziłem  odparł.  Myśli ksiądz, \
e odjechali tak szybko, bo nie
czuli się godni uczestniczenia w dzisiejszej uroczystości?
 Sądzę raczej...  zaczął ksiądz, ale precyzyjnie wymierzony cios w krtań pozbawił go tchu i sprawił, \
e
kapłan zwalił się z łoskotem na ziemię.
Loki podniósł go i zarzucił sobie na plecy.
 A mo\
e raczej wstyd im było postawić trucka, koło nowej bryki ojca dyrektora, co?
Zrzucił księdza koło skrzyni, po czym wyciągniętą z kieszeni marynarki taśmą zakleił mu usta, a tak\
e
związał ręce i nogi. Gdy skończył, podniósł z ziemi płachtę i nakrył nią kapłana.
Zerknął na zegarek, po czym wrócił po notes, wcią\
le\
ący na ziemi. Gdy po niego szedł, jego twarz zaczęła
się zmieniać.
***
Ojciec dyrektor miał prawo być zadowolony. Patrzył z murów Sanktuarium na wypełniające się ludz
mi pola i
wiedział, \
e oto spełnia się jego marzenie. Miał armię. Ludzi gotowych zrobić wszystko na ka\
de jego
skinienie. Widział starszych, którzy słuchali go bezgranicznie i wspomagali go swymi funduszami, a gdy
przyszło co do czego, tak\
e i głosami. Widział młodych, którzy gotowi byli ruszyć na ulicę i walczyć w imię
Boga. Prawdziwi krzy\
owcy  armia Pana. Jego armia...
Rozło\
ył ręce w ojcowskim geście i uśmiechnął się szeroko. Dziś da im to, czego pragną... da im prawdziwe
show.
***
Loki raz jeszcze przejrzał kalendarz, wyraz
nie zaniepokojony. Nigdzie nie było wzmianki, \
e ojciec dyrektor
po mszy zejdzie z murów, by przejechać pomiędzy wiernymi. Czy\
by zmienił plany?
Tego by tylko brakowało, pomyślał z rozdra\
nieniem Loki, skubiąc się po haczykowatym nosie. Cały plan
wez
mie wtedy w Å‚eb.
Gabriel wyraz
nie zabronił mu robienia czegokolwiek, co mogłoby skalać mury Sanktuarium. Nawet kosztem
odwołania akcji. Teraz ten scenariusz wydawał się - niestety -- wielce prawdopodobny.
W głośnikach rozległy się słowa błogosławieństwa, co oznaczało, \
e msza właśnie dobiegała końca.
-- Teraz, albo wcale  westchnął Loki i wydobył karteczkę otrzymaną od archanioła Rafaela.
Spojrzał na ciąg znaków, nie mając pojęcia jak je przeczytać. Kiedy jednak zaczął, dz
więki z jego ust
wydobyły się same. Pudło, stojące obok, zakołysało się.
***
 Proszę, ojcze  powiedział wysoki mę\
czyzna w czarnym garniturze, otwierajÄ…c ojcu dyrektorowi drzwi
jego kabrioletu. Kapłan uśmiechnął się i poklepał mę\
czyznÄ™ po ramieniu.
To był jednak świetny pomysł, by po\
yczyć tych agentów BOR-u, pomyślał. Miłe z nich i uczynne chłopaki.
Wsiadł do samochodu i podniósł z siedzenia bezprzewodowy mikrofon. Uwa\
ał, \
e nie było lepszego
sposobu na przemówienie do tłumu, ni\
znalez
ć się między ludz
mi... z mikrofonem. Dać wra\
enie bliskości, ale
równocześnie być wy\
ej i mieć kontrolę. Na tym polegało umiejętne rządzenie.
Kabriolet ruszył. Z miejsca otoczyły go tłumy, cisnąc się po lewej i prawej, a tak\
e z tyłu. Przód jednak
pozostawili przejezdny.
Ojciec dyrektor pozdrawiał wszystkich, dotykając ich dłoni, uśmiechając się i odpowiadając na wykrzyczane
pytania.
 Ojcze, czy wiara przegoni z Polski śydów?
 Tak, synu, trzeba tylko wierzyć głęboko.
 Czy pedały spłoną w piekle?
 Miejsce sodomitów jest w kotłach, mój synu. Módlmy się, by tak właśnie było...
Mówił i mówił, czując jak z ka\
dą chwilą jego moc nad tłumem rośnie.
 Zatrzymaj się  polecił nagle kierowcy. Wzniósł ręce ku górze.
 Ju\
czas.
Skinął głową w stronę stojących przy samym murze wojskowych namiotów. Czuwający przy nich ksiądz
odpowiedział skinieniem i otworzył wielkie pudło. Wyleciały z niego białe jak śnieg gołębie. Wzbiły się pod
niebo, krÄ…\
Ä…c nad Sanktuarium.
 Oto symbol Ducha Świętego  zawołał ojciec dyrektor.  Znak, \
e Bóg jest z nami wszystkimi.
Jakby na potwierdzenie tych słów, z nieba skierował się na niego promień światła, który rozświetlił jego
postać.
Przera\
eni ludzie, w obliczu cudu, rzucili się na kolana, niepewni, czy powinni odwrócić wzrok, czy te\

śledzić ka\
dą sekundę boskiej interwencji. Większość jednak, łakoma niezwykłości, wpatrywała się w
skąpanego w blasku kapłana.
KrÄ…\
ące po niebie gołębie w jednej chwili uformowały się w trójkąt, by zaraz potem stworzyć coś na wzór
grotu strzały. Uniosły się dokładnie nad ojcem dyrektorem i... zaprezentowały wszystkim, z czego słyną
http://www.cwiek.carpenoctem.pl/swiety_dzien.html 2007-09-29
Carpe Noctem prezentuje: Jakub Ćwiek Strona 3 z 3
gołębie.
***
 Jednak wciÄ…\
uwa\
am, \
e Słup Ognia byłby bardziej wymowny  stwierdził archanioł Michał,
materializując się koło Lokiego.
Zaraz potem pojawili siÄ™ Gabriel i Rafael.
Kłamca wzruszył ramionami.
 Nie wiem tylko, czy wówczas byłoby tak zabawnie  zauwa\
ył. Odwrócił się i spojrzał na Rafaela. 
Świetny ten język gołębi. Muszę się go kiedyś nauczyć.
Archanioł dróg uśmiechnął się i wyciągnął rękę. Loki z ociąganiem oddał mu maleńką karteczkę.
 Szkoda  powiedział.  Całkiem fajna sztuczka.
 Tu masz coÅ›, co mo\
e choć trochę cię pocieszy  rzucił wesoło Gabriel, kładąc mu na ręce kopertę.
Loki uśmiechnął się.
 Wiecie co, myślę, \
e coś takiego zrobiłbym nawet za darmo. Kłamcy nie lubią konkurencji.
Odwrócił się i ruszył w stronę dworca... z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku.
© by Jakub Ćwiek & Carpe Noctem
Wszystkie prawa zastrze\
one!
http://www.cwiek.carpenoctem.pl/swiety_dzien.html 2007-09-29