Specyfika filmu francuskiego w czasie drugiej wojny światowej
5 grudnia 1942 roku miał premierę film Wieczorni goście Marcela Carne. Film był
pozbawiony wszelkich znamion realizmu, był oparty na starej XV wiecznej francuskiej
opowieści, podstawą dla rozwiązań plastycznych był XV wieczny francuski modlitewnik
 Bardzo bogate godzinki księcia de Berry Film jest wewnętrznie harmonijny, ze spokojną
muzyką, wolnymi ruchami kamery. Film kompletnie nie porusza tematyki wojenne, po
premierze niektórzy dopatrywali się postaci Diabła Hitlera, a w bijących sercach kochanków
otuchy dla Francji jednak szybko zaniechano takich interpretacji. Film realizował raczej
eskapistyczną strategię wojennego kina.
Kruk (1943) Pierwsze próby powstawania scenariusza miały miejsce już w latach 30. Film
przedstawiał obraz francuskiej społeczności małego miasteczka. Wszyscy jego mieszkańcy
byli dwulicowi i skorumpowani, nawet dzieci kłamały. W centrum intrygi stał chirurg-
outsider, kryjący mroczną tajemnicę, będący w centrum zainteresowania kilku kobiet tym
nimfomanki. Film jest klaustrofobiczny, ekspresyjne oświetlenie, krzywe ustawienia kamery.
Kruk nie spodbał się mieszkańcom Paryża, ani niemieckiej Komendanturze. Odwtórca
głównej roli trafił do więzienia, a Ginette Leclerc trzymano dziewięć miesięcy w
odosobnieniu, bez postawienia zarzutów. Clouzot musiał zrezygnować ze stanowiska w
Continentalu. Film krytykowano za antyfrancuskość i nihilizm. Film po wojnie wraz z
kilkoma innymi został objęty zakazem wyświetlania. Od powstania filmu słowo  kruk
przyjęło się jako określeni osoby piszącej donosy. Evelyn Ehrlich  Frontalny atak na
bastiony Vichy. Zarzucała, że film został przez ludzi spłycony i niezrozumiały, wywołał
burzę, ale nie taką jak powinien. Scena, której przy słowach  gdzie jest granica zła
pokazywany był globus podświetlony rozkołysaną lampą, pokazujący Europę, Rosję i Afrykę.