Laboratorium nr 12
Temat: Polimorfizm oraz funkcje wirtualne..
1. Koncepcja polimorfizmu oraz funkcji wirtualnych w C++
Polimorfizm: oznacza istnienie kilku wersji funkcji lub operatorów o tej samej nazwie. W C++
mamy dwie formy polimorfizmu: statyczny (wykonywany w czasie kompilacji) oraz dynamiczny.
Polimorfizm statyczny odnosi się do przeciążania funkcji oraz operatorów natomiast polimorfizm
dynamiczny jest realizowany przy wykorzystaniu funkcji wirtualnych. Różnica pomiędzy polimorfizmem
statycznym a dynamicznym polega na tym, że w statycznym C++ wybiera odpowiednią wersję
przeciążonej funkcji podczas kompilacji. W polimorfizmie dynamicznym C++ znajduje odpowiednia
wersję przeciążonej funkcji na podstawie wskaz
nika do obiektu.
Funkcje wirtualne: ich koncepcja jest podobne do przeciążania funkcji, z tym, że w przypadku
funkcji wirtualnych możemy zastąpić ich definicję w klasie bazowej, nowa definicją w klasie pochodnej.
W tym celu należy w klasie bazowej należy poprzedzić definicję funkcji słowem virtual.
class klasa {
public:
virtual typ funkcja (argumenty);
}
class nowa:public klasa{
public:
int funkcja (argumenty);
}
Uwaga: w C++ istnieje także koncepcja czystych funkcji wirtualnych, to znaczy takich, dla których
występuje jedynie deklaracji w klasie bazowej zakończona znakiem  =0 . W klasach pochodnych należy
wówczas zamienić czystą funkcję wirtualna jej deklaracją. Klasa, która zawiera czyste funkcje wirtualne
nazywa się klasą abstrakcyjną i nie może istnieć żaden obiekt tej klasy
&
virtual typ funkcja (argumenty)=0; ! czysta funkcja wirtualna
# include
# include
# include
using namespace std;
class macierz {
public:
int x,y;
virtual int wyswietl(void)=0;
};
class itg:public macierz {
public:
int *tab;
int wyswietl (void);
int wprowadz (int w);
itg(int n, int m);
~itg();
};
class flt:public macierz {
public:
float *tab;
int wyswietl (void);
int wprowadz (float w);
flt(int n, int m);
~flt();
};
int itg::wyswietl(void){
cout << "\nMacierz: Integer" << endl;
for (int i=0; i for (int j=0; j cout <<"\n";
};
};
int itg::wprowadz (int w) {
for(int i=0;i for(int j=0;j *(tab+y*i+j)= w;
return 0;
};
itg::itg(int n, int m){
x=n;
y=m;
tab=new int[n*m];
for (int i=0; i for (int j=0; j *(tab+y*i+j)=0;
}
itg::~itg(){
delete[] tab;
};
int flt::wyswietl (void){
cout << "\nMacierz: Float" << endl;
for (int i=0; i for (int j=0; j<< "\t";
cout <<"\n";
};
};
int flt::wprowadz (float w) {
for(int i=0;i for(int j=0;j *(tab+y*i+j)=w;
return 0;
};
flt::flt(int n, int m){
x=n;
y=m;
tab=new float[n*m];
for (int i=0; i for (int j=0; j *(tab+y*i+j)=0;
}
flt::~flt(){
delete[] tab;
};
int main() {
class itg A(3,3);
class flt B(3,3);
A.wprowadz(1);
A.wyswietl();
B.wprowadz(1.1);
B.wyswietl();
system("PAUSE");
delete &A;
delete &B;
return 0;
}
2. Zadanie:
Zmodyfikuj powyższy program tak, aby umożliwiał deklaracje szeregu macierzy o dowolnych
wymiarach i typach (integer, float, char, itp.) oraz podstawowe działania na macierzach (dodawanie,
mnożenie, transpozycja, itp.) z wykorzystaniem funkcji wirtualnych.
Uwaga:
" Program powinien składać się z oddzielnych plików, tzn. pliku głównego oraz plików
zdefiniowanych klas, itp.
" Program powinien posiadać szereg zabezpieczeń, np. sprawdzanie czy wybrane macierzy mają
odpowiednie typy i wymiary oraz czy istnieje przestrzeń na utworzenie kolejnej macierzy, itp.
Program powinien posiadać krótkie menu wyboru, np.:
1. Utwórz macierz: integer, float, char
2. Wyświetl macierz
3. Wypełnij macierz  dane losowe
4. Dodaj macierze
5. Pomnóż macierze
6. itp.
7. Koniec