"Proces" jako utwór paraboliczny











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> XX
lecie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















"Proces" jako utwór
paraboliczny










kategoria:   J.polski
zakres:   XX lecie
dodano:   1999-10-07




" PROCES JAKO
UTWÓR PARABOLICZNY " "Proces" jest powieścią
paraboliczną, ponieważ pod warstwą fabularną można odnaleźć
znaczenie symboliczne, wyrażające prawdy o człowieku. Interpretacja
treści metaforycznych dotyczy dwóch najistotniejszych zagadnień :
zniewolenia jednostki przez władzę oraz grozy egzystencjalnej.
Autor tworzy w powieści profetyczne obrazy ukazujące grozę
katastrofizmu, zniewalającą potęgę władzy totalitarnej. Świat
wykreowany przez pisarza przypomina późniejszą rzeczywistość
faszyzmu i stalinizmu (strach, szpiegostwo, donosicielstwo, czarne
koszule). Państwo. Prawo i władza staną się koszmarną machiną
niszczącą człowieka. Donosy, a nie fakty decydują o jego losie.
Zhierarchizowany i zbiurokratyzowany sąd jest groźną, wszechpotężną
siłą, która nie pozwala na obronę ani na poznanie prawdy. W tym
świecie każdy w dowolnym miejscu i czasie może być oskarżony i
skazany. Winą jest już samo istnienie. Jednostka jest igraszką
sił zewnętrznych, niejasnych co do swej mocy, ale pętających wolę
człowieka. Józef K., wcześniej przeciętny urzędnik, człowiek mało
refleksyjny, w chwili aresztowania budzi się do świadomego życia.
Błądzi po ulicach miasta i salach sadowych - poszukuje prawdy o
świecie i o sobie. Choć jest pozornie wolny, ulega zniewoleniu,
ponieważ jego życie staje się koszmarem. Józef K. Próbuje zwalczyć
lęk i poznać prawdę. Jest jednak pozostawiony samemu sobie, nikt nie
może mu pomóc. Jest samotny, choć otaczają go ludzie. Przypomina
postać z obrazu Edwarda Muncha "Krzyk". Nie może poznać istoty
świata i praw nim rządzących. W utworach Franza Kafki człowiek
nieustannie odczuwa egzystencjalny lęk przed odpowiedzialnością
wobec nieznanych sił, jest świadomy swej kruchości i niepewności
istnienia, ma poczucie nieustannego sądu. Życie jest procesem
kończącym się zawsze najwyższym wyrokiem za nieudowodnioną winę.
Człowiek jest wielki i mały jednocześnie. Jego wielkość wyraża się w
buncie przeciwko własnemu losowi, nie poddaje się rozpaczy, walczy o
własną godność, próbuje poznać prawdę, budzi się do świadomego
życia. Jest mały jednocześnie, ponieważ świat go przerasta, jest
bezsilny wobec wyroków losu, ginie zamordowany.








Autor: Aneta

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000