Stałe połączenia z bazami danychPodręcznik PHPPoprzedniNastępnyRozdział 22. Stałe połączenia z bazami danych Stałe połączenia (persistent connections) to połączenia, które nie są zamykane po wykonaniu skryptu. Kiedy skrypt próbuje nawiązać stałe połączenie, PHP sprawdza czy istnieje już identyczne połączenie (otwarte wcześniej) i jeśli istnieje, używa go. Jeżeli nie, tworzone jest nowe. Połączenie 'identyczne' to połączenie z tym samym hostem, z taką samą nazwą użytkownika i hasłem. Ludzie niezbyt dobrze znający zasady działania serwerów mogą czasem brać stałe połączenia za coś, czym te nie są. Stałe połączenia nie stwarzają możliwości otwarcia połączenia dla konkretnego użytkonika, nie pozwalają na skuteczne stworzenie systemu transakcji, i nie robią wielu innych rzeczy. Powiedzmy to jasno, stałe połączenia nie oferują nic ponad to, co robią 'zwykłe' połączenia. Dlaczego? Jest to związane z zasadą działania serwerów. Są trzy sposoby na które serwer może wykorzystac PHP do generowania stron. Pierwsza metoda to wykorzystanie PHP jako "wrappera" CGI. Przy wywołaniu skryptu każdorazowo uruchamiany i niszczony jest egzamplarz PHP. Jako, że jest on niszczony po każdym wywołaniu, wszystkie zasoby przez niego posiadane (na przykład połączenia z bazą danych) są tracone. W tym przypadku używanie stałych połączeń nie przynosi korzyści, one po prostu nie są stałe. Druga, najpopularniejsza metoda, to uruchomienie PHP jako modułu w wieloprocesowym serwerze, co obecnie dotyczy jedynie serwera Apache. Serwer wieloprocesowy zwykle uruchamia jeden proces (rodzica), który koordynuje inne procesy (potomne) zajmujące się dostarczaniem stron. Kiedy nadchodzi żądanie od klienta, jest ono przekazywane jednemu z procesów potomnych, który w danym momencie nie obsługuje innego klienta. Oznacza to, że gdy ten sam klient wyśle do serwera kolejne żądanie, może zostać obsłużony przez inny proces niż za pierwszym razem. Stałe połączenie w tym przypadku oznacza, że każdy proces potomny ustanawia połączenie z serwerem SQL przy pierwszym wywołaniu strony, która takiego połączenia używa. Jeśli inna strona potrzebuje połączenia z serwerem SQL, może wykorzystać połączenie, które dany proces ustanowił wcześniej. Ustatnia metoda to wykorzystanie PHP jako wtyczki (plug-in) do serwera wielowątkowego. Obecnie PHP4 zawiera obsługę mechanizmów ISAPI, WSAPI i NSAPI (w Windows), które umożliwiają uruchomienie PHP jako wtyczki do wielowątkowych serwerów takich jak Netscape FastTrack (iPlanet), Microsoft Internet Information Server (IIS) i O'Reilly WebSite Pro. Zachowanie PHP jest zasadniczo takie samo jak w przypadku opisanego wcześniej modelu wieloprocesowego. Mechanizmy SAPI nie są obsługiwane przez PHP 3. Skoro stałe połączenia nie dostarczają większej funkcjonalności, do czego mogą być przydatne? Odpowiedź jest niezwykle prosta -- wydajność. Stałe połączenia sprawdzają się w przypadku, gdy koszt nawiązania połączenia z SQL serwerem jest wysoki. To czy koszt jest duży czy nie zależy od wielu czynników. Na przykład od typu bazy danych, od tego czy znajduje się ona na tym samym serwerze, od obciążenia maszyny, która obsługuje serwer SQL, itd. Jeśli zatem koszt połączenia jest wysoki, stałe połączenia znacznie pomagają. Sprawiają, że proces potomny łączy się z serwerem SQL tylko raz podczas swojego życia, zamiast otwierać połączenie za każdym razem gdy zażąda tego skrypt. Oznacza to, że każdy proces potomny, który nawiązał stałe połączenie, będzie posiadał własne połączenie z serwerem bazy danych. Dla przykładu, jeżeli 20 procesów potomnych uruchomi skrypt, który ustanowi stałe połączenie z serwerem SQL, będziesz mieć 20 różnych połączeń z serwerem, jedno na każdy proces. Trzeba jednak zauważyć, że może to mieć swoje ujemne strony w przypadku gdy, limit połączeń do bazy danych zostanie przekroczony przez stałe połączenia z procesów potomnych. Jeśli twoja baza danych posiada limit szesnastu jednoczesnych połączeń, a w danej chwili obciążenie jest wysokie, siedemnasty proces nie będzie mógł się połączyć. Jeśli twoje skrypty zawierają błędy, które nie pozwalają zamknąć połączeń (na przykłąd nieskończone pętle), baza danych z limitem 32 połączeń może szybko zostać zapchana. Poszukaj w dokumentacji swojej bazy danych w jaki sposób radzi sobie ona z porzuconymi lub bezczynnymi połączeniami. Ważne podsumowanie. Stałe połączenia zostały zaprojektowane tak, by odpowiadać zwykłym połączeniom. Oznacza to, że zawsze możesz zastąpić stałe połączenia zwykłymi i nie zmieni to zachowania skryptu. Natomiast może zmienić (i pewnie zmieni) jego wydajność! PoprzedniSpis treściNastępnyObsługa połączeńPoczątek rozdziałuTryb bezpieczny