Rozdział 6





ROZDZIAŁ 6
Instalacja i uruchamianie
     W tym rozdziale omówione są: proces uruchamiania Microsoft Windows 2000 Professional, interakcja tego procesu z rejestrem, wykrywanie urządzeń Plug and Play oraz instalacja wielosystemowa. Informacje te pomogą zoptymalizować działanie systemu oraz rozwiązać ewentualne problemy.
Zawartość rozdziału

     
Przegląd instalacji i uruchamiania

     
Etapy instalacji

     
Proces uruchamiania Windows 2000 Professional

     
Wykrywanie urządzeń Plug and Play

     
Instalacja wielosystemowa

     
Instalacja pakietów obsługi

     
Usuwanie Windows 2000 Professional z komputera

     
Rozwiązywanie problemów z instalacją Windows 2000 Professional

Źródła dalszych informacji w Resource Kit

Więcej informacji o Plug and Play znajduje się w rozdziale "Zarządzanie urządzeniami".
Więcej informacji o interfejsie ACPI znajduje się w rozdziale "Zarządzanie energią".
Więcej informacji o ustawieniach rejestrowych znajduje się w pliku Regentry.chm na nośniku CD-ROM Microsoft Windows 2000 Resource Kit.


Przegląd instalacji i uruchamiania
     Zrozumienie procesów instalacji i uruchamiania Windows 2000 Professional jest istotne przy konserwacji systemu. W tej części przedstawione są etapy tych procesów, w tym wykrywanie urządzeń, sposoby konfiguracji kilku systemów operacyjnych na jednym komputerze, aktualizacja za pomocą pakietów obsługi oraz rozwiązywanie problemów.
Zrozumienie etapów instalacji
     Należy przeczytać krótki opis sposobu ładowania sterowników startowych i urządzeń Plug and Play przez instalator w trybie tekstowym i w trybie GUI oraz informacje o plikach dzienników instalatora. Zrozumienie tego procesu pomoże rozwiązać ewentualne problemy podczas instalacji.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Etapy instalacji" w tym rozdziale.
Zrozumienie etapów uruchamiania Windows 2000 Professional.
     Zrozumienie procedury uruchamiania systemu pomoże rozwiązać problemy związane z instalacją i uruchamianiem Windows 2000 Professional.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Proces uruchamiania Windows 2000 Professional" w tym rozdziale.
Zrozumienie wykrywania urządzeń Plug and Play przez Windows 2000 Professional.
     Pomoże rozwiązać problemy występujące podczas instalacji w związku z wykrywaniem i konfiguracją urządzeń Plug and Play.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Wykrywanie urządzeń Plug and Play".
Konfiguracja kilku systemów operacyjnych (w tym Windows 2000 Professional) na jednym komputerze.
     System Windows 2000 Professional może istnieć w systemie startowym razem z Microsoft Windows NT 4.0, Microsoft Windows 95, Microsoft Windows 98 i Microsoft MS-DOS.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Instalacja wielosystemowa" w tym rozdziale.
Instalacja pakietów Service Pack Windows 2000 Professional.
     Należy zrozumieć proces dodawania pakietów Service Pack do Windows 2000 oraz różnice pomiędzy tym procesem a procesem stosowanym w Windows NT 4.0.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Instalacja pakietów Service Pack" w tym rozdziale.
Usuwanie systemu Windows 2000 Professional z komputera
     W przypadku problemów podczas instalacji lub uruchamiania Windows 2000 Professional, konieczne może być usunięcie systemu operacyjnego i związanych z nim plików z komputera.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Usuwanie systemu Windows 2000 Professional z komputera" w tym rozdziale.
Rozwiązywanie problemów związanych z instalacją systemu Windows 2000 Professional
     Należy przeczytać informacje o problemach, które czasem występują podczas instalacji systemu Windows 2000 Professional oraz o ich rozwiązaniach.

Więcej informacji znajduje się w paragrafie "Rozwiązywanie problemów z instalacją systemu Windows 2000 Professional" w tym rozdziale.


Etapy instalacji
     Instalacja lub uaktualnianie do systemu Windows 2000 Professional składa się z trzech głównych etapów: początkowy etap ładownia, tryb tekstowy (na niebieskim tle) oraz tryb GUI (w którym pojawia się interfejs graficzny Windows oraz kreator).
Ładowanie
     Etap ładowania zwykle uruchamiany jest za pomocą polecenia Winnt.exe lub Winnt32.exe lub przez uruchomienie komputera z nośnika CD-ROM Windows 2000. Instalator kopiuje pliki instalacyjne i Setupldr z CD-ROM na dysk twardy oraz tworzy lub modyfikuje Boot.ini (w przypadku konfiguracji wielosystemowej zawierającej wcześniej zainstalowany Windows NT 4.0 lub Windows 2000). Setupldr jest odmianą pliku Ntldr, który zostaje wywołany przez program ładujący i ładuje pliki Ntbootdd.sys i Ntdetect.com. Pliki te wykonują początkowe wykrywanie sprzętu, a następnie przekazują kontrolę do jądra, które zostaje załadowane razem ze sterownikami startowymi i sterownikami kontrolerów napędu twardego. Dodatkowo Setupldr zmienia sektor startowy na Setupldr.
     Na tym etapie instalator zbiera także informacje w celu utworzenia małego pliku automatyzacji, zawierającego odpowiedzi na niektóre pytania zadawane na późniejszych etapach procesu instalacji.
     Więcej informacji o Winnt.exe i Winnt32.exe znajduje się w rozdziale "Instalacja systemu Windows 2000 Professional".
Tryb tekstowy
     Tekstowy etap instalacji jest etapem trybu mini-jądra uruchomionym przez specjalnego menedżera sesji o nazwie Usetup.exe znajdującego się w folderze i386. Pojawia się ekran tekstowy o niebieskim tle. Na tym etapie wykonywane są następujące zadania:

Wykrywanie podstawowego zainstalowanego sprzętu (procesor, typ płyty głównej, kontrolery dysku twardego itp.).
Badanie dysków twardych.
Tworzenie rejestru i systemów plikowych.
Ograniczone wykrywanie urządzeń Plug and Play.
Partycjonowanie i formatowanie napędu odpowiednio dla wybranego systemu plikowego lub (w przypadku uaktualniania systemu Windows NT 4.0 Workstation) konwersja systemu plikowego na NTFS.
Sprawdzenie, czy na dyskach istnieje dość miejsca na instalację oraz czy spełnione są minimalne wymagania systemowe dotyczące, na przykład, ilości pamięci i ilości wolnego miejsca na dyskach.
Kopiowanie większości plików instalacyjnych do foldera instalacyjnego Windows 2000, po czym instalator rozpoczyna pracę w trybie GUI.
Tryb GUI
     Po zakończeniu etapu tekstowego następuje restart komputera oraz rozpoczęcie etapu GUI. Pojawia się graficzny interfejs użytkownika (GUI) oraz kreator instalacji, który zaczyna od umowy licencyjnej i okna dialogowego Identyfikator produktu.

Uwaga Gdy stosowany jest Winnt32.exe lub Autorun.exe, to umowa licencyjna i okno Identyfikator produktu pojawiają się wcześniej, na etapie ładowania.


     W trybie GUI instalator wykonuje następujące zadania:

Wykrywanie, instalacja i konfiguracja urządzeń.
Instalacja i konfiguracja komponentów sieciowych.
Instalacja ewentualnych komponentów opcjonalnych.
Kopiowanie pozostałych plików instalacyjnych nie skopiowanych w trybie tekstowym.
Zapisanie w katalogu instalacyjnym następujących plików dzienników:

Setupact.log (informacje o plikach skopiowanych podczas instalacji).
Setuperr.log (informacje o ewentualnych błędach).
Setupapi.log (informacje o skopiowanych plikach sterowników urządzeń).
Setuplog.txt (dodatkowe informacje o plikach sterowników urządzeń).


Uwaga Dzienniki tworzone przez instalator pomogą rozwiązać problemy występujące podczas instalacji. Aby odczytać plik dziennika, należy dwukrotnie kliknąć jego ikonę lub otworzyć go w edytorze tekstu, takim jak Notatnik.


     Po wykonaniu tych zadań instalator uruchamia system operacyjny i wyświetla ekran Winlogon. Jeśli praca instalatora zostaje przerwana na tym etapie, to może on zacząć ponownie od tego samego punktu.
     W przypadku czystej instalacji systemu Windows 2000 Professional instalator prosi na tym etapie o podanie konta użytkownika i informacji do zalogowania. W przypadku uaktualniania systemu Windows 95/98 instalator prosi o podanie hasła.

Uwaga W przypadku nowej instalacji użytkownik proszony jest o podanie hasła administratora. Skonfigurować można także opcje regionalne, opcje ułatwień dostępu oraz ustawienia połączeń sieciowych i telefonicznych.




Proces uruchamiania systemu Windows 2000 Professional
     Proces uruchamiania systemu Windows 2000 jest podobny do procesu uruchamiania systemu Windows NT 4.0, ale znacznie różni się od procesów stosowanych w innych systemach operacyjnych. W MS-DOS, Windows 95 i Windows 98 komputer ładuje plik IO.sys, a następnie Msdos.sys i Command.com. Jednak w systemie Windows 2000 te pliki nie istnieją, chyba że komputer posiada konfigurację wielosystemową zawierającą Windows 95/98 lub MS-DOS.
     Proces uruchamiania Windows 2000 Professional obejmuje następujące etapy:

POST (test wewnętrzny po włączeniu)
Wyjściowy proces uruchamiania
Proces początkowego ładowania
Wybór systemu operacyjnego (w przypadku konfiguracji wielosystemowej)
Wykrywanie sprzętu
Wybór konfiguracji sprzętu (w przypadku stosowania więcej niż jednego profilu)
Ładowanie jądra
Logowanie w systemie operacyjnym

Uwaga Proces uruchamiania systemu dotyczy tylko systemu po włączeniu prądu lub po restarcie, nie systemu ponownie włączonego po hibernacji.


     Powyższy proces dotyczy wszystkich wersji systemu Windows 2000.
Test wewnętrzny po włączeniu
     Po włączeniu lub restarcie komputera wykonywany jest test wewnętrzny zwany POST (Power-On Self Test), podczas którego sprawdzana jest ilość pamięci oraz obecność wymaganych urządzeń (takich jak klawiatura). Po zakończeniu tego procesu adaptery posiadające oddzielne systemy BIOS wykonują własne testy typu POST.

Uwaga Niektóre adaptery (na przykład część adapterów wideo) uruchamiają własne procesy POST przed sprawdzeniem ogólnej pamięci i urządzeń.


Uruchamianie komputera
     Po zakończeniu testu POST system BIOS próbuje uruchomić system operacyjny. Proces ten zależy od konfiguracji BIOS. Na przykład, jeśli kolejność poszukiwania ustawiona jest na "A, C", to BIOS spróbuje odnaleźć dyskietkę startową w napędzie A i załadować jej pierwszy sektor (sektor startowy partycji) do pamięci. Jeśli dyskietka nie jest dyskietką startową, to pojawi się komunikat:
Dysk niesystemowy lub blad dysku
     Zamien i nacisnij dowolny klawisz
     Jeśli BIOS nie znajdzie dyskietki w napędzie A, to poszuka aktywnej partycji dysku twardego. Jeśli pierwszy dysk twardy na zawiera partycji systemowej, to w głównym zapisie startowym (MBR) pojawi się któryś z następujących błędów:

Nieprawidłowa tabela partycji
Błąd ładowania systemu operacyjnego
Brak systemu operacyjnego
     Po odnalezieniu aktywnej partycji dysku twardego BIOS przeczyta zapis MBR i załaduje go do pamięci. Następnie MBR odczyta informacje o partycji systemowej z tabeli partycji, załaduje do pamięci sektor 0 partycji systemowej i uruchomi ten sektor.

Uwaga Sektor 0 partycji systemowej może zawierać narzędzie, program diagnostyczny lub kod uruchamiający system operacyjny.


     Partycja systemowa musi znajdować się na pierwszym fizycznym dysku i musi zawierać pliki wymienione w tabeli 6.1.

Tabela 6.1 Pliki uruchamiania systemu Windows 2000



Nazwa plikuMiejsce przechowywania







Ntldr
Katalog główny dysku startowego



Boot.ini
Katalog główny dysku startowego



Bootsect.dos
Katalog główny dysku startowego (w przypadku konfiguracji z kilkoma systemami))



Ntdetect.com
Katalog główny dysku startowego



Hyberfil.sys
%Systemdrive%



Ntbootdd.sys
Katalog główny dysku startowego (dla SCSI i niektórych dużych napędów IDE)



Ntoskrnl.exe
%SystemRoot%\System32



Hal.dll
%SystemRoot%\System32



Klucz systemowy
%SystemRoot%\System32\Config



Sterowniki urządzeń
%SystemRoot%\System32\Drivers



Cdldr
Katalog główny dysku startowego





Uwaga Jeśli w nazwie ścieżki w Boot.ini zastosowano składnię SCSI (Small Computer System Interface), to plik Ntbootdd.sys musi znajdować się w folderze głównym partycji systemowej.


     Partycja startowa może znajdować się w tej samej partycji co partycja systemowa, w innej partycji lub na innym dysku twardym.
     MBR działa prawie niezależnie od systemu operacyjnego. Na przykład MBR może uruchomić systemy Windows NT, Windows 95, Windows 98, MS-DOS, Microsoft Windows 3.x i Windows 2000 Professional. Jednak po załadowaniu do pamięci sektora startowego 0 sektor startowy partycji jest zależny od systemu operacyjnego oraz od systemu plikowego. Sektor startowy partycji Windows 2000 wykonuje następujące zadania:

Odczytanie systemu plikowego w celu odnalezienia programu początkowego ładowania.
Załadowanie tego programu do pamięci.
Uruchomienie programu początkowego ładowania.
Proces początkowego ładowania
     Ntldr ładuje pliki systemu operacyjnego z partycji startowej. W przypadku konfiguracji z kilkoma systemami użytkownik proszony jest o wybór systemu operacyjnego.
     Ntldr kieruje procesem wyboru systemu operacyjnego i wykrywania sprzętu, zanim przekaże kontrolę jądru Windows 2000. Ntldr musi znajdować się w folderze głównym dysku uruchamiającego.
     Ntldr wykonuje następujące zadania:

Zmiana trybu pamięci procesora z trybu rzeczywistego (podobnego do CPU 8088 lub 8086) na tryb płaski 32-bitowy. Jest to konieczne, dlatego że Ntldr jest programem 32-bitowym.
Uruchomienie systemu plikowego NTFS, FAT16 lub FAT 32.
Odczytanie pliku Boot.ini, który wyświetla wybrane opcje na ekranie programu początkowego ładowania. Jeśli wybrano system operacyjny inny niż Windows 2000 Professional, to Ntldr załaduje plik Bootsect.dos i przekaże mu kontrolę w celu uruchomienia wybranego systemu. Jeśli wybrano Windows 2000 Professional, to Ntldr uruchomi plik Ntdetect.com w celu zebrania informacji dotyczących sprzętu.
Poproszenie użytkownika o wybór profilu sprzętu (o ile komputer posiada więcej niż jeden profil).
Załadowanie pliku Ntoskrnl.exe i przekazanie mu informacji zebranych przez Ntdetect.com, po czym pojawia się ekran uruchamiania.
Wybór systemu operacyjnego
     Boot.ini zawiera listę dostępnych systemów operacyjnych. Każda pozycja zawiera ścieżkę do partycji startowej systemu operacyjnego, łańcuch do wyświetlenia na ekranie programu początkowego ładowania oraz parametry opcjonalne. Boot.ini wspiera uruchamianie różnych wersji Windows 2000 oraz innych systemów operacyjnych, takich jak Windows 95, Windows 98, Windows NT 4.0, MS-DOS i OS/2.
     Podczas instalacji Windows 2000 plik Boot.ini zostaje umieszczony w katalogu głównym partycji systemowej.
     Poniżej przedstawiony jest przykładowy plik Boot.ini:
[boot loader]
     timeout=30
     default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT
     [operating systems]
     multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\winnt= "Microsoft Windows 2000 Professional" /fastdetect
     C:\="Windows 98"
     Informacje wyświetlane na ekranie programu początkowego ładowania oparte są na zawartości Boot.ini, na przykład:
Wybierz system operacyjny do uruchomienia:
     Microsoft Windows 2000 Professional
     Microsoft Windows 98
     Uzyj klawiszy � i Ż aby przesunac podswietlenie.
     Aby dokonac wyboru, nacisnij Enter.
     Sekundy do automatycznego uruchomienia podswietlonej opcji: 29
     Aby zobaczyc opcje rozwiazywania problemów i opcje zaawansowane dotyczace uruchamiania Windows 2000, nacisnij F8.
     System operacyjny występujący jako pierwszy jest opcją domyślną. W powyższej konfiguracji, gdy zegar pokaże 0, automatycznie zostanie uruchomiony system Windows 2000 Professional.
Wykrywanie sprzętu
     Po wyborze systemu operacyjnego plik Ntdetect.com wykrywa sprzęt i przekazuje listę zainstalowanych komponentów sprzętowych plikowi Ntldr.
     Ntdetect.com wykrywa następujące komponenty:

Identyfikator komputera
Typ szyny/adaptera
Adapter wideo
Klawiatura
Porty komunikacji
Dyskietki
Mysz lub inne urządzenia wskazujące
Porty równoległe
Wybór konfiguracji sprzętu
     Na etapie Ntdetect, jeśli komputer posiada kilka konfiguracji sprzętu, to pojawią się następujące informacje:
     Menu odzyskiwania profilu/konfiguracji sprzetu
     W tym menu mozesz wybrac profil sprzetu do zastosowania po uruchomieniu Windows 2000.

Uwaga Jeśli stosowana jest technologia Plug and Play, to profile są niepotrzebne.


     Program czeka przez kilka sekund lub do momentu naciśnięcia klawisza Enter. Jeśli profilu nie wybrano, system Windows 2000 Professional będzie stosować ustawienia domyślne. W tym przypadku program ładowania wykorzysta informacje rejestrowe zapisane przez Windows 2000 Professional przy ostatnim zamknięciu systemu. Po wyborze profilu Ntdetect.com przekazuje kontrolę z powrotem plikowi Ntldr.
Ładowanie i inicjowanie jądra
     W kolejnym etapie Ntldr ładuje do pamięci jądro i HAL, a następnie klucz rejestrowy HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM z folderu %SystemRoot%\system32\Config\System. Ntldr tworzy zestaw kontroli służący do inicjacji komputera. Stosowany jest domyślny zestaw kontroli, chyba że na ekranie Profile sprzętu wybrano opcję Ostatnia znana dobra konfiguracja.
     Jądro inicjuje ekran systemu Windows 2000 Professional i wyświetla pasek postępu Uruchamiania. Po zakończeniu tego procesu Ntoskrnl przygotowuje informacje o sieci.
     Na podstawie informacji przekazanych przez program ładowania jądro tworzy klucz HKEY_LOCAL_MACHINE\HARDWARE, który zawiera dane dotyczące różnych komponentów sprzętu na płycie głównej oraz przerwań systemowych przydzielonych przez każde urządzenie.
     Następnie jądro tworzy zestaw kontroli Klon, który jest kopią wskazującą zestaw kontroli Bieżący. Zestaw Klon reprezentuje stan komputera podczas konfiguracji i nie zostaje zmodyfikowany.
Logowanie się w systemie operacyjnym
     Podsystem Windows automatycznie uruchamia Winlogon.exe, który uruchamia Administrację zabezpieczeń lokalnych. Pojawia się okno dialogowe Rozpocznij logowanie. System Windows 2000 może w tym momencie jeszcze inicjować sterowniki sieciowe, ale zalogowanie jest już możliwe.
     Kontroler usługi odnajduje w rejestrze usługi skonfigurowane odpowiednio dla automatycznego ładowania. Usługi tego typu są oznaczone wartością Start równą 0x2 w podkluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\DriverName. Usługi są ładowane równolegle, a więc w oparciu o ich zależności. Zależności są opisane we wpisach DependOnGroup i DependOnService w podkluczu HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Services\DriverName.

Uwaga Za zakończenie procesu uruchamiania systemu Windows 2000 uważa się udane zalogowanie użytkownika w systemie. Po zalogowaniu użytkownika zestaw kontroli Klon zostaje skopiowany do zestawu "Ostatnie znane dobre".


Zrozumienie konwencji nazw w Boot.ini
     Ścieżka do instalacji systemu Windows 2000 zostaje zdefiniowana przy użyciu zaawansowanej konwencji nazw RISC (Reduced Instruction Set Computing)
czyli ARC (Advanced RISC Computing).
Stosowanie ścieżek ARC
     Ścieżki ARC stosowane w pliku Boot.ini wskazują miejsce przechowywania partycji startowej dla wszystkich instalacji systemu Windows 2000. Każda instalacja jest reprezentowana przez jeden wiersz w Boot.ini. Instalację można wybrać podczas uruchamiania na ekranie programu początkowego ładowania.
     Nazwy ARC w pliku Boot.ini są podobne do następujących:

Multi(W)disk(X)rdisk(Y)partition(Z)\%systemroot%
Scsi(W)disk(X)rdisk(Y)partition(Z)\%systemroot%
Signature(8b467c12)disk(1)rdisk(0)partition(2)%systemroot%="description"
     Wszystkie powyższe formaty pozwalają systemowi Windows 2000 Professional na odnalezienie katalogu SystemRoot.
Składnia Multi
     Ścieżka ARC w takiej postaci nazywa się Multi. W systemie Microsoft Windows NT 3.1 składnia Multi była wspierana tylko dla dysków IDE (Integrated Device Electronics), EIDE (Enhanced Integrated Drive Electronics) i ESDI (Enhanced Small Device Interface). W systemie Microsoft Windows NT 3.5 i późniejszych wersjach (w tym Windows 2000) ta składnia jest wspierana także dla dysków SCSI. Nie jest ona stosowana w Windows 95/98.
     Składnia Multi powoduje, że Windows 2000 Professional pozwala systemowemu BIOS załadować pliki systemowe. Oznacza to, że Ntldr stosuje wywołania BIOS typu INT 13 do odnalezienia i załadowania Ntoskrnl.exe oraz ewentualnie innych plików potrzebnych do uruchomienia systemu.
     Poniżej przedstawiony jest przykład składni Multi:
multi(W)disk(X)rdisk(Y)partiton(Z)
     Parametry stosowane w składni Multi opisane są w tabeli 6.2:

Tabela 6.2 Parametry składni Multi



Parametr Definicja







W
Numer adaptera, zwykle 0.



X
Zawsze 0.



Y
Numer dysku na adapterze, zwykle od 0 do 3.



Z
Numer partycji. Wszystkim użytkowanym partycjom przypisuje się numer. Partycje główne otrzymują numery przed napędami logicznymi.


     

Pierwsza dopuszczalna wartość Z wynosi 1, a dla W, X i Y wynosi 0.



     Teoretycznie składnia Multi może służyć do uruchomienia systemu Windows 2000 z dowolnego dysku. Jednakże systemowy BIOS zwykle identyfikuje tylko jeden adapter dyskowy jako INT13, co oznacza, że składnia Multi może być wykorzystana do uruchomienia Windows 2000 Professional tylko z dysków na głównym albo na podrzędnym urządzeniu IDE lub SCSI.
     Zastosowanie składni Multi zależy od stosowanego typu adaptera. Na przykład:

Na adapterach IDE składnia Multi obejmuje maksymalnie cztery dyski: dwa na głównym i dwa na podrzędnym kanale IDE.
Na adapterach SCSI składnia Multi obejmuje dwa pierwsze dyski na pierwszym adapterze SCSI (adapterze, którego BIOS załadowano w pierwszej kolejności).
W przypadku kombinacji adapterów SCSI i IDE składnia Multi obejmuje tylko dyski IDE na pierwszym adapterze.
Składnia SCSI
     Składnia SCSI powoduje, że system Windows 2000 Professional ładuje sterownik SCSI w celu uzyskania dostępu do partycji startowej.
     Składnia SCSI wygląda następująco:
scsi(W)disk(X)rdisk(Y)partition(Z)
     Parametry stosowane w składni SCSI przedstawione są w tabeli 6.3:

Tabela 6.3 Parametry składni SCSI



ParametrDefinicja







W
Odnaleziony kontroler.



X
Numer dysku fizycznego dołączonego do komputera.



Y
Numer jednostki logicznej SCSI (LUN) dysku zawierającego partycję startową (zwykle 0).



Z
Numer partycji. Wszystkim użytkowanym partycjom przypisuje się numer. Partycje główne otrzymują numery przed napędami logicznymi.




Pierwsza dopuszczalna wartość Z wynosi 1. Wartości W, X i Y mogą być równe 0.



Składnia Signature
     Składnia Signature jest podobna do składni SCSI, ale w systemie Windows 2000 służy do wspierania architektury Plug and Play. Ponieważ system operacyjny Windows 2000 jest oparty na Plug and Play, numer kontrolera SCSI może być inny po każdym uruchomieniu Windows 2000, zwłaszcza w przypadku, gdy dodano nowy sprzęt kontrolerów SCSI po instalacji systemu.
     Składnia Signature powoduje, że program Ntldr odnajduje napęd posiadający określony w nawiasach podpis dyskowy, niezależnie od numeru kontrolera SCSI połączonego z danym napędem.
     Format nazw stosowany w Boot.ini zaczyna się od formatu Signature. Na przykład:
signature(8b467c12)disk(1)rdisk(0)partition(2)\winnt="description"
     Składnia Signature stosowana jest tylko w następujących przypadkach:

Gdy wielkość partycji zawierającej system Windows 2000 przekracza 7,8 GB lub końcowy numer cylindra w tej partycji jest większy od 1024, a BIOS kontrolera rozruchu lub systemowy nie wspiera rozszerzonego INT13.
Gdy napęd zawierający system Windows 2000 jest połączony z kontrolerem SCSI, którego BIOS jest wyłączony (co uniemożliwia stosowanie wywołań BIOS typu INT13 podczas procesu uruchamiania).
     Wartość podpisu zostaje odczytana z zapisu MBR. Jest ona unikalną liczbą szesnastkową zapisaną w MBR przez instalator w trybie tekstowym albo przez poprzednią instalację systemu Windows NT 4.0 lub wcześniejszej wersji.
Ntbootdd.sys
     Ntbootdd.sys jest kopią sterownika SCSI znajdującą się na partycji systemowej. Ntbootdd.sys jest stosowany wówczas, gdy w pliku Boot.ini używana jest składnia SCSI lub Signature.
     Jeśli istnieją kontrolery SCSI wykorzystujące różne sterowniki, to przy ustalaniu wartości W należy uwzględnić tylko kontrolery sterowane przez Ntbootdd.sys. Na przykład, jeśli obecny jest kontroler Adaptec 2940 (korzystający z Aic78xx.sys) oraz kontroler Adaptec 1542 (korzystający z Aha154x.sys), to wartość W będzie zawsze wynosić 0. Jeśli system Windows 2000 Professional ładowany jest z dysku na kontrolerze Adaptec 2940, to Ntbootdd.sys jest kopią Aic78xx.sys. Jeśli system jest ładowany z dysku na kontrolerze Adaptec 1542, to Ntbootdd.sys jest kopią Aha154x.sys.
Edycja Boot.ini
     Przy instalacji systemu Windows 2000 Professional plik Boot.ini ustawia atrybuty systemowe oraz ukryte. Parametry limitu czasu i domyślne w Boot.ini można zmodyfikować za pomocą opcji System w Panelu sterowania.

Uwaga Przed dokonaniem zmian należy utworzyć kopię zapasową istniejącego pliku Boot.ini.


     Aby umożliwić oglądanie pliku Boot.ini, należy wyłączyć opcję Ukryj chronione pliki systemu operacyjnego w Moim komputerze na zakładce Widok pod Opcjami folderów (w menu Narzędzia).
     Plik Boot.ini można otworzyć w Eksploratorze Windows lub w dowolnym edytorze tekstu.
     Jeśli zmieniono ścieżkę partycji startowej systemu Windows 2000, to należy zmodyfikować wpisy dotyczące ścieżki domyślnej oraz ścieżki systemu operacyjnego. Jeśli tylko jeden wpis zostanie zmieniony, to do ekranu programu początkowego ładowania zostanie dodana nowa opcja zaznaczona jako domyślna.
Plik Cabinet sterowników
     Plik cabinet (.cab) jest skompresowanym plikiem zawierającym inne pliki dystrybucyjne, takie jak sterowniki i pliki systemowe. Sterowniki znajdują się w pojedynczym pliku .cab na nośniku CD-ROM Windows 2000. Plik ten wykorzystywany jest przez instalator oraz inne komponenty systemu instalujące sterowniki. Plik .cab zawiera około 3000 plików i zostaje zainstalowany jako plik:
     %windir%\Driver Cache\platform\driver.cab
     Lista plików znajduje się w Drvindex.inf. Aby zobaczyć plik .cab, należy użyć Eksploratora Windows .
     Do zalet zastosowania pliku .cab należą:

Administratorzy nie muszą używać CD-ROM do instalacji nowych urządzeń.
Instalacja nowego sprzętu nie wymaga zalogowania się pod kontem posiadającym uprawnienia lokalnego administratora pod warunkiem, że urządzenie jest wymienione w pliku .cab i jest cyfrowo podpisane. Aby uniemożliwić tego typu instalację, można usunąć plik .cab z napędu.
Instalacja sieciowa wymaga mniejszej ilości czasu i szerokości pasma (Winnt32.exe lub Winnt.exe kopiuje tylko jeden plik).
Instalacja sterowników drukarek jest uproszczona. Administratorzy instalujący sterowniki drukarek nie potrzebują nośnika CD-ROM Windows 2000, ponieważ większość producentów drukarek wykorzystuje główne sterowniki drukarek Microsoft. Sterowniki drukarek są zawsze dostępne dla użytkowników mobilnych, co umożliwia szybkie drukowanie.
Klienci wspierający usługi instalacji zdalnej mogą zainstalować sterowniki nowych urządzeń na lokalnym komputerze. Komputer źródłowy tworzący obraz może posiadać inny sprzęt niż komputer docelowy instalujący obraz. Więcej informacji o Usługach zdalnej instalacji znajduje się w rozdziale "Dostosowywanie i automatyzacja instalacji".
     Gdy potrzebny jest plik sterownika, instalator spróbuje znaleźć go na liście zawartej w pliku Drvindex.inf. Jeśli żądany plik występuje na tej liście i plik .cab jest obecny na komputerze, to instalator spróbuje skopiować żądany plik z pliku .cab. Jeśli w katalogu bufora sterowników znajduje się podpisany plik o tej samej nazwie co żądany plik, to instalator zastosuje plik z bufora zamiast wersji z pliku .cab. Jeśli żądany plik nie występuje w katalogu pliku .cab, to instalator przeszuka ścieżkę instalacyjną, a w przypadku nieznalezienia pliku w tym miejscu poprosi użytkownika o jego dostarczenie.


Wykrywanie urządzeń Plug and Play
     Architektura Plug and Play jest kombinacją systemowego BIOS, urządzeń sprzętowych, zasobów systemu, sterowników urządzeń i oprogramowania systemu operacyjnego. Kombinacja ta umożliwia dynamiczną, zautomatyzowaną instalację oraz konfigurację nowych komponentów sprzętu i urządzeń Plug and Play. Więcej informacji o implementacji Plug and Play stosowanej w systemie Windows 2000 znajduje się w rozdziale "Zarządzanie urządzeniami".
BIOS systemowy
     Podstawowy system wejścia/wyjścia (BIOS) dostarcza zbioru podstawowych instrukcji do uruchomienia komputera. BIOS wykonuje wszystkie zadania potrzebne przy uruchamianiu, w tym testy POST oraz uruchomienie systemu operacyjnego z dyskietki lub dysku twardego. BIOS korzysta z biblioteki procedur obsługujących przerwania w celu udostępnienia systemowi operacyjnemu interfejsu do bazowego sprzętu. Na przykład po każdym naciśnięciu klawisza CPU wykonuje przerwanie w celu odczytania klawisza. Sytuacja jest podobna w przypadku innych urządzeń I/O, takich jak porty seryjne i równoległe, karty wideo i dźwiękowe, kontrolery dysków twardych itd. Niektóre stare komputery są niekompatybilne z nowoczesnym sprzętem z powodu braku odpowiedniej procedury BIOS. Problem ten można rozwiązać poprzez wymianę BIOS lub instalację sterownika danego urządzenia.
     Sposób interakcji BIOS z urządzeniami Plug and Play zależy od tego, który komponent
systemowy BIOS czy system operacyjny
jest odpowiedzialny za konfigurację urządzenia. Istnieją trzy możliwości:
BIOS steruje tylko urządzeniami początkowego załadowania/rozruchu
     Urządzenia początkowego załadowania programu (IPL) są potrzebne do uruchomienia systemu. Mogą one być wbudowane w płytę systemową lub w urządzenia dodatkowe.
     W tym przypadku możliwa jest także dynamiczna konfiguracja, czyli instalacja urządzenia nierozruchowego (na przykład karty PCMCIA) bez wyłączania komputera. Po każdym uruchomieniu dynamicznie konfigurowanego systemu urządzenia zostają ponownie zbadane. Teoretycznie, po restarcie przydział zasobów może zostać zmieniony w przypadku wykrycia dodanych lub usuniętych urządzeń.
BIOS konfiguruje wszystkie urządzenia
     Jeśli opcję Włącz system operacyjny Plug and Play wyłączono i konfiguracja urządzenia jest statyczna, to usunięcie urządzenia wymaga wyłączenia systemu. Usunięcie prawie każdego urządzenia wymaga wyłączenia systemu, z wyjątkiem urządzeń zewnętrznych portów i typów szyn naturalnie wspieranych przez Plug and Play, takich jak szyna USB i IEEE 1394.
BIOS nie konfiguruje żadnych urządzeń
     W interfejsie ACPI w Windows 98 i Windows 2000 system operacyjny konfiguruje prawie wszystkie urządzenia, z wyjątkiem urządzeń służących do uruchomienia systemu operacyjnego i typów szyn, które same wykonują konfigurację, takich jak PCI, USB i IEEE 1394.
Zasoby systemowe
     Zasobami systemowymi są BIOS, linie żądania przerwania (IRQ), bezpośredni dostęp do pamięci (DMA), adresy portów I/O oraz pamięć zarezerwowana. Zasoby te umożliwiają bezkonfliktowy dostęp różnych komponentów sprzętu do CPU. Przed wprowadzeniem technologii Plug and Play konieczna była ręczna konfiguracja każdego zasobu.
     Menedżer Plug and Play przydziela zasoby urządzeniom. Przydział może zostać zmieniony, na przykład w przypadku dodania nowego urządzenia. Wspierane jest także wykrywanie i konfigurowanie architektury ISA innej niż Plug and Play.      Linie IRQ są kanałami lub przełącznikami używanymi przez urządzenia do przesyłania sygnałów do CPU. W tradycyjnej architekturze istnieje 16 linii IRQ. Niektóre są wykorzystane przez urządzenia wewnętrzne, takie jak zegar systemowy, klawiatura i mysz, a pozostałe mogą być używane przez dodatkowe karty rozszerzenia.
     Gdy wszystkie linie IRQ są już przydzielone, urządzenia mogą zacząć wspólnie używać linii. Istnieją także metody nie wymagające IRQ. Niektóre nowe typy szyn, takie jak USB i IEEE 1394, wymagają co najmniej jednej linii IRQ dla kontrolera szyny, ponieważ są one dostępne poprzez szynę PCI. W systemach ACPI, domyślnie, wszystkie urządzenia PCI mogą wspólnie używać IRQ 9. Większość problemów wynikających ze wspólnego wykorzystania linii IRQ wiąże się z szerokością pasma. Wspólnie wykorzystywane linie IRQ umieszczane są przez system w stosie zarządzanym według systemu FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło). Im większy stopień wspólnego wykorzystania, tym dłużej linie pozostają w stosie i tym bardziej prawdopodobne jest przekroczenie limitu czasu lub wystąpienie innych problemów.
Adres portu I/O
     Po przekazie sygnału z urządzenia do CPU przez IRQ, urządzenie przesyła informacje do CPU przez pamięć. Adres portu I/O jest obszarem pamięci zarezerwowanym dla informacji przekazywanych z urządzenia do sterownika, który przekazuje je do CPU. Nie są to liniowe obszary pamięci, lecz liczbowe wskazówki lub reprezentacje fizycznych obszarów pamięci. Na każdym urządzeniu istnieje chip ROM przechowujący zbiór deskryptorów w postaci rejestrów sprzętu lub w postaci obszaru pamięci konfiguracyjnej na szynie PCI. Adresy portu I/O pełnią rolę "soczewki" izolującej jeden rejestr od drugiego. Aktualnie systemy posiadają 65 535 takich portów, ale porty te (tak jak linie IRQ) są zarezerwowane dla określonych urządzeń. Porty I/O mogą być posegregowane według typu szyny (część adresów I/O przeznaczona jest dla PCI, a inne dla ISA).
DMA
     Kanały bezpośredniego dostępu do pamięci (DMA) umożliwiają urządzeniom dostęp do pamięci fizycznej z ominięciem CPU. Zazwyczaj istnieje osiem kanałów DMA
część jest zarezerwowana dla istniejących urządzeń, a około pięciu dostępnych jest urządzeniom dodatkowym. Wyjątkiem jest szyna PCI, w której kanały DMA zastąpione są przez system mastering.
Wykrywanie urządzeń typu Plug and Play
     Proces wykrywania urządzeń typu Plug and Play w systemie Windows 2000 przebiega podobnie jak w Windows 98. Po uruchomieniu Windows 2000 Professional następuje identyfikacja każdego urządzenia połączonego z komputerem. Urządzenia nie służące do uruchomienia komputera są aktywowane dopiero po uruchomieniu systemu operacyjnego.
     Po identyfikacji urządzeń system Plug and Play określa zasoby systemowe potrzebne każdemu urządzeniu, zapisuje konfigurację w pamięci i przydziela zasoby urządzeniom. Następnie Plug and Play identyfikuje i ładuje odpowiednie sterowniki.
     Plug and Play stanowi interfejs pomiędzy systemem a sterownikami, obejmujący procedury I/O, pakiety żądania przerwania (IRP), punkty wejścia sterowników oraz rejestr. Oprócz tego Plug and Play obsługuje zdarzenia związane z zarządzaniem zasilaniem lub wykrywaniem sprzętu, na przykład usunięcie komputera mobilnego ze stacji dokowania lub dodanie albo usunięcie urządzenia sprzętowego. Plug and Play umożliwia aplikacjom obsługę niektórych zdarzeń.
     Więcej informacji o urządzeniach typu Plug and Play znajduje się w rozdziale "Zarządzanie urządzeniami". Więcej informacji o zarządzaniu zasilaniem znajduje się w rozdziale "Zarządzanie energią".
Budowanie drzewa urządzeń
     Drzewo urządzeń zawiera informacje o połączonych z systemem urządzeniach. Drzewo zostaje utworzone przez system operacyjny na podstawie informacji otrzymanych od sterowników i innych komponentów i jest aktualizowane w przypadku dodania lub usunięcia urządzeń. Drzewo urządzeń jest hierarchiczne
urządzenia usytuowane na szynie reprezentowane są jako podkomponenty jej adaptera lub kontrolera. Aby zobaczyć tę hierarchię, należy wybrać Urządzenia według połączeń z menu Widok w Menedżerze urządzeń.
     Struktura drzewa urządzeń przedstawiona jest na rysunku 6.1.