REDUKCJE DŁUGOŚCI ODCINKÓW POMIERZONYCH

DALMIERZAMI

ELEKTROMAGNETYCZNYMI

W OSNOWACH

SZCZEGÓŁOWYCH

- Redukcje długoś ci odcinków .... -

W osnowach szczegółowych długość boku zmierzona bezpoś rednio w terenie jest długoś cią

przestrzenną . Jednak długość taka aby mogła być wykorzystana do obliczenia współrzę dnych,

musi zawierać poprawki fizyczne i geometryczne uwzglę dnione w odpowiedniej kolejnoś ci .

Do pomierzonej odległości naleŜy wprowadzić następujące poprawki: 1.

Poprawkę atmosferyczną 2.

Poprawkę kalibracyjną 3.

Poprawkę fazomierza

4.

Poprawkę na pochylenie osi celowej, refrakcji pionowej i krzywizny Ziemi 5.

Poprawka na poziom odniesienia

6.

Poprawka odwzorowawcza

Poprawka atmosferyczna

D

= D

+ ∆ D

·10-6 D

atm

pom

atm

pom

gdzie:

D

– długość pomierzona

pom

D

– długość poprawiona ze względu na wpływ zmiany warunków atm

atmosferycznych

∆ D

– poprawka atmosferyczna (mm/km)

atm

- Redukcje długoś ci odcinków .... -



Bp

1 ,

1 2 e



D

−6

∆ atm =  A −

+

 ⋅10 D pom



273 1

, 5 + t

273 1

, 5 + t 

gdzie:

A, B – współczynniki ustalone przez producenta dalmierza, zaleŜne od przyjętych wartości t , p i h % oraz 0

0

0

długości fali nośnej λ zastosowanej w dalmierzu, n

t – temperatura w oC,

p – ciśnienie atmosferyczne (hPa), e – pręŜność pary wodnej (hPa).

Pominięcie e daje błąd zaledwie 2mm/km więc moŜna wzór zapisać w przybliŜeniu:



Bp



−

∆ a

D

6

tm =  A −

 ⋅10 D pom



273 1

, 5 + t 

Poprawka kalibracyjna

Poprawka kalibracyjna dalmierza (zestawu dalmierz-reflektor) obejmuje stałą dodawania c oraz poprawkę skali k.

Są one podawane dla kaŜ dego dalmierza w tzw. ś wiadectwie komparacji.

D = D

+ c + dk ·10-6 D

k

atm

atm

gdzie:

D - długość poprawiona ze względu na kalibrację zestawu k

D

– długość poprawiona ze względu na wpływ zmiany warunków atmosferycznych atm

c – stała dodawania (mm)

dk – poprawka skali (mm/km)

- Redukcje długoś ci odcinków .... -

W przypadku pomiaru dalmierzem na pryzmat z zestawu innej firmy naleŜ wyznaczyć metodą polową stałą

dodawania.

c

= AC -

+

1

( AB B C

1

1

)

A

B

B

B

C

1

2

n

c

= AC -

+

2

( AB B C

2

2

)

AC

........................................

AB1

B C

1

AB

c

= AC -

+

n

( AB B C

n

n

)

2

2

B C

AB

2

n

n

B C

[( AB + B C)]

[( c − c ) ]

mc = ±

i

c

= AC -

i

i

n( n − )

1

n

Poprawka fazomierza

Zadaniem fazomierza jest pomiar przesunię cia fazowego czyli róŜ nicy mię dzt fazą powaracają cą do odbiornika po odbiciu od sygnału a fazą fali wysłanej przez nadajnik. Jest wię c to błą d systematyczny zmieniają cy się cyklicznie w zaleŜ noś ci od odczytu fazy. W obecnych dalmierzach wystę pują rzadko.

- Redukcje długoś ci odcinków .... -

Poprawkę na pochylenie osi celowej, refrakcji pionowej i krzywizny Ziemi K

iB

R

δ

B

k =

=

δ = k φ

Z

r

R ef

ϕ

Dk

δ

R

β

Ką t

ą φ

ob

o l

b icz

c ym

y y

y w

s

po

p s

o ób

ó

b p

r

p zyb

y l

b iŜ on

o y

n

y z

re

1

f

wyk

y o

k r

o zys

y tan

a i

n em

e

m m

i

m ar

a y

y ł

uko

k w

o ej

e ką

k t

ą a

00 g

Dk sin Z

B

P

cc

cc

H

h

ϕ =

ρ

α

2 RA

Ai

g

φ

100

gdzie:

A

φ

R = R + H + i

S

A

A

A

R – promień Ziemi (dla szerokości geograficznej AH

φ = 50○ R = 6382 km)

C

Rozwią zują c trójką t PKC i zakładają c, Ŝ e długość cię ciwy jest

równa mierzonej długoś ci po krzywej refrakcji (błą d

So

0.1mm/20km) otrzymamy odległość S

α = 100g - ( Z – φ + δ )

oraz

β = Z - 2φ + δ

A

Poz

sin β

S

D

i

k

(

o

p

m

S =

Z tw sinusówPKC:

=

o

D

z

o

i

k

o

d

m

n

sin β

g

sin 1

( 00 + ϕ

cos ϕ

i

)

e

m

si

o

e

r

n

z

i

a

a

R

)

cosφ ≈ 1

Zakładają c

oraz wiedzą c, Ŝ e δ = k φ

S = D sin ( Z – ( 2 – k ) φ ) k

2φ

Korzystają c ze wzoru na sinus róŜ nicy ką tów sin ( Z – (2- k)φ) S = D (sin Z – (2- k)φ cos Z) k

Dk sin Z



cc

k  D 2

k

Uwzglę dniają c

cc

ϕ =

ρ

S = D sin Z − 1− 

sin 2 Z

k

2 R

O

A



2  2 RA

- Redukcje długoś ci odcinków .... -

Poprawka na poziom odniesienia

Zredukowana długość S ze wzglę du na nachylenie osi celowej z uwzglę dnieniem refrakcji pionowej i

krzywizny Ziemi powinna być zredukowana na powierzchnię odniesienia (poziom morza), za którą

przyjmujemy kulę o promieniu R.

1

−

R



H 

S = S

= S1+ A 

0

R + H i



R 

A

− m

Wykorzystują c wzór na rozwinię cie funkcji w szereg Taylora 1

( + x)

=1− mx +...

moŜ emy napisać



−1

H 

H

A

śr

1 +

 = 1 −



R 

R

wię c ostatecznie



H 

S 0 = S −

śr

1





R 

- Redukcje długoś ci odcinków .... -

Redukcja długości przestrzennej pomierzonej dalmierzem w sytuacji, gdy znane są wysokości punktów stanowiska i celu iB

B

Przyjmują c zapis:

R = R + H + i = R + H i

Dk

A

A

A

A

R = R + H + i = R + H i B

B

B

B

P

Z tw cosinusów:

Ai

2

2

2

HB

( R

+ R − D )

A

A

B

k

cos 2ϕ =

2 R R

A

B

AH

oraz:

2

2

2

S

S

R

R

R

S = R

1

(

2 − cos 2 )

ϕ

0

=

+

− 2 2 cos ϕ

RB

2

o

0

A

Po podstawieniu za cos2φ i przekształceniach R

Po

otrzymamy:

z

i

(

o

p

m

o

z

o

io

d

m

ni

e

m

si

R

2

o

e



2 

r

n

z

D

( R

R )

k

− A −

i

a

a

)

B

2φ

S 0 = R 



R



R R

A

B



poniewaŜ :

R − R = H

∆

A

B

AB



2

2 

D

H

k

− ∆

wię c:

S 0 =

A B

R

O







R R

A

B

