Temat: Konfiguracje routerów CISCO.
1. Maska stałej długości i kategorie sieci A/B/C dla standardu Ipv4.
a). Maska sieci - jest stosowana, aby rozpoznać czy adres IP z którym próbujemy się
połączyć należy do tej samej sieci co nasz, czy do innej. Pomaga sprawdzić, która część
adresu IP to numer sieci a która jest numerem hosta.
Zapis maski można podzielić na dwa sposoby: np.: 211.212.213.0/255.255.255.0 i
211.212.213.0/24. Obie przedstawiają to samo, ale w inny sposób. Pierwszy sposób
przedstawia dokładnie - maskę - (w zapisie dziesiętnym) którą nakładamy na nasz numer IP
do obliczenia zakresu IP używanych w sieci. Drugi jest zapisem skróconym i mówi
dokładnie z ilu bitów składa się nasza maska.
b). Maska o stałej długości - Jeśli w każdej z sieci będzie tyle samo hostów, najprostszym
rozwiązaniem jest zastosowanie maski o stałej długości, która pozwoli na przydzielenie
wystarczającej liczby adresów w każdym segmencie. Maska o stałej długości ma tę zaletę,
że nie jest skomplikowana. Łatwo zapamiętać, jaka maska jest użyta w każdej podsieci.
Główną wadą tego rozwiązania jest potencjalne marnowanie przestrzeni adresowej oraz
mniejsza elastyczność sieci.
c). Sposób określenia liczby hostów w sieci z wykorzystaniem maski:
Maskę sieciową można podzielić na segmenty wielkością dopasowane do liczby urządzeń.
Przykładowo, aby oddzielić od reszty sieci 10 serwerów, nie trzeba przydzielać im adresów
z oddzielnej klasy C (taka klasa oferuje 254 adresy dla urządzeń, ale tylko 10 adresów
będzie wykorzystanych). Wystarczy utworzyć podsieć z 28-bitową maską podsieci (14
adresów dla urządzeń).
d). Ile hostów można podłączyć w sieci dla maski 255.255.255.192
e). klasy adresów:
Adresy Ipv4- Adres IP składa się z części sieciowej oraz części hosta. W różnych
adresach IP występują one w różnych „proporcjach”, a do ich oddzielenia stworzono
pojęcie maski podsieci (subnet mask). Cała 32-bitowa przestrzeń adresowa jest
podzielona na pięć tzw. klas adresowych: A, B, C, D i E.
Klasa A— duże sieci (mało sieci, dużo hostów)
IP 0nnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh.hhhhhhhh
Adresy 0.0.0.0 — 127.255.255.255
Liczba sieci 128 (27)
Liczba hostów ≈17·106(16777214 = 224−2
Klasa B— średnie sieci (średnia ilość sieci i hostów)
IP 01nnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh
Adresy 128.0.0.0 — 191.255.255.255
Liczba sieci 16384 (214)
Liczba hostów 65534 (216−2)
Klasa C— małe sieci (dużo sieci, mało hostów)
IP 110nnnnn.nnnnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh
Adresy 192.0.0.0 — 223.255.255.255
Liczba sieci ≈2·106(2097150 = 221)
Liczba hostów 254 (28−2)
f). Definiowanie maski sieci kategorii C dopuszczająca maksymalnie 12 hostów.
2. Maski dynamiczne VLSM, do czego służą.
Maski VLSM są to maski o zmiennej długości. Segment sieci będzie mógł mieć inną maskę
podsieci. Dzięki temu można dobrać taką maskę, która pozwoli na zaadresowanie
wszystkich hostów w segmencie i zminimalizuje liczbę adresów zmarnowanych. Pozwalają
na lepsze wykorzystanie przestrzeni adresów IP w organizacji, umożliwiając
administratorom dostosowanie maski do określonych wymagań każdej podsieci. Istnieje
możliwość podzielenia sieci fizycznej na podsieci logiczne o różnych wielkościach.
Rozmiar rozszerzonego przedrostka sieci można określać za pomocą kreski ułamkowej (/),
po której następuje liczba bitów stosowanych do adresowania sieci i podsieci. Np.:
193.156.230.0/27
3. Połączenie dwóch z wykorzystaniem połączenia szeregowego.
Najprostszym i jednocześnie najwolniejszym sposobem transmisji danych miedzy
komputerami jest wykorzystanie kabla szeregowego RS-232. Wszystkie komputery są
wyposażone w porty szeregowe, połączenie komputerów nie powinno więc stanowić
żadnego problemu. Możemy nim połączyć komputery oddalone od siebie nie więcej niż o
20 metrów. Szybkość transmisji wynosi 115 Kb/s. Po połączeniu komputerów należy w obu
uruchomić opcję Start | Programy | Akcesoria | Komunikacja | Bezpośrednie połączenie
kablowe. Wybierz opcję HOST w komputerze, w którym chcesz udostępniać pliki. W
drugim komputerze wybierz opcje GOŚĆ. Następnie należy podać port, do którego
podłączony jest kabel.
4. Konfiguracja serwera DHCP w routerze Cisco w jednej postaci.
Protokół DHCP umożliwia automatyczne przypisywanie aktualnie dostępnych adresów IP
klientom DHCP. Funkcjonalność serwera DHCP dostępna w systemie Cisco IOS to
kompletna implementacja serwera DHCP, która przypisuje adresy IP z określonych pól
adresów na routerach klientom DHCP oraz zarządza tymi adresami. Jeśli serwer DHCP w
programie Cisco IOS nie jest w stanie realizować żądań DHCP wysyłanych z bazy danych,
może je przekazywać do pomocniczych serwerów DHCP skonfigurowanych przez
administratora.
5. W jaki sposób odczytywać bieżące konfigurowanie routera?
6. Uruchomienie połączenia szeregowego w rzeczywistym routerze.