Temat: Konfiguracje routerów CISCO.

1. Maska stałej długości i kategorie sieci A/B/C dla standardu Ipv4.

a). Maska sieci - jest stosowana, aby rozpoznać czy adres IP z którym próbujemy się

połączyć należy do tej samej sieci co nasz, czy do innej. Pomaga sprawdzić, która część

adresu IP to numer sieci a która jest numerem hosta.

Zapis maski można podzielić na dwa sposoby: np.: 211.212.213.0/255.255.255.0 i

211.212.213.0/24. Obie przedstawiają to samo, ale w inny sposób. Pierwszy sposób

przedstawia dokładnie - maskę - (w zapisie dziesiętnym) którą nakładamy na nasz numer IP

do obliczenia zakresu IP używanych w sieci. Drugi jest zapisem skróconym i mówi

dokładnie z ilu bitów składa się nasza maska.

b). Maska o stałej długości - Jeśli w każdej z sieci będzie tyle samo hostów, najprostszym

rozwiązaniem jest zastosowanie maski o stałej długości, która pozwoli na przydzielenie

wystarczającej liczby adresów w każdym segmencie. Maska o stałej długości ma tę zaletę,

że nie jest skomplikowana. Łatwo zapamiętać, jaka maska jest użyta w każdej podsieci.

Główną wadą tego rozwiązania jest potencjalne marnowanie przestrzeni adresowej oraz

mniejsza elastyczność sieci.

c). Sposób określenia liczby hostów w sieci z wykorzystaniem maski:

Maskę sieciową można podzielić na segmenty wielkością dopasowane do liczby urządzeń.

Przykładowo, aby oddzielić od reszty sieci 10 serwerów, nie trzeba przydzielać im adresów

z oddzielnej klasy C (taka klasa oferuje 254 adresy dla urządzeń, ale tylko 10 adresów

będzie wykorzystanych). Wystarczy utworzyć podsieć z 28-bitową maską podsieci (14

adresów dla urządzeń).

d). Ile hostów można podłączyć w sieci dla maski 255.255.255.192

e). klasy adresów:

Adresy Ipv4- Adres IP składa się z części sieciowej oraz części hosta. W różnych

adresach IP występują one w różnych „proporcjach”, a do ich oddzielenia stworzono

pojęcie maski podsieci (subnet mask). Cała 32-bitowa przestrzeń adresowa jest

podzielona na pięć tzw. klas adresowych: A, B, C, D i E.

Klasa A— duże sieci (mało sieci, dużo hostów)

IP 0nnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh.hhhhhhhh

Adresy 0.0.0.0 — 127.255.255.255

Liczba sieci 128 (27)

Liczba hostów ≈17·106(16777214 = 224−2

Klasa B— średnie sieci (średnia ilość sieci i hostów)

IP 01nnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh.hhhhhhhh

Adresy 128.0.0.0 — 191.255.255.255

Liczba sieci 16384 (214)

Liczba hostów 65534 (216−2)

Klasa C— małe sieci (dużo sieci, mało hostów)

IP 110nnnnn.nnnnnnnn.nnnnnnnn.hhhhhhhh

Adresy 192.0.0.0 — 223.255.255.255

Liczba sieci ≈2·106(2097150 = 221)

Liczba hostów 254 (28−2)

f). Definiowanie maski sieci kategorii C dopuszczająca maksymalnie 12 hostów.

2. Maski dynamiczne VLSM, do czego służą.

Maski VLSM są to maski o zmiennej długości. Segment sieci będzie mógł mieć inną maskę

podsieci. Dzięki temu można dobrać taką maskę, która pozwoli na zaadresowanie

wszystkich hostów w segmencie i zminimalizuje liczbę adresów zmarnowanych. Pozwalają

na lepsze wykorzystanie przestrzeni adresów IP w organizacji, umożliwiając

administratorom dostosowanie maski do określonych wymagań każdej podsieci. Istnieje

możliwość podzielenia sieci fizycznej na podsieci logiczne o różnych wielkościach.

Rozmiar rozszerzonego przedrostka sieci można określać za pomocą kreski ułamkowej (/),

po której następuje liczba bitów stosowanych do adresowania sieci i podsieci. Np.:

193.156.230.0/27

3. Połączenie dwóch z wykorzystaniem połączenia szeregowego.

Najprostszym i jednocześnie najwolniejszym sposobem transmisji danych miedzy

komputerami jest wykorzystanie kabla szeregowego RS-232. Wszystkie komputery są

wyposażone w porty szeregowe, połączenie komputerów nie powinno więc stanowić

żadnego problemu. Możemy nim połączyć komputery oddalone od siebie nie więcej niż o

20 metrów. Szybkość transmisji wynosi 115 Kb/s. Po połączeniu komputerów należy w obu

uruchomić opcję Start | Programy | Akcesoria | Komunikacja | Bezpośrednie połączenie

kablowe. Wybierz opcję HOST w komputerze, w którym chcesz udostępniać pliki. W

drugim komputerze wybierz opcje GOŚĆ. Następnie należy podać port, do którego

podłączony jest kabel.

4. Konfiguracja serwera DHCP w routerze Cisco w jednej postaci.

Protokół DHCP umożliwia automatyczne przypisywanie aktualnie dostępnych adresów IP

klientom DHCP. Funkcjonalność serwera DHCP dostępna w systemie Cisco IOS to

kompletna implementacja serwera DHCP, która przypisuje adresy IP z określonych pól

adresów na routerach klientom DHCP oraz zarządza tymi adresami. Jeśli serwer DHCP w

programie Cisco IOS nie jest w stanie realizować żądań DHCP wysyłanych z bazy danych,

może je przekazywać do pomocniczych serwerów DHCP skonfigurowanych przez

administratora.

5. W jaki sposób odczytywać bieżące konfigurowanie routera?

6. Uruchomienie połączenia szeregowego w rzeczywistym routerze.