Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

PROGRAM TERAPII PEDAGOGICZNEJ

DLA UCZNIÓW KLASY III

Opracowanie i prowadzenie:

Anna Kuśmierczyk

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Cele programu:

1. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej

2. Zapamiętywanie bodźców słuchowo - wzrokowych

i różnicowanie ich

3. Rozpoznawanie struktur o charakterze abstrakcyjnym

4. Usprawnianie percepcji wzrokowo – słuchowej

5. Doskonalenie koordynacji wzrokowo- słuchowo- ruchowej

6. Usprawnianie grafomotoryki

7. Pozytywne wzmacnianie dzieci

8. Eliminowanie niepowodzeń szkolnych

Praca z uczniami będzie dostosowana do możliwości i umiejętności

rozwojowych dzieci.

Ćwiczenia, zabawy i zajęcia będą przeprowadzane na materiale:

- obrazkowym

- drobnych przedmiotach

- geometrycznym

- literowym

- słownym

- oglądowym - praca z komputerem z wykorzystaniem programów

edukacyjnych („Dyslektyk”, „Klik uczy czytać”)

W czasie zajęć uwzględniono następujące ogniwa zajęć korekcyjno-

kompensacyjnych.

1. Nawiązanie kontaktu emocjonalnego z dzieckiem

2. Sprawdzenie stopnia opanowania materiału powtórka tego, co już dziecko

utrwaliło

3. Wprowadzenie nowego materiału

4. Elementy relaksacji, odprężenia

5. Ćwiczenia usprawniające i utrwalające nowe umiejętności

6. Zabawa pożegnalna dająca poczucie zadowolenia, spełnienia.

Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne uwzględniają następujące zasady

pedagogiczne:

- zasadę indywidualizacji;

- zasadę powolnego stopniowania trudności;

- zasadę korekcji zaburzeń;

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

- zasadę kompensacji zaburzeń;

- zasadę systematyczności;

- zasadę ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego.

Zasada indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego

Podstawą pracy z dziećmi z fragmentarycznymi zaburzeniami rozwoju jest jej zindywidualizowanie – dodatkowa pomoc, w postaci programowania zajęć korekcyjnych (środki, metody), ze względu na ogromne zróżnicowanie rodzaju, zakresu i głębokości ujemnych odchyleń w rozwoju oraz trudności w uczeniu się.

Zasada powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania,

uwzględniająca złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka Zgodnie z tą zasadą należy stopniować trudności, zwracając uwagę na objętość opracowanego materiału, przystępność dla dziecka, postępy w nauce i punkt wyjścia materiału programowego, tzn. poziom czytania i pisania: tempo, biegłość, płynność, poprawność czytania, czytanie ze zrozumieniem;

Zasada korekcji zaburzeń

Podczas zajęć najwięcej czasu trzeba przewidzieć na ćwiczenie funkcji najsłabiej rozwiniętych i tych umiejętności, w których ujawniają się najpoważniejsze trudności. Ćwiczone one są w różnych czynnościach z zachowaniem zasady stopniowania trudności i zasady indywidualizacji.

Zasada kompensacji zaburzeń

Niezmiernie ważne jest łączenie ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji bardziej sprawnych, aby utworzyć właściwe mechanizmy kompensacyjne.

Dzieci napotykające trudności w opanowaniu poszczególnych umiejętności uruchamiają często niewłaściwe mechanizmy obronne, np. uczą się na pamięć bez zrozumienia, „czytają” z pamięci.

Zasada systematyczności

Zasada ta dotyczy systematyczności i częstotliwości ćwiczeń korekcyjnych i korekcyjno-kompensacyjnych. Jej przestrzeganie wpływa bardzo korzystnie na opanowanie i utrwalenie nabytej wiedzy i umiejętności. Długotrwałe przerwy powodują najczęściej częściowy lub całkowity regres, co zmniejsza skuteczność terapii.

Zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego W

czasie

trwania

zajęć

korekcyjno-kompensacyjnych

oddziaływania

wychowawcze powinny mieć charakter terapeutyczny. Niepowodzenia szkolne są

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

przyczyną reakcji nerwicowych i negatywnych postaw wobec nauki i szkoły, co w konsekwencji przyczynia się do osłabienia wyników dziecka w nauce.

PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Metody terapeutyczne:

1. Metoda Dobrego Startu

2. Terapia zabawą

3. Muzykoterapia

4. Wybrane elementy metody 18 struktur wyrazowych

5. Domana ( metoda globalnego czytania)

6. Słowne

7. Oglądowe

8. Praca z komputerem

Formy pracy:

1. Indywidualna

2. Grupowa

3. Indywidualna - zróżnicowana

Środki dydaktyczne:

Materiał obrazkowy, kolorowe i białe nakrywki, paski papieru, instrumenty

perkusyjne, bębenek, tamburyno, magnetofon, pusy, litery duże i małe, podpisy, karty pracy, komputer, programy edukacyjne, mozaika geometryczna, klocki

Denisa, patyczki, liczydła, materiał przyrodniczy, karty logiczne, cyfry od 0 do 9 , domina sylabowe, kostka do gry planszowej, liczydła planszowe, puzzle, suwaki sylabowe, gry stolikowe

Plan pracy korekcyjno-kompensacyjnej

I. Wyrównywanie zaburzeń rozwoju mowy i umiejętności w zakresie koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprawności manualnej oraz zaburzeń dominacji stronnej,

analizy i syntezy wzrokowej oraz orientacji przestrzennej, słuchu fonematycznego,

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

rozwój mowy.

• doskonalenie precyzyjnych ruchów rąk

• kształcenie kontroli wykonywania ruchów – wyszywanie, kalkowanie coraz

bardziej złożonych form

• kształcenie ruchu płynnego ręki – ślimaki, fale

• cd. ćwiczeń związanych z kształceniem słuchu fonematycznego

• modelowanie z użyciem mas: gliny, plasteliny, ciastoliny, masy solnej.

• malowanie plasteliną.

• stemplowanie palcem, pieczątkami z drewna, korka, ziemniaka, gumy.

• nawlekanie koralików o różnych wielkościach otworów i różnych

kształtach.

• haftowanie, przewlekanie sznurków przez otworki w tekturkach.

• wydzieranie, naklejanie wydzieranek.

• wycinanie po linii prostej, falistej form geometrycznych, rysunków

konturowych, liter, sylab, wyrazów z makulatury.

• ćwiczenie dłoni, rąk, palców w różnych układach ze stopniowym

zwiększaniem szybkości.

• ćwiczenia w zakreskowywaniu rysunków w coraz szybszym tempie.

• ćwiczenie szybkości pisania wyrazów i zdań.

• segregowanie obrazków w grupy tematyczne.

• zapamiętywanie trudnych kształtów, nazywanie, rysowanie.

• porównywanie obrazków różniących się szczegółami – wskazywanie różnic,

dorysowywanie brakujących elementów.

• rysowanie przedmiotów według instrukcji słownej.

• tworzenie plansz, albumików z trudnymi sylabami, wyrazami.

• ćwiczenia w orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni.

• odtwarzanie rytmu i wiązanie go z układem przestrzennym.

• rozwijanie umiejętności uważnego słuchania poleceń

II. Rozwój umiejętności czytania i pisania oraz wyrównywania innych trudności z zakresu edukacji polonistycznej i matematycznej.

• analiza wyrazów w mowie głośnej i cichej.

• tworzenie wyrazów za pomocą rebusów. Uzupełnianie sylab początkowych

i końcowych w wyrazach.

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

• tworzenie wyrazów z sylab, czytanie wyrazów sylabami, później

całościowo. Podział wyrazów na sylaby. Zaznaczanie sylab w wyrazach

falbankowaniem.

• wyodrębnianie wyrazu ukrytego w innym wyrazie.

• tworzenie wyrazów z różnych głosek i liter.

• pisanie sylab, wyrazów na podstawie słuchowego rozpoznawania głosek.

• ćwiczenia w czytaniu głośnym w krótkich ekspozycjach oraz czytaniu

cichym.

• przepisywanie, pisanie z pamięci i pisanie ze słuchu wyrazów, zdań z trudnymi głoskami.

• do pracy z dzieckiem potrzebne są zestawy obrazków, wyrazów, zdań,

tekstów dostosowanych do konkretnej trudności.

• dla uatrakcyjnienia ćwiczeń można zastosować rebusy, krzyżówki, zagadki, prace z ciekawymi tekstami, tworzenie własnych tekstów.

• po dłuższym okresie pisania z pamięci, ćwiczenia pisania ze słuchu o

charakterze ćwiczącym z odpowiednimi objaśnieniami, analiza

trudniejszych wyrazów.

• ćwiczenia ortograficzne i stylistyczne, wprowadzenie słownictwa i zasad

ortograficznych. Próby ujęcia treści w zdania. Układanie podpisów jedno

i kilkuzdaniowych do obrazków.

• doskonalenie graficznej strony pisma. Przykład szczegółowych technik

korekcyjnych, ułożenie kształtów liter z kolorowego drutu, ulepienie z

plasteliny, obrysowanie szablonów liter.

• praca nad płynnością i poprawnością czytania – likwidowanie nawyku

literowania. Czytanie „we dwoje” z dorosłym. Głos dorosłego reguluje

tempo czytania.

• kształcenie nastawienia na rozumienie treści czytanego tekstu, opowiadanie po czytaniu, wiązanie czytania z innymi rodzajami działalności dziecka –

rysowanie, malowanie.

• kształcenie umiejętności cichego czytania ze zrozumieniem, rozsypanki

sylabowe, wyrazowe, zdaniowe, dobieranie podpisów do obrazków,

przyporządkowywanie dłuższych tekstów do obrazków. Uzupełnianie luk w

tekście.

• dodawanie i odejmowanie liczb w zakresie 100 z wykorzystaniem

konkretów, tabelek, grafików, drzewek, choinek, słoneczek.

• dodawanie i odejmowanie z przekroczeniem progu dziesiątkowego.

• mnożenie w zakresie jako dodawanie jednakowych składników oraz

dzielenie jako działanie odwrotne.

Projekt "Równe szanse-lepsze jutro" współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

• wdrażanie do układania i rozwiązywania prostych zadań tekstowych.

Pomoce: układanki, patyczki, kostki, komponowanie różnych ornamentów i

szlaczków z figur, tabelki na dodawanie, drzewka, choinki, słoneczka,

grafy, zabawy i gry dydaktyczne.

• porównywanie różnicowe

III. Zamierzenia leczniczo-wychowawcze zmierzające do wyrównywania zaburzeń systemu nerwowego oraz kształtowanie korzystnych postaw osobowościowych.

• Zorganizować pracę korekcyjno – kompensacyjną tak, żeby dziecko było nie tylko odbiorcą, ale wykonawcą coraz bardziej samodzielnym, wykształcenie

w nim postawy twórczej.

• stworzenie warunków do zmniejszania ruchów niezorganizowanych,

przedłużenia okresów koncentracji uwagi; nauczenie zachowania w

sytuacjach dla dziecka trudnych.

• stosowanie przerwy w pracy, wprowadzanie ćwiczeń relaksacyjnych,

stosowanie pochwały w celu zachęcenia do pracy, przeciwdziałanie

męczliwości dziecka.

IV. Współpraca z rodzicami i nauczycielami uczącymi dziecko ( ujednolicenie metod postępowania w zakresie pomocy dydaktycznej i wychowawczej)

Pomiar osiągnięć – sposoby kontroli i oceny

Realizując założenia programu należy brać pod uwagę głównie

zaangażowanie uczniów w proces poznawania, chwali się za każde osiągnięcia, dodaje się wiary we własne siły i możliwości..

W związku z tym ocena uczniów ma służyć zachęcaniu ich do pracy na tego

rodzaju zajęciach.

Nauczyciel dokonuje obserwacji ciągłej, całościowej i kompleksowej ucznia,

prowadzi z nim rozmowę i gromadzi wytwory jego pracy.

Ewaluacja

Ewaluacja będzie prowadzona w czasie zajęć poprzez obserwacje postępów

czynionych przez uczniów oraz arkusza ankiety ewaluacyjnej skierowanej do

rodziców.