BARWNIKI

Barwnik - związek za pomocą, którego moŜna w trwał sposób zabarwić włókno czy tkaniny pochodzenia naturalnego (bawełna, len, jedwab, wełna) lub syntetycznego (tkaniny polistyrenowe lub poliamidowe).

Barwniki – związki barwne posiadające powinowactwo do włókien (bawełna, len, jedwab) mające zdolność trwałego barwienia.

Warunkiem barwienia jest obecność:

• grupy chromoforowej (nadającej barwę)

• grupy auksochromowe (intensyfikującej barwę) Związki te cechuje zdolność do absorpcji promieniowania elektromagnetycznego w zakresie VIS (światła widzialnego), tj od 400 do 800 nanometrów. Związek absorbuje promieniowanie o długości odpowiadającej konkretnej barwie, natomiast oko ludzkie dostrzega inną do niej barwę (barwę dopełniającą)

FIOLETOWY

ZIELONY

NIEBIESKI

POMARAŃCZOWY

śÓŁTY

CZERWONY

Jedna z barw znajdująca się na końcu strzałki odpowiada barwie absorbowanej przez barwnik natomiast po przeciwnej stronie umieszczona jest barwa widziana przez oko ludzkie.

Do połowy XIX wieku barwniki były to związki naturalne, np. z korzenia marzanny , z liści roślin Indygofera, Curcuma oraz znany był takŜe barwnik ze ślimaków, tzw. PURPURA TYRYJSKA (KRÓLEWSKA).

Pierwszy syntetyczny barwnik odkrył w 1855 roku NATANSON i była to FUKSYNA.

W 1858 roku GRIES odkrył ZWIĄZKI DIAZONIOWE i zaczęto otrzymywać barwniki syntetyczne.

W 1870 roku WITT przedstawił swoja teorię barwności określającą budowę barwników:

BARWNIK = CHROMOGEN + CHROMOFOR + AUKSOCHROM

CHROMOFOR jest to grupa niosąca barwę, tj. taka która powoduje promieniowania w zakresie VIS. Do najpopularniejszych chromoforów naleŜą:

GRUPA NITROWA

GRUPA NITROZOWA GRUPA AZOWA GRUPA KARBONYLOWA O

N

N

O

N

N

C

O

O

C

C

CHROMOFOR CHINOIDOWY

CHROMOFOR CHINOIDOWY (nawa pochodzi od tego, Ŝe występuje on w chinonach) jest jednym z najsilniejszych chromoforów.

Barwniki mają zwykle więcej niŜ jeden chromofor.

AUKSOCHROM jest to grupa solotwórcza. Są to grupy elektronowe takie jak: -NH2,

-NHR, -NR2OH, -OR, -SO3H, -COOH. Powiększają one zasięg delokalizacji elektronów pogłębiając barwę oraz jej intensywność. Rozszerzają one układ sprzęŜony oraz przesuwają absorpcję promieniowania elektromagnetycznego od fal krótszych do dłuŜszych.

Przesunięcie pogłębiające barwę to PRZESUNIĘCIE BATOCHROMOWE a rozjaśniające barwę to PRZESUNIĘCIE HIPSOCHROMOWE.

KLASYFIKACJA BARWNIKÓW

Ze względu na otrzymywanie:

- barwniki naturalne

- barwniki sztuczne

Ze względu na sposób barwienia:

- kadziowe

- lodowe

- bezpośrednie

Ze względu na budowę chemiczną:

- BARWNIKI

NITROWE

- BARWNIKI

TRIFENYLOMETANOWE

- BARWNIKI

FTALEINOWE

- BARWNIKI

ANTRACHINONOWE

- BARWNIKI

INDYGOIDOWE

- BARWNIKI

AZOWE

- BARWNIKI

BIS-AZOWE

- BARWNIKI

NITROZOWE

BARWNIKI TRIFENYLOMETANOWE

1. ZIELEŃ MALACHITOWA

2. FUKSYNA

3. PARAFUKSYNA

4. FIOLET KRYSTALICZNY

1. ZIELEŃ MALACHITOWA

CH3

N

CH

CH

3

3

O

H

C

N

H

CH

ZnCl

C

3

2

PbO2

+

2

-H2O

utl.

ALDEHYD BENZOESOWY

N,N-DIMETYLOANILINA

CH3

N

H3C

CH3

CH3

N

CH

Cl-

3

N

HO

CH

PbO

3

2

HCl

C

utl.

-H2O

C

CH3

N

CH3

N

H3C

H3C

tzw. ZASADA KARBINOLOWA

lub

CH3

N

CH3

C

CH3

N

Cl-

H3C

2. FUKSYNA

NH2

NH2

NH2

NH2

CH3

utl. -CH

+

+

3 do -COOH

PbO2

redukcja ZnCl

C

CH3

2

utl.

H

Przyłączenie następuje w pozycji „para”

C

Hd

3 o

H N

2

NH2

grupy –N(CH3)2

Jest to związek bezbarwny tzw.

ZWIĄZEK LEUKO

NH2

NH2

PbO2

HCl

utl.

C

CH3

- H

C

CH

2O

3

OH

H N

2

NH2

+

H N

2

NH2

Cl -

lub

+

NH2

Cl -

C

CH3

H N

2

NH2

lub

NH2

C

CH3

+

H2N

NH2

Cl -

3. PARAFUKSYNA

NH2

NH2

NH2

NH2

NH2

2

+

utl.

ZnCl2

2

+

PbO2

C

utl.

CH3

H

COOH

H N

2

NH2

NH2

NH2

PbO2

HCl

utl.

C

- H

C

2O

OH

H N

2

NH2

+

H N

2

NH2

Cl -

lub

+

NH2

Cl -

C

lub

H N

2

NH2

lub

NH2

C

+

H2N

NH2

Cl -

FIOLET KRYSTALICZNY

Otrzymujemy go z ketonu Mihlera oraz N,N-dimetylofenyloaminy H C

CH

3

3

N

H C

CH

3

3

N

H C

CH

3

3

N

H C

3

C

O

+

POCl 3

N

HCl

C

OH

H C

- H 2O

3

N

N

H C

3

CH3

H C

3

CH3

H C

CH

H C

CH

3

3

3

+

3

N

N

Cl-

H C

H C

3

3

N

N

C

C

H C

H C

3

3

+

N

N

H C

Cl-

H C

3

CH3

3

CH3

H C

CH

3

3

N

H C

3

+

N

Cl-

C

H C

3

N

H C

3

CH3

BARWNIKI FTALEINOWE

Otrzymuje się je z bezwodnika kwasu ftalowego i fenoli

FENOLOFTALAEINA

OH

O

OH

OH

O

+

2

ZnCl2

O

O

O

W pierwszym etapie rozrywa się wiązanie -C=O, reaguje bezwodnik kwasu ftalowego z jedną cząsteczką fenolu. Produkt ten reaguje z drugą cząsteczką fenolu i przyłącza się druga cząsteczka fenolu, dając barwnik.

O

OH

O

OH

C

C

OH

O +

+

C

C

OH

O

O

OH

OH

OH

OH

C

C

OH

- H2O

O

C

OH

C

O

O

Fenoloftaleina ma formę laktonową. W środowisku kwaśnym jest bezbarwna. W środowisku zasadowym zachodzi hydroliza grupy laktonowej i wtedy przyjmuje ona postać barwną, tj.

RÓśOWĄ. Przy pH powyŜej 10 przyjmuje ona ponownie postać bezbarwną (do ok. 10

utrzymuje się róŜowy kolor).

O

H

OH

-O

O

-O

O-

C

OH-

C

OH-

C

O

pH>

OH

8,3

C

pH>>

C

O-

10

C

O-

O

O

O

Forma bezbarwna

Forma RÓśOWA

Forma bezbarwna

Środowisko kwaśne

(anion dwubiegunowy)

Środowisko mocno

Środowisko zasadowe

zasadowe

FLUORESCEINA

Otrzymujemy ją z dwóch cząsteczek rezorcyny i bezwodnika kwasu ftalowego. Powstaje mostek tlenowy, któremu fluoresceina zawdzięcza fluorescencję.

OH

OH

O

C

ZnCl

O

2

OH

O +

2

- H2O

C

C

OH

O

O

C

O

W zaleŜności od pH środowiska fluoresceina przyjmuje róŜne zabarwienie związane ze zmianami w swej strukturze.

OH

O-

O-

O

OH

O

O

O

O-

OH-

OH-

C

C

C

O

OH

pH>>10

C

C

O-

C

O-

O

O

O

Forma ZIELONA (anion

Forma bezbarwna

Forma bezbarwna

dwubiegunowy)

Środowisko mocno

Środowisko kwaśne

Środowisko zasadowe

zasadowe

EOZYNA

Otrzymujemy ją z dwóch cząsteczek 2,4-dibromorezorcyny i bezwodnika kwasu ftalowego. Powstaje mostek tlenowy, któremu eozyna zawdzięcza fluorescencję.

OH

Br

Br

Br

Br

O

OH

O

C

OH

C

ZnCl2

O

+ 2

- H

O

Br

2O

C

Br

C

O

OH

O

OH

O-

Br

Br

O-

Br

Br

Br

Br

Br

Br

O

OH

Br

OH-

O

O

OH-

O

C

O-

C

O

Br

C

C

Br

OH

Br

C

O-

O

C

O-

O

O

BARWNIKI ANTRACHINONOWE

ALIZARYNA – ma barwę Ŝółtą. W środowisku zasadowym tworzy kompleksy z metalami, tzw. laki (od barwy fioletowej do czerwonej)

O

O

O

OH

SO3Na

OH

H2SO4

stapianie z NaOH

NaClO3, zakwasić

O

O

O

9,10-ANTRACHINON

Sól sodowa KWAS U

ALIZARYNA

2-ANTRACHINOSULFON OWEGO

(1,2-DIHYDROKSYANTRACHINON)

BARWNIKI INDYGOIDOWE

INDYGO

Jest to barwnik uŜywany do barwienia tkanin dŜinsowych. Występuje w roślinach Indygofera w postaci glikozydów INDYKANÓW. W wyniku hydrolizy enzymatycznej otrzymano INDOKSYL, który utleniony daje INDYGO.

O

O

H

C

C

N

2

utl.

CH2

N

N

C

H

H

O

INDOKSYL

INDYGO

METODA PRZEMYSŁOWA SYNTEZY INDYGA

O

NH2

N

H

CH2

C

O

O

OH

+

- HCl

Cl CH

NaNH2, 300 C

2 C

utl.

- H

CH

2O

2

OH

N

anilina

H

kwas 2-chlorooctowy

N-fenyloglicyna

indoksyl

O

H

C

N

utl.

N

C

H

O

indygo

INNA METODA SYNTEZY INDYGA O

CH2

CH2

OH

temp.

C

O

utl.

- H

NH

2O

N

2

H

kwas 2-aminofenylooctowy

oksyindol

O

O

O

C

utl.

C

C

O

lub

POCl

C

OH

3

C

Cl

N

N

N

H

izatyna

chlorek izatylu

O

O

H

C

C

N

Zn

2

C

Cl

N

H2O

N

C

H

chlorek izatylu

O

indygo

Indygo naleŜy do BARWNIKÓW KADZIOWYCH. Jest nierozpuszczalny w wodzie, ma wysoką temp. topnienia. śeby uŜyć go do barwienia naleŜy przeprowadzić go w formę rozpuszczalną przez redukcję Na2S2O3.

Reakcję przeprowadzano kiedyś w kadziach bez dostępu powietrza. Po namoczeniu tkaniny formą leuko, wystawiano ją na powietrze, co powodowało utlenienie i powstawanie formy barwnej indygo.

O

O

H

H

C

N

C

N

Na2S2O3

C

C

CH

N

C

N

C

H

H

O

O

H

forma barwna nierozp. w wodzie

forma bezbarwna - leuko - rozp.w wodzie

PURPURA TYRYJSKA (KRÓLEWSKA) O

H

Br

C

N

C

C

N

C

Br

H

O

6,6’-DIBROMOINDYGO

TIOINDYGO

O

C

S

C

C

S

C

O

Tioindygo daje AMARANTOWĄ BARWĘ

BARWNIKI AZOWE

N

N

DIFENYLODIAZEN

Ma pomarańczową barwę, posiada grupę chromoforową, ale nie jest barwnikiem.

śÓŁCIEŃ ANILINOWA

Otrzymujemy ją sprzęgając chlorek benzenodiazoniowy z aniliną przy odpowiednim pH

NH2

+

N

N

Cl- +

pH= 4-5

N

N

NH2

CHLOREK BENZENODIAZONIUM

ANILINA

( 4 -AMINOFENYLO) (FENYLO) DIAZEN

śÓŁCIEŃ ANILINOWA

CHRYZOIDYNA

Otrzymujemy ją sprzęgając chlorek benzenodiazoniowy z meta-fenylodiaminą. Ma ona barwę pomarańczową.

NH2

H N

+

2

N

N

Cl- +

pH= 4-5

N

N

NH2

NH2

CHLOREK BENZENODIAZONIUM

M-FENYLENODIAMINA

( 2, 4 -DIAMINOFENYLO) (FENYLO) DIAZEN

CHRYZOIDYNA

(2,4-DIHYDROKSYFENYLO) (FENYLO) DIAZEN

OH

O

H

+

N

N

Cl- +

pH= 10

N

N

OH

OH

CHLOREK BENZENODIAZONIUM

REZORCYNA

( 2, 4 -DIHYDROKSYFENYLO) (FENYLO) DIAZEN

CZERWIEŃ P-NITROANILINOWA

+

N

N

Cl-

O

H

+

pH= 10 O

N

N

2N

NO2

2-NAFTOL

CHLOREK P-NITROBENZENODIAZONIOWY

( 2-HYDROKSY-1-NAFTYLO) ( 4-NITROFENYLO) DIAZEN

CZERWIEŃ P-NITROANILINOWA

ORANś METYLOWY

Powstaje przez sprzęganie zdiazowanego kwasu sulfanilowego z N,N-dimetyloaniliną H C

CH

3

3

+

NH

N

N

2

N

Cl-

CH3

NaNO2

sprzęganie

N

N

N

3 HCl

+

CH3

SO3Na

SO3H

N,N - DIMETYLOANILINA

SÓL SODOWA KW.SULFANILOWEGO

SO3H

ORANś METYLOWY

KW. 4-[( 4-N,N-DIMETYLOAMINOFENYLODIAZENYLO] BENZENOSULFONOWY

Jest to wskaźnik, który w środowisku alkalicznym tworzy sól sodową o Ŝółtej barwie, a w środowisku kwaśnym daje barwę cebulkowa gdyŜ tworzy się wewnętrzna sól CH3

CH3

+

N

N

N

N

H

N

N

CH3

CH3

SO3Na

SO3 -

FORMA śÓŁTA (środowisko alkaliczne)

FORMA CEBULKOWA (środowisko kwaśne)

ORANś 1-NAFTOLU

+

NH

OH

2

N

N

Cl-

NaNO2

N

N

OH

3 HCl

+

SO3Na

SO3H

1-NAFTOL

SÓL SODOWA KW.SULFANILOWEGO

SO3H

Sprzęganie w 1-NAFTOLU zwykle

ORANś 1-NAFTOLU

zachodzi w pozycję 4. Czasami gdy jest

ona zajęta to sprzęganie zachodzi w

KW. 4-[( 4- HYDROKSY- 1-NAFTYLO) DIAZENYLO] BENZENOSULFONOWY

pozycję 2

ORANś 2-NAFTOLU

Sprzęganie w 2-naftolu zachodzi zawsze w pozycję 1

+

NH

N

O

H

2

N

Cl-

NaNO

O

H

2

N

N

3 HCl

+

SO3Na

SO3H

2-NAFTOL

SO3H

ORANś 2-NAFTOLU

KW. 4-[( 2 - HYDROKSY- 1-NAFTYLO) DIAZENYLO] BENZENOSULFONOWY

BADANIE STRUKTURY BARWNIKÓW AZOWYCH – REDUKCJA CH3

NH

NH

N

N

N

2

2

Zn, HCl

CH3

+

SO

SO

3H

N

3H

H C

CH

3

3

ORANś METYLOWY

KWAS SULFANILOWY

N,N-DIMETYLO-P-FENYLENODIAMINA

BARWNIKI BISAZOWE

BRUNAT BISMARCKA

Otrzymuje się go sprzęgając diazowaną meta-fenylenodiaminę z 2 cąsteczkami m-fenylenodiaminy

NH

+

2

N

N

Cl-

NH2

NaNO2

3 HCl

2

NH

+

2

N

N

NH2

Cl-

M-FENYLENODIAMINA

M-FENYLENODIAMINA

N

N

NH2

H N

2

N

N

NH2

H N

2

BRUNAT BISMARCKA

1, 3 - BIS- [( 2, 4 - DIAMINOFENYLO) DIAZENYLO] BENZEN

CZERWIEŃ KONGO

Czerwień Kongo otrzymujemy w wyniku dwukrotnego diazowania (tetrazowania) benzydyny, a następnie sprzęgania produktu tetrazowania z kwasem naftionowym.

Czerwień Kongo naleŜy do barwników bezpośrednich NaNO2

H N

NH

2

2

HCl

BENZYDAMINA ( 4, 4' - DIAMINODIFENYL )

NH2

+

+

Cl-

N

N

N

N

Cl-

+ 2

SO3H

KWAS NAFTIONOWY

NH2

NH2

N

N

N

N

SO3H

SO3H

CZERWIEŃ KONGO

BARWNIKI NITROWE

OH

OH

OH

H

HO3S

SO

2SO4

3H

HNO3 HO3S

NO2

SO3H

NO2

1 - NAFTOL

KW. 2, 4, 7 - ( 1 - NAFTOLO) TRISULFONOWY

śÓŁCIEŃ NAFTOLOWA

KW. 8 - HYDROKSY - 5, 7 - DINITRO - 2 NAFTALENOSULFONOWY

śÓŁCIEŃ NAFTOLOWA

śÓŁCIEŃ MARTIUSA

OH

NO2

NO2

śÓŁCIEŃ MARTIUSA

2, 4 - DINITRO - 1 - NAFTOL

BARWNIKI NITROZOWE

N

O

N OH

OH

O

ZIELEŃ NITROZOWA

BARWNIKI KWIATÓW I MOTYLI

O

O

O

O

O

O

O

O

O

O

CHROMON

FLAWON

OH

O

+

OH

O

OH

O

H

O

H

O

OH

OH

OH

KWERCETYNA

OH

PELARGONIDYNA

OH

OH

+

O

OH

+

O

H

O

OH

OH

OH

OH

OH

OH

CYJANIDYNA

DELFINIDYNA

H

O

O

N

N

H

H

O

H C

3

N

N

H N

H C

2

3

N

N

O

N

N

O

OH

H

H2C

HC

HC

CH

CH2 OH

OH

OH

LEUKOPTERYNA

RYBOFLAWINA