Egzamin z Analizy 1, 2 II 2009 godz. 9.00

1. Zadanie wstępne

Nr

Zadanie

Odp.

2 n 2 + 3

1.1 Obliczyć granicę lim

2

n→∞ n 2 + 4 n

Rozwiązanie:

2 n 2 + 3

n 2(2 + 3 )

2 + 3

2 + 0

lim

= lim

n 2

= lim

n 2 =

= 2

n→∞ n 2 + 4 n

n→∞ n 2(1 + 4 )

n→∞ 1 + 4

1 + 0

n

n

ex

1.2 Obliczyć granicę lim

0

x→−∞ x

Rozwiązanie:

ex

0

lim

=

= 0

x→−∞ x

−∞

1.3 Obliczyć pochodną f 0(1) , f ( x) = x · ex 3 −x 3

Rozwiązanie:

f 0( x) = ex 3 −x + x · ex 3 −x · (3 x 2 − 1) f 0(1) = 1 + 1 · 1 · 2 = 3

Z 2 x + 3

3

1.4 Obliczyć całkę nieoznaczoną

d x

2 ln |x|− + C

x 2

x

Rozwiązanie:

Z 2 x + 3

Z 2

Z 3

3

d x =

d x +

d x = 2 ln |x| −

+ C

x 2

x

x 2

x

√e− 1

Z

2 x

1.5 Obliczyć całkę Riemanna

d x

1

x 2 + 1

0

Rozwiązanie:

√e− 1

Z

2 x

√

d x = {t = x 2 + 1 ; d t = 2 x d x ; t(0) = 1 ; t( e − 1) =

x 2 + 1

0

e

Z 1

h

i e

e} =

d t = ln |t|

= ln e − ln 1 = 1

t

1

1

1

2. Dla jakich wartości parametrów a, b ∈ R funkcja f : R → R jest ciągła?



 sin 2 x







dla x < 0





x









f ( x) =

ax + b

dla x ∈< 0 , 2 >

















 x 3 − x 2 − 4



dla x > 2

x 2 − 4

Rozwiązanie:

Funkcja jest ciągła dla x ∈ ( −∞, 0) ∪ (0 , 2) ∪ (2 , ∞). Sprawdzamy ciągłość w punktach x = 0 i x = 2.

Funkcja będzie ciągła w punkcie x = 0 , gdy wartość f (0) (równa granicy prawostronnej w x = 0) będzie równa granicy lewwostronnej w x = 0.

f (0) = b

sin 2 x

2 cos 2 x

lim f ( x) = lim

= lim

= 2

reguła del’Hospitala [0]

x→ 0 −

x→ 0 −

x

x→ 0 −

1

0

Dostajemy równanie:

b = 2

Funkcja będzie ciągła w punkcie x = 2 , gdy wartość f (2) (równa granicy lewostronnej w x = 2) będzie równa granicy prawostronnej w x = 2.

f (2) = 2 a + b

x 3 − x 2 − 4

3 x 2 − 2 x

lim f ( x) = lim

= lim

= 2

reguła del’Hospitala [0]

x→ 2+

x→ 2+

x 2 − 4

x→ 2+

2 x

0

Dostajemy równanie:

2 a + b = 2

Stąd

a = 0

Odpowiedź:

Funkcja jest ciągła dla a = 0 i b = 2.

2

3. Zbadać przebieg zmienności funkcji (bez badania drugiej pochodnej) ln |x|

f ( x) =

x

Rozwiązanie:

Dziedzina funkcji: D = ( −∞, 0) ∪ (0 , ∞) ln | − x|

ln |x|

Funkcja jest nieparzysta: f ( −x) =

= −

= −f ( x)

−x

x

ln |x|

ln x

Wystarczy więc ją zbadać na zbiorze D 1 = (0 , ∞) . Na tym zbiorze f( x) =

=

x

x

Granice

ln x

−∞

lim f ( x) = lim

=

= −∞

x→ 0+

x→ 0+

x

0+

ln x

1

lim f ( x) = lim

= lim x = 0

x→∞

x→∞

x

x→∞ 1

Asymptoty:

Funkcja ma asymptotę pionową x = 0 i poziomą y = 0 w + ∞

Badamy monotoniczność obliczając pochodną: 1 x − ln x

1 − ln x

f 0( x) = x

=

x 2

x 2

Rozwiązujemy nierówność f 0( x) > 0 . Ponieważ mianownik jest dodatni: 1 − ln x > 0

ln x < 1

x < e

Wniosek: Funkcja f ( x) jest rosnąca na przedziale (0 , e > , malejąca na przedziale < e, ∞ > , ma więc w x = e maksimum lokalne. Jest to jedyne ekstremum na D 1.

x

0+

...

e

...

∞

f 0( x)

+

+

0

−

f ( x)

−∞ %

1

&

0

e

3

4. Wyznaczyć wzór Taylora dla funkcji f ( x) wokół x 0 = 0 stosując wielomian stopnia trzeciego. Wyznaczyć resztę.

f ( x) = e−x 2 + sin 2 x Rozwiązanie:

Wzór Taylora:

f 0(0) x

f 00(0) x 2

f 000(0) x 3

f ( x) = f (0) +

+

+

+ R

1!

2!

3!

3

f IV ( c) x 4

R 3 =

, gdzie c ∈ (0 , x)

4!

f (0) = 1

f 0( x) = − 2 xe−x 2 + 2 cos 2 x , f 0(0) = 2

f 00( x) = − 2 e−x 2 + 4 x 2 e−x 2 − 4 sin 2 x = (4 x 2 − 2) e−x 2 − 4 sin 2 x , f 00(0) = − 2

f 000( x) = 8 xe−x 2 − 2 x(4 x 2 − 2) e−x 2 − 8 cos 2 x = ( − 8 x 3 +12 x) e−x 2 − 8 cos 2 x , f 000(0) = − 8

f IV ( x) = ( − 24 x 2 +12) e−x 2 − 2 x( − 8 x 3 +12 x) e−x 2 +16 sin 2 x = (16 x 4 − 48 x 2 +12) e−x 2 +

16 sin 2 x

Stąd:

2 x

− 2 x 2

− 8 x 3

4

f ( x) = 1 +

+

+

+ R

x 3 + R

1!

2!

3!

3 = 1 + 2 x − x 2 − 3

3

gdzie

((16 c 4 − 48 c 2 + 12) e−c 2 + 16 sin 2 c) x 4

((4 c 4 − 12 c 2 + 3) e−c 2 + 4 sin 2 c) x 4

R 3 =

=

, gdzie

4!

6

c ∈ (0 , x)

4

5. Obliczyć całkę nieoznaczoną Z

4 sin x

I =

d x

cos3 x − cos2 x − cos x + 1

Rozwiązanie:

Całkujemy przez podstawienie:

(

)

t = cos x

d t = − sin x d x Z

− 4

I =

d t

t 3 − t 2 − t + 1

Rozkładamy mianownik na czynniki:

t 3 − t 2 − t + 1 = t 2( t − 1) − ( t − 1) = ( t − 1)( t 2 − 1) = ( t − 1)2( t + 1) Rozkładamy funkcję podcałkową na ułamki proste

− 4

A

B

C

=

+

+

mnożymy przez ( t − 1)2( t + 1) ( t − 1)2( t + 1)

t − 1

( t − 1)2

t + 1

− 4 = A( t − 1)( t + 1) + B( t + 1) + C( t − 1)2

− 4 = 2 B = ⇒ B = − 2

podstawiamy t = 1

− 4 = 4 C = ⇒ C = − 1

podstawiamy t = − 1

− 4 = −A + B + C

podstawiamy t = 0

A = − 2 − 1 + 4 = 1

Z

1

Z

1

Z

1

2

I =

d t − 2

d t −

d t = ln |t − 1 | +

− ln |t + 1 | + C =

t − 1

( t − 1)2

t + 1

t − 1

cos x − 1

2

ln

+ C

cos x + 1 + cos x − 1

5

6. Obliczyć objętość bryły powstałej przez obrót obszaru D: s

1

0 ¬ y ¬

, 0 ¬ x ¬ 1 dookoła osi Ox

x 2 + 3 x + 2

Rozwiązanie:

Objętość bryły jest równa:

b

Z

1

Z

1

V = π

y 2 d x = π

d x

x 2 + 3 x + 2

a

0

Rozkładamy mianownik na czynniki:

x 2 + 3 x + 2 = ( x + 1)( x + 2) Rozkładamy funkcję podcałkową na ułamki proste 1

A

B

=

+

mnożymy przez ( x + 1)( x + 2) ( x + 1)( x + 2)

x + 1

x + 2

1 = A( x + 2) + B( x + 1) 1 = A = ⇒ A = 1

podstawiamy x = − 1

1 = −B = ⇒ B = − 1

podstawiamy x = − 2

1

Z 1

1

h

i1

4

V = π

−

d x = π ln |x+1 |− ln |x+2 |

= π(ln 2 − ln 3 −(0 − ln 2)) = π ln x + 1 x + 2

0

3

0

Odpowiedź:

V = π ln 43

6