Intensywna terapia

Formy terapii insulinowej

Terapia konwencjonalna

konwencjonalna

Terapia konwencjonalna

Insulina kombinowana wstrzykiwana 30

Jest to podstawowa terapia wstrzyknięciami w bolusie

Podstawowe zapotrzebowanie na insulinę (~50%

Intensywna terapia

min przed śniadaniem i kolacją (stosunek

zapotrzebowania na insulinę) zaspokajane przez jednego lub konwencjonalna

dawki porannej do wieczornej 2:1 lub 3:2)

dwa wstrzyknięcia dziennie insuliny o opóźnionym działaniu

Terapia pompą insulinową

Wymaga ścisłego przestrzegania

Dodatkowe wstrzyknięcia insuliny szybko działającej przed każdym posiłkiem lub podczas niego

wyznaczonego czasu przyjęcia posiłku i

Lepsze dopasowanie profilu podawanej insuliny do wyliczonej ilości przyjmowanych

zapotrzebowania

węglowodanów

Wymaga regularnych, kilkakrotnych w ciągu dnia oznaczeń stężenia cukru we krwi

Różne rodzaje wstrzyknięć

Terapia pompą insulinową

Exubera

Dostarczanie insuliny w sposób ciągły oraz

PODSKÓRNE

w sposób przerywany przy każdym posiłku

za pomocą przenośnej pompy infuzyjnej

Śródskórne

Szczególna forma intensywnej terapii

insuliną

1963

2002

Mięśnie

Tkanka podskórna

Skóra

Insulina – dawkowanie

Działania niepożądane

Doustne leki przeciwcukrzycowe

Dawkowanie indywidualne, dostosowane

Niebezpieczeństwo hipoglikemii wywołanej

do pory i obfitości posiłków

przedawkowaniem

Cukrzyca typu II, gdy nie wystarczają

Przeciętnie w cukrzycy typu I – 0,5-1

Reakcje alergiczne

środki dietetyczne i redukcja masy

j.m./kg

Insulinooporność

ciała!!!

W cukrzycy typu II – początkowo 0,2-0,3

Lipodystrofia tkanki podskórnej

j.m./kg, stopniowo zwiększając w razie

potrzeby

Inhibitory α-glukozydazy

Akarboza

Akarboza

Hamują rozszczepianie di- i oligosacharydów przez

Powinowactwo do glukozydazy 15 000 razy większe niż

Działania niepożądane – wzdęcia i biegunka,

glukozydazę w rąbku szczoteczkowym jelita cienkiego sacharozy

wzrost enzymów wątrobowych we krwi

Działa najskuteczniej, gdy jest przyjęta z pierwszymi kęsami Wchłanianie węglowodanów ulega opóźnieniu, co pozwala posiłku

Przeciwwskazania – choroby jelit z

uniknąć wysokich poposiłkowych stężeń cukru we krwi

Po podaniu doustnym wchłania się <2% leku zaburzeniami trawienia i wchłaniania; stany

Podstawowa wartość stężenia cukru we krwi ulega

Czas działania 4-6 godzin

chorobowe, które mogą ulec pogorszeniu przy

obniżeniu w niewielkim stopniu

Dawkowanie – indywidualne; leczenie rozpoczynać od małych gromadzeniu gazów w jelitach

Obniża się przeciętna wartość stężenia cukru we krwi, dawek i stopniowo je zwiększać

występują mniejsze wahania dobowego profilu glikemii Miglitol

Metformina – pochodna biguanidu

Metformina

Mechanizm działania – nasila glikolizę beztlenową →

Kinetyka – dobrze wchłania się po podaniu doustnym, nie

Wchłania się w 60-90% i jest wydalany w

zmniejszenie

wytwarzania

ATP

→

zmiany

wiąże się z białkami krwi, wydalana w postaci niezmienionej z moczem

postaci niezmienionej przez nerki

metabolizmu w różnych narządach prowadzące do obniżenia glikemii

Wskazania – cukrzyca typu II w monoterapii lub w

Pozostałe właściwości leku podobne do

skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną;

Hamuje syntezę glukozy w wątrobie (hamuje glikogenolizę i akarbozy

szczególnie przydatna w cukrzycy skojarzonej z nadwagą, glukoneogenezę)

zaburzeniami gospodarki lipidowej i niewielkim deficytem

Hamuje wchłanianie glukozy w jelitach

insuliny

Poprawia zużycie glukozy w tkankach obwodowych

Dawkowanie – indywidualne; leczenie rozpoczynać od

silniejsze wiązanie insuliny z receptorem

małych dawek i stopniowo je zwiększać. Lek należy

efekty postreceptorowe

przyjmować podczas lub bezpośrednio po posiłku.

Insulinotropowe leki

Metformina

Pochodne sulfonylomocznika

przeciwcukrzycowe

• Objawy niepożądane – odczyny uczuleniowe,

• Nasilają uwalnianie insuliny z komórek β

Mechanizm działania

objawy nietolerancji ze strony przewodu

trzustki

Trzustkowy

pokarmowego, metaliczny smak w ustach,

• Skuteczne tylko w przypadku, gdy

kwasica mleczanowa

Pozatrzustkowy

zachowane jest przynajmniej częściowe

wytwarzanie insuliny

• nasilenie glikoneogenezy wątrobowej

• Pochodne sulfonylomocznika i glinidy

• hamowanie uwalniania glukozy z wątroby

• wzrost liczby i powinowactwa receptorów insulinowych w tkankach obwodowych

Pochodne sulfonylomocznika

Pochodne sulfonylomocznika

Glinidy – repaglinid

I generacja – tolbutamid, chlorpropamid

• Dawkowanie – indywidualne; leczenie

Bardzo szybko i dobrze wchłania się z

rozpoczynać od małych dawek i stopniowo

przewodu pokarmowego, szybko ulega

II generacja – glibenklamid, glipizyd,

je zwiększać.

eliminacji

gliklazyd, glikwidon

• Lek przyjmować raz dziennie rano lub

Lek można przyjmować tuż przed posiłkiem co

III generacja - glimepiryd

przed posiłkiem, w jego trakcie lub tuż po

posiłku

pozwala na dostosowanie uwalniania insuliny

do zapotrzebowania na nią

• Rzeczywista późna nieskuteczność →

konieczność dołączenia insuliny

Niewielkie niebezpieczeństwo wywołania

hipoglikemii

Glitazony – rosiglitazon

Zmniejsza insulinooporność w komórkach tkanki tłuszczowej, mięśni i wątroby

Bardzo dobrze wchłania się z przewodu

pokarmowego

Stosowany w terapii skojarzonej z metforminą lub pochodnymi sulfonylomocznika