Zależność rezystancji od temperatury.

Rezystancja przewodników zależy od warunków fizycznych, w jakich

znajdują się te przewodniki, a przede wszystkim od temperatury.

Rezystancja metali czystych zwiększa się wraz ze wzrostem temperatury,

a rezystancja roztworów kwasów, zasad i soli – maleje.

Rx=R0[1+α(Tx-T0)] [Ω]

R0 – Rezystancja wzorcowa [Ω]

T0 – Temperatura wzorcowa [K]=[ºC]

Rx – Rezystancja szukana [Ω]

Tx – Temperatura szukanej rezystancji [K]=[ºC]

α – Współczynnik proporcjonalności równy dla różnych pierwiastków

zwanym współczynnikiem temperaturowym rezystancji. – [1/ºC]

Współczynnik temperaturowy rezystancji to względny przyrost

rezystancji przy wzroście temperatury o 1[ºC]. W obliczeniach praktycznych

przyjmuje się średnią wartość współczynnika temperaturowego rezystancji metali równą 0,004[1/ºC]. Wartość tę ma srebro, miedź, aluminium, przy czym współczynnik α można przyjąć za stały, niezależnie od temperatury, przy zmianach temperatury nie większej niż ΔT=200[ºC].

Bardzo mały współczynnik temperaturowy rezystancji mają stopy

oporowe takie, jak manganin i konstantan. Przykładowo dla manganinu α=0,02*10-3[1/ºC]. Dlatego też stopy te stosuje się do wyrobu rezystorów wzorcowych.

Niektóre półprzewodniki, takie jak tlenki manganu, niklu, miedzi i kobaltu, mają duży ujemny współczynnik temperaturowy rezystancji. Wobec tego ze wzrostem temperatury ich rezystancja maleje.