Język arabski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Strona 1 z 5
Język arabski
Z Wikipedii
Język arabski – język należący do południowej grupy
ا ا
języków semickich, zapisywany alfabetycznym pismem
Obszar
kraje Bliskiego Wschodu
arabskim od strony prawej do lewej. Kod ISO 639-3: ar/ara i Afryki Północnej
Liczba
225 do 285 milionów
Kraje z
mówiących
arabskim
Ranking
5.
jako
językiem
Klasyfikacja
Języki afroazjatyckie
genetyczna
*Języki semickie
**Języki płd.-zach.-
semickie
***Język arabski
Pismo
arabskie
Status oficjalny
Arabski jako język urzędowy
język
kraje arabskie, Izrael oraz
urzędowy
dodatkowo w ONZ, obok
urzędowym: Algieria, Arabia Saudyjska, Autonomia
pięciu głównych, język
Zgromadzenia Ogólnego
Palestyńska, Bahrajn, Czad, Egipt, Erytrea, Irak, Izrael, NZ
Jemen, Jordania, Katar, Komory, Kuwejt, Liban, Libia, Maroko, Mauretania, Oman, Sahara Zachodnia, Sudan,
Regulowany
Akademia Języka
przez
Arabskiego
Syria, Tunezja i Zjednoczone Emiraty Arabskie.
Kody języka
Pierwsze inskrypcje w języku arabskim pochodzą z VI ISO 639-1
AR
wieku p.n.e.. Do zapisu tego języka używano wówczas ISO 639-2
ARA
pisma południowoarabskiego. Wyjątkiem byli
Samudejczycy, używający pisma aramejskiego. Język
SIL
ABV
staroarabski dzielił się na dwie grupy dialektów –
W Wikipedii
hidżazyjską (zachodnią) i tamimijską (wschodnią). Na Zobacz też: język, języki świata
podstawie informacji filologów arabskich wnioskuje się, iż
Wikipedia w języku arabskim
współczesny arabski wyewoluował z dialektu
tamimijskiego.
Klasyczny język arabski jako język świętej księgi islamu –
W Wikisłowniku: Słownik
języka arabskiego
Koranu i język wielkiej literatury i kultury arabsko-muzułmańskiej odegrał ważną rolę cywilizacyjną. Wraz z ekspansją religii zwiększał się wpływ i zasięg terytorialny samego języka.
W XIX wieku, w okresie an-Nahdy (odrodzenia Arabów), z języka klasycznego wykształcił się współczesny standardowy język arabski ( Modern Standard Arabic, MSA), który stał się instrumentem nowej literatury i kultury arabskiej. Używany głównie w formie pisanej, wtórnie w mowie (np. w telewizji). Od klasycznego języka arabskiego różni się bardzo niewiele i przez większość Arabów odbierany jest w zasadzie jako jego wariant stylistyczny.
2009-10-19
Język arabski – Wikipedia, wolna encyklopedia Strona 2 z 5
Fonologia
Spółgłoski
Zasób spółgłosek w klasycznym języku arabskim
zębowe
wargowe międzyzębowe
zadziąsłowe podniebienne
czyste faryngalizowane
bezdźwięczne
t [t̪]
ṭ [t̪ˁ]
zwarte
dźwięczne
b
d [d̪]
ḍ [d̪ˁ]
ǧ [ʤ]
bezdźwięczne
f
ṯ [θ]
s
ṣ [sˁ]
š [ʃ]
szczelinowe
dźwięczne
ḏ [ð]
z
ẓ [ðˁ]
nosowe
m
n
drżące
r
półotwarte
w
l
j
Samogłoski
W języku arabskim występują trzy fonemy samogłoskowe: /æ/ (w transkrypcji a), /i/ i /u/. Krótkie i długie samogłoski są różnymi fonemami. Samogłoska /æ/ jest realizowana jako [ɑ] po spółgłoskach gardłowych i faryngalizowanych. Istnieją dwa dyftongi: /æj/ i /æw/, w języku potocznym często realizowane jako [e:] i [o:].
Struktura sylaby
W języku arabskim dopuszczalne są pojedyncze spółgłoski nagłosowe i zbitki najwyżej dwóch spółgłosek w śródgłosie i wygłosie. Rozpowszechnione w językach europejskich wyrazy takie jak wstęp są niemożliwe w arabskim.
Akcent
Akcentowana jest pierwsza od końca długa sylaba. Jeśli wszystkie sylaby są krótkie, akcent pada na pierwszą sylabę.
Gramatyka
Struktura wyrazów w języku arabskim opiera się na rdzeniu trójspółgłoskowym i nieciągłych afiksach.Na przykład od rdzenia k-t-b można utworzyć wyrazy takie jak:
■ ب آ kitāb "książka"
■ آ kātib "pisarz"
■ ب maktūb "zapisane"
■ آ kataba "on napisał".
Język arabski posiada rozbudowany system odmiany czasownika. Istnieją dwa czasy (dokonany i niedokonany) i pięć trybów: orzekający, przypuszczający, rozkazujący, życzący i energetyczny 2009-10-19
Język arabski – Wikipedia, wolna encyklopedia Strona 3 z 5
(używany do podkreślenia pewności, np. jaktubun "on z pewnością pisze"). Podobnie jak w innych językach afroazjatyckich, przedrostki są używane do oznaczenia osoby i rodzaju.
Poniżej zaprezentowano odmianę czasownika faʿ ala robić: Czas teraźniejszy
Osoba
Liczba pojedyncza Liczba podwójna Liczba mnoga
1.
afʿalu
nafʿalu
nafʿalu
2. (rodzaj męski) tafʿalu
tafʿalāni
tafʿalūna
2. (rodzaj żeński) tafʿalīna
tafʿalāni
tafʿalna
3. (rodzaj męski) jafʿalu
jafʿalāni
jafʿalūna
3. (rodzaj żeński) tafʿalu
tafʿalāni
jafʿalna
Czas przeszły
Osoba
Liczba pojedyncza Liczba podwójna Liczba mnoga
1.
faʿaltu
faʿalnā
faʿalnā
2. (rodzaj męski) faʿalta
faʿaltumā
faʿaltum
2. (rodzaj żeński) faʿalti
faʿaltumā
faʿaltunna
3. (rodzaj męski) faʿala
faʿalā
faʿalū
3. (rodzaj żeński) faʿalat
faʿalatā
faʿalna
Ponadto, do czasownika mogą dołączać się (postpozycja) zaimki oznaczające dopełnienie, np. هأر
raʾaynāhum "my widzieliśmy ich".
Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki – wyróżniamy mianownik (końcówka -u), dopełniacz (końcówka -i) i biernik (końcówka -a), a także stan konstrukcji (bez końcówki). Istnieją trzy liczby: pojedyncza, podwójna i mnoga. Regularna liczba mnoga ma końcówkę -ūn w mianowniku i -īn w dopełniaczu i bierniku. Wiele rzeczowników tworzy jednak liczbę mnogą w sposób nieregularny (łamana liczba mnoga), np. ّبر ( rabb) "władca"", ale برأ (ʾ arbāb) "władcy".
Język arabski odróżnia rzeczowniki określone (z przedrostkiem ʾ al, asymilowanym do następujących spółgłosek t, ṯ, d, ḏ, r, z, s, š, ṣ, ḍ, ṭ, ẓ, n) i nieokreślone (z -n po końcówce przypadka). Po końcówce przypadka rodzajnik ʾ al występuje w formie l.
Istnieje gramatyczny rodzaj żeński, tworzony przez dodanie do rzeczownika męskiego -at- przed końcówką przypadka lub -a w stanie konstrukcji. Niektóre wyrazy, takie jak fulk "łódź", šams
"słońce", czy umm "matka", są rodzaju żeńskiego mimo braku końcówki.
Podstawowy szyk zdania to VSO. Wyraz określający następuje zawsze po wyrazie określanym, tak jak w innych językach semickich, np. kitābu l-muqaddas "Biblia", dosłownie "księga święta"
Zwroty
■ Tak - na‘am –
2009-10-19
Język arabski – Wikipedia, wolna encyklopedia Strona 4 z 5
■ Nie - lā –
■ Dzień dobry - ṣabāḥu l-ḫajri - ا ح#$
■ Dobry wieczór – masāʾu l-ḫajri – ا ء&
■ Pokój wam - as-salāmu ‘alaykum - '( م*& ا
■ Do widzenia - ma‘a s-salāmati - +*& ا ,
■ Jak się czujesz? – kayfa ḥāluka - - . /آ
■ Witam – marḥaban - #.
■ Dziękuję - šhokran -ا0
■ Przepraszam - āsifun - /12
■ Jak się nazywasz? – ma (i)smuka? (do mężczyzny), ma (i)smuki? (do kobiety) – "i" nie jest tu wymawiane – -31ا
■ Nie rozumiem – lā afham – 45أ
Liczebniki
1. / ١ - wāḥid - 7.او
2. / ٢ - iṯnān - ن;إ
3. / ٣ - ṯalāṯa - +;*;
4. / ٤ - 'arba‘a - +رأ
5. / ٥ - ḫamsa - +&3@
6. / ٦ - sitta - +ّ 1
7. / ٧ - sab‘a - +#1
8. / ٨ - ṯamāniyya - +3;
9. / ٩ - tis‘a - +&E
10. / ١٠ - àšara - ةH(
Dialekty
Dialekty języka arabskiego, często bardzo różniące się od języka klasycznego, używane są jedynie w mowie. Sporadycznie wykorzystuje się zapis języka mówionego w dramatach, dialogach książkowych czy komiksach. Posługuje się nimi ludność w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. Pomiędzy dialektami tymi występują duże różnice utrudniające porozumienie osobom pochodzącym z różnych rejonów świata arabskiego. Niekiedy mówi się wręcz o językach arabskich porównując sytuację do epoki formowania się języków romańskich z lokalnych dialektów łaciny ludowej (patrz dyglosja).
Zobacz też
■ arabizm
■ Arabowie
■ kraje arabskie
■ alfabet arabski
■ cyfry używane w krajach arabskich
■ kaligrafia arabska
2009-10-19
Język arabski – Wikipedia, wolna encyklopedia Strona 5 z 5
Linki zewnętrzne
■ Strona o języku arabskim – lekcje arabskiego, słownik polsko-arabski i arabsko-polski, proste programy komputerowe – kalendarz przeliczeniowy dat muzułmańskich i chrześcijańskich, analizator czasowników arabskich, generator czasowników arabskich, itp.
(http://www.staff.amu.edu.pl/~lacina)
■ Strona o języku arabskim – pismo i wymowa, pierwszy słownik polsko-arabski, forum dla zainteresowanych. (http://www.arabski.net)
■ Język arabski (kilka informacji, zwrotów, transkrypcja alfabetu arabskiego na polski i polskiego na arabski oraz wymowa liter arabskich) (http://www.rg.cba.pl) Źródło „http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_arabski”
Kategorie: Islam • J z
ę yk arabski
Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 00:05, 11 paź 2009.Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwością obowiązywania dodatkowych ograniczeń. Zobacz szczegółowe informacje o warunkach korzystania.Zasady ochrony prywatnościO WikipediiInformacje prawne
2009-10-19