2. Problematyka pneumatyki dyskretnej

Głównym zadaniem pneumatyki dyskretnej, zwanej również pneumatyką napędowo-sterującą, jest realizacja różnego rodzaju układów napędowych.

Układami napędowymi (napędami) nazywane są urządzenia techniczne do wprawiania w ruch różnego rodzaju obiektów, np. przedmiotów obróbki, narzędzi, materiałów, części lub zespołów maszyn, a także do wprawiania w ruch względem podłoża całych maszyn lub środków transportu oraz urządzenia do wywierania odpowiedniej siły na dany obiekt, co zwykle wymaga także wykonania pewnego ruchu. Dobór elementów składowych napędu zależy od celu, w jakim jest dany obiekt wprawiany w ruch. Może to być:

 ruch obiektu w celu zmiany jego położenia lub pozycji,

 ruch ciągły w celu realizacji operacji technologicznej, np. ruch obrotowy wrzeciona obrabiarki,

 ruch obiektu w celu wywarcia przez ten obiekt siły na inny obiekt (napęd szczęki imadła lub napęd bijaka młota),

 ruch strumienia materiału (transport materiałów sypkich, rozpylanie, napylanie itp.).

Mechaniczną energię, niezbędną do wywołania ruchu napędzanego obiektu wytwarza odpowiedni

dla realizowanego zadania, element wykonawczy napędu, wykorzystując doprowadzaną do niego

za pośrednictwem sprężonego powietrza energię zasilania. Różnorodność form pneumatycznych

elementów wykonawczych, umożliwiających realizację różnego rodzaju zadań i procesów technologicznych, a także wymienione w p. 1 korzystne cechy użytkowe napędów

pneumatycznych sprawiły, że ponad 70% napędów wykorzystywanych w urządzeniach automatyki

i robotyki to napędy pneumatyczne.

Problematyka napędów pneumatycznych obejmuje następujące zagadnienia.

 Elementy wiedzy o powietrzu jako czynniku roboczym urządzeń pneumatycznych: właściwości fizyko-chemiczne, termodynamika, zjawiska związane z przepływem powietrza, wymagania dotyczące jakości powietrza wykorzystywanego w urządzeniach pneumatycznych.

 Wytwarzanie i rozprowadzanie pneumatycznego czynnika roboczego: budowa, działanie, dobór, eksploatacja sprężarek i zespołów z nimi współpracujących, zasady budowy sieci sprężonego powietrza.

 Budowa, właściwości, zastosowania elementów funkcjonalnych pneumatycznych układów napędowo-sterujących, w tym:

- zespołów przygotowania czynnika roboczego (filtry, smarownice pneumatyczne, zawory redukcyjne ciśnienia),

- elementów wykonawczych (siłowniki, silniki, chwytaki, dysze rozpylające),

- elementów sterujących energią czynnika roboczego,

- elementów i urządzeń przetwarzających informacje,

- elementów wprowadzania i wydawania informacji,

- elementów sensorycznych (czujniki, przetworniki pomiarowe),

- elementów wspomagających i korygujących właściwości elementów pneumatycznych

(hamulce, przekładnie, pochłaniacze energii, elementy układów pneumohydraulicznych

itp.),

- zespołów pneumatycznych (siłowniki liniowo-obrotowe, zespoły posuwowe, zespoły

pneumohydrauliczne),

- osprzętu.

 Symbolika elementów funkcjonalnych i zasady sporządzania schematów układów.

1

 Projektowanie typowych elementarnych pneumatycznych i elektropneumatycznych układów napędowo-sterujących, dobór elementów układów zarówno ze względu na spełnianą funkcję jak

i ze względu na ich parametry użytkowe.

 Projektowanie układów pneumatycznych i elektropneumatycznych o złożonych cyklach pracy.

 Budowa układów pozycjonowania.

 Zasady eksploatacji urządzeń i układów pneumatycznych oraz zasady BHP.

2