PRACA KONTROLNA

SŁUCHACZ: Roksana Gdulska

SZKOŁA: Szkoła Policealna dla dorosłych „Copernicus”, oddział

Katowice

KIERUNEK: Technik Weterynarii

SEMESTR: II

PRZEDMIOT: Chów zwierząt gospodarskich i zwierząt towarzyszących

PROWADZĄCY: Aleksandra Brożyńska

TEMAT: Porównanie ekstensywnego i intensywnego chowu bydła.

Wady i zalety obu systemów.

Chów - pojęcie dot. wszelkiej działalności człowiek zw. z utrzymaniem zwierząt

gospodarskich.

Hodowla – podobnie jak produkcja roślinna – może mieć charakter intensywny,

bądź ekstensywny. Zależy to od wielkości pracy i kapitału na jednostkę hodowlaną

oraz od osiąganych efektów, w postaci przyrostu wagi, udoju mleka i bydła.

Rolnictwo ekstensywne – rodzaj rolnictwa, w którym nie stosuje się sztucznych

środków wspomagających uprawy, takich jak nawozy mineralne i pestycydy, co

skutkuje jednak zmniejszonymi plonami. W systemie tym nakłady pracy są wysokie,

a koszty niskie. Ten rodzaj rolnictwa stosuje się w krajach mniej rozwiniętych

gospodarczo. Wykorzystuje się do tego tereny rozleglejsze niż w rolnictwie

intensywnym.

Ekstensywna hodowla bydła wiąże się z wykorzystaniem rozległych obszarów

pastwisk naturalnych. Jest ona hodowla typu pasterskiego, zorientowaną głównie

na produkcji mięsa.

W tego typu hodowli przodują: Brazylia, Stany Zjednoczone ( zachodnia część

Wielkich Równin), południowo – zachodnia Rosja i północny Kazachstan, Argentyna

(centralna Pampa oraz północno – wschodnia Australia, Sudan, RPA, Nigeria,

Etiopia, Kenia i Uganda. Czasami, w sprzyjających warunkach naturalnych, efekty

tej hodowli są porównywalne z efektami hodowli średnio – intensywnej. Dotyczy to

zwłaszcza obszarów wilgotnych sawann w Afryce (Kenia, centralna Nigeria, Wyżyna

Abisyńska), tudzież w Ameryce Południowej – centralna i południowa Brazylia. W

krajach z takim rolnictwem nie ma potrzeby osiągania bardzo wysokich plonów i

intensyfikacji hodowli zwierząt. Duże zbiory osiąga się poprzez uprawę ogromnych

obszarów. Duża produkcja mięsa czy mleka oparta jest na bardzo dużej ilości

zwierząt hodowlanych. Ich hodowla wykorzystuje duże powierzchnie łąk i pastwisk.

W wielu rejonach świata hodowla bydła ma charakter mieszany. Opiera się

równocześnie na uprawach roślin pastewnych i na wykorzystaniu pastwisk

naturalnych. Można tu wskazać na kraje skandynawskie, Litwę, Łotwę, Estonie,

2

Rumunię, Polskę, kraje leżące w basenie Morza Śródziemnego, oraz na Urugwaj,

Wenezuelą i Nowa Zelandie. Kraje te dysponują znacznymi obszarami łąk i

pastwisk, jednak hodowla bydła osiągnęła tam już dawno stan ilościowy,

przekraczający naturalną wydajność tych terenów trawiastych i musi być zasilona

dodatkową produkcja pasz. Wymienione wyżej kraje prowadzą hodowle średnio

intensywną, której zagęszczenie osiąga od 30 do 60 sztuk bydła na 100 ha użytków

rolnych.

Rolnictwo intensywne - system produkcji rolniczej ukierunkowany na maksymalny

zysk osiągany w warunkach dużego nakładu pracy i środków finansowych.

Charakteryzuje je powszechne zastosowanie wysoko wydajnych maszyn, technik

uprawy i hodowli, nawozów mineralnych i środków ochrony roślin. Rolnictwo

intensywne występuje przede wszystkim w krajach wysoko rozwiniętych.

Rolnictwo intensywne pozwala na zmniejszenie zatrudnienia przy uprawie roślin i

hodowli zwierząt. Niektóre ze stosowanych technik przyczyniają się do skażenia

gleby i środowiska. W niektórych państwach europejskich w tym dziale gospodarki

pracuje jedynie kilka procent ogółu zatrudnionych, przy czym w Belgii i Wielkiej

Brytanii ten wskaźnik wynosi poniżej 2%.

Jednym z rodzajów rolnictwa intensywnego jest rolnictwo podmiejskie, które

cechuje:

• uprawa w pobliżu miast,

• uprawa w szklarniach i tunelach foliowych,

• uprawa na potrzeby ludzi (np. w małych miasteczkach).

Intensywna hodowla bydła opiera się na wydajnej produkcji pasz, przy

wykorzystaniu dość kapitałochłonnego zaplecza technicznego. Ten typ hodowli

przeważa w większości krajów Europy Zachodniej, w pasie przyjeziornym i

północno – wschodnim w Stanach Zjednoczonych, na terytorium Wiktoria w

Australii, a także w niektórych prowincjach Chin.

3

W wymienionych rejonach wskaźniki gęstości tej hodowli - mierzone zazwyczaj

ilością sztuk bydła na 100 ha użytków rolnych – przekraczają zdecydowanie 160

sztuk, dochodząc niejednokrotnie do 220 – 230 sztuk (Bangladesz, Holandia).

Hodowla intensywna ma najczęściej charakter mleczny lub mleczno – mięsny.

W Europie Zachodniej intensywna hodowla bydła korzysta w znacznej mierze z pasz

importowanych, a zwłaszcza z dostaw pszenicy, kukurydzy i soi ze Stanów

Zjednoczonych, Kanady i Argentyny. W przeszłości przybliżała się ona w związku z

tym do rejonów wielkomiejskich, z ich rozwiniętym przemysłem spożywczym i

chłonnym rynkiem zbytu. Obecnie, w wyniku upowszechniania urządzeń do

mechanicznego udoju i chłodzenia mleka, a także znacznego usprawnienia jego

transportu, bliskości rynków zbytu straciłaby na znaczeniu.

Bibliografia:

1. wikipedia.pl

2. Kwiatkowski Jerzy „Produkcja zwierzęca”

PWRiL, Warszawa 1983

3. Campbell Jon R. , Marshall Robert T. “Podstawy produkcji mleka

spożywczego i jego przetworów”

PWN, Warszawa 1982

4