Fakty dotyczące ewolucji człowieka były gromadzone w dwóch płaszczyznach. Jedną z nich było zbieranie
informacji o fizjologicznym oraz anatomicznym podobieństwie zwierząt i człowieka.
Najnowsze badania zajmują się głównie badaniem molekularnego drzewa genealogicznego człowieka.
Człowieka w pierwszych systemach klasyfikacji zaliczono do rzędu naczelnych, czyli Prymatów,
a dokładniej do małp człekokształtnych.

Na podstawie licznych badań możemy obecnie stwierdzić, że człowiek należy do ssaków,
a dokładniej do rodziny Hominidae wchodzącej w skład rzędu Naczelnych. Zwierzętami najbardziej
spokrewnionymi z człowiekiem są człekokształtne małpy, do których należą szympans, orangutan czy goryl.
Kolejnymi "kuzynami" człowieka są również gibony, ale stanowią one inną już rodzinę.

Człowiek należy do kręgowców, wobec tego posiada charakterystyczne dla nich cechy.
Ma zamknięty układ krążenia, cztery kończyny, specyficznie ukształtowany kościec oraz centralny układ
nerwowy. Pozostałe cechy takie jak sposób życia czy budowa mięśnia sercowego pozwalają na zaliczenie
gatunku Homo do ssaków.

Człowiek ma wiele wspólnego z rodziną małp.
Ma bardzo podobny skład krwi, jego czaszka ma podobne wysklepienia, identyczna budowa konczyn,
małpy też zapadają na podobne choroby.
Psychika młodych małp oraz jej rozwój do pewnego momentu jest bardzo podobny do wczesnego okresu
dzieciństwa, który zawiera się do około dwóch lat.

Pierwsza przedludzką formą był przedstawiciel Hominideae nazwany Oreopithekusem. Gatunek ten występował
około 13 milionów lat temu i posiadał już pierwsze cechy ludzkie. Miał charakterystyczne dla człowieka
proporcje czaszki oraz poruszał się częściowo w pozycji stojącej.

Kolejną dobrze poznaną formą praczłowieka był Australopithekus. Była to forma przejściowa
która posiadała cechy ludzkie oraz przystosowana była również do życia na stepie.
Najstarsze znaleziska australopiteków datowane są na około 2 - 4 miliony lat.
Przedstawiciele tego gatunku poruszały się w pozycji prostej, konczyny posiadały ludzkie proporcje.
Ten Gatunek zaczął już polować i tworzyć prymitywne narzędzia.
Pierwsze szczątki tego gatunku odnaleziono na południu Azji, w Afryce oraz w Australii.

Kolejną istotą praludzką której pojawienie się oceniamy na plejstocen jest Pithecanthropus.
Gatunek ten posiada wiele wyraźnych cech przemawiających za zaliczeniem go do gatunku ludzkiego.
Gatunek ten posiadał umiejętność posługiwania się ogniem oraz umiał wyrabiać kamienne narzędzia.
Ten gaunek opanował większą część globu ponieważ jego szczątki odnaleziono na wyspie Jawa, w chinach
i na kontynencie afrykanskim i europejskim.

W czasie zlodowaceń Europę zasiedlał człowiek neandertalski.
Ocenia się że gatunek ten stanowił odrębna linie ewolucyjną od przodka człowieka współczesnego.
Szacuje się że gatunek ten wywodzi się od pitekantropusa.
Jego budowa była masywna i krępa. Osobniki te posiadały niski wzrost i stosunkowo dużą puszkę mózgową,
jednakże mózg był jeszcze słabo rozwinięty i nie posiadał bardzo pofałdowanej kory mózgowej.
Neandertalczyk tworzył osady i prawdopodobnie w grupach w których żył występował podział pracy.
Nie ma dowodów na to że formy te posługiwały się mową.

Pierwszymi rasami Homo sapiens które pojawiły się na ziemi były:

- rasa oryniacka,

- Cro - Magnon,

- Grimaldi.

Rasy te ewoluowały do występujących obecnie odmian człowieka

Gatunkowi Homo sapiens udało się zasiedlić całą Ziemię, oraz dzięki różnym technikom,
zasiedlić większość ekosystemów i środowisk. Pomimo wykształcenia kultury oraz technicznej cywilizacji
człowiek nadal ulega ewolucji tzw. społecznej. Człowiek jako biologiczny gatunek nie może egzystować
jeśli zaburzona jest równowaga z siedliskiem. Jeśli dojdzie do zakłócenia równowagi ekologicznej przez
nieprzemyślaną działalność techniczną będzie to przyczyna biologicznego samobójstwa. Gatunek ludzki może
przystosować się tylko do pewnych zmian środowiska. Dostosowanie jest możliwe tylko do pewnego nasilenia
danego czynnika. I tak człowiek może egzystować tylko do określonej bariery hałasu czy pewnego
chemicznego stężenia danego związku. Jeśli któryś czynnik zostanie znacznie przekroczony to mogą wystąpić
zgubne, biologiczne skutki.