W ka¿dej z trzech czêœci tego utworu, wyraŸnie widoczne jest ci¹g³e przechodzenie g³ównego bohatera z jednych skrajnych uczuæ, do innych; taka huœtawka uczuæ, charakteryzuj¹ca siê obejmowanie bardzo du¿ej skali uczuæ, jest doœæ charakterystyczna dla bohatera romantycznego; postaram siê to pokazaæ na zaproponowanym utworze
W momencie wejœcia bohatera (nie znamy jeszcze jego imienia), okreœla on swój stan, jako bycie nieszczêœliwym z mi³oœci (typowe), jednak zachowuje bierny spokój; jednak, w momencie ujrzenia ksi¹¿ek Goethego, pojawia siê u niego z³oœæ na treœci w nich zawarte, które z³ama³y mu ¿ycie; zegar wybija godzinê dziewi¹t¹, zaczyna siê godzina mi³oœci;
Rozpoczyna siê melancholijny i spokojny, rozmarzony monolog pustelnika, wywo³uj¹cy œmiech u dzieci; zachowuje siê nierozs¹dnie (cyprysa uwa¿a za przyjaciela); szybko jednak rzuca siê na ksiêdza, ¿e ten nie rozumie jego stanu, gdy¿ on nigdy nie pozna³ smaku mi³oœci; w rozgoryczeniu opowiada o trzech rodzajach œmierci (cia³a, roz³¹ka z ukochan¹, wieczna); nagle górê bierze pesymizm i ponuroœæ, z któr¹ ksi¹dz stara siê polemizowaæ; wybija kolejna godzina - przestrogi
Z gruchy ni z pietruchy okazuje siê nagle, ¿e pustelnik to Gustaw, dawny uczeñ ksiêdza; wywi¹zuje siê rozmowa o wspomnieniach, Gustaw rzuca siê znowu na ksiêdza z powodu tych ksi¹g; nastêpnie snuje opowieœci o swojej mi³oœci, a jego nastrój zmienia siê wraz z opowiadanymi wydarzeniami - mi³oœæ, potem gorycz z powodu porzucenia go, potem gniew, ostatecznie rezygnacja, która staje siê powodem przebicia siê sztyletem; wybija kolejna godzina - rozpaczy;
Nie umiera od tego, okazuje siê, ¿e jest on upiorem; jest spokojny, smutny, ponury; zajmuje siê sprawami takimi jak dziady; krytykuje ksiêdza za jego zniesienie; podaje swoj¹ zasadê moraln¹ (jak w drugiej czêœci inne duchy) i o pó³nocy - znika;