Zeszyt 2. Socjoterapia ð Obszar 1. Radzenie sobie z emocjami ð Scenariusz 1. 1
Scenariusz 1.
Temat: Pocztówki z mojego życia  co widział cień?
Cele ogólne  pozytywne myślenie o samym sobie
 ćwiczenie pamięci
 ekspresja ruchowa
Cele  ułatwienie wyrażania własnych emocji
szczegółowe  wzbogacanie empatii
 współpraca z innymi osobami
 nauka pracy z dużym formatem
 poczucie swobody w zapełnianiu płaszczyzn
 dobór barw odpowiednich do emocji
Metody  zabawa ruchowa
 rozmowa
 malowanie
 wycinanie
Pomoce  arkusz papieru większy od postaci, można również skleić mniejsze arkusze ze sobą
dydaktyczne  farby i pędzle
 nożyczki
 narzędzia do mocowania wystawy
Przebieg zajęć:
1. Zabawa ruchowa  Cień
Dobieramy uczestników parami i określamy, kto jest  ciałem , a kto  cieniem . Zadaniem  cienia jest wier-
ne naśladowanie ruchów, jakie wymyśli  ciało . Po kilku minutach zabawy następuje zmiana ról. Odmia-
ną zabawy jest ustalenie jednego  ciała , reszta grupy jest  cieniem .
2. Chwila rozmowy w kręgu
Rozmowa o pocztówkach z wakacji.
ð Czym siÄ™ je pisze?
ð Do kogo piszemy widokówki?
ð Co robimy, gdy je otrzymujemy?
ð Co czujemy, gdy wyjmujemy kartkÄ™ ze skrzynki?
ð Co siÄ™ umieszcza na takich pocztówkach?
ð Czy da siÄ™ na nich pokazać caÅ‚e wakacje?
A gdyby tak wysyłać pocztówki ze swojego życia? Kto wie najwięcej o naszym życiu? My sami. Ale wy-
obraz
my sobie sytuację, gdy świeci słońce albo zapalone jest w ciemności światło, to co nam zawsze
towarzyszy? Cień? I to on może za nas opowiadać.
Można zastosować odmianę z negatywnymi emocjami, o których nie chcemy mówić, ale nasz cień zna
je bardzo dobrze i on może je pokazać.
Zaczynamy od rozmowy o cieniu.
ð Czym jest cieÅ„?
ð Czy może pokazywać inne ruchy niż nasze wÅ‚asne?
ð Wszyscy znamy pocztówki z wakacji, czy one pokazujÄ… dobre, czy nieprzyjemne strony wakacji?
Teczka terapii zajęciowej
2 Zeszyt 2. Socjoterapia ð Obszar 1. Radzenie sobie z emocjami ð Scenariusz 1.
ð A gdyby tak wysÅ‚ać pocztówkÄ™ ze swojego życia pt.  Tego nie lubiÄ™ ? I mógÅ‚by to zrobić cieÅ„, a nie my.
ð A gdyby tak jemu powierzyć nasze tajemnice?
ð Po co my mamy siÄ™ bać i smucić? Niech cieÅ„ siÄ™ tym zajmie.
ð Gdyby byÅ‚a taka możliwość i cieÅ„ mógÅ‚ mówić, co by opowiedziaÅ‚ innym? A może by to namalowaÅ‚?
3. Osobisty cień  praca plastyczna
Każdy uczestnik otrzymuje wielki arkusz papieru. Kładzie się na nim w pozycji, która według niego bę-
dzie najciekawsza. Druga osoba obrysowuje pisakiem układ jego ciała; należy uważać, żeby kontury się
nie dotykały, bo wtedy nie będzie można wyciąć sylwetki po zakończeniu pracy. Pary zamieniają się,
pomagając sobie nawzajem w naniesieniu konturów na papier. Każdy uczestnik otrzymuje zestaw farb
i wypełnia obrys różnymi wydarzeniami ze swojego życia, jakby to były pocztówki z życia obrazujące co
widział nasz cień. Puste miejsca pomiędzy scenkami mają być dowolnie wypełnione. To ma być osobisty
cień, który zna wszystkie dobre (czy złe) wydarzenia z naszego życia. Po wyschnięciu figur sylwetki są
wycinane i należy z nich zrobić ekspozycję. W zależności od podłoża można je przykleić taśmą dwu-
stronną, przybić pinezkami itp. Chodzimy z grupą, jak na wystawie, i staramy się odczytać, co jest nama-
lowane na danej sylwetce, nie rozszyfrowujemy autorów.
Bardzo podobne działanie można oprzeć o lęki, które skrywamy często głęboko w sercu. Przerzucenie
wiedzy o nich na cień może pomóc otworzyć się na emocje.
Autor: Małgorzata Matyjaszczyk
Teczka terapii zajęciowej