Mechanika i mechatronika Zagadnienia do zaliczenia wykÅ‚adów - 2015 1. PojÄ™cie siÅ‚y i klasyfikacja siÅ‚. (Slajd 11) SIAA w mechanice to wynik wzajemnego mechanicznego oddziaÅ‚ywania na siebie ciaÅ‚. Szersza definicja: siÅ‚a to wynik oddziaÅ‚ywaÅ„ fizycznych ciaÅ‚ na siebie. Pozwala to na wprowadzenie pojÄ™cia siÅ‚ elektrodynamicznych, dziaÅ‚a-jÄ…cych na przewodniki umieszczone w polu magne-tycznym, przez które pÅ‚ynie prÄ…d elektryczny (maszyny elektryczne). Inny przykÅ‚ad oddziaÅ‚ywanie magnesów. Klasyfikacja siÅ‚: " SiÅ‚y zewnÄ™trzne czynne i bierne (reakcje), wewnÄ™trzne " SiÅ‚y skupione, rozÅ‚ożone liniowo, powierzchniowo, objÄ™toÅ›ciowo. 2. Stopnie swobody pojÄ™cie, ilustracja graficzna. (Slajdy 12-13) CiaÅ‚a swobodne i nieswobodne: CiaÅ‚o sztywne swobodne może siÄ™ przemieszczać dowolnie w przestrzeni (nie sÄ… naÅ‚o- żone żadne wiÄ™zy). Ruch ciaÅ‚a nieswobodnego jest ograniczony przez naÅ‚ożone wiÄ™zy. W mechanice klasycznej ilość stopni swobody jest to liczba niezależnych ruchów, ja- kie ciaÅ‚o jest w stanie zrealizować w przestrzeni. W przypadku ogólnym ciaÅ‚o swobodne ma sześć stopni swobody i wykonuje: " trzy ruchy translacyjne w stosunku do osi ukÅ‚adu współrzÄ™dnych x, y, z (ruch postÄ™powy), " trzy obroty wzglÄ™dem osi równolegÅ‚ych do osi ukÅ‚adu współrzÄ™dnych x, y, z (ruch obrotowy). Oznacza to, że może siÄ™ przemieszczać liniowo w trzech kierunkach oraz obracać wzglÄ™dem trzech osi. Rysunek 1 Ilustracja stopni swobody 3. Trzecia zasada statyki (zasada równolegÅ‚oboku) wzór, ilustracja graficzna. (slajd 21) Zasada trzecia (zasada równolegÅ‚oboku). DziaÅ‚anie dwóch siÅ‚ P1 i P2 przyÅ‚ożonych do jed- nego punktu można zastÄ…pić dziaÅ‚aniem siÅ‚y wypadkowej R przyÅ‚ożonej do tego punktu, bÄ™dÄ…cej przekÄ…tnÄ… równolegÅ‚oboku zbudowanego na wektorach siÅ‚ P1 i P2, której wartość liczbowa wynosi: R =ð P12 +ð P22 +ð 2P1P2 cosjð gdzie fi kÄ…t miÄ™dzy siÅ‚ami P i P . 1 2 4. PÅ‚aski ukÅ‚ad siÅ‚ warunki równowagi. (Slajdy 23-24) PÅ‚aski lub przestrzenny ukÅ‚ad siÅ‚ zbieżnych P , P , .. P , ..P 1 2 i n przyÅ‚ożonych do jednego punktu 0 można zastÄ…pić jednÄ… siÅ‚Ä… wypadkowÄ… P przyÅ‚ożonÄ… w tymże punkcie i równÄ… sumie geometrycznej tych siÅ‚. P P = P + P 2 12 3 P P = P + P 12 1 2 P 3 P 0 1 Aby punkt materialny pod dziaÅ‚aniem siÅ‚ zbieżnych pozostawaÅ‚ w równowadze, wypadko- wa tych siÅ‚ W musi być równa zero. W =ð =ð 0 åðPi =ð 0, =ð 0 åðPix åðPiy 5. Twierdzenie o trzech siÅ‚ach wyjaÅ›nienie, ilustracja graficzna. (Slajd 25) Równowaga możliwa jest gdy: - linie dziaÅ‚ania tych siÅ‚ przecinajÄ… siÄ™ w jednym punkcie, - wielobok siÅ‚ jest zamkniÄ™ty. 6. Moment pary siÅ‚ wzór, ilustracja graficzna. (Slajd 27) Moment siÅ‚. DziaÅ‚anie pary siÅ‚ M =ð Ph A M =ð Ph B M =ð Pe -ð P(e -ð h) =ð Ph E M =ð Ph 7. Rodzaje tarcia w zależnoÅ›ci od ruchu. (Slajd 31) Rodzaje tarcia Tarcie dzieli siÄ™ również w zależnoÅ›ci od charakteru ruchu miÄ™dzy trÄ…cymi siÄ™ ciaÅ‚ami na: - tarcie Å›lizgowe (suwne), - tarcie toczenia (toczne), - tarcie wiercenia (wiertne). Mechanicznym efektem procesu tarcia jest siÅ‚a tarcia i Å›cieranie powierzchni. PojÄ™cie "tar- cia spoczynkowego" odnosi siÄ™ nie do samego procesu tarcia, a do granicznego stanu ukÅ‚a- du. Mechanika techniczna przyjmuje schematyzacjÄ™ procesu tarcia i charakteryzuje go siÅ‚Ä… tar- cia spoczynkowego lub ruchowego. 8. Druga zasada dynamiki Newtona definicja, interpretacja w ujÄ™ciu wektorowym. Druga zasada dynamiki (prawo zmiennoÅ›ci ruchu) (Slajd 42) Jeżeli na ciaÅ‚o o masie m dziaÅ‚ajÄ… siÅ‚y niezrównoważone o wypadkowej F , to ciaÅ‚o to w w ukÅ‚adzie inercjalnym porusza siÄ™ ruchem jednostajnie zmiennym z przyspieszeniem/opóz- nieniem a proporcjonalnym do tej siÅ‚y, a odwrotnie pro-porcjonalnym do masy ciaÅ‚a. ®ð ®ð ®ð Fw Sð Fi =ð Fw Ä…ð 0 Þð a =ð m
KorzystajÄ…c z pojÄ™cia pÄ™du (p = mv ) równanie drugiej zasa-dy dynamiki Newtona można zapisać w postaci: rð rð rð rð dv d rð d p Fw =ð m×ð a =ð m =ð (mv) =ð dt dt dt 9. Praca ujÄ™cie matematyczne wektorowo, ilustracja graficzna. (Slajd 85) Praca W staÅ‚ej siÅ‚y F wyraża siÄ™ iloczynem skalarnym siÅ‚y F i wektora przesuniÄ™cia s czyli: ®ð ®ð W =ð F×ð s Praca jest wielkoÅ›ciÄ… skalarnÄ…. Zgodnie z definicjÄ… iloczynu skalarnego: W =ð F ×ð s cos Qð =ð Ft ×ð s gdzie q kÄ…t miÄ™dzy kierunkami siÅ‚y i przesuniÄ™cia, PracÄ™ wykonuje tylko skÅ‚adowa F styczna do przesuniÄ™cia s. t 10. Podstawowe rodzaje obciążeÅ„ wymienić, ilustracja graficzna. (Slajd 59) Zależnie od sposobu przyÅ‚ożenia siÅ‚ zewnÄ™trznych wyróżnia siÄ™ nastÄ™pujÄ…ce elementarne przypadki obciążeÅ„: rozciÄ…ganie (a) lub Å›ciskanie (b), Å›cinanie (c), skrÄ™canie (d) oraz zgi- nanie (e). 11. Wykres naprężenia przy rozciÄ…ganiu punkty charakterystyczne. (Slajd 64) Wykres 1: MateriaÅ‚ sprężysto plastyczny Wykres 2: MateriaÅ‚ sprężysto-kruchy 12. Syntetyczne ujÄ™cie systemu mechatronicznego. zakłócenie siÅ‚y/momenty ruchy System podstawowy wielkoÅ›ci nastawcze wielkoÅ›ci (zwykle mechaniczny) pomiarowe energia pomocnicza alarmy sensory aktory sygnaÅ‚y pomiarowe sygnaÅ‚y nastawcze procesory meldowanie wielkoÅ›ci (sterowanie, regulacja, obliczanie) prowadzÄ…ce Syntetyczne ujÄ™cie systemu mechatronicznego