KONFERENCJA KSP Prenumerata pielÄ™gniarstwa PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne Surgical and Vascular Nursing Termedia Wydawnictwo TERMEDIA Publishing House HARTMAN HYDROTAC PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne Surgical and Vascular Nursing Redaktor naczelna/Editor-in-chief Honorowy redaktor naczelny/Honorary editor R e d a k t o r n a c z e l n a / E d i t o r - i n - c h i e f H o n o r o w y r e d a k t o r n a c z e l n y / H o n o r a r y e d i t o r dr hab. n. med. Maria T. Szewczyk, prof. UMK prof. dr hab. n. med. Arkadiusz JawieÅ„ kierownik ZakÅ‚adu PielÄ™gniarstwa Chirurgicznego K o m i t e t R e d a k c y j n y / E d i t o r i a l B o a r d Katedra i Klinika Chirurgii Naczyniowej i Angiologii Komitet Redakcyjny/Editorial Board Poradnia Leczenia Ran prof. dr hab. n. med. Zbigniew Bartuzi Bydgoszcz Collegium Medicum im. L. Rydygiera prof. dr hab. n. med. Krzysztof Bielecki Warszawa ul. M. Curie SkÅ‚odowskiej 9, 85-094 Bydgoszcz prof. dr hab. n. med. Barbara BieÅ„ BiaÅ‚ystok Szpital Uniwersytecki nr 1 im. dr. A. Jurasza dr hab. n. med. Danuta Dyk PoznaÅ„ tel. +48 52 585 40 70, tel./faks +48 52 585 40 51 prof. dr hab. n. med. Wojciech Hagner Bydgoszcz e-mail: mszewczyk@cm.umk.pl dr hab. n. med. Krystyna Jaracz PoznaÅ„ prof. dr hab. n. med. Kornelia KÄ™dziora-Kornatowska Sekretarze redakcji/Secretary of the editorial office Bydgoszcz S e k r e t a r z e r e d a k c j i / S e c r e t a r y o f t h e e d i t o r i a l o f f i c e dr n. med. Katarzyna Cierzniakowska dr hab. n. hum. Maria Kózka Kraków dr n. med. Justyna Cwajda-BiaÅ‚asik prof. dr hab. n. med. Elżbieta Krajewska-KuÅ‚ak BiaÅ‚ystok prof. dr hab. n. med. Teresa Kulik Lublin Redaktor tematyczny/Feature editor prof. dr hab. n. med. Marek MaruszyÅ„ski Warszawa R e d a k t o r t e m a t y c z n y / F e a t u r e e d i t o r dr hab. n. hum. Maria Kózka prof. dr hab. Roman Ossowski Bydgoszcz prof. dr hab. n. med. Katarzyna Wieczorowska-Tobis Redaktor jÄ™zykowy/Language editor PoznaÅ„ R e d a k t o r j Ä™ z y k o w y / L a n g u a g e e d i t o r Monika Åšlusarska prof. dr hab. n. med. Wojciech Witkiewicz WrocÅ‚aw prof. dr hab. n. med. Irena WroÅ„ska Lublin Redakcja/Editorial office prof. dr hab. n. med. Jan Skokowski GdaÅ„sk R e d a k c j a / E d i t o r i a l o f f i c e Polskie Towarzystwo PielÄ™gniarstwa Angiologicznego Collegium Medicum im. L. Rydygiera UMK Lista recenzentów zewnÄ™trznych znajduje siÄ™ Szpital Uniwersytecki nr 2 im. dr. Jana Biziela na stronie internetowej czasopisma ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz (http://www.termedia.pl/Czasopismo/Pielegniarstwo_ tel. +48 52 365 52 32, faks +48 52 365 57 82 Chirurgiczne_i_Angiologiczne-50) w zakÅ‚adce: O czasopiÅ›mie. Wydawca/Publisher W y d a w c a / P u b l i s h e r Termedia Wydawnictwo Prezes ZarzÄ…du/President of the Management Board P r e z e s Z a r z Ä… d u / P r e s i d e n t o f t h e M a n a g e m e n t B o a r d ul. Kleeberga 2, 61-615 PoznaÅ„ redaktor naczelny Wydawnictwa/ r e d a k t o r n a c z e l n y W y d a w n i c t w a / tel./faks +48 61 822 77 81 editor-in-chief of the Publishing House e d i t o r - i n - c h i e f o f t h e P u b l i s h i n g H o u s e e-mail: termedia@termedia.pl Janusz Michalak http://www.termedia.pl e-mail: j.michalak@termedia.pl Biuro w Warszawie/Warsaw office B i u r o w W a r s z a w i e / W a r s a w o f f i c e Dyrektor wydawnictwa/Director of the Publishing House D y r e k t o r w y d a w n i c t w a / D i r e c t o r o f t h e P u b l i s h i n g H o u s e tel./faks +48 22 827 75 14 Andrzej Kordas e-mail: biuro.warszawa@termedia.pl e-mail: a.kordas@termedia.pl DziaÅ‚ marketingu i reklamy/Marketing and advertising D z i a Å‚ m a r k e t i n g u i r e k l a m y / M a r k e t i n g a n d a d v e r t i s i n g WiesÅ‚awa Powierża tel. +48 61 822 77 81, wew. 402 DziaÅ‚ dystrybucji i prenumeraty/ D z i a Å‚ d y s t r y b u c j i i p r e n u m e r a t y / e-mail: w.powierza@termedia.pl Distribution and subscriptions D i s t r i b u t i o n a n d s u b s c r i p t i o n s Ewa Winkowska Czasopismo dofinansowane C z a s o p i s m o d o f i n a n s o w a n e tel./faks +48 61 656 22 00 ze Å›rodków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa z e Å› r o d k ó w M i n i s t e r s t w a N a u k i i S z k o l n i c t w a e-mail: prenumerata@termedia.pl Wyższego na dziaÅ‚alność upowszechniajÄ…cÄ… naukÄ™. W y ż s z e g o n a d z i a Å‚ a l n o Å› ć u p o w s z e c h n i a j Ä… c Ä… n a u k Ä™ . NakÅ‚ad: 1500 egz./Circulation of 1,500 copies Za treść reklam umieszczonych w PielÄ™gniarstwie Chirurgicznym i Angiologicznym odpowiadajÄ… reklamodawcy. Reklamy leków wydawanych na receptÄ™ sÄ… skierowane tylko do lekarzy, którzy posiadajÄ… niezbÄ™dne uprawnienia do ich przepisywania. CURIOSIN SPIS TREÅšCI WYBRANE ASPEKTY SZPITALNYCH ZAKAÅ»EC GRZYBICZYCH 1 Selected aspects of fungal infections in hospitals Bożena SiczyÅ„ska, Danuta Dyk POWIKAANIA CHIRURGICZNEGO LECZENIA TTNIAKÓW AORTY BRZUSZNEJ W ZALEÅ»NOÅšCI OD TECHNIKI OPERACYJNEJ 7 Surgical complications treatment of abdominal aortic aneurysms according to operating techniques PaweÅ‚ Rambuszek ZWÅ»ENIE TTNIC SZYJNYCH PROBLEMY PIELGNACYJNE WYSTPUJCE U CHORYCH 12 Carotid artery stenosis nursing management issues in patients Katarzyna Cierzniakowska, Maria T. Szewczyk, Beata Westphal, Aukasz Woda ROLA PRZYSTOSOWANIA SI DO OPTYMALNEJ JAKOÅšCI Å»YCIA OSÓB PO CAAKOWITYM USUNICIU KRTANI 21 The role of adaptation to the optimal quality of life among patients after total laryngectomy Krystyna Kurowska, Seweryna Jakielewicz WYBRANE DIAGNOZY I DZIAAANIA PIELGNIARSKIE U CHORYCH Z OPARZENIEM TERMICZNYM 28 Selected diagnoses and nursing actions towards patients with thermal burn Elżbieta KozÅ‚owska, Katarzyna Cierzniakowska, Maria T. Szewczyk INDEKS PRAC OPUBLIKOWANYCH W 2012 R. 36 INDEKS AUTORÓW PRAC OPUBLIKOWANYCH W 2012 R.38 OPIEKA PALIATYWNA KONFERENCJA PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2/2013 P PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2012 P i i e e l l Ä™ Ä™ g g n n i i a a r r s s t t w w o o C C h h i i r r u u r r g g i i c c z z n n e e i i A A n n g g i i o o l l o o g g i i c c z z n n e e 2 1 / / 2 2 0 0 1 1 3 2 WYBRANE ASPEKTY SZPITALNYCH ZAKAÅ»EC GRZYBICZYCH Selected aspects of fungal infections in hospitals Bożena SiczyÅ„ska, Danuta Dyk B o ż e n a S i c z y Å„ s k a , D a n u t a D y k ZakÅ‚ad PielÄ™gniarstwa Anestezjologicznego i Intensywnej Opieki, WydziaÅ‚ Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 2013; 1: 1-6 Praca wpÅ‚ynęła: 19.08.2012, przyjÄ™to do druku: 11.12.2012 Adres do korespondencji: mgr Bożena SiczyÅ„ska, ul. Główna 64 B, 62-050 Krosno, tel. 668 934 410, e-mail: bozenasiczynska1@wp.pl B o ż e n a S i c z y Å„ s k a S u m m a r y Streszczeni e Summary S t r e s z c z e n i e W ostatnich latach odnotowuje siÄ™ podwojenie liczby In the last few years, a doubling of the number of hospital szpitalnych zakażeÅ„ grzybiczych u hospitalizowanych pacjen- fungal infections in hospitalized patients has been observed. tów. StanowiÄ… one ok. 9 10% wszystkich zakażeÅ„ szpitalnych These infections account for about 9-10% of all hospital infec- i mogÄ… dotyczyć skóry, bÅ‚on Å›luzowych, narzÄ…dów i ukÅ‚adów. tions and may affect skin, mucous membranes, organs and entire SÄ… wynikiem interakcji drobnoustrojów, stanu odpornoÅ›ci cho- systems. They are the result of an interaction between microbes, rego oraz dróg przenoszenia zakażeÅ„. W pracy przedstawiono the patient s immunity level and mode of disease transmission. sytuacjÄ™ epidemiologicznÄ… w odniesieniu do szpitalnych zakażeÅ„ This study presents the epidemiological situation in hospital fun- grzybiczych oraz omówiono aktualne metody diagnostyki, gus infections and discusses the current methods for diagnos- terapii i profilaktyki grzybic systemowych. ing, treating and preventing systemic mycoses. K e y w o r d s : SÅ‚owa kluczowe: grzyby, szpitalne zakażenia grzybicze, inwa- Key words: fungi, hospital fungal infections, invasive fun- S Å‚ o w a k l u c z o w e : zyjne zakażenia grzybicze, profilaktyka, leczenie. gal infections, prevention, treatment. zakażeÅ„ grzybiczych, szczególnie na oddziaÅ‚ach intensywnej WstÄ™p terapii (OIT), na których aż 18% infekcji wywoÅ‚anych jest Zakażenia szpitalne to poważny i zÅ‚ożony problem epi- przez grzyby [6]. Wskaznik zarażeÅ„ grzybami różni siÄ™ na demiologiczny oraz ekonomiczny szpitali na caÅ‚ym Å›wie- poszczególnych oddziaÅ‚ach i wynosi np. na poÅ‚ożnictwie cie. WedÅ‚ug wiÄ™kszoÅ›ci aktualnych badaÅ„ zapadalność na 0,2, na ginekologii 1,3, na chirurgii 5,8, na onkologii zakażenia szpitalne przeciÄ™tnie waha siÄ™ w granicach 15,2, na oddziale intensywnej terapii 16,1 na 1000 leczo- 5 10%, a Å›miertelność wynosi ok. 11% [1]. Åšmiertelność nych. Głównymi czynnikami sprzyjajÄ…cymi zakażeniom grzy- wiąże siÄ™ głównie z krążeniem mikroorganizmów we krwi, bami sÄ…: agresywne leczenie chorób nowotworowych (che- w wypadku bakteriemii wynosi ona ok. 16%, a fungemii mio- i radioterapia), przeszczepy szpiku i innych narzÄ…dów, ok. 30 81% [2]. Zakażenia szpitalne sÄ… wynikiem interakcji dÅ‚ugotrwaÅ‚e podawanie kortykosteroidów, leków immu- drobnoustrojów, stanu odpornoÅ›ci chorego oraz dróg prze- nosupresyjnych, a także antybiotyków przeciwbakteryjnych noszenia zakażeÅ„ [3]. szerokowidmowych oraz ich czÄ™ste zmiany, stosowanie cew- W ostatnich latach odnotowuje siÄ™ podwojenie liczby ników moczowych, centralnych cewników żylnych, sztucz- szpitalnych zakażeÅ„ grzybiczych u pacjentów hospitalizo- nych zastawek, różnych biomateriałów, żywienia paren- wanych [4]. Zakażenia grzybami stanowiÄ… ok. 9 10% teralnego (zwÅ‚aszcza lipidów) [1]. wszystkich zakażeÅ„ szpitalnych i dotyczyć mogÄ… skóry, bÅ‚on Å›luzowych (zakażenia powierzchowne) oraz narzÄ…dów i ukÅ‚adów (zakażenia gÅ‚Ä™bokie). UkÅ‚adowe zakażenia grzy- Etiologia zakażeÅ„ grzybiczych bicze mogÄ… obejmować jeden lub wiÄ™cej narzÄ…dów lub przy- brać postać zakażenia inwazyjnego przebiegajÄ…cego z fun- SpoÅ›ród poznanych ok. 250 tys. grzybów żyjÄ…cych gemiÄ… (obecność patogenu we krwi) [1, 5]. Od ponad 20 lat w otaczajÄ…cym ludzi Å›rodowisku tylko nieliczne sÄ… bez- obserwuje siÄ™ staÅ‚y wzrost wystÄ™powania ukÅ‚adowych wzglÄ™dnie chorobotwórcze (Histoplasma, Blastomyces) 1 PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2013 P i e l Ä™ g n i a r s t w o C h i r u r g i c z n e i A n g i o l o g i c z n e 1 / 2 0 1 3 i wywoÅ‚ujÄ… zakażenia u ludzi z prawidÅ‚owym ukÅ‚adem dostÄ™p drobnoustrojów do macierzy pozakomórkowej immunologicznym. WiÄ™kszość zakażeÅ„ rozwija siÄ™ u osób i do różnych narzÄ…dów organizmu. Candida albicans ma rów- z upoÅ›ledzonÄ… odpornoÅ›ciÄ… i ma charakter zakażeÅ„ nież zdolność adhezji do sztucznych polimerów, z których oportunistycznych. NajczÄ™stszym czynnikiem etiologicz- zbudowane sÄ… m.in. cewniki, protezy zÄ™bowe, endoprote- nym zakażeÅ„ szpitalnych sÄ… grzyby drożdżopodobne zy. Drożdżaki C. albicans sÄ… skÅ‚adnikiem mikroflory bÅ‚on Å›lu- z rodzaju Candida: C. albicans, C. glabrata, C. krusei, C. lusi- zowych przewodu pokarmowego, ukÅ‚adu moczowo-pÅ‚cio- taniae, C. parapsilosis i C. tropicalis. Obok drożdżaków wego i skóry czÅ‚owieka. Zakażenia częściej majÄ… charakter u chorych spotykane sÄ… zakażenia grzybami pleÅ›niowy- endogenny, dochodzi tu do rozsiewu drogÄ… krwi drożdży, mi, tj. Aspergillus, Penicillium, Mucor, Absidia i Rhizopus. kolonizujÄ…cych wczeÅ›niej przewód pokarmowy. W prze- Należy podkreÅ›lić, że w ostatnich latach prawie 2,5-krot- noszeniu zakażeÅ„ grzybami drożdżopodobnymi istotnÄ… rolÄ™ nie wzrosÅ‚a liczba przypadków fungemii wywoÅ‚anej odgrywa również droga kontaktu bezpoÅ›redniego poprzez przez gatunki inne niż C. albicans (C. glabrata, C. krusei, wzierniki, cewniki naczyniowe i centralne, drenaże, narzÄ…dy C. parapsilosis, C. lusitaniae, C. tropicalis), które stanowiÄ… i tkanki do przeszczepów, pÅ‚yny infuzyjne, Å›rodki dezyn- ok. 40% grzybów izolowanych z krwi na OIT i nawet do fekcyjne, opatrunki itp. Cewniki dożylne uważane sÄ… za 70% na oddziaÅ‚ach hematologicznych. W Stanach Zjed- główne zródÅ‚o uogólnionych zakażeÅ„ grzybiczych [4, 14, 15]. noczonych drożdżaki z rodzaju Candida sÄ… czwartym co Najważniejsze czynniki ryzyka inwazyjnej kandydozy to: neu- do czÄ™stoÅ›ci wystÄ™powania patogenem izolowanym tropenia oraz inne zaburzenia odpornoÅ›ci komórkowej, z krwi, natomiast w Europie, np. w Szwajcarii, siódmym. immunosupresja, naruszenie ciÄ…gÅ‚oÅ›ci skóry lub bÅ‚on Å›lu- RoÅ›nie również czÄ™stość zakażeÅ„ wywoÅ‚ywanych przez zowych, cewniki naczyniowe, zwÅ‚aszcza centralne, duże inne rodzaje grzybów, w tym Fusarium, Trichosporon, Sce- zabiegi chirurgiczne, szczególnie w obrÄ™bie jamy brzusz- dosporium. Ponadto zaobserwowano czÄ™stsze pojawianie nej, żywienie pozajelitowe, antybiotykoterapia o szerokim siÄ™ szczepów lekoopornych [6 9]. spektrum, niewydolność nerek, cukrzyca i narkomania [10]. Candida wywoÅ‚ujÄ… zakażenia o bardzo szerokim W ostatnich latach wzrosÅ‚a liczba przypadków fungemii spektrum od niegroznych powierzchniowych skórno- wywoÅ‚anej przez gatunki inne niż C. albicans, które cha- Å›luzówkowych do wielonarzÄ…dowych, stanowiÄ…cych rakteryzujÄ… siÄ™ znacznie mniejszymi wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciami zagrożenie dla życia chorego. Szacuje siÄ™, że Candida jest patogennymi, jednak u pacjentów z zaburzeniami odpor- odpowiedzialna za ok. 70% grzybic inwazyjnych w ogól- noÅ›ci mogÄ… powodować ciężkie postacie szpitalnych nej populacji chorych. Kandydozy stanowiÄ… wyższy odse- zakażeÅ„ grzybiczych charakteryzujÄ…ce siÄ™ wysokim odset- tek grzybic (70 90%) u chorych bez neutropenii leczonych kiem Å›miertelnoÅ›ci [14]. NajmniejszÄ… Å›miertelność obser- na oddziaÅ‚ach OIT i chirurgii. U pacjentów hospitalizo- wuje siÄ™ w zakażeniach o etiologii C. parapsilosis (23,7%), wanych na chirurgicznych OIT kandydemia jest przyczynÄ… najwiÄ™kszÄ… zaÅ› w zakażeniach C. krusei (52,7%). ok. 30 60% przypadków sepsy. Åšmiertelność w inwazyj- Zwykle pacjenci, od których izolowane sÄ… inne gatun- nej kandydozie jest wysoka i waha siÄ™ miÄ™dzy 28% a 60%, ki niż C. albicans, wczeÅ›niej byli leczeni preparatami prze- zależnie od choroby podstawowej. NajczÄ™stszÄ… postaciÄ… ciwgrzybiczymi, antybiotykami o szerokim zakresie inwazyjnego zakażenia jest kandydemia objawiajÄ…ca dziaÅ‚ania lub lekami immunosupresyjnymi. Candida kru- siÄ™ obecnoÅ›ciÄ… drożdżaków we krwi. Gdy liczba krążących sei i C. glabrata odpowiadajÄ… za ok. 5 9% zakażeÅ„ i naj- drożdżaków we krwi spada, dochodzi do lokalizacji częściej wystÄ™pujÄ… u pacjentów oddziałów chirurgicznych narzÄ…dowej [10 13]. i intensywnej terapii [10]. U chorych hematologicznych i z neutropeniÄ… dominujÄ… Należy podkreÅ›lić odmienność epidemiologii zakażeÅ„ zakażenia wywoÅ‚ane przez Aspergillus (do 60%), natomiast drożdżakowych i zakażeÅ„ pleÅ›niowych. Zakażenia Candida stanowi 25 30% [13]. drożdżakami majÄ… najczęściej charakter endogenny, a wrotami inwazji sÄ… uszkodzone bÅ‚ony Å›luzowe przewodu pokarmowego na skutek chemioterapii i radioterapii lub uszkodzona skóra (cewnik naczyniowy). PowstaÅ‚e w wyni- yródÅ‚a oraz postacie kliniczne zakażeÅ„ ku chemio- i radioterapii zapalenie bÅ‚ony Å›luzowej sprzy- grzybiczych ja translokacji drożdżaków z przewodu pokarmowego i roz- NajwiÄ™kszÄ… liczbÄ™ zakażeÅ„ grzybiczych u pacjentów siewowi krwiopochodnemu. Zakażenie może też być hospitalizowanych stanowiÄ… kandydozy (ok. 89%), na dru- przenoszone na rÄ™kach personelu [16]. Zakażenia grzybami gim miejscu sÄ… aspergilozy (ok. 2%). PozostaÅ‚e patogeny pleÅ›niowymi sÄ… egzogenne, dochodzi do nich drogÄ… grzybicze powodujÄ… ok. 10% zakażeÅ„ [14]. Kandydozy sÄ… to wziewnÄ… i rozwijajÄ… siÄ™ one niemal zawsze u osób z upo- zakażenia wywoÅ‚ane przez drożdżaki z rodzaju Candida, Å›ledzonÄ… odpornoÅ›ciÄ…. Najbardziej narażeni na zakażenie wÅ›ród których C. albicans jest jednym z najbardziej cho- sÄ… pacjenci po przeszczepie szpiku i narzÄ…dów litych, cho- robotwórczych patogenów [15]. Duży wpÅ‚yw na patogen- rzy leczeni z powodu nowotworów ukÅ‚adu krwiotwórczego, ność gatunku C. albicans ma zdolność przylegania do komó- zwÅ‚aszcza z powodu ostrych biaÅ‚aczek, i chorzy z AIDS. rek nabÅ‚onkowych gospodarza. Adherencja oraz migracja Intensyfikacja leczenia onkologicznego zwiÄ™kszyÅ‚a czÄ™s- drożdżaka przez Å›ródbÅ‚onek naczyÅ„ umożliwia Å‚atwy tość wystÄ™powania tych zakażeÅ„ w ostatnich latach. 2 PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2013 P i e l Ä™ g n i a r s t w o C h i r u r g i c z n e i A n g i o l o g i c z n e 1 / 2 0 1 3 Zakażenia wywoÅ‚ane przez Aspergillus stanowiÄ… 10 terapii i może mieć znaczenie rokownicze. Jest trudna 15% wszystkich zakażeÅ„ i sÄ… drugÄ… pod wzglÄ™dem z powodu braku charakterystycznych objawów klinicznych czÄ™stoÅ›ci grupÄ… patogenów wywoÅ‚ujÄ…cych grzybice oraz trudnoÅ›ci odróżnienia w badanym materiale zanie- narzÄ…dowe. NajczÄ™stszÄ… postaciÄ… inwazyjnej aspergilozy czyszczenia od kolonizacji i zakażenia. Opiera siÄ™ na jed- u pacjentów po przeszczepie szpiku jest aspergiloza pÅ‚uc noczesnej ocenie czynników ryzyka, objawów klinicznych (ok. 60%), najwiÄ™kszÄ… zaÅ› Å›miertelność stwierdza siÄ™ wskazujÄ…cych na grzybicÄ™ oraz wyników badaÅ„. w zakażeniach uogólnionych [5, 17, 18]. Aspergillus należy W celu wczesnego rozpoznania i leczenia zakażeÅ„ grzy- do grzybów pleÅ›niowych powszechnie wystÄ™pujÄ…cych biczych opracowano szereg metod diagnostycznych w przyrodzie. Zarodniki grzybów przenoszone sÄ… drogÄ… pozwalajÄ…cych na identyfikacjÄ™ patogenu w badanym powietrznÄ…, dlatego do szpitali najczęściej dostajÄ… siÄ™ wraz materiale. Najważniejsze z nich to: badania mikologicz- z powietrzem zewnÄ™trznym, skażonÄ… żywnoÅ›ciÄ… (owocami), ne, serologiczne, badanie poziomu D-arabinitolu (meta- wodÄ…, kwiatami. MogÄ… być przenoszone na obuwiu bolitu grzyba w surowicy) oraz badania histologiczne. Przy- i ubraniu osób odwiedzajÄ…cych pacjentów, ich zródÅ‚em sÄ… datne sÄ… także badania radiologiczne, bronchoskopowe także zanieczyszczone przewody wentylacyjne i klima- i metody biologii molekularnej, jednakże wg zaleceÅ„ EORTC/MSG (European Organisation for Research and Tre- tyzacyjne, jak również różnego rodzaju wykÅ‚adziny atment of Cancer/Mycosis Study Group) techniki mole- podÅ‚ogowe. Zakażenia kropidlakowe wywoÅ‚uje najczęściej kularne nie mogÄ… sÅ‚użyć jako narzÄ™dzie w rutynowej dia- A. fumigatus (w 80 90%), jednak ostatnio zauważalny jest gnostyce mikologicznej [19, 20]. wzrost zachorowaÅ„ wywoÅ‚anych przez gatunki A. flavus, Inwazyjne zakażenia grzybicze (invasive fungal infec- A. nidulans i A. terreus [4, 5]. W ostatnich latach roÅ›nie czÄ™stość rozwoju grzybic wywoÅ‚anych przez grzyby ple- tions IFI) cechujÄ… siÄ™ wysokÄ… Å›miertelnoÅ›ciÄ…, a wyniki ich leczenia sÄ… nadal niezadowalajÄ…ce, głównie z powo- Å›niowe z rodzaju Mucor, Absidia, Rhizopus. SÄ… one bardzo du opóznionego rozpoznania. Wyniki ostatnich badaÅ„ szeroko rozpowszechnione w przyrodzie, spotykamy je wskazujÄ…, że jedynie 20 30% IFI jest rozpoznawana za w glebie, na rozkÅ‚adajÄ…cych siÄ™ szczÄ…tkach pochodzenia życia chorego [20]. W zależnoÅ›ci od stanu pacjenta roÅ›linnego i zwierzÄ™cego, w produktach spożywczych. Ich i wyników badaÅ„ Å›wiadczÄ…cych o toczÄ…cej siÄ™ infekcji sto- zarodniki wystÄ™pujÄ… dość powszechnie w powietrzu. Do zakażeÅ„ ukÅ‚adowych dochodzi najczęściej u osób z zabu- suje siÄ™ terapiÄ™ profilaktycznÄ…, empirycznÄ…, wyprzedza- jÄ…cÄ…, celowanÄ… i ratunkowÄ…. Dążeniem współczesnej onko- rzeniami odpornoÅ›ci, poprzez inhalacjÄ™ zarodników z powietrza do zatok przynosowych (i stÄ…d do oÅ›rodko- hematologii jest ograniczenie terapii empirycznej na wego ukÅ‚adu nerwowego) lub dalej do dolnych dróg od- rzecz terapii wyprzedzajÄ…cej lub celowanej [13, 21, 22]. Wybór wÅ‚aÅ›ciwej strategii leczenia powinien siÄ™ opie- dechowych. Charakteryzuje je ciężki przebieg kliniczny rać na ocenie ryzyka wystÄ…pienia zakażenia grzybiczego, z zajÄ™ciem pÅ‚uc, zatok obocznych nosa, mózgu i rzadziej wynikach badaÅ„ diagnostycznych przeprowadzonych skóry. Mukormikozy należą do zakażeÅ„ szpitalnych egzo- w celu wczesnej identyfikacji zakażenia i uwzglÄ™dnieniu gennych i charakteryzujÄ… siÄ™ wysokÄ… Å›miertelnoÅ›ciÄ… toksycznoÅ›ci leków przeciwgrzybicznych. NajwiÄ™cej kon- (70 100%) wÅ›ród pacjentów z poważnÄ… chorobÄ… pod- trowersji spoÅ›ród rekomendowanych opcji terapeutycz- stawowÄ…. Należy pamiÄ™tać, że zakażenia te mogÄ… nych wywoÅ‚uje profilaktyka przeciwgrzybiczna, stosowana wystÄ…pić także u osób z prawidÅ‚owo funkcjonujÄ…cym w celu zmniejszenia ryzyka wystÄ…pienia inwazyjnego ukÅ‚adem immunologicznym, w nastÄ™pstwie bezpoÅ›red- zakażenia grzybiczego u osób bez objawów zakażenia, pod- niego wnikniÄ™cia grzyba do uszkodzonych tkanek [5, 14]. dawanych intensywnej chemio- lub immunoterapii [5, 10]. U chorych hospitalizowanych znacznie rzadziej spo- ProfilaktykÄ™ pierwotnÄ… stosuje siÄ™ w celu zmniejszenia tykanÄ… grzybicÄ… jest kryptokokoza. WywoÅ‚uje jÄ… grzyb prawdopodobieÅ„stwa rozwoju IFI w grupie chorych drożdżopochodny Cryptococcus neoformans, który natu- wysokiego ryzyka, którzy wczeÅ›niej nie chorowali na grzy- ralnie bytuje w ziemi, jak również w wydalinach odcho- bice. Celem profilaktyki wtórnej jest zapobieganie reak- dów licznych gatunków ptaków. Kryptokoki wystÄ™pujÄ… tywacji wczeÅ›niej przebytego zakażenia w okresie także na skórze oraz w kale ludzi zdrowych, nie dajÄ…c przy przedÅ‚użonej neutropenii lub leczenia immunosupresyj- tym żadnych objawów. Kryptokokoza jest zakażeniem nego [13, 21]. endogennym. Dotyczy najczęściej osób z AIDS, choroba- Profilaktyka przeciwgrzybiczna jest stosowana mi hematologicznymi, chorych leczonych kortykosteroidami u pacjentów: po przeszczepie narzÄ…dów litych, w okresie oraz pacjentów po zabiegach transplantacji szpiku neutropenii w czasie indukcji chemioterapii, po prze- i narzÄ…dów litych leczonych immunosupresyjnie [14]. szczepie szpiku z neutropeniÄ…, z chorobÄ… przeszczep prze- ciw gospodarzowi oraz u pacjentów OIT (tylko w grupach wysokiego ryzyka, z dużą czÄ™stoÅ›ciÄ… inwazyjnej kandydozy) Diagnostyka i strategie leczenia zakażeÅ„ [10]. Stosowanie profilaktyki przeciwgrzybicznej jest grzybiczych konieczne z powodu staÅ‚ego wzrostu liczby zakażeÅ„ oraz Wczesna i wiarygodna diagnostyka zakażeÅ„ grzybi- dużej Å›miertelnoÅ›ci wynikajÄ…cej z opóznienia terapii. Nie czych ma decydujÄ…cy wpÅ‚yw na wdrożenie odpowiedniej zaleca siÄ™ jednak rutynowego leczenia profilaktycznego 3 PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2013 P i e l Ä™ g n i a r s t w o C h i r u r g i c z n e i A n g i o l o g i c z n e 1 / 2 0 1 3 u wszystkich chorych w okresie immunosupresji, powin- epidemiologiczny i ekonomiczny szpitali na caÅ‚ym Å›wie- no siÄ™ je wdrożyć u pacjentów z grupy wysokiego ryzy- cie. Z tego powodu opracowuje siÄ™ oraz doskonali programy ka. Szerokie stosowanie profilaktyki stanowi bowiem duże kontroli i zapobiegania zakażeniom. OkreÅ›lajÄ… one pro- ryzyko rozwoju szczepów opornych [5, 16]. cedury i metody, których zastosowanie ma minimalizować Od poczÄ…tku lat 80. ubiegÅ‚ego wieku w celu leczenia ryzyko rozwoju zakażenia, zwiÄ…zane zarówno z pacjentem, zakażeÅ„ grzybiczych wprowadzono terapiÄ™ empirycznÄ…. jak i Å›rodowiskiem szpitalnym czy procedurami terapeu- Polega ona na wÅ‚Ä…czeniu leczenia przeciwgrzybicznego tycznymi. Kontrola i zapobieganie wystÄ…pieniu zakażeÅ„ szpi- u chorych z grzybicÄ… inwazyjnÄ… możliwÄ… (possible invasive talnych jest procesem ciÄ…gÅ‚ym, wymagajÄ…cym ustawicz- fungal diseases PssIFD), gorÄ…czkujÄ…cych (gorÄ…czka nie- nych szkoleÅ„ i edukacji pracowników medycznych reagujÄ…ca na leki przeciwbakteryjne) w stanie immuno- zatrudnionych na różnych stanowiskach oraz pacjentów supresji, przede wszystkim z neutropeniÄ…, bez udowod- korzystajÄ…cych z usÅ‚ug szpitalnych [23, 24]. nionej etiologii grzybiczej. Strategia ta przyczynia siÄ™ do Jednym z najważniejszych wektorów transmisji zmniejszenia czÄ™stoÅ›ci wystÄ™powania grzybic inwazyjnych, zakażeÅ„ grzybiczych w szpitalu sÄ… rÄ™ce personelu medycz- jednak ma również niekorzystne strony, ponieważ znacz- nego. Drożdżaki w ok. 40% kolonizujÄ… rÄ™ce personelu chi- rurgicznych OIT i najczęściej sÄ… bezpoÅ›redniÄ… przyczynÄ… na część chorych objÄ™tych leczeniem empirycznym nie ma wystÄ™powania epidemii na oddziaÅ‚ach szpitalnych [4]. grzybicy, a stosowane leki czÄ™sto wykazujÄ… szereg dziaÅ‚aÅ„ niepożądanych, które wpÅ‚ywajÄ… niekorzystnie na stan cho- Higiena rÄ…k to najprostszy, najtaÅ„szy i najbardziej sku- rego [5, 13]. Dlatego też w ostatnich latach wprowadzo- teczny sposób zapobiegania zakażeniom, co znalazÅ‚o no strategiÄ™ leczenia wyprzedzajÄ…cego, która zawęża gru- potwierdzenie w wielu doniesieniach naukowych. Dobrym przykÅ‚adem sÄ… obserwacje Rosenthal i wsp., którzy pÄ™ chorych poddawanych terapii przeciwgrzybicznej. Terapia wyprzedzajÄ…ca stosowana jest u chorych z grzy- wykazali, że w ciÄ…gu dwóch lat na oddziaÅ‚ach intensyw- nej terapii w Argentynie znaczna poprawa w zakresie pra- bicÄ… inwazyjnÄ… prawdopodobnÄ… (propable invasive fungal widÅ‚owej higieny rÄ…k pozwoliÅ‚a uzyskać spadek wskaznika diseases PbIFD), z dodatnimi wynikami biomarkerów. Warunkiem zastosowania terapii wyprzedzajÄ…cej jest regu- zakażeÅ„ z 47,55 do 27,93 w odniesieniu do 1000 osobodni. DoceniajÄ…c znaczenie higieny rÄ…k w profilaktyce zakażeÅ„, larne badanie krwi pacjentów na obecność biomarkerów grzybiczych (dwa razy w tygodniu), jednakże przy sto- zarówno CDC (Centers for Disease Control and Prevention), sowaniu terapii wyprzedzajÄ…cej istnieje możliwość pomi- jak i WHO (World Health Organization) opublikowaÅ‚y reko- mendacje obejmujÄ…ce wszystkie jej elementy, w tym przy- niÄ™cia chorych, u których biomarkery nie sÄ… wykrywane gotowanie rÄ…k do pracy, metody dekontaminacji rÄ…k i wska- mimo toczÄ…cego siÄ™ zakażenia [13]. zania do ich stosowania, dobór i dostÄ™pność preparatów, Terapia celowana stosowana jest u chorych z grzybicÄ… stosowanie rÄ™kawiczek, nadzór nad higienÄ… rÄ…k oraz edu- inwazyjnÄ… potwierdzonÄ… (proven invasive fungal diseases kacjÄ™ [25]. Åšwiatowa Organizacja Zdrowia zaleca, aby PvIFD), umożliwia podanie leków zgodnych z profilem dekontaminacjÄ™ rÄ…k przeprowadzać w miejscu sprawo- wrażliwoÅ›ci wykrytego drobnoustroju. W wypadku, gdy wania opieki lub wykonywania procedur. Z tego powodu standardowa terapia nie przynosi zadowalajÄ…cych efek- produkty potrzebne do higieny rÄ…k powinny być Å‚atwo tów, stosuje siÄ™ terapiÄ™ ratunkowÄ…, polegajÄ…cÄ… na poda- dostÄ™pne w miejscu opieki nad pacjentem, aby pracow- niu leków przeciwgrzybicznych w niestandardowych nicy ochrony zdrowia mogli myć lub dezynfekować rÄ™ce dawkach i/lub skojarzeniach [13]. bez opuszczania strefy pacjenta [26]. Dezynfekcja z zasto- W profilaktyce i leczeniu grzybic ukÅ‚adowych stosu- sowaniem antyseptyków na bazie alkoholu powinna być je siÄ™ cztery grupy leków: antybiotyki polienowe (najstarsza głównÄ… metodÄ… dekontaminacji rÄ…k personelu. Należy jÄ… grupa leków przeciwgrzybicznych, do których należy nysta- przeprowadzać przed kontaktem i po kontakcie z pacjen- tyna i amfoterycyna B), azole (flukonazol, itrakonazol, wory- tem, przed kontaktem z inwazyjnym sprzÄ™tem, niezależ- konazol i posakonazol), echinokandyny (kaspofungina, ani- nie od stosowania rÄ™kawiczek, po kontakcie z pÅ‚ynami dulafungina, mikafungina) i antymetabolity [5, 10]. ustrojowymi, wydzielinami, bÅ‚onÄ… Å›luzowÄ…, uszkodzonÄ… skórÄ… lub opatrunkiem rany, w czasie zmiany obszaru opie- ki nad pacjentem ze skażonego na czysty, po kontakcie Zapobieganie szpitalnym zakażeniom z powierzchniÄ… i sprzÄ™tem zlokalizowanym w pobliżu grzybiczym pacjenta oraz po zdjÄ™ciu rÄ™kawiczek sterylnych lub nie- Rozwój współczesnej medycyny, wprowadzenie nowych, sterylnych. Dezynfekcja rÄ…k po zdjÄ™ciu rÄ™kawiczek jest inwazyjnych metod diagnostycznych i leczniczych przynosi konieczna, ponieważ mogÄ… one ulec skażeniu w wyniku wiele korzyÅ›ci, ma jednak również wpÅ‚yw na wystÄ™powanie nieszczelnoÅ›ci rÄ™kawiczek lub w czasie ich zdejmowania zdarzeÅ„ niepożądanych, z których wielu można uniknąć [25, 27]. pod warunkiem posiadania odpowiedniej wiedzy oraz sto- Mycie rÄ…k wodÄ… z mydÅ‚em usuwa mechanicznie sowania wÅ‚aÅ›ciwych procedur i prowadzenia ich kontroli. drobnoustroje kolonizujÄ…ce przejÅ›ciowo powierzchniÄ™ W wypadku hospitalizacji zakażenia szpitalne, w tym skóry i jest zalecane, jeżeli rÄ™ce sÄ… brudne lub zanie- zakażenia grzybicze, stanowiÄ… poważny i zÅ‚ożony problem czyszczone krwiÄ… oraz innymi pÅ‚ynami ustrojowymi lub 4 PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2013 P i e l Ä™ g n i a r s t w o C h i r u r g i c z n e i A n g i o l o g i c z n e 1 / 2 0 1 3 jeżeli w Å›rodowisku pracy personelu wystÄ…pi zakażenie lÄ™gnacja i obsÅ‚uga cewnika z zachowaniem zasad asep- lub podejrzenie zakażenia patogenami wytwarzajÄ…cymi tyki, monitorowanie miejsca wkÅ‚ucia i dokumentowanie przetrwalniki. Higieniczne mycie rÄ…k odbywa siÄ™ wg tych dziaÅ‚aÅ„ powinno należeć do codziennych, rutynowych schematu opracowanego przez prof. Ayliffe a. Warto dziaÅ‚aÅ„ personelu pielÄ™gniarskiego opiekujÄ…cego siÄ™ zwrócić uwagÄ™ na zmianÄ™ kolejnoÅ›ci: mycie opuszek pal- pacjentem z cewnikiem naczyniowym. Do rozwiÄ…zaÅ„ do- ców, bÄ™dÄ…ce czynnoÅ›ciÄ… najważniejszÄ…, przeprowadza siÄ™ datkowych, stosowanych w profilaktyce sepsy zwiÄ…zanej najpierw, tuż po rozprowadzeniu produktu na wewnÄ™trz- z cewnikami naczyniowymi, należą filtry wÅ‚Ä…czane do linii nych powierzchniach dÅ‚oni [25, 26, 28]. infuzyjnej, bezigÅ‚owe zamkniÄ™cia cewnika oraz zamk- Drożdżaki z rodzaju Candida powodujÄ… ok. 89% niÄ™te systemy infuzyjne oraz biomateriaÅ‚y i opatrunki zakażeÅ„ grzybiczych u pacjentów hospitalizowanych. Grzy- o wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ciach antybakteryjnych. Centers for Disease by drożdżopodobne zajmujÄ… 4. miejsce na liÅ›cie czynni- Control and Prevention dopuszcza stosowanie wszystkich ków etiologicznych odpowiedzialnych za szpitalne obecnych na rynku opatrunków do zabezpieczania miej- zakażenia krwi w Stanach Zjednoczonych. Liczne donie- sca wkÅ‚ucia. Ważne jest, aby opatrunek byÅ‚ przepuszczalny sienia z krajów europejskich wykazujÄ… wzrost czÄ™stoÅ›ci dla pary wodnej i nie dochodziÅ‚o do gromadzenia siÄ™ pod wystÄ™powania inwazyjnych zakażeÅ„ krwi wywoÅ‚anych nim wilgoci, która sprzyja rozwojowi drobnoustrojów. Zale- przez Candida nawet o 200%, również w Europie. NajwiÄ™cej cane sÄ… przezroczyste opatrunki poliuretanowe, ponieważ kandydemii odnotowano na oddziaÅ‚ach intensywnej umożliwiajÄ… wÅ‚aÅ›ciwe zamocowanie cewnika i ocenÄ™ wzro- terapii, oddziaÅ‚ach chirurgicznych, noworodkowych i onko- kowÄ… miejsca wkÅ‚ucia oraz wymagajÄ… rzadszej zmiany niż logicznych. GrupÄ… szczególnie predysponowanÄ… do standardowe opatrunki z gazy i przylepca. Do dezynfek- wystÄ…pienia kandydemii sÄ… chorzy z liniami naczyniowymi. cji skóry podczas zmiany opatrunku stosuje siÄ™ różne pre- Cewniki dożylne uważane sÄ… za główne zródÅ‚o uogól- paraty: na bazie alkoholu oraz zwiÄ…zki jodu, chlorheksy- nionych zakażeÅ„ grzybiczych. Ważnym czynnikiem ryzy- dyny i octenidyny. Centers for Disease Control and ka jest także żywienie pozajelitowe. Niektóre gatunki Can- Prevention rekomenduje chlorheksydynÄ™ jako najsku- dida majÄ… zdolność adhezji do sztucznych polimerów oraz teczniejszy Å›rodek do dezynfekcji skóry w profilaktyce wytwarzania biofilmu [4, 29]. Obecność glukozy wpÅ‚ywa zakażeÅ„ odcewnikowych. stymulujÄ…co na wytwarzanie biofilmu przez drożdżaki. Im Personel opiekujÄ…cy siÄ™ pacjentami z cewnikami dÅ‚użej cewnik przebywa w naczyniu i im częściej jest naczyniowymi, a w szczególnoÅ›ci z cewnikami centralnymi, używany, tym wiÄ™ksze jest ryzyko skażenia i skolonizo- powinien być systematycznie szkolony w zakresie procedur wania. Mimo stosowania od ponad 40 lat żywienia zwiÄ…zanych z pielÄ™gnacjÄ… i monitorowaniem miejsca pozajelitowego u dorosÅ‚ych i dzieci powikÅ‚ania infekcyj- wkÅ‚ucia [29, 33 35]. ne wciąż stanowiÄ… najliczniejszÄ… grupÄ™ powikÅ‚aÅ„ Przestrzeganie zasad higieny szpitalnej chroni pacjen- zwiÄ…zanych z tÄ… procedurÄ… i, niestety, sÄ… wynikiem głów- ta i personel medyczny przed skutkami zakażeÅ„, ma na nie nieprawidÅ‚owej pracy i zaniedbaÅ„ personelu medycz- celu przerwanie dróg przenoszenia drobnoustrojów na nego [30 32]. pacjentów i ochronÄ™ personelu przed zakażeniem naby- Uważa siÄ™, że wielu zakażeniom odcewnikowym tym w czasie pracy. W szpitalach należy wprowadzić pro- można zapobiec. MiÄ™dzynarodowe organizacje zajmujÄ…ce cedury okreÅ›lajÄ…ce zasady utrzymania czystoÅ›ci rÄ…k, siÄ™ problemami zakażeÅ„ u ludzi przywiÄ…zujÄ… dużą wagÄ™ sprzÄ™tu i Å›rodowiska, stosować odzież ochronnÄ… oraz izo- do podnoszenia bezpieczeÅ„stwa terapii dożylnej. W 2011 r. lacjÄ™ pacjentów. ukazaÅ‚y siÄ™ nowe rekomendacje CDC dotyczÄ…ce zapo- Edukacja oraz ciÄ…gÅ‚e treningi w formie zajęć prak- biegania zakażeniom krwi zwiÄ…zanym ze stosowaniem tycznych sÄ… niezbÄ™dne do zrozumienia wagi oraz metod cewników. W licznych badaniach klinicznych udowodniono, kontroli i profilaktyki zakażeÅ„ [36]. że liczbÄ™ zakażeÅ„ odcewnikowych można zmniejszyć poprzez stosowanie wÅ‚aÅ›ciwego sprzÄ™tu, tj. pojemników, cewników, efektywnych antyseptyków, a także Å›cisÅ‚e prze- strzeganie procedur zakÅ‚adania cewników i opieki nad miej- Podsumowanie scem wkÅ‚ucia. Najważniejszym aspektem jest komple- W ostatnich latach odnotowuje siÄ™ podwojenie licz- ksowość dziaÅ‚aÅ„, które obejmujÄ…: wÅ‚aÅ›ciwe przygotowanie by szpitalnych zakażeÅ„ grzybiczych u hospitalizowanych pÅ‚ynu infuzyjnego, zabezpieczenie systemu podawania pacjentów. StanowiÄ… one ok. 9 10% wszystkich zakażeÅ„ przed kontaminacjÄ…, zapewnienie aseptycznych warun- szpitalnych i sÄ… problemem ogólnoÅ›wiatowym, który sta- ków podczas zakÅ‚adania wkÅ‚ucia, prawidÅ‚owy wybór nowi cenÄ™ za szybki postÄ™p w naukach medycznych, i dezynfekcjÄ™ miejsca wkÅ‚ucia oraz odpowiedniÄ… pie- zwÅ‚aszcza w zakresie immunoterapii, antybiotykoterapii lÄ™gnacjÄ™ i monitorowanie zaÅ‚ożonego cewnika. Główny oraz intensywnej opieki medycznej. Åšwiadomość istnie- nacisk kÅ‚adzie siÄ™ na zabezpieczenie cewnika w miejscu wkÅ‚ucia oraz zewnÄ™trznej koÅ„cówki cewnika przed zanie- nia zakażeÅ„ grzybiczych, znajomość ich patogenezy czyszczeniem i skolonizowaniem przez drobnoustroje, i epidemiologii oraz wiedza o przyczynach i objawach kli- a także na ochronÄ™ przed skażeniem linii infuzyjnej. Pie- nicznych może pomóc w ich kontroli i zwalczaniu. 5 PielÄ™gniarstwo Chirurgiczne i Angiologiczne 1/2013 P i e l Ä™ g n i a r s t w o C h i r u r g i c z n e i A n g i o l o g i c z n e 1 / 2 0 1 3 30. ZmarzÅ‚y A. Zakażenia zwiÄ…zane z żywieniem pozajelitowym. Zakażenia PiÅ›miennictwo P i Å› m i e n n i c t w o 2012; 3: 71-79. 1. Marchlik W, Kurantowski P. Grzyby jako czynniki etiologiczne zakażeÅ„ 31. Pertkiewicz M, Korta T, Książyk J i wsp. Standardy żywienia pozajelito- szpitalnych. Otolaryngologia 2010; 9: 50-54. wego i żywienia dojelitowego. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warsza- 2. Chang A, Neofytos D, Horn D. Candidemia in the 21st century. Future wa 2005; 3-11. Microbiol 2008; 3: 463-472. 32. Ayszkowska M, PopiÅ„ska K, PawiÅ„ska A i wsp. Zakażenia miejsca wypro- 3. Fiedotow M, Denys A. Wybrane aspekty zakażeÅ„ szpitalnych. Pol Merk wadzenia i kanaÅ‚u podskórnego cewnika centralnego sÅ‚użącego do prze- Lek 2006; XXI: 125, 484. wlekÅ‚ego żywienia pozajelitowego. PostÄ™py Å»ywienia Klinicznego 2007; 4. Garczewska B. Patogeny grzybicze zakażeÅ„ szpitalnych. W: Zakażenia 2: 7-24. szpitalne. Dzierżanowska D (red.). Ä…-medica press, Bielsko-BiaÅ‚a 2008; 33. MÄ…czyÅ„ska B, Przondo-Mordarska A. Zakażenia krwi zwiÄ…zane z zasto- 74-89. sowaniem dostÄ™pu naczyniowego. Zakażenia 2011; 4: 4-7. 5. BiliÅ„ski P, SeferyÅ„ska I, Warzocha K. Diagnostyka i leczenie ukÅ‚adowych 34. Wytyczne CDC dotyczÄ…ce zapobiegania zakażeniom krwi zwiÄ…zanym ze zakażeÅ„ grzybiczych w onkohematologii. Onkol Prakt Klin 2008; 4: 15-24. stosowaniem cewników, 2011. Zakażenia 2011; 4: 99-100. 6. Tokarczyk M, Bogusz B, WÄ™glowska-JÄ™dryka M i wsp. Analiza genotypo- 35. Peric H. Bezpieczne stosowanie cewnika dożylnego czy wybór opa- wa szczepów Candida albicans i Candida glabrata izolowanych od chorych trunku ma znaczenie? Zakażenia 2007; 2: 91-96. z OddziaÅ‚u Intensywnej Terapii. Mikologia Lekarska 2010; 17: 207-210. 36. Vinice T. Prewencja i kontrola zakażeÅ„. Urban & Partner, WrocÅ‚aw 2012. 7. Pfaller MA, Diekema DJ.. Epidemiology of invasive candidiasis: a persi- stent public health problem. Clin Microbiol Rev 2007; 20: 133-163. 8. Dzierżanowska D (red.). Zakażenia szpitalne. Ä…-medica press, Bielsko- BiaÅ‚a 2008. 9. Dynowska M, Góralska K, RosÅ‚an M. UdziaÅ‚ grzybów drożdżopodobnych w zakażeniach szpitalnych. Mikologia Lekarska 2008; 15: 151-154. 10. Dzierżanowska D, Dzierżanowska-Fangrat K. Nowoczesne leczenie inwa- zyjnych zakażeÅ„ grzybami z rodzaju Candida wytyczne IDSA 2009. Zakażenia 2009; 5: 53-62. 11. Nawrot U. Mikofungina aktywność przeciwgrzybiczna, zastosowanie w leczeniu i profilaktyce inwazyjnej kandydozy. Mikologia Lekarska 2010; 17: 41-44. 12. Lass-Flörl C. The changing face of epidemiology of in vasive fungal dise- ase in Europe. Mycoses 2009; 52: 197-205. 13. Nawrot U. Aktualne problemy diagnostyki i terapii grzybic systemowych. Zakażenia 2011; 4: 55-62. 14. Garczewska B. Szpitalne zakażenia grzybicze. W: Zakażenia szpitalne. Dzierżanowska D (red.). Ä…-medica press, Bielsko-BiaÅ‚a 2008; 409-425. 15. Chybicka A. Kandydoza jako problem w onkologii i hematologii dzie- ciÄ™cej. Zakażenia 2008; 4: 73-77. 16. Dzierżanowska D. Profilaktyka, terapia wyprzedzajÄ…ca i empiryczna inwa- zyjnych zakażeÅ„ grzybiczych. Zakażenia 2008; 2: 54-61. 17. Sobol G, Mizia-Malarz A, MusioÅ‚ K i wsp. Inwazyjne zakażenia grzybicze u dzieci z chorobÄ… nowotworowÄ… z uwzglÄ™dnieniem doÅ›wiadczeÅ„ wÅ‚asnych. Mikologia Lekarska 2009; 16: 67-71. 18. MigdaÅ‚ M, Romanowska E, Garczewska B i wsp. Diagnostyka i strategia wyboru postÄ™powania leczniczego inwazyjnych zakażeÅ„ grzybiczych w intensywnej terapii dzieci. Medycyna Wieku Rozwojowego 2008; XII, 4, cz. I: 891-894. 19. Gierek D, DÄ…bek J, Kuczera M i wsp. Intensywna terapia ciężkich zakażeÅ„ grzybiczych. Anestezjologia Intensywna Terapia 2010; XLII, 4: 205-209. 20. Romanowska E. Diagnostyka zakażeÅ„ grzybiczych. Opieka Paliatywna Nad Dziećmi 2009; XVII: 163-165. 21. Irga N, Kosiak W, Szalewska M i wsp. Inwazyjne zakażenia grzybicze u dzieci leczonych z powodu schorzeÅ„ onkohematologicznych wybra- ne problemy diagnostyczne i terapeutyczne. Onkol Pol 2010; 13: 185-190. 22. Wierzbowska A, Pluta A. Profilaktyka i leczenie inwazyjnych zakażeÅ„ grzybiczych u chorych z neutropeniÄ… wedÅ‚ug zaleceÅ„ ECIL-3. Hematolo- gia 2011; 2: 140-148. 23. RóżaÅ„ska A. Czynniki zwiÄ™kszajÄ…ce bezpieczeÅ„stwo podczas zabiegów szpitalnych w opinii personelu medycznego wyniki badania kwestio- nariuszowego. Zakażenia 2011; 5: 90-95. 24. RóżaÅ„ska A. Problem zakażeÅ„ szpitalnych raport z badania opinii pacjentów. Zakażenia 2012; 3: 80-86. 25. Fleischer M, Fleischer-StÄ™pniewska K. Higiena rÄ…k gdzie jesteÅ›my? Zakażenia 2011; 6: 14-21. 26. MÄ…czyÅ„ska A, Davitt J, O Rourke A. BezpoÅ›rednia obserwacja jako zÅ‚oty standard pomiaru przestrzegania zaleceÅ„ zwiÄ…zanych z higienÄ… rÄ…k w pla- cówkach ochrony zdrowia. Zakażenia 2012; 1: 96-103. 27. Piwowarczyk J, Walków M, Konrad K. Higiena rÄ…k personelu medycznego jako metoda profilaktyki zakażeÅ„ szpitalnych. Zakażenia 2012; 4: 15-19. 28. ZabÅ‚ocki M. Informacja o ważnych zmianach w zapisach norm europej- skich z zestawu o higienie rÄ…k. Zakażenia 2011; 4: 15-19. 29. PawiÅ„ska A. Zapobieganie wystÄ™powaniu sepsy zwiÄ…zanej z cewnikami naczyniowymi. Zakażenia 2011; 1: 102-108. 6