Malarstwo niderlandzkie XV i XVI wieku. Renesans niderlandzki ujawnia siÄ™ najbardziej w malarstwie. Na poczÄ…tku XV wieku widać jeszcze przenikajÄ…ce siÄ™ tendencje Å›redniowieczne z renesansowymi. Odkrycie nowych technik olejnych powoduje wzrost możliwoÅ›ci malarstwa, tym samym lepsze wykoÅ„czenie detali. PoczÄ…tki to malarstwo miniaturowe reprezentowane przez Jan van Eycka i Huberta. W scenach wystÄ™pujÄ… tradycyjne tematy podjÄ™te w nowy sposób ale też nowe dotÄ…d nie podejmowane. Cechy malarstwa niderlandzkiego Widać zainteresowanie naturÄ…, co czym Å›wiadczy wprowadzenie pejzażu i aktu. Postacie nie sÄ… już zawieszone w nierealnej przestrzeni. W Å›wietny sposób artyÅ›ci uzyskujÄ… iluzje gÅ‚Ä™bi po przez, wprowadzenie perspektywy powietrznej. Realizm postaci jest efektem Å›cisÅ‚ej obserwacji przyrody, artysta w obiektywny sposób oddaje to co widzi. CzÅ‚owiek jest w centrum zainteresowania, ale tym samym jest częściÄ… bogactwa Å›wiata. Wnikliwa obserwacja realnego Å›wiata Å‚Ä…czy siÄ™ z mistycznym Å›wiatem nadprzyrodzonym, co daje wrażenie jednolitoÅ›ci i harmonii. Åšwiadkami tych zdarzeÅ„ sÄ… najczęściej proÅ›ci ludzie, chÅ‚opi. ArtyÅ›ci podejmujÄ… nie tylko tematykÄ™ religijnÄ…. Też potoczne tematy, znajdujÄ… odzwierciedlanie w malarstwie. Malarze Hieronim Bosch i Piotr Bruegel w wielu dzieÅ‚ach podejmujÄ… proble- matykÄ™ spoÅ‚ecznÄ…, czÄ™sto w realistycznie brutalny sposób podkreÅ›lajÄ…c cechy szczególne. Artysta nie tylko odtwarza Å›wiat ale też uczucia do niego. Gama barwna czÄ™sto dopowiada charakter dzieÅ‚a, zawsze jest bardzo peÅ‚na. W różnicowaniu walorowym doszli do mistrz- ostwa. PojawiajÄ… siÄ™ nowe dotychczas nie spotykane ukÅ‚ady kompozycyjne, czÄ™sto obojÄ™tna jest kolejność oglÄ…dania. Wielkie bogactwo Å›rodków wyrazu mnogość i różnorodność form. Wymusza to fragmentaryczne oglÄ…danie dzieÅ‚. Malarstwo Boscha, Bruegela czÄ™sto zawiera elementy fantastyczne, nadrealistyczne o gÅ‚Ä™bokiej symbolice która ma ponadczasowy charakter( z tych dzieÅ‚ czerpali współczeÅ›ni artyÅ›ci np. Salvador Dali) ArtyÅ›ci ·ð Roger van der Weyden ·ð Jan van Eyck ·ð Hieronim Bosch ·ð Piotr Bruegel ·ð Hans Memling ·ð Hugo van der Goes