Z dystansem uobecnienia wiążą się także dwa pojęcia : SHOWING i
3) K. Bartoszyński: Problem konstrukcji czasu w utworach epickich
TELLING czyli pokazywanie i opowiadanie, oczywiście
rozgrywających się wydarzeń. Przejście od telling do showing
ðð dystans w sensie relatywnym
powoduje wzrost roli dialogu i poszerzenie jego kompetencji.
o nie to samo co  rzeczywista odległość  daty narracji od  daty zdarzeń
przedstawionych -  data narracji i  data wydarzeń przedstawionych
o dystans niepełnej obecności - najprawdopodobniej będzie tu chodzić
niekoniecznie muszą mieć tę samą  datę . Przebieg narracji
o coś odwrotnego, czyli jakies pozostanie przy dużym dystansie.
i zdarzeń nie musi się zazębiać, ponieważ narracja może
Obecność narratora przy wydarzeniach przedstawionych nie jest już
nawiązywać do wydarzeń wcześniejszych, bądz
póz
niejszych,
tak pełna, czyli opisy nie są tak rozbudowane, szczegóły ulegają
niekoniecznie opisywać zdarzenia aktualne, obecne. Kształtują się
zatarciu&
dwa czasy: narracji i fabularny. Dystans czasowy obejmuje
dokonaność lub niedokonalność zdarzeń przedstawionych wobec
ðð horyzont czasowy narracji
sytuacji narracyjnej. Już nawet wprowadzenie czasu przeszłego
o cechy narracji o szerokim horyzoncie czasowym (punkt widzenia; wiedza
zakłada choćby minimalny dystans czasowy.
narratora; sposób przedstawiania poszczególnych faz procesu) - narrator
ma obraz całości przebiegu fabuły, zna przebieg zdarzeń, może
o dystans  duży (perfektywny) - to dystans właściwy narracji ukazanej
skakać po fabule między tym co było, a tym co będzie. Narrator ma
jako odbywającej się po zakończeniu zdarzeń przedstawionych;
skłonności do antycypacji, czyli uprzedzania faktów, wprowadzania
opisywanie faktów z perspektywy czasowej.
sygnałów o przyszłości nieznanej jeszcze bohaterowi ani
czytelnikowi oraz do reinterpretacji - snucia refleksji, wspominaniu,
o dystans  mały (imperfektywny) - dotyczy narracji ukazanej jako
wprowadzaniu zapowiedzi wydarzeń
bezpośrednio towarzyszącej w czasie zdarzeniom przedstawionym;
W utworach, w których występuje narrator wszechwiedzący horyzont
jest tu obecna jednoczesność narracji i przebiegu wydarzeń, dana
jest szeroki, narrator opowiada o zdarzeniach z zewnÄ…trz, z
sytuacja rozgrywa się jakby na oczach widza czy słuchacza, np.
perspektywy osoby, która w nich nie uczestniczy.
podczas relacji meczu sportowego;
 Mały dystans towarzyszy powieści (?) również w czasie przejścia
o cechy narracji o wÄ…skim horyzoncie czasowym (j. w.) - narrator jest
od przeszłości do teraz
niejszości. Dystans zmniejsza się wraz z
jednocześnie uczestnikiem wydarzeń, a zatem jego możliwości
upływem czasu powieści. Zaczynamy od wspominek, póz
niej
obserwowania całej akcji są dla niego ograniczone; jego wiedza jest
opisujemy wydarzenia obecne, które mają wpływ na kolejne;
dużo uboższa od narratora w szerokim horyzoncie. Wąski horyzont
wpływają na rozwój całej powieści.
występuje w utworach pisanych w pierwszej osobie, kiedy narrator
opowiada o swoich przeżyciach i przygodach. Narrator podąża za
Wg Goethego i Schillera epik opowiada o danym wydarzeniu jako o
chronologicznym rozwojem wydarzeń, ale często stanowią one treść
należącym całkowicie do przeszłości a dramatopisarz jako zupełnie
jego świadomości, uporządkowanych achronologiczniw wspomnień.
współczesne.
 Ja opowiadające i  ja będące przedmiotem powieści zbiegają się
czasowo.
ðð dystans w sensie absolutnym
o uobecnienie przeszłości - wydarzenia wyglądają na rozgrywające się
na naszych oczach, opisy są dokładne, konkretne i barwne ->
zupełnie inaczej niż w streszczeniu; dużą rolę odgrywa tu dialog,
ponieważ chodzi o minimalizowanie dystansu. Uobecniać przeszłość
można np. za pomocą praesens historicum. Stosując ten czas
mówimy o przeszłości jak o teraz
niejszości -> Wczoraj idę do sklepu.