Chwalcie, łąki umajone.
t.: Ks. K. Antoniewicz
m.: M. Mycielski
opr.: Piotr Pałka
C7 F C7 C C7
Ó
,
3
b
& 4 S
S

S
. S
S
S
S

S

Ó S
S
S
S
S
S
S
. S
S
S
S
S
S
. S
S
S
S

S
S
S
S
S
S
S

1. Chwal-cie, łą - ki u- ma- jo - ne, gó- ry, do - li - ny zie-
Ó
3
S
S
S

b S
S
S
S

S
S
S
S
S

V 4 S
S
S
S
S
S

S
S
S

S
S
S
S
S

S

Ó S
S
S
S
S
S

F
F C7 B_E B g7
5
, ,
.
b S

S
S
. S
S

& S
S

S
S

S

S
S

S
. S
S
S
S
S
S
S
S
S
S
S

S

S
S
S

lo - ne; chwal - cie, cie - ni - ste ga - i - ki, z
ró-dła
S

S
S
S
. S
S
S
S
S
S

b S

S
.
V S
S

S
S
S
S
S
S
S
S

S
S

S

S
S

S
S
S

S

S

f
F d d7 g7 C7 F C7 F C7
8
1 2
, ,
.
b
S
.
& S
S
S
S

S
S
S
S

S
S
S

S
S
S

S
S
S
S
S
S
S

S
S

S

i krę - te stru - my - ki! Chwal- my - ki! 2. (...)
1 2
S
S
. S
S

b S
S
S

S
S
S
. S

V S
S
S
S

S
S
S
S

S

S
S
S
S
S
S

S

S

S

2. Co igra z morza falami, * w powietrzu buja skrzydłami, *
chwalcie z nami Panią świata, * Jej dłoń nasza wieniec splata.
3. Ona, dzieł Boskich korona, * nad Anioły wywy\
szona; *
choć jest Panią nieba, ziemi, * nie gardzi dary naszymi.
4. Wdzięcznym strumyki mruczeniem, * ptaszęta słodkim kwileniem, *
i co czuje, i co \
yje, * niech z nami sławi Maryję.