MECHANIKA NIEBA WYKAAD 4 26.03.2008 r Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg O centrum grawitacji P element masy dm z Q PotencjaÅ‚ w punkcie Q: dm U G PQ M P dm Niech PO=r, QO=R wtedy: 0¸ 2 2 2 y PQ r R 2Rr cos i wyrażenie na potencjaÅ‚ przyjmuje postad: x 1 2 2 1 r r U G 1 2 cos dm 2 R R R M Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg Ponieważ R>>r wiÄ™c możemy wyrażenie z podcaÅ‚kowe rozwinÄ…d wykorzystujÄ…c Q uogólnienie dwumianu Newtona: 1 1 3 5 35 2 3 4 2 1 X 1 X X X X Kð 2 8 16 128 P gdzie: dm r r X 2 cos 0¸ R R y x Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg czyli: z 1 2 r r Q 1 2 cos R R 1 r r 1 2 cos 2 R R P 2 2 3 r r dm 2 cos 8 R R 0¸ 3 3 y 5 r r 2 cos 16 R R 4 4 35 r r 2 cos Kð x 128 R R Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg które po przeksztaÅ‚ceniu i uporzÄ…dkowaniu ze wzglÄ™du na kolejne z potÄ™gi r/R daje: Q 1 2 2 1 r r U G 1 2 cos dm 2 R R R M P 2 1 r r dm G 1 P (cos ) P (cos ) Kð dm 1 2 2 R R R M 0¸ y gdzie Pn(cos¸) sÄ… wielomianami Legendre a x Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Wielomiany Legendre a Wielomiany Legendre a stanowiÄ… zbiór funkcji ortogonalnych na odcinku (-1,1). SÄ… zdefiniowane za pomocÄ… tzw. wzoru Rodriguesa: n n n 1 d 1 d 2 n 2 n P (x ) (x 1) (1 x ) n n n n n 2 n! dx 2 n! dx Jak byÅ‚o pokazane wczeÅ›niej w. Legendre a majÄ… funkcjÄ™ tworzÄ…cÄ… postaci: n P (x )s dla s 1, n 1 n 0 2 1 1 2sx s P (x ) dla s 1 n n 1 n 0 s Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Wielomiany Legendre a kilka poczÄ…tkowych wielomianów: P (x ) 1 0 P (x ) x 1 1 2 P (x ) (3x 1) 2 2 1 3 P (x ) (5 x 3x ) 3 2 1 4 2 P (x ) (35 x 30 x 3) 4 8 Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg Wyznaczmy kilka kolejnych wyrazów z rozwiniÄ™cia potencjaÅ‚u: Q 2 1 r r U G 1 P (cos ) P (cos ) Kð dm 1 2 2 R R R M P U U U U Kð 0 1 2 3 dm 0¸ y Pierwszy czynnik daje potencjaÅ‚ masy punktowej: 1 M U G dm G 0 R R M x Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Åšrodek masy n n n m x m y m z i i i i i i i 1 i 1 i 1 z x ; y ; z c n c n c n m m m i i i i 1 i 1 i 1 (xi,yi,zi) n rð m r i i rð i 1 ri (xc,yc,zc) r c n rc m i i 1 0 y rð rð r r dV rð V r c M x Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg Drugi czynnik: 1 r z U G cos dm 1 R R M Q (x0,y0,z0) Iloczyn skalarny wektorów PO i PQ daje: (x,y,z) xx yy zz P 0 0 0 r cos dm R wtedy: 0¸ y 1 U G x xdm y ydm z zdm 1 0 0 0 3 R Ponieważ poczÄ…tek ukÅ‚adu współrzÄ™dnych pokrywa siÄ™ ze Å›rodkiem x masy, wiÄ™c wszystkie trzy caÅ‚ki sÄ… równe 0. Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Tensor momentu bezwÅ‚adnoÅ›ci Tensor momentu bezwÅ‚adnoÅ›ci wiąże moment pÄ™du ciaÅ‚a z jego prÄ™dkoÅ›ciÄ… kÄ…towÄ…: rð rð rð rð rð rð rð rð L L r m v m r r Î i i i i i i i i i i i pozwala liczyd moment bezwÅ‚adnoÅ›ci ciaÅ‚a w przypadku obrotu wokół dowolnej osi. I I I xx xy xz Î I I I yx yy yz I I I zx zy zz momenty główne: 2 2 2 2 2 2 I m y z ; I m z x ; I m x y xx i i i yy i i i zz i i i i i i momenty dewiacyjne: I I m x y ; I I m x z ; I I m y z xy yx i i i xz zx i i i yz zy i i i i i i Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg Trzeci wyraz: 2 m r 1 2 U G 3 cos 1 dm 2 2 R R 2 M 2 m 3 xx yy zz 1 2 2 2 0 0 0 G dm x y z dm 3 2 R 2 R 2 PamiÄ™tajÄ…c, że: 2 2 A y z dm 2 2 B x z dm 2 2 C x y dm sÄ… momentami bezwÅ‚adnoÅ›ci wzglÄ™dem osi ukÅ‚adu współrzÄ™dnych. Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ RozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg oraz momenty odÅ›rodkowe wzglÄ™dem par pÅ‚aszczyzn xy i zx, xy i yz oraz xz i zy: D yzdm E xzdm F xydm sÄ… równe 0 w przypadku gdy osie ukÅ‚adu pokrywajÄ… siÄ™ z osiami bezwÅ‚adnoÅ›ci, możemy napisad: 2 2 2 m 1 3 Ax By Cz 0 0 0 U G (A B C ) 2 3 2 R 2 2 R Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Przypadek rzeczywisty: 4769 Castalia Werner, R., Scheeres, D. 1997, CeMDA 65, 313 CeMDA Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia Rozmiary planetoidy: rmax 800 m rmin 300 m rÅ›r 543 m gÄ™stoÅ›d 2.1 g/cm3 masa 1.4x1012 kg Model planetoidy skÅ‚ada siÄ™ z 3300 elementów powierzchni tworzÄ…cych wieloÅ›cian. Oznacza to, że dokÅ‚adnoÅ›d odtworzenia powierzchni (rozdzielczoÅ›d przestrzenna) siÄ™ga okoÅ‚o 60m Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia: model potencjaÅ‚u KorzystajÄ…c z prawa Gaussa można wyznaczyd natężenie pola grawitacyjnego przez powierzchniÄ™ planetoidy przy zaÅ‚ożeniu staÅ‚ej gÄ™stoÅ›ci. Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Prawo Gaussa Strumieo natężenia pola g przez powierzchniÄ™ zamkniÄ™tÄ… równy jest caÅ‚kowitej masie zamkniÄ™tej przez tÄ™ powierzchniÄ™ pomnożonej przez -4Ä„G rð rð gdA 4 G dV S V Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia: model potencjaÅ‚u PotencjaÅ‚y zwiÄ…zane z miejscami zszycia wielokÄ…tów sÄ… liczone tak jak w przypadku prÄ™ta. Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia: model potencjaÅ‚u Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia: natężenie pola grawitacyjnego Już w odlegÅ‚oÅ›ci rzÄ™du 200 m od powierzchni dobrym przybliżeniem potencjaÅ‚u jest potencjaÅ‚ prÄ™ta (powierzchnie ekwipotencjalne sÄ… elipsami) Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ 4769 Castalia: porównanie z metodÄ… szeregów natężenie pola grawitacyjnego potencjaÅ‚ Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Przypadek rzeczywisty: 243 Ida, Fobos Bartczak, P., Breiter, S. 2003, CeMDA 86, 131 Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Przypadek rzeczywisty: 243 Ida, Fobos PotencjaÅ‚ od dwóch prostopadÅ‚ych prÄ™tów: gdzie: oraz: Gm 1 1 Gm 3 3 m m m 1 3 Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Przypadek rzeczywisty: 243 Ida, Fobos PotencjaÅ‚ elipsoidy postaci: porównywany byÅ‚ z trzema modelami: P2 rozwiniÄ™cie potencjaÅ‚u w szereg DR przybliżenie pojedynczym prÄ™tem BB dwa prostopadÅ‚e prÄ™ty Pole grawitacyjne i potencjaÅ‚ Przypadek rzeczywisty: 243 Ida, Fobos Fobos Ida Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu Dwa punkty o masach m1 i m2 odlegÅ‚e o r z DziaÅ‚ajÄ… na siebie siÅ‚Ä… o wartoÅ›ci: m m 1 2 m1(x1,y1,z1) F G 2 rð r r Równania ruchu tych punktów: m2(x2,y2,z2) rð r1 rð rð rð rð r r 1 2 &ðr&ð r2 m Gm m 1 1 1 2 3 r rð rð rð r r y 2 1 &ðr&ð m Gm m 2 2 1 2 3 r Otrzymujemy ukÅ‚ad szeÅ›ciu równao różniczkowych drugiego rzÄ™du (czyli ukÅ‚ad x dwunastego rzÄ™du). Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu Na poczÄ…tek dodajemy stronami oba z równania: rð rð &ðr&ð &ðr&ð m m 0 m1(x1,y1,z1) 1 1 2 2 rð r a nastÄ™pnie caÅ‚kujemy dwukrotnie: m2(x2,y2,z2) rð r1 rð rð rð rð &ð &ð m r m r A 1 1 2 2 r2 rð rð rð rð m r m r At B 1 1 2 2 y i otrzymujemy pierwszych szeÅ›d caÅ‚ek i szeÅ›d staÅ‚ych caÅ‚kowania. x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu Z def. Å›rodka masy: rð m r z i i rð i r c m i i m1(x1,y1,z1) rð zastosowanego dla ukÅ‚adu dwóch r punktów mamy: m2(x2,y2,z2) rð rð rð r1 rð m r m r rð 1 1 2 2 r r2 c m m 1 2 y Oznaczmy M=m1+m2, wtedy: rð rð rð M r m r m r c 1 1 2 2 x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu Wtedy równanie: rð rð rð rð z m r m r At B 1 1 2 2 przyjmuje postad: m1(x1,y1,z1) rð r rð rð rð M r At B c m2(x2,y2,z2) rð r1 To równanie okreÅ›la nam zachowanie rð r2 Å›rodka masy (barycentrum). Dla t=0 znajduje siÄ™ ono w punkcie B/M. y Po zróżniczkowaniu tego równania otrzymujemy, że barycentrum porusza siÄ™ ze staÅ‚Ä… prÄ™dkoÅ›ciÄ… równÄ… A/M x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu wzglÄ™dnego rð rð rð r r 1 2 &ðr&ð m Gm m 1 1 1 2 3 r z rð rð rð r r 2 1 &ðr&ð m Gm m 2 2 1 2 3 r m1(x1,y1,z1) rð r wprowadzmy: rð rð rð rð rð rð m2(x2,y2,z2) &ðr&ð &ðr&ð &ðr&ð rð r r2 r1 2 1 r1 rð r2 czyli: rð rð y rð r r &ðr&ð Gm Gm 1 2 3 3 r r x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ Równania ruchu wzglÄ™dnego oznaczmy: z G m m 1 2 wtedy r-nie ruchu wzglÄ™dnego przyjmuje m1(x1,y1,z1) rð ostatecznie postad: r rð rð r &ðr&ð 0 m2(x2,y2,z2) rð 3 r r1 rð r2 W ten sposób ukÅ‚ad szeÅ›ciu równao drugiego rzÄ™du zostaÅ‚ zredukowany do y ukÅ‚adu trzech równao drugiego rzÄ™du. Jego rozwiÄ…zanie polega na znalezieniu szeÅ›ciu staÅ‚ych. x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ CaÅ‚ki pól rð r &ðrð&ð r 0 3 r z rð Mnożymy obustronnie przez r (wektorowo) i otrzymujemy: m1(x1,y1,z1) rð rð rð r &ðr&ð r 0 m2(x2,y2,z2) rð po caÅ‚kowaniu: r1 rð rð rð rð &ð r2 r r c rð y c - moment pÄ™du na jednostkÄ™ masy , (staÅ‚a ruchu) x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ CaÅ‚ki pól Rozpatrzmy dwa przypadki: z rð 1. c 0 m1(x1,y1,z1) rð Ponieważ r musi byd prostopadÅ‚e do c wiÄ™c r ruch odbywa siÄ™ w pÅ‚aszczyznie prostopadÅ‚ej do c. m2(x2,y2,z2) rð r1 rð r2 rð c 0 2. rð rð rð y d r c r Ponieważ: 0 3 dt r r rð r const wiÄ™c mamy: x r co oznacza, że ruch odbywa siÄ™ po prostej przechodzÄ…cej przez centrum grawitacji Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ II prawo Keplera Ruch odbywa siÄ™ w pÅ‚aszczyznie prostopadÅ‚ej do wektora momentu pÄ™du. z JeÅ›li wybierzemy pÅ‚aszczyznÄ™ xy jako pokrywajÄ…cÄ… siÄ™ z pÅ‚aszczyznÄ… ruchu i m1(x1,y1,z1) rð wprowadzimy współrzÄ™dne biegunowe to: r rð r r cos , r sin ,0 m2(x2,y2,z2) rð rð r1 c 0,0, c rð r2 wtedy: y rð rð rð 2 &ð &ð c c r r r x Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ II prawo Keplera Powierzchnia zakreÅ›lona przez wektor wodzÄ…cy: 1 1 2 A r r r sin r 2 2 t=´t stÄ…d: r+´r 1 m1 2 &ð &ð A r 2 ´¸ ´A PamiÄ™tajÄ…c, że: r t=0 2 &ð c r m2 otrzymujemy: 1 &ð A c const 2 czyli drugie prawo Keplera Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ I prawo Keplera Rozpatrzmy czÄ…stkÄ™ o masie m poddanej dziaÅ‚aniu siÅ‚y centralnej f(r). SiÅ‚a jest skierowana od czÄ…stki do poczÄ…tku ukÅ‚adu współrzÄ™dnych. Równanie ruchu czÄ…stki: rð rð rð r rð r &ðr&ð m&ðr&ð mf r f r r r rð &ð mnożymy je obustronnie przez r (skalarnie) i otrzymujemy: 2 v rð rð f r rð rð &ðr&ð &ð &ð d f r dr &ð r r r f r r 2 r W przypadku oddziaÅ‚ywania grawitacyjnego mamy: f r 2 r CaÅ‚kujemy: 1 2 v h 2 r Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ I prawo Keplera Ostatecznie otrzymujemy tzw. caÅ‚kÄ™ siÅ‚ żywych: 1 2 v h 2 r która wyraża zachowanie energii w ukÅ‚adzie. h jest energiÄ… caÅ‚kowitÄ…. PrzechodzÄ…c do współrzÄ™dnych biegunowych otrzymujemy: 2 2 &ð 1 1 c c r 2 2 2 2 &ð &ð r r h &ð r h 2 2 r 2 2r r czynnik zwiÄ…zany z energia potencjalna energia kinetyczna dziaÅ‚aniem siÅ‚y odÅ›rodkowej Zagadnienie dwóch ciaÅ‚ I prawo Keplera Wprowadzmy tzw. potencjaÅ‚ efektywny: 2 c U eff 2 2r r PotencjaÅ‚ efektywny w Å‚atwy sposób tÅ‚umaczy ksztaÅ‚ty orbit: koÅ‚owa minimum energii planety eliptyczna planeta zmienia odlegÅ‚oÅ›d miÄ™dzy dwoma skrajnymi wartoÅ›ciami paraboliczna zerowa energia (ciaÅ‚o nadlatuje z nieskooczonosci) hiperboliczna energia wiÄ™ksza od 0 r E