Dziękuję wujku&
Dziękuję wujku za to,
Coś z sobą przyniósł mi,
A co pozostało na zawsze,
W kieszeniach moich dni.
A więc:
Za cały zbiór poetów,
A obok nich Mulforda,
Za gonitwy po Lesie Bielańskim,
Niczym Trojanów horda,
Za dowcip i kawały,
Po których płakałam ze śmiechu,
A dla mnie cenniejszego,
Od leku najlepszego.
I dalej,
Za to, iż odkryłeś u mnie ,
Dwa talenty  jak w pąk kwiata zwinięte  skrywane,
Bo dla jednych były - zupełnie niepotrzebne,
A drugich  po prostu  zazdrością  zabijane&
I do których rozwinięcia,
Gorąco mnie  stale, stale  namawiałeś,
 A dziś  po latach  przyznaj,
Że rację, racje - miałeś&
I jeszcze dziękuję -
Za , co tygodniowe kino,,
I za codzienne słodycze,
I za codzienne wino&
Za długie, długie spacery,
W te nadwiślańskie knieje,
Ale najbardziej& - dziękuję,
Za wciąż  żywe - niezłomne nadzieje& & . &
A dzisiaj żałuję jednego -
Gdy biegnę przez wspień świat,
Że wszystko to trwało krótko&
Bo tylko dziesięć lat.
Iwa I.
Warszawa 2014-07-27
Wiersz ten poświęciłam uczczeniu przeszło setnej rocznicy urodzin; a w tym
około trzydziestej rocznicy śmierci naszego wujka Bolesława Jarosińskiego.