Sentymentalizm w literaturze oświecenia




Sentymentalizm w literaturze oświecenia.











Wtorek, 25 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marek, Jarosław, Elwira
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Oświecenie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Sentymentalizm w
literaturze oświecenia.










kategoria:   J.polski
zakres:   Oświecenie
dodano:   1999-07-26




Sentymentalizm
jako kierunek literacki zaczął się rozwijać w latach 60 XVIII w..
Prekursorami byli Jan Jakub Rousseau oraz Wolfgang Goethe. Twórców
sentymentalizmu fascynowała emocjonalna strona ludzkiej natury,
ludzka uczuciowość. Przeciwstawiali cywilizacji naturę, rozumowi
serce, a inspiracji artystycznej poszukiwali w tradycji rodzimej,
często w ludowej. Dzieło sentymentalne, zgodnie z istotą kierunku,
winna cechować czułość. Ulubionym gatunkiem sentymentalistów były :
powieść sentymentalna, sielanka, pieśń, elegia. W literaturze
klasycystycznej podmiot literacki jest bezosobowym, bystrym
obserwatorem. W literaturze sentymentalnej natomiast reprezentuje
sferę doznań prywatnych, osobistych, intymnych. Ośrodkiem rozwoju
kultury sentymentalnej były Puławy, mecenasem była Izabela
Czartoryska. Najważniejszym przedstawicielem w literaturze polskiej
był Franciszek Karpiński (1741 - 1828), pierwszy polski
intelektualista. Był sekretarzem, nauczycielem, pisał - "Zabawki
wierszem i przykłady obyczajne", pamiętniki "Historja mojego wieku i
ludzi, z którymi żyłem". "Do Justyny tęskność na wiosnę"
Poeta tęsknił do niej na wiosnę, utwór jest sielanką
sentymentalną, autorski podmiot liryczny przedstawia uczucia
Karpińskiego. Połączenie ludzkiej uczuciowości z fascynacją dla
świata przyrody. Wiosna jest porą kochania - tęsknota wiosną jest
szczególnie silna. "Laura i Filon" Utwór jest
dialogowaną sielanką sentymentalną. Opowiada o historii igraszki
miłosnej Filona i Laury. Scenerią jest świat przyrody, rekwizytem
jest jawor. Poeta usiłuje zobrazować piękno ludzkich uczuć, miłości.
Obrazuje wszystkie uczucia towarzyszące miłości - tęsknotę,
niepokój, zazdrość. Ostatecznie między kochankami następuje
pojednanie. "Pieśń dziada sokalskiego w kordonie cesarskim"
Podmiotem lirycznym jest wędrowny dziad. Opisuje
nieszczęścia jakich doświadczył w zaborze austriackim. Wyraża
pogląd, iż upadek ojczyzny jest skutkiem wewnętrznego nieładu, który
w niej panował. Polskę dawną ukazuje jako kraj wolności, której nie
może doświadczyć w Cesarstwie Austriackim. Okazuje się, że bieda w
Rzeczpospolitej była mniej dotkliwa od tej w kordonie cesarskim.








Autor: Nieznany

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000


Wyszukiwarka